G1909: ἐπί

Иосия родил Иоакима; Иоаким родил Иехонию и братьев его, перед переселением в Вавилон.

Ёсія спарадзіў Ёакіма; Ёакім спарадзіў Еханію і братоў яго, пад час высяленьня вавілонскага.

А Осія быў бацькам Яхоніі і братоў яго ў час перасялення ў Бабілон.

А Ёся нарадзіў Ехоню а братоў ягоных, у часе калі былі выселены да Бабілёну.

Іосія спарадзіў Якіма; Якім спарадзіў Яхоньню ды братоў яго, перад перасяленьнем у Вавілон.

Іасíя нарадзíў Іаакíма; Іаакíм нарадзíў Іеханíю і братоў яго, падчас перасялення вавілонскага.

Ёсія нарадзіў Ехонію і ягоных братоў падчас бабілёнскага перасялення.

Ёсія нарадзіў Ёакіма; Ёакім нарадзіў Ехонію і братоў ягоных перад перасяленьнем у Бабілон.

1 ад Іасіі ж нарадзіўся Іеханія і яго браты пры Вавілонскім высяленні.

а Ёсія спарадзіў (Якіма, а Якім спарадзіў) Яхоньню і братоў ягоных, перад перасяленьнем у Бабілён;

Йасія спарадзіў Якіма, Якім спарадзіў Ехонію і братоў яго, ў перасяленьні Вавілонскім.

А Ёзія спарадзіў Ехонія і братоў ягоных перад перамяшчэннем у Бабілён.

а Ёзій радзіў Ехонія і братоў яго ў перасяленьні бабілонскім,

Услышав же, что Архелай царствует в Иудее вместо Ирода, отца своего, убоялся туда идти; но, получив во сне откровение, пошел в пределы Галилейские

Але пачуўшы, што Архелай валадарыць ў Юдэі замест Ірада, бацькі свайго, пабаяўся туды ісьці; і атрымаўшы ў сьне наказ, адышоў у межы Галілейскія,

Пачуўшы, што ў Юдэі царуе Архелай па Ірадзе, бацьку сваім, збаяўся туды ісці і, папярэджаны ўва сне, пайшоў у ваколіцы Галілеі.

Але пачуўшы, што каралюе ў Юдэі Архелай, — замест Гірада, бацькі свайго, — пабаяўся йсьці туды; а ў сьненьню перасьцярэжаны, адыйшоў да зямлі Ґалілейскае.

А пачуўшы, што ў Юдэі пануе Архелай заме́ст Ірада, бацькі свайго, пабаяўся туды йсьці; але, папярэджаны ад Бога ў сьне́, пайшоў у ме́жы Галіле́йскія.

Але пачуўшы, што Архела́й царствуе ў Іудзеі замест Ірада, ба́цькі свайго, ён пабаяўся туды ісці; і, атрыма́ўшы ў сне наказ, адышоў у ме́жы Галілейскія.

Пачуўшы, што ў Юдэі валадарыць Архелай замест яго бацькі Ірада, пабаяўся вяртацца туды. Атрымаўшы ў сне наказ, пайшоў у Галілейскую зямлю.

А пачуўшы, што ў Юдэі пануе Архелай замест Ірада, бацькі свайго, пабаяўся туды ісьці; але, атрымаўшы слова ў сьне, пайшоў у межы Галілейскія.

Але, пачуўшы, што ў Іудзеі царуе Архелай замест свайго бацькі Ірада, ён пабаяўся туды ісці; і, атымаўшы ў сне засцярогу, адышоў у межы Галілейскія,

Але пачуўшы, што ў Юдэі валадарыць Архелай замест Гірада, бацькі свайго, пабаяўся туды ісьці, і, атрымаўшы адкрыцьцё ў сьне, пайшоў у межы Галілеі.

А, дачуўшыся, што ў Юдэі ўладарыць Архелай, на месцы бацькі свайго Ірада, пабаяўся туды ісьці; атрымаўшы-ж вестку ў сьне, пайшоў у краіну Галілейскую.

Але пачуўшы, што ў Юдэі панаваў Архэляй на месцы бацькі свайго Гэрада, пабаяўся туды йсці й, перасцярэжаны ў сьне, пайшоў у межы Галілейскія.

Але пачуўшы, што ў Юдэі панаваў Архелауш на месца бацькі свайго Гэрада, пабаяўся туды ісьці, але павучаны ў сьне, адыйшоў у староны Галілейскія.

Увидев же Иоанн многих фарисеев и саддукеев, идущих к нему креститься, сказал им: порождения ехиднины! кто внушил вам бежать от будущего гнева?

Убачыўшы многіх фарысэяў і садукеяў, што ішлі да яго хрысьціцца, Ян сказаў ім: выродзьдзе яхідніна! хто вас намовіў уцякаць ад будучага гневу?

А калі ўгледзеў многіх фарысеяў і садукеяў, што прыходзілі да хросту яго, сказаў ім: «Род змяіны, хто паказаў вам, што пазбегнеце будучага гневу?

І як ён бачыў шмат каго з фарысэяў а садукеяў, што прыходзілі да яго хрысьціцца, ён казаў ім: «Родзе гадавы, хто перасьцярог вас уцякаць ад надыходзячага гневу?

Убачыўшы-ж многа фарысэяў і садуке́яў, якія ішлі да яго хрысьціцца, сказаў ім: плод яхіднавы! Хто навучыў вас уцякаць ад будучага гневу?

Убачыўшы многіх фарысеяў і садукеяў, што ішлі да яго хрысцíцца, Іаан сказаў ім: адро́ддзе яхíдніна! хто вас намо́віў уцяка́ць ад бу́дучага гневу?

Убачыўшы многіх фарысеяў і садукеяў, якія прыходзілі да яго хрысціцца, ён сказаў ім: «Племя змяінае, хто навучыў вас уцякаць ад будучага гневу?

А ўбачыўшы мноства фарысэяў і садукеяў, якія ішлі да яго хрысьціцца, сказаў ім: «Спараджэньні яхідны, хто навучыў вас уцякаць ад будучага гневу?

Але, убачыўшы шмат фарысеяў і садукеяў, што ішлі да яго хрысціцца, сказаў ім: Гадзючыя выпладкі, хто падказаў вам уцякаць ад будучага гневу?

Убачыўшы ж многа хварысэяў і саддукеяў, што ішлі да яго хрысьціцца, сказаў ім: вырадкі яхіднавыя! хто навучыў вас уцякаць ад будучага гневу?

Калі-ж ён убачыў шматлікіх фарысеяў і садукеяў, якія йшлі да яго хрысціцца, сказаў ім: — параджэньне гадаўя! Хто падказаў вам уцякаць ад будучага гневу?

А бачачы многа фарызэяў і садуцэяў, якія йшлі да яго хрысціцца, казаў ім: Родзе гадавы, хто вам паказаў уцякаць ад надыходзячага гневу?

А бачачы многа фарызэяў і садукеяў, якія ішлі да яго хросту, казаў: Родзе гадавы, хто вам паказаў уцякаць ад надыходзячага гневу?

Тогда приходит Иисус из Галилеи на Иордан к Иоанну креститься от него.

Тады прыходзіць Ісус з Галілеі на Ярдан да Яна хрысьціцца ў яго.

Тады прыйшоў Ісус з Галілеі на Ярдан да Яна, каб прыняць хрост ад яго.

Тады прыбывае Ісус із Ґалілеі на Ёрдан да Яана, каб прыняць хрэст ад яго.

Тады прыходзіць Ісус з Галіле́і на Іордан да Іоана хрысьціцца ў яго.

Тады прыхо́дзіць Іісус з Галілеі на Іардан да Іаана хрысцíцца ад яго.

Тады Езус прыйшоў з Галілеі на Ярдан да Яна, каб атрымаць ад яго хрост.

Тады прыходзіць Ісус з Галілеі на Ярдан да Яна, каб хрысьціцца ў яго.

Тады прыходзіць Ісус з Галілеі на Іардан да Іаана, каб хрысціцца ад яго.

Тады прыходзіць Ісус з Галілеі на Ярдан да Яана хрысьціцца ў яго.

Тады прыйходзіць Ісус з Галілеі на Йардан да Яна, хрысьціцца ад яго.

Тады прыйшоў Езус з Галілеі на Ярдан, да Яна, каб у яго хрысціцца.

Тады прыйшоў Езус з Галілеі на Ярдан, да Яна, каб ім быць ахрышчаным.

И, крестившись, Иисус тотчас вышел из воды, — и се, отверзлись Ему небеса, и увидел [Иоанн] Духа Божия, Который сходил, как голубь, и ниспускался на Него.

І ахрысьціўшыся, Ісус выйшаў адразу з вады; — і вось, адчыніліся Яму нябёсы, і ўбачыў Ян Духа Божага, Які сыходзіў, як голуб, і апускаўся на Яго.

А калі Ісус быў ахрышчаны, зараз выйшаў з вады; і вось, адкрыліся нябёсы, і ўбачыў, што Дух Божы сыходзіць, як голуб, і ідзе да Яго.

І, ахрысьціўшыся, Ісус зараз вышаў з вады; і, гля, рашчыніліся нябёсы над Ім, і абачыў Духа Божага, што спушчаўся, як галуба, і зыходзіў на Яго.

І, ахрысьціўшыся, Ісус зараз жа выйшаў з вады, і вось расчыніліся Яму нябёсы, і ўгле́дзіў Іоан Духа Божага, Каторы зыходзіў, як галу́б, і спускаўся на Яго.

І, ахрысцíўшыся, Іісус вы́йшаў адразу з вады; і вось, раскры́ліся Яму нябёсы, і ўбачыў Духа Божага, Які сыхо́дзіў як голуб і апуска́ўся на Яго.

Калі Езус ахрысціўся, адразу выйшаў з вады. І вось раскрыліся Яму нябёсы, і ўбачыў Духа Божага, які спускаўся, як голуб, і сыходзіў на Яго.

І, ахрысьціўшыся, Ісус адразу ж выйшаў з вады, і вось, расчынілася Яму неба, і ўгледзеў Духа Божага, Які зыходзіў, як голуб, і прыходзіў на Яго.

І, ахрысціўшыся, Ісус выйшаў адразу з вады, і вось, расчыніліся [Яму] Нябёсы і ўбачыў, як Дух Божы зыходзіць, нібы голуб, [і] спускаецца на Яго.

І, ахрысьціўшыся, Ісус зараз жа выйшаў з вады. І вось адкрыліся Яму Нябёсы, і ўбачыў (Яан) Духа Божага, Які апускаўся, як галуб, і находзіў на Яго,

І, ахрысьціўшыся, Ісус зараз-жа выйшаў з вады, і — вось адчыніліся Яму нябёсы, і ўбачыў Духа Божага, які зайходзіў як голуб і спускаўся на Яго.

І ахрышчаны Езус зараз-жа выйшаў з вады — і вось адчынілася яму неба і ўвідзеў Духа Божага, які спускаўся, бы голуб, і зыходзіў на яго.

Каліж Езус быў ахрышчаны, зараз выйшаў з вады ім — і вось адчынілася яму неба і ўвідзеў Духа Божага, каторы спускаўся, як галуб, і зыходзіў на яго.

Он же сказал ему в ответ: написано: не хлебом одним будет жить человек, но всяким словом, исходящим из уст Божиих.

А Ён сказаў яму ў адказ: напісана: «ня хлебам адным будзе жыць чалавек, а ўсякім словам, якое зыходзіць з вуснаў Божых».

Той, адказваючы, прамовіў: «Напісана: “Не хлебам адзіным толькі будзе жыць чалавек, але і кожным словам, якое паходзіць з вуснаў Божых”».

Але Ён, адказуючы, адказаў: «Напісана: ’Не адзіным хлебам жыва будзе людзіна, але кажным словам, што выходзе з вуснаў Божых’».

Ён жа адказаў яму: напісана: ня хле́бам адным жыць будзе чалаве́к, але ўсякім словам, выходзячым з вуснаў Божых (Другазаконьне 8:3).

А Ён сказаў яму ў адказ: напíсана: «не хлебам адным будзе жыць чалавек, а ўсякім сло́вам, якое зыхо́дзіць з ву́снаў Божых».

А Ён сказаў у адказ: «Напісана: “Не хлебам адным будзе жыць чалавек, а кожным словам, што выходзіць з вуснаў Божых”»

Ён жа, адказваючы, сказаў яму: «Напісана: “Ня хлебам адным будзе жыць чалавек, але ўсякім словам, што выходзіць з вуснаў Божых”».

Ён жа сказаў у адказ: Напісана: «Не хлебам адным будзе жыць чалавек, а кожным словам, што зыходзіць з вуснаў Божых».

Ён жа, адказаўшы, сказаў: напісана: ня хлебам адным жыць будзе чалавек, але ўсякім словам, выходзячым з Вуснаў Бога.

Ён-жа ў адказ сказаў: — напісана ёсць: ня хлебам адзіным жыў будзе чалавек, але ўсякім словам, што выйходзіць з вуснаў Божых.

Ён-жа ў адказ сказаў яму: «Не адным хлебам жыве чалавек, але кожным словам, выходзячым з вуснаў Божых» (Пт. Пр. 8:3).

Ён, адказваючы, сказаў: Напісана ёсьць: «Не адным хлебам жыве чалавек, але кожным словам, якое выходзіць з вуснаў Божых» (Пт. Пр. 8:3).

Потом берет Его диавол в святой город и поставляет Его на крыле храма,

Тады бярэ Яго д’ябал у сьвяты горад і ставіць Яго на крыле храма,

Потым пераносіць Яго д’ябал у святы горад і ставіць Яго на вышыні святыні,

Тады бярэць Яго д’явал да сьвятога места, і станове Яго на крыле сьвятыні,

Потым бярэ Яго д’ябал у сьвятое ме́ста і стаўляе на крыле́ храму

Тады бярэ Яго дыявал у святы горад і ставіць Яго на крыле́ храма,

Тады ўзяў Яго д’ябал у святы горад, паставіў на крыле святыні

Потым бярэ Яго д’ябал у сьвяты горад, і стаўляе на самым версе сьвятыні,

Тады д’ябал бярэ Яго ў святы горад і ставіць Яго на крыле святыні,

Потым бярэ Яго д’ябал у сьвятое места і стаўляе Яго на крыле Сьвятыні,

Потым бярэ Яго д’ябал у сьвятое места і пастаўляе Яго на крыле храму.

Тады ўзяў яго нячысты ў святы горад і паставіў яго на крыле святыні,

Тады ўзяў яго д’ябал у сьвяты горад і паставіў яго на крыле сьвятыні

и говорит Ему: если Ты Сын Божий, бросься вниз, ибо написано: Ангелам Своим заповедает о Тебе, и на руках понесут Тебя, да не преткнешься о камень ногою Твоею.

і кажа Яму: калі Ты Сын Божы, кінься ўніз; бо напісана: «Анёлам Сваім накажа пра Цябе, і на руках панясуць Цябе, каб не спатыкнуўся Ты аб камень нагою Тваёю».

і кажа Яму: «Калі Ты — Сын Божы, дык кінься ўніз; бо напісана: “Загадаў Ён анёлам Сваім наконт Цябе, на руках будуць насіць Цябе, каб часам не скалечыў аб камень нагі Сваёй”».

І кажа Яму: «Калі» ты Сын Божы, кінься далоў, гэта ж напісана: ’Ангілам Сваім раскажа Ён празь Цябе, і на руках панясуць Цябе, каб ты не спатыкнуўся аб камень нагою Сваей’».

ды кажа Яму: калі Ты Сын Божы, кінься ўніз, бо напісана: Ангелам Сваім накажа пра Цябе́, і на руках панясуць Цябе́, каб не спаткнуўся аб ка́мень нагою Твае́ю (Псальм 90:11−12).

і кажа Яму: калі Ты Сын Божы, кінься ўніз; бо напíсана: «Ангелам Сваім Ён нака́жа пра Цябе, і на руках панясу́ць Цябе, каб не спатыкну́ўся Ты аб ка́мень нагою Тваёю».

і сказаў Яму: «Калі Ты Сын Божы, кінься ўніз, бо напісана: “Анёлам сваім загадае пра Цябе, і на руках панясуць Цябе, каб Ты часам не спатыкнуўся аб камень нагой сваёй”».

і кажа Яму: «Калі Ты — Сын Божы, кінься ўніз, бо напісана: “Анёлам Сваім загадае пра Цябе, і на руках панясуць Цябе, каб не спатыкнуўся аб камень нагою Тваёю”».

і кажа Яму: Калі Ты Сын Божы, кінься ўніз; бо напісана: «Сваім Анёлам Ён загадае пра Цябе і на руках панясуць Цябе, каб Ты не спатыкнуўся аб камень нагою Сваёю».

і кажа Яму: калі Ты Сын Бога, кінься ўніз, бо напісана: «Ангелам Сваім накажа пра Цябе, і на руках панясуць Цябе, каб (Ты) ня выцяўся аб камень Нагою Тваёю».

І кажа Яму: — калі ты Сын Божы, кінься ўніз, бо напісана: Ангелам Сваім запавядаў пра Табе ахаваць Цябе; і на руках панясуць Цябе, каб не спатыкнуўся на камені нагою Тваею.

ды сказаў яму: Калі ты Сын Божы, кінься ўніз; бо ёсьць напісана: «Што анёлам сваім загадаў аб табе і на руках панясуць цябе каб часам ня ўдарыў аб камень нагі свае» (Пс. 90:11−12).

і сказаў яму: Калі ты Сын Божы, кінься ўніз; бо ёсьць напісана: «Што анёлам сваім загадаў аб табе і на руках панясуць цябе, каб часам ня ўдарыў аб камень нагі сваей» (Пс. 90:11-12).

И, зажегши свечу, не ставят ее под сосудом, но на подсвечнике, и светит всем в доме.

І запаліўшы сьвечку, ня ставяць яе пад пасудзінаю, а на сьвечніку, і сьвеціць усім, хто ў доме.

Таксама не запальваюць свечкі і не ставяць яе пад пасудзіну, але ставяць на падсвечніку, каб свяціла ўсім, хто ёсць у доме.

І, як паляць лянпу, ня ставяць яе пад карэц, але на падстаноўку, і сьвеце ўсім у хаце.

І, засьвяціўшы сьве́чку, не стаўляюць яе́ пад судзінай, але на ліхтары́, і сьвеціць усім, хто ёсьць у доме.

І, запалíўшы све́чку, не ставяць яе пад пасу́дзінаю, а на падсве́чніку, і све́ціць усім, хто ў доме.

І, запаліўшы светач, не ставяць яго пад пасудзінай, але на свечніку, і свеціць усім, хто ў доме.

Ніхто не запальвае сьвечку, каб паставіць яе пад пасудзінай, але на сьвечніку, і яна сьвеціць усім, хто ёсьць у доме.

І, запальваючы светач, не ставяць яго пад пасудзіну, а на падстаўку, і ён свеціць усім у доме.

І, запаліўшы сьвечку, ня ставяць яе пад пасудзінай, але на ліхтары, і сьвеціць усім, хто ў доме.

І ня ставяць запаленага сьвяцільніка пад пасудзіну, але на падстаўцы, каб сьвяціла ўсім, хто ў доме.

І, запаліўшы свечку, ня ставяць яе пад судзінай, але на ліхтары, каб свяціла ўсім, хто ёсьць у доме.

І не запальваюць сьвечку, і ня ставяць яе пад пасудзінай, але на ліхтар, каб сьвяціла ўсім, што ёсьць у доме.

Итак, если ты принесешь дар твой к жертвеннику и там вспомнишь, что брат твой имеет что-нибудь против тебя,

Дык вось, калі ты прынясеш дар твой да ахвярніка і ўспомніш там, што брат твой мае нешта супроць цябе,

І таму, калі панясеш ахвяру сваю на ахвярнік, а там прыпомніш, што брат твой мае нешта супраць цябе,

Дык, калі ты прынясеш дар свой да аброчніка і там успомніш, што брат твой мае штось на цябе;

І калі ты прынясе́ш ахвяру тваю на ахвярнік і там прыпомніш, што брат твой ма́е штось проці цябе́,

Дык вось, калі ты прынясе́ш дар твой да ахвя́рніка і ўспо́мніш там, што брат твой ма́е нешта су́праць цябе,

Таму, калі прынясеш дар свой да ахвярніка і ўспомніш там, што брат твой мае нешта супраць цябе,

Дык калі ты прынясеш дар твой на ахвярнік, і там узгадаеш, што брат твой мае нешта супраць цябе,

Дык калі ты будзеш прыносіць свой дар на ахвярнік і там успомніш, што твой брат мае нешта супроць цябе,

Дык вось, калі ты прынясеш дар твой да ахвярніку і там успомніш, што брат твой мае нешта супроць цябе,

Вось-жа, калі ты прынясеш дар свой да ахвярніка і там успомнішь, што брат твой нешта мае супраць цябе,

Дык калі ты прынясеш дар свой да аўтара і там прыпомніш, што брат твой нешта мае проціў цябе,

Дык калі ты ахвяруеш дар свой да аўтара і там прыпомніш, што брат твой мае нешта проціў цябе,

А Я говорю вам: не противься злому. Но кто ударит тебя в правую щеку твою, обрати к нему и другую;

А Я кажу вам не працівіцца злому. Калі хто цябе ўдарыць па правай шчацэ тваёй, падстаў яму і другую;

А Я кажу вам: не праціўцеся злому; а калі б хто ўдарыў цябе ў правую шчаку тваю, настаў яму і другую.

А Я кажу вам: не праціўся благому. Але хто вытне цябе ў правую шчаку тваю, абярні да яго й другую;

А Я кажу вам: не праціўцеся злому, але, хто ўдэрыць цябе́ ў правую шчаку́, павярні да яго і другую,

А Я кажу вам не працíвіцца злому. А калі хто цябе ўдарыць па правай шчацэ́ тваёй, падстаў яму і другую;

А Я вам кажу: не адплачвайце злому. Калі хто ўдарыць цябе па правай шчацэ тваёй, падстаў яму і другую.

А Я кажу вам: не праціўцеся злому, але, хто ўдарыць цябе ў правую шчаку тваю, павярні да яго і другую,

А Я кажу вам, каб вы не супраціўляліся злому, але хто б’е цябе ў [тваю] правую шчаку, павярні да яго і другую;

А Я кажу вам: ня праціўся злому, але, (калі) хто ўдарыць цябе ў тваю правую шчаку, павярні да яго і другую;

Я-ж кажу вам: Не станавецеся ўсупраціў злому, але калі хто ўдарыць цябе у правую шчаку, павярні да яго і другую.

А я вам кажу: ня супраціўляйцеся злому, але калі хто ўдэрыць цябе ў правую шчаку, настаў яму й другую,

А я вам кажу: не супраціўляйцеся злому, але хто калі ўдарыць цябе ў правую шчаку, настаў яму і другую,

да будете сынами Отца вашего Небесного, ибо Он повелевает солнцу Своему восходить над злыми и добрыми и посылает дождь на праведных и неправедных.

каб сталіся вы сынамі Айца вашага, Які ёсьць у нябёсах; бо Ён загадвае сонцу Свайму ўзыходзіць над ліхімі і добрымі і пасылае дождж на праведных і няправедных.

каб сталіся вы сынамі Айца вашага, Які ёсць у небе, бо Ён чыніць, каб сонца Яго ўзыходзіла над добрымі і ліхімі, і дождж пралівае над справядлівымі і несправядлівымі.

Каб вы былі сынамі Айца вашага Нябёснага, бо Ён расказуе сонцу Свайму ўсходзіць над благімі й добрымі і пасылае дождж на справядлівых і несправядлівых.

каб сталіся сынамі Айца вашага, што ў нябёсах, бо Ён зага́двае сонцу свайму ўсхадзіць над добрымі і благімі і пасылае дождж на справядлівых і несправядлівых.

каб сталі вы сына́мі Айца вашага, Які на нябёсах; бо Ён зага́двае сонцу Свайму ўзыхо́дзіць над злымі і добрымі і пасылае дождж на пра́ведных і няпра́ведных.

каб сталіся вы сынамі Айца вашага, які ў нябёсах. Бо Ён загадвае сонцу свайму ўзыходзіць над дрэннымі і добрымі і пасылае дождж на справядлівых і несправядлівых.

каб сталіся вы сынамі Айца вашага, Які ў небе, бо Ён узьнімае сонца Сваё над добрымі і злымі і спасылае дождж на праведных і няправедных.

каб вам зрабіцца сынамі вашага Бацькі, Які ў нябёсах, таму што Ён узводзіць Сваё сонца над злымі і добрымі і пралівае дождж на праведных і няправедных.

каб вам быць сынамі Ба́цькі вашага, што ў Нябёсах, бо Ён загадвае сонцу Свайму ўзыходзіць над благімі і добрымі, і пасылае дождж на праведных і няправедных.

Каб сталіся вы сынамі Айца вашага Нябеснага, бо Ён воліць сонцу свайму ўсходзіць і над добрымі й над благімі, і пасылае дождж на справядлівых і несправядлівых.

каб вы былі сынамі Айца вашага, каторы ёсьць у небе, каторы загадвае сонцу свайму ўсходзіць над добрымі й благімі ды пасылае дождж на справядлівых і несправядлівых.

каб вы былі сынамі Айца вашага, каторы ёсьць у небе, каторы загадывае сонцу свайму усхадзіць над добрымі і благімі і пасылае дождж на справядлівых і несправядлівых.

да приидет Царствие Твое; да будет воля Твоя и на земле, как на небе;

хай прыйдзе Царства Тваё; хай будзе воля Твая як на небе, так на зямлі;

прыйдзі Валадарства Тваё, будзь воля Твая, як на небе, так і на зямлі.

Прыйдзі гаспадарства Твае; будзь воля Твая як на небе, так і на зямлі;

Няхай прыйдзе Царства Тваё; няхай будзе воля Твая, як у не́бе, так і на зямлі.

няхай пры́йдзе Царства Тваё; няхай будзе воля Твая як на небе, так і на зямлі.

прыйдзі Валадарства Тваё, будзь воля Твая, як у небе, так і на зямлі.

прыйдзі Валадарства Тваё; будзь воля Твая як у небе, так і на зямлі.

няхай прыйдзе Царства Тваё, няхай здзейсніцца воля Твая як у небе, так і на зямлі.

хай прыйдзе Валадарства Тваё; хай будзе Воля Твая, як на Небе, (так) і на зямлі;

Прыйдзі Ўладарства Тваё; і станься воля Твая, як у небе, так і на зямлі.

прыдзі валадарства Тваё, будзь Твая воля, як у небе, так і на зямлі.

прыйдзі каралеўства Тваё, будзь воля Твая, як на небе так і на зямлі,

Не собирайте себе сокровищ на земле, где моль и ржа истребляют и где воры подкапывают и крадут,

Ня зьбірайце сабе скарбаў на зямлі, дзе моль і ржа нішчаць і дзе злодзеі падкопваюцца і крадуць:

Не збірайце сабе скарбаў на зямлі, дзе ржа ды моль нішчаць і дзе злодзеі падкопваюць і крадуць.

Ня зьбірайце сабе скарбаў на зямлі, ідзе моль а іржа нікбяць, і йдзе зладзее падкопуюцца а крадуць;

Ня зьбірайце сабе́ скарбаў на зямлі, дзе́ моль і іржа нішчыць, і дзе́ зладзе́і падка́пываюцца і крадуць;

Не збіра́йце сабе ска́рбаў на зямлі, дзе моль і ржа нíшчаць і дзе зладзе́і падко́пваюцца і кра́дуць;

Не збірайце сабе скарбаў на зямлі, дзе моль і ржа знішчаюць і дзе злодзеі падкопваюцца і крадуць.

Не зьбірайце сабе скарбаў на зямлі, дзе моль і іржа нішчаць, і дзе злодзеі падкопваюць і крадуць;

Не збірайце сабе скарбаў на зямлі, дзе моль і ржа нішчаць і дзе зладзеі падкопваюць і крадуць:

Ня зьбірайце сабе скарбаў на зямлі, дзе моль і іржа нішчаць, і дзе злодзеі падкапваюцца і краду́ць:

Ня зьбірайце сабе скарбаў на зямлі, дзе іржа і моль зьнішчаюць, і дзе зладзеі падкопваюцца і крадуць.

Ня збірайце сабе скарбаў на зямлі, дзе іржа і моль з’ядае, ды дзе зладзеі падкопваюць і крадуць,

Не зьбірайце сабе скарбаў на зямлі, дзе іржа і моль зьядае, і дзе зладзеі выкопваюць і крадуць,

Да и кто из вас, заботясь, может прибавить себе росту [хотя] на один локоть?

Ды і хто з вас, турбуючыся, можа дадаць сабе росту хоць адзін локаць?

Ды хто ж з вас, клапоцячыся, можа дабавіць да росту свайго адзін локаць?

Дый хто з вас, рупячыся, можа дадаць сабе росту на адзін локаць?

Дый хто з вас сваёй турботай можа дадаць сабе́ росту хоць на адзін локаць?

Хто ж з вас, турбу́ючыся, можа дада́ць сабе росту хоць на адзін ло́каць?

І хто з вас, турбуючыся, можа дадаць да свайго росту хоць адзін локаць?

Хто з вас сваім клопатам можа дадаць сабе росту хоць на адзін локаць?

Хто з ж вас, турбуючыся, можа дабавіць да свайго росту хоць бы адзін локаць16?

Хто ж сярод вас, турбуючыся, можа дадаць да росту свайго (хаця бы) локаць адзін?

І хто-ж з вас турботаю сваёю можа дадаць да росту свайго хоць адзін локаць?

Дый хто з вас можа сваёю турботай дадаць да ўласнага ўзросту адзін локаць?

А хто з вас можа клапацячыся дадаць да свайго ўзросту адзін локаць?

Итак всякого, кто слушает слова Мои сии и исполняет их, уподоблю мужу благоразумному, который построил дом свой на камне;

Дык вось, кожны, хто слухае гэтыя словы Мае і выконвае іх, прыпадобніцца да мужа разумнага, які збудаваў свой дом на камені;

Такім чынам, кожны, хто слухае гэтыя словы Мае ды выконвае іх, прыпадобніцца да чалавека разумнага, які збудаваў свой дом на камені.

Дык кажны, хто слухае словы Мае гэтыя і поўне іх, падобны да мужа разумнага, што пастанавіў дом свой на скале;

Вось жа кожнага, хто слу́хае словы Мае́ гэтыя і выпаўняе іх, прыраўную да чалаве́ка мудрага, які пабудаваў дом свой на ка́мені.

Дык вось, кожнага, хто слухае гэтыя словы Мае́ і выко́нвае іх, прыраўня́ю да му́жа разумнага, які збудаваў свой дом на ка́мені.

Таму кожны, хто слухае гэтыя словы Мае і выконвае іх, будзе падобны да чалавека разумнага, які пабудаваў свой дом на скале.

Дык кожнага, хто слухае гэтыя словы Мае і выконвае іх, прыраўняю да чалавека мудрага, які пабудаваў дом свой на скале.

Дык кожны, хто чуе гэтыя Мае словы і выконвае іх, прыпадобніцца да разважлівага чалавека, што збудаваў свой дом на скале;

Дык вось, кожнага, хто слухае Словы Мае гэтыя і выконвае іх, прыпадоблю яго да чалавека мудрага, які пабудаваў дом свой на камені.

Вось-жа, кажнага, хто слухае словы Мае гэтыя і выпаўняе іх, прыпадобню да чалавека мудрага, які збудаваў дом свой на камені.

Вось-жа кожны, хто слухае гэтых слоў маіх і выпаўняе іх будзе прыраўняны да чалавека мудрага, які збудаваў дом свой на камені.

Дык кожны, хто слухае гэтых слоў маіх і выпаўняе іх, будзе падобны да мудрага чалавека, каторы збудаваў дом свой на камені.

и пошел дождь, и разлились реки, и подули ветры, и устремились на дом тот, и он не упал, потому что основан был на камне.

і паліўся дождж, і разьліліся рэкі, і падзьмулі вятры, і рынуліся на той дом; і ён ня ўпаў, бо пастаўлены быў на камені.

І пайшоў дождж, і разліліся рэкі, і падулі вятры, і абрынуліся на той дом, і ён не ўпаў, бо быў пабудаваны на камені.

І лінуў лівун, і разьліліся рэкі, і павеялі вятры, і рынуліся на дом тый, і ён не заваліўся, бо закладзены быў на скале.

І пайшоў дождж, і разьліліся рэкі, і падулі вятры і паімчаліся на дом той; і ён ня ўпаў, бо быў пастаўлены на ка́мені.

І пайшоў дождж, і разлілíся рэкі, і падзьму́лі вятры́, і ры́нуліся на той дом; і ён не ўпаў, бо закла́дзены быў на ка́мені.

Пайшоў дождж, разліліся рэкі, падзьмулі вятры і ўдарылі ў дом той, а ён не ўпаў, бо пастаўлены быў на скале.

І пайшоў дождж, і разьліліся рэкі, і падзьмулі вятры, і ўдарылі на дом той; і ён ня ўпаў, бо быў умацаваны на скале.

і пайшоў дождж, і падступілі рэкі, і падзьмулі вятры, і абрынуліся на той дом; ды ён не ўпаў, бо быў ён закладзены на скале.

І пайшоў дождж, і разліліся рэкі, і падзьмулі вятры, і рынуліся на той дом; і ён ня ўпаў, бо быў пастаўлены на камені.

І пайшоў дождж, і разьліліся рэкі, і ўсхадзіліся вятры, і наляглі на дом той, і ён не заваліўся, бо пастаўлены быў на камені.

І лінуў дождж, і разліліся рэкі, і ўзняліся вятры ды хлынулі на дом той — адыж ня ўпаў ён, бо быў пастаўлены на камені.

І пайшоў дождж, і разьліліся рэкі, і падулі вятры і рынулі на гэны дом — і ня ўпаў ён, бо быў пастаўлены на камені.

А всякий, кто слушает сии слова Мои и не исполняет их, уподобится человеку безрассудному, который построил дом свой на песке;

А кожны, хто слухае гэтыя словы Мае і ня выконвае іх, прыпадобніцца да мужа неразважлівага, які паставіў свой дом на пяску;

А кожны, хто слухае Мае словы і не выконвае іх, прыпадобніцца да чалавека неразумнага, які збудаваў свой дом на пяску.

А кажны, хто слухае гэтыя словы Мае і ня поўне іх, будзе падобны да неразважнае людзіны, што пастанавіла дом свой на пяску;

А ўсякі, хто слухае словы Мае́ і не выпаўняе іх, падобны да чалаве́ка неразумнага, які пабудаваў дом свой на пяску.

А кожны, хто слухае гэтыя словы Мае́ і не выко́нвае іх, падобны будзе да му́жа неразва́жлівага, які збудава́ў свой дом на пяску́.

Кожны, хто слухае гэтыя словы Мае і не выконвае іх, будзе падобны да неразумнага чалавека, які пабудаваў свой дом на пяску.

А кожны, хто слухае гэтыя словы Мае і не выконвае іх, будзе падобны да чалавека дурнога, які пабудаваў дом свой на пяску.

А кожны, хто чуе гэтыя Мае словы і не выконвае іх, прыпадобніцца да неразумнага чалавека, які збудаваў свой дом на пяску;

А ўсякі, хто слухае Словы Мае гэтыя і ня выконвае іх, прыпадоблены будзе чалавеку няразумному, які пабудаваў дом свой на пяску;

Усякі-ж той, хто слухае словы Мае і не выпаўняе іх, прыпадабніцца да чалавека бесталковага, які пабудаваў дом свой на пяску.

А ўсякі, хто слухае гэтых слоў маіх ды ня выпаўняе іх, будзе падобны да чалавека неразумнага, што пабудаваў дом свой на пяску.

А ўсякі, хто слухае гэтых слоў маіх і не выпаўняе іх, будзе падобны да неразумнага чалавека, які збудаваў дом свой на пяску.

И когда Иисус окончил слова сии, народ дивился учению Его,

І сталася, калі Ісус прамовіў гэтыя словы, дзівавалі людзі з вучэньня Яго,

І сталася, калі Ісус скончыў гэтыя словы, дзівіліся многія людзі з вучэння Яго.

І сталася, як Ісус скончыў словы гэтыя, што люд дзіваваўся з навукі Ягонае,

І, калі Ісус скончыў гэтыя словы, народ дзівіўся з Яго вучэньня,

І ста́лася, калі Іісус скончыў гэтыя словы, вельмі здзіўля́ліся людзі вучэнню Яго,

Калі Езус скончыў гаварыць, здзіўляліся людзі вучэнню Ягонаму,

І сталася, калі Ісус скончыў гэтыя словы, натоўпы дзівіліся з вучэньня Ягонага,

І сталася, калі Ісус закончыў гэтыя словы, натоўпы дзівіліся Яго навуцы;

І сталася, калі скончыў Ісус словы гэтыя, людзі дзівіліся вучэньню Ягонаму:

І калі кончыў Ісус гэтыя словы, народ дзіваваўся з навукі Ягонае.

І сталася, калі скончыў Езус гэтыя словы, грамады не маглі надзівіцца з навукі ягонай.

І сталася, калі Езус скончыў гэтыя словы, дзівіліся грамады з яго навукі.

И вот, принесли к Нему расслабленного, положенного на постели. И, видя Иисус веру их, сказал расслабленному: дерзай, чадо! прощаются тебе грехи твои.

І вось, прынесьлі да Яго паралізаванага, пакладзенага на пасьцелі. І ўбачыўшы веру іхнюю, Ісус сказаў паралізаванаму: мацуйся, сыне! даруюцца табе грахі.

І вось, прынеслі да Яго спаралізаванага, што ляжаў на ложку. І Ісус, бачачы іх веру, сказаў спаралізаванаму: «Не бойся, сыне, даруюцца табе твае грахі».

І вось, прынесьлі да Яго хворага паляржаванага, на пасьцелі ляжачага. І Ісус, бачачы веру іхную, сказаў паляржаванаму: «Асьмелься, дзяцё! дараваны табе грахі твае».

І вось, прыне́сьлі да Яго спараліжава́нага, ляжучы́ на пасьце́лі. І, ба́чучы ве́ру іх, Ісус сказаў спараліжава́наму: мацуйся, дзіця! адпускаюцца табе́ грахі тваі.

І вось, прыне́слі да Яго спаралізава́нага, які ляжаў на пасцелі. І, убачыўшы веру іх, Іісус сказаў спаралізава́наму: мацуйся, сы́не! дару́юцца табе грахі твае.

Прынеслі да Яго паралізаванага, пакладзенага на ложы. Убачыўшы іхнюю веру, Езус сказаў паралізаванаму: «Будзь адважным, сыне, адпускаюцца твае грахі».

І вось, прынесьлі да Яго спараліжаванага, які ляжаў на ложку. І, бачачы веру іх, Ісус сказаў спараліжаванаму: «Будзь пэўным, дзіця! Адпускаюцца табе грахі твае».

І вось, прынеслі да Яго спаралізаванага, што ляжаў на пасцелі. І Ісус, ўбачыўшы іх веру, сказаў спаралізаванаму: Мацуйся, дзіця! Даруюцца [табе] твае грахі.

І вось прынесьлі да Яго спаралізаванага, ляжачага на пасьцелі. І, убачыўшы веру іхную, Ісус сказаў спаралізаванаму: мацуйся дзіця! дараваны табе грахі твае.

І вось прынясьлі да Яго спараліжаванага, паложанага на пасьцелі; Ісус, бачачы веру іхную, сказаў спараліжаванаму: — крапіся, сыне! адпушчаюцца табе грахі твае.

І вось прынясьлі к яму спараліжаванага, ляжачага на пасьцелі. А Езус, бачачы іхню веру, сказаў паралітыку: Надзейся, сыне, адпушчаюцца табе грахі твае.

І вось прынясьлі да яго спаралізаванага, ляжачага на пасьцелі. І Езус, бачачы веру іх, сказаў спаралізаванаму: Надзейся, сыне, адпушчаюцца табе грахі твае.

Но чтобы вы знали, что Сын Человеческий имеет власть на земле прощать грехи, — тогда говорит расслабленному: встань, возьми постель твою, и иди в дом твой.

Але каб вы ведалі, што Сын Чалавечы мае ўладу на зямлі дараваць грахі, — тады кажа паралізаванаму: устань, вазьмі пасьцель тваю і ідзі дахаты.

Але каб вы ведалі, што Сын Чалавечы мае на зямлі ўладу даравання грахоў, — гаворыць тады спаралізаванаму: “Устань, вазьмі ложак твой і ідзі ў дом твой”».

Але каб вы ведалі, што Сын Людзкі мае ўладу на зямлі дараваць грахі» (тады кажа да паляржаванага): «Устань, вазьмі пасьцелю сваю і йдзі да дому свайго».

Але, каб вы ве́далі, што Сын Чалаве́чы ма́е ўладу на зямлі адпускаць грахі (кажа тады спараліжава́наму), устань, вазьмі пасьце́ль тваю і йдзі ў дом твой.

Але каб вы ведалі, што Сын Чалавечы ма́е ўла́ду на зямлі адпускаць грахі, — тады кажа спаралізава́наму: устань, вазьмі пасцель тваю і ідзі ў дом твой.

Але каб вы ведалі, што Сын Чалавечы мае ўладу на зямлі адпускаць грахі». Тады сказаў паралізаванаму: «Устань, вазьмі ложа сваё і ідзі дадому».

Але, каб вы ведалі, што Сын Чалавечы мае ўладу на зямлі адпускаць грахі», — кажа тады спараліжаванаму: «Устань, вазьмі ложак твой і ідзі ў дом твой».

Але каб ведалі вы, што Сын Чалавечы мае на зямлі ўладу дараваць грахі, — тады Ён кажа спаралізаванаму: Устань, вазьмі сваю пасцель ды ідзі ў свой дом.

Але, каб (вы) ведалі, што Сын Чалавечы мае ўладу на зямлі дараваць грахі, — тады кажа спаралізаванаму: устаўшы, вазьмі пасьцель тваю і ідзі ў дом твой.

Але, каб вы ведалі, што Сын Чалавечы мае ўладу на зямлі адпушчаць грахі, — і сказаў спараліжаванаму: — устань, вазьмі пасьцель тваю і йдзі ў дом твой.

Але каб вы ведалі, што Сын чалавечы мае ўладу на зямлі адпушчаць грахі, — тады кажа спараліжаванаму: Устань, вазмі пасьцель тваю ды йдзі ў дом твой.

Але каб вы ведалі, што Сын чалавечы мае ўладу на зямлі адпускаць грахі — тады кажа спаралізаванаму: Устань, вазьмі пасьцель тваю і ідзі ў дом твой.

Проходя оттуда, Иисус увидел человека, сидящего у сбора пошлин, по имени Матфея, и говорит ему: следуй за Мною. И он встал и последовал за Ним.

Праходзячы адтуль, убачыў Ісус чалавека, што сядзеў на мытні, якога звалі Мацьвей, і кажа яму: ідзі за Мною. І ўстаў той і пайшоў за Ім.

І, калі адыходзіў адтуль Ісус, убачыў Ён чалавека, на імя Мацвей, які сядзеў пры мыце, і гаворыць яму: «Ідзі ўслед за Мной!» І той, падняўшыся, пайшоў за Ім.

І як Ісус адыходзіў адгэнуль, Ён абачыў чалавека, ля збору мыта седзячага, званага Мацьвеям, і сказаў яму: «Ідзі за Імною». І ён устаў а пайшоў за Ім.

І, праходзячы адтуль, Ісус убачыў чалаве́ка, се́дзячы ля мытніцы, званага Мацьве́ем, і кажа яму: ідзі сьле́дам за Мною. І, устаўшы, ён пайшоў за Ім.

Ідучы́ адтуль, убачыў Іісус чалавека, што сядзеў на мы́тні, якога звалі Матфей, і кажа яму: ідзі за Мною. І ўстаў той і пайшоў услед за Ім.

Калі Езус адыходзіў адтуль, убачыў чалавека, які сядзеў на мытні, якога звалі Мацвей, і сказаў яму: «Ідзі за Мною». Той устаў і пайшоў за Ім.

І, праходзячы адтуль, Ісус убачыў чалавека, які сядзеў на мытні, званага Мацьвеем, і кажа яму: «Ідзі за Мною». І ён, устаўшы, пайшоў за Ім.

І, адыходзячы адтуль, Ісус убачыў чалавека, што сядзеў на месцы збору падаткаў — яго звалі Матфеем, — і кажа яму: Ідзі ўслед за Мною. — І той устаў і пайшоў услед за Ім.

І калі Ісус праходзіў адтуль, убачыў чалавека, які сядзеў на мытні, называнага Мацьвеям, і кажа яму: «ідзі за Мною». І, устаўшы, ён пайшоў усьлед за Ім.

Прайходзячы адтуль, Ісус убачыў чалавека, званага Мацьвей, які сядзеў на месцы збору мытнага; і кажа яму: — ідзі за Мною; і ён устаў, і пайшоў сьледам за Ім.

І калі Езус ішоў адтуль, убачыў чалавека, сядзячага ля куноймітні, імянем Матауш. І сказаў яму: Ідзі за мною. І ён, устаўшы, пайшоў за ім.

І калі Езус пайшоў адтуль, убачыў чалавека, сядзячага ля мытніцы, іменем Матэуш. І сказаў яму: Ідзі за мною І ён ўстаўшы, пайшоў за ім.

И сказал им Иисус: могут ли печалиться сыны чертога брачного, пока с ними жених? Но придут дни, когда отнимется у них жених, и тогда будут поститься.

І сказаў ім Ісус: ці могуць засмучацца сыны харомаў шлюбных, пакуль зь імі малады? Але прыйдуць дні, калі адымецца ў іх малады, і тады будуць пасьціцца.

І гаворыць ім Ісус: «Ці ж могуць вясельнікі сумаваць, пакуль жаніх з імі? Але прыйдуць дні, калі забяруць ад іх жаніха, і тады яны будуць посціць.

І сказаў ім Ісус: «Ці могуць смуціцца сынове вясельнага палацу, пакуль ізь імі малады? Але настануць дні, калі адыймуць у іх маладога, і тады будуць поставаць.

І сказаў ім Ісус: ці-ж могуць сумаваць сыны́ вясе́льнага дому, пакуль з імі жаніх? Але настануць дні, калі забяруць ад іх жаніха, і тады будуць пасьціць.

І сказаў ім Іісус: ці могуць смуткава́ць сыны́ харо́маў вясе́льных, пакуль з імі жаніх? Але пры́йдуць дні, калі будзе ўзя́ты ад іх жаніх, і тады будуць пасцíць.

А Езус сказаў ім: «Ці могуць быць у жалобе госці на вяселлі, пакуль з імі жаніх? Але прыйдуць дні, калі будзе забраны ад іх жаніх, і тады будуць пасціць.

І сказаў ім Ісус: «Ня могуць плакаць сыны вясельля, пакуль з імі жаніх. Але прыйдуць дні, калі забяруць ад іх жаніха, і тады будуць посьціць.

І сказаў ім Ісус: Ці могуць засмучацца сыны шлюбнага пакоя24, пакуль з імі малады? Але прыйдуць дні, калі забяруць ад іх маладога, і тады яны будуць пасціцца.

І сказаў ім Ісус: ня могуць сыны вясельнага палацу сумаваць, пакуль зь імі Малады. Але прыйдуць дні, калі адымецца ў іх Малады, і тады будуць пасьціць.

І сказаў ім Ісус: — ці-ж могуць сумаваць сыны бяседы шлюбнае, пакуль з імі жаніх? Але настануць дні, калі адыймецца ад іх жаніх, і тады будуць пасьціць.

І сказаў ім Езус: Ці-ж могуць сумаваць вясельныя госьці, пакуль малады з імі? Во, як прыйдуць дні, калі забяруць ад іх маладога — тады пасьціцімуць.

І сказаў ім Езус: Ці-ж могуць сумаваць прыяцелі маладога, пакуль з імі ёсьць малады? Але прыйдуць дні, калі забяруць ад іх маладога — і тады будуць пасьціць.

И никто к ветхой одежде не приставляет заплаты из небеленой ткани, ибо вновь пришитое отдерет от старого, и дыра будет еще хуже.

І ніхто не прышывае латкі зь нябеленага палатна да старой адзежыны; бо зноў прышытае аддзярэцца ад старога, і дзірка будзе яшчэ горшая.

Бо ніхто не прышывае латы новага сукна да старога адзення, бо яна раздзірае яго і дзіра робіцца большай.

І ніхто да старога адзецьця не прышывае лапіка зь няваленага сукна, бо нова прышытае сьцягнецца, і дзірка будзе горшая.

І ніхто старое вопраткі ня ла́піць новаю ла́ткаю, бо новапрышы́тае аддзярэцца, і дзіра будзе яшчэ большая.

І ніхто не наклада́е латкі з тканіны суровай на адзе́жыну стару́ю; бо латка парве адзе́жыну, і дзірка будзе яшчэ горшая.

Ніхто не прышывае латы з нябеленага палатна да старой вопраткі, бо прышытае рве вопратку, і дзіра робіцца яшчэ горшай.

Ніхто ж не прышывае латкі з новай тканіны да старога адзеньня, бо прышытае аддзярэцца ад адзеньня, і дзіра станецца большая.

Ніхто ж не накладвае латкі з няваленага сукна на старое адзенне; бо прышытае аддзярэцца ад адзення, і дзірка зробіцца яшчэ горшая.

І ніхто ня прышывае латкі зь нябеленай тканіны да старой адзежыны; бо аддзярэцца ад адзежыны прышытае, і дзірка будзе большай.

Ніхто-ж не прыстаўляе латкі з тканіны суравое да старое адзежыны, бо новапрышытае аддзярэцца, і дзіра будзе яшчэ большая.

Адыж ніхто на старую вопратку не кладзе латы сукна сырога, яна бо рве вопратку й робіцца горшая дзіра.

І ніхто на старую вопратку не кладзе латкі з старога сукна, бо яна рве вопратку і робіцца горшая дзіра.

Когда Он говорил им сие, подошел к Нему некоторый начальник и, кланяясь Ему, говорил: дочь моя теперь умирает; но приди, возложи на нее руку Твою, и она будет жива.

Калі Ён ім гэта казаў, вось, прыйшоў нейкі начальнік і, кланяючыся Яму, казаў: дачка мая толькі што памерла; але прыйдзі, ускладзі на яе руку Тваю, і яна будзе жыць.

Калі Ён ім гэта гаварыў, вось, адзін начальнік падышоў і пакланіўся Яму, кажучы: «Госпадзе, дачка мая толькі што сканала, але прыйдзі, ускладзі на яе Сваю руку, і яна жыць будзе».

Як Ён казаў гэта ім, вось, нейкі старац прышоў і пакланіўся Яму, кажучы: «Дачка мая кагадзе памерла, але прыйдзі і ўзлажы руку Сваю на яе, і яна ажывець».

Калі Ён гутарыў з імі гэтак, падыйшоў да Яго не́йкі начальнік і, пакланіўшыся Яму, кажа: дачка́ мая толькі што сканала, але прыйдзі, узлажы на яе́ руку Тваю, і яна ажыве́.

Калі Ён гэта гаварыў ім, вось, прыйшоў нейкі начальнік і, кла́няючыся Яму, казаў: дачка мая́ толькі што паме́рла; але прыйдзі, ускладзі на яе руку́ Тваю, і яна будзе жыць.

Калі гаварыў з імі, падышоў да Яго адзін кіраўнік і, пакланіўшыся Яму, сказаў: «Дачка мая толькі што памерла; але прыйдзі, ускладзі на яе руку сваю, і яна будзе жыць».

Калі Ён гаварыў ім гэта, вось, падыйшоўшы, начальнік пакланіўся Яму, кажучы: «Дачка мая цяпер памірае, але прыйдзі, ускладзі на яе руку Тваю, і яна ажыве».

Калі Ён гэта казаў, вось, прыйшоў адзін начальнік і ўпаў перад Ім, кажучы: Мая дачка толькі што памерла; але прыйдзі і ўскладзі Сваю руку на яе, і яна будзе жыць.

Калі гэта Ён гаварыў ім, вось начальнік, падыйшоўшы, пакланіўся Яму, кажучы: дачка мая толькі што памерла; але, прыйшоўшы, ускладзі Руку Тваю на яе, і ажыве.

Калі Ён гаварыў да іх гэтае, вось начальнік адзін падыйшоў і, кланяючыся Яму, прамовіў: — дачка мая цяпер умірае, але прыйдзі, узлажы на яе руку Тваю, і яна жывой будзе.

Калі ён гаварыў ім гэта, вось падыйшоў адзін старшы і кланяўся яму, кажучы: Усеспадару, дачка мая толькі-што памерла, але прыйдзі, ўзлажы на яе руку тваю і будзе жыць.

Калі ён гэтае да іх гаварыў, вось падыйшоў адзін старшы і кланяўся яму, кажучы: Пане, дачка мая толькі-што памярла, але прыйдзі, улажы на яе руку тваю і будзе жыць.

и если дом будет достоин, то мир ваш придет на него; если же не будет достоин, то мир ваш к вам возвратится.

і калі дом будзе годны, дык сыйдзе мір ваш на яго; калі ж ня будзе годны, дык мір ваш да вас вернецца.

І, калі дом той будзе варты, сыйдзе супакой ваш на яго. А калі не будзе варты, супакой ваш да вас вернецца.

І калі дом будзе годны, то супакой ваш зыйдзе на яго; а калі ня будзе годны, то супакой ваш да вас зьвернецца.

І, калі дом будзе дастойны, мір ваш зыйдзе на яго; а калі ня будзе дастойны, то мір ваш да вас ве́рнецца.

І калі дом будзе дастойны, то сы́дзе мір ваш на яго; калі ж не будзе дастойны, то мір ваш да вас ве́рнецца.

Калі дом будзе годны, то няхай сыдзе спакой ваш на яго. Калі ж не будзе годны, то спакой ваш вернецца да вас.

І, калі дом будзе сапраўды варты [гэтага], супакой ваш прыйдзе на яго; а калі ня будзе варты, супакой ваш да вас вернецца.

І калі дом годны, няхай зыдзе ваш мір на яго; калі ж не будзе годны, няхай ваш мір да вас вернецца.

і калі дом (той) будзе запраўды годны, (дык) зыйдзе мір ваш на яго, калі ж ня будзе годны, мір ваш вернецца да вас.

І калі дом будзе дастойны, мір ваш зыйдзе на яго; калі-ж ня будзе дастойны, мір ваш да вас вернецца.

І калі той дом варты будзе, супакой ваш зыйдзе на яго, а калі ня будзе варты, супакой ваш вернецца к вам.

І калі той дом будзе варт, супакой ваш зыйдзе на яго, а калі ня будзе варт, супакой ваш вернецца да вас.

и поведут вас к правителям и царям за Меня, для свидетельства перед ними и язычниками.

і павядуць вас да правіцеляў і да цароў за Мяне на сьведчаньне перад імі і язычнікамі.

І за Мяне павядуць вас да намеснікаў і да ўладароў на сведчанне ім і паганам.

І павядуць вас да правадыроў а каралёў за Мяне, на сьветчаньне ім а паганам.

І павядуць вас да валадароў і царо́ў за Мяне́, дзеля сьве́дчаньня перад імі й паганамі.

і павядуць вас да правíцеляў і да цароў за Мяне, на све́дчанне перад імі і язычнікамі.

Павядуць вас да намеснікаў і да каралёў за Мяне дзеля сведчання перад імі і язычнікамі.

І павядуць вас да ваяводаў і валадароў дзеля Мяне на сьведчаньне ім і паганам.

і да намеснікаў і да цароў павядуць вас з-за Мяне на сведчанне ім і язычнікам.

і будзеце паведзены да валадароў і каралёў за Мяне, дзеля сьведчаньня перад імі і паганамі.

І павядуць вас да начальнікаў і ўладароў з-за Мяне, дзеля сьветчаньня ім і паганам.

і да начальства, ўладароў, павядуць вас дзеля мяне, на свядоцтва ім і паганам.

і павядуць вас да начальнікаў і каралёў дзеля мяне, на пасьведчаньне ім і паганам.

Предаст же брат брата на смерть, и отец — сына; и восстанут дети на родителей, и умертвят их;

І выдасьць брат брата на сьмерць, і бацька — сына; і паўстануць дзеці на бацькоў і заб’юць іх;

І выдасць на смерць брат брата, а бацька — сына; і паўстануць сыны на бацькоў, і да смерці іх спрычыняцца.

«І выдасьць брат брата на сьмерць, і айцец — дзяцё; і паўстануць дзеці на бацькоў і заб’юць іх.

Выдаваціме брат брата і бацька сына на сьме́рць; і паўстануць дзе́ці на бацькоў і пазабіваюць іх;

І вы́дасць брат брата на смерць, і бацька — дзіця; і паўста́нуць дзеці на бацькоў і заб’юць іх.

Брат выдасць брата на смерць, і бацька дзіця; і паўстануць дзеці супраць бацькоў, і заб’юць іх.

Выдасьць брат брата на сьмерць, і бацька — сына, і паўстануць дзеці на бацькоў, і пазабіваюць іх;

І аддасць брат брата на смерць і бацька — дзіця, і паўстануць дзеці на бацькоў і пазабіваюць іх.

І выдасьць брат брата на сьмерць, і бацька — дзіця (сваё); і паўстануць дзеці на бацькоў і пазабіваюць іх;

Выдасьць-жа брат брата на сьмерць, і бацька дзіця сваё, і дзеці паўстануць на бацькоў і ўсьмерцяць іх.

І выдасьць на сьмерць брат брата, і бацька сына, і паўстануць дзеці на бацькоў ды зробяць ім сьмерць.

І выдасьць брат брата на смерць, і бацька сына, і паўстануць дзеці на бацькоў і зробяць ім сьмерць.

Что говорю вам в темноте, говорите при свете; и что на ухо слышите, проповедуйте на кровлях.

Што кажу вам у цемры, кажэце пры сьвятле; і што на вуха чуеце, прапаведуйце з дахаў.

Тое, што кажу вам у цемры, кажыце пры святле; і што чуеце на вуха, прапаведуйце на дахах.

Што кажу вам у цямноце, кажыце ў сьвятліні; і што чуеце на вуха, разгалашайце на стрэхах.

Што кажу вам у цемнаце́, гаварэце пры сьвятле́; і што наву́ха чуеце, абвяшчайце са стрэхаў.

Што́ кажу вам у цемры, кажы́це пры святле́; і што́ на ву́ха чу́еце, прапаве́дуйце з дахаў.

Што кажу вам у цемры, гаварыце пры святле, і што на вуха чуеце, прапаведуйце на дахах.

Што кажу вам у цемры, кажыце пры сьвятле; і што чуеце на вуха, абвяшчайце з дахаў.

Што кажу вам у цемры, кажыце пры святле; а што чуеце на вуха, прапаведуйце на дахах.

Што кажу вам у цемнаце, кажыце ў сьвятле; і што чуеце на вуха, абвяшчайце з дахаў.

Што кажу вам упоцемку, гаварэце пры сьвятле; і што на вуха чуеце, абвяшчайце на дахах.

Што я вам кажу ў цемры, вы тое гаварэце пры сьвятле, і што на вуха чуеце, абвяшчайце на дахах.

Што я вам кажу ў цемры, кажэце пры сьвятле, і што на вуха чуеце, абвяшчайце па дахах.

Не две ли малые птицы продаются за ассарий? И ни одна из них не упадет на землю без [воли] Отца вашего;

Ці ж ня дзьве маленькія птушкі прадаюцца за асарый? І ніводная зь іх не ўпадзе на зямлю бяз волі Айца вашага;

Ці ж не за ас прадаюць двух вераб’ёў? А ніводзін з іх не ўпадзе на зямлю без ведама Айца вашага.

Хіба двух вераб’ёў не прадаюць за пенязь, і ні водзін ізь іх ня зваліцца на зямлю бяз волі Айца вашага;

Ці ж ня два вераб’і прадаюцца за ассары?* І ніводзін з іх не ўпадзе́ на зямлю бяз волі Айца вашага.

Ці ж не два вераб’і прадаюцца за аса́рый? І ніводны з іх не ўпадзе́ на зямлю́ без волі Айца вашага.

Ці ж не два вераб’і прадаюцца за ас? І ніводзін з іх не ўпадзе на зямлю без волі Айца вашага.

Ці ж ня два вераб’і продаюцца за асар? І ніводзін з іх не ўпадзе на зямлю бяз волі Айца вашага.

Хіба не прадаюцца два вераб’і за асарый26? І ніводны з іх не ўпадзе на зямлю без ведама вашага Бацькі.

Ці ж ня два вераб’і прадаюцца за ассары? І ніводзін зь іх ня ўпадзе на зямлю бяз волі Ба́цькі вашага.

Ці-ж не прадаюць дзьве птушынкі за медзяка? І ніводная з іх не ўпадзе на зямлю бяз волі Айца вашага.

Ціж не прадаюць за медзяка двух вераб’ёў? І ніводзін з іх не упадзе на землю без Айца вашага.

Ці-ж не прадаюць двух вераб’ёў за аднаго медзяка? І ніводзен з іх не ўпадзе на зямлю без Айца вашага.

Не думайте, что Я пришел принести мир на землю; не мир пришел Я принести, но меч,

Ня думайце, што Я прыйшоў прынесьці мір на зямлю; ня мір прыйшоў Я прынесьці, а меч;

Не думайце, што Я прыйшоў прынесці супакой на зямлю. Не супакой прыйшоў Я прынесці, але меч.

«Ня думайце, што Я прышоў прынесьці супакой на зямлю; не супакой прышоў Я прынесьці, але меч;

Ня думайце, што Я прыйшоў прыне́сьці мір на зямлю; ня мір прыйшоў Я прыне́сьці, але ме́ч.

Не думайце, што Я прыйшоў прыне́сці мір на зямлю; не мір прыйшоў Я прыне́сці, а меч.

Не думайце, што Я прыйшоў прынесці спакой на зямлю. Не спакой прыйшоў Я прынесці, а меч.

Ня думайце, што Я прыйшоў прынесьці супакой на зямлю; не супакой прыйшоў Я прынесьці, але меч.

Не думайце, што Я прыйшоў мір прынесці на зямлю; Я прыйшоў прынесці не мір, а меч.

Ня думайце, што Я прыйшоў прынесьці мір на зямлю; ня мір прыйшоў Я прынесьці, але меч.

Ня думайце, што Я прыйшоў спаслаць супакой на зямлю; не супакой прынясьці прыйшоў Я, але меч.

Ня думайце, што я прыйшоў прынясьці супакой на зямлю, ня супакой прыйшоў прынесьці, а меч.

Ня думайце, што я прыйшоў прынесьці супакой ня зямлю, ня прыйшоў я прынесьці супакой, але меч.

возьмите иго Мое на себя и научитесь от Меня, ибо Я кроток и смирен сердцем, и найдете покой душам вашим;

вазьмеце ярмо Маё на сябе і навучэцеся ад Мяне, бо Я лагодны і пакорлівы сэрцам; і знойдзеце спакой душам вашым;

Вазьміце ярмо Маё на сябе ды вучыцеся ад Мяне, бо Я ціхі ды пакорлівы сэрцам, і знойдзеце супачынак душам вашым.

Вазьміце йго Мае на сябе і наўчыцеся ад Мяне, бо Я ціхі й лагоднага сэрца, і знойдзеце супакой душам сваім;

Вазьме́це ярмо Маё на сябе́ і наўчыцеся ад Мяне́: бо Я ціхі і лагоднага сэрца, і знойдзеце супакой душам вашым.

Вазьмíце ярмо́ Маё на сябе і навучы́цеся ад Мяне, бо Я лагодны і пако́рлівы сэ́рцам; і зно́йдзеце спакой ду́шам вашым.

Вазьміце ярмо Маё на сябе і навучыцеся ад Мяне, бо Я ціхі і пакорны сэрцам, і знойдзеце спакой для сваіх душаў.

Вазьміце ярмо Маё на сябе і навучыцеся ад Мяне, бо Я — ціхі і пакорнага сэрца, і знойдзеце супачынак душам вашым.

Вазьміце Маё ярмо на сябе і навучыцеся ад Мяне, бо Я літасцівы і лагодны сэрцам; і знойдзеце спакой вашым душам:

Вазьмеце Ярмо Маё на сябе і навучыцеся ад Мяне, бо Я лагодны і пакорлівы сэрцам, і знойдзеце супакой ду́шам вашым.

Вазьмеце ношу Маю на сябе і навучэцеся ад Мяне, бо Я лагодны і пакорнага сэрца, і знойдзеце супакой душам вашым,

Вазмеце на сябе ярмо маё й ад мяне вучэцеся, я бо ціхі й пакорнага сэрца, і знойдзеце суцеху душам вашым.

Вазьмеце ярмо маё на сябе і навучэцеся ад мяне, што я ціхі і пакорны сэрцам і знойдзеце спакой душам вашым.

Се, Отрок Мой, Которого Я избрал, Возлюбленный Мой, Которому благоволит душа Моя. Положу дух Мой на Него, и возвестит народам суд;

«Вось, Юнак Мой, Якога Я выбраў; Любасны Мой, Якога ўпадабала душа Мая. Ускладу Духа Майго на Яго і Ён суд народам абвесьціць;

«Вось жа, Паслугач Мой, Якога Я выбраў, Улюбёнец Мой, у Якім мае ўпадабанне душа Мая. Ускладу Дух Мой на Яго, і абвесціць народам суд.

«Во, служэц Мой, Каторага Я абраў, любовы Мой, Катораму прыяе душа Мая; палажу Дух Свой на Яго, і агалосе суд народам;

Вось юнак Мой, Якога Я выбраў, Улю́блены Мой, Якому спагадае душа Мая. Узлажу Дух Мой на Яго, і абве́сьціць народам суд.

«Вось, Слуга Мой, Якога Я вы́браў; Узлю́блены Мой, Якога ўпадаба́ла душа́ Мая. Ускладу́ Дух Мой на Яго, і Ён суд народам абве́сціць;

«Вось слуга Мой, якога Я выбраў, умілаваны Мой, якога ўпадабала душа Мая. Духа Майго дам Яму, а Ён абвесціць суд народам.

«Вось, Юнак Мой, Якога Я выбраў, Улюбёны Мой, у Якім мае ўпадабаньне душа Мая. Ускладу Дух Мой на Яго, і Ён абвесьціць народам суд.

«Вось Мой Слуга, Якога Я выбраў, Мой Улюбёны, у Якім знайшла задавальненне Мая душа; ускладу Мой Дух на Яго, і Ён абвесціць суд народам.

вось Юнак Мой, Якога Я выбраў, Улюблены Мой, Якога ўпадаба́ла Душа́ Мая. Ускладу́ Дух Мой на Яго, і абвесьціць народам суд.

— Вось Юнак Мой, Якога я выбраў, Улюбёны Мой, Яму-ж дабраволіць душа Мая; палажу Дух Мой на Яго, і абвесьціць народам суд.

«Вось слуга мой, якога я выбраў; улюбёны мой, якога вельмі спадабала душа мая. Узлажу на яго духа майго і будзе абвяшчаць суд народам

«Вось слуга мой, каторага я выбраў; узлюблены мой, каторага вельмі спадабала душа мая. Узлажу на яго духа майго і будзе абвяшчаць суд народам.

И если сатана сатану изгоняет, то он разделился сам с собою: как же устоит царство его?

І калі сатана сатану выганяе, дык ён разьдзяліўся сам у сабе, як жа ўстоіць царства ягонае?

А калі шатан шатана выганяе, то і яго раздзірае нязгода. Як жа ўтрымаецца царства яго?

І калі шайтан шайтана выганяе, то ён падзяліўшыся сам супроці сябе: як жа ўстое гаспадарства ягонае?

І калі злы дух злога духа выганяе, то ён разьдзяліўся сам у сабе́: як можа ўстая́ць царства яго?

І калі сатана сатану выганя́е, то ён раздзялíўся сам у сабе, як жа ўстаíць царства яго?

Таму калі сатана выганяе сатану, то ён падзелены сам у сабе; як жа выстаіць яго валадарства?

І калі шатан шатана выганяе, ён разьдзяліўся сам у сабе. Як можа ўстаяць валадарства ягонае?

І калі сатана сатану выганяе, то ён падзяліўся сам супроць сябе; як жа ўстоіць яго царства?

І калі шатан шатана выганяе, ён сам супраць сябе разьдзелены. Як жа ўстоіць валадарства ягонае?

І калі шатан шатана выганяе, то ён падзяліўся сам у сабе; як-жа можа ўстаяць уладарства яго?

А калі нячысьцік нячысьціка выганяе, то ён падзелены супроць сябе дык як тады астоіцца валадарства ягонае?

А калі д’ябал д’ябла выганяе, то ён разьдзяліўшыся проціў сябе, дык як устаіць ягонае каралеўства?

Если же Я Духом Божиим изгоняю бесов, то конечно достигло до вас Царствие Божие.

Калі ж Я Духам Божым выганяю дэманаў, то дайшло да вас Царства Божае.

Але калі Я Духам Божым выганяю дэманаў, значыць, прыйшло да вас Валадарства Божае.

Калі ж Я духам Божым выганяю нячысьцікаў, тады дайшло да вас гаспадарства Божае.

А калі Я Духам Божым выганяю нячыстых, то, значыцца, прыйшло да вас царства Божае.

Калі ж Я Духам Божым выганя́ю дэманаў, значыць, прыйшло да вас Царства Божае.

А калі Я выганяю злых духаў Божым Духам, то настала для вас Божае Валадарства.

А калі Я Духам Божым выганяю дэманаў, значыцца, дасягнула вас Валадарства Божае.

А калі Я Духам Божым выганяю дэманаў, то дасягла да вас Царства Божае.

Калі ж Я Духам Бога выганяю дэманаў, значыць дасягнула да вас Валадарства Бога.

А калі Я сілай Духа Божага выганяю злыдухаў, то пэўна дайшло да вас Уладарства Божае.

Але калі я Духам Божым дзяблаў выганяю, то, значыцца, прыйшло на вас валадарства Божае.

Але калі я Духам Божым выганяю д’яблаў, дык прыйшло да вас каралеўства Божае.

И, указав рукою Своею на учеников Своих, сказал: вот матерь Моя и братья Мои;

І паказаўшы рукою Сваёю на вучняў Сваіх, сказаў: вось маці Мая і браты Мае;

І, паказваючы рукой Сваёй на вучняў Сваіх, сказаў: «Вось Маці Мая і браты Мае.

І, паказаўшы рукою Сваёй на вучанікаў Сваіх, сказаў: «Во маці Мая а браты Мае;

І, паказаўшы рукою Сваею на ву́чняў Сваіх, сказаў: вось маці Мая і браты Мае́;

І, паказаўшы рукою Сваёю на вучняў Сваіх, сказаў: вось маці Мая́ і браты Мае́.

І, працягнуўшы руку сваю да вучняў сваіх, сказаў: «Вось маці Мая і браты Мае.

І, выцягнуўшы руку Сваю на вучняў Сваіх, сказаў: «Вось маці Мая і браты Мае.

І, выцягнуўшы Сваю руку да Сваіх вучняў, сказаў: Вось Мая маці і Мае браты.

І, паказаўшы Рукою Сваёю на вучняў Сваіх, сказаў: вось матка Мая і браты Мае;

І, паказаўшы рукою Сваёю на вучняў Сваіх, сказаў: — вось Маці Мая, і браты Мае;

І, паказваючы рукою на вучняў сваіх, сказаў: Во маці мая і браты мае.

І, паказваючы рукою на вучняў сваіх, сказаў: Вось матка мая і браты мае.

И собралось к Нему множество народа, так что Он вошел в лодку и сел; а весь народ стоял на берегу.

І сабралася да Яго мноства людзей, так што Ён увайшоў у лодку і сеў; а ўвесь люд стаяў на беразе.

І сабралася пры Ім мноства людзей, так што Ён, у лодку ўвайшоўшы, сеў, а ўвесь натоўп стаяў на беразе.

І зьберліся да Яго чысьленыя груды, так што Ён увыйшоў у струг і сеў, а ўвесь груд стаяў на беразе.

І зыйшлося да Яго множства народу, так што Ён увайшоў у човен і се́ў, а ўве́сь народ стаяў на бе́разе.

І сабра́лася да Яго мноства людзей, так што Ён увайшоў у лодку і сеў; а ўвесь люд стаяў на беразе.

Сабралася каля Яго мноства народу, так што Ён увайшоў у човен і сеў, а ўвесь народ стаяў на беразе.

І сабраліся да Яго шматлікія натоўпы, так што Ён увайшоў у човен і сеў, а ўвесь натоўп стаяў на беразе.

і сабраліся да Яго вялікія натоўпы, так што Ён увайшоў у лодку і сеў, а ўвесь натоўп стаяў на беразе.

І зыйшлося да Яго мноства народу, так што Ён увайшоў у човен каб сесьці, а ўвесь народ стаяў на беразе.

І зыйшлося да Яго мноства народу; тады Ён увайшоў у лодку і сеў, а ўся грамада народу стаяла на беразе.

І зыйшліся да яго вялікія грамады, так што ён увайшоў у човен і сеў, а ўся грамада стаяла на беразе.

І зьявіліся да яго вялікія грамады, так што ён, увайшоўшы ў лодку, сеў, а ўся грамада стаяла на беразе.

иное упало на места каменистые, где немного было земли, и скоро взошло, потому что земля была неглубока.

іншае ўпала на мясьціны камяністыя, дзе няшмат было зямлі, і неўзабаве ўзышло, таму што зямля была ня глыбокая.

Іншае ж упала на камяністую зямлю, дзе не мела шмат глебы, і ўзышло зараз жа, бо глеба была неглыбокая.

А другія палі на месцы камяністыя, ідзе ня шмат было зямлі, і неўзабаве абышлі, бо зямля была няглыбокая;

Іншае ўпала на ме́сца камяністае, дзе́ ня шмат было зямлі; і зараз узыйшло, бо зямля была ня глыбока.

А іншае ўпала на ме́сцы камянíстыя, дзе няшмат было́ зямлі, і неўзаба́ве ўзышло́, бо зямля была́ неглыбокая.

Другія ж упалі на камяністае месца, дзе было мала зямлі, і адразу прараслі, бо зямля была неглыбокая.

Іншыя ж упалі на камяністае месца, дзе не было шмат зямлі; і адразу ўзыйшлі, бо зямля была неглыбокая,

Другія ж ўпалі на камяністы грунт, дзе няшмат было зямлі; і зараз жа ўзышлі, бо зямля была не глыбокая;

А іншае ўпала на (мейсцы) камяністыя, дзе няшмат было зямлі; і зараз узыйшло, бо зямля была ня глыбокая.

Іншае ўпала на грунт камяністы, дзе было мала зямлі, і незабавам узыйшло, бо зямля была няглыбокая.

А іншыя упалі на месца камяністае, дзе ня мелі шмат зямлі; і незабаўна узыйшлі, зямля бо была няглыбокая.

А іншыя ўпалі на месца камяністае, дзе ня мелі многа зямлі; і зараз узышлі, бо зямля была неглыбокай.

иное упало в терние, и выросло терние и заглушило его;

іншае ўпала ў церне, і вырасла церне і заглушыла яго;

Трэцяе ўпала між цернямі, і церні выраслі і заглушылі яго.

А іншыя палі ў церне, і вырасла церне, і заглушыла іх;

Іншае ўпала ў цярніну, і вы́расла цярніна, і заглушыла гэнае.

А іншае ўпала ў це́рні, і выраслі це́рні і заглушы́лі яго.

А іншыя ўпалі сярод церняў, і выраслі церні, і заглушылі іх.

Іншыя ж упалі ў церні, і вырасьлі церні, і заглушылі іх.

Іншыя ж ўпалі ў церні, і ўзняліся церні і заглушылі іх.

Іншае ж упала сярод цярніны, і вырасла цярніна і заглушыла яго.

Іншае ўпала ў цярніну, і цярніна разросшыся, заглушыла яго.

Іншыя-ж упалі ў цярнінў, і разбуяла цярніна ды заглушыла іх.

А іншыя ўпалі ў церні, і ўзрасьлі церні і заглушылі іх.

иное упало на добрую землю и принесло плод: одно во сто крат, а другое в шестьдесят, иное же в тридцать.

іншае ўпала на добрую зямлю і ўрадзіла плод: адно ў сто разоў, а другое ў шэсьцьдзясят, а тое ў трыццаць.

Чацвёртае ж упала на добрую зямлю і дало плод: адно — сто, другое — шэсцьдзясят, а трэцяе — трыццаць.

Але іншыя палі ў добрую зямлю й далі плод: адно сто разоў, другое шасьцьдзясят, іншае трыццаць.

Іншае ўпала на добрую зямлю і дало плод: адно ў сто разоў, а другое ў шэсьцьдзесят, іншае-ж у трыццаць.

А іншае ўпала на добрую зямлю і дало́ плод: адно ў сто крат, другое ў шэсцьдзеся́т, а іншае ў трыццаць.

Яшчэ іншыя ўпалі на добрую зямлю і прынеслі плён: адно ў сто разоў, другое ў шэсцьдзясят, а іншае ў трыццаць.

А іншыя ўпалі ў добрую зямлю і далі плод: адно — сто, адно — шэсьцьдзясят, а адно — трыццаць.

Іншыя ж упалі на добрую зямлю і давалі плод: адно ў сто разоў, а другое ў шэсцьдзесят, іншае ж у трыццаць.

Іншае ж упала на зямлю добрую і ўрадзіла плод: адно ў сто разоў, другое ж у шэсьцьдзясят, іншае ж у трыццаць.

Каторае-ж упала ў добрую зямлю, дало плён: адно ў стакроць, іншае ў шэсьцьдзесят, іншае ў трыццаць.

Іншыя-ж упалі на добрую землю і далі плод: адно соты, другое шэсьцьдзесяты, іншае трыццаты.

Іншыя-ж упалі на добрую зямлю і далі плод: адно соты, другое шэсьцьдзесяты, іншае трыццаты.

и сбывается над ними пророчество Исаии, которое говорит: слухом услышите — и не уразумеете, и глазами смотреть будете — и не увидите,

і збываецца над імі прароцтва Ісаі, якое кажа: «слыхам пачуеце, і не ўразумееце; і вачыма глядзець будзеце, і ня ўбачыце;

Так спаўняецца над імі прароцтва Ісаі, які кажа: “Слыхам пачуеце — і не зразумееце. Гледзячы, будзеце глядзець — і не ўбачыце.

І споўніцца на іх прароцтва Ісаі, што кажа: "Прыслухаючыся, будзеце слухаць, і не зразумееце; і прыглядаючыся, глядзець будзеце, і не зацеміце;

І збываецца над імі прароцтва Ісаі, якое кажа: слы́хам слу́хаць будзеце і не зразуме́еце, і вачыма глядзе́ць будзеце і ня ўгле́дзіце.

І збыва́ецца над імі прароцтва Іса́іі, якое кажа: «слы́хам пачуеце, і не зразуме́еце; і вачыма глядзець будзеце, і не ўбачыце.

На іх спаўняецца прароцтва Ісаі, якое кажа: “Слухаць будзеце, і не зразумееце, і вачыма глядзець будзеце, і не ўбачыце.

І спаўняецца над імі прароцтва Ісаі, якое кажа: “Слыхам пачуеце, і не зразумееце, і, гледзячы, глядзець будзеце, і ня ўбачыце.

і спраўджваецца над імі прароцтва Ісаіі, якое кажа: «Слыхам вы будзеце чуць, а не зразумееце; зрокам глядзець будзеце, а не ўбачыце.

І збываецца над імі прароцтва Гісаі, якое кажа: вухам пачуеце і ня зразумееце, і, прыглядаючыся, будзеце глядзець і ня ўбачыце.

І збываецца над імі прароцтва Ісаі, які кажа: — слухам пачуеце і не зразумееце, і, зрокам глядзець будзеце, і ня ўбачыце.

І збываецца на іх прароцтва Ізаія (6:9−10), які кажа: «Слухам слухацімеце й не зразумееце, і зрокам глядзецімеце й ня ўбачыце.

І спаўняецца на іх прароцтва Ізаія (6:9-10), каторы кажа: «Слухам будзеце слухаць і не зразумееце, і зрокам будзеце глядзець і ня ўбачыце.

А посеянное на каменистых местах означает того, кто слышит слово и тотчас с радостью принимает его;

А пасеянае на камяністых мясьцінах азначае таго, хто чуе слова і адразу з радасьцю прымае яго;

А ў каго пасеяна на камяністай зямлі, гэта той, хто слухае слова і адразу з радасцю прымае яго,

А пасеянае на скалістых месцах — гэта тый, хто чуе слова і неўзабаве з радасьцяй прыймае яго;

А пасе́янае на камяністых мясцо́х азначае таго, хто чуе слова і зараз жа з ра́дасьцяй прыймае яго;

А пасе́янае на камянíстых месцах азначае таго, хто чуе слова і адразу з радасцю прыма́е яго;

А пасеянае на камяністых месцах — гэта той, хто чуе слова і адразу прымае яго з радасцю,

А пасеянае на камяністым месцы — гэта той, хто чуе слова і адразу з радасьцю прыймае яго,

А пасеянае на камяністым грунце — гэта той, што чуе слова і зараз жа з уцехаю прымае яго,

А пасеянае на камяністыя мясьціны, — гэта ёсьць той, што слухае Слова і зараз жа з радасьцяй прыймае яго;

А пасеянае на камяністым грунце азначае таго, хто чуе слова і адразу з радасьцю прыймае яго,

А хто пасеены на месцы камяністым, гэта той, што слухае слова і зараз-жа з радасьцю прыймае яго,

А хто пасеены на месцы камяністым, гэта той, каторы слухае слова і зараз-жа з радасьцяй прыймае яго,

Посеянное же на доброй земле означает слышащего слово и разумеющего, который и бывает плодоносен, так что иной приносит плод во сто крат, иной в шестьдесят, а иной в тридцать.

А пасеянае на добрай зямлі азначае таго, хто чуе слова і разумее, які і плод прыносіць і дае адзін сто, другі шэсьцьдзясят, а той трыццаць.

У каго ж на добрай зямлі пасеяна, гэта той, хто слова слухае, і разумее, і прыносіць плод: адзін — у сто разоў, другі — у шэсцьдзясят, а іншы — у трыццаць».

Пасеянае ж у добрую зямлю — гэта, хто чуе слова й разумее, гэты родзе плод і даець: хто сто, хто шасьцьдзясят, хто трыццаць».

Пасе́янае-ж на до́брай зямлі азначае таго, хто чуе слова і разуме́е: гэткі дасьць плод, — і адзін дае́ сто, іншы шэсьцьдзесят, а іншы трыццаць.

А пасе́янае на добрай зямлі азначае таго, хто чуе слова і разумее; ён і плод прыно́сіць і дае́ адзін сто, другі шэсцьдзеся́т, а іншы трыццаць.

Пасеянае ж на добрай зямлі — гэта той, хто чуе слова і разумее, і прыносіць плён, адзін у сто разоў, другі ў шэсцьдзясят, а іншы ў трыццаць».

А пасеянае ў добрую зямлю — гэта той, хто чуе слова і разумее, той, які дае плод, і дае адзін сто, а іншы — шэсьцьдзясят, а іншы — трыццаць».

А пасеянае ў добрую зямлю — гэта той, хто чуе слова і разумее; хто і прыносіць плод, і дае: адзін — у сто разоў, другі — у шэсцьдзесят, а іншы — у трыццаць.

А пасеянае на добрай зямлі азначае таго, хто слухае Слова і разумее, які зараз жа прыносіць плод і дае: адзін дае сто, іншы шэсцьдзесят, а іншы трыццацькрот.

Пасеянае-ж у добрай зямлі азначае таго, хто чуе слова і разумее, і гэткі прыносіць плён і выдае: — адзін стакроць, іншы шэсьцьдзесят, а іншы трыццаць.

Пасеена-ж на добрай зямлі, гэта той, хто слухае слова і разумее, ён-то й плод прыносіць — і дае адно соты, другое шэсьцьдзесяты, а іншае трыццаты.

А хто пасеены на добрай зямлі, гэта той, каторы слухае слова і разумее і прыносіць плод — і дае адно соты, а другое шэсьць дзесяты, а іншае трыццаты.

который, когда наполнился, вытащили на берег и, сев, хорошее собрали в сосуды, а худое выбросили вон.

які, калі ён напоўніўся, выцягнулі на бераг і, сеўшы, добрае склалі ў начыньне, а благое кінулі прэч.

Калі ён поўны, дык, выцягнуўшы яго на бераг ды сеўшы, добрае адбіраюць у посуд, а благое прэч адкідаюць.

Каторы, як напаўніўся, выцягнулі на бераг і, сеўшы, добрую зьберлі ў судзьдзе, а благую выкінулі вон.

калі ён напоўніўся, яго вы́цягнулі на бе́раг і, се́ўшы, добрае сабралі ў судзіны, а благое выкінулі вон.

і калі ён напоўніўся, яго вы́цягнулі на бераг і, сеўшы, добрае скла́лі ў по́суд, а дрэннае выкінулі прэч.

Калі ён напоўніўся, яго выцягнулі на бераг і, сеўшы, сабралі добрае ў посуд, а дрэннае выкінулі вон.

Калі ён напоўніўся, выцягнуўшы яго на бераг і сеўшы, добрую сабралі ў пасудзіны, а благую выкінулі вонкі.

калі ён напоўніўся, выцягнулі яго на бераг і, сеўшы, сабралі добрае ў пасудзіны, а непрыдатнае выкінулі вон.

які, калі напоўніўся, выцягнулі на бераг, і, сеўшы, добрую сабралі ў судзіны, а благую выкінулі вон.

І калі ён напоўніўся, выцягнулі яго на бераг і, сеўшы, добрае адабралі ў судзьдзё, а благое выкінулі вон.

калі ён быў поўны, выцягнулі яго, і пасеўшы на беразе, выбралі добрую ў пасудзіны, а дрэнную выкінулі вон.

калі ён быў поўны, выцягнулі яго, і пасеўшы на беразе, выбралі добрую ў пасудзіну, а дрэнную выкінулі вон.

Она же, по наущению матери своей, сказала: дай мне здесь на блюде голову Иоанна Крестителя.

А яна, падбухтораная маці сваёю, сказала: дай мне тут у місе галаву Яна Хрысьціцеля.

Яна, падвучаная маці сваёй, сказала яму: «Дай мне на блюдзе галаву Яна Хрысціцеля».

А яна, падвучаная маткаю сваёй, сказала: «Дай імне тут на талерцы галаву Яана Хрысьціцеля».

Яна-ж, падвучаная маткай сваёй, сказала: дай мне́ тут на та́лерцы галаву Іоана Хрысьціцеля.

А яна, падбухто́раная маці сваёю, сказала: дай мне тут на блю́дзе галаву́ Іаана Хрысцíцеля.

А яна, падбухтораная сваёй маці, сказала: «Дай мне тут на місе галаву Яна Хрысціцеля».

Яна ж, падвучаная маці сваёй, сказала: «Дай мне тут на місе галаву Яна Хрысьціцеля».

А яна, падвучаная сваёю маці: Дай мне, — кажа, — тут на талерцы галаву Іаана Хрысціцеля.

Яна ж, падвучаная маткаю сваёю, сказала: дай мне тут на місе галаву Яана Хрысьціцеля.

Яна-ж, падвучаная маткаю сваею, сказала: — дай мне тут на талерцы галаву Яна Хрысьціцеля.

Яна-ж, навучаная сваёй маткай, сказала: Дай мне тут на талерцы галаву Яна Хрысьціцеля.

А яна, навучаная сваей маткай, сказала: Дай мне тут на талерцы галаву Яна Хрысьціцеля.

И принесли голову его на блюде и дали девице, а она отнесла матери своей.

І прынесьлі галаву яго ў місе, і далі дзяўчыне; а яна занесла маці сваёй.

І прынеслі яго галаву на блюдзе і далі дзяўчыне, а яна занесла яе маці сваёй.

І прынесьлі галаву ягоную на талерцы, і далі дзеўцы, а яна занесла яе маці сваёй.

І прыне́сьлі галаву яго на тале́рцы і далі дзяўчыне, а яна зане́сла матцы сваёй.

І прыне́слі галаву́ яго на блю́дзе, і далí дзяўчыне; а яна зане́сла маці сваёй.

І прынеслі галаву яго на місе, і далі дзяўчыне, а яна занесла сваёй маці.

І прынесьлі галаву яго на місе, і далі дзяўчыне, і яна занесла маці сваёй.

І прынеслі яго галаву на талерцы і аддалі дзяўчыне; і яна аднесла сваёй маці.

І прынесена была галава ягоная ў місе і аддана дзяўчыне, а (яна) прынесла матцы сваёй.

І прынясьлі галаву яго на талерцы і далі дзяўчыне, а яна занесла маці сваёй.

І прынясьлі галаву яго на талерцы ды падалі дзяўчыне, а яна занясла сваёй матцы.

І прынясьлі галаву яго на талерцы і далі дзяўчыне, а яна занясла сваей матцы.

И, выйдя, Иисус увидел множество людей и сжалился над ними, и исцелил больных их.

І выйшаўшы, Ісус убачыў мноства людзей і пашкадаваў іх, і ацаліў хворых іх.

І, выйшаўшы, убачыў вялікі натоўп, і пашкадаваў іх, і аздаравіў хворых іх.

І, вышаўшы, Ісус абачыў чысьлены груд людзёў, і зжаліўся над імі, і ўздаравіў хворых іхных.

І, выйшаўшы, Ісус угле́дзіў множства людзе́й і пашкадава́ў іх і аздаравіў няду́жых.

І, выйшаўшы, Іісус убачыў мноства людзей і пашкадаваў іх, і ацалíў іхніх хворых.

Выйшаўшы з чоўна, Езус убачыў мноства людзей і злітаваўся над імі, і аздаравіў хворых іхніх.

І, выйшаўшы, Ісус убачыў шматлікія натоўпы, і зьлітаваўся над імі, і аздаравіў нямоглых іхніх.

І [Ісус], выйшаўшы, убачыў вялікі натоўп і злітаваўся над імі і вылечыў іх хворых.

І, выйшаўшы, Ісус убачыў мноства людзей і пашкадаваў іх і аздаравіў хворых іхных.

І, выйшаўшы, Ісус убачыў грамады народу; і зьлітаваўся над імі, і ацаліў нядужных іхных.

І выйшаўшы, ўбачыў вялізную грамаду, і зжаліўся над імі ды аздаравіў хворых іхніх.

І выйшаўшы, убачыў вялікую грамаду, і зжаліўся над імі і аздаравіў іхных хворых.

И велел народу возлечь на траву и, взяв пять хлебов и две рыбы, воззрел на небо, благословил и, преломив, дал хлебы ученикам, а ученики народу.

І загадаў народу ўзьлегчы на траву і, узяўшы пяць хлябоў і дзьве рыбіны, узьвёў вочы ў неба, дабраславіў, разламаў і даў хлябы вучням, а вучні — народу.

І пасля таго, як загадаў людзям узлегчы на траву, узяўшы пяць хлябоў і дзве рыбіны, зірнуў на неба, дабраславіў, і паламаў, і раздаў вучням хлябы, а вучні — людзям.

і расказаў грудом сесьці на траву, і, узяўшы пяць букаткаў і дзьве рыбы, глянуў на неба, дабраславіў і, паламіўшы, даў букаткі вучанікам, а вучанікі — грудом.

І сказаў народу супачы́ць на траве́ і, узяўшы пяць хлябоў і дзьве́ рыбы, глянуў на не́ба, пабагаславіў і, паламаўшы, даў хле́б вучням, а вучні народу.

І загадаў народу ўзле́гчы на траву, і, узяўшы пяць хлябо́ў і дзве ры́біны, узвёў вочы на неба, благаславіў, пераламíў і даў хлябы́ вучням, а вучні — народу.

І, загадаўшы народу сесці на траву, Ён узяў пяць хлябоў і дзве рыбіны, паглядзеў на неба, благаславіў і, разламаўшы, даў хлеб вучням, а вучні — людзям.

І, загадаўшы натоўпам узьлегчы на траве, узяў пяць хлябоў і дзьве рыбы, і, зірнуўшы ў неба, дабраславіў і, паламаўшы, даў вучням хлеб, а вучні — натоўпу.

І, загадаўшы натоўпам узлегчы на траве, Ён узяў пяць хлябоў і дзве рыбіны і, паглядзеўшы на неба, дабраславіў і, паламаўшы, даў вучням хлябы, а вучні — натоўпам.

І, загадаўшы людзям узьлегці на траву і ўзяўшы пяць хлябоў і дзьве рыбіны, падняўшы вочы да неба, багаславіў і, паламаўшы, даў хлябы вучням, — а вучні — людзям.

Тады сказаў народу супачыць на траве; і ўзяўшы пяць хлябоў і аебдзьве рыбы, узглянуў на неба, дабрасловіў і, паламаўшы, даў вучням хлябы, а вучні — народу.

І загадаўшы народу пасесьці на траве, узяў пяць хлябоў і дзве рыбы, ўзглянуў у неба, пабагаславіў, і ламаў ды даваў вучням хлябы, а вучні народу.

І загадаўшы народу пасесьці на траве, узяў пяць хлябоў і дзьве рыбы, узглянуў у неба, пабагаславіў, і ламаў, і даваў вучням хлябы, а вучні народу

В четвертую же стражу ночи пошел к ним Иисус, идя по морю.

А ў чацьвёртую варту ночы пайшоў да іх Ісус, ідучы па моры.

А чацвёртай начной варце прыйшоў Ісус да іх, ідучы па моры.

Чацьвертае варты ночы пайшоў да іх Ісус, ідучы па мору.

У чацьвёртую-ж старо́жу ночы пайшоў да іх Ісус, ідучы па моры.

У чацвёртую ж ва́рту ночы пайшоў да іх Іісус, ідучы́ па моры.

У чацвёртую ж варту ночы Ён пайшоў да іх, ідучы па моры.

А ў чацьвёртую варту ночы пайшоў да іх Ісус, ідучы па моры.

А ў чацвёртую ж варту ночы Ён прыйшоў41 да іх, ідучы па моры.

А ў чацьвёртую варту ночы пайшоў да іх Ісус, ідучы па моры.

У чацьвертую старожу ночы, Ісус пайшоў да іх, ідучы па моры.

У чацьвёртую-ж варту ночы прыйшоў да іх па моры.

А ў чацьвёртую варту ночы прыйшоў да іх, ідучы па моры.

И ученики, увидев Его идущего по морю, встревожились и говорили это призрак; и от страха вскричали.

І вучні, убачыўшы Яго, што ішоў Ён па моры, сумеліся і казалі: гэта прывід; і ад страху закрычалі.

А вучні, бачачы, што Ён ідзе па моры, напалохаліся, кажучы: «Гэта здань!» Ды ад страху закрычалі.

І вучанікі, бачачы Яго йдучага па мору, спалохаліся й сказалі: «Гэта здань»; і із страху закрычэлі.

І вучні, угле́дзіўшы Яго, ідучы па моры, спалохаліся і гаварылі: гэта здань. І ад страху закрычэлі.

І вучні, убачыўшы, што Ён ідзе па моры, жахну́ліся і казалі: гэта пры́від; і ад страху закрычалі.

Калі ж вучні ўбачылі, як Ён ідзе па моры, спалохаліся і казалі: «Гэта прывід». І ад страху закрычалі.

І вучні, убачыўшы Яго, як ішоў па моры, стрывожыліся, кажучы: «Гэта здань», і ад страху закрычалі.

І вучні, убачыўшы Яго, што Ён ідзе па моры, зжахнуліся, кажучы: Гэта здань! — І са страху закрычалі.

І вучні, угледзіўшы Яго, ідучы па моры, сумеліся, кажучы: гэта здань. І ад страху закрычалі.

Вучні-ж Ягоныя, убачыўшы хадзячага па моры, сумеліся і гаварылі, што гэта здань, і ад страху закрычалі.

І ўгледзеўшы яго ідучага па моры, стрывожыліся й казалі: Гэта здань; ды аж закрычалі ад жаху.

І ўгледзеўшы яго ідучага па моры, спалохаліся і казалі: Гэта здань. І ад страху закрычалі.

Петр сказал Ему в ответ: Господи! если это Ты, повели мне придти к Тебе по воде.

Пётр сказаў Яму ў адказ: Госпадзе! калі гэта Ты, загадай мне прыйсьці да Цябе па вадзе.

Пётра ж сказаў Яму: «Госпадзе, калі гэта Ты, загадай мне прыйсці да Цябе па вадзе».

І, адказуючы Яму, Пётра сказаў: «Спадару, калі гэта Ты, раскажы імне прайсьці да Цябе па вадзе».

Пётр сказаў Яму ў адказ: Госпадзе! Калі гэта Ты, скажы мне́ йсьці да Цябе́ па вадзе́.

Пётр сказаў Яму ў адказ: Госпадзі! калі гэта Ты, загадай мне прыйсцí да Цябе па вадзе.

Пётр сказаў Яму ў адказ: «Пане, калі гэта Ты, загадай мне ісці да Цябе па вадзе».

Адказваючы ж Яму, Пётар сказаў: «Госпадзе! Калі гэта Ты, загадай мне ісьці да Цябе па вадзе».

У адказ жа Яму Пётр сказаў: Госпадзе, калі гэта Ты, загадай, каб я прыйшоў да Цябе па вадзе.

Пётра ж адказаўшы сказаў Яму: Госпадзе! калі гэта Ты, загадай мне прыйсьці да Цябе па вадзе.

Тады Пётра сказаў Яму ў адказ: Госпадзе, калі гэта Ты, загадай мне прыйсьці да Цябе па вадзе.

А Пётр сказаў яму ў адказ: Усеспадару, калі гэта ты, загадай мне прыйсьці да цябе па вадзе.

А Пётр, адказваючы, сказаў: Пане, калі гэта ты, загадай мне прыйсьці да цябе па вадзе.

Он же сказал: иди. И, выйдя из лодки, Петр пошел по воде, чтобы подойти к Иисусу,

А Ён сказаў: ідзі. І выйшаўшы з лодкі, Пётр пайшоў па вадзе, каб падысьці да Ісуса.

А Ён сказаў: «Ідзі!» Дык Пётра, выйшаўшы з лодкі, пайшоў па вадзе, і прыйшоў да Ісуса.

Ён сказаў: «Ідзі». І, зышоўшы із струга, Пётра пайшоў па вадзе і падышоў да Ісуса;

Ён жа сказаў: ідзі. І, выйшаўшы з чаўна, Пётр пайшоў па вадзе́, каб падыйсьці да Ісуса.

І Ён сказаў: ідзі. І, вы́йшаўшы з лодкі, Пётр пайшоў па вадзе, каб падысцí да Іісуса.

Ён жа сказаў: «Ідзі!» Выйшаўшы з чоўна, Пётр пачаў ісці па вадзе і падышоў да Езуса.

Ён жа сказаў: «Ідзі». І, выйшаўшы з чаўна, Пётар пайшоў па вадзе, ідучы да Ісуса.

І Ён сказаў: Прыйдзі. — І Пётр, сышоўшы з лодкі, пайшоў па вадзе і падышоў42 да Ісуса.

Ён жа сказаў: прыйдзі. І, выйшаўшы з чаўна, Пётра пайшоў па вадзе, направіўшыся да Ісуса.

І Ён сказаў: — прыйдзі, — і выйшаўшы з лодкі, Пётра пайшоў па вадзе, каб падыйсьці да Ісуса.

Ён-жа сказаў: Прыйдзі. І Пётр, выйшаўшы з лодкі, пайшоў па вадзе, каб падыйсьці да Езуса.

А ён сказаў: Прыйдзі. І Пётр, выйшаўшы з лодкі, пайшоў па вадзе, каб падыйсьці да Езуса.

Иисус же, призвав учеников Своих, сказал им: жаль Мне народа, что уже три дня находятся при Мне, и нечего им есть; отпустить же их неевшими не хочу, чтобы не ослабели в дороге.

А Ісус, паклікаўшы вучняў Сваіх, сказаў ім: шкада Мне людзей, бо ўжо тры дні застаюцца пры Мне, і няма чаго ім есьці; і адпусьціць іх няеўшых не хачу, каб не аслаблі ў дарозе.

Ісус жа, паклікаўшы вучняў Сваіх, казаў: «Шкада мне людзей, бо ўжо тры дні знаходзяцца пры Мне і не маюць чаго есці. А Я не хачу адправіць іх галодных, каб не аслабелі ў дарозе».

Ісус жа, прыгукаўшы вучанікаў Сваіх, сказаў: «Жаль Імне груду, бо яны з Імною ўжо тры дні, і ня маюць чаго есьці; адпусьціць жа іх безь яды не хачу, каб не замлелі ў дарозе».

Ісус жа, прыклікаўшы вучняў сваіх, сказаў ім: шкада́ Мне́ людзе́й, што ўжо тры дні знаходзяцца пры Мне́, і не́чага ім е́сьці; адпусьціць жа іх ня е́ўшымі не хачу, каб не аслабе́лі ў дарозе.

А Іісус, паклікаўшы вучняў Сваіх, сказаў ім: шкада́ Мне людзей, бо ўжо тры дні застаю́цца пры Мне, і няма чаго ім есці; і адпусцíць іх галоднымі не хачу, каб не аслабе́лі ў дарозе.

Езус, паклікаўшы вучняў сваіх, сказаў ім: «Шкада Мне людзей, бо ўжо тры дні яны знаходзяцца са Мною і не маюць чаго есці; не хачу адпусціць іх галоднымі, каб не аслаблі ў дарозе».

А Ісус, паклікаўшы вучняў Сваіх, сказаў: «Шкада Мне гэтых людзей, што ўжо тры дні са Мною і ня маюць, што есьці; і не хачу адпусьціць іх галоднымі, каб не саслабелі ў дарозе».

А Ісус, паклікаўшы Сваіх вучняў, казаў: Шкада Мне гэты натоўп, бо ўжо тры дні застаецца пры Мне, і не мае што есці; і адпусціць іх галодных не хачу, каб яны не саслабелі ў дарозе.

Ісус жа, прыклікаўшы вучняў Сваіх сказаў: шкада Мне людзей, бо ўжо тры дні знаходзяцца пры Мне і ня маюць чаго паесьці; а адпусьціць іх галоднымі ня хачу, каб ня аслаблі ў дарозе.

Ісус-жа, падазваўшы вучняў Сваіх, сказаў ім: шкада мне народу, што ўжо тры дні прабылі пры Мне, і ня маюць чаго есьці; адпусьціць-жа іх галодных ня хачу, каб не аслабелі ў дарозе.

Езус-жа, прыклікаўшы сваіх вучняў, сказалі: Шкада мне грамады, ўжо бо тры дні трываюць пры мне і ня маюць чаго есьці, а ня хочу іх адпусьціць галодных, каб не паслабелі ў дарозе.

Езус-жа, паклікаўшы сваіх вучняў, сказаў: Шкада мне грамады, бо ўжо тры дні трываюць пры мне і ня маюць чаго есьці, а не хачу іх адпусьціць галодных, каб не аслабелі ў дарозе.

Тогда велел народу возлечь на землю.

І загадаў людзям узьлегчы на зямлю.

І загадаў Ісус людзям узлегчы на зямлі.

І Ён расказаў грудом сесьці на зямлі.

Тады сказаў народу супачыць на зямлі.

І загадаў лю́дзям узле́гчы на зямлю́.

І, загадаўшы людзям сесці на зямлю,

І Ён загадаў натоўпам узьлегчы на зямлі.

І загадаў натоўпу ўзлегчы на зямлю;

І загадаў людзям узьлегці на зямлю.

Тады загадаў народу прылегчы на зямлі.

І загадаў грамадзе пасесьці на зямлі.

І загадаў грамадзе пасесьці на зямлі.

и Я говорю тебе: ты — Петр, и на сем камне Я создам Церковь Мою, и врата ада не одолеют ее;

і Я кажу табе: ты Пётр, і на камені гэтым Я збудую Царкву Маю, і брамы пякельныя не адолеюць яе.

І Я табе кажу: “Ты — Пётра, і на гэтым камені пабудую царкву Маю, і брамы пякельныя не перамогуць яе.

І Я таксама кажу табе: ты — Пётра, і на гэтай скале Я пастанаўлю Царкву Сваю, і брамы пекляныя ня здолеюць яе;

І Я кажу табе́: ты — скала, і на гэтай скале́ Я збудую Царкву́ Маю́, і вароты пяке́льныя не перамогуць яе́.

І Я кажу табе: ты Пётр, і на гэтай скале́ Я збуду́ю Царкву Маю, і вароты пяке́льныя не адо́леюць яе.

І Я кажу табе, што ты — Пётр, скала, і на гэтай скале Я пабудую Касцёл Мой, і брамы пякельныя не перамогуць яго.

І Я кажу табе: Ты — скала, і на гэтай скале Я збудую Царкву Маю, і брамы пекла не перамогуць яе.

І Я кажу табе, што ты Пётр50, і на гэтай скале Я збудую Маю Царкву, і брамы пекла не адолеюць яе.

І Я кажу табе: ты — Пётра, і на гэтай скале Я збудую Маю Царкву, і брамы пекла ня перамогуць яе.

І Я кажу табе: Ты Пётра — камень, і на гэтым камені пастаўлю Царкву Маю, і моц пякельная не адолее яе.

І я табе кажу, што ты ёсьць Пётр (скала), і на гэтай скале збудую эклезію маю і брамы пекла не перамогуць яе.

І я табе кажу, што ты ёсьць Пётр (скала), і на гэтай скале збудую касьцёл мой і брамы пекла не перамогуць яго.

и дам тебе ключи Царства Небесного: и что свяжешь на земле, то будет связано на небесах, и что разрешишь на земле, то будет разрешено на небесах.

І дам табе ключы Царства Нябеснага: і што зьвяжаш на зямлі, тое будзе зьвязана ў нябёсах; і што разьвяжаш на зямлі, тое будзе разьвязана ў нябёсах.

Ды дам табе ключы Валадарства Нябеснага; і што звяжаш на зямлі, будзе звязана і ў небе; і што развяжаш на зямлі, будзе развязана і ў небе”».

І дам табе ключы гаспадарства нябёснага; і што зьвяжаш на зямлі, тое будзе зьвязана на нябёсах; і што разьвяжаш на зямлі, тое будзе разьвязана на нябёсах».

І дам табе́ ключы Царства Нябе́снага; і што зьвя́жаш на зямлі, тое будзе зьвя́зана на не́бе; і што разьвя́жаш на зямлі, тое будзе разьвя́зана на не́бе.

І дам табе ключы́ Царства Нябеснага: і што́ звя́жаш на зямлі, тое будзе звя́зана на нябёсах; і што́ развя́жаш на зямлі, тое будзе развя́зана на нябёсах.

Я дам табе ключы Валадарства Нябеснага, і што звяжаш на зямлі, тое будзе звязана ў небе, а што развяжаш на зямлі, тое будзе развязана ў небе».

І дам табе ключы Валадарства Нябеснага, і што зьвяжаш на зямлі, тое будзе зьвязана ў небе; і што разьвяжаш на зямлі, тое будзе разьвязана ў небе».

[І] дам табе ключы ад Царства Нябёсаў; і калі што звяжаш на зямлі, будзе звязана ў нябёсах; а калі што развяжаш на зямлі, будзе развязана ў нябёсах.

І дам табе ключы Валадарства Нябёсаў: і што зьвяжаш на зямлі, (тое) будзе зьвязана ў Нябёсах, і што разьвяжаш на зямлі, (тое) будзе разьвязана ў Нябёсах.

І дам табе ключы Ўладарства Нябеснага, і што зьвязаш на зямлі, будзе зьвязана ў нябёсах, і што разьвяжаш на зямлі, будзе разьвязана і ў нябёсах.

І табе дам ключы валадарства нябеснага і што толькі звяжаш на зямлі, будзе звязана і ў небе, а што развяжаш на зямлі, будзе развязана і ў небе.

І табе дам ключы каралеўства небеснага, і што толькі звяжаш на зямлі, будзе звязана і ў небе, і што толькі развяжаш на зямлі, будзе развязана і ў небе.

И, услышав, ученики пали на лица свои и очень испугались.

І пачуўшы, вучні ўпалі ніцма і вельмі перапалохаліся.

І, чуючы гэта, вучні ўпалі на твар свой і надта спалохаліся.

І, пачуўшы, вучанікі палі ніцма, і вельма спалохаліся.

І, пачуўшы, вучні ўпалі на аблічча сваё і дужа перапужа́ліся.

І, пачуўшы, вучні прыпа́лі тва́рамі сваімі да зямлі і вельмі спалохаліся.

Пачуўшы гэта, вучні ўпалі ніцма і вельмі спалохаліся.

І, пачуўшы, вучні ўпалі на аблічча сваё і моцна спужаліся.

І, пачуўшы, вучні ўпалі на свае твары і моцна спалохаліся.

І, пачуўшы, вучні ўпалі на абліччы свае і вельмі перапалохаліся.

І пачуўшы, вучні ўпалі ніцма і моцна перастрашыліся.

І вучні, пачуўшы, ніцам палі й вельмі спалохаліся.

А вучні, пачуўшы, упалі на твар свой і вельмі спалохаліся.

и кто примет одно такое дитя во имя Мое, тот Меня принимает;

і хто прыме адно такое дзіця ў імя Маё, той Мяне прымае;

І хто прыме адно такое дзіця ў імя Маё, той Мяне прыме.

І хто прыйме адно такое дзецяне ў імя Мае, тый Мяне прыймае;

І хто прыйме адно гэткае дзіцятка ў імя Маё, той Мяне́ прыймае.

І хто пры́ме адно такое дзіця́ ў імя́ Маё, той Мяне прыма́е.

І калі хто прымае адно такое дзіця ў імя Маё, той Мяне прымае.

І хто прыйме адно гэткае дзіцятка ў імя Маё, той Мяне прыймае.

І хто прыме адно такое дзіця ў Маё імя, Мяне прымае.

І калі хто прыйме адно гэткае дзіця ў Імя Маё, Мяне прыймае.

І хто прыйме адно з гэткіх малых у Імя Маё, той Мяне прыймае.

І хто прыняў-бы адно гэткае дзіця ў імя маё, мяне прыймае.

І хто-б прыняў адно гэтакае дзіця ў імя маё, мяне прыймае.

а кто соблазнит одного из малых сих, верующих в Меня, тому лучше было бы, если бы повесили ему мельничный жернов на шею и потопили его во глубине морской.

а хто спакусіць аднаго з малых гэтых, што веруюць у Мяне, таму лепей было б, каб павесілі жарон млынскі на шыю яго і ўтапілі яго ў глыбіні марской.

А хто згоршыць аднаго з малых гэтых, што ў Мяне вераць, лепш было б яму, каб павесілі жоран млынавы на шыю яго і ўтапілі ў глыбіні марской.

А хто спадманець аднаго з малых гэтых, што вераць у Мяне, валей, каб таму павесілі млынавы жоран на шыі і ўтапілі яго ў глыбіні морскай.

А хто спакусіць аднаго з малых гэтых, ве́руючых у Мяне́, таму лепей было-б, калі-б паве́сілі Яму млы́навы ка́мень на шыю і ўтапілі яго ў глыбіні марской.

А хто спаку́сіць аднаго з малы́х гэтых, што веруюць у Мяне, таму лепей было б, каб павесілі жаро́н млынавы́ на шы́ю яму́ і ўтапілі ў глыбінí марской.

А хто спакусіць аднаго з малых гэтых, якія вераць у Мяне, таму лепш павесіць на шыю млынавы камень і патапіць у марской глыбіні.

А хто згоршыць аднаго з малых гэтых, якія вераць у Мяне, такому лепш было б, каб павесілі млынавы камень на шыю ягоную і ўтапілі яго ў глыбіні мора.

А хто звядзе ад веры аднаго з гэтых малых, што веруюць у Мяне, лепей было б таму, каб павесілі яму млынавы жарон60 на шыю і ўтапілі ў марской глыбіні.

А хто спакусіць аднаго з малых гэтых веручых у Мяне, лепш (было бы) яму, каб яму павесілі на шыю млынавы жо́ран і каб ён быў утоплены на глыбіні мора.

А хто-б зьняверыў адно з гэтых малых, верных Мне, лепш было-б яму, каб завесілі жарновы камень на шыю яго і затапілі ў глыбіні морскай.

А хто-б згоршыў адно з гэтых малых, што ў мяне вераць, лепш яму, камень з мліна ўчапіць за шыю ды ўтапіць у глыбі марской.

А хто-б згоршыў аднаго з гэтых малых, каторыя ў мяне вераць, лепш яму, каб млынавы камень зачапіць яму за шыю і ўтапіць у глыбіні мора.

Как вам кажется? Если бы у кого было сто овец, и одна из них заблудилась, то не оставит ли он девяносто девять в горах и не пойдет ли искать заблудившуюся?

Як вам здаецца? Калі б у нейкага чалавека было сто авечак і заблудзілася адна зь іх; ці не пакіне ён дзевяноста дзевяцёх ў горах і ці ня пойдзе тую шукаць, што заблудзілася?

Як вам здаецца? Калі хто мае сто авечак і адна з іх згубіцца, ці ж не пакідае ён у гарах дзевяноста дзевяць і ці не ідзе шукаць тую, што заблукала?

«Як вам здаецца? Калі б у каго было сто авец, і адна зь іх заблудзіла, то ці не пакіне ён дзевяцьдзясят дзевяць у гарах і ці ня пойдзе шукаць заблуднае?

Як вам здаецца? Калі-б у каго было сто аве́ц, і адна з іх заблудзілася, то ці не пакіне ён дзевяцьдзесят дзе́вяць у гара́х і ці ня пойдзе шукаць заблудзіўшуюся?

Як вам здаецца? Калі б у нейкага чалавека было сто авечак і заблудзíлася адна з іх, то ці не пакіне ён дзевяноста дзевяцí ў гара́х і не пойдзе шукаць тую, што заблудзíлася?

Як вы думаеце? Калі ў нейкага чалавека было сто авечак, і адна з іх заблукала, ці не пакіне ён дзевяноста дзевяць у гарах і не пойдзе шукаць тую, што заблукала?

Як вы думаеце, калі б нейкі чалавек меў сто авечак, і адна з іх заблукала, ці, пакінуўшы дзевяноста дзевяць у гарах, ня пойдзе ён шукаць тую, што заблукала?

Як вам здаецца? Калі нейкі чалавек меў сто авечак і адна з іх заблудзілася, ці не пакіне ён дзевяноста дзевяць у гарах і не пойдзе шукаць тую, што заблудзілася?

Як вам здаецца? Калі б у нікаторага чалавека было сто авечак і заблудзілася адна зь іх, то ці ня пакінуў бы ён у гарах дзявяноста дзевяць і ці ня пайшоў бы шукаць заблудзіўшуюся?

Як вам думаецца? калі-б нехта меў сто авец, і адна з іх заблукалася: ці не пакіне ён дзевяцьдзесят дзевяць у горах, і ці ня пойдзе шукаць заблуканую?

Як вам здаецца? Калі-б у каго было сто авец і адна з іх заблукалася, то ці не пакіне ён дзевяцьдзесят дзевяць у горах ды ня пойдзе шукаць тае, што адбілася?

Як вам здаецца? Калі-б у каго было сто авец і адна з іх заблудзіла, то ці не пакіне ён дзевяцьдзесят дзевяць у горах і ня пойдзе шукаць тае, што заблудзіла?