G2192: ἔχω

Рождество Иисуса Христа было так: по обручении Матери Его Марии с Иосифом, прежде нежели сочетались они, оказалось, что Она имеет во чреве от Духа Святого.

Нараджэньне Ісуса Хрыста было так: па заручынах Маці Яго Марыі зь Язэпам, перш чым сышліся яны, выявілася, што Яна мае ва ўлоньні ад Духа Сьвятога.

Нараджэнне ж Ісуса Хрыста было такім: калі Маці Яго Марыя была заручана з Язэпам, перш чым яны злучыліся, выявілася, што Яна мае ва ўлонні ад Духа Святога.

Нараджэньне ж Ісуса Хрыста сталася гэтак: па заручынах Маці Ягонае Марыі зь Язэпам, перад тым чымся злучыліся, выявілася, што Яна мае ў жываце з Духа Сьвятога.

Ражство Ісуса Хрыста было вось як: па заручынах маткі Яго Марыі з Язэпам, раней іхняга вясе́льля, выявілася, што яна цяжарная ад Духа Сьвятога.

Нараджэ́нне Іісуса Хрыста было́ так: пасля́ зару́чын Маці Яго Марыі з Іосіфам, перш чым сышлíся яны, вы́явілася, што Яна ма́е ва ўло́нні ад Духа Святога.

Нараджэнне Езуса Хрыста было такім. Пасля заручын Маці Ягонай Марыі з Юзафам, перш чым яны пачалі жыць разам, Яна зачала ад Духа Святога.

Нараджэньне Ісуса Хрыста было вось як: па заручынах маці Яго Марыі з Язэпам, раней, чым яны зыйшліся, выявілася, што яна цяжарная ад Духа Сьвятога.

Нараджэнне ж Ісуса Хрыста было так. Пасля заручын Яго Маці Марыі з Іосіфам, перш чым яны зышліся, выявілася, што яна мае ва ўлоні ад Святога Духа.

Нараджэньне ж Ісуса Хрыста было так: па заручынах маткі Ягонай Марылі зь Язэпам, раней, чым яны сыйшліся, выявілася, (што яна) мае ў чэраве ад Духа Сьвятога.

Нараджэньне Ісуса Хрыста сталася гэтак. Калі Марыя, Маці Ягоная, была заручана зь Язэпам, яшчэ перад шлюбным сужыцьцём выявілася, што Яна ўжо мае ў сабе зароджанае ад Духа Сьвятога.

А з нарадзінамі Хрыста было гэтак: Па заручынах Маці Ягонай Марыі з Язэпам, перад тым як сышліся, выявілася, што яна ўжэ мела ў сабе з Духа Святога.

А нараджэньне Хрыстуса гэтак было: Калі матка яго Марыя была пашлюбавана з Язэпам, то перад тым як яны зыйшліся, выявілася, што мае ў лоне ад Духа сьвятога.

се, Дева во чреве приимет и родит Сына, и нарекут имя Ему Еммануил, что значит: с нами Бог.

«Вось, Дзева ва ўлоньні зачне; народзіць Сына, і дадуць Яму імя: Эмануіл, што азначае: з намі Бог».

«Вось жа Дзева панясе ва ўлонні і народзіць Сына, і назавуць імя Яго Імануэль, што значыць Бог з намі».

«Вось, Дзявушчая зацяжарыць а народзе Сына, і назавуць імя Яго Емануель», што знача: з намі Бог.

вось Дзяўчына пры́йме ў нутро і народзіць Сына; і дадуць Яму імя Эмануіл, гэта значыць: з намі Бог (Ісая 7:1).

«Вось, Дзева ва ўло́нні зачне́ і наро́дзіць Сына, і даду́ць Яму імя́: Эману́іл, што азнача́е: з намі Бог».

«Вось Дзева зачне і народзіць Сына, і дадуць Яму імя Эммануэль, што азначае “з намі Бог”».

«Вось, Дзева прыйме ва ўлоньне і народзіць Сына; і дадуць Яму імя Іммануэль, гэта значыць: З намі Бог».

«Вось, Дзева зачне ў лоне і народзіць Сына, і назавуць Яго імем Эмануіл, што ў перакладзе азначае: З намі Бог».

вось дзева прыйме ў чэраве і народзіць Сына; і дадуць Яму Імя Эмануіль, што значыць: з намі Бог. (Гісая 7:14).

— Вось Дзева прыйме ў улоньне і народзіць Сына, і наракуць Яму імя Эммануіл — гэта азначае: з намі Бог.

«Вось дзяўчо меціме ў нутры сваім і народзіць сына, і дадуць імя яму Эммануэль» гэта знача: Бог з намі (Із. 7:14).

«Вось дзева ў лоне мець будзе і народзіць сына, і дадуць яму імя Эмануэль, што значыць: Бог з намі.

Сам же Иоанн имел одежду из верблюжьего волоса и пояс кожаный на чреслах своих, а пищею его были акриды и дикий мед.

А ў самога Яна была вопратка зь вярблюджага воласу і скураны пояс на паясьніцы ягонай; а ежай яму былі акрыды і дзікі мёд.

Сам жа Ян насіў адзенне сваё з вярблюджага воласу і дзяжку скураную на паясніцы сваёй, а ежай яму была саранча і дзікі мёд.

А тый Яан меў адзецьце сабе зь вярблюджае поўсьці й дзягу на сьцёгнах сваіх; і ежаю яму была шаранча а дзікі мёд.

Сам жа Іоан ме́ў адзе́ньне з вярблю́давага валосься і скураны́ пояс на паясьніцы сваёй, а ядою яго была шаранча́ і дзікі мёд.

А ў само́га Іаана была́ вопратка з вярблю́джага воласу і скураны́ пояс на паяснíцы яго; а ежай яму былí акры́ды і дзікі мёд.

Сам жа Ян меў адзенне з вярблюджай воўны і скураны пояс на сцёгнах сваіх; а ежай яму была саранча ды дзікі мёд.

Сам жа Ян меў адзеньне з вярблюдавага воласу і скураны пояс на паясьніцы сваёй, а ежаю яго была саранча і дзікі мёд.

Сам жа Іаан меў адзенне з вярблюджай шэрсці і скураны пояс на паясніцы сваёй; а яго спажывай былі саранча і дзікі мёд.

Сам жа Яан меў сваё адзеньне зь вярблюдавага валосься і скураны пояс на паясьніцы сваёй, а ежай ягонай была саранча і дзікі мёд.

Сам-жа Ян меў адзеньне з вярблюжага воласу, і скураны пояс на паясьніцы сваёй; ядою-ж яму служылі акрыды і дзікі мёд.

Сам-жа Ян меў адзежу з вярблюдавай шэрсці й раменны пояс на сваёй паясніцы, а ядою ягонай была жамяра і лясны мёд.

А той Ян меў адзежу з вярблюдавай шэрсьці і раменны пояс каля паясьніцы сваей, а ядой яго была саранча і лясны мёд.

и не думайте говорить в себе: "отец у нас Авраам", ибо говорю вам, что Бог может из камней сих воздвигнуть детей Аврааму.

і ня думайце гаварыць самі сабе: «бацька ў нас Абрагам»; бо кажу вам, што Бог можа з камянёў гэтых узьвесьці дзяцей Абрагаму;

і не жадайце сказаць у сабе: “Маем айца Абрагама”. Бо кажу вам, што Бог можа з гэтых камянёў падняць сыноў Абрагаму.

І ня думайце казаць самым сабе: ’Айцец у нас Абрагам’, бо кажу вам, што можа Бог із камянёў гэтых узьняць дзеці Абрагаму.

і ня думайце гаварыць у думках сваіх: бацька ў нас Аўраам; бо кажу вам, што Бог можа з каме́ньняў гэтых падняць дзяце́й Аўрааму.

і не думайце гаварыць самі сабе: «айцец у нас Аўраам»; бо кажу вам, што Бог можа з камянёў гэтых узве́сці дзяцей Аўрааму.

і не думайце казаць сабе: “Маем Абрагама за бацьку”, бо кажу вам, што Бог можа з камянёў гэтых абудзіць дзяцей Абрагаму.

і ня думайце гаварыць у думках сваіх: “Бацьку маем Абрагама”; бо кажу вам, што Бог можа з камянёў гэтых падняць дзяцей Абрагаму.

і не думайце казаць самім сабе: «Бацька ў нас Аўраам». Бо кажу вам, што Бог можа з гэтых камянёў узвесці дзяцей Аўрааму.

І ня думайце гаварыць у саміх сабе: маем бацькам Абрагама. Бо кажу вам, што Бог можа з камянёў гэтых стварыць дзяцей Абрагаму.

І ня важцеся гаварыць самі ў сабе — маем айца Абрагама; — бо кажу вам, што Бог можа з каменьняў гэтых узьняць дзяцей Абрагаму.

І ня важцяся гаварыць самы ў сабе: «Айца маем Абрагама», бо кажу вам, Бог можа з гэтых каменняў падняць сыноў Абрагаму.

І ня важцеся гаварыць самі ў сабе: «Айца маем Абрагама», бо я вам кажу, што Бог можа з гэтых каменьняў можа падняць сыноў Абрагаму.

Иоанн же удерживал Его и говорил: мне надобно креститься от Тебя, и Ты ли приходишь ко мне?

Ян жа стрымліваў Яго, кажучы: мне трэба ў Цябе хрысьціцца, а Ты прыходзіш да мяне?

Але Ян утрымліваў Яго, кажучы: «Я з Твайго дазволу павінен быць ахрышчаны, а Ты ідзеш да мяне?»

Але Яан забараніў Яму, кажучы: «Я патрабую быць хрышчаным Табою, а Ты прыходзіш да мяне».

Іоан жа ўстрымліваў Яго, кажучы: мне́ трэба хрысьціцца ў Цябе́, а Ты прыходзіш да мяне́.

Іаан жа стры́мліваў Яго, ка́жучы: мне трэба ад Цябе хрысцíцца, а Ты прыходзіш да мяне?

Ян стрымліваў Яго, кажучы: «Гэта мне трэба прымаць хрост ад Цябе, а Ты прыходзіш да мяне?»

Ян жа ўстрымліваў Яго, кажучы: «Мне трэба хрысьціцца ў Цябе, а Ты прыходзіш да мяне?»

Іаан жа стрымліваў Яго, кажучы: Я павінен хрысціцца ад Цябе, а Ты прыходзіш да мяне?

Яан жа стрымліваў Яго, кажучы: мне трэба ў Цябе хрысьціцца, а Ты прыходзіш да мяне.

Ян-жа ўстрымліваў Яго, кажучы: — Мне трэба хрысьціцца ў Цябе, а ці-ж Табе прыйходзіць да мяне.

Адыж Ян не дапускаў яго, кажучы: Я павінен быць ахрышчаны табою, а ты прыходзіш ка мне?

Але Ян не дапускаў яго, кажучы: Я павінен быць ахрышчаны табою, а ты прыходзіш да мяне?

И прошел о Нем слух по всей Сирии; и приводили к Нему всех немощных, одержимых различными болезнями и припадками, и бесноватых, и лунатиков, и расслабленных, и Он исцелял их.

І прайшоў пра Яго погалас па ўсёй Сірыі; і прыводзілі да Яго ўсіх нямоглых, рознымі хваробамі і пакутамі ахопленых, і апанаваных дэманамі, і лунатыкаў, і спаралізаваных, і Ён ацаляў іх.

І разышлася слава Яго па ўсёй Сірыі. Дык прыводзілі да Яго ўсіх немачных, рознымі хваробамі і пакутамі апанаваных, і апанаваных дэманамі, і лунатыкаў, і паралітыкаў, і Ён аздараўляў іх.

І галасы празь Яго разышліся па ўсёй Сыры; і прыводзілі да Яго ўсіх хворых, у каторых розныя хваробы, і мучаных рознымі болямі, і апанаваных д’явалам, і люнатыкаў, і з палярушам, і Ён уздараўляў іх.

І прайшлі аб Ім чуткі па ўсёй Сырыі, і прыводзілі да Яго ўсіх нядужых, з рознымі хворасьцямі й прыпадкамі, і апанаваных нячыстым, і люнатыкаў, і спараліжаваных, і Ён іх аздараўляў.

І прайшоў пра Яго по́галас па ўсёй Сíрыі; і прыводзілі да Яго ўсіх нямо́глых, рознымі хваробамі і пакутамі ахо́пленых, і апанава́ных дэманамі, і лунатыкаў, і спаралізава́ных, і Ён ацаля́ў іх.

Таму пайшла пра Яго чутка па ўсёй Сірыі. Пачалі прыводзіць да Яго ўсіх нямоглых, што цярпелі на розныя хваробы і слабасці, апанаваных злымі духамі, эпілептыкаў і паралізаваных, і Ён вылечваў іх.

І прайшлі пра Яго чуткі па ўсёй Сірыі, і прыводзілі да Яго ўсіх нядужых, з рознымі хворасьцямі і пакутамі, і апанаваных дэманамі, і люнатыкаў, і спараліжаваных, і Ён іх аздараўляў.

І разышлася чутка пра Яго па ўсёй Сірыі; і прыводзілі да Яго ўсіх хворых, што цярпелі ад розных хвароб і мук, [і] апанаваных дэманамі, і эпілептыкаў, і спаралізаваных, і Ён вылечваў іх.

І прайшла пра Яго чутка па ўсёй Сірыі, і прывялі да Яго ўсіх нямоглых, ахопленых рознымі хваробамі і пакутамі, і апанаваных дэманамі, і люнатыкаў, і спаралізаваных, і (Ён) аздаравіў іх.

І разыйшлася чутка пра Яго па ўсёй Сірыі, і прыводзілі да Яго ўсіх нядужных з рознымі хворасьцямі, і церпячых ад усякіх прыпадкаў, і апанаваных злыдухам, і лунатыкаў, і спараліжаваных, і Ён ацаляў іх.

І разыйшліся чуткі аб ім па ўсёй Сырыі і прыносілі да яго ўсіх нядужых, апанаваных рознымі хваробамі й прыпадкамі, і маючых нячыстых, і люнатыкаў, і спараліжаваных, і аздараўляў іх.

І разыйшлася вестка аб ім па ўсей Сырыі і прыносілі да яго ўсіх нядужых, апанаваных рознымі хваробамі і болямі, і маючых нячыстых, і лунатыкаў, і спаралізаваных і аздаравіў іх.

Итак, если ты принесешь дар твой к жертвеннику и там вспомнишь, что брат твой имеет что-нибудь против тебя,

Дык вось, калі ты прынясеш дар твой да ахвярніка і ўспомніш там, што брат твой мае нешта супроць цябе,

І таму, калі панясеш ахвяру сваю на ахвярнік, а там прыпомніш, што брат твой мае нешта супраць цябе,

Дык, калі ты прынясеш дар свой да аброчніка і там успомніш, што брат твой мае штось на цябе;

І калі ты прынясе́ш ахвяру тваю на ахвярнік і там прыпомніш, што брат твой ма́е штось проці цябе́,

Дык вось, калі ты прынясе́ш дар твой да ахвя́рніка і ўспо́мніш там, што брат твой ма́е нешта су́праць цябе,

Таму, калі прынясеш дар свой да ахвярніка і ўспомніш там, што брат твой мае нешта супраць цябе,

Дык калі ты прынясеш дар твой на ахвярнік, і там узгадаеш, што брат твой мае нешта супраць цябе,

Дык калі ты будзеш прыносіць свой дар на ахвярнік і там успомніш, што твой брат мае нешта супроць цябе,

Дык вось, калі ты прынясеш дар твой да ахвярніку і там успомніш, што брат твой мае нешта супроць цябе,

Вось-жа, калі ты прынясеш дар свой да ахвярніка і там успомнішь, што брат твой нешта мае супраць цябе,

Дык калі ты прынясеш дар свой да аўтара і там прыпомніш, што брат твой нешта мае проціў цябе,

Дык калі ты ахвяруеш дар свой да аўтара і там прыпомніш, што брат твой мае нешта проціў цябе,

Ибо если вы будете любить любящих вас, какая вам награда? Не то же ли делают и мытари?

Бо, калі вы будзеце любіць тых, што любяць вас, якая вам узнагарода? Ці ж ня тое самае робяць і мытнікі?

Калі ж вы любіце тых, што вас любяць, дык што за ўзнагароду будзеце мець? Ці ж і мытнікі не робяць таго?

Бо, калі вы будзеце любіць любячых вас, якая вам нагарода? Ці ня тое ж робяць і мытнікі?

Бо, калі вы будзеце любіць лю́бячых вас, якая вам нагарода? Ці-ж ня тое самае робяць і мытнікі?

Бо, калі вы будзеце любíць тых, што лю́бяць вас, якая вам узнагарода? Ці не тое ж самае робяць і мы́тнікі?

Калі ж вы будзеце любіць тых, хто любіць вас, якую маеце ўзнагароду? Ці ж не тое самае робяць і мытнікі?

Бо калі вы любіце тых, якія вас любяць, якая вам нагарода? Ці ж ня так робяць і мытнікі?

Бо, калі вы будзеце любіць тых, што любяць вас, якая вам узнагарода? Ці ж не тое самае робяць і зборшчыкі падаткаў?

Бо калі вы любіце любячых вас, якая вам узнагарода? Ці ж ня тое самае робяць і мытнікі?

Бо, калі вы любіце тых, якія вас любяць, якую ўзнагароду маеце? Ці-ж ня тое робяць і мытнікі?

Бо калі вы любіце тых, што вас любяць, якуюж нагароду мецімеце? Ціж ня робяць гэтага й кунойміты?

Бо калі вы любіце тых, што вас любяць, якую-ж нагароду мець будзеце? Ці-ж ня робяць гэтага і мытнікі?

Смотрите, не творите милостыни вашей пред людьми с тем, чтобы они видели вас: иначе не будет вам награды от Отца вашего Небесного.

Глядзеце, не выстаўляйце праведнасьці вашай перад людзьмі, каб яны бачылі вас: інакш няма вам узнагароды ад Айца вашага, Які ёсьць у нябёсах.

Зважайце, каб вы вашай добрай справы не ўчынялі перад людзьмі, каб яны бачылі. Інакш узнагароды не будзеце мець у Айца вашага, Які ёсць у небе.

Сьцеражыцеся рабіць сваю справядлівасьць перад людзьмі, каб бачылі вас, бо ня будзе вам нагароды ад Айца вашага, Каторы на нябёсах.

Глядзе́це, не давайце міласьціны вашае перад людзьмі з тым, каб яны бачылі вас, бо тады ня будзе вам нагароды ад Айца вашага, што ў Нябёсах.

Глядзíце, не давайце мíласціны вашай перад людзьмí, каб яны бачылі вас: інакш не будзе вам узнагаро́ды ад Айца вашага, Які на нябёсах.

Глядзіце, не чыніце справядлівасці вашай перад людзьмі, каб яны бачылі. Інакш не атрымаеце ўзнагароды ад Айца вашага, які ў нябёсах.

Сьцеражыцеся, не рабіце міласьціны вашае перад людзьмі з тым, каб яны бачылі вас, бо тады ня будзеце мець нагароды ад Айца вашага, Які ў небе.

Асцерагайцеся [ж] выстаўляць сваю праведнасць10 перад людзьмі, каб яны бачылі вас: а як не, няма вам узнагароды ад вашага Бацькі, што ў нябёсах.

Глядзеце, ня рабеце міласьціны вашай перад людзьмі з тым, каб яны бачылі, інакш ня маеце ўзнагароды перад Ба́цькам вашым, Які ў Нябёсах.

Высьцерагайцеся даваць ахвяры вашыя перад людзьмі, каб яны гэта бачылі; бо гэтак ня будзеце мець узнагароды ад Айца вашага Нябеснага.

Высьцерагайцеся даваць субожыну вашу перад людзьмі, каб яны бачылі вас, ато ня будзеце мець нагароды ад Айца вашага, што ёсьць у небе.

Глядзеце, каб справядлівасьці вашай ня чыніць перад людзьмі, каб яны бачылі вас, бо інакш ня будзеце мець нагароды ад Айца вашага, каторы ёсьць у небе.

не уподобляйтесь им, ибо знает Отец ваш, в чем вы имеете нужду, прежде вашего прошения у Него.

дык ня будзьце ж падобныя да іх; бо ведае Айцец ваш, у чым вы маеце патрэбу, раней, чым вы ў Яго папросіце.

Дык не будзьце падобнымі да іх; бо Айцец ваш ведае, у чым ваша патрэба, раней, чым вы Яго папросіце.

Ня будзьце падобныя да іх, бо ведае Айцец ваш, чаго вы патрабуеце, уперад, чымся вы ў Яго папросіце.

Ня будзьце падобны да іх, бо ве́дае Аце́ц ваш, у чым вы ма́еце патрэбу, ране́й, чым папросіце ў Яго.

Не будзьце ж падобнымі да іх; бо ведае Айцец ваш, у чым вы ма́еце патрэ́бу, ране́й, чым вы папро́сіце ў Яго.

Не будзьце ж падобнымі да іх, бо ведае Айцец ваш, у чым вы маеце патрэбу, раней, чым вы папросіце ў Яго.

Ня будзьце падобныя да іх, бо ведае Айцец ваш, у чым вы маеце патрэбу, раней, чым вы папросіце ў Яго.

дык не прыпадабняйцеся да іх, бо ваш Бацька ведае, у чым вы маеце патрэбу, перш чым вы ў Яго папросіце.

Ня будзьце ж падобнымі ім. Бо ведае Ба́цька ваш, якую маеце патрэбу, раней вашага прашэньня (ў) Яго.

не прыпадабняйцеся да іх, — ведае Айцец ваш вашыя патрэбы, перш, чым вы папросіце ў Яго.

Ня будзьце падобны да іх, бо ваш Айцец ведае, чаго вам трэба, перш, чым у яго папросіце.

Дык ня будзьце падобны да іх, бо ведае Айцец вас, чаго вам трэба, перш, чым папросіце ў яго.

ибо Он учил их, как власть имеющий, а не как книжники и фарисеи.

бо Ён іх вучыў як той, хто мае ўладу, а не як кніжнікі і фарысэі.

Бо вучыў Ён іх, як Той, Хто мае ўладу, а не як іх кніжнікі.

Бо Ён вучыў іх, як уладу маючы, а не як іхныя кніжнікі а фарысэі.

бо Ён вучыў, як той, хто мае́ ўладу, ды ня так, як кніжнікі й фарысэі.

бо Ён вучыў іх як той, хто ма́е ўладу, а не як кніжнікі і фарысеі.

бо Ён вучыў іх як той, хто мае ўладу, а не як кніжнікі.

бо Ён вучыў іх, як той, хто мае ўладу, і не як кніжнікі.

бо Ён вучыў іх, як Той, Хто мае ўладу, а не як іх кніжнікі [і фарысеі].

бо Ён вучыў іх, як Той, Хто мае ўладу, а ня як кніжнікі.

Бо вучыў іх, як Уладарны, і ня так, як кніжнікі і фарысеі.

Бо ён вучыў іх як той, хто мае ўладу, а не як іхнія кніжнікі і фарызэі.

Бо ён вучыў іх, як той, хто мае ўладу, а не як іхныя кніжнікі і фарызэі.

ибо я и подвластный человек, но, имея у себя в подчинении воинов, говорю одному: пойди, и идет; и другому: приди, и приходит; и слуге моему: сделай то, и делает.

бо і я чалавек падуладны; і, маючы ў сябе ў падначаленьні вояў, кажу аднаму: «ідзі», і прыходзіць; і слузе майму: «зрабі тое», і робіць.

Бо і я — чалавек пры ўладзе, маю пад сабой жаўнераў: кажу аднаму: “Ідзі”, і ён ідзе, і другому: “Прыйдзі”, і ён прыходзіць, і свайму паслугачу: “Рабі гэта”, і ён робіць».

Бо я, і людзіна падуладная, і маю пад сабой вояў, кажу аднаму: ’Пайдзі’, і йдзець; і другому: ’Прыйдзі’, і прыходзе; і слузе свайму: ’Зрабі гэта’ і робе».

Бо і сам я паднявольны чалаве́к, дый маю пад сабою жаўне́раў, і кажу аднаму: пайдзі, і ідзе́; і другому: прыйдзі, і прыходзіць; і рабу майму: зрабі тое, і зробіць.

Бо і я чалавек падула́дны; але, ма́ючы ў сябе паднача́леных мне воінаў, кажу аднаму: «ідзі», і ідзе; і другому: «прыйдзí», і прыхо́дзіць; і рабу майму: «зрабі гэта», і робіць.

Бо і я чалавек падуладны, сам маю ў падначаленні жаўнераў і кажу аднаму: “Ідзі”, і ідзе, а другому: “Прыйдзі”, і прыходзіць, а слугу майму: “Зрабі тое”, і робіць».

Бо і я чалавек, які пад уладаю, ды маю пад сабою жаўнераў, і кажу аднаму: “Ідзі”, і ён ідзе; і другому: “Прыйдзі”, і ён прыходзіць; і слузе майму: “Зрабі тое”, і ён робіць».

Бо і я чалавек падуладны і, маючы пад сабою воінаў, кажу гэтаму: «Пайдзі», і ён ідзе; а другому: «Прыйдзі», і ён прыходзіць; і свайму слугу: «Зрабі гэта», і ён робіць.

Бо і я чалавек падуладны, (але) маючы пад сабою жаўнераў, кажу аднаму: пайдзі, і (ён) ідзе; і — другому: прыйдзі, і (той) прыходзіць; і — слузе майму: зрабі гэта, і — робіць.

Бо і я чалавек падначалены, і пад сабою маю ваякаў; і кажу аднаму — пайдзі, і ён ідзе, і другому — прыйдзі, і прыходзіць, і слузе майму — зрабі гэта — і ён робіць.

Бо і я чалавек пастаўлены пад уладай, маючы пад сабою вояў, і кажу аднаму: «Ідзі» — і ён ідзе, а другому: «Прыйдзі» — і ён прыйходзіць, ды слузе майму: «Рабі гэта» — і ён робіць.

Бо і я ёсьць чалавек пастаўлены пад уладай, маючы пад сабой жаўнераў, і кажу гэтаму: «Ідзі» — і ён ідзе, другому: «Прыйдзі» — і ён прыходзіць, а слузе майму: «Рабі гэта» — і ён робіць.

Когда же настал вечер, к Нему привели многих бесноватых, и Он изгнал духов словом и исцелил всех больных,

Калі ж зьвечарэла, прывялі да Яго многа людзей, апанаваных дэманамі: і Ён выгнаў духаў словам і ўсіх нядужых ацаліў;

Калі ж надышоў вечар, прывялі да Яго многіх апанаваных дэманамі, і Ён выгнаў духаў словам ды аздаравіў усіх немачных,

Як жа настаў вечар, да Яго прывялі шмат апанаваных злым духам, і Ён выгнаў духоў словам, і ўсіх няўздолюючых уздаравіў,

Калі-ж надыйшоў ве́чар, да Яго прывялі шмат людзе́й, апанаваных злым духам, і Ён выгнаў духаў сло́вам і вярнуў усім хворым здароўе,

Калі ж звечарэ́ла, прывялі да Яго многіх людзей, апанава́ных дэманамі; і Ён вы́гнаў духаў сло́вам і ўсіх нямо́глых ацалíў;

Калі настаў вечар, прывялі да Яго многіх апанаваных злымі духамі. А Ён словам выгнаў духаў і аздаравіў усіх хворых,

Калі ж надыйшоў вечар, прывялі да Яго шмат апанаваных дэманамі, і Ён выгнаў духаў словам, і ўсіх хворых аздаравіў,

А калі звечарэла, да Яго прывялі шмат апантаных; і Ён выгнаў духаў словам і вылечыў усіх хворых;

Калі ж надыйшоў вечар, да Яго прывялі многіх апанаваных дэманамі, і (Ён) выгнаў духаў Словам і ўсіх хворых аздаравіў,

Пазьней, увечары, прыводзілі да Яго шматлікіх апанаваных злыдухам, і Ён выгнаў злыдухаў словам і ацаліў усіх надужных.

Калі-ж настаў вечар, шмат напрыводзілі да яго абянтэжаных злым духам. І выганяў духаў словам ды аздараўляў хворых усіх,

Калі-ж надыйшоў вечар, прывялі да яго многіх, маючых злых духаў. І выганяў духаў словам і аздаравіў усіх хворых,

И говорит ему Иисус: лисицы имеют норы и птицы небесные — гнезда, а Сын Человеческий не имеет, где приклонить голову.

І кажа яму Ісус: лісы маюць норы, і птушкі нябесныя гнёзды; а Сын Чалавечы ня мае, дзе прыхіліць галаву.

І кажа яму Ісус: «Лісы маюць норы, і птушкі нябесныя — гнёзды, а Сын Чалавечы не мае, дзе галаву прыхіліць».

І кажа яму Ісус: «Лісы маюць норы, і птушкі нябесныя — гнезды, а сын людзкі ня мае йдзе галавы прытуліць».

І кажа яму Ісус: лісы маюць но́ры і птушкі нябе́сныя гнёзды, а Сын Чалаве́чы ня мае дзе́ скланіць галаву.

Кажа яму Іісус: лíсы маюць норы, і птушкі нябесныя — гнёзды; а Сын Чалавечы не ма́е, дзе галаву прытулíць.

А Езус сказаў яму: «Лісы маюць норы, і птушкі нябесныя — гнёзды, а Сын Чалавечы не мае дзе схіліць галаву».

І кажа яму Ісус: «Лісы маюць норы, і птушкі нябесныя — гнёзды, а Сын Чалавечы ня мае, дзе галаву схіліць».

А Ісус кажа яму: У лісіц ёсць норы, і ў нябесных птушак — гнёзды, а Сыну Чалавечаму няма дзе галаву прыхіліць.

І кажа яму Ісус: лісы маюць норы, і птушкі нябесныя — гнёзды, а Сын Чалавечы ня мае, дзе прыхіліць Галаву.

Ісус кажа яму: — лісы маюць норы, і птушкі нябесныя — гнёзды, а Сын Чалавечы ня мае дзе прытуліць галаву.

І сказаў яму Езус: Лісы маюць норы і птушкі нябесныя гнёзды, а Сын чалавечы ня мае дзе галавы прытуліць.

А Езус сказаў яму: Лісіцы маюць норы і птушкі нябесныя гнёзды, а Сын чалавечы ня мае дзе скланіць галаву.

Но чтобы вы знали, что Сын Человеческий имеет власть на земле прощать грехи, — тогда говорит расслабленному: встань, возьми постель твою, и иди в дом твой.

Але каб вы ведалі, што Сын Чалавечы мае ўладу на зямлі дараваць грахі, — тады кажа паралізаванаму: устань, вазьмі пасьцель тваю і ідзі дахаты.

Але каб вы ведалі, што Сын Чалавечы мае на зямлі ўладу даравання грахоў, — гаворыць тады спаралізаванаму: “Устань, вазьмі ложак твой і ідзі ў дом твой”».

Але каб вы ведалі, што Сын Людзкі мае ўладу на зямлі дараваць грахі» (тады кажа да паляржаванага): «Устань, вазьмі пасьцелю сваю і йдзі да дому свайго».

Але, каб вы ве́далі, што Сын Чалаве́чы ма́е ўладу на зямлі адпускаць грахі (кажа тады спараліжава́наму), устань, вазьмі пасьце́ль тваю і йдзі ў дом твой.

Але каб вы ведалі, што Сын Чалавечы ма́е ўла́ду на зямлі адпускаць грахі, — тады кажа спаралізава́наму: устань, вазьмі пасцель тваю і ідзі ў дом твой.

Але каб вы ведалі, што Сын Чалавечы мае ўладу на зямлі адпускаць грахі». Тады сказаў паралізаванаму: «Устань, вазьмі ложа сваё і ідзі дадому».

Але, каб вы ведалі, што Сын Чалавечы мае ўладу на зямлі адпускаць грахі», — кажа тады спараліжаванаму: «Устань, вазьмі ложак твой і ідзі ў дом твой».

Але каб ведалі вы, што Сын Чалавечы мае на зямлі ўладу дараваць грахі, — тады Ён кажа спаралізаванаму: Устань, вазьмі сваю пасцель ды ідзі ў свой дом.

Але, каб (вы) ведалі, што Сын Чалавечы мае ўладу на зямлі дараваць грахі, — тады кажа спаралізаванаму: устаўшы, вазьмі пасьцель тваю і ідзі ў дом твой.

Але, каб вы ведалі, што Сын Чалавечы мае ўладу на зямлі адпушчаць грахі, — і сказаў спараліжаванаму: — устань, вазьмі пасьцель тваю і йдзі ў дом твой.

Але каб вы ведалі, што Сын чалавечы мае ўладу на зямлі адпушчаць грахі, — тады кажа спараліжаванаму: Устань, вазмі пасьцель тваю ды йдзі ў дом твой.

Але каб вы ведалі, што Сын чалавечы мае ўладу на зямлі адпускаць грахі — тады кажа спаралізаванаму: Устань, вазьмі пасьцель тваю і ідзі ў дом твой.

Иисус же, услышав это, сказал им: не здоровые имеют нужду во враче, но больные,

А Ісус, пачуўшы гэта, сказаў ім: не здаровыя маюць патрэбу ў лекары, а хворыя;

А Ён, пачуўшы гэта, гаворыць: «Не здаровым трэба лекара, але немачным.

Ісус жа, пачуўшы гэта, сказаў ім: «Не здаровыя патрабуюць лекара, але хворыя.

Ісус жа, пачуўшы гэтае, сказаў Ім: не́ здаровым патрэбен ле́кар, а хворым.

А Іісус, пачуўшы гэта, сказаў ім: не здаровыя ма́юць патрэ́бу ў ле́кары, а хворыя;

Ён жа, пачуўшы гэта, сказаў ім: «Не здаровым патрэбны лекар, а хворым.

А Ісус, пачуўшы, сказаў ім: «Не здаровыя маюць патрэбу ў лекары, але хворыя.

А Ісус, пачуўшы гэта, сказаў [ім]: Не здаровыя маюць патрэбу ў доктары, а хворыя.

А Ісус, пачуўшы (гэтае), сказаў ім: ня здаровыя маюць патрэбу ў лекары, але хворыя.

Ісус-жа, пачуўшы, сказаў ім: — не здаровыя патрабуюць лекара, але хворыя.

Езус-жа, пачуўшы, сказаў: Ня трэба здаровым лекара, але хворым.

А Езус, пачуўшы, сказаў: Ня трэба здаровым лекара, але хворым.

Видя толпы народа, Он сжалился над ними, что они были изнурены и рассеяны, как овцы, не имеющие пастыря.

Бачачы людзей, Ён умілажаліўся зь іх, бо яны былі зьнясіленыя і пакінутыя, як авечкі без пастуха.

І, бачачы мноства людзей, Ісус пашкадаваў іх, бо былі зняможаны і кінуты, быццам авечкі, якія не маюць пастыра.

Бачачы груды, Ён зжаліўся над імі, што яны былі высіленыя а расьцярушаныя, як авечкі, пастыра ня маючыя.

Гле́дзячы на грамады народу, Ён пашкадаваў іх, што былі змогшыся і расьцярушаныя, быццам авечкі без пастуха.

Убачыўшы натоўпы людзей, Ён пашкадаваў іх, бо яны былі знясíленыя і пакíнутыя, як авечкі без пастуха.

Убачыўшы натоўпы людзей, Ён змілаваўся над імі, бо яны былі знясіленыя і пакінутыя, як авечкі без пастыра.

Убачыўшы ж натоўпы, Ён зьлітаваўся над імі, што былі саслабелыя і расьцярушаныя, быццам авечкі, якія ня маюць пастуха.

І, убачыўшы натоўпы, Ён злітаваўся над імі, бо былі яны зняможаныя і кінутыя, нібы авечкі, у якіх няма пастуха.

Убачыўшы ж людзей, (Ён) зьлітаваўся над імі, бо яны былі зьнясіленыя і пакінутыя, як авечкі бяз пастуха.

І гледзячы на грамады людзей, зьлітаваўся над імі, бо былі яны разгубленыя і бязрадныя, як авечкі без пастуха.

Гледзячы-ж на грамады шкадаваў іх, былі бо зняможаны й ляжалі, як авечкі, ня маючыя пастыра.

Гледзячы-ж на грамаду, шкадаваў іх, што былі зьняможаны і ляжалі, як авечкі, ня маючыя пастыра.

Кто имеет уши слышать, да слышит!

Хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе.

Хто мае вушы слухаць, хай слухае.

Хто мае вушы слухаць, няхай слухае!

Хто ма́е вушы чуць, няхай чуе.

Хто ма́е вушы, каб чуць, няхай чуе.

Хто мае вушы, няхай слухае.

Хто мае вушы слухаць, няхай слухае.

Хто мае вушы, [каб чуць], няхай чуе.

Хто мае вушы чуць, няхай чуе!

Хто мае вушы слухаць, няхай чуе.

Хто мае вушы слухаць, няхай слухае.

Хто мае вушы, каб слухаць, няхай слухае.

Ибо пришел Иоанн, ни ест, ни пьет; и говорят: в нем бес.

Бо прыйшоў Ян, ня есьць, ня п’е; і кажуць: «у ім дэман».

Бо прыйшоў Ян, — не есць і не п’е, і кажуць: “Ён дэманам апанаваны”.

Бо прышоў Яан, ані есьць, ані п’ець; і кажуць: ’У ім нячысьцік’.

Бо прыйшоў Іоан, які ня е́сьць, ня п’е́; і кажуць: у ім злы дух.

Бо прыйшоў Іаан, не есць, не п’е; і кажуць: «у ім дэман».

А прыйшоў Ян, які не еў і не піў, і яны кажуць: “У ім злы дух!”

Бо прыйшоў Ян, ня есьць, ня п’е, і кажуць: “Дэмана мае”.

Бо прыйшоў Іаан — не есць і не п’е; і яны кажуць: «У ім дэман».

Бо прыйшоў Яан, які ня есьць, ня п’е, і кажуць: (ён) мае дэмана.

Бо вось прыйшоў Ян, ня есьць, ня п’е, і кажуць — ён злыдня мае.

Прыйшоў бо Ян, ня есьць і ня п’е, а яны кажуць: «Нячысьціка мае».

Бо прыйшоў Ян, каторы ня еў і ня піў, а яны кажуць: «Д’ябла мае».

И вот, там был человек, имеющий сухую руку. И спросили Иисуса, чтобы обвинить Его: можно ли исцелять в субботы?

І вось там быў чалавек з сухою рукою. І спыталіся ў Яго: ці можна ацаляць у суботы? — каб зьвінаваціць Яго.

І вось, чалавек сухарукі. І спыталі ў Яго, кажучы: «Ці выпадае аздараўляць у суботу?», каб абвінаваціць Яго.

І вось, чалавек із сухою рукою. І папыталіся ў Яго, каб абвінаваць Яго: «Ці дазволена ўздараўляць у сыботы?»

І вось там быў чалаве́к сухарукі. І спыталіся у Ісуса, каб абвінаваціць Яго: ці гожа аздараўляць у суботу?

І вось, там быў чалавек, які меў сухую руку́. І спыталіся ў Яго: ці можна ацаля́ць у суботы? — каб абвінава́ціць Яго.

Там быў чалавек з усохлай рукой. І, каб абвінаваціць Езуса, спыталіся ў Яго: «Ці можна аздараўляць у шабат?»

І вось, быў чалавек, які меў сухую руку. І спыталіся ў Яго, каб абвінаваціць Яго, кажучы: «Ці належыцца аздараўляць у суботу?»

і вось, [быў там] чалавек, што меў сухую руку. І спыталіся ў Яго, кажучы: Ці дазваляецца ў суботу вылечваць? — каб абвінаваціць Яго.

і вось (там) быў чалавек з сухою рукою; і каб абвінаваціць Яго, спыталі Яго, кажучы: ці можна аздараўляць у суботы?

Быў-жа там чалавек сухарукі; і спыталіся ў Ісуса, каб знайсьці віну на Ім, ці можна ацаляць у сыботы?

І вось быў там чалавек, які меў сухую руку, дык выпытваліся яго: «Ці можна ў сыботу аздараўляць?» каб абвінаваціць яго.

І вось чалавек, які меў сухую руку. І каб яго абвінаваціць, спыталіся ў яго, кажучы: Ці можна ў суботу аздараўляць?

Он же сказал им: кто из вас, имея одну овцу, если она в субботу упадет в яму, не возьмет ее и не вытащит?

А Ён сказаў ім: ці ёсьць сярод вас такі чалавек, што, маючы адну авечку, — калі яна ў суботу ўпадзе ў яму, — ня возьме і ня выцягне яе?

Ён жа сказаў ім: «Ці будзе сярод вас чалавек, які мае адну авечку, і, калі яна ўваліцца ў роў у суботу, ці ж не возьме ён яе і не выцягне?

Ён жа сказаў ім: «Хто з вас, маючы адну авечку, калі яна ўвалілася ў яму, не дасягне яе й ня выцягне?

Ён жа сказаў ім: хто з вас, маючы адну аўцу, калі яна ў суботу ўпадзе́ ў яму, ня возьме яе́ і ня выцягне?

А Ён сказаў ім: ці ёсць сярод вас чалавек, які, ма́ючы адну авечку, калі яна ў суботу ўпадзе́ ў яму, не во́зьме і не вы́цягне яе?

А Ён адказаў ім: «Ці ёсць сярод вас чалавек, які, маючы адну авечку, не возьме і не выцягне яе, калі яна ў шабат зваліцца ў яму?

Ён жа сказаў ім: «Ці ёсьць сярод вас чалавек, які мае адну авечку, і калі яна ў суботу ўпадзе ў яму, ці ня возьме ён яе і ня выцягне?

Ён жа сказаў ім: Які чалавек між вас, меўшы адну авечку, калі яна ўпадзе ў суботу ў яму, не возьме яе і не выцягне?

Ён жа сказаў ім: ці ёсьць сярод вас такі чалавек, каторы маючы адну авечку, і калі яна ў суботу ўваліцца ў яму, ня возьме яе і ня выцягне?

Ён-жа сказаў ім: — хто з вас, маючы адну авечку, каб яна ў сыботу ўваліца ў яму, ня вазьме яе і ня выцягне?

А ён сказаў ім: Ці ёсьць спаміж вас такі чалавек, што, маючы адну авечку, ня ўзяў-бы ды ня выцягнуў-бы яе, калі-б яна ў сыботу ўвалілася ў яму?

Ён-жа сказаў ім: Ці ёсьць спаміж вас такі чалавек, каторы, маючы адну авечку, ня ўзяў-бы і ня выцягнуў-бы яе, калі-б яна ў суботу ўвалілася ў яму?

иное упало на места каменистые, где немного было земли, и скоро взошло, потому что земля была неглубока.

іншае ўпала на мясьціны камяністыя, дзе няшмат было зямлі, і неўзабаве ўзышло, таму што зямля была ня глыбокая.

Іншае ж упала на камяністую зямлю, дзе не мела шмат глебы, і ўзышло зараз жа, бо глеба была неглыбокая.

А другія палі на месцы камяністыя, ідзе ня шмат было зямлі, і неўзабаве абышлі, бо зямля была няглыбокая;

Іншае ўпала на ме́сца камяністае, дзе́ ня шмат было зямлі; і зараз узыйшло, бо зямля была ня глыбока.

А іншае ўпала на ме́сцы камянíстыя, дзе няшмат было́ зямлі, і неўзаба́ве ўзышло́, бо зямля была́ неглыбокая.

Другія ж упалі на камяністае месца, дзе было мала зямлі, і адразу прараслі, бо зямля была неглыбокая.

Іншыя ж упалі на камяністае месца, дзе не было шмат зямлі; і адразу ўзыйшлі, бо зямля была неглыбокая,

Другія ж ўпалі на камяністы грунт, дзе няшмат было зямлі; і зараз жа ўзышлі, бо зямля была не глыбокая;

А іншае ўпала на (мейсцы) камяністыя, дзе няшмат было зямлі; і зараз узыйшло, бо зямля была ня глыбокая.

Іншае ўпала на грунт камяністы, дзе было мала зямлі, і незабавам узыйшло, бо зямля была няглыбокая.

А іншыя упалі на месца камяністае, дзе ня мелі шмат зямлі; і незабаўна узыйшлі, зямля бо была няглыбокая.

А іншыя ўпалі на месца камяністае, дзе ня мелі многа зямлі; і зараз узышлі, бо зямля была неглыбокай.

Когда же взошло солнце, увяло, и, как не имело корня, засохло;

А калі ўзышло сонца, завяла і, як ня мела карэньня, засохла;

Калі ж паднялося сонца, павяла, бо не мела карэння, і засохла.

Як жа ўзышло сонца, зьвялі і, ня маючы карэньня, ссохлі;

Калі-ж узыйшло сонца, павя́ла і, ня ме́ўшы караня, засохла.

А калі ўзышло́ сонца, завя́ла, і, паколькі не ме́ла карэння, засохла.

Аднак, калі ўзышло сонца, яны завялі і таму, што не мелі каранёў, засохлі.

а калі ўзыйшло сонца, зьвялі і, як ня мелі кораня, высахлі.

а калі ўзышло сонца — іх апаліла; і яны, з-за таго, што не мелі карэння, засохлі.

Калі ж узыйшло сонца, завяла, і ня меўшы караня, засохла.

Калі-ж засьвяціла сонца, завяла, і ня меўшы караня, засохла.

Калі-ж узыйшло сонца, павялі і, ня маючы кораня, пасохлі.

Калі-ж узыйшло сонца, яны павялі і, таму што ня мелі кораня, пасохлі.

Кто имеет уши слышать, да слышит!

Хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!

Хто мае вушы, хай слухае».

Хто мае вушы, няхай слухае!»

Хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!

Хто ма́е вушы, каб чуць, няхай чуе!

Хто мае вушы, няхай слухае».

Хто мае вушы, каб слухаць, няхай слухае».

Хто мае вушы, [каб чуць], няхай чуе!

Хто мае вушы чуць, хай чуе!

Хто мае вушы слухаць, няхай чуе.

Хто мае вушы, каб слухаць, хай слухае.

Хто мае вушы, каб слухаць, няхай слухае.

ибо кто имеет, тому дано будет и приумножится, а кто не имеет, у того отнимется и то, что имеет;

бо хто мае, таму дадзена будзе і памножыцца; а хто ня мае, у таго адымецца і тое, што мае;

Бо таму, хто мае, дададзена будзе і памножыцца; а ў таго, хто не мае, і тое, што мае, будзе аднята.

Бо хто мае, таму дасца, і ў яго будзе збытак; а хто ня мае, у таго будзе нават аднята й тое, што мае.

Бо, хто ма́е, таму да́дзена будзе і пабо́льшае, а хто ня ма́е, у таго ады́мецца й тое, што ма́е.

Бо хто ма́е, таму да́дзена будзе і памножыцца; а хто не ма́е, у таго ады́мецца і тое, што ма́е.

Бо хто мае, таму дадзена будзе, і атрымае ўдосталь, а хто не мае, у таго адымецца і тое, што мае.

Бо хто мае, таму дадзена будзе і памножыцца, а хто ня мае, у таго адымецца і тое, што мае.

Бо хто мае, таму будзе дадзена і прыспараць будзе, а хто не мае, ад таго забярэцца і тое, што мае.

Бо хто мае, таму дадзена будзе і прымножана, а хто ня мае, у таго будзе аднята нават тое, што мае.

Бо хто мае, таму дадасца і прыспорыцца, а хто ня мае, у таго адыймецца і тое, што мае.

Бо хто мае, таму дасцца й прыбавіцца, а хто ня мае, ў таго адымецца й тое, што мае.

Бо хто мае, таму будзе дадзена і будзе мець дастатак, а хто мае, у таго будзе аднята і тое, што мае.

но не имеет в себе корня и непостоянен: когда настанет скорбь или гонение за слово, тотчас соблазняется.

але ня мае кораня ў сабе і нясталы: калі настане ўціск альбо ганеньне за слова, адразу спакушаецца.

але не мае кораня, таму зменны. І, калі настане ўціск і пераследы за слова, адразу ж спакушаецца.

Але ня мае караня ў сабе і часны, а як настаець уціск альбо перасьледаваньне за слова, неўзабаве спатыкаецца.

але ня ма́е ў сабе́ караня́ і няста́лы: калі надыходзіць бяда ці перасьле́даваньне слова, зараз адступа́ецца.

але не ма́е кораня ў сабе і нетрыва́лы: калі настане ўціск альбо гане́нне за слова, ён адразу спакуша́ецца.

але не мае ў сабе кораня і нясталы. Калі за слова настане ўціск ці пераслед, ён адразу спакушаецца.

але ня мае ў сабе кораня і нетрывалы: калі надыходзіць прыгнёт ці перасьлед дзеля слова, адразу горшыцца.

ды ён не мае карэння ў сабе — і часовы; калі ж настане ўціск ці ганенне з-за слова, зараз жа зняверваецца.

але ня мае ў сабе караня і нясталы: калі ж настае бяда ці перасьледаваньне за Слова, адразу адступаецца.

Але ня мае карэньня ў сабе і нясталы: калі надыйходзяць турботы альбо ганеньне за слова, зараз-жа адступаецца.

але ня мае карэння ў сабе, ёсьць нясталы, дык як прыходзіць бяда, напасьць за слова, зараз горшыцца.

але ён ня мае кораня ў сабе, але ёсьць часовы, калі-ж настане ўціск і прасьлед дзеля слова, зараз горшыцца.

Придя же, рабы домовладыки сказали ему: господин! не доброе ли семя сеял ты на поле твоем? откуда же на нем плевелы?

Прыйшоўшы, рабы гаспадара дома сказалі яму: гаспадар! ці ж ня добрае насеньне пасеяў ты на полі тваім? адкуль жа на ім куколь?

А паслугачы, прыйшоўшы да гаспадара дома, сказалі яму: “Гаспадару, ці ж ты не добрае пасеяў насенне на сваёй раллі? Адкуль жа ўзяўся кукаль?”

І, прышоўшы, чаляднікі гаспадаровы сказалі яму: "Спадару, ці ня добрую сяўбу пасеяў ты на полю сваім? скуль жа ў ім кукель?’

Прыйшоўшы-ж слугі гаспадара дому сказалі яму: пане, хіба благое насе́ньне се́яў ты на полі тваім? скуль у ім ку́каль?

Прыйшлі рабы́ гаспадара́ дома і сказалі яму: гаспадар! хіба́ не добрае насе́нне пасеяў ты на по́лі сваім? адкуль жа на ім пустазе́лле?

Прыйшоўшы, слугі гаспадара дому сказалі яму: “Пане, ці ж не добрае насенне пасеяў ты на сваім полі? Адкуль жа на ім каласоўнік?”

І прыйшоўшы, слугі гаспадара дому сказалі яму: “Пане, ці ж ня добрае насеньне пасеяў ты на полі тваім? Адкуль тады кукаль?”

І слугі гаспадара дома прыйшлі і сказалі яму: Гаспадар, ці не добрае насенне пасеяў ты на сваім полі? Адкуль жа ўзяўся куколь?

Прыйшоўшы ж рабы гаспадара дому сказалі яму: Гаспадар! ці ня добрае семя пасеяў ты на полі тваім? Адкуль жа на ім куко́ль?

Тады слугі гаспадара, прыйшоўшы, сказалі яму: — гаспадару! ці-ж ня добрае насеньне сеяў ты на полі сваім? скуль-жа ўзяўся дурнап'ян?

Прыйшоўшы-ж слугі гаспадара сказалі яму: Спадару, ці-ж ты ня добрае насенне пасееў на сваім полі? Адкуль-жа ўзяўся куколь?

Прыйшоўшы-ж слугі гаспадара сказалі яму: Пане, ці-ж ты ня добрае насеньне пасеяў на сваім полі? Адкуль-жа ўзяўся куколь?

тогда праведники воссияют, как солнце, в Царстве Отца их. Кто имеет уши слышать, да слышит!

тады праведныя зазьзяюць, як сонца, у Царстве Айца іх. Хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!

Тады справядлівыя будуць яснець, як сонца, у Валадарстве Айца свайго. Хто мае вушы, хай слухае.

Тады справядлівыя будуць зьзяць, як сонца, у гаспадарстве Айца свайго. Хто мае вушы, няхай слухае!

Тады пра́веднікі зазьяюць, як сонца, у царстве Айца іх. Хто ма́е вушы чуць, няхай чуе.

Тады пра́веднікі заззя́юць, як сонца, у Царстве Айца іх. Хто ма́е вушы, каб чуць, няхай чуе!

Тады праведнікі заззяюць, як сонца, у Валадарстве іх Айца. Хто мае вушы, каб слухаць, няхай слухае.

Тады праведнікі зазьзяюць, як сонца, у Валадарстве Айца іхняга. Хто мае вушы, каб слухаць, няхай слухае.

Тады праведнікі заззяюць, як сонца ў Царстве іх Бацькі. Хто мае вушы, [каб чуць], няхай чуе!

Тады праведнікі зазьзяюць, як сонца, у Валадарстве Бацькі іхняга. Хто мае вушы каб чуць, няхай чуе!

Тады праведнікі зазьзяюць, як сонца, у Ўладарстве Айца іх; хто мае вушы слухаць, няхай пачуе.

Тады справядліўцы заззяюць, як сонца, ў валадарсьцьве іх Айца. Хто мае вушы, каб слухаць, хай слухае.

Тады справядлівыя заясьнеюць, як сонца, у каралеўстве Айца іх. Хто мае вушы, каб слухаць, няхай слухае.

Еще подобно Царство Небесное сокровищу, скрытому на поле, которое, найдя, человек утаил, и от радости о нем идет и продает все, что имеет, и покупает поле то.

Яшчэ падобнае Царства Нябеснае на скарб, схаваны на полі, які, знайшоўшы, чалавек утоіў, і ў радасьці ад гэтага ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе поле тое.

Падобна Валадарства Нябеснае да скарбу, схаванага ў зямлі, які ўтойвае чалавек, што знайшоў яго, і ў радасці ад гэтага ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе тую зямлю.

«Падобнае гаспадарства нябёснае да скарбу, схаванага на полю. каторы, знайшоўшы, людзіна тое, і з радасьці зь яго йдзець і прадаець усе, што мае, і купляе поле тое.

Яшчэ падобна царства Нябе́снае да ска́рбу, схава́нага ў полі, які знайшо́ўшы чалаве́к прытаíў і ў радасьці ад гэтага йдзе́ і прадае́ ўсё, што мае, і купляе гэнае поле.

Яшчэ падобна Царства Нябеснае да схава́нага на полі скарбу, знайшоўшы які, чалавек утаíў яго, і ў радасці ад гэтага ідзе і прадае́ ўсё, што ма́е, і купля́е поле тое.

Валадарства Нябеснае падобнае да скарбу, схаванага ў полі, які знайшоў чалавек і ўтаіў. У радасці ад гэтага ён ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе гэтае поле.

Яшчэ падобнае Валадарства Нябеснае да скарбу, схаванага ў полі, які, знайшоўшы, чалавек схаваў, і ў радасьці сваёй ідзе, і прадае ўсё, што мае, і купляе тое поле.

Падобнае Царства Нябёсаў да схаванага ў полі скарбу, які знайшоў чалавек і схаваў, і ад радасці ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе тое поле.

Яшчэ падобна Валадарства Нябёсаў да скарбу, схава́наму на полі, які, знайшоўшы, чалавек утоіў і ў радасьці ад гэтага ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе гэнае поле.

Яшчэ падобнае Уладарства Нябеснае да скарбу, схаванаму ў полі, і той, хто знайшоў яго, утаіў, і з радасьці ад гэтага, ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе поле тое.

Падобнае валадарства нябеснае да скарбу, схаванага ў полі, які чалавек знайшоўшы прыкрывае і з радасьці ад гэтага йдзе ды прадае ўсё, што мае й купляе гэнае поле.

Падобнае каралеўства нябеснае да скарбу, схаванага ў полі. Чалавек, які яго знойдзе, прыкрывае і з радасьці ад гэтага ідзе і прадае яго ўсё, што мае і купляе гэнае поле.

который, найдя одну драгоценную жемчужину, пошел и продал все, что имел, и купил ее.

які, знайшоўшы адзін шматкаштоўны пэрл, пайшоў і прадаў усё, што меў, і купіў яго.

Ён, знайшоўшы адзін каштоўны перл, пайшоў, прадаў усё, што меў, і купіў яго.

Каторы, знайшоўшы адну дарагую пэрлу, адыйшоўшы, прадаў усе, што меў, і купіў яе.

і, знайшоўшы адну дарагую пэрлу, пайшоў і прадаў усё, што ме́ў, і купіў яе́.

і, знайшоўшы адну шматкашто́ўную жамчу́жыну, пайшоў і прадаў усё, што меў, і купіў яе.

Знайшоўшы адну каштоўную пярліну, ён ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе яе.

які, знайшоўшы адну каштоўную пэрліну, пайшоў, прадаў усё, што меў, і купіў яе.

і, знайшоўшы адну вельмі каштоўную перліну, ён пайшоў і прадаў усё, што меў, і купіў яе.

які, знайшоўшы адну вельмі дарагую пэрліну, пайшоў, прадаў усё што меў і купіў яе.

І знайшоўшы адну дарагую пэрліну, пайшоў і прадаў усё, што меў, і купіў яе.

Знайшоўшы-ж адну дарагую пэрлу, пайшоў і прадаў усё што меў ды купіў яе.

Знайшоўшы-ж адну дарагую пэрлу, пайшоў і прадаў усё, што меў і купіў яе.

потому что Иоанн говорил ему: не должно тебе иметь ее.

таму што Ян казаў яму: нельга табе мець яе.

Бо Ян казаў яму: «Нельга табе мець яе».

Бо Яан казаў яму: «Ня маеш права ты мець яе».

Бо Іоан казаў яму: ня гожа табе́ ме́ць яе́.

таму што Іаан казаў яму: нельга табе мець яе.

бо Ян казаў яму: «Недазволена табе мець яе».

бо Ян казаў яму: «Не належыцца табе мець яе».

бо Іаан казаў яму: Не дазваляецца табе мець яе.

бо Яан казаў яму: нельга табе мець яе.

Ян-жа гаварыў яму: не ў законе табе мець яе.

Бо Ян дакараў яму: Ня можна табе трымаць яе.

Бо Ян казаў яму: Ня можна табе трымаць яе.

И хотел убить его, но боялся народа, потому что его почитали за пророка.

І хацеў яго забіць, але пабаяўся народу, бо яго ўважалі за прарока.

І ён хацеў забіць яго, але баяўся народа, бо лічылі яго прарокам.

І хацеў забіць яго, але баяўся гурбы, бо мелі яго за прароку.

І хаце́ў забіць яго, але баяўся народу: бо яго ме́лі за прарока.

І хацеў Ірад яго забіць, але пабаяўся народу, бо яго лічылі прарокам.

Ён хацеў забіць яго, але баяўся народу, які лічыў яго прарокам.

І, хочучы забіць яго, баяўся натоўпу, бо яго мелі за прарока.

І хацеў Ірад яго забіць, але пабаяўся натоўпу, бо яго лічылі за прарока.

І хацеў забіць яго, але пабаяўся народу, бо яго мелі за прарока.

І хацеў забіць яго, але баяўся народу, бо яго ўважалі за прарока.

І хацеў яго забіць, але баяўся народу, бо яго мелі за прарока.

І хацеў яго забіць, але баяўся народу, бо яго мелі за прарока.

Но Иисус сказал им: не нужно им идти вы дайте им есть.

Але Ісус сказаў ім: ня трэба ім ісьці, вы дайце ім есьці.

Ісус жа сказаў ім: «Не трэба ім ісці, вы дайце ім есці».

Але Ісус сказаў ім: «Ня надабе ім ісьці; вы дайце ім есьці».

Але Ісус сказаў ім: ня трэба ім ісьці: вы́ дайце ім е́сьці.

Але Іісус сказаў ім: яны не маюць патрэ́бы ісці; вы дайце ім есці.

Ён сказаў ім: «Не трэба ім ісці, вы дайце ім есці».

А Ісус сказаў ім: «Ня трэба ім ісьці. Вы дайце ім есьці».

А [Ісус] сказаў ім: Не трэба ім адыходзіць; вы дайце ім есці.

А Ісус сказаў ім: ня трэба ім ісьці: вы дайце ім паесьці.

Ісус-жа сказаў ім: — не патрабуюць яны ісьці, вы дайце ім есьці.

Адыж сказаў ім: Не канечне маюць ісьці, вы дайце ім есьці.

Але Езус сказаў ім: Не канечне маюць ісьці, вы дайце ім есьці.

Они же говорят Ему: у нас здесь только пять хлебов и две рыбы.

Яны ж кажуць Яму: у нас тут толькі пяць хлябоў і дзьве рыбіны.

Яны ж кажуць Яму: «Не маем мы тут нічога, толькі пяць хлябоў і дзве рыбы».

Яны ж кажуць Яму: «Мы ня маем нічога, апрача пяцёх букаткаў і дзьвюх рыбаў».

Яны-ж кажуць Яму: у нас тут толькі пяць хлябоў і дзьве́ рыбы.

Яны ж кажуць Яму: у нас тут толькі пяць хлябо́ў і дзве ры́біны.

Яны ж сказалі яму: «У нас тут толькі пяць хлябоў і дзве рыбіны».

Яны ж кажуць Яму: «Нічога тут ня маем, толькі пяць хлябоў і дзьве рыбы».

А яны кажуць Яму: У нас тут нічога няма, толькі пяць хлябоў і дзве рыбіны.

Яны ж кажуць Яму: тут няма нічога, акрамя пяці хлябоў і дзьвух рыбін.

Яны-ж кажуць Яму: — ня маем мы, у нас тут толькі пяць хлябоў і дзьве рыбы.

Адказалі яму: мы маем тут толькі пяць хлябоў і дзве рыбы.

Адказалі яму: Мы маем тут толькі пяць хлябоў і дзьве рыбы.

Жители того места, узнав Его, послали во всю окрестность ту и принесли к Нему всех больных

І, пазнаўшы Яго, жыхары той мясьціны паслалі ва ўсё навакольле тое і прынесьлі да Яго ўсіх хворых,

І, калі даведаліся пра Яго людзі з таго месца, абвясцілі па ўсім тым наваколлі, і ўсе прынеслі да Яго немачных,

І як людзі таго месца добра пазналі Яго, яны паслалі да ўсяе зямлі навокал, і прынесьлі да Яго ўсіх хворых,

І людзі тамтэйшыя, пазнаўшы Яго, паслалі ў-ва ўсю ваколіцу тую і прыне́сьлі да Яго ўсіх хворых.

І, пазнаўшы Яго, жыхары́ той мясціны абвясцілі па ўсім навако́ллі тым, і прыне́слі да Яго ўсіх хворых,

Калі ж людзі той мясцовасці пазналі Езуса, яны разнеслі вестку па ўсёй той ваколіцы. І прыносілі да Яго ўсіх хворых,

І людзі тамтэйшыя, пазнаўшы Яго, паслалі ў-ва ўсю ваколіцу тую, і прынесьлі да Яго ўсіх хворых.

І, пазнаўшы Яго, людзі тае мясцовасці паслалі вестку ва ўсю тую ваколіцу; і даставілі да Яго ўсіх хворых,

І пазнаўшы Яго мужчыны той мясцовасьці паслалі ва ўсё навакольле тое і прыне́сьлі да Яго ўсіх хворых.

Жыхары той мясцовасьці, як толькі пазналі Яго, апавесьцілі па усей краіне той, і прынесьлі да Яго ўсіх хворых.

Людзі тамашняе ваколіцы, пазнаўшы яго, далі знаць па ўсёй той краіне й прынясьлі да яго ўсіх хворых

А людзі яе ваколіцы, пазнаўшы яго, далі знаць па ўсей тэй краіне і прынясьлі да яго ўсіх хворых

И приступило к Нему множество народа, имея с собою хромых, слепых, немых, увечных и иных многих, и повергли их к ногам Иисусовым; и Он исцелил их;

І прыступіла да Яго мноства людзей, маючы з сабою кульгавых, сьляпых, нямых, зьнявечаных і іншых многіх, і паклалі іх да ног Ісусавых; і Ён ацаліў іх,

І падышлі да Яго шматлікія натоўпы, маючы з сабой кульгавых, сляпых, нямоглых, нямых ды многа іншых, і клалі іх да ног Ісуса, і Ён аздаравіў іх,

І прышло да Яго шмат грудоў, маючы із сабой кульгавых, абязьвечаных, нявісных, немых і шмат якіх іншых, і клалі іх да ног Ісусавых; і Ён уздараўляў іх;

І прыступілася да Яго множства народу, ма́ючы з сабою кульгавых, сьляпы́х, нямы́х, кале́к і многа іншых, і пакідалі іх да ног Ісусавых; і Ён аздараўляў іх.

І прыступíла да Яго мноства людзей, ма́ючы з сабою кульга́вых, сляпых, нямы́х, зняве́чаных і іншых многіх, і паклалі іх да ног Іісусавых; і Ён ацалíў іх;

І прыйшло да Яго мноства людзей, сярод якіх былі кульгавыя, сляпыя, калекі, нямыя і шмат іншых; клалі іх да ног Езуса, і Ён вылечваў іх.

І падыйшлі да Яго шматлікія натоўпы, маючы з сабою кульгавых, сьляпых, нямых, калекаў і шмат іншых, і пакінулі іх каля ног Ісуса; і Ён аздаравіў іх,

І падышлі да Яго вялікія натоўпы, ведучы з сабою кульгавых, сляпых, калек, нямых і многіх іншых і клалі іх да Яго47 ног, і Ён вылечыў іх;

І прыступіліся да Яго мноства людзей, якія мелі з сабою кульгавых, сьляпых, нямых, калек і многа іншых і паклалі іх да Ног Ісусавых; і (Ён) аздаравіў іх;

І надыйшло да Яго мноства народу, маючы з сабою кульгавых, сьляпых, нямых, калекаў і шмат іншых, і палажылі іх да ног Ісусавых, і Ён ацаліў іх.

І назбіралася к яму багата народу, маючы з сабою нямых, сьляпых, кульгавых, калекіх ды шмат іншых; клалі іх ля ног ягоных і аздараўляў іх

І падыйшло да яго многа грамадаў, маючы з сабой нямых, сьляпых, кульгавых, калекіх і многа іншых; і клалі іх ля ног ягоных і аздаравіў іх,

Иисус же, призвав учеников Своих, сказал им: жаль Мне народа, что уже три дня находятся при Мне, и нечего им есть; отпустить же их неевшими не хочу, чтобы не ослабели в дороге.

А Ісус, паклікаўшы вучняў Сваіх, сказаў ім: шкада Мне людзей, бо ўжо тры дні застаюцца пры Мне, і няма чаго ім есьці; і адпусьціць іх няеўшых не хачу, каб не аслаблі ў дарозе.

Ісус жа, паклікаўшы вучняў Сваіх, казаў: «Шкада мне людзей, бо ўжо тры дні знаходзяцца пры Мне і не маюць чаго есці. А Я не хачу адправіць іх галодных, каб не аслабелі ў дарозе».

Ісус жа, прыгукаўшы вучанікаў Сваіх, сказаў: «Жаль Імне груду, бо яны з Імною ўжо тры дні, і ня маюць чаго есьці; адпусьціць жа іх безь яды не хачу, каб не замлелі ў дарозе».

Ісус жа, прыклікаўшы вучняў сваіх, сказаў ім: шкада́ Мне́ людзе́й, што ўжо тры дні знаходзяцца пры Мне́, і не́чага ім е́сьці; адпусьціць жа іх ня е́ўшымі не хачу, каб не аслабе́лі ў дарозе.

А Іісус, паклікаўшы вучняў Сваіх, сказаў ім: шкада́ Мне людзей, бо ўжо тры дні застаю́цца пры Мне, і няма чаго ім есці; і адпусцíць іх галоднымі не хачу, каб не аслабе́лі ў дарозе.

Езус, паклікаўшы вучняў сваіх, сказаў ім: «Шкада Мне людзей, бо ўжо тры дні яны знаходзяцца са Мною і не маюць чаго есці; не хачу адпусціць іх галоднымі, каб не аслаблі ў дарозе».

А Ісус, паклікаўшы вучняў Сваіх, сказаў: «Шкада Мне гэтых людзей, што ўжо тры дні са Мною і ня маюць, што есьці; і не хачу адпусьціць іх галоднымі, каб не саслабелі ў дарозе».

А Ісус, паклікаўшы Сваіх вучняў, казаў: Шкада Мне гэты натоўп, бо ўжо тры дні застаецца пры Мне, і не мае што есці; і адпусціць іх галодных не хачу, каб яны не саслабелі ў дарозе.

Ісус жа, прыклікаўшы вучняў Сваіх сказаў: шкада Мне людзей, бо ўжо тры дні знаходзяцца пры Мне і ня маюць чаго паесьці; а адпусьціць іх галоднымі ня хачу, каб ня аслаблі ў дарозе.

Ісус-жа, падазваўшы вучняў Сваіх, сказаў ім: шкада мне народу, што ўжо тры дні прабылі пры Мне, і ня маюць чаго есьці; адпусьціць-жа іх галодных ня хачу, каб не аслабелі ў дарозе.

Езус-жа, прыклікаўшы сваіх вучняў, сказалі: Шкада мне грамады, ўжо бо тры дні трываюць пры мне і ня маюць чаго есьці, а ня хочу іх адпусьціць галодных, каб не паслабелі ў дарозе.

Езус-жа, паклікаўшы сваіх вучняў, сказаў: Шкада мне грамады, бо ўжо тры дні трываюць пры мне і ня маюць чаго есьці, а не хачу іх адпусьціць галодных, каб не аслабелі ў дарозе.

Говорит им Иисус: сколько у вас хлебов? Они же сказали: семь, и немного рыбок.

І кажа ім Ісус: колькі ў вас хлябоў? А яны адказалі: сем, і трошкі рыбак.

І гаворыць ім Ісус: «Колькі маеце хлябоў?» Яны ж сказалі: «Сем, і крыху рыбы».

І сказаў ім Ісус: «Колькі маеце букаткаў?» А яны кажуць: «Сем і колькі рыбак».

Кажа ім Ісус: колькі ў вас хлябоў? Яны-ж сказалі: се́м і крыху рыбак.

І кажа ім Іісус: колькі ў вас хлябо́ў? А яны адказалі: сем, і некалькі ры́бінак.

А Езус сказаў ім: «Колькі ў вас хлябоў?» Яны адказалі: «Сем і некалькі рыбінак».

І кажа ім Ісус: «Колькі маеце хлябоў?» Яны ж сказалі: «Сем, і некалькі рыбак».

А Ісус пытаецца ў іх: Колькі ў вас хлябоў? — Яны ж сказалі: Сем і некалькі рыбінак.

І кажа ім Ісус: сколькі хлябоў маеце? Яны ж сказалі: сем, і некалькі рыбак.

Ісус гаворыць ім: — колькі маеце хлебаў? яны-ж сказалі — сем і крыху рыбак.

І сказаў ім Езус: Колькі маеце хлябоў? Яны кажуць: Сем і некулькі рыбак.

І сказаў ім Езус: Колькі маеце хлябоў? Яны-ж адказалі: Сем і некалькі рыбак.

Иисус же сказал им: по неверию вашему; ибо истинно говорю вам: если вы будете иметь веру с горчичное зерно и скажете горе сей: "перейди отсюда туда", и она перейдет; и ничего не будет невозможного для вас;

А Ісус сказаў ім: ад няверства вашага; бо праўду кажу вам: калі вы будзеце мець веру з гарчычнае зерне і скажаце гары гэтай: «перайдзі адсюль туды», і яна пяройдзе; і нічога ня будзе немагчымага вам.

Ісус кажа ім: «З прычыны вашай няверы. Бо сапраўды кажу вам: калі б вы мелі веру як зярнятка гарчычнае, сказалі б вы гэтай гары: “Перайдзі адсюль туды”, і пяройдзе, і нічога для вас не будзе немагчымага.

Ісус жа сказаў ім: «З прычыны няверы вашае; бо запраўды кажу вам: калі вы будзеце мець веру з гарчычнае зярнё і скажаце гары гэтай: ’Перайдзі адгэтуль туды’, і яна пярэйдзе; і нічога ня будзе немагчымага вам.

Ісус жа сказаў ім: праз няве́ру вашую: бо запраўды́ кажу вам: калі вы будзеце ме́ць ве́ру, як гарчы́чнае зе́рне, і скажаце гарэ гэтай: перайдзі адгэтуль туды, дык яна пяройдзе; і нішто ня будзе немагчыма для вас.

А Іісус сказаў ім: з-за нявер’я вашага; бо праўду кажу вам: калі вы бу́дзеце мець веру з гарчы́чнае зе́рне і ска́жаце гары́ гэтай: «перайдзі адсюль туды», і яна пяро́йдзе; і нічога не будзе немагчы́мага для вас.

А Ён сказаў ім: «З прычыны малой веры вашай. Сапраўды кажу вам: калі ў вас будзе вера з гарчычнае зерне і вы скажаце гэтай гары: “Перасунься адсюль сюды!”, яна перасунецца. І для вас не будзе нічога немагчымага».

А Ісус сказаў ім: «Дзеля недаверства вашага. Бо сапраўды кажу вам: калі вы маеце веру, як гарчычнае зерне, і скажаце гары гэтай: “Перайдзі адгэтуль туды”, дык яна пяройдзе; і нішто ня будзе немагчымым для вас.

Ён жа кажа ім: З-за вашага малавер’я55; бо праўду кажу вам: калі вы будзеце мець веру з гарчычнае зерне і скажаце гэтай гары: «Перайдзі адсюль туды», і яна пяройдзе, і не будзе нічога немажліва для вас.

Ісус жа сказаў ім: праз няверу вашую: бо праўду кажу вам: калі вы будзеце мець веру, як гарчычнае зерне (і) скажаце гары гэтай: перайдзі адгэтуль туды, дык (яна) пяройдзе, і нічога ня будзе нямагчымага вам.

І адказаў ім Ісус: — з-за нявер’я вашага; бо, запраўды кажу вам: — калі будзеце мець веру хоць з гарчычнае зерне і скажаце гары гэтай: — перайдзі адсюль туды, — яна пярэйдзе, і нічога ня будзе немагчымага для вас.

Сказаў ім Езус: Дзеля няверы вашае. Бо сапраўды кажу вам, калі мецімеце веру, як зерне гарчычнае, скажаце гэтай гарэ: «Перайдзі адгэтуль туды», дык пяройдзе, і нічога для вас ня будзе немагчымага.

Сказаў ім Езус: Дзеля няверы вашае. Бо сапраўды кажу вам, калі вы будзеце мець веру, як гарчычнае зерне, скажаце гэтай гарэ: «Перайдзі адгэтуль туды», пяройдзе, і нічога для вас ня будзе немагчымага.

Если же рука твоя или нога твоя соблазняет тебя, отсеки их и брось от себя: лучше тебе войти в жизнь без руки или без ноги, нежели с двумя руками и с двумя ногами быть ввержену в огонь вечный;

Калі ж рука твая, альбо нага твая спакушае цябе, адатні яе і кінь ад сябе: лепш табе ўвайсьці ў жыцьцё бяз рукі альбо без нагі, чым зь дзьвюма рукамі і дзьвюма нагамі быць укінутым у вагонь вечны;

Дык калі рука твая або нага твая горшыць цябе, адрэж яе ды кінь ад сябе. Лепш табе калекаю ці кульгавым увайсці ў жыццё, чым, маючы дзве рукі або дзве нагі, быць укінутым у агонь вечны.

Калі ж рука твая альбо нага твая спадмануе цябе, адатні іх а кінь ад сябе: валей табе ўвыйсьці ў жыцьцё бяз рукі альбо без нагі, чымся зь дзьвюма рукамі і зь дзьвюма нагамі быць укіненым у вагонь вечны;

Калі-ж рука́ твая ці нага́ твая спакушае цябе́, адсякі іх і кінь ад сябе́: ляпе́й табе́ ўвайсьці ў жыцьцё бяз рукі ці без нагі, чым з дзьве́ма рукамі і з дзьве́ма нагамі быць укíненым у вагонь ве́чны.

Калі ж рука твая альбо нага твая спакуша́е цябе, адсячы́ яе і кінь ад сябе: лепш табе ўвайсці ў жыццё без рукí альбо без нагі, чым, дзве рукí і дзве нагі маючы, быць укíнутым у агонь вечны.

Калі ж рука твая ці нага твая спакушае цябе, адсячы яе і адкінь ад сябе. Лепш табе ўвайсці ў жыццё аднарукім ці кульгавым, чым з абедзвюма рукамі ці абедзвюма нагамі быць кінутым у вечны агонь.

Калі ж рука твая ці нага твая горшыць цябе, адсячы іх і кінь ад сябе: лепш табе ўвайсьці ў жыцьцё кульгавым ці калекаю, чым, маючы дзьве рукі або дзьве нагі, быць укінутым у агонь вечны.

Калі ж твая рука ці твая нага ўводзіць у грэх цябе, адсячы яе і адкінь ад сябе: лепей табе ўвайсці ў жыццё аднарукім ці кульгавым, чым маючы дзве рукі ці дзве нагі, быць кінутым у вечны агонь.

Калі ж рука твая ці нага твая спакушае цябе, адсячы іх і кінь ад сябе: лепш табе ўвайсьці ў жыцьцё бяз рукі ці бяз нагі, чым зь дзьвюма рукамі ці дзьвюма нагамі быць укінутым у вагонь вечны.

Калі-ж рука твая ці нага твая спакушае цябе, адсячы іх і адкінь ад сябе: валей табе ўвайсьці ў жыцьцё бяз рукі ці без нагі, чым з дзьвюма рукамі і дзьвюма нагамі быць укінутым у агонь вечны.

Калі-ж рука твая, або нага твая цябе горшыць, адатні яе ды адкінь ад сябе: лепш табе ўвайсьці ў жыцьцё калекім, ці кульгавым, чым, маючы абедзьве рукі або абедзьве нагі, быць укінутым у вагонь вечны.

Калі-ж рука твая або нага твая горшыць цябе, адатні яе і адкінь ад сябе: лепш табе ўвайсьці ў жыцьцё калекім або кульгавым, чым маючы абедзьве рукі або кульгавым, чым маючы абедзьве рукі або абедзьве нагі быць укінутым у вагонь вечны.

и если глаз твой соблазняет тебя, вырви его и брось от себя: лучше тебе с одним глазом войти в жизнь, нежели с двумя глазами быть ввержену в геенну огненную.

і калі вока тваё спакушае цябе, вырві яго і кінь ад сябе: лепш табе з адным вокам ў жыцьцё ўвайсьці, чым з двума вачыма быць укінутым у геену вогненную.

І, калі вока тваё горшыць цябе, вырві яго ды кінь ад сябе. Лепей табе аднавокім увайсці ў жыццё, чым, маючы два вокі, быць укінутым у агонь пякельны.

А калі вока твае спадмануе цябе, вырві яго а кінь ад сябе: валей табе з адным вокам увыйсьці ў жыцьцё, чымся з двума ачыма быць укіненым у ґегенну агняную.

І калі вока тваё спакушае цябе́, вырві яго і кінь ад сябе́: ляпе́й табе́ аднавокім увайсьці ў жыцьцё, чымся з дзьвема вачыма быць укíненым у гее́нну вогненую.

І калі вока тваё спакуша́е цябе, вы́рві яго і кінь ад сябе: лепш табе з адным вокам ў жыццё ўвайсці, чым, два вокі маючы, быць укíнутым у гее́ну вогненную.

І калі цябе спакушае тваё вока, вырві яго і адкінь ад сябе. Лепш табе аднавокім увайсці ў жыццё, чым з двума вачыма быць кінутым у геену вогненную.

І калі вока тваё горшыць цябе, вырві яго і кінь ад сябе: лепш табе аднавокім увайсьці ў жыцьцё, чым, маючы двое вачэй, быць укінутым у геенну вогненную.

І калі тваё вока ўводзіць у грэх цябе, вырві яго і адкінь ад сябе: лепей табе аднавокім увайсці ў жыццё, чым, маючы два вокі, быць кінутым у геену агнявую.

І калі вока тваё спакушае цябе, вырві яго і кінь ад сябе: лепш табе з адным вокам увайсьці ў жыцьцё, чым зь двума вачыма быць укінутым у геенну вогненную.

І калі вока тваё спакушае цябе, вырві яго і адкінь ад сябе: валей табе з адным вокам увайсьці ў жыцьцё, ніж з двама вачыма быць укіненым у агонь пякельны.

І калі вока тваё спакушае цябе, вырві яго і адкінь ад сябе: лепш табе з адным вокам увайсьці ў жыцьцё, чымся, маючы двое вачэй, быць укінутым у гэгэнну (gehennu) вагністую.

І калі вока тваё горшыць цябе, вырві яго і адкінь ад сябе: лепш табе з адным вокам увайсьці ў жыцьцё, чым маючы двое вачэй быць укінутым у пекла агню.

а как он не имел, чем заплатить, то государь его приказал продать его, и жену его, и детей, и все, что он имел, и заплатить;

а як ён ня меў, чым заплаціць, дык уладар ягоны загадаў прадаць яго, і жонку ягоную, і дзяцей, і ўсё, што ён меў, і заплаціць.

Паколькі не меў ён з чаго аддаць, загадаў гаспадар яго прадаць яго, жонку яго, дзяцей і ўсё, што меў, ды заплаціць.

А як ён ня меў чым заплаціць, то гаспадар ягоны загадаў прадаць яго а жонку ягоную а дзеці а ўсе, што ён меў, і заплаціць.

А як ня ме́ў чым заплаціць, то валадар яго загадаў прадаць яго, і жонку, і дзяце́й, і ўсё, што ён ме́ў, і заплаціць.

А паколькі ён не меў чым аддаць, то яго ўлада́р загадаў прадаць яго, і жонку яго, і дзяцей, і ўсё, што ён меў, і адда́ць доўг.

Паколькі той не меў чым заплаціць, то гаспадар загадаў прадаць яго і жонку, і дзяцей, і ўсё, што ён меў, і заплаціць.

А як ня меў што аддаць, пан ягоны загадаў прадаць яго, і жонку ягоную, і дзяцей, і ўсё, што меў, і заплаціць.

А таму, што той не меў, з чаго аддаць, загадаў [яго] уладар прадаць яго, і жонку яго, і дзяцей, і ўсё, што меў, і спагнаць.

А як ён ня меў чым заплаціць, ягоны гаспадар загадаў: прадаць яго, і жонку ягоную, і дзяцей, і ўсё, што (ён) меў, і заплаціць.

І калі ён ня меў чым аддаць, то гаспадар ягоны загадаў прадаць і яго, і жану, і дзяцей іхных, і ўсё, што меў, і заплаціць.

А як ён ня меў чым аддаць, гаспадар той загадаў прадаць яго, і жонку ягону, й дзяцей, і ўсё што меў, ды аддаць.

Калі-ж ён ня меў скуль аддаць, загадаў пан ягоны прадаць яго, і жонку ягону, і дзяцей, і ўсё, што меў і аддаць.

И вот, некто, подойдя, сказал Ему: Учитель благий! что сделать мне доброго, чтобы иметь жизнь вечную?

І вось, адзін нейкі, падышоўшы, сказаў Яму: Настаўнік Добры! што зрабіць мне добрага, каб мець жыцьцё вечнае?

І вось, нехта, падышоўшы, гаворыць Яму: «Настаўнік добры, што мне добрага зрабіць, каб здабыць жыццё вечнае?»

І вось, хтось, падышоўшы, сказаў Яму: «Вучыцелю добры! што добрага імне зрабіць, каб мець жыцьцё вечнае?»

І вось не́хта, падыйшоўшы, сказаў Яму: Настаўнік добры! што зрабіць мне́ добрага, каб ме́ць жыцьцё ве́чнае?

І вось, нехта, падышоўшы, сказаў Яму: Настаўнік Добры! што́ добрае зрабіць мне, каб мець жыццё вечнае?

І вось, да Яго падышоў адзін чалавек і сказаў: «Настаўнік, што добрага зрабіць мне, каб мець жыццё вечнае?»

І вось нехта, падыйшоўшы, сказаў Яму: «Настаўнік добры! Што мне зрабіць добрага, каб мець жыцьцё вечнае?»

І вось адзін, падышоўшы да Яго, сказаў: Настаўніку [добры], што зрабіць мне добрага, каб мець жыццё вечнае?

І вось нехта, падыйшоўшы, сказаў Яму: Настаўнік добры! што зрабіць мне добрае, каб мець жыцьцё вечнае?

І вось адзін нехта, падыйшоўшы, сказаў Яму: Вучыцель добры! што дабрае зрабіць мне, каб мець жыцьцё вечнае?

І вось нехта, прыступіўшы, кажа яму: Вучыцель добры! Што мне зрабіць добрага, каб мець жыцьцё вечнае?

І вось адзін, прыступіўшы, сказаў яму: Вучыцель добры! Што я маю чыніць добрага, каб мець жыцьцё вечнае?

Иисус сказал ему: если хочешь быть совершенным, пойди, продай имение твое и раздай нищим; и будешь иметь сокровище на небесах; и приходи и следуй за Мною.

Сказаў яму Ісус: калі хочаш дасканалым быць, ідзі, прадай маёмасьць тваю і раздай убогім; і мець будзеш скарб на нябёсах; і прыходзь, і ідзі сьледам за Мною.

Гаворыць яму Ісус: «Калі хочаш быць дасканалым, ідзі, прадай тое, што маеш, і раздай убогім, і будзеш мець скарб на небе; і прыходзь, ідзі за Мной».

Ісус сказаў яму: «Калі хочаш быць дасканальным, пайдзі, прадай маемасьць сваю і раздай убогім; і будзеш мець скарб на нябёсах; і прыходзь а йдзі за Імною».

Ісус сказаў яму: калі хочаш быць беззаганным, пайдзі, прадай ма́емасьць тваю і раздай бе́дным; і будзеш ме́ць скарб на не́бе; і прыходзь ды йдзі за Мною.

Сказаў яму Іісус: калі хочаш даскана́лым быць, ідзі, прада́й маёмасць тваю і разда́й убо́гім; і будзеш мець скарб на небе; і прыходзь, і ідзі за Мною.

Езус адказаў яму: «Калі хочаш быць дасканалым, ідзі, прадай маёмасць сваю і раздай убогім, і будзеш мець скарб у нябёсах; пасля прыходзь і ідзі за Мною».

Ісус прамовіў да яго: «Калі хочаш быць дасканалым, ідзі, прадай маёмасьць тваю і раздай убогім, і будзеш мець скарб у небе, і прыходзь, ідзі за Мною».

Ісус сказаў яму: Калі хочаш быць дасканалым, ідзі, прадай сваю маёмасць і аддай убогім; і будзеш мець скарб у нябёсах, і прыходзь, ідзі ўслед за Мною.

Ісус яму сказаў: калі хочаш быць дасканалым пайдзі прадай маёмасьць сваю і раздай убогім і будзеш мець скарб на небе; і прыходзь (ды) ідзі ўсьлед за Мною.

Ісус кажа яму: — калі хочаш быць дасканалым, пайдзі, прадай маёмасьць тваю і раздай бедным і будзеш мець скарб у небе, і прыходзь ды йдзі за Мною.

Сказаў яму Езус: Калі хочаш быць дасканальным, ідзі прадай што маеш ды дай убогім, а будзеш мець скарб у небе; і прыходзь ды йдзі за мною.

Сказаў яму Езус: Калі хочаш быць дасканальным, ідзі, прадай, што маеш і дай убогім, і будзеш мець скарб у небе; і прыходзь і ідзі за мною.

Услышав слово сие, юноша отошел с печалью, потому что у него было большое имение.

Пачуўшы слова гэтае, юнак адышоў замаркочаны, бо ў яго была вялікая маёмасьць.

Калі юнак пачуў гэтае слова, адышоў сумны, бо меў вялікую маёмасць.

Пачуўшы слова гэтае, маладзён адышоў смутны, бо ён меў вялікую маемасьць.

Пачуўшы слова гэтае, юнак адыйшоўся з сумам, бо ў яго было вялікае багацьце.

Пачуўшы слова гэтае, юнак адышоў засму́чаны, бо ў яго была́ вялікая ўла́снасць.

Пачуўшы сказанае, юнак адышоў маркотны, бо меў вялікую маёмасць.

Пачуўшы гэтае слова, юнак адыйшоў засмучаны, бо меў вялікую маёмасьць.

Але юнак, пачуўшы [гэтае слова], адышоў засмучаны: бо ў яго была вялікая маёмасць.

Пачуўшы ж гэтае слова, юнак адыйшоў замаркочаны, бо ў яго было многа маёнткаў.

І юнак, пачуўшы гэтае слова, адыйшоў у засмучэньні, бо меў вялікую маёмасьць.

Калі-ж пачуў дзяцюк гэта слова, адыйшоў сумны, бо меў ён вялікую маемасьць.

Калі-ж пачуў дзяцюк слова, адыйшоў сумны, бо меў ён вялікія маемасьці.

и если кто скажет вам что-нибудь, отвечайте, что они надобны Господу; и тотчас пошлет их.

І калі вам хто скажа што-небудзь, адказвайце, што яны патрэбныя Госпаду; і адразу пашле іх.

І, калі вам хтосьці нешта скажа, скажыце: “Госпад мае ў іх патрэбу”, і адразу ж той адпусціць іх».

І калі хто скажа вам што-лень, скажыце: ’Спадар патрабуе іх’, і як стой пашлець іх».

І калі-б хто сказаў вам не́шта, адказвайце, што яны патрэбны Госпаду: і зараз пашле́ іх.

І калі хто вам скажа што-небудзь, вы адка́жаце, што яны патрэбны Госпаду; і адразу пашле́ іх.

Калі вам хто скажа што-небудзь, адкажыце, што яны патрэбны Пану; і зараз жа адашле іх».

І калі хто скажа вам нешта, адкажыце, што Госпад іх патрабуе, і адразу пашле іх».

І калі вам хто скажа што-небудзь, адкажыце: «Яны патрэбны Госпаду», і ён адразу пашле іх.

І калі б хто сказаў вам нешта, адказвайце: яны патрэбны Госпаду: (і) адразу ж пашле іх.

І калі хто скажа вам штось, адкажэце, што Госпад іх патрабуе, — і ўраз-жа пашле іх.

А калі-б вам хто што гаварыў, скажэце, што яны патрэбны Усеспадару і зараз пусьціць іх.

А калі-б вам хто што гаварыў, скажэце, што яны патрэбны Пану і ён зараз пусьціць іх.

Иисус же сказал им в ответ: истинно говорю вам, если будете иметь веру и не усомнитесь, не только сделаете то, что [сделано] со смоковницею, но если и горе сей скажете: поднимись и ввергнись в море, — будет;

А Ісус сказаў ім у адказ: праўду кажу вам: калі будзеце мець веру і не спаняверыцеся, ня толькі зробіце тое, што зроблена са смакоўніцай, але, калі і гары гэтай скажаце: «падыміся і кінься ў мора», — будзе;

А Ісус, адказваючы, гаворыць ім: «Сапраўды кажу вам: калі вы будзеце мець веру і не будзеце сумнявацца, вы зробіце не толькі тое, што з дрэвам фігавым, але нават калі гэтай гары скажаце: “Падыміся і кінься ў мора”, — станецца.

Ісус жа, адказуючы, сказаў ім: «Запраўды кажу вам: калі будзеце мець веру і не суміцеся, ня толькі зробіце тое, што зь фіґаю, але калі й гары гэтай скажаце: ’Падыйміся й кінься ў мора’, — будзе;

Ісус жа, адказваючы, сказаў ім: Запраўды́ кажу вам: калі-б вы ме́лі ве́ру і не сумляваліся, ня толькі зробіце тое, што з смакоўніцаю, але калі і гарэ гэтай ска́жаце: узьніміся і кінься ў мора, — ста́нецца.

Іісус жа сказаў ім у адказ: праўду кажу вам: калі будзеце мець веру і не засумнява́ецеся, то не толькі зробіце тое, што адбыло́ся са смако́ўніцай, але калі і гары́ гэтай ска́жаце: «падыміся і ўве́ргніся ў мора», — будзе так.

А Езус сказаў ім у адказ: «Сапраўды кажу вам: калі ў вас будзе вера і не будзе сумненняў, то не толькі зробіце гэта са смакоўніцай, але і калі скажаце гары гэтай: “Падыміся і кінься ў мора”, збудзецца.

А Ісус, адказваючы, сказаў ім: «Сапраўды кажу вам: калі вы будзеце мець веру і ня будзеце сумнявацца, ня толькі зробіце тое, што з дрэвам фігавым, але калі і гары гэтай скажаце: “Будзь узятая і кінутая ў мора”, — станецца.

Ісус жа сказаў ім у адказ: Сапраўды кажу вам: калі будзеце мець веру і не засумняваецеся, то не толькі з фігавым дрэвам гэта зробіце, але і калі гэтай гары скажаце: «Падыміся і кінься ў мора» — спраўдзіцца.

І адказаўшы Ісус сказаў ім: праўду кажу вам: калі вы будзеце мець веру і ня засумняваецеся, то зробіце ня толькі тое, што са смакоўніцай, але калі (нават) гары гэтай скажаце: узьніміся і кінься ў мора — станецца.

Ісус-жа ў адказ сказаў ім: — запраўды, кажу вам: калі будзеце мець веру бяз сумліву, дык ня толькі падобнае да смакоўнічага створыце, але каб і гары гэтай сказалі: — узьніміся і кінься ў мора, тое станецца.

Езус-жа сказаў ім на гэта: Сапраўды кажу вам: калі-б вы мелі веру і ня сумняваліся, ня толькі зробіце гэта з фіговым дрэвам, але калі-б і гэтай гарэ сказалі: «Узніміся й кінься ў мора», — станецца.

А Езус, адказваючы, сказаў ім: Сапраўды кажу вам: калі б вы мелі веру і не сумневаліся, ня толькі зробіце з фігавым дрэвам, але калі-б і гэтай гарэ сказалі: «Узьніміся і кінься ў мора», станецца.

а если сказать: от человеков, — боимся народа, ибо все почитают Иоанна за пророка.

а калі скажам: «ад людзей», — баімося народу, бо ўсе ўважаюць Яна за прарока.

А калі мы скажам: “Ад людзей”, баімся натоўпа, бо ўсе Яна лічаць прарокам».

А калі сказаць: ’Ад людзёў’, — баімся груду, бо ўсі ўважаюць Яана за прароку».

А калі сказаць: ад людзёў, — баімося народу; бо ўсе́ лічаць Іоана за прарока.

А калі скажам: «ад людзей», — баімся народу, бо ўсе лічаць Іаана прарокам.

А калі скажам: “Ад людзей”, — баімся натоўпу, бо ўсе лічаць Яна прарокам».

А калі скажам: “Ад людзей”, — баімся натоўпу, бо ўсе маюць Яна за прарока».

Калі ж скажам: «Ад людзей» — баімся натоўпу; бо ўсе ўважаюць Іаана за прарока.

А калі скажам: ад людзей — баімся народу; бо ўсе лічаць Яана за прарока.

А калі скажам — ад людзей, боязна прад народам, бо ўсе ўважаюць Яна за прарока.

Калі скажам: «З неба», дык ён нам скажа: Чаму-ж вы не паверылі яму? А калі скажам: «З людзей», баязно грамады, ўсе бо мелі Яна за прарока.

Калі скажам: «З неба», то ён нам скажа: Чаму-ж вы не паверылі яму? Калі-ж скажам: «З людзей», баімося грамады, бо ўсе мелі Яна за прарока.

А как вам кажется? У одного человека было два сына; и он, подойдя к первому, сказал: сын! пойди сегодня работай в винограднике моем.

А як вам здаецца? У аднаго чалавека было два сыны; і ён, падышоўшы да першага, сказаў: сыне! ідзі, сёньня працуй у вінаградніку маім.

А як вам здаецца? Адзін чалавек меў двух сыноў. І, прыходзячы да першага, сказаў: “Сыне, ідзі папрацуй сёння ў маім вінаградніку”.

«А як вам здаецца? Якісь чалавек меў двое дзяцей; і ён, прыступіўшы да першага, сказаў: ’Дзяцё! пайдзі, сядні рабі на вінішчу маім’.

А як вам здае́цца? У аднаго чалавека былі два сыны; і ён, падыйшоўшы да пе́ршага, сказаў: сын, пайдзі сяньня рабіць у вінаградніку маім.

А як вам здае́цца? У аднаго чалавека было́ два сыны́; і ён, падышоўшы да першага, сказаў: сы́не! ідзі, сёння папрацу́й у вінагра́дніку маім.

«Як вам здаецца? У аднаго чалавека былі два сыны. Прыйшоўшы да першага, ён сказаў: “Сыне, ідзі і працуй сёння ў вінаградніку”.

А як вы думаеце: чалавек меў дваіх дзяцей, і ён, падыйшоўшы да першага, сказаў: “Дзіцятка, ідзі сёньня працаваць у вінаграднік мой”.

А як вам здаецца? У [аднаго] чалавека было два сыны; і, падышоўшы да першага, ён сказаў: Сыне! Ідзі сёння, працуй у [маім] вінаградніку.

А як вам здаецца? Чалавек меў двух сыноў; і падыйшоўшы да першага сказаў: сын! пайдзі сёньня працуй у вінаградніку маім.

А як вам выдаецца? чалавек некі меў двух сыноў; і падыйшоўшы да першага, сказаў: — сыне, ідзі сёньня працаваць у вінаградніку маім.

А як вам здаецца? Адзін чалавек меў двух сыноў і, падыйшоўшы да першага, сказаў: Ідзі, сынку, папрацуй сяння ў маім вінаградніку.

А як вам здаецца? Адзін чалавек меў двух сыноў і, падыйшоўшы да першага, сказаў: Сыне, ідзі сягоньня, папрацуй у маім вінаградніку.

и старались схватить Его, но побоялись народа, потому что Его почитали за Пророка.

і памыкаліся схапіць Яго; але пабаяліся люду, бо Яго ўважалі за прарока.

І намагаліся Яго ўзяць, але баяліся людзей, бо яны лічылі Яго прарокам.

І як стараліся схапіць Яго, баяліся груду, бо мелі Яго за прароку.

І стараліся спайма́ць Яго; але ўбаяліся народу, бо Яго лічылі за прарока.

І наме́рваліся схапіць Яго, але пабаяліся народу, бо Яго лічы́лі прарокам.

Таму намагаліся схапіць Яго, але баяліся людзей, бо тыя лічылі Яго прарокам.

І, шукаючы ўзяць Яго, збаяліся натоўпаў, таму што яны мелі Яго за прарока.

і стараліся схапіць Яго, але пабаяліся натоўпу, бо Яго лічылі за прарока.

І, памыкаючыся схапіць Яго сілай, пабаяліся людзей, бо Яго мелі за Прарока.

І стараліся схапіць Яго, але пабаяліся народу, бо Яго ўважалі за прарока.

І хацелі схапіць яго, але баяліся гушчаў народу, бо мелі яго за прарока.

І хочучы яго ўзяць, баяліся грамадаў, бо яны мелі яго за прарока.

и говорит ему: друг! как ты вошел сюда не в брачной одежде? Он же молчал.

і кажа яму: дружа! як ты ўвайшоў сюды не ў вясельных строях? А той маўчаў.

І гаворыць яму: “Дружа, як жа ты ўвайшоў сюды, не маючы вясельных шатаў?” Але той маўчаў.

І кажа яму: ’Прыяцелю! як ты ўвыйшоў сюды не ў вясельным адзецьцю?’ Ён жа маўчаў.

і кажа яму: дружа, як ты ўвайшоў сюды не ў вясе́льнай вопратцы? Той жа маўчаў.

і кажа яму: дру́жа! як ты ўвайшоў сюды не ў вясельным адзе́нні? Той жа маўчаў.

і сказаў яму: “Дружа, як ты ўвайшоў сюды, не маючы вясельнай вопраткі?” Той прамаўчаў.

і кажа яму: “Дружа, як ты ўвайшоў сюды, ня маючы вясельнага адзеньня?” Той жа маўчаў.

і кажа яму: Дружа, як ты ўвайшоў сюды, не меўшы вясельнага ўбрання? — Той жа маўчаў.

І кажа яму: дружа! як ты ўвайшоў сюды ня ў вясельнай вопратцы? А той маўчаў.

І кажа яму: — дружа, як ты ўвайшоў сюды не ў вясельным убраньні? той-жа маўчаў.

Дый кажа яму: Як ты, дружа, ўвайшоў сюды не ў вясельнай вопратцы? Той-жа маўчаў.

І сказаў яму: Дружа, як ты сюды ўвайшоў, ня маючы вясельнай вопраткі? Але той маўчаў.

Учитель! Моисей сказал: если кто умрет, не имея детей, то брат его пусть возьмет за себя жену его и восстановит семя брату своему;

Настаўнік! Майсей сказаў: «калі хто памрэ, ня маючы дзяцей, хай возьме брат ягоны жонку ягоную і адродзіць семя брату свайму».

кажучы: «Настаўнік, Майсей загадаў: калі хто памрэ, не маючы дзяцей, дык хай брат яго возьме жонку яго і хай створыць нашчадка брату свайму.

«Вучыцелю, Масей сказаў: "Калі хто памрэць, ня маючы дзяцей, то брат ягоны хай ажэніцца із жонкаю ягонай і прыдбае насеньне брату свайму’.

Вучыцель! Майсе́й сказаў: калі хто памрэ, ня маючы дзяце́й, то брат яго няхай возьме за сябе́ жонку яго і адновіць насе́ньне брату свайму (Другазаконьне 25:5).

Настаўнік! Маісей сказаў: «калі хто памрэ, не ма́ючы дзяцей, то няхай возьме брат яго жонку яго і адро́дзіць се́мя брату свайму».

«Настаўнік, Майсей сказаў: “Калі нехта памрэ, не маючы дзяцей, няхай яго брат возьме жонку ягоную і адродзіць нашчадкаў брату свайму”.

«Настаўнік, Майсей сказаў: “Калі хто памрэ, ня маючы дзяцей, брат ягоны няхай возьме жонку ягоную і адновіць насеньне брату свайму”.

кажучы: Настаўніку, Маісей сказаў: «Калі хто памрэ, не маючы дзяцей, то няхай яго брат ажэніцца з яго жонкаю і ўзновіць патомства свайму брату».

кажучы: Настаўнік! Масей сказаў: калі хто памрэ ня маючы дзяцей хай возьме ягоную жонку брат ягоны сабе ў жонкі і адро́дзіць семя брату свайму.

— Вучыцель! Майсей сказаў: — калі хто памрэ, ня меўшы дзяцей, то брат яго няхай возьме жану ягоную і адродзіць плямя брату свайму.

кажучы: Вучыцель, Майзей сказаў: «Калі-б хто памёр, ня маючы сына, то брат ягоны хай ажэніцца з яго жонкай ды адродзіць патомства свайму брату» (Паўт. Пр. 25:5).

кажучы: Вучыцель, Майсей сказаў: «Каліб хто памёр, ня маючы сына, то брат ягоны возьме яго жонку і ўскрасіць патомства брату свайму» (Паўл. Пр. 25:5).

было у нас семь братьев; первый, женившись, умер и, не имея детей, оставил жену свою брату своему;

Было ў нас сем братоў: першы, ажаніўшыся, памёр і, ня маючы дзяцей, пакінуў жонку сваю брату свайму;

А было ў нас сем братоў; і першы, як ажаніўся, памёр і, не маючы нашчадка, пакінуў жонку брату свайму.

Было ў нас сямёх братоў: і першы, ажаніўшыся, памер і, ня маючы дзяцей, пакінуў жонку сваю брату свайму.

Было вось у нас се́м братоў; пе́ршы, ажаніўшыся, памёр і, ня маючы дзяце́й, пакінуў жонку сваю брату свайму.

Было ў нас сем братоў; і першы, ажаніўшыся, памёр і, не ма́ючы се́мені, пакінуў жонку сваю брату свайму.

Дык вось, было ў нас сем братоў. Першы, ажаніўшыся, памёр і, не маючы патомства, пакінуў жонку брату свайму.

Было ж у нас сем братоў, і першы, ажаніўшыся, памёр і, ня маючы насеньня, пакінуў жонку сваю брату свайму.

Было ж у нас сем братоў; і першы, ажаніўшыся, памёр і, не маючы патомства, пакінуў сваю жонку брату свайму;

Было ж у нас сем братоў. І першы ажаніўшыся памёр, і ня маючы дзяцей пакінуў жонку сваю брату свайму;

Было-ж у нас сем братоў: першы, ажаніўшыся, памёр, і, ня маючы патомства, пакінуў жану сваю браты свайму.

Было-ж у нас сямёх братоў: першы, ажаніўшыся, памёр і, ня маючы патомства, пакінуў жонку брату свайму.

Было-ж у нас сем братоў: першы, ажаніўшыся, памёр і, ня маючы патомства, пакінуў жонку сваю брату свайму.

итак, в воскресении, которого из семи будет она женою? ибо все имели ее.

Дык вось, ва ўваскрэсеньні, катораму зь сямёх будзе яна за жонку? бо ўсе мелі яе?

Дык у час уваскрэсення чыёй з сямі будзе яна жонкаю? Бо ўсе яны мелі яе».

Дык у часе ўскрысеньня, каторага ізь сямёх будзе яна жонкаю? бо ўсі мелі яе».

Дык у час уваскрасе́ньня каму з сямех будзе яна жонкаю? Бо ўсе́ ме́лі яе́.

Дык вось, ва ўваскрасе́нні, катораму з сямі будзе яна жонкаю? бо ўсе ме́лі яе.

Пры ўваскрашэнні катораму з семярых яна будзе за жонку? Бо яна належала ўсім».

Дык пры ўваскрасеньні якога з сямі будзе яна жонкаю? Бо ўсе мелі яе».

Дык ва ўваскрэсенні — жонкаю каторага з сямі яна будзе? Бо ўсе мелі яе?

Дык вось, пасьля ўскрасеньня каторага зь сямёх будзе яна жонкаю? бо ўсе мелі яе.

Дык пры ўваскрасеньні каторага з іх сямёх будзе яна жаною? бо ўсе мелі яе.

Дык пры згробуўстанні чыёю з сямёх будзе яна жонкай? Бо-ж усе мелі яе.

Дыу у ўскрашеньні чыёй з сямёх будзе яна жонкай? Бо ўсе мелі яе.

Горе же беременным и питающим сосцами в те дни!

Гора ж цяжарным і тым, што кормяць грудзьмі ў тыя дні!

Гора цяжарным і тым, хто корміць грудзьмі у тыя дні!

«Бяда цяжарным а соючым тых дзён!

Го́ра-ж цяжа́рным і кормячым грудзьмі ў тыя дні.

Го́ра ж цяжа́рным і тым, што кормяць грудзьмí, у тыя дні!

Гора цяжарным і тым, што кормяць грудзьмі ў тыя дні!

Гора ж тым, якія цяжарныя і якія кормяць грудзьмі, у тыя дні.

Бяда ж тым, хто мае ва ўлонні, і тым, хто корміць грудзьмі ў тыя дні!

Гора ж цяжарным і кормячым грудзьмі ў тыя дні!

Гора-ж цяжарным і карміцелькам грудзьмі у дні тыя.

А гора цяжарным і кормячым у гэным дні.

А гора цяжарным і кормячым у гэтыя дні.

и, убоявшись, пошел и скрыл талант твой в земле; вот тебе твое.

і пабаяўшыся, пайшоў і схаваў талянт твой у зямлі; вось табе тваё».

Дык, баючыся, пайшоў я і закапаў твой талент у зямлю. Вось, бяры, што тваё”.

І, баяўшыся, пайшоў і схаваў талань гвой у зямлі; во табе твае’.

дык, убаяўшыся, пайшоў і схаваў таля́нт твой у зямлю: вось табе́ тваё.

і, пабая́ўшыся, я пайшоў і схаваў тала́нт твой у зямлí; вось табе тваё».

Таму, пабаяўшыся, я пайшоў і схаваў талант твой у зямлю. Вось, вазьмі сваё”.

І, збаяўшыся, я пайшоў і схаваў талент твой у зямлю; вось, трымай тваё”.

і я збаяўся — пайшоў і схаваў твой талент у зямлі: вось табе тваё.

Дык пабаяўшыся пайшоў і схаваў талянт твой у зямлі; вось атрымай тваё.

Дык, пабаяўшыся, пайшоў і схаваў талянт твой у зямлі, вось маеш тваё.

І, пабаяўшыся, пайшоў я ды схаваў твой талент у землю: во маеш табе тваё.

І я, баючыся, пайшоў і схаваў талент твой у зямлю, вось маеш, што тваё.

итак, возьмите у него талант и дайте имеющему десять талантов,

Дык вось вазьмеце ў яго талянт і дайце таму, хто мае дзесяць талянтаў,

Таму вазьміце ад яго талент і дайце таму, хто мае дзесяць талентаў.

Дык вазьміце ў яго талань і дайце маючаму дзесяць таланёў,

Дык вазьме́це ў яго таля́нт і дайце маючаму дзе́сяць таля́нтаў.

Дык вось, вазьміце ў яго тала́нт і дайце таму, хто ма́е дзесяць тала́нтаў,

Таму забярыце ў яго талант і дайце таму, хто мае дзесяць талантаў.

Дык вазьміце ў яго талент і дайце таму, які мае дзесяць талентаў.

Дык вось вазьміце ад яго талент і дайце таму, хто мае дзесяць талентаў;

Пагэтаму вазьміце ў яго талянт і аддайце таму, хто мае дзесяць талянтаў.

Дык вазьмеце ў яго талянт і дайце таму, хто мае дзесяць талянтаў.

Дык вазмеце ад яго талент і дайце маючаму дзесяць талентаў.

Дык вазьмеце ад яго талент і дайце таму, што мае дзесяць талентаў.

ибо всякому имеющему дастся и приумножится, а у неимеющего отнимется и то, что имеет;

бо кожнаму, хто мае, дасца і памножыцца, а ў таго, хто ня мае, адымецца і тое, што мае;

Бо кожнаму, хто мае, будзе дададзена, і памножыцца; а ў таго, хто не мае, адбяруць і тое, што ён мае.

Бо кажнаму маючаму дасца, і ён будзе мець дастатак, а ў нямаючага адыймецца й тое, што мае.

Бо ўсякаму ма́ючаму будзе дадзена і прыўмножыцца, а ў няма́ючага і тое, што ма́е, ўзята будзе.

бо кожнаму, хто ма́е, будзе да́дзена і памно́жыцца, а ў таго, хто не ма́е, ады́мецца і тое, што ма́е.

Бо кожнаму, хто мае, будзе дадзена і памножыцца. А ў таго, хто не мае, будзе забрана і тое, што мае.

Бо ўсякаму, хто мае, будзе дадзена і памножыцца, а ў таго, хто ня мае, і тое, што мае, будзе ўзята ў яго.

бо кожнаму, хто мае, будзе дадзена, і памножыцца, а ў таго, хто не мае, адымецца і тое, што мае.

Бо ко́жнаму, хто мае, будзе дадзена і памно́жыцца; а ў таго, хто ня мае будзе аднята і тое, што мае.

Бо ўсякаму, хто мае, дадасца і прыспорыцца, а хто ня мае, адыймецца і тое, што хацеў-бы мець.

Кожнаму бо, хто мае, будзе дадзена і меціме дастатак, а ў таго, хто ня мае, будзе аднята й тое, што здаецца мець.

Бо кожнаму, хто мае, будзе дадзена і будзе мець дастатак, а ў таго, хто ня мае, будзе аднята ў яго і тое, што ён, здаецца, мае.

приступила к Нему женщина с алавастровым сосудом мира драгоценного и возливала Ему возлежащему на голову.

прыступіла да Яго жанчына з алавастравай пасудзінай міра шматкаштоўнага і ліла яму на галаву, калі Ён узьляжаў за сталом.

падышла да Яго жанчына, трымаючы алябастравую пасудзіну каштоўнага алейку, і пачала ліць Яму на галаву, калі Ён узлягаў.

Дабліжылася да Яго жонка з алябастровым слоікам вельма дарагога алею і ўзьліла Яму ўзьляжачаму на галаву.

прыступілася да Яго жанчына з аляба́страваю судзінаю з але́ем мнагацэнным і паліла Яму на галаву, як ляжаў.

прыступíла да Яго жанчына з алеба́стравай пасу́дзінай мíра шматкашто́ўнага і ўзліва́ла Яму на галаву́, калі Ён узляжа́ў за сталом.

падышла да Яго жанчына з алебастравым флаконам каштоўнага міра і выліла Яму на галаву, калі Ён быў за сталом.

Падыйшла да Яго жанчына, якая мела алябастравы збанок міра шматкаштоўнага, і выліла на галаву Ягоную, калі Ён узьлягаў.

падышла да Яго жанчына з алебастравым флаконікам шматкаштоўнага міра і выліла Яму на галаву, калі Ён узлягаў.

прыступілася да Яго жанчына з алябастраваю судзінаю зь мірам мнагацэнным і паліла́ Яму на Галаву як узьляжаў.

— Падыйшла да Яго жанчына, нясучы алябастравы слоічак дарагога мірра, і паліла на галаву Яго, калі сядзеў за сталом.

прыступілася да яго жанчына з алябастраваю судзінкаю дарагога алейку й паліла яму на голаў, як быў за сталом.

прыступіла да яго жанчына, маючы алябастравую пасудзіну з дарагім алейкам і выліла на галаву яго, калі сядзеў за сталом.

ибо нищих всегда имеете с собою, а Меня не всегда имеете;

бо заўсёды ўбогіх вы маеце пры сабе, а Мяне не заўсёды маеце;

Убогіх заўсёды маеце пры сабе, а Мяне не заўсёды будзеце мець.

Бо ўбогіх заўсёды маеце із сабою, а Мяне не заўсёды маеце.

Бо ўбогіх заўсёды ма́еце з сабою, а Мяне́ не заўсёды ма́еце.

бо ўбогіх вы заўсёды ма́еце з сабою, а Мяне не заўсёды ма́еце.

Бо ўбогіх заўсёды маеце пры сабе, а Мяне не заўсёды маеце.

Бо ўбогіх заўсёды маеце з сабою, а Мяне не заўсёды маеце.

бо ўбогіх вы заўсёды маеце з сабою; а Мяне не заўсёды маеце;

Бо ўбогіх заўсёды маеце побач з сабою, а Мяне ня заўсёды маеце.

Бо ўбогіх вы заўсёды маеце каля сябе, Мяне-ж не заўсёды маеце.

Убогіх вы заўсёды маеце з сабою, адыж мяне маеце не заўсёды.

Убогіх вы заўсёды маеце з сабою, а мяне не заўсёды маеце.

Тогда первосвященник разодрал одежды свои и сказал: Он богохульствует! на что еще нам свидетелей? вот, теперь вы слышали богохульство Его!

Тады першасьвятар разадраў адзеньне сваё і сказаў: Ён блюзьнерыць. Навошта яшчэ нам сьведкі? Вось, вы чулі блюзьнерства Ягонае!

Тады першасвятар, разадраўшы шаты свае, сказаў: «Ён зблюзніў! Нашто яшчэ нам патрэбны сведкі? Цяпер вы чулі блюзненне Яго.

Тады найвышшы сьвятар разьдзер адзецьці свае й сказаў: «Ён блявузґае! нашто яшчэ нам сьветкі? во, цяпер вы чулі блявузґаньне Ягонае!

Тады архірэй разьдзер адзе́жы свае́ і сказаў: Ён блюзьніць: на што нам яшчэ сьве́дкі? вось жа цяпе́р вы чулі хулу́ Яго.

Тады першасвятар разадра́ў адзе́нне сваё і сказаў: Ён блюзне́рыць! якую яшчэ патрэ́бу мы маем у све́дках? вось, цяпер вы чулі блюзне́рства Яго!

Тады першасвятар разадраў адзенне сваё і сказаў: «Ён блюзнерыць! Навошта яшчэ нам сведкі? Вось жа цяпер вы чулі блюзнерства Ягонае.

Тады першасьвятар разьдзёр шаты свае, кажучы: «Ён блюзьніць! Якую яшчэ маем патрэбу ў сьведках? Вось, цяпер вы пачулі блюзьнерства Ягонае.

Тады першасвятар разадраў сваю вопратку, кажучы: Ён зняважыў Бога! Якая яшчэ патрэба ў сведках? Вось, цяпер вы чулі богазнявагу!

Тады архірэй разьдзер адзежы свае, кажучы: (Ён) блюзьніць: на што нам яшчэ сьведкі? Вось цяпер (вы) пачулі блюзьнерства Ягонае.

І, ўстаўшы, архісьвятар сказаў Яму: — што-ж нічога не адказваеш, што яны супраць Цябе сьветчаць?

Разарваў тады першасьвятар на сабе адзенне, кажучы: Зблюзніў! Нашто нам яшчэ сьветкі? Вось чулі-ж блюзнерства.