G1504: εἰκών

И говорит им: чье это изображение и надпись?

І кажа ім: чыя гэта выява і надпіс?

І Ён гаворыць ім: «Чые гэта выява і надпіс?»

І кажа ім: «Чый абраз тут а напіс?»

І кажа ім: чыё гэта выабражэньне і надпіс?

І Ён кажа ім: чыя гэта выя́ва і на́дпіс?

Ён спытаў іх: «Чыя гэта выява і надпіс?»

І кажа ім: «Чый гэта вобраз і надпіс?»

І Ён кажа ім: Чыя гэта выява і надпіс?

І кажа ім: чый гэта абраз і надпіс?

І кажа ім: — чый гэта тут воблік і напіс?

Кажа ім Езус: Чый гэта воблік і надпіс?

І сказаў ім Езус: Чый гэта воблік і надпіс?

Они принесли. Тогда говорит им: чье это изображение и надпись? Они сказали Ему: кесаревы.

Яны прынесьлі. Тады кажа ім: чыя гэта выява і надпіс? яны сказалі Яму: кесаравыя.

Дык прынеслі Яму дынар. І кажа ім: «Чый гэта адмалюнак і надпіс?» Кажуць Яму: «Цэзара».

І прынесьлі. А Ён кажа ім: «Чый гэта абраз а напіс?» Яны сказалі Яму: «Цэсаравы».

Яны прыне́сьлі. І кажа ім: Чые́ гэта аблічча і надпіс? Яны адказалі: ке́саравы.

Яны прыне́слі. І кажа ім: чыя́ гэта выя́ва і на́дпіс? Яны сказалі Яму: ке́саравы.

Калі прынеслі Яму дынар, Ён запытаў іх: «Чыя гэта выява і надпіс?» Яны адказалі Яму: «Цэзара».

Яны прынесьлі. І гаворыць ім: «Чый гэта вобраз і надпіс?» Яны сказалі Яму: «Цэзараў».

Яны і прынеслі. І Ён кажа ім: Чыя гэта выява і надпіс? — І яны сказалі Яму: Кесаравы.

І яны прыне́сьлі. І кажа ім: чыя гэта выява і надпіс? І яны сказалі Яму: кесаравыя.

Яны прынясьлі; тады кажа ім: — чыё гэта аблічча адбіта тут, і чый напіс? яны сказалі — кесаравы.

Яны прынясьлі яму. І кажа ім: Чый гэта воблік і напіс? Кажуць яму: Цэзараў.

Яны-ж прыняслі яму. І сказаў ім: Чый гэта воблік і надпіс? Кажуць яму: Цэзараў.

Покажите Мне динарий: чье на нем изображение и надпись? Они отвечали: кесаревы.

пакажэце Мне дынар: чыя на ім выява і надпіс? Яны адказвалі: кесаравыя.

Пакажыце мне дынар. Чыя на ім выява, і чый надпіс?»

Пакажыце імне дынар; чый на ім абраз а напіс?» І, адказуючы, яны сказалі: «Цэсараў».

Пакажэце Мне́ дынарыя: чыё на ім аблічча і надпіс? Яны адказалі: ке́саравы.

пакажы́це Мне дына́рый: чыю выя́ву і на́дпіс ён ма́е? Яны сказалі ў адказ: ке́сара.

«Пакажыце мне дынар. Чыя на ім выява і надпіс?»

Пакажыце Мне дынар. Чый на ім вобраз і надпіс?» Яны, адказваючы, сказалі: «Цэзараў».

Пакажыце Мне дынарый: чыя на ім выява і надпіс? — Яны ж сказалі: Кесарава.

Пакажыце Мне дынарыя: чый (ён) мае абраз і надпіс? І, адказаўшы, (яны) сказалі: кесара.

Пакажэце Мне дынары: чыё на ім аблічча й чый подпіс? — яны сказалі: — кесаравы.

Пакажэце мне дынара. Чый мае ён воблік і надпіс? Адказваючы сказалі яму: Цэзараў.

и славу нетленного Бога изменили в образ, подобный тленному человеку, и птицам, и четвероногим, и пресмыкающимся, —

і славу нятленнага Бога зьмянілі на падабенства вобраза прахлага чалавека, і птушак, і чатырногаў, і гадаў, —

нават славу незнішчальнага Бога замянілі на падобнасць вобразу знішчальнага чалавека, і птушак, і чатырохногіх, і гадаў.

І адмянілі славу нязьнішчальнага Бога на абразы падобнасьці сьмяротнага чалавека а птушак а чацьвераногіх а паўзуноў.

і славу нятле́ннага Бога замянілі на ўзор абраза тле́ннага чалаве́ка і птушак, і чацьвёраногіх, і га́даў.

і сла́ву нятле́ннага Бо́га замянілі падабе́нствам во́браза тле́ннага чалаве́ка, і пту́шак, і чацверано́гіх, і паўзуно́ў, —

і славу нятленнага Бога замянілі на вобраз тленнага чалавека, птушак, чатырохногіх і паўзуноў.

і славу незьнішчальнага Бога замянілі на падабенства вобразу зьнішчальнага чалавека, і птушак, і чатырохногіх, і паўзуноў.

і памянялі славу нятленнага Бога на падабенства вобраза тленнага чалавека, птушак, чатырохногіх і паўзуноў.

і замянілі Славу нясьмяротнага Бога на выяву абраза́ сьмяротнага чалавека і птушак, і чацьвераногіх (жывёлін), і паўзуноў.

і хвалю нетлага Бога перападобнілі сьмяротнаму чалавеку, птушкам, чацьвёраногім ды гадам.

Ибо кого Он предузнал, тем и предопределил быть подобными образу Сына Своего, дабы Он был первородным между многими братиями.

бо каго Ён наперад уведаў, тым і наканаваў (быць) падобнымі да вобраза Сына Свайго, каб Ён быў першародны сярод многіх братоў;

Бо тых, якіх Ён спрадвеку пазнаў, тых Ён прызначыў стацца падобнымі да вобразу Сына Свайго, каб Ён быў першародным між многімі братамі.

Бо каго Ён перадведаў, тым і наканаваў быць падобнымі да абраза Сына Свайго, каб Ён быў першаком памеж шмат братоў.

бо, каго Ён напе́рад пазнаў, тым наперад і празначыў быць падобнымі да абраза Сына Свайго, каб Ён быў першако́м між многімі братамі;

бо каго Ён прадуве́даў, тым і прадвы́значыў быць падобнымі да вобраза Сына Свайго, каб Ён быў першародным сярод многіх братоў;

Бо, каго Ён наперад пазнаў, таго і прызначыў быць падобным да вобраза свайго Сына, каб Ён быў першародным між многімі братамі.

Бо тым, каго наперад ведаў, Ён і прадвызначыў быць падобнымі да вобразу Сына Ягонага, каб Ён быў Першародны між многімі братамі.

бо тых, каго Ён наперад пазнаў, тым наперад і вызначыў быць падобнымі да вобраза Яго Сына, каб Ён быў Першародны між многіх братоў;

Таму што тых, каторых Ён пазнаў наперад, тым наперад і вызначыў быць падобнымі вобразу Сына Ягонага, каб быць Яму Першародным паміж многімі братамі;

каго бо Ён прадузнаў, тым і прызначыў стацца падобнымі вобразу ягонага Сына, які меў быць першародным між многімі братамі;

Итак муж не должен покрывать голову, потому что он есть образ и слава Божия; а жена есть слава мужа.

Дык вось, мужчына не павінен накрываць галаву, бо ён ёсьць падабенства і слава Божая; а жанчына ёсьць слава мужчыны.

Мужчыне не належыць накрываць галавы, бо ён — вобраз і слава Бога, а жанчына — слава мужчыны.

Бо муж ня мае накрываць галавы, бо ён абраз а слава Божая; а жонка — слава мужава.

Дык мужу ня трэба накрываць галаву, бо ён абраз і слава Божая; жонка-ж ёсьць слава мужава.

Дык вось, мужчына не павінен пакрываць галаву, бо ён — вобраз і слава Божая; а жанчына — слава мужа.

Мужчына не павінен пакрываць сабе галаву, бо ён вобраз і адлюстраванне хвалы Божай. Жанчына ж — адлюстраванне хвалы мужчыны.

Бо муж не павінен накрываць галаву, бо ён — вобраз і слава Бога; а жонка ёсьць слава мужа.

Бо мужчына не павінен накрываць сабе галаву, таму што ён вобраз і слава Бога, а жанчына — слава мужава.

А муж ня павінен пакрываць галаву сваю, бо ён ёсьць вобраз і слава Бога; а жонка зьяўляецца славай мужа.

Мужчыне ня сьлед накрываць галаву, ён бо вобраз і слава Бога, а жанчына — слава мужчыны;

И как мы носили образ перстного, будем носить и образ небесного.

і як мы насілі вобраз зямнога, так будзем насіць і вобраз нябеснага.

і як насілі мы вобраз зямнога, так будзем насіць вобраз нябеснага.

І як мы несьлі абраз земнага, так панясем і абраз нябёснага.

І як мы насілі абра́з зямнога, будзем насіць і абраз нябе́снага.

і я́к мы насілі вобраз зямнога, будзем насіць вобраз і нябеснага.

І як мы насілі вобраз таго, што з пылу, так будзем насіць вобраз нябеснага.

І як мы насілі вобраз зямнога, будзем насіць і вобраз Нябеснага.

і як мы насілі вобраз глінянага, так будзем насіць і вобраз Нябеснага.

І як мы насілі абраз зямнога, (гэтак) будзем насіць і абраз Нябеснага.

як, восьжа, мы насілі абраз зямнога, гэтак насем і абраз нябеснага.

Мы же все открытым лицем, как в зеркале, взирая на славу Господню, преображаемся в тот же образ от славы в славу, как от Господня Духа.

А мы ўсе, як у люстры, гледзячы на славу Гасподнюю, зьмяняемся ў той самы вобраз са славы ў славу, як з Гасподняга Духа.

Мы ж усе з адкрытым тварам аглядаем славу Госпадаву, быццам у люстэрку, і перамяняемся ў Яго вобраз з яснасці ў яснасць, так, як ад Госпадава Духа.

Мы ж усі, з каторых віду зьнята запінашка, сузіраючы, як у глядзелцы, славу Спадарову, адмяняемся ў тый самы абраз ад славы ў славу, як ад Духа Спадаровага.

Мы-ж усе́, адкрытым абліччам, як у люстры, пазіраючы на славу Гасподню, перамяняемся ў той жа абра́з ад славы ў славу, як ад Гасподняга Духа.

Мы ж усе, з адкрытым тварам сузіраючы, як у люстэрку, славу Гасподнюю, перамяняемся ў той самы вобраз ад славы ў славу, паводле Гасподняга Духа.

Мы ж усе з адкрытым абліччам углядаемся, нібы ў люстра, у славу Пана і перамяняемся ў той самы вобраз ад славы ў славу, як праз Дух Пана.

Мы ж усе, адкрытым абліччам узіраючыся на славу Госпада, перамяняемся ў вобраз Ягоны ад славы ў славу, як ад Духа Госпада.

Мы ж усе з адкрытым тварам, аглядаючы і адлюстрўваючы, як люстэрка, славу Гасподнюю, пераўтвараемся ў той самы вобраз ад славы ў славу так, як ад Гасподняга Духа.

А мы ўсе як у люстэрку разглядаючы славу Госпада з адкрытым абліччам, становімся пераабражаемымі ў той самы (Ягоны) Абраз Духам Госпада ад славы ў славу.

Мы-ж усе з адкрытым абліччам узіраючыся, бы ў люстра, ў хвалю Госпада, пераабражаемся ў Ягоны абраз із яснасьці ў яснасьць, як ад Госпадавага Духа.

для неверующих, у которых бог века сего ослепил умы, чтобы для них не воссиял свет благовествования о славе Христа, Который есть образ Бога невидимого.

нявернікам, якім бог веку гэтага зацьміў розум, каб ім ня зьзяла сьвятло зьвеставаньня пра славу Хрыста, Які ёсьць вобраз Бога нябачнага.

для няверуючых, якім бог гэтага свету засляпіў розум, каб не заззяла ім святло дабравесця славы Хрыста, Які ёсць вобраз Бога.

Нявернікаў, у каторых бог сьвету гэтага асьляпіў розумы, каб ім не зазьзяла сьвятло Дабравесьці славы Хрыстовае, Каторы ёсьць абраз Божы.

для няве́руючых, у якіх бог ве́ку гэтага асьляпіў думкі, каб ім не зазьяла сьвятло́ Эвангельля славы Хрыста, Які ёсьць абраз Бога нявідочнага.

для няверуючых, у якіх бог веку гэтага асляпіў розум, каб для іх не заззяла святло дабравесця славы Хрыста, Які з’яўляецца вобразам Бога нябачнага.

якім бог веку гэтага зацьміў розум, каб ім не ззяла святло Евангелля славы Хрыста, які ёсць вобразам Бога.

для бязьверных, у якіх бог веку гэтага засьляпіў думкі, каб не ўзыйшло ім сьвятло Эвангельля славы Хрыста, Які ёсьць вобраз Божы.

у бязверных бог гэтага веку асляпіў розум, каб для іх не заззяла святло дабравесця славы Хрыста, Які ёсць вобраз [нябачнага] Бога.

у няверучых, у якіх бог веку гэтага засьляпіў розумы, каб ім ня зазьзяла сьвятло Эвангельля славы Хрыста, Які ёсьць Абраз Бога.

для няверучых, якім думкі асьляпіў бог сьвету гэтага, каб ня зіяла для іх сьвятло Добрай Навіны аб хвале Хрыстуса, які ёсьць вобразам Бога нябачнага.

Который есть образ Бога невидимого, рожденный прежде всякой твари;

Які ёсьць вобраз Бога нябачнага, народжаны раней за ўсякае стварэньне;

Які ёсць вобраз нябачнага Бога, Першынец усяго стварэння,

Каторы ё абраз Бога нявідомага, народжаны ўперад за ўсе стварэньне;

Які есьць абра́з Бога нявідомага, пярша́к усякага стварэньня;

Які ёсць вобраз Бога нябачнага, першанароджаны раней за ўсякае стварэнне;

Ён з’яўляецца вобразам нябачнага Бога, першародным сярод усякага стварэння.

Ён ёсьць вобраз Бога нябачнага, Першародны ўсякага стварэньня;

Які ёсць вобраз нябачнага Бога, Першародны кожнага стварэння;

Які ёсьць Абраз Бога нябачнага, Які народжаны (перш за) усякае стварэньне,

Ён ёсьць вобразам нявідомага Бога, першародны ўсякага стварэння;

и облекшись в нового, который обновляется в познании по образу Создавшего его,

і, апрануўшыся ў новага, які абнаўляецца ў пазнаньні паводле вобраза Стваральніка ягонага,

і апрануліся ў новага, які несупынна аднаўляецца ў пазнанні па ўзоры Таго, Які яго стварыў,

І адзеўшыся ў новую, што аднаўляецца ў супоўным знацьцю подле абраза Таго, Каторы стварыў яе,

і апрануўшыся ў новага, які абнаўляецца ў пазнаньні на ўзор Стварыўшага яго,

і апрану́ліся ў новага, які абнаўляецца дзеля пазнання паводле вобраза Стваральніка яго,

і апрануліся ў новага, які абнаўляецца для пазнання паводле вобраза таго, хто стварыў яго.

і апрануўшыся ў новага, які абнаўляецца ў пазнаньні паводле вобразу Таго, Хто яго стварыў,

і адзеўшыся ў новага чалавека, які абнаўляецца ў пазнанне паводле вобраза Таго, Хто стварыў яго,

і апрануўшыся ў новага, які абнаўляецца ў пазнаньні на абраз Таго, Хто яго стварыў,

а прыадзеўшыся ў новага, (ўсьцяж) упадабняючагася пазнаваннем вобразу свайго Стварыцеля;

Закон, имея тень будущих благ, а не самый образ вещей, одними и теми же жертвами, каждый год постоянно приносимыми, никогда не может сделать совершенными приходящих [с ними].

Закон, маючы цень будучых дабротаў, а не самы вобраз рэчаў, аднымі тымі самымі ахвярамі, якія кожны год стала прыносяцца, ніколі ня можа зрабіць дасканалымі тых, што прыходзяць зь імі.

Бо закон, маючы цень будучых даброццяў, а не саму выяву рэчаў, аднымі і тымі самымі ахвярамі, штогод без перастанку складанымі, ніколі не можа ўдасканаліць тых, што прыходзяць.

Закон жа, маючы сьцень будучага дабра, а ня сам абраз рэчаў, ніколі ня можа тымі самымі аброкамі, кажны год кажначасна абраканымі, удасканаліць прыступаючых.

Бо закон, ма́ючы це́нь будучага дабра́, а ня самы абра́з рэчаў, тымі-ж ахвярамі, што прыносяцца кожын год, ніколі ня можа зрабіць дасканалымі тых, што прыходзяць (з імі).

Таму што закон, маючы цень будучых даброт, а не сам вобраз рэчаў, аднымі і тымі ж ахвярамі, якія кожны год пастаянна прыносяцца, ніколі не можа зрабіць даскана́лымі тых, што прыходзяць з імі.

Закон мае цень будучых дабротаў, але не сам вобраз справаў. Таму адныя і тыя ж ахвяры, якія заўсёды прыносяцца штогод, ніколі не могуць зрабіць дасканалымі тых, хто з імі прыходзіць.

Бо Закон, які мае цень будучага дабра, а ня сам вобраз рэчаў, тымі ахвярамі, якія нязьменна прыносяцца штогод, ніколі ня можа зрабіць дасканалымі тых, што прыходзяць [з імі].

Бо закон, маючы цень будучага дабра, а не сам вобраз рэчаў, ніколі не можа аднымі і тымі ж ахвярамі штогод, якія заўсёды прыносяць, зрабіць дасканалымі тых, што прыходзяць;

Бо Закон, які мае (толькі) цень будучых дабротаў, а ня самую існасьць рэчаў, тымі ахвярамі, якія прыносяцца пастаянна і кожны год, ніколі ня можа зрабіць дасканалымі тых, хто прыходзіць (з ахвярамі).

Закон бо, маючы ў сабе цень толькі будучага дабра, а не самы вобраз рэчаў, ня можа тыміж самымі ахвярамі, што прыносяцца кожны год, зрабіць дасканалымі тых, што прыходзяць зь імі.

И чудесами, которые дано было ему творить перед зверем, он обольщает живущих на земле, говоря живущим на земле, чтобы они сделали образ зверя, который имеет рану от меча и жив.

І дзівосамі, якія дадзена было яму тварыць перад зьверам, ён наводзіць змусту на насельнікаў зямлі, кажучы насельнікам зямлі, каб яны зрабілі вобраз зьвера, які мае рану ад меча і жывы.

І зводзіць жыхароў зямлі знакамі, якія дадзена яму рабіць перад зверам, кажучы жыхарам зямлі, каб рабілі вобраз звера, што меў рану ад меча, але жывы.

І зводзе жывучых на зямлі знакамі, каторыя дана яму чыніць перад зьверам, кажучы жывучым на зямлі зрабіць абраз зьвера, што мае рану ад мяча, але ажыў.

ды баламуціць жы́хараў зямлі знакамі, якія да́дзена яму рабіць перад зьве́рам, ды кажа жы́харам зямлі рабіць абра́з зьве́ра, што ма́е рану ад мяча́ і вы́жыў.

І падма́нвае ён жыхаро́ў зямлí тымі знаме́ннямі, якія да́дзена было́ яму́ здзяйсня́ць перад зве́рам, ка́жучы жыхара́м зямлі, каб яны зрабíлі выя́ву зве́ра, які ма́е ра́ну ад мяча́ і заста́ўся жывы́.

Ашуквае жыхароў зямлі з дапамогай знакаў, якія яму было дадзена ўчыніць перад зверам, кажучы жыхарам зямлі, каб яны зрабілі вобраз звера, які атрымаў удар мячом і ажыў.

і падманвае жыхароў зямлі знакамі, якія дадзена яму рабіць перад зьверам, кажучы жыхарам зямлі зрабіць вобраз зьвера, што мае рану ад мяча і жывы.

І ён уводзіць у зман тых, хто жыве на зямлі праз тыя знакі, якія было дадзена яму тварыць перад зверам, кажучы тым, хто жыве на зямлі, каб яны зрабілі вобраз звера, які мае рану ад мяча і ажыў.

і заблуджае тых, што жывуць на зямлі знакамі, якія дадзена было яму чыніць перад зьверам, кажучы жыхарам зямлі, зрабіць абраз зьвера, які мае рану ад меча і жывы.

И дано ему было вложить дух в образ зверя, чтобы образ зверя и говорил и действовал так, чтобы убиваем был всякий, кто не будет поклоняться образу зверя.

І дадзена было яму ўкласьці дух у вобраз зьвера, каб вобраз зьвера і гаварыў і рабіў так, каб забіты быў кожны, хто ня будзе кланяцца вобразу зьвера.

І дадзена яму надаць дух вобразу звера, каб гаварыў вобраз звера і каб таго, хто не пакланяўся вобразу звера, забіваць.

І дана было яму даць дух у вабраз зьвера, каб абраз зьвераў гукаў і чыніў так, каб кажны, хто ня будзе кланяцца абразу зьвера, быў забіваны.

І дадзена яму надзяліць абра́з зьве́ра духам, каб абра́з зьве́ра і гаварыў, і рабіў, каб тыя, хто толькі не паклоніцца абразу́ зьве́ра, былі-б забіты.

І да́дзена было́ яму́ ўкла́сці дух у выя́ву звера, каб выя́ва зве́ра і загавары́ла, і зрабíла так, каб кожны, хто не будзе пакланя́цца выя́ве зве́ра, быў забíты.

Было дадзена яму напоўніць духам вобраз звера, каб вобраз звера гаварыў і дзейнічаў так, каб быў забіты кожны, хто не паклоніцца вобразу звера.

І дадзена яму даць дух вобразу зьвера, каб вобраз зьвера і гаварыў, і рабіў, каб тыя, хто не паклоніцца вобразу зьвера, былі забітыя.

І дадзена было яму даць дыханне вобразу звера, каб вобраз звера нават загаварыў і зрабіў, каб усе, хто не паклоніцца вобразу звера, былі забітыя.

І дадзена было яму даць дух вобразу зьвера, каб вобраз зьвера і гаварыў і рабіў (так), каб усе, хто ня паклоніцца абразу зьвера былі забіты.

И третий Ангел последовал за ними, говоря громким голосом: кто поклоняется зверю и образу его и принимает начертание на чело свое, или на руку свою,

І трэйці анёл пасьледаваў за імі, кажучы гучным голасам: хто пакланяецца зьверу і вобразу ягонаму і прымае кляймо на лоб свой альбо на руку сваю,

І трэці анёл ляцеў за ім, гамонячы зычным голасам: «Калі хто паклоніцца зверу і абразу яго і атрымае меціну на чале сваім або на руцэ сваёй,

І іншы, трэйці ангіл ляцеў за імі, кажучы вялікім голасам: «Хто паклоніцца зьверу й абразу ягонаму і прыйме знак на чало свае або на руку сваю,

І трэці Ангел ішоў сьле́дам за імі, мовячы вялікім голасам: Калі хто паклоніцца зьве́ру й абразу́ ягонаму ды пры́ме кляймо на лоб свой ці на руку сваю,

І трэ́ці А́нгел ляце́ў усле́д за імі, гаво́рачы гу́чным го́ласам: хто пакланя́ецца зве́ру і выя́ве яго і прыма́е кляймо́ на лоб свой альбо́ на руку́ сваю,

А іншы анёл, трэці, прыйшоў пасля іх, гучна кажучы: «Калі нехта пакланяецца зверу і ягонаму вобразу і прымае яго кляймо на сваё чало ці на сваю руку,

І трэці анёл ішоў за імі, кажучы голасам вялікім: «Калі хто пакланяецца зьверу і вобразу ягонаму і атрымлівае пазнаку на лоб свой ці на руку сваю,

І іншы Анёл, трэці, ішоў услед за імі, кажучы гучным голасам: Калі хто пакланяецца зверу і яго вобразу і прыме кляймо на свой лоб ці на сваю руку,

І трэйці Ангел пайшоў за імі, кажучы голасам моцным: калі хто пакланяецца зьверу і абразу ягонаму і прыймае кляймо на лоб свой ці на руку́ сваю,

и дым мучения их будет восходить во веки веков, и не будут иметь покоя ни днем, ни ночью поклоняющиеся зверю и образу его и принимающие начертание имени его.

і дым цярпеньняў іхніх будзе ўзыходзіць ва векі вечныя, і ня мецьмуць спакою ні ўдзень, ні ўначы тыя, што пакланяюцца зьверу і вобразу ягонаму і прымаюць кляймо імя ягонага.

І дым пакут іх узнімаецца на векі вечныя. Ані днём, ані ўночы не маюць супакою тыя, якія пакланяюцца зверу і абразу яго і калі хто будзе насіць меціну імя яго».

І дым мукі іхнае будзе ўзыходзіць на векі вякоў, і ня будуць мець воддышы ўдзень ані ночы, каторыя кланяюцца зьверу й абразу ягонаму, і калі хто прыйме знак імені ягонага».

і дым му́кі іх будзе ўзьнімацца на ве́чныя вякí, і няма́ супакою ўдзе́нь і ўначы тым, што пакланяюцца зьве́ру й абразу́ ягонаму, ды хто прыняў кляймо іме́ньня ягонага.

І дым мучэ́ння іх будзе ўздыма́цца на ве́кі вяко́ў, і не бу́дуць мець спако́ю ні ўдзень, ні ўначы́ тыя, што пакланя́юцца зве́ру і выя́ве яго і прыма́юць кляймо́ íмені яго.

Дым катавання іхняга будзе падымацца на векі вякоў, і не будзе мець адпачынку ні днём, ні ноччу той, хто пакланяецца зверу і яго вобразу, і той, хто прымае кляймо ягонага імені».

і дым мучэньняў іхніх будзе ўзьнімацца на вякі вякоў, і ня будуць мець супачынку ўдзень і ўначы тыя, якія пакланяюцца зьверу і вобразу ягонаму, і якія атрымалі пазнаку імя ягонага.

І дым іх мукаў падымаецца векі вечныя; і яны не маюць спакою ні ўдзень, ні ўночы — тыя, хто пакланяецца зверу і яго вобразу, і кожны, хто прымае кляймо яго імя.

І дым мукі іхнай будзе ўзыходзіць у вяках вякоў, і ня будуць мець спакою ні ўдзень, ні ўночы тыя, што пакланяюцца зьверу і абразу ягонаму, і калі хто прыймае кляймо ягонага імя.

И видел я как бы стеклянное море, смешанное с огнем; и победившие зверя и образ его, и начертание его и число имени его, стоят на этом стеклянном море, держа гусли Божии,

І бачыў я нібыта шкляное мора, зьмяшанае з вагнём; і тыя, што перамаглі зьвера і вобраз ягоны, і кляймо ягонае і лічбу імя ягонага, стаяць на гэтым шкляным моры, трымаючы гусьлі Божыя,

І ўбачыў я нібы шкляное мора, змяшанае з агнём, і тых, што перамаглі звера, і абраз яго, і кляймо яго, і лічбу імя яго, якія стаялі на шкляным моры, трымаючы гуслі Божыя.

І бачыў я быццам шкляное мора, зьмешанае з агнём; і тыя, што перамаглі зьвера, і абраз ягоны, і знак ягоны, і лік імёнаў ягоных, стаяць на гэтым шкляным мору, дзержачы гарпы Божыя,

І ўбачыў я нібы шклянае мора, зьме́шанае з агнём, і тых, што перамагалі зьве́ра і абра́з ягоны, і кляймо ягонае, і лічбу іме́ньня яго, якія стаялі на шкляным моры, маючы гусьлі Божыя;

І ўба́чыў я нíбы мо́ра шкляно́е, змяша́нае з агнём, і тых, што перамаглí зве́ра, і выя́ву яго, і кляймо́ яго, і лíчбу íмені яго; яны стая́ць на мо́ры шкляны́м, трыма́ючы гу́слі Божыя,

Я ўбачыў нібыта шкляное мора, змяшанае з агнём. А тыя, хто перамог звера, ягоны вобраз і лічбу імя ягонага, стаялі над шкляным морам, трымаючы гуслі Бога.

І ўбачыў я нібы мора шкляное, зьмяшанае з агнём, і тых, якія перамагаюць зьвера, і вобраз ягоны, і пазнаку ягоную, і лічбу імя ягонага, якія стаяць на моры шкляным, маючы гусьлі Божыя,

І я ўбачыў як бы шкляное мора, змяшанае з агнём, і тых, хто перамог звера і яго вобраз, [і яго кляймо], і лік яго імя; яны стаялі на шкляным моры, трымаючы арфы Божыя.

І я ўбачыў быццам мора шкляное, зьмешанае з агнём, і тых, што перамаглі зьвера і абраз ягоны, і кляймо ягонае, і лік імені ягонага, якія стаялі на моры шкляным, маючы гарпы Бога.

Пошел первый Ангел и вылил чашу свою на землю: и сделались жестокие и отвратительные гнойные раны на людях, имеющих начертание зверя и поклоняющихся образу его.

Пайшоў першы анёл і выліў чару на зямлю: і зрабіліся шкодныя і агідныя раны на людзях, якія мелі кляймо зьвера і пакланяліся вобразу ягонаму.

І пайшоў першы анёл, і выліў сваю чару на зямлю; і сталіся балючыя і страшныя скулы на людзях, якія маюць меціну звера, і на тых, якія пакланяліся абразу яго.

І пайшоў першы ангіл, і выліў чару сваю на зямлю: і выніклі нягодныя а шкодныя раны на людзёх, што мелі знак зьвераў і кланяліся абразу ягонаму.

І пайшоў пе́ршы і выліў ча́ру сваю на зямлю: і зрабіліся благія й агідныя раны ў людзе́й, што ме́лі кляймо зьве́ра, дый у тых, што пакланяліся абразу ягонаму.

І пайшо́ў пе́ршы А́нгел і вы́ліў ча́шу сваю́ на зямлю́: і з’явíліся балю́чыя і шко́дныя гно́йныя ра́ны на лю́дзях, якія ме́лі кляймо́ зве́ра і пакланя́ліся выя́ве яго.

Пайшоў першы і выліў сваю чашу на зямлю. З’явілася злаякасная і балючая язва на людзях, якія мелі кляймо звера і пакланяліся яго вобразу.

І пайшоў першы, і выліў чару сваю на зямлю, і сталіся благія і балючыя скулы ў людзей, якія мелі пазнаку зьвера і пакланяліся вобразу ягонаму.

І пайшоў першы і выліў сваю чашу на зямлю; і ўзніклі нясцерпныя і злаякасныя раны на людзях, якія мелі кляймо звера і пакланяліся яго вобразу.

І пайшоў першы (Ангел) і выліў чару сваю на зямлю — і сталася рана, смуродная і балючая, на людзях, якія маюць кляймо зьвера і якія пакланяюцца абразу ягонаму.

И схвачен был зверь и с ним лжепророк, производивший чудеса пред ним, которыми он обольстил принявших начертание зверя и поклоняющихся его изображению: оба живые брошены в озеро огненное, горящее серою;

І схоплены быў зьвер і зь ім ілжэпрарок, што чыніў дзівосы перад ім, якімі ён зьвёў тых, што прынялі кляймо зьвера і пакланяліся ягонай выяве: абодва жыўцом укінуты ў возера вогненнае, што гарэла серкай,

І схоплены быў звер, а з ім фальшывы прарок, які чыніў знакі перад ім, і знакамі тымі зводзіў тых, што атрымалі меціну звера і што пакланяліся перад яго абразом. Абодва яны былі жывымі кінуты ў возера вогненнае, палаючае серкай.

І схоплены быў зьвер і зь ім хвальшывы прарока, што чыніў чудосы перад ім, якімі зводзіў тых, што прынялі знак зьвера, і тых, што кланяліся абразу. Абодва жывыя кінены ў возера агняное, што гарэла серкаю;

І быў схоплены зьве́р і з ім прарок фальшывы, што знакі рабіў перад ім, якімі баламуціў тых, што прынялі кляймо́ зьве́ра і пакланяліся абразу́ ягонаму. Абодвух жыўцом кінулі ў возера вагністае, пала́ючае се́ркаю.

І схо́плены быў звер і з ім ілжэпраро́к, што здзяйсня́ў перад ім знаме́нні, якімі ён увёў у зман тых, што прынялí кляймо́ зве́ра і пакланя́ліся выя́ве яго; або́два жывы́мі былí ўкíнуты ў во́зера во́гненнае, што гарэ́ла се́раю.

Аднак звер быў схоплены, а разам з ім і фальшывы прарок, які чыніў перад ім знакі, з дапамогай якіх зводзіў тых, што прынялі кляймо звера і пакланяліся яго вобразу. Абодва былі жыўцом кінутыя ў вогненнае возера з палаючай серай.

І быў схоплены зьвер, і з ім — фальшывы прарок, які рабіў знакі перад ім, якімі падманваў тых, што атрымалі пазнаку зьвера і пакланяліся вобразу ягонаму. Абодва жыўцом былі кінутыя ў возера агню, якое палае серкаю.

І схоплены быў звер і з ім ілжэпрарок, які рабіў перад ім знакі, якімі ўводзіў у зман тых, хто прыняў кляймо звера, і тых, хто пакланяўся яго вобразу; яны абодва жывымі былі кінуты ў агнявое возера, якое гарэла сераю.

І схоплены быў зьвер і зь ім ілжэпрарок, што чыніў знакі перад ім, якімі ён зблудзіў тых, што прынялі кляймо зьвера і тых, што пакланяюцца абразу́ ягонаму: абое жывыя ўкінуты ў возера агню, палаючае серкаю;

И увидел я престолы и сидящих на них, которым дано было судить, и души обезглавленных за свидетельство Иисуса и за слово Божие, которые не поклонились зверю, ни образу его, и не приняли начертания на чело свое и на руку свою. Они ожили и царствовали со Христом тысячу лет.

І ўгледзеў я троны і тых, што сядзелі на іх, якім дадзена было судзіць, і душы абезгалоўленых за сьведчаньне Ісуса і за слова Божае, якія не пакланіліся зьверу, ні вобразу ягонаму, і не прынялі кляйма на лоб свой і на руку сваю. Яны ажылі і валадарылі з Хрыстом тысячу гадоў;

І ўбачыў я пасады, і паселі на іх тыя, якім дадзена права судзіць, і душы тых, якім сцялі галовы за сведчанне аб Ісусе і за слова Божае, і тых, якія не пакланіліся зверу і вобразу яго, якія не мелі меціны на чолах і руках сваіх. І ажылі яны, і валадарылі разам з Хрыстом тысячу гадоў.

І абачыў я пасады і седзячых на іх, і суд быў даны ім, і душы сьцятыя за сьветчаньне Ісусава а за Слова Божае, каторыя не пакланіліся зьверу ані абразу ягонаму, і не прынялі знаку на чало свае і на руку сваю. Яны ажылі й каралявалі з Хрыстом тысяча год.

І ўгле́дзіў я пасады, і пасядалі на іх, і быў ім дадзены суд; і ду́шы сьця́тых за сьве́дчаньне Ісусавае і за слова Божае, і тых, што не пакланіліся зьве́ру ды абразу́ ягонаму і ня прынялі кляйма́ на лоб свой ані на руку сваю; і ажылі і панавалі з Хрыстом тысячу гадоў.

І ўба́чыў я прасто́лы і тых, што се́лі на іх, і ім да́дзена было́ судзíць, і ўба́чыў ду́шы абезгало́ўленых за све́дчанне Іісуса і за сло́ва Божае, і тых, што не пакланíліся зве́ру і выя́ве яго і не прынялí кляйма́ на лоб свой і на руку́ сваю́. І яны ажылí і ца́рствавалі з Хрыстом ты́сячу гадоў.

Я ўбачыў таксама троны і тых, хто сядзеў на іх і каму дадзена было судзіць, і душы сцятых за сведчанне Езуса і за Божае слова. Яны не пакланіліся зверу, ні вобразу ягонаму, і не прынялі кляйма на сваё чало і на сваю руку. Яны ажылі і пачалі валадарыць з Хрыстом тысячу гадоў.

І ўбачыў я пасады, і сядзелі на іх, і быў ім дадзены суд, і душы сьцятых за сьведчаньне Ісуса і за слова Божае, і тых, якія не пакланіліся зьверу і вобразу ягонаму, і не атрымалі пазнакі на лоб свой і на руку сваю. І яны ажылі, і валадарылі з Хрыстом тысячу гадоў.

І я ўбачыў троны, і тых, што селі на іх, — і ім была дадзена ўлада судзіць, — і душы абезгалоўленых за сведчанне Ісуса і за слова Божае, і тых, што не пакланіліся ні зверу, ні яго вобразу, і не прынялі кляйма на свой лоб і на сваю руку. І яны ажылі і валадарылі з Хрыстом тысячу гадоў.

І я ўбачыў пасады, і паселі на іх, і суд быў да́дзены ім, і душы сьцятых за сьведчаньне Ісуса і за Слова Бога, і каторыя ня пакланіліся зьверу, ні абразу ягонаму, і ня прынялі кляймо на лоб свой і на руку сваю. І яны ажылí і валадарылі са Хрыстом тысячу гадоў.