G3739: ὅς

Иаков родил Иосифа, мужа Марии, от Которой родился Иисус, называемый Христос.

Якаў спарадзіў Язэпа, мужа Марыі, ад Якой нарадзіўся Ісус, Якога называюць Хрыстос.

А Якуб быў бацькам Язэпа, мужа Марыі, ад Якой нарадзіўся Ісус, што завецца Хрыстос.

А Якаў нарадзіў Язэпа, мужа Марыі, з каторае нарадзіўся Ісус, званы Хрыстос.

Якаў спарадзіў Язэпа, мужа Марыі, ад каторай нарадзіўся Ісус, называны Хрыстос.

Іа́каў нарадзíў Іо́сіфа, мужа Марыі, ад Якой нарадзíўся Іісус, Якога называюць Хрыстос.

Якуб нарадзіў Юзафа, мужа Марыі, ад якой нарадзіўся Езус, званы Хрыстом.

Якуб нарадзіў Язэпа, мужа Марыі, ад якой нарадзіўся Ісус, называны Хрыстос.

ад Іякава ж нарадзіўся Іосіф, муж Марыі, ад Якой нарадзіўся Ісус, Якога завуць Хрыстос.

а Якуб спарадзіў Язэпа, мужа Марылі, ад каторай народжаны Ісус, называны Хрыстос;

Якуб спарадзіў Язэпа, мужа Марыінага, з яе-ж нарадзіўся Ісус, названы Хрыстос.

Якуб спарадзіў Язэпа, мужа Марыі, з якое нарадзіўся Езус, што называецца Хрыстус.

а Якуб радзіў Язэпа, мужа Марыі, з каторай нарадзіўся Езус, што завецца Хрыстус.

се, Дева во чреве приимет и родит Сына, и нарекут имя Ему Еммануил, что значит: с нами Бог.

«Вось, Дзева ва ўлоньні зачне; народзіць Сына, і дадуць Яму імя: Эмануіл, што азначае: з намі Бог».

«Вось жа Дзева панясе ва ўлонні і народзіць Сына, і назавуць імя Яго Імануэль, што значыць Бог з намі».

«Вось, Дзявушчая зацяжарыць а народзе Сына, і назавуць імя Яго Емануель», што знача: з намі Бог.

вось Дзяўчына пры́йме ў нутро і народзіць Сына; і дадуць Яму імя Эмануіл, гэта значыць: з намі Бог (Ісая 7:1).

«Вось, Дзева ва ўло́нні зачне́ і наро́дзіць Сына, і даду́ць Яму імя́: Эману́іл, што азнача́е: з намі Бог».

«Вось Дзева зачне і народзіць Сына, і дадуць Яму імя Эммануэль, што азначае “з намі Бог”».

«Вось, Дзева прыйме ва ўлоньне і народзіць Сына; і дадуць Яму імя Іммануэль, гэта значыць: З намі Бог».

«Вось, Дзева зачне ў лоне і народзіць Сына, і назавуць Яго імем Эмануіл, што ў перакладзе азначае: З намі Бог».

вось дзева прыйме ў чэраве і народзіць Сына; і дадуць Яму Імя Эмануіль, што значыць: з намі Бог. (Гісая 7:14).

— Вось Дзева прыйме ў улоньне і народзіць Сына, і наракуць Яму імя Эммануіл — гэта азначае: з намі Бог.

«Вось дзяўчо меціме ў нутры сваім і народзіць сына, і дадуць імя яму Эммануэль» гэта знача: Бог з намі (Із. 7:14).

«Вось дзева ў лоне мець будзе і народзіць сына, і дадуць яму імя Эмануэль, што значыць: Бог з намі.

и не знал Ее. Как наконец Она родила Сына Своего первенца, и он нарек Ему имя: Иисус.

і ня знаў Яе, пакуль нарадзіла Сына Свайго першароднага, і Ён даў Яму імя: Ісус.

І не спазнаваў Яе, аж пакуль Яна нарадзіла Сына Свайго Першароднага, і назваў Яго імем Ісус.

І ня знаў Яе, пакуль не нарадзіла Яна Сына, і ён назваў імя Ягонае: Ісус.

і ня ве́даў яе́, ажно нарадзіла Сына свайго першароднага, і ён даў Яму імя: Ісус.

і не знаў Яе, пакуль нарадзіла Сына Свайго першароднага, і ён даў Яму імя́: Іісус.

і не спазнаваў Яе, пакуль Яна не нарадзіла Сына, якому ён даў імя Езус.

і не спазнаў яе, аж нарадзіла Сына свайго Першароднага, і ён даў Яму імя Ісус.

І не знаў Яе, пакуль не нарадзіла Яна [Свайго] Сына [Першынца]; і ён назваў Яго імем Ісус.

і ня знаў яе, ажно нарадзіла Сына свайго Першароднага, і ён даў Яму Імя: Ісус.

І не пазнаваў Яе, ажно нарадзіла Сына, і ён да Яму імя — Ісус.

І не пазнаваў яе дакуль не нарадзіла сына свайго першароднага, і даў імя яму: Езус.

І ня знаў яе, аж радзіла сына свайго первароднага, і даў яму імя Езус.

Они, выслушав царя, пошли. И се, звезда, которую видели они на востоке, шла перед ними, [как] наконец пришла и остановилась над [местом], где был Младенец.

Яны, выслухаўшы цара, пайшлі. І вось, зорка, якую бачылі яны на ўсходзе, ішла перад імі, пакуль, прыйшоўшы, ня стала ўгары над месцам, дзе было Дзіця.

Тыя, як выслухалі цара, пайшлі ў дарогу. І вось, зорка, якую яны бачылі на Усходзе, ішла наперадзе, аж пакуль, ідучы, не спынілася ўверсе [над месцам], дзе было Дзіця.

Яны ж выслухалі караля й пайшлі. І вось, зорка, што яны бачылі на ўсходзе, ішла перад імі, аж пакуль, прыйшоўшы, ня стала над местам, ідзе было Дзецянё.

Яны, выслухаўшы цара́, пайшлі. І вось зорка, якую бачылі яны на ўсходзе, ішла перад імі, пакуль нарэшце, прыйшоўшы, не супынілася над ме́сцам, дзе́ было Дзіця.

Яны, вы́слухаўшы цара, пайшлі; і вось, зорка, якую бачылі яны на ўсходзе, ішла перад імі, пакуль, прыйшоўшы, не стала над месцам, дзе было́ Дзіця́.

Яны ж, выслухаўшы караля, пайшлі. А зорка, якую бачылі на ўсходзе, ішла перад імі, пакуль, прыйшоўшы, не спынілася над месцам, дзе было Дзіця.

Яны, выслухаўшы валадара, пайшлі. І вось, зорка, якую бачылі яны на ўсходзе, ішла перад імі, пакуль, прыйшоўшы, не спынілася над [месцам], дзе было Дзіцятка.

Яны ж, выслухаўшы цара, пайшлі, і вось, зорка, якую яны бачылі на ўсходзе, ішла перад імі, пакуль, прыйшоўшы, не стала над месцам, дзе было Дзіця.

І яны, выслухаўшы караля, пайшлі. І вось зорка, якую бачылі (яны) на ўсходзе, ішла перад імі, пакуль, прыйшоўшы, ня стала над (мейсцам), дзе было Дзіця.

Яны-ж, выслухаўшы караля, адыйшлі; і вось зьвязда, якую бачылі яны на Ўсходзе, ішла перад імі, аж пакуль, дайшоўшы, запынілася над месцам, дзе было Дзіцятка.

Яны, выслухаўшы караля, адыйшлі. І вось зорка, якую бачылі яны на ўсходзе, йшла перад імі, аж пакуль прыйшоўшы ня супынілася над мейсцам, дзе было дзіця.

Яны выслухаўшы караля, адыйшлі. І вось зорка, якую яны бачылі на ўсходзе, ішла перад імі, аж пакуль прыйшоўшы, стала над месцам, дзе было дзіця.

Тогда Ирод, увидев себя осмеянным волхвами, весьма разгневался, и послал избить всех младенцев в Вифлееме и во всех пределах его, от двух лет и ниже, по времени, которое выведал от волхвов.

Тады Ірад, убачыўшы, што мудрацы ашукалі яго, разгневаўся надта і паслаў пазабіваць усіх дзетак у Віфляеме і ва ўсіх межах яго, ад двух гадоў і ніжэй, паводле часу, які выведаў у мудрацоў.

Тады Ірад, бачачы, што ён ашуканы магамі, раззлаваўся моцна і паслаў пазабіваць усіх дзяцей, што былі ў Бэтлехэме і ў яго ваколіцах ад двух гадоў і ніжэй, паводле часу, пра які выпытаў у магаў.

Тады Гірад, абачыўшы, што мудрыцы насьміяліся зь яго, надта загневаўся, і паслаў, і забіў усі дзеці, што былі ў Бэтлееме а ў вусіх аколіцах яго, ад двух год і ніжэй, подле часу, каторы ён распытаў у мудрыцоў.

Тады Ірад, угле́дзіўшы, што ма́гі з яго пасьмяяліся, ве́льмі разгне́ваўся і паслаў выбіць усіх дзяце́й у Віфляе́ме і ўсіх ваколіцах яго, ад двох гадоў і малодшых, водле часу, які вы́ведаў ад ма́гаў.

Тады Ірад, убачыўшы, што ён ашука́ны мудрацамі, разгне́ваўся вельмі і паслаў пазабіва́ць усіх дзяцей у Віфлее́ме і ва ўсіх ме́жах яго, ад двух гадоў і ніжэ́й, паводле часу, які дакладна вы́ведаў у мудрацоў.

Тады Ірад, убачыўшы, што мудрацы ашукалі яго, вельмі разгневаўся і паслаў пазабіваць усіх хлопцаў у Бэтлееме ды ва ўсіх ваколіцах яго, ад двух гадоў і менш, паводле часу, які выведаў ад мудрацоў.

Тады Ірад, убачыўшы, што мудрацы з яго пасьмяяліся, вельмі разгневаўся і паслаў забіць усіх дзяцей у Бэтлееме і ўсіх ваколіцах яго, ад двух гадоў і малодшых, паводле часу, які даведаўся ад мудрацоў.

Тады Ірад, убачыўшы, што мгі насмяяліся з яго, моцна разгневаўся і, паслаўшы людзей, выбіў усіх хлопчыкаў у Віфлееме і ва ўсіх яго межах, ад двух гадоў і менш, згодна з часам, які дакладна ўведаў ад магаў.

Тады Гірад, убачыўшы, што мудрацы пасьмяяліся зь яго, вельмі разгневаўся і, паслаўшы, забіў усіх дзяцей ў Бэтляеме і ва ўсіх ваколіцах ягоных, ад двух гадоў і меншых, паводля часу, які выведаў у мудрацоў.

Тады Ірад, зазнаўшы зьнявагі ад мудрацоў, разьярыўся гневам, і паслаў выбіць у Бэтлеэме і ўсіх ваколіцах яго ўсіх дзяцей ад двух гадоў і ніжэй, по-для часу, выведанага ад мудрацоў.

Тады Гэрад, бачачы, што мудрацы звялі яго, вельмі разгневаўся і, паслаўшы, выбіў ўсіх дзяцей, што былі ў Бэтлееме ды ў ва ўсіх аколіцах яго ад двух гадоў і ніжэй, згодна з часам, аб якім быў ад мудрацоў дапытаўся.

Тады Гэрад, бачачы, што яго зьвялі мудрацы, вельмі разгневаўся і, паслаўшы, выбіў усіх дзяцей, якія былі ў Бэтлееме і ў усіх ваколіцах яго ад двух гадоў і ніжэй, згодна з часам, аб якім быў дапытаўшыся ад мудрацоў.

Я крещу вас в воде в покаяние, но Идущий за мною сильнее меня; я не достоин понести обувь Его; Он будет крестить вас Духом Святым и огнем;

я хрышчу вас вадою на пакаяньне; але Той, Хто ідзе за мною, мацнейшы за мяне; я ня варты панесьці абутак Ягоны; Ён будзе хрысьціць вас Духам Сьвятым і вагнём;

Я вас хрышчу вадою дзеля навяртання, але Той, Хто ідзе за мною, дужэйшы за мяне. Яму я не варты насіць пасталоў. Ён будзе хрысціць вас Духам Святым і агнём.

Я хрышчу вас у вадзе на каяту, але Тый, што йдзець просьле мяне, дужшы за мяне, чыйго вобую я ня годны панесьці; Ён будзе хрысьціць вас у Духу Сьвятым а агню.

Я хрышчу вас у вадзе́ ў пакаяньне, але той, што йдзе́ за мною, дужэйшы за мяне́, я ня варт нясьці вобуй Яго. Ён будзе хрысьціць вас у Духу Сьвятым і ў вагні.

Я хрышчу́ вас вадою дзе́ля пакая́ння; але Той, Хто ідзе за мною, мацне́йшы за мяне; я не ва́рты пане́сці абутак Яго; Ён будзе хрысцíць вас Духам Святым і агнём.

Я вас хрышчу вадою дзеля пакаяння, але той, хто ідзе за мною, мацнейшы за мяне, і я няварты несці сандалі Ягоныя. Ён вас будзе хрысціць Духам Святым і агнём.

Я хрышчу вас у вадзе на навяртаньне, але Той, Хто ідзе за мною, дужэйшы за мяне, і я ня варты несьці сандалы Ягоныя. Ён будзе хрысьціць вас у Духу Сьвятым і ў агні.

Я хрышчу вас у вадзе на пакаянне, але Той, Хто ідзе за мною, мацнейшы за мяне, я не варты панесці Яго сандаляў; Ён будзе хрысціць вас Святым Духам і агнём;

Я хрышчу вас у вадзе ў (знак вашага) пакаяньня; але Той, Хто ідзе за мною дужэйшы за мяне; я ня варты панесьці абутак Ягоны. Ён будзе хрысьціць вас у Духу Сьвятым і ў вагні.

Я хрышчу вас вадою ў пакаяньне, але йдзе па мне мацнейшы за мяне; я-ж недастойны несьці абутак Ягоны; Ён будзе хрысьціць вас Духам Сьвятым і агнём.

Я то хрышчу вас вадою на пакуту, але той, што па мне прыйдзе, дужэйшы за мяне і я ня варт нясці абутак ягоны. Ён вас хрысціціме ў Духу Святым ды ў вагні.

Я то хрышчу вас вадою на пакуту, але той, каторы па мне прыйдзе, ёсьць мацнейшы за мяне і я ня варт нясьці абутак яго. Ён вас будзе хрысьціць Духам сьвятым і агнём.

лопата Его в руке Его, и Он очистит гумно Свое и соберет пшеницу Свою в житницу, а солому сожжет огнем неугасимым.

лапата Ягоная ў руцэ ў Яго, і Ён ачысьціць гумно Сваё, і зьбярэ пшаніцу Сваю ў засекі, а салому спаліць вагнём непагасным.

Веялка Яго ў руцэ Яго, і Ён ачысціць ток Свой і збярэ пшаніцу Сваю ў свіран, а салому спаліць агнём незгасальным».

Веялка Ягоная ў руццэ Ягонай, і ачысьце ток Свой, і зьбярэць пшонку Сваю да сьвірна, а ўмецьце спале агнём нязгасным».

Лапа́та Яго ў руцэ Яго, і Ён ачысьціць гумно сваё і зьбярэ пшаніцу сваю ў сьвіран, а салому спаліць агнём неўгасаючым.

Лапа́та Яго ў руцэ́ Яго, і Ён ачы́сціць гумно́ Сваё, і збярэ пшаніцу Сваю ў жы́тніцу, а мякíну спа́ліць агнём непага́сным.

Лапата Яго ў руцэ Ягонай, і Ён ачысціць гумно сваё і збярэ пшаніцу сваю ў засекі, а мякіну спаліць агнём непагасным».

Веялка Ягоная ў руцэ Ягонай, і Ён ачысьціць гумно Сваё, і зьбярэ пшаніцу Сваю ў сьвіран, а салому спаліць агнём нязгасным».

Яго веялка ў Яго руце, і Ён ачысціць Свой умалот і збярэ Сваю пшаніцу ў засекі, а мякіну спаліць непагасным агнём.

Гархва Ягоная ў Руцэ Ягонай, і Ён ачысьціць гумно Сваё і зьбярэ пшаніцу Сваю ў сьвіран, а салому спаліць агнём нязгасальным.

Веялка Яго ў руцэ Ягонай; і Ён ачысьціць гумно сваё і зьбярэ пшаніцу сваю ў сьвіран, а мякіну спаліць агнём незгасальным.

Веялка яго ў руцэ ягонай і ачысціць свой ток, і збярэ пшаніцу сваю ў сверан, а мякіну спаліць агнём няўгасным.

Веялка яго ў руцэ ягонай і Ён ачысьціць свой ток, і зьбярэ пшаніцу сваю ў сьвіран, а мякіну спаліць агнём няўгасным.

И се, глас с небес глаголющий: Сей есть Сын Мой возлюбленный, в Котором Мое благоволение.

І вось, голас зь нябёсаў прамовіў: Гэты ёсьць Сын Мой Любасны, Якога Я ўпадабаў.

І вось, голас з неба, які кажа: «Гэта Сын Мой улюбёны, Якога Я ўпадабаў Сабе».

І, гля, голас ізь нябёсаў, кажучы: «Гэта Сын Мой умілаваны, Каторага Я ўпадабаў!»

І вось голас з не́ба гаворачы: Гэты ёсьць Сын Мой улюблены, якому спагадаю.

І вось, голас з нябёсаў прамо́віў: гэта Сын Мой Узлю́блены, Якога Я ўпадаба́ў.

А голас з нябёсаў прамовіў: «Гэта Сын Мой умілаваны, якога Я ўпадабаў».

І вось, голас з неба, які казаў: «Гэта ёсьць Сын Мой улюбёны, у Якім маю ўпадабаньне».

І вось, голас з нябёсаў кажа: Гэта Мой Сын улюблёны, у Якім Маё задавальненне.

і вось Голас зь Нябёсаў гаворачы: Гэты ёсьць Сын Мой Любасны, Якому спагадаю.

І вось голас з небёсаў, прамаўляючы: — гэта Сын Мой Улюбёны, у Ім Маё Дабраволеньне.

А вось голас з неба гаворачы: Гэта сын мой мілы, ў якім маю ўпадобу.

І вось голас з неба адазваўся: Гэта ёсьць сын мой мілы, у каторым мне да ўспадобы.

Итак, кто нарушит одну из заповедей сих малейших и научит так людей, тот малейшим наречется в Царстве Небесном; а кто сотворит и научит, тот великим наречется в Царстве Небесном.

Дык вось, хто парушыць адну з запаведзяў гэтых найменшых і навучыць гэтак людзей, той найменшым назавецца ў Царстве Нябесным; а хто выканае і навучыць, той вялікім назавецца ў Царстве Нябесным.

Хто парушыць адно з гэтых прыказанняў найменшых і навучыць так людзей, таго назавуць найменшым у Валадарстве Нябесным. А хто выканае і навучыць, таго назавуць вялікім у Валадарстве Нябесным.

Дык хто ўзруша адно з расказаньняў гэтых найменшых і так навуча людзёў, — найменшым будзе названы ў гаспадарстве нябёсным; а хто споўне а навуча, тый вялікім будзе названы ў гаспадарстве нябёсным.

Вось жа, хто парушыць адну з гэтых найме́ншых за́паведзяў і навучыць таго людзе́й, той найме́ншым названы будзе ў Царстве Нябе́сным; а хто выпаўніць і навучыць, той вялікім названы будзе ў Царстве Нябе́сным.

Дык вось, хто пару́шыць адну з за́паведзяў гэтых найме́ншых і наву́чыць так людзей, той найме́ншым назаве́цца ў Царстве Нябесным; а хто вы́канае і наву́чыць, той вялікім назаве́цца ў Царстве Нябесным.

Таму, калі хто парушыць адну з гэтых найменшых запаведзяў і навучыць гэтаму людзей, той найменшым назавецца ў Валадарстве Нябесным. Хто ж выканае і навучыць, той вялікім назавецца ў Валадарстве Нябесным.

Вось жа, хто парушыць адно з гэтых найменшых прыказаньняў і навучыць гэтаму людзей, той найменшым названы будзе ў Валадарстве Нябесным; а хто выканае і навучыць, той вялікім названы будзе ў Валадарстве Нябесным.

Дык, хто адменіць адну з найменшых гэтых запаведзяў і так навучыць людзей, той будзе названы найменшым у Царстве Нябёсаў; а хто выканае і навучыць, той будзе названы вялікім у Царстве Нябёсаў.

Пагэтаму, хто (толькі) разьвяжа (правільна растлумачыць сэнс) аднаго з гэтых малейшых прыказаньняў і навучыць гэтаму людзей, малейшым будзе названы ў Гаспадарстве Нябёсаў. А хто выканае і навучыць, той вялікім будзе названы ў Гаспадарстве Нябёсаў.

Калі-ж нехта парушыць хоць адзін з гэтых найменшых запаветаў і гэтак навучыць людзей, той у Ўладарстве Нябесным названы будзе найменшым; каторы-ж выканае і навучыць, той вялікім будзе названы у Ўладарстве Нябесным.

Дык хто-б нарушыў адно з гэтых найменшых прыказанняў і так-бы навучаў людзей, той найменшым называцімецца ў валадарсьцьве нябесным; а хто споўніць ды навучыць, той будзе названы вялікім у валадарсьцьве нябесным;

Дык хто-б скасаваў адно з гэтых найменшых прыказаньняў і так-бы навучаў людзей, будзе названы найменшым у каралеўстве нябесным; а хто-б чыніў і навучаў, той будзе названы вялікім у каралеўстве нябесным.

Вы слышали, что сказано древним: не убивай, кто же убьет, подлежит суду.

Вы чулі, што сказана продкам: «не забівай; а хто заб’е, падпадае суду».

Чулі, што сказана было продкам: “Не забівай”, а хто заб’е, будзе асуджаны.

Вы чулі, што сказана старавечным: ’Не забівай; а хто заб’ець, падпадзець пад суд’.

Вы чулі, што сказана старадаўным: не забівай; хто-ж заб’е́, падлягае суду (Выхад 20:13).

Вы чулі, што ска́зана продкам: «не забівай; а хто заб’е, падляга́е суду́».

Вы чулі, што было сказана продкам: “Не забівай”, а хто заб’е, падлягае суду.

Вы чулі, што сказана старадаўнім: “Не забівай, а хто заб’е, падлягае суду”.

Вы чулі, што сказана старажытным: «Не забівай, а хто заб’е, падпадзе пад суд».

Вы чулі, што сказана старадаўным: ня забівай, хто ж заб’е будзе адданы суду.

Вы чулі, што гаворана было даўнейшым — не забівай, а хто заб’е, падлягае суду.

Вы чулі што сказана старадаўным: «Не забівай, а хто-б забіў, падпадзе пад суд» (Выйсьц. 20:13).

Вы чулі, што сказана старадаўным: «Не забівай, а хто-б забіў, будзе падлеглы суду» (Вых. 20:13).

А Я говорю вам, что всякий, гневающийся на брата своего напрасно, подлежит суду; кто же скажет брату своему: "рака", подлежит синедриону; а кто скажет: "безумный", подлежит геенне огненной.

А Я кажу вам, што кожны, хто гневаецца на брата свайго марна, падпадае суду; хто ж бо скажа брату свайму «пусты чалавек», падпадае сынедрыёну; а хто скажа «неразумны», падпадае геене вогненнай.

А Я вам кажу, што той, хто дарэмна гневаецца на брата свайго, будзе асуджаны; а хто скажа брату свайму: “рака”, — будзе асуджаны радай, а хто скажа: “дурны”, — будзе асуджаны агнём пякельным.

А я кажу вам, што кажны, хто злуецца на брата свайго дарма, падпадзець пад суд; а хто скажа брату свайму ’рака’ (Пустыня), падпадзець пад сынэдрыён; а хто скажа ’дурань’, падпадзець пад пекляное цяпло.

А Я кажу вам, што ўсякі, хто гне́ваецца на брата свайго дарэмна, падлягае суду; а хто скажа брату свайму: рака́,* падлягае сынэдрыону, а хто скажа: шалёны, падлягае гее́ньне агняво́й.

А Я кажу вам, што кожны, хто гне́ваецца на брата свайго ма́рна, падляга́е суду; а хто скажа брату свайму: «рака́», падляга́е сінедрыёну; а хто скажа: «неразумны», падляга́е гее́не вогненнай.

А Я кажу вам, што кожны, хто гневаецца на брата свайго, падлягае суду. Хто ж скажа брату свайму “рака”, падлягае Сінэдрыёну, а хто скажа “неразумны”, падлягае геене вогненнай.

А Я кажу вам, што ўсякі, хто гневаецца на брата свайго дарэмна, падлягае суду; а хто скажа брату свайму: “Нікчэмны”, падлягае сынэдрыёну, а хто скажа: “Дурань”, падлягае гееньне вогненай.

А Я кажу вам, кожны, хто [дарэмна] гневаецца на свайго брата, падпадзе пад суд; а хто скажа свайму брату: «Рака4» падпадзе пад суд сінедрыёна5, а хто скажа «Марэ»6, падпадзе пад кару геены вогненнай.

А Я кажу вам, што кожны, хто гневаецца на брата свайго дарэмна, будзе адданы суду; а хто скажа брату свайму: «ра́ка», будзе адданы сынедрыёну; а хто скажа: «дурны», будзе адданы гееньне агнявой.

А Я кажу вам: кажны, хто злуецца на брата свайго на дарэмна, падлягае суду; а хто скажа брату свайму — брыда, — падлягае сынедрыёну; а хто скажа — вар’ят, — падлягае гэене агнявой.

А я вам кажу, кожны, хто гневаецца на брата свайго, падлягае суду, а хто-б сказаў на брата свайго «нягоднік», будзе падлеглы суду найвышэйшаму, а хто-б сказаў «бязбожнік» будзе падлеглы пякельнаму агню.

А я вам кажу, што кожны, хто гневаецца на брата свайго, будзе падлеглы суду, а хто-б сказаў на брата свайго «нягоднік», будзе падлеглы суду найвышэйшаму, а хто-б сказаў «бязбожнік», будзе падлеглы пякельнаму агню.

Сказано также, что если кто разведется с женою своею, пусть даст ей разводную.

Сказана таксама, што, калі хто разьвядзецца з жонкаю сваёю, няхай дасьць ёй разводны ліст.

Сказана таксама: “Хто пакіне жонку сваю, хай дасць ёй разводны ліст”.

І сказана: ’Калі хто адпушчае жонку сваю, няхай дасьць ёй разводны ліст’.

Сказана таксама, што, калі хто разлуча́ецца з жонкаю сваёю, няхай дасьць ёй разво́д (Другазаконьне 24:1).

Ска́зана таксама, што, калі хто развядзе́цца з жонкаю сваёю, няхай дасць ёй разво́дны ліст.

Сказана: “Калі хто адпускае жонку сваю, няхай дасць ёй разводны ліст”.

Сказана таксама, што, калі хто разлучаецца з жонкаю сваёю, няхай дасьць ёй развод.

І было сказана: «Хто адпусціць жонку сваю, няхай дасць ёй разводны ліст».

Сказана таксама: хто разьвядзецца з жонкаю сваёю, хай дасьць ёй развод.

Таксама было сказана: калі хто разводзіцца з жаною сваю, няхай дасьць ёй адпускны ліст.

І сказана такжа: «Хто-б пакідаў жонку сваю, хай дасьць ёй разводны ліст» (Паўт. Пр. 24:1),

І сказана так так-жа: «Хто-б пакідаў сваю жонку, няхай дасьць ёй разводны ліст» (Паўл. Пр. 24:1),

А Я говорю вам: кто разводится с женою своею, кроме вины прелюбодеяния, тот подает ей повод прелюбодействовать; и кто женится на разведенной, тот прелюбодействует.

А Я вам кажу: кожны, хто разводзіцца з жонкаю сваёю, акрамя як з прычыны распусты, той даводзіць яе да пералюбу; і хто ажэніцца з разьведзенай, той чыніць пералюб.

А Я кажу вам: кожны, хто пакідае жонку сваю, акрамя як з прычыны яе распусты, выстаўляе яе на чужаложства. І той, хто жэніцца з ёю, чужаложыць.

А Я кажу вам, што кажны, хто адпушчае жонку сваю, апрача віны чужалоства, тый даець прычыну да яе чужалоства; і хто ажэніцца з разьведзенай, тый чужаложа.

А Я кажу вам: хто разлучаецца з жонкаю сваёю апрача віны блуду, той робіць яе́ распусьніцаю.

А Я кажу вам: кожны, хто разво́дзіцца з жонкаю сваёю, акрамя як з прычыны блу́ду, той даво́дзіць яе да пралюбадзе́йства; і хто ажэ́ніцца з разве́дзенай, той пралюбадзе́йнічае.

А Я кажу вам: кожны, хто развядзецца з жонкаю сваёю, акрамя як з прычыны распусты, той даводзіць яе да чужалоства, а хто ажэніцца з разведзенаю, той чужаложыць.

А Я кажу вам: хто разлучаецца з жонкаю сваёю не з прычыны распусты, той робіць яе чужаложніцай, і хто жэніцца з разьведзенай, той чужаложыць.

А Я кажу вам, што кожны, хто адпускае жонку сваю, апроч як з прычыны распусты, даводзіць яе да чужаложства; і хто ажэніцца з адпушчанаю, чужаложыць.

А Я кажу вам, што хто разьвядзецца з жонкаю сваёю, акрамя прычыны пералюбу, той робіць яе пералюбкай, і калі хто ўзяў у жонкі разьведзеную, (той) пералюбствуе.

Я-ж кажу вам: кажны, хто разводзіцца з жаною сваею, апрача віны блудедзеяньня, той даводзіць яе да блудадзеяньня, і хто з разводкаю ажэніцца, той блудадзейнічае.

а я вам кажу, што кожны, хто-б жонку сваю пакінуў, акрамя прычыны чужалоства, даводзіць яе да чужалоства, а хто-б ажаніўся з пакіненай, чужаложыць.

а я вам кажу: што кожны, хто-б пакінуў сваю жонку, акрамя прычыны чужаложства, прыводзіць яе да чужаложства, а хто-б ажаніўся з пакіненай, чужаложыць.

не уподобляйтесь им, ибо знает Отец ваш, в чем вы имеете нужду, прежде вашего прошения у Него.

дык ня будзьце ж падобныя да іх; бо ведае Айцец ваш, у чым вы маеце патрэбу, раней, чым вы ў Яго папросіце.

Дык не будзьце падобнымі да іх; бо Айцец ваш ведае, у чым ваша патрэба, раней, чым вы Яго папросіце.

Ня будзьце падобныя да іх, бо ведае Айцец ваш, чаго вы патрабуеце, уперад, чымся вы ў Яго папросіце.

Ня будзьце падобны да іх, бо ве́дае Аце́ц ваш, у чым вы ма́еце патрэбу, ране́й, чым папросіце ў Яго.

Не будзьце ж падобнымі да іх; бо ведае Айцец ваш, у чым вы ма́еце патрэ́бу, ране́й, чым вы папро́сіце ў Яго.

Не будзьце ж падобнымі да іх, бо ведае Айцец ваш, у чым вы маеце патрэбу, раней, чым вы папросіце ў Яго.

Ня будзьце падобныя да іх, бо ведае Айцец ваш, у чым вы маеце патрэбу, раней, чым вы папросіце ў Яго.

дык не прыпадабняйцеся да іх, бо ваш Бацька ведае, у чым вы маеце патрэбу, перш чым вы ў Яго папросіце.

Ня будзьце ж падобнымі ім. Бо ведае Ба́цька ваш, якую маеце патрэбу, раней вашага прашэньня (ў) Яго.

не прыпадабняйцеся да іх, — ведае Айцец ваш вашыя патрэбы, перш, чым вы папросіце ў Яго.

Ня будзьце падобны да іх, бо ваш Айцец ведае, чаго вам трэба, перш, чым у яго папросіце.

Дык ня будзьце падобны да іх, бо ведае Айцец вас, чаго вам трэба, перш, чым папросіце ў яго.

ибо каким судом судите, [таким] будете судимы; и какою мерою мерите, [такою] и вам будут мерить.

бо якім судом судзіце, такім вас судзіць будуць; і якою мераю мерыце, такою і вам будуць мерыць.

Бо якім судом вы будзеце судзіць, такім і вас асудзяць, і якою меркай вы будзеце мерыць, такою вам будуць мерыць.

Бо якім судам судзіце, такім і вас будуць судзіць; і якой мераю мераеце, такой і вам адмераюць.

Бо якім судом су́дзіце, такім будзеце су́джаны; і якою ме́ркаю ме́раеце, гэткаю і вам адме́раюць.

Бо якім судом су́дзіце, такім вас судзíць будуць; і якою ме́раю ме́раеце, такою і вам адме́раецца.

Бо якім судом вы судзіце, такім і вас асудзяць, і якой мераю мераеце, такой і вам будзе адмерана.

Бо якім судом судзіце, такім будзеце суджаны, і якою меркаю мераеце, гэткаю і вам адмераюць.

бо якім судом судзіце, такім будуць судзіць вас; і якою мерай мераеце, такою вам адмераюць.

Бо якім судом судзіце, (такім і) будзеце суджаны. І якою меркаю мераеце, гэткай і вам будзе адмерана.

Бо якім судом судзіце, такім і вас будуць судзіць, і якою меркаю мераеце, такою адмераюць і вам.

Бо якім судом вы судзіце, такім і вас судзіцімуць, ды якой меркай вы адмерыце такой і вам адмерыцца.

Бо якім судом вы асудзіце, такім і вас будуць судзіць, і якой меркай вы адмерыце, такой і вам адмераць.

Есть ли между вами такой человек, который, когда сын его попросит у него хлеба, подал бы ему камень?

Ці ёсьць сярод вас такі чалавек, які, калі папросіць сын ягоны ў яго хлеба, камень падаў бы яму?

Ці ёсць між вамі чалавек, які дасць сыну свайму камень, калі ён просіць хлеба?

Ці ё памеж вас такая людзіна, каторая, калі сын ейны папросе ў яе хлеба, падасьць яму камень?

Ці ёсьць між вамі чалаве́к, у якога сын калі папросіць хле́ба, ён даў бы яму ка́мень?

Ці ёсць сярод вас такі чалавек, які, калі сын яго папро́сіць у яго хле́ба, ка́мень пада́сць яму?

Ці ёсць сярод вас чалавек, які, калі сын ягоны папросіць у яго хлеба, дасць яму камень?

Ці ёсьць між вамі чалавек, які, калі сын ягоны папросіць хлеба, дасьць яму камень?

Ці ёсць між вас чалавек, які, калі яго сын папросіць хлеба, падасць яму камень?

Ці ёсьць сярод вас які чалавек, калі сын ягоны папросіць у яго хлеба, то падасьць яму камень?

Або, ці ёсьць між вамі такі чалавек, у каго сын папрасіў-бы хлеба, а ён даў-бы яму камень?

Або, ці ёсьць між вамі такі чалавек, які свайму сыну просячаму хлеба, даў-бы камень?

Або ці ёсьць паміж вамі такі чалавек, каторы даўбы свайму сыну камень, каліб ён папрасіў у яго хлеба?

И говорит ему Иисус: смотри, никому не сказывай, но пойди, покажи себя священнику и принеси дар, какой повелел Моисей, во свидетельство им.

І кажа яму Ісус: глядзі, не кажы нікому; але ідзі, пакажыся сьвятару, і прынясі дар, аб якім загадаў Майсей, на сьведчаньне ім.

І гаворыць яму Ісус: «Глядзі, нікому не расказвай, але ідзі, пакажыся святару ды прынясі дар, які загадаў Майсей, на сведчанне ім».

І кажа яму Ісус: «Глядзі, нікому не кажы; але пайдзі, пакажыся сьвятару і абрачы дар, які расказаў Масей, на сьветчаньне ім».

І ён ураз жа ачысьціўся ад праказы. І кажа яму Ісус: глядзі, нікому не кажы, але пайдзі пакажы́ся сьвяшчэніку і прынясі дар, які павяле́ў Майсе́й дзеля сьве́дчаньня ім.

І кажа яму Іісус: глядзі, нікому не расказвай; а ідзі, пакажы́ся святару́ і прынясі дар, як загадаў Маісей, дзеля све́дчання ім.

Езус сказаў яму: «Глядзі, нікому не кажы, але ідзі, пакажыся святару і ахвяруй дар, які наказаў Майсей, на сведчанне ім».

І кажа яму Ісус: «Глядзі, нікому не кажы, але пайдзі, пакажыся сьвятару і прынясі дар, які загадаў Майсей дзеля сьведчаньня ім».

І кажа яму Ісус: Глядзі, не расказвай нікому; а ідзі, пакажы сябе святару, і прынясі дар, які запаведаў Маісей, на сведчанне ім.

І кажа яму Ісус: глядзі, нікому ня кажы, але пайдзі (і) пакажы сябе сьвятару і прынясі дар, які загадаў Масей, як сьвядоцтва ім.

І сказаў яму Ісус: — глядзі, нікому не кажы, але пайдзі пакажыся сьвячэньніку, і прынясі дар, як запавядаў у законе Майсей, у засьветчаньне ім.

І сказаў яму Езус: Глядзі, нікому не расказвай, але йдзі пакажыся сьвятару ды ахвяруй дар, які загадаў Майзей, на пасьветчанне ім.

І сказаў яму Езус: Глядзі, нікому не кажы, але ідзі, пакажыся сьвятару і ахвяруй дар, які загадаў Майсей, гэным на пасьведчаньне.

В какой бы город или селение ни вошли вы, наведывайтесь, кто в нем достоин, и там оставайтесь, пока не выйдете;

У які горад ці селішча вы ні ўвайшлі б, даведайцеся, хто ў ім годны, і там заставайцеся, пакуль ня выйдзеце;

А ў які горад або вёску зойдзеце, спытайцеся, хто ў ім прыстойны, ды там заставайцеся аж да свайго адыходу.

Да якога места альбо селішча ня ўвыйшлі б вы, даведайцеся, хто ў ім годны, і там заставайцеся, пакуль ня выйдзеце.

У якое-б ме́ста ці сяло ні прыйшлі вы, даве́давайцеся, хто ў ім дастойны, і там аставайцеся, пакуль ня выйдзеце.

У які б горад ці пасе́лішча вы ні ўвайшлі, даве́дайцеся, хто ў ім дастойны, і там застава́йцеся, пакуль не вы́йдзеце.

У які б горад ці вёску вы ні ўвайшлі, даведайцеся, хто ў ім годны, і там заставайцеся, пакуль не выйдзеце.

А ў які горад ці мястэчка ўвойдзеце, даведайцеся, хто ў ім дастойны, і там заставайцеся, пакуль ня выйдзеце.

А ў які б горад ці сяло вы ні ўвайшлі, даведайцеся, хто ў ім годны; і там заставайцеся, пакуль не выйдзеце;

А ў якое места ці сяло ўвойдзеце, даведайцеся, хто ў ім годны, і там заставайцеся, пакуль ня выйдзеце.

І калі ў якое места ці аселішча прыйдзеце, даведвайцеся, хто ў ім дастойны, там і аставайцеся, пакуль ня выйдзеце.

А ў які-б горад, або сяло вы не ўвайшлі, даведайцеся, хто ў ім дастойны — там і аставайцеся пакуль ня выйдзеце.

А ў які-б горад або сяло вы не ўвайшлі, даведайцеся, хто ў ім ёсьць дастойны — і там аставайцеся, аж пакуль ня выйдзеце.

А если кто не примет вас и не послушает слов ваших, то, выходя из дома или из города того, отрясите прах от ног ваших;

А калі хто ня прыме вас і не паслухаецца слоў вашых, дык, выходзячы з дома, альбо з горада таго, абцярушэце пыл з ног вашых;

А калі б хто вас не прыняў ды не слухаў слоў вашых, выйшаўшы вон з дома або з горада таго, абтрасіце пыл з ног вашых.

А калі хто ня прыйме вас і ня будзе слухаць словаў вашых, то, выходзячы з дому альбо зь места таго, атрасіце пыл із ног сваіх.

А калі хто ня пры́йме вас і ня будзе слухаць слоў вашых, то, выходзячы з дому ці з ме́ста таго, атрасе́це пыл з ног вашых.

А калі хто не пры́ме вас і не паслухаецца слоў вашых, то, выходзячы з дому, альбо з горада таго, абтрасíце пыл з ног вашых.

А калі хто не прыме вас і не паслухаецца словаў вашых, то, выходзячы з дому або з горада таго, атрасіце пыл з ног вашых.

І калі хто ня прыйме вас і ня будзе слухаць словаў вашых, то, выходзячы з дому ці з гораду таго, абтрасіце пыл з ног вашых.

А хто не прымае вас і не паслухае вашых слоў, то, выходзячы з таго дома ці з горада страсіце пыл з вашых ног.

А калі хто ня прыйме вас і ня будзе слухаць слоў вашых, то выходзячы з дому ці зь места таго, абцярушыце пыл з ног вашых.

А калі хто ня прыме вас ці не паслухае словаў вашых, то, выйходзячы з дому ці места таго, атрасеце пыл з ног вашых.

А калі-б хто ня прыняў вас ды ня слухаў слоў вашых, выходзячы з дому, або места, абтрасеце пыл з ног вашых.

А калі-б хто ня прыняў вас і ня слухаў слоў вашых, выходзячы з дому або гораду, абтрасеце пыл з ног вашых.

Итак не бойтесь их, ибо нет ничего сокровенного, что не открылось бы, и тайного, что не было бы узнано.

Дык вось, ня бойцеся іх: бо няма нічога схаванага, што ня выкрылася б, і таемнага, што ня было б уведана.

Дык не бойцеся іх. Бо няма нічога скрытага, што не было б выяўлена, і нічога таемнага, што не стала б вядомым.

Дык ня бойцеся іх, бо няма нічога схаванага, што не адкрылася б, і тайнага, праз што не даведаліся б.

Дык ня бойцеся-ж іх: бо няма нічога ўкрытага, каб ня вы́явілася, ні патайнога, што ня сталася-б вядомым.

Дык вось, не бойцеся іх: бо няма нічога схава́нага, што не адкрылася б, і тае́мнага, што не стала б вядомым.

Не бойцеся іх, бо няма нічога схаванага, што б не адкрылася, і патаемнага, што б не стала вядомым.

Дык ня бойцеся іх, бо няма нічога прыкрытага, каб не адкрылася, ані тайнага, каб ня сталася вядомым.

Дык не бойцеся іх: бо няма нічога схаванага, што не адкрыецца; і таемнага, што не будзе вядома.

Дык жа ня бойцеся іх: бо няма нічога ўкрытага, што б ня выявілася, і таемнага, што б ня сталася вядомым.

Але, ня бойцеся іх: нічога-ж няма сукрытага, каб ня выкрылася, ні тайнага, каб ня выявілася.

Адыж ня бойцеся іх; няма бо нічога сукрытага, што-б ня выявілася, і таёмнага, што-б ня, сталася ведамым.

Дык ня бойцецся іх; бо няма нічога скрытнага, што-б ня сталася вядомым.

Что говорю вам в темноте, говорите при свете; и что на ухо слышите, проповедуйте на кровлях.

Што кажу вам у цемры, кажэце пры сьвятле; і што на вуха чуеце, прапаведуйце з дахаў.

Тое, што кажу вам у цемры, кажыце пры святле; і што чуеце на вуха, прапаведуйце на дахах.

Што кажу вам у цямноце, кажыце ў сьвятліні; і што чуеце на вуха, разгалашайце на стрэхах.

Што кажу вам у цемнаце́, гаварэце пры сьвятле́; і што наву́ха чуеце, абвяшчайце са стрэхаў.

Што́ кажу вам у цемры, кажы́це пры святле́; і што́ на ву́ха чу́еце, прапаве́дуйце з дахаў.

Што кажу вам у цемры, гаварыце пры святле, і што на вуха чуеце, прапаведуйце на дахах.

Што кажу вам у цемры, кажыце пры сьвятле; і што чуеце на вуха, абвяшчайце з дахаў.

Што кажу вам у цемры, кажыце пры святле; а што чуеце на вуха, прапаведуйце на дахах.

Што кажу вам у цемнаце, кажыце ў сьвятле; і што чуеце на вуха, абвяшчайце з дахаў.

Што кажу вам упоцемку, гаварэце пры сьвятле; і што на вуха чуеце, абвяшчайце на дахах.

Што я вам кажу ў цемры, вы тое гаварэце пры сьвятле, і што на вуха чуеце, абвяшчайце на дахах.

Што я вам кажу ў цемры, кажэце пры сьвятле, і што на вуха чуеце, абвяшчайце па дахах.

и кто не берет креста своего и следует за Мною, тот не достоин Меня.

і хто не бярэ крыжа свайго і ня йдзе сьледам за Мною, той ня варты Мяне.

І хто не прымае крыжа свайго і не ідзе за Мною, той не варты Мяне.

І хто не бярэць крыжа свайго і ня йдзець за Імною, тый ня годны Мяне.

І хто не бярэ крыжа свайго і ня йдзе́ за Мною, той ня варт Мяне́.

І хто не бярэ крыжа́ свайго і не ідзе следам за Мною, той не ва́рты Мяне.

І хто не бярэ крыжа свайго, а ідзе за Мною, той не варты Мяне.

І хто не бярэ крыжа свайго і ідзе за Мною, той ня варты Мяне.

і хто не бярэ свайго крыжа, а ідзе ўслед за Мною, не годны Мяне.

І хто ня бярэ крыжа свайго, але ідзе ўсьлед за Мною, ня варты Мяне.

І хто не бярэ крыжа свайго і ня йдзе ўсьлед за Мною — недастойны Мяне.

Ды хто не бярэ крыжа свайго і ня йдзе за мною, той ня варты мяне.

І хто не бярэ крыжа свайго і ня ідзе за мною, ня варт мяне.

И кто напоит одного из малых сих только чашею холодной воды, во имя ученика, истинно говорю вам, не потеряет награды своей.

І хто напоіць аднаго з малых гэтых толькі кубкам халоднай вады ў імя вучня, праўду кажу вам, ня страціць узнагароды сваёй.

І хто хаця б напіцца дасць кубак халоднай вады аднаму з гэтых найменшых толькі за імя вучня, сапраўды кажу вам: не страціць ён узнагароды сваёй».

І хто дасьць піць аднаму з малых гэтых коўню сьцюдзёнае вады ў імя вучаніка, запраўды кажу вам аніяк ня згубе нагароды свае».

І хто напоіць аднаго з малых гэтых толькі чарай сьцюдзёнай вады ў імя вучня, запраўды кажу вам, ня страціць нагароды свае́.

І хто напо́іць аднаго з малы́х гэтых толькі чашай халоднай вады ў імя́ вучня, праўду кажу вам, той не стра́ціць узнагароды сваёй.

І хто напоіць аднаго з малых гэтых толькі кубкам халоднай вады як вучня, сапраўды кажу вам, не страціць узнагароды сваёй».

І калі хто напоіць аднаго з малых гэтых толькі кубкам халоднай вады ў імя вучня, сапраўды кажу вам, ня страціць нагароды сваёй».

І хто напоіць аднаго з гэтых малых толькі кубкам сцюдзёнай вады ў імя вучня, сапраўды кажу вам, той ні ў якім разе не страціць сваёй узнагароды.

І хто, калі напоіць аднаго з малых гэтых (хаця б) адным кубкам халоднай вады ў імя вучня, праўду кажу вам, ня страціць узнагароды сваёй.

І хто напоіць аднаго з гэтых малых толькі чарай сьцюдзёнай вады ў імя вучня, — праўдзіва кажу вам, ня страціць узнагароды свае.

А хто-б даў напіцца аднаму з гэтых найменшых кубак халоднай вады таму, што ён вучань, сапраўды кажу вам, ня страціць нагароды свае.

А хто-б даў напіцца аднаму з гэтых найменшых толькі кубак халоднай вады ў імя вучня, сапраўды кажу вам, ён ня страціць свае нагароды.

И сказал им Иисус в ответ: пойдите, скажите Иоанну, что слышите и видите:

І сказаў ім Ісус у адказ: ідзеце, скажэце Яну, што чуеце і бачыце:

Адказваючы, сказаў ім Ісус: «Ідзіце і паведаміце Яну, што вы чулі і бачылі:

І, адказаўшы, Ісус сказаў ім: «Пайдзіце, накажыце Яану, што чуеце а бачыце:

І сказаў ім Ісус у адказ: пайдзе́це, абвясьціце Іоану, што́ чуеце і бачыце.

І сказаў ім Іісус у адказ: ідзіце, скажы́це Іаану, што́ вы чу́еце і ба́чыце:

І сказаў ім Езус у адказ: «Ідзіце, раскажыце Яну тое, што чуеце і бачыце:

І, адказваючы, Ісус сказаў ім: «Ідзіце, паведаміце Яну, што чуеце і бачыце:

І ў адказ Ісус сказаў ім: ідзіце, скажыце Іаану, што вы чуеце і бачыце:

І, адказаўшы, Ісус сказаў ім: пайдзіце, абвясьціце Яану, што чуеце і бачыце:

І сказаў ім Ісус у адказ: пайдзеце, скажэце Яну, што вы чуеце і бачыце.

І адказваючы Езус ім гавора: Ідзеце й спавясьцеце Яна, што вы чулі й бачылі:

І адказваючы Езус сказаў ім: Пайшоўшы, раскажэце Яну, што вы чулі і бачылі:

и блажен, кто не соблазнится о Мне.

і дабрашчасны той, хто не спакусіцца празь Мяне.

і дабраславёны, хто не згоршыцца з Мяне».

Шчасьлівы, хто не спакушаецца перазь Мяне».

І шчасьлівы, хто не спакусіцца праз мяне́.

і блажэнны, хто не ўсумнíцца ўва Мне.

І шчаслівы той, хто не спакусіцца праз Мяне».

І шчасьлівы той, хто ня згоршыцца праз Мяне».

і шчаслівы, хто не разуверыцца ўва Мне.

і шчасьлівы, хто ня спакусіцца ўва Мне.

І шчасьлівы той, хто не зблазьніцца ўва Мне.

І багаслаўлёны, хто ня будзе горшыцца з мяне.

І багаслаўлены, хто ня будзе горшыца з мяне.

Ибо он тот, о котором написано: се, Я посылаю Ангела Моего пред лицем Твоим, который приготовит путь Твой пред Тобою.

Бо ён той, пра якога напісана: «вось, Я пасылаю анёла Майго перад абліччам Тваім, які падрыхтуе шлях Твой перад Табою».

Бо ён ёсць той, пра каго было напісана: “Вось жа, Я пасылаю анёла Майго перад абліччам Тваім, які прыгатуе дарогу Тваю перад Табою”.

Бо ён тый, пра каторага напісана: ’Вось, Я пасылаю ангіла Свайго перад відам Тваім, каторы прыгатуе дарогу Тваю перад Табою’.

Бо ён той, пра якога напісана: вось Я пасылаю Ангела Майго перад абліччам Тваім, які прыгатуе шлях Твой перад Табою (Малахія 3:1).

Бо ён той, пра каго напíсана: «вось, Я пасылаю Ангела Майго перад аблíччам Тваім, які падрыхту́е шлях Твой перад Табою».

Гэта той, пра каго напісана: “Вось Я пасылаю анёла Майго перад Табою, які падрыхтуе дарогу Тваю перад Табою”.

Бо ён ёсьць той, пра якога напісана: “Вось, Я пасылаю анёла Майго перад абліччам Тваім, які пракладзе шлях Твой перад Табою”.

[Бо] гэта той, пра каго напісана: «Вось, Я пасылаю Майго пасланца перад Тваім абліччам, які падрыхтуе Тваю дарогу перад Табою».

Бо ён ёсьць той, пра якога напісана: вось Я пасылаю Ангела Майго перад Абліччам Тваім, які прыгатовіць шлях Твой перад Табою.

Бо ён той, пра каго напісана: — вось Я пасылаю ангела Майго прад абліччам Тваім, які прыгатуе шлях Твой прад Табою.

Гэта бо той, аб якім напісана: «Вось я пасылаю анела перад воблікам тваім, які падрыхтуе шлях твой прад табою» (Малях. 3:1).

Бо гэта той, аб каторым напісана: «Вось я пасылаю анёла майго перад воблікам тваім, які прыгатуе шлях твой перад табою» (Мал. 3:1).

Тогда начал Он укорять города, в которых наиболее явлено было сил Его, за то, что они не покаялись:

Тады пачаў Ён дакараць гарады, у якіх найбольш праявіліся сілы Яго, бо яны не пакаяліся.

Потым пачаў Ён дакараць гарады, у якіх адбылося найбольш цудаў Яго, што яны не навярнуліся.

Тады пачаў Ён упікаць местам, ідзе сталася вельмі шмат магучых учынкаў Ягоных, за тое, што яны не пакаяліся:

Тады пачаў Ён дакара́ць ме́сты, у якіх найбале́й вы́явілася моц Яго, за тое, што яны не пака́яліся.

Тады пачаў Іісус дакара́ць гарады, у якіх найбольш праявíліся сілы Яго, за тое, што яны не пака́яліся.

Тады пачаў дакараць гарады, у якіх адбылося найбольш Ягоных цудаў, за тое, што яны не пакаяліся:

Тады пачаў Ён дакараць гарады, у якіх найбольш сталася цудаў Ягоных, за тое, што яны не навярнуліся:

Тады Ён пачаў дакараць гарады, дзе адбылося найбольш Яго цудаў, за тое, што яны не пакаяліся:

Тады пачаў Ён дакараць месты, у якіх найбольш была выяўлена моц Ягоная за тое, што яны ня пакаяліся:

Тады пачаў Ісус дакараць гарадам, у якіх найбольш дзеялася цудаў Ягоных, за тое, што не пакаяліся.

Тады пачаў дакараць гарадом, у якіх найболей сталася ягоных цудаў, за тое, што не пакутавалі.

Тады пачаў дакараць гарадом, у якіх сталася найболей ягоных цудаў, за тое, што не пакутавалі.

Все предано Мне Отцем Моим, и никто не знает Сына, кроме Отца; и Отца не знает никто, кроме Сына, и кому Сын хочет открыть.

Усё Мне перададзена Айцом Маім, і ніхто ня ведае Сына, толькі Айцец; і Айца ня ведае ніхто, толькі Сын, і каму Сын хоча адкрыць.

Усё Мне дадзена Айцом Маім. Ды ніхто не ведае Сына, акрамя Айца, і ніхто не ведае Айца, акрамя Сына і каму Сын захоча адкрыць.

Усе перадаў Імне Айцец Мой, і ніхто ня знае добра Сына, апрача Айца; і Айца ня знае ніхто добра, апрача Сына, і каму Сын хоча аб’явіць.

Усё Мне́ перада́на Айцом Маім, і ніхто ня знае Сына апрача Айца; і Айца ня знае ніхто апрача Сына і каму Сын хоча адкрыць.

Усё Мне перада́дзена Айцом Маім, і ніхто не знае Сына, акрамя Айца; і Айца не знае ніхто, акрамя Сына, і каму Сын хоча адкрыць.

Усё перададзена Мне Айцом Маім, і ніхто не ведае Сына, апроч Айца; і Айца ніхто не ведае, апроч Сына і таго, каму Сын захоча адкрыць.

Усё Мне аддадзена Айцом Маім, і ніхто не спазнаў Сына, акрамя Айца; і ніхто не спазнаў Айца, акрамя Сына і каму Сын пастанавіў адкрыць.

Усё Мне перададзена Маім Бацькам, і ніхто не ведае Сына, апроч Бацькі; і ніхто не ведае Бацькі, апроч Сына, і каму Сын хоча адкрыць.

Усё Мне перададзена Ба́цькам Маім, і ніхто ня ведае Сына, акрамя Ба́цькі; і Ба́цьку ніхто ня ведае, акрамя Сына; і каму Сын хоча адкрыць.

Усё Мне перадаў Айцец Мой, і ніхто ня знае Сына, апрача Айца, і Айца ніхто ня знае, апрача Сына, і каму Сын адкрыць захоча.

Усё мне перадана Айцом маім. І ніхто ня знае Сына, апрача Айца, і Айца ніхто ня знае, апрача Сына й каму Сын абявіць захоча.

Усё мне перадана Айцом маім. І ніхто ня знае Сына, апрача Айца, і Айца ніхто ня знае, апрача Сына, і каму Сын захоча аб’явіць.

Фарисеи, увидев это, сказали Ему: вот, ученики Твои делают, чего не должно делать в субботу.

Фарысэі, убачыўшы гэта, сказалі Яму: вось, вучні Твае робяць, чаго нельга рабіць у суботу.

Убачыўшы гэта, фарысеі сказалі Яму: «Вось жа, вучні Твае робяць, чаго не належыць рабіць у дні суботнія».

Але фарысэі, згледзіўшы, сказалі Яму: «Гля, вучанікі Твае робяць, чаго не дазволена рабіць у сыботу».

Фарысэі-ж, угле́дзіўшы гэтае, сказалі Яму: вось вучні Тваі робяць, чаго ня гожа рабіць у суботу.

Фарысеі, убачыўшы гэта, сказалі Яму: вось, вучні Твае робяць тое, што не дазволена рабіць у суботу.

Фарысеі, убачыўшы гэта, сказалі Яму: «Вось вучні Твае робяць тое, чаго нельга рабіць у шабат».

А фарысэі, убачыўшы гэтае, сказалі Яму: «Вось, вучні Твае робяць, што ня сьлед рабіць у суботу».

А фарысеі, убачыўшы, Яму сказалі: Вось, Твае вучні робяць тое, чаго не дазваляецца рабіць у суботу.

Хварысэі ж, убачыўшы, сказалі Яму: вось вучні Твае робяць, чаго нельга рабіць у суботу.

Фарысеі-ж, угледзеўшы гэта, сказалі Яму: вось вучні Твае робяць, чаго не павінны рабіць у сыботу.

Фарызэі-ж, угледзеўшы гэта, сказалі яму: Вось вучні твае робяць, чаго ня можна рабіць у сыботу.

А фарызэі, угледеўшы, сказалі яму: Вось вучні твае робяць, чаго ня можна рабіць у суботу.

как он вошел в дом Божий и ел хлебы предложения, которых не должно было есть ни ему, ни бывшим с ним, а только одним священникам?

Як ён увайшоў у дом Божы і еў пакладныя хлябы, якіх нельга было есьці ні яму, ні тым, што зь ім былі, а толькі адным сьвятарам?

Як увайшоў у дом Божы і еў хлябы пакладныя, якіх есці не належала ані яму, ані тым, што з ім былі, але толькі святарам?

Як ён увыйшоў у дом Божы і еў хлябы Віду, каторыя не дазволена было есьці ані яму, ані былым ізь ім, а толькі адным сьвятаром?

Як ён увайшоў у дом Божы і е́ў хлябы́ ахвярныя, якіх не нале́жала е́сьці ні яму, ні быўшым з ім, а толькі адным сьвяшчэнікам?

Як ён увайшоў у дом Божы і еў хлябы́ выстаўле́ння, якіх нельга было́ есці ні яму, ні тым, што былí з ім, а толькі адным святара́м?

Як увайшоў у дом Божы і еў ахвярныя хлябы, якіх нельга было есці ні яму, ні тым, хто быў з ім, а толькі адным святарам?

Як ён увайшоў у дом Божы і еў хлябы пакладныя, якіх не належала есьці ані яму, ані тым, што з ім былі, а толькі адным сьвятарам?

як ён увайшоў у Божы дом і яны елі34 хлябы прапановы, якіх не дазвалялася есці ні яму, ні тым, што былі з ім, а толькі адным святарам?

Як ён увайшоў у дом Бога і з’еў хлябы ахвярныя, якіх не́льга было́ е́сьці ні яму, ні тым, што былí зь ім, а то́лькі адным сьвятара́м?

Як ён, увайшоўшы ў дом Божы, еў хлябы прынясеньня, якіх не належала есьці ні яму, ні тым, якія былі з ім, а толькі адным сьвятаром?

Як ён увайшоў у дом Божы і еў ахвярныя хлябы, якіх ня можна было есьці ані яму, ані тым, што з ім былі, а толькі адным сьвятаром?

Як ён увайшоў у дом Божы і еў ахвярныя хлябы, якіх ня можна было есьці ані яму, ані тым, што з ім былі, а толькі сьвятарам?

Он же сказал им: кто из вас, имея одну овцу, если она в субботу упадет в яму, не возьмет ее и не вытащит?

А Ён сказаў ім: ці ёсьць сярод вас такі чалавек, што, маючы адну авечку, — калі яна ў суботу ўпадзе ў яму, — ня возьме і ня выцягне яе?

Ён жа сказаў ім: «Ці будзе сярод вас чалавек, які мае адну авечку, і, калі яна ўваліцца ў роў у суботу, ці ж не возьме ён яе і не выцягне?

Ён жа сказаў ім: «Хто з вас, маючы адну авечку, калі яна ўвалілася ў яму, не дасягне яе й ня выцягне?

Ён жа сказаў ім: хто з вас, маючы адну аўцу, калі яна ў суботу ўпадзе́ ў яму, ня возьме яе́ і ня выцягне?

А Ён сказаў ім: ці ёсць сярод вас чалавек, які, ма́ючы адну авечку, калі яна ў суботу ўпадзе́ ў яму, не во́зьме і не вы́цягне яе?

А Ён адказаў ім: «Ці ёсць сярод вас чалавек, які, маючы адну авечку, не возьме і не выцягне яе, калі яна ў шабат зваліцца ў яму?

Ён жа сказаў ім: «Ці ёсьць сярод вас чалавек, які мае адну авечку, і калі яна ў суботу ўпадзе ў яму, ці ня возьме ён яе і ня выцягне?

Ён жа сказаў ім: Які чалавек між вас, меўшы адну авечку, калі яна ўпадзе ў суботу ў яму, не возьме яе і не выцягне?

Ён жа сказаў ім: ці ёсьць сярод вас такі чалавек, каторы маючы адну авечку, і калі яна ў суботу ўваліцца ў яму, ня возьме яе і ня выцягне?

Ён-жа сказаў ім: — хто з вас, маючы адну авечку, каб яна ў сыботу ўваліца ў яму, ня вазьме яе і ня выцягне?

А ён сказаў ім: Ці ёсьць спаміж вас такі чалавек, што, маючы адну авечку, ня ўзяў-бы ды ня выцягнуў-бы яе, калі-б яна ў сыботу ўвалілася ў яму?

Ён-жа сказаў ім: Ці ёсьць спаміж вас такі чалавек, каторы, маючы адну авечку, ня ўзяў-бы і ня выцягнуў-бы яе, калі-б яна ў суботу ўвалілася ў яму?

Се, Отрок Мой, Которого Я избрал, Возлюбленный Мой, Которому благоволит душа Моя. Положу дух Мой на Него, и возвестит народам суд;

«Вось, Юнак Мой, Якога Я выбраў; Любасны Мой, Якога ўпадабала душа Мая. Ускладу Духа Майго на Яго і Ён суд народам абвесьціць;

«Вось жа, Паслугач Мой, Якога Я выбраў, Улюбёнец Мой, у Якім мае ўпадабанне душа Мая. Ускладу Дух Мой на Яго, і абвесціць народам суд.

«Во, служэц Мой, Каторага Я абраў, любовы Мой, Катораму прыяе душа Мая; палажу Дух Свой на Яго, і агалосе суд народам;

Вось юнак Мой, Якога Я выбраў, Улю́блены Мой, Якому спагадае душа Мая. Узлажу Дух Мой на Яго, і абве́сьціць народам суд.

«Вось, Слуга Мой, Якога Я вы́браў; Узлю́блены Мой, Якога ўпадаба́ла душа́ Мая. Ускладу́ Дух Мой на Яго, і Ён суд народам абве́сціць;

«Вось слуга Мой, якога Я выбраў, умілаваны Мой, якога ўпадабала душа Мая. Духа Майго дам Яму, а Ён абвесціць суд народам.

«Вось, Юнак Мой, Якога Я выбраў, Улюбёны Мой, у Якім мае ўпадабаньне душа Мая. Ускладу Дух Мой на Яго, і Ён абвесьціць народам суд.

«Вось Мой Слуга, Якога Я выбраў, Мой Улюбёны, у Якім знайшла задавальненне Мая душа; ускладу Мой Дух на Яго, і Ён абвесціць суд народам.

вось Юнак Мой, Якога Я выбраў, Улюблены Мой, Якога ўпадаба́ла Душа́ Мая. Ускладу́ Дух Мой на Яго, і абвесьціць народам суд.

— Вось Юнак Мой, Якога я выбраў, Улюбёны Мой, Яму-ж дабраволіць душа Мая; палажу Дух Мой на Яго, і абвесьціць народам суд.

«Вось слуга мой, якога я выбраў; улюбёны мой, якога вельмі спадабала душа мая. Узлажу на яго духа майго і будзе абвяшчаць суд народам

«Вось слуга мой, каторага я выбраў; узлюблены мой, каторага вельмі спадабала душа мая. Узлажу на яго духа майго і будзе абвяшчаць суд народам.

если кто скажет слово на Сына Человеческого, простится ему; если же кто скажет на Духа Святого, не простится ему ни в сем веке, ни в будущем.

калі хто скажа слова на Сына Чалавечага, даруецца яму; а калі хто скажа на Духа Сьвятога, не даруецца яму ані ў гэтым веку, ані ў будучым.

І, калі хто скажа слова супраць Сына Чалавечага, будзе яму даравана, а хто скажа супраць Духа Святога, не будзе яму даравана ані ў гэтым, ані ў будучым веку.

Калі хто скажа слова на Сына Людзкога, будзе даравана яму; калі ж скажа на Духа Сьвятога, ня будзе даравана ані ў гэтым веку, ані ў прыйдучым.

Калі хто скажа слова на Сына Чалавечага, дару́ецца яму; калі-ж хто скажа на Духа Сьвятога, не дару́ецца яму ні ў гэтым ве́ку, ні ў будучым.

Калі хто скажа слова супраць Сына Чалавечага, дару́ецца яму; а калі хто скажа супраць Духа Святога, не дару́ецца яму ні ў гэтым веку, ні ў будучым.

І калі хтосьці скажа слова супраць Сына Чалавечага, то яму будзе адпушчана. А калі скажа супраць Духа Святога, яму не будзе адпушчана ні ў гэтым веку, ні ў будучым.

І калі хто скажа слова супраць Сына Чалавечага, будзе адпушчана яму; а калі хто скажа супраць Духа Сьвятога, ня будзе адпушчана яму ані ў гэтым веку, ані ў будучым.

І хто скажа слова супроць Сына Чалавечага, будзе даравана яму; але хто скажа супроць Святога Духа, не будзе даравана яму ні ў гэтым веку, ні ў будучым.

Калі хто скажа слова супраць Сына Чалавечага, дарована будзе яму; а хто скажа супраць Духа Сьвятога, ня будзе дарована яму ані ў гэтым веку, ані ў будучым.

І калі хто скажа слова супраць Сына Чалавечага, даруецца яму, а калі хто скажа супраць Духа Сьвятога, не даруецца яму ні ў гэтым веку, ні ў будучым.

І хто-б сказаў слова на Сына чалавечага, будзе яму адпушчана, але хто-б сказаў супроць Духа Святога, ня будзе яму адпушчана, ані ў гэтым веку, ані ў будучым.

І хто-б сказаў слова проціў Сына чалавечага, будзе яму адпушчана, але хто-б сказаў проціў Духа Сьвятога, ня будзе яму адпушчана ані ў гэтым ані ў будучым веку.

Говорю же вам, что за всякое праздное слово, какое скажут люди, дадут они ответ в день суда:

Кажу ж вам, што за кожнае марнае слова, якое вымавяць людзі, дадуць яны адказ у дзень судны;

Але кажу вам: за любое пустое слова, якое прамовяць людзі, здадуць яны справаздачу пра тое ў судны дзень.

Кажу ж вам, што за кажнае пустое слова, якое скажуць людзі, здадуць яны лічбу ў дзень судны;

Кажу-ж вам, што за ўсякае пустое слова, якое скажуць людзі, дадуць яны адказ у дзе́нь суду́.

Кажу ж вам, што за кожнае ма́рнае слова, якое прамо́вяць людзі, дадуць яны адказ у дзень су́дны.

Кажу вам, што за кожнае пустое слова, якое скажуць людзі, яны дадуць адказ у судны дзень.

Кажу ж вам, што ўсякае пустое слова, якое скажуць людзі, аддасцца ім у дзень суду.

Кажу ж вам, што за кожнае пустое слова, якое скажуць людзі, дадуць яны адказ у судны дзень;

Кажу ж вам, што за ўсякае пустое слова, якое скажуць людзі, яны дадуць адказ у дзень суду́.

Кажу-ж вам, што за ўсякае пустаслоўе, якое вымавяць людзі, дадуць яны адказ у дзень судны.

Кажу-ж вам, з кожнага пустога слова, якое вымавяць людзі, дадуць адказнасьць у судны дзень.

Але я ваму кажу, з кожнага пустога слова, якое скажуць людзі, дадуць адказ у судны дзень.

и когда он сеял, иное упало при дороге, и налетели птицы и поклевали то;

І калі сеяў ён, адно ўпала пры дарозе, і наляцелі птушкі і падзяўблі тое;

І, калі сеяў, адно зерне ўпала пры дарозе, і наляцелі птушкі, і падзяўблі тое.

І як ён сеяў, адныя палі край дарогі, і наляцелі птушкі, і паклявалі іх;

І, калі ён сеяў, іншае ўпала пры дарозе; і наляце́лі птушкі і паклявалі гэнае.

І калі сеяў ён, адно ўпала пры дарозе, і наляцелі птушкі і падзяўблí яго.

Калі сеяў, некаторыя зярняты ўпалі пры дарозе, і наляцелі птушкі, і падзяўблі іх.

І калі сеяў, адны [зярняты] ўпалі пры дарозе, і наляцелі птушкі, і падзяўблі іх.

І калі ён сеяў, адны зерні ўпалі пры дарозе і, наляцелі птушкі і падзяўблі іх.

І калі ён сеяў, іншае (семя) упала ля дарогі; і наляцелі птушкі і падзяўблі гэнае.

Вось выйшаў сейбіт сеяць. І калі ён сеяў, некаторае насеньне ўпала пры дарозе, і наляцелі птушкі, і падзяўблі яго.

І калі ён сеяў, адны упалі пры дарозе, і наляцелі птушкі паднебныя ды падзяўблі іх.

І калі ён сеяў, адны ўпалі пры дарозе, і наляцелі птушкі нябесныя і падзяўблі іх.

иное упало на добрую землю и принесло плод: одно во сто крат, а другое в шестьдесят, иное же в тридцать.

іншае ўпала на добрую зямлю і ўрадзіла плод: адно ў сто разоў, а другое ў шэсьцьдзясят, а тое ў трыццаць.

Чацвёртае ж упала на добрую зямлю і дало плод: адно — сто, другое — шэсцьдзясят, а трэцяе — трыццаць.

Але іншыя палі ў добрую зямлю й далі плод: адно сто разоў, другое шасьцьдзясят, іншае трыццаць.

Іншае ўпала на добрую зямлю і дало плод: адно ў сто разоў, а другое ў шэсьцьдзесят, іншае-ж у трыццаць.

А іншае ўпала на добрую зямлю і дало́ плод: адно ў сто крат, другое ў шэсцьдзеся́т, а іншае ў трыццаць.

Яшчэ іншыя ўпалі на добрую зямлю і прынеслі плён: адно ў сто разоў, другое ў шэсцьдзясят, а іншае ў трыццаць.

А іншыя ўпалі ў добрую зямлю і далі плод: адно — сто, адно — шэсьцьдзясят, а адно — трыццаць.

Іншыя ж упалі на добрую зямлю і давалі плод: адно ў сто разоў, а другое ў шэсцьдзесят, іншае ж у трыццаць.

Іншае ж упала на зямлю добрую і ўрадзіла плод: адно ў сто разоў, другое ж у шэсьцьдзясят, іншае ж у трыццаць.

Каторае-ж упала ў добрую зямлю, дало плён: адно ў стакроць, іншае ў шэсьцьдзесят, іншае ў трыццаць.

Іншыя-ж упалі на добрую землю і далі плод: адно соты, другое шэсьцьдзесяты, іншае трыццаты.

Іншыя-ж упалі на добрую зямлю і далі плод: адно соты, другое шэсьцьдзесяты, іншае трыццаты.

ибо кто имеет, тому дано будет и приумножится, а кто не имеет, у того отнимется и то, что имеет;

бо хто мае, таму дадзена будзе і памножыцца; а хто ня мае, у таго адымецца і тое, што мае;

Бо таму, хто мае, дададзена будзе і памножыцца; а ў таго, хто не мае, і тое, што мае, будзе аднята.

Бо хто мае, таму дасца, і ў яго будзе збытак; а хто ня мае, у таго будзе нават аднята й тое, што мае.

Бо, хто ма́е, таму да́дзена будзе і пабо́льшае, а хто ня ма́е, у таго ады́мецца й тое, што ма́е.

Бо хто ма́е, таму да́дзена будзе і памножыцца; а хто не ма́е, у таго ады́мецца і тое, што ма́е.

Бо хто мае, таму дадзена будзе, і атрымае ўдосталь, а хто не мае, у таго адымецца і тое, што мае.

Бо хто мае, таму дадзена будзе і памножыцца, а хто ня мае, у таго адымецца і тое, што мае.

Бо хто мае, таму будзе дадзена і прыспараць будзе, а хто не мае, ад таго забярэцца і тое, што мае.

Бо хто мае, таму дадзена будзе і прымножана, а хто ня мае, у таго будзе аднята нават тое, што мае.

Бо хто мае, таму дадасца і прыспорыцца, а хто ня мае, у таго адыймецца і тое, што мае.

Бо хто мае, таму дасцца й прыбавіцца, а хто ня мае, ў таго адымецца й тое, што мае.

Бо хто мае, таму будзе дадзена і будзе мець дастатак, а хто мае, у таго будзе аднята і тое, што мае.

ибо истинно говорю вам, что многие пророки и праведники желали видеть, что вы видите, и не видели, и слышать, что вы слышите, и не слышали.

бо праўду кажу вам, што многія прарокі і праведнікі жадалі бачыць, што вы бачыце, і ня бачылі, і чуць, што вы чуеце, і ня чулі.

Сапраўды кажу вам: многія прарокі і справядлівыя прагнулі бачыць, што вы бачыце, і не бачылі, ды чуць, што вы чуеце, і не чулі.

Бо запраўды кажу вам, што шмат прарокаў а справядлівых жадала бачыць тое, што вы аглядаеце, і не абачылі, і чуць тое, што вы чуеце, і не пачулі.

Бо запраўды́ кажу вам, што многія прарокі і пра́веднікі хаце́лі бачыць, што́ вы бачыце, і ня бачылі, і чуць, што́ вы чуеце, і ня чулі.

Бо праўду кажу вам, што многія прарокі і праведнікі жада́лі бачыць тое, што вы бачыце, і не бачылі, і чуць тое, што вы чу́еце, і не чулі.

Бо сапраўды кажу вам: многія прарокі і справядлівыя хацелі ўбачыць тое, што вы бачыце, і не ўбачылі, і пачуць тое, што вы чуеце, і не пачулі!

Бо сапраўды кажу вам, што многія прарокі і праведнікі жадалі ўбачыць, што вы бачыце, і ня бачылі, і пачуць, што вы чуеце, і ня чулі.

Бо сапраўды кажу вам, што шмат якія прарокі і праведнікі хацелі бачыць тое, што вы бачыце, і не ўбачылі, і чуць тое, што вы чуеце, і не пачулі.

Бо праўду кажу вам, што многія прарокі і праведнікі жадалі ўбачыць, што вы бачыце, і ня ўбачылі, і пачуць, што вы чуеце, і ня пачулі.

Вашыя-ж вочы шчасьлівыя, бо бачаць, і вушы вашыя, што чуюць. Папраўдзе кажу вам, што многія прарокі і праведнікі жадалі бачыць, што вы бачылі, і ня бачылі, і чуць, што вы чуеце, і ня чулі.

Бо сапраўды кажу вам, што многія прарокі й справядліўцы жадалі бачыць, што вы відзіце й ня бачылі, ды чуць што вы чуеце й ня чулі.

Бо сапраўды кажу вам, што многія прарокі і справядліўцы жадалі бачыць, што вы бачыце і ня бачылі, і чуць, што вы чуеце і ня чулі.

Посеянное же на доброй земле означает слышащего слово и разумеющего, который и бывает плодоносен, так что иной приносит плод во сто крат, иной в шестьдесят, а иной в тридцать.

А пасеянае на добрай зямлі азначае таго, хто чуе слова і разумее, які і плод прыносіць і дае адзін сто, другі шэсьцьдзясят, а той трыццаць.

У каго ж на добрай зямлі пасеяна, гэта той, хто слова слухае, і разумее, і прыносіць плод: адзін — у сто разоў, другі — у шэсцьдзясят, а іншы — у трыццаць».

Пасеянае ж у добрую зямлю — гэта, хто чуе слова й разумее, гэты родзе плод і даець: хто сто, хто шасьцьдзясят, хто трыццаць».

Пасе́янае-ж на до́брай зямлі азначае таго, хто чуе слова і разуме́е: гэткі дасьць плод, — і адзін дае́ сто, іншы шэсьцьдзесят, а іншы трыццаць.

А пасе́янае на добрай зямлі азначае таго, хто чуе слова і разумее; ён і плод прыно́сіць і дае́ адзін сто, другі шэсцьдзеся́т, а іншы трыццаць.

Пасеянае ж на добрай зямлі — гэта той, хто чуе слова і разумее, і прыносіць плён, адзін у сто разоў, другі ў шэсцьдзясят, а іншы ў трыццаць».

А пасеянае ў добрую зямлю — гэта той, хто чуе слова і разумее, той, які дае плод, і дае адзін сто, а іншы — шэсьцьдзясят, а іншы — трыццаць».

А пасеянае ў добрую зямлю — гэта той, хто чуе слова і разумее; хто і прыносіць плод, і дае: адзін — у сто разоў, другі — у шэсцьдзесят, а іншы — у трыццаць.

А пасеянае на добрай зямлі азначае таго, хто слухае Слова і разумее, які зараз жа прыносіць плод і дае: адзін дае сто, іншы шэсцьдзесят, а іншы трыццацькрот.

Пасеянае-ж у добрай зямлі азначае таго, хто чуе слова і разумее, і гэткі прыносіць плён і выдае: — адзін стакроць, іншы шэсьцьдзесят, а іншы трыццаць.

Пасеена-ж на добрай зямлі, гэта той, хто слухае слова і разумее, ён-то й плод прыносіць — і дае адно соты, другое шэсьцьдзесяты, а іншае трыццаты.

А хто пасеены на добрай зямлі, гэта той, каторы слухае слова і разумее і прыносіць плод — і дае адно соты, а другое шэсьць дзесяты, а іншае трыццаты.

Иную притчу предложил Он им, говоря: Царство Небесное подобно зерну горчичному, которое человек взял и посеял на поле своем,

Іншую прытчу прапанаваў Ён ім, кажучы: падобнае Царства Нябеснае на зерне гарчычнае, якое чалавек узяў і пасеяў на полі сваім,

Іншую прыпавесць прапанаваў Ён ім, кажучы: «Падобна Валадарства Нябеснае да гарчычнага зярняці, якое, узяўшы, чалавек пасеяў на сваёй раллі.

Іншую прыпавесьць сказаў Ён ім: «Падобнае гаспадарства нябёснае да зярняці гарчычнага, каторае чалавек узяў пасеяў на полю сваім.

Другую прыпо́весьць даў Ён ім, кажучы: Царства Нябе́снае падобна да зярняці гарчы́чнага, якое чалаве́к узяў і пасе́яў на полі сваім.

Іншую прытчу прапанаваў Ён ім, ка́жучы: падобна Царства Нябеснае да зярня́ці гарчы́чнага, якое чалавек узяў і пасеяў на по́лі сваім;

Пасля Ён прапанаваў ім іншую прыпавесць, кажучы: «Валадарства Нябеснае падобнае да гарчычнага зерня, якое ўзяў чалавек і пасеяў на полі сваім.

Іншую прыповесьць даў Ён ім, кажучы: «Падобнае Валадарства Нябеснае да зярняці гарчычнага, якое чалавек, узяўшы, пасеяў на полі сваім.

Іншую прыпавесць падаў Ён ім, кажучы: Царства Нябёсаў падобнае да гарчычнага зярняці, якое чалавек узяў і пасеяў на сваім полі

Іншую прыповесьць прапанаваў (Ён) ім, кажучы: Валадарства Нябёсаў падобна зярняці гарчыцы, якое, узяўшы, чалавек пасеяў на полі сваім,

Іншую прыпавесьць падаў ім, кажучы: "Уладарства Нябеснае падобна да зярняці гарчычнага, якое чалавек узяў і пасеяў на полі сваім.

Іншую прыповесьць расказаў ім, кажучы: Падобна валадарства нябеснае да зернеці гарчычнага, якое чалавек узяў і пасееў на сваім полі.

Іншую прыповесьць падаў ім, кажучы: каралеўства нябеснае ёсьць падобнае да каралеўства зярняці, якое чалавек узяўшы пасяў на сваім полі.

которое, хотя меньше всех семян, но, когда вырастет, бывает больше всех злаков и становится деревом, так что прилетают птицы небесные и укрываются в ветвях его.

якое, хоць меншае за ўсякае насеньне, але, калі вырастае, бывае большае за ўсякую траву і робіцца дрэвам, так што прылятаюць птушкі нябесныя і ўюць гнёзды ў гольлі яго.

Яно з усіх зярнят найменшае, але, калі вырасце, то большае за любую зеляніну і становіцца дрэвам, так што прылятаюць нябесныя птушкі і гняздуюцца на яго галінах».

Яно запраўды найменшае за ўсю сяўбу, але, як вырасьце, яно найбольшае сярод зельля і стаецца дзервам, так што птушкі нябёсныя прылятаюць і віюць гнезды ў гольлю яго».

Яно ме́ншае за ўся́кае се́мя, але, калі вы́расьце, бывае больш за ўсе́ расьліны і становіцца дрэвам, так што прылятаюць птушкі нябе́сныя і хаваюцца ў ве́цьці яго.

яно, хоць і меншае за ўсякае насе́нне, але, калі вы́расце, бывае бо́льшым за ўсякую траву і робіцца дрэвам, так што прылята́юць птушкі нябесныя і се́ляцца ў го́ллі яго.

Хоць яно меншае за ўсялякае насенне, калі вырасце, бывае вышэйшым за іншыя расліны і становіцца дрэвам, так што прылятаюць птушкі нябесныя і гняздзяцца ў галінах яго».

Яно меншае за ўсякае насеньне, а калі вырасьце — большае за ўсе расьліны і становіцца дрэвам, так што прылятаюць птушкі нябесныя і хаваюцца ў галінах яго».

і якое меншае за ўсялякае насенне, але, калі вырасце, яно большае за агародніну і робіцца дрэвам, так што птушкі нябесныя прылятаюць і гняздзяцца ў голлі яго.

яно меншае за ўсякае семя; але, калі вырасьце, яно большае за ўсякую агародную расьліну, і становіцца дрэвам, так што прылятаюць птушкі нябесныя і ўюць гнёзды ў гольлі ягоным.

Яно меншае за ўсякае насеньне, але, калі вырасьце, то большае за ўсякую палявую расьліну, і становіцца як дрэва, і птушкі нябесныя хаваюцца ў ветках яго". Яшчэ іншую прыпавесьць сказаў Ён ім:

Яно, праўда, найменшае з усяго насення, але як вырасьце, бывае большым за ўсе агародніны і робіцца дзеравам, так што птушкі нябесныя прылятаюць і жывуць у ягоным гальлі.

Яно, праўда, найменшае з усяго насеньня, але калі ўзрасьце, бывае большым за ўсе гародніны і робіцца дзеравам, так што птушкі нябесныя прылятаюць і жывуць у галінах яго.

Иную притчу сказал Он им: Царство Небесное подобно закваске, которую женщина, взяв, положила в три меры муки, доколе не вскисло все.

Іншую прытчу сказаў Ён ім: падобнае Царства Нябеснае на закваску, якую жанчына ўзяўшы паклала ў тры меры мукі, пакуль не закісла ўсё.

Іншую прыпавесць расказаў ім: «Падобна Валадарства Нябеснае да рошчыны, якую жанчына, узяўшы, умяшала ў тры меркі мукі, пакуль усё не закісла».

Іншую прыпавесьць сказаў Ён ім: «Падобнае гаспадарства нябеснае да рашчыны, каторую, узяўшы, жонка замясіла ў тры меркі мукі, пакуль ня ўкісла ўсе».

Іншую прыповесьць сказаў Ён ім: Царства Нябе́снае падобна да рашчы́ны, якую жанчына ўзяўшы палажыла ў тры ме́ры мукі, дакуль ня скісла ўсё.

Іншую прытчу сказаў Ён ім: падобна Царства Нябеснае да заква́скі, якую жанчына, узяўшы, пакла́ла ў тры меры мукі, пакуль не ўкісла ўсё.

Іншую прыпавесць прапанаваў ім: «Валадарства Нябеснае падобнае да закваскі, якую жанчына ўзяла і паклала ў тры меры мукі, аж усё ўкісла».

Іншую прыповесьць сказаў Ён ім: «Падобнае Валадарства Нябеснае да кісьлі, якую жанчына, узяўшы, умяшала ў тры меры мукі, пакуль ня ўкісла ўсё».

Іншую прыпавесць сказаў Ён ім: Царства Нябёсаў падобнае да закваскі, якую жанчына, узяўшы, замясіла ў тры меры мукі, пакуль не ўкісла ўсё.

Іншую прыповесьць сказаў (Ён) ім: падобна Валадарства Нябёсаў да рашчыны, якую ўзяўшы, жанчына замясіла ў трох мерах мукі, дакуль ня скісла ўсё.

Уладарства Нябеснае падобна да закісі, якую жанчына ўзяла і палажыла ў тры меркі мукі, пакуль не закісла ўсё.

Іншую прыповесьць дадаў ім: Валадарства нябеснае падобнае да рошчыны, якую жанчына ўзяўшы ўлажыла ў тры меркі мукі, пакуль усё ня ўкісьне.

Іншую прыповесьць сказаў ім: каралеўства нябеснае ёсьць падобнае да квасу, які жанчына ўзяўшы палажыла ў тры меркі мукі, пакуль усё ня ўкісла.

Еще подобно Царство Небесное сокровищу, скрытому на поле, которое, найдя, человек утаил, и от радости о нем идет и продает все, что имеет, и покупает поле то.

Яшчэ падобнае Царства Нябеснае на скарб, схаваны на полі, які, знайшоўшы, чалавек утоіў, і ў радасьці ад гэтага ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе поле тое.

Падобна Валадарства Нябеснае да скарбу, схаванага ў зямлі, які ўтойвае чалавек, што знайшоў яго, і ў радасці ад гэтага ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе тую зямлю.

«Падобнае гаспадарства нябёснае да скарбу, схаванага на полю. каторы, знайшоўшы, людзіна тое, і з радасьці зь яго йдзець і прадаець усе, што мае, і купляе поле тое.

Яшчэ падобна царства Нябе́снае да ска́рбу, схава́нага ў полі, які знайшо́ўшы чалаве́к прытаíў і ў радасьці ад гэтага йдзе́ і прадае́ ўсё, што мае, і купляе гэнае поле.

Яшчэ падобна Царства Нябеснае да схава́нага на полі скарбу, знайшоўшы які, чалавек утаíў яго, і ў радасці ад гэтага ідзе і прадае́ ўсё, што ма́е, і купля́е поле тое.

Валадарства Нябеснае падобнае да скарбу, схаванага ў полі, які знайшоў чалавек і ўтаіў. У радасці ад гэтага ён ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе гэтае поле.

Яшчэ падобнае Валадарства Нябеснае да скарбу, схаванага ў полі, які, знайшоўшы, чалавек схаваў, і ў радасьці сваёй ідзе, і прадае ўсё, што мае, і купляе тое поле.

Падобнае Царства Нябёсаў да схаванага ў полі скарбу, які знайшоў чалавек і схаваў, і ад радасці ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе тое поле.

Яшчэ падобна Валадарства Нябёсаў да скарбу, схава́наму на полі, які, знайшоўшы, чалавек утоіў і ў радасьці ад гэтага ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе гэнае поле.

Яшчэ падобнае Уладарства Нябеснае да скарбу, схаванаму ў полі, і той, хто знайшоў яго, утаіў, і з радасьці ад гэтага, ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе поле тое.

Падобнае валадарства нябеснае да скарбу, схаванага ў полі, які чалавек знайшоўшы прыкрывае і з радасьці ад гэтага йдзе ды прадае ўсё, што мае й купляе гэнае поле.

Падобнае каралеўства нябеснае да скарбу, схаванага ў полі. Чалавек, які яго знойдзе, прыкрывае і з радасьці ад гэтага ідзе і прадае яго ўсё, што мае і купляе гэнае поле.

который, найдя одну драгоценную жемчужину, пошел и продал все, что имел, и купил ее.

які, знайшоўшы адзін шматкаштоўны пэрл, пайшоў і прадаў усё, што меў, і купіў яго.

Ён, знайшоўшы адзін каштоўны перл, пайшоў, прадаў усё, што меў, і купіў яго.

Каторы, знайшоўшы адну дарагую пэрлу, адыйшоўшы, прадаў усе, што меў, і купіў яе.

і, знайшоўшы адну дарагую пэрлу, пайшоў і прадаў усё, што ме́ў, і купіў яе́.

і, знайшоўшы адну шматкашто́ўную жамчу́жыну, пайшоў і прадаў усё, што меў, і купіў яе.

Знайшоўшы адну каштоўную пярліну, ён ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе яе.

які, знайшоўшы адну каштоўную пэрліну, пайшоў, прадаў усё, што меў, і купіў яе.

і, знайшоўшы адну вельмі каштоўную перліну, ён пайшоў і прадаў усё, што меў, і купіў яе.

які, знайшоўшы адну вельмі дарагую пэрліну, пайшоў, прадаў усё што меў і купіў яе.

І знайшоўшы адну дарагую пэрліну, пайшоў і прадаў усё, што меў, і купіў яе.

Знайшоўшы-ж адну дарагую пэрлу, пайшоў і прадаў усё што меў ды купіў яе.

Знайшоўшы-ж адну дарагую пэрлу, пайшоў і прадаў усё, што меў і купіў яе.

который, когда наполнился, вытащили на берег и, сев, хорошее собрали в сосуды, а худое выбросили вон.

які, калі ён напоўніўся, выцягнулі на бераг і, сеўшы, добрае склалі ў начыньне, а благое кінулі прэч.

Калі ён поўны, дык, выцягнуўшы яго на бераг ды сеўшы, добрае адбіраюць у посуд, а благое прэч адкідаюць.

Каторы, як напаўніўся, выцягнулі на бераг і, сеўшы, добрую зьберлі ў судзьдзе, а благую выкінулі вон.

калі ён напоўніўся, яго вы́цягнулі на бе́раг і, се́ўшы, добрае сабралі ў судзіны, а благое выкінулі вон.

і калі ён напоўніўся, яго вы́цягнулі на бераг і, сеўшы, добрае скла́лі ў по́суд, а дрэннае выкінулі прэч.

Калі ён напоўніўся, яго выцягнулі на бераг і, сеўшы, сабралі добрае ў посуд, а дрэннае выкінулі вон.

Калі ён напоўніўся, выцягнуўшы яго на бераг і сеўшы, добрую сабралі ў пасудзіны, а благую выкінулі вонкі.

калі ён напоўніўся, выцягнулі яго на бераг і, сеўшы, сабралі добрае ў пасудзіны, а непрыдатнае выкінулі вон.

які, калі напоўніўся, выцягнулі на бераг, і, сеўшы, добрую сабралі ў судзіны, а благую выкінулі вон.

І калі ён напоўніўся, выцягнулі яго на бераг і, сеўшы, добрае адабралі ў судзьдзё, а благое выкінулі вон.

калі ён быў поўны, выцягнулі яго, і пасеўшы на беразе, выбралі добрую ў пасудзіны, а дрэнную выкінулі вон.

калі ён быў поўны, выцягнулі яго, і пасеўшы на беразе, выбралі добрую ў пасудзіну, а дрэнную выкінулі вон.

посему он с клятвою обещал ей дать, чего она ни попросит.

таму ён пад прысягаю абяцаў ёй даць, чаго толькі яна ні папросіць.

Дык пад прысягай ён абяцаў ёй даць, што толькі ад яго запатрабуе.

Затым ён пад прысягаю абяцаў ёй даць, чаго толькі яна папросе.

Дзеля гэтага ён пакляўся ёй даць, чаго-б ні папрасіла.

Таму ён з кля́тваю абяцаў ёй даць, чаго б яна ні папрасіла.

Таму ён пакляўся даць ёй усё, чаго толькі папросіць.

Таму ён з прысягаю паабяцаў ёй даць, чаго б ні папрасіла.

таму ён з клятваю паабяцаў ёй даць, чаго б яна ні папрасіла.

Пагэтаму ён пад прысягаю паабяцаў ёй даць, чаго б (яна) ні зажадала.

Ён, пакляўшыся, абяцаў ёй даць, чаго-б яна ні папрасіла.

Затым пад прысягай абяцаўся ёй даць чаго толькі яна зажадае ад яго.

Затым пад прысягай абяцаўся ей даць чаго толькі яна зажадае ад яго.

И тотчас понудил Иисус учеников Своих войти в лодку и отправиться прежде Его на другую сторону, пока Он отпустит народ.

І адразу прымусіў Ісус вучняў Сваіх увайсьці ў лодку і выправіцца раней за Яго на той бок, пакуль Ён адпусьціць людзей.

І адразу ж загадаў вучням сесці ў лодку і выправіцца раней за Яго на другі бераг, пакуль Ён адпусціць людзей.

І зараз прысіліў Ісус вучанікаў сваіх увыйсьці ў струг і пераплысьці ўперад за Яго на другі бок, пакуль Ён адпусьце груды.

І тады-ж загадаў Ісус вучням Сваім увайсьці ў човен і плы́сьці пе́рш за Яго на другі бок, пакуль Ён адпу́сьціць народ.

І адразу прыму́сіў Іісус вучняў Сваіх увайсцí ў лодку і вы́правіцца ране́й за Яго на другі бок, пакуль Ён адпу́сціць народ.

Адразу пасля гэтага Ён загадаў вучням сесці ў човен і плысці ўперад Яго на другі бераг, пакуль Ён адпусціць людзей.

І адразу змусіў Ісус вучняў Сваіх увайсьці ў човен і плысьці перш за Яго на другі бок, пакуль Ён адпусьціць натоўпы.

І Ён39 адразу змусіў [Сваіх] вучняў увайсці ў лодку і плысці раней за Яго на другі бок, пакуль Ён адпусціць натоўпы.

І адразу прымусіў Ісус вучняў Сваіх увайсьці ў човен і адплысьці раней за Яго на той бок, пакуль (Ён) адпусьціць людзей.

І зараз-жа сказаў Ісус вучням Сваім увайсьці ў лодку і плысьці перш за Яго на другі бок, пакуль Ён адпусьціць народ.

І зараз прымусіў Езус вучняў увайсьці ў лодку ды плысьці перад ім на другі бок мора, пакуль ён адпусьціць народ,

І зараз прымусіў Езус вучняў увайсьці ў лодку і плыць перад ім на другі бок мора, пакуль ён адпусьціць грамады

А вы говорите: если кто скажет отцу или матери: дар [Богу] то, чем бы ты от меня пользовался,

А вы кажаце: калі хто скажа бацьку альбо маці: «дар Богу — тое, чым бы ты ад мяне карыстаўся»,

Вы ж кажаце: “Той, хто скажа бацьку або маці: “Дар ёсць тое, у чым табе ад мяне была б карысць”,

А вы кажаце: "Калі хто скажа айцу альбо маці: дар тое, што-лень ёсьць ад мяне карыснае табе,

А вы кажаце: калі хто скажа бацьку або матцы: дар, які-б ні быў ад мяне́, будзе табе́ ў карысьць,

А вы ка́жаце: калі хто скажа бацьку альбо маці: «дар Богу — тое, што ты ад мяне скарыста́ў бы»,

А вы кажаце: “Калі хтосьці скажа бацьку ці маці: ‘Дарам ахвярным ёсць тое, чым бы я мог табе дапамагчы’,

А вы кажаце: “Калі хто скажа бацьку або маці: 'Дар [Богу] тое, чым ты ад мяне карыстаўся',

А вы кажаце: «Калі хто скажа бацьку ці маці: «Дар Богу — тое, чым бы ты ад мяне пакарыстаўся»,

А вы кажаце: калі хто скажа бацьку альбо матцы: дар (Богу) — тое, чым бы ты ад мяне скарыстаўся,

Вы-ж кажаце: — хто скажа айцу свайму, ці маці: — Богу ахвяравана тое, чым-бы ты ад мяне мог карыстацца.

А вы гаворыце: «Хто-б сказаў бацьку ці матцы: «ахвярай ёсьць тое, што табе ад мяне належыцца»

А вы кажаце: Хто-б сказаў бацьку або матцы: «ахвярай ёсьць тое, што табе ад мяне належыцца»,

Он же сказал в ответ: всякое растение, которое не Отец Мой Небесный насадил, искоренится;

А Ён сказаў у адказ: усякая расьліна, якую не Айцец Мой Нябесны пасадзіў, выкараніцца,

А Ён, адказваючы, гаворыць ім: «Усякая расліна, якой не пасадзіў Айцец Мой Нябесны, выкарчавана будзе.

Але Ён, адказуючы, сказаў: «Кажная расьліна, што Айцец Мой нябёсны не садзіў, будзе выкаранена;

Ён жа сказаў у адказ: усякая расьліна, якую насадзіў не Аце́ц Мой Нябе́сны, будзе вы́каранена.

А Ён сказаў у адказ: усякая расліна, якую не Айцец Мой Нябесны пасадзіў, будзе вы́каранена.

А Ён сказаў у адказ: «Усялякая расліна, якую не пасадзіў Айцец Мой Нябесны, будзе вырвана з каранямі.

Ён жа, адказваючы, сказаў: «Усякая расьліна, якую не пасадзіў Айцец Мой Нябесны, будзе выкарчавана.

Ён жа сказаў у адказ: Кожная расліна, якую не пасадзіў Мой Бацька Нябесны, будзе выкаранена.

Ён жа адказаўшы сказаў: усякая расьліна, якую ня пасадзіў Ба́цька Мой Нябесны, будзе выкаранена.

Ён-жа ў адказ сказаў: — усякая расьліна, якой Айцец Мой Нябесны не насаджаў, выкаранена будзе.

Ён-жа ў адказ кажа ім: Усякая расьціна, каторай не пасадзіў Айцец мой нябесны будзе выкаранена.

Ён-жа, адказаўшы, сказаў: Усякая расьліна, якую не пасадзіў Айцец мой нябесны, будзе вырвана з коранем.

и дам тебе ключи Царства Небесного: и что свяжешь на земле, то будет связано на небесах, и что разрешишь на земле, то будет разрешено на небесах.

І дам табе ключы Царства Нябеснага: і што зьвяжаш на зямлі, тое будзе зьвязана ў нябёсах; і што разьвяжаш на зямлі, тое будзе разьвязана ў нябёсах.

Ды дам табе ключы Валадарства Нябеснага; і што звяжаш на зямлі, будзе звязана і ў небе; і што развяжаш на зямлі, будзе развязана і ў небе”».

І дам табе ключы гаспадарства нябёснага; і што зьвяжаш на зямлі, тое будзе зьвязана на нябёсах; і што разьвяжаш на зямлі, тое будзе разьвязана на нябёсах».

І дам табе́ ключы Царства Нябе́снага; і што зьвя́жаш на зямлі, тое будзе зьвя́зана на не́бе; і што разьвя́жаш на зямлі, тое будзе разьвя́зана на не́бе.

І дам табе ключы́ Царства Нябеснага: і што́ звя́жаш на зямлі, тое будзе звя́зана на нябёсах; і што́ развя́жаш на зямлі, тое будзе развя́зана на нябёсах.

Я дам табе ключы Валадарства Нябеснага, і што звяжаш на зямлі, тое будзе звязана ў небе, а што развяжаш на зямлі, тое будзе развязана ў небе».

І дам табе ключы Валадарства Нябеснага, і што зьвяжаш на зямлі, тое будзе зьвязана ў небе; і што разьвяжаш на зямлі, тое будзе разьвязана ў небе».

[І] дам табе ключы ад Царства Нябёсаў; і калі што звяжаш на зямлі, будзе звязана ў нябёсах; а калі што развяжаш на зямлі, будзе развязана ў нябёсах.

І дам табе ключы Валадарства Нябёсаў: і што зьвяжаш на зямлі, (тое) будзе зьвязана ў Нябёсах, і што разьвяжаш на зямлі, (тое) будзе разьвязана ў Нябёсах.

І дам табе ключы Ўладарства Нябеснага, і што зьвязаш на зямлі, будзе зьвязана ў нябёсах, і што разьвяжаш на зямлі, будзе разьвязана і ў нябёсах.

І табе дам ключы валадарства нябеснага і што толькі звяжаш на зямлі, будзе звязана і ў небе, а што развяжаш на зямлі, будзе развязана і ў небе.

І табе дам ключы каралеўства небеснага, і што толькі звяжаш на зямлі, будзе звязана і ў небе, і што толькі развяжаш на зямлі, будзе развязана і ў небе.

ибо кто хочет душу свою сберечь, тот потеряет ее, а кто потеряет душу свою ради Меня, тот обретет ее;

Бо хто хоча душу сваю ўратаваць, той страціць яе; а хто страціць душу сваю дзеля Мяне, той знойдзе яе;

Бо хто б хацеў уратаваць душу сваю, загубіць яе. А хто загубіць душу сваю за Мяне, знойдзе яе.

Бо хто хоча ўсьцерагчы жыцьцё свае, згубе яго; а хто згубе жыцьцё свае дзеля Мяне, знойдзе яго.

Бо хто хоча душу сваю ўсьцерагчы, той згубіць яе́, а хто згубіць душу сваю дзеля Мяне́, той знойдзе яе́.

Бо хто хоча душу́ сваю ўратаваць, той загу́біць яе; а хто загу́біць душу́ сваю дзе́ля Мяне, той знойдзе яе.

Бо той, хто хоча ўратаваць жыццё сваё, загубіць яго, а хто загубіць жыццё сваё дзеля Мяне, той знойдзе яго.

Бо хто хоча душу сваю выратаваць, той загубіць яе, а хто загубіць душу сваю дзеля Мяне, той знойдзе яе.

Бо хто хоча ўратаваць сваю душу51, той страціць яе52; хто ж страціць сваю душу дзеля Мяне, той знойдзе яе.

Бо хто хоча жыцьцё сваё ўсьцерагчы, той загу́біць яго, а хто згу́біць жыцьцё сваё дзеля Мяне, той знойдзе яго.

Бо хто хоча душу сваю зьберагчы, загубіць яе,

Бо хто-б хацеў усьцерагчы душу сваю, загубіць яе, а хто-б загубіў жыцьцё сваё дзеля мяне, знойдзе яго.

Бо хто-б хацеў зьберагчы жыцьцё сваё, загубіць яго, а хто-б загубіў жыцьцё сваё дзеля мяне, знойдзе яго.

Когда он еще говорил, се, облако светлое осенило их; и се, глас из облака глаголющий: Сей есть Сын Мой Возлюбленный, в Котором Мое благоволение; Его слушайте.

Калі ён яшчэ гаварыў, вось, воблака сьветлае асланіла іх; і вось, голас з воблака мовіў: Гэты ёсьць Сын Мой Любасны, Якога Я ўпадабаў; Яго слухайце.

Калі ён яшчэ гэта гаварыў, вось, светлае воблака закрыла іх. І вось, голас з воблака, які казаў: «Гэта Сын Мой улюбёны, у Якім Я маю ўпадабанне; Яго слухайце».

Як ён яшчэ гукаў, вось, булак сьветлы ахінуў іх; і вось, голас із булаку кажучы: «Гэта ё Сын Мой Умілаваны, Каторага Я вельмі ўпадабаў; Яго слухайце».

Калі-ж ён яшчэ гаварыў гэтае, сьве́тлая хмара ацяніла іх; і вось голас із хмары гаворачы: Гэты ёсьць Сын Мой Улю́блены, якому спагада́ю; Яго слу́хайце.

Пакуль ён яшчэ гаварыў, вось, воблака светлае ахіну́ла іх; і вось, голас з воблака прамовіў: гэта ёсць Сын Мой Узлю́блены, Якога Я ўпадаба́ў; Яго слухайце.

Калі ён яшчэ казаў, светлае воблака агарнула іх, а голас з воблака сказаў: «Гэта Сын Мой умілаваны, якога Я ўпадабаў. Яго слухайце».

Калі ён яшчэ гаварыў, вось, воблака сьветлае ахінула іх; і вось, голас з воблака, які кажа: «Гэта Сын Мой улюбёны, у Якім маю ўпадабаньне; Яго слухайце».

Пакуль ён яшчэ казаў, вось, яснае воблака зацяніла іх, і вось, голас з воблака кажа: Гэта Мой Сын Улюбёны, у Якім Маё задавальненне; слухайце Яго!

Калі ён яшчэ гаварыў, вось, воблака сьветлае асланіла іх; і вось Голас із воблака гаворыць: Гэты ёсьць Сын Мой улюблены, Якога Я моцна ўпадабаў; Яго слухайце!

Калі ён яшчэ гаварыў, вось воблака сьветлае ахінула іх, і голас з воблака прамаўляючы: — Гэта Сын Мой Улюблены, у Ім Маё Дабраваленьне, Яго слухайце.

Калі ён яшчэ гаварыў, воблак ясны асланіў іх, а вось голас з воблаку гаворачы: «Гэта Сын мой улюбёны, ў якім мая мілаўспадоба, яго слухайце».

Калі ён яшчэ гаварыў, вось воблак ясны ацяніў іх, і вось голас з воблаку, кажучы: «Гэты Сын мой мілы, у каторым мне да ўспадобы, яго слухайце».

И когда сходили они с горы, Иисус запретил им, говоря: никому не сказывайте о сем видении, доколе Сын Человеческий не воскреснет из мертвых.

І калі сыходзілі яны з гары, Ісус загадаў ім, кажучы: нікому не кажэце пра бачанае, пакуль Сын Чалавечы не ўваскрэсьне зь мёртвых.

І, калі сыходзілі з гары, загадаў ім Ісус: «Нікому не кажыце пра відзенне, пакуль Сын Чалавечы не ўваскрэсне з мёртвых».

І як яны зыходзілі з гары, Ісус забараніў ім, кажучы: «Нікому не кажыце пра гэту відзень, пакуль Сын Людзкі ня ўскрэсьне зь мертвых».

І, калі зыходзілі яны з гары, Ісус загада́ў ім, кажучы: нікому не кажы́це пра гэтае відзе́ньне, дакуль Сын Чалаве́чы не ўваскрэсьне з мёртвых.

І калі сыхо́дзілі яны з гары, Іісус загадаў ім, ка́жучы: нікому не расказвайце пра ба́чанае, пакуль Сын Чалавечы не ўваскрэ́сне з мёртвых.

Калі сыходзілі з гары, Езус загадаў ім, кажучы: «Нікому не кажыце пра бачанне, пакуль Сын Чалавечы не ўваскрэсне».

І калі яны зыходзілі з гары, Ісус загадаў ім, кажучы: «Нікому не кажыце пра гэты відзеж, пакуль Сын Чалавечы не ўваскрэсьне з мёртвых».

І, калі яны спускаліся з гары, Ісус загадаў ім, кажучы: Нікому не расказвайце пра гэтае з’явенне, пакуль Сын Чалавечы не будзе ўваскрэшаны з мёртвых.

І калі яны сыходзілі з гары, Ісус загадаў ім, кажучы: нікому ня кажыце пра гэтае бачаньне, пакуль Сын Чалавечы ня ўваскрэсьне зь мёртвых.

І калі зыйходзілі з гары, Ісус засьцярог іх, кажучы: — Нікому не гаварэце пра гэтае відзеньне, пакуль Сын Чалавечы не ўваскросьне з мёртвых.

А як зыйходзілі яны з гары, загадаў ім Езус, мовечы: Нікому не кажэце аб відзеным, пакуль Сын чалавечы ня згробуўстане.

І калі яны зыходзілі з гары, загадаў ім Езус, кажучы: Нікому не кажэце аб відзеньні, пакуль Сын чалавечы ня ўстане з умерлых.

и кто примет одно такое дитя во имя Мое, тот Меня принимает;

і хто прыме адно такое дзіця ў імя Маё, той Мяне прымае;

І хто прыме адно такое дзіця ў імя Маё, той Мяне прыме.

І хто прыйме адно такое дзецяне ў імя Мае, тый Мяне прыймае;

І хто прыйме адно гэткае дзіцятка ў імя Маё, той Мяне́ прыймае.

І хто пры́ме адно такое дзіця́ ў імя́ Маё, той Мяне прыма́е.

І калі хто прымае адно такое дзіця ў імя Маё, той Мяне прымае.

І хто прыйме адно гэткае дзіцятка ў імя Маё, той Мяне прыймае.

І хто прыме адно такое дзіця ў Маё імя, Мяне прымае.

І калі хто прыйме адно гэткае дзіця ў Імя Маё, Мяне прыймае.

І хто прыйме адно з гэткіх малых у Імя Маё, той Мяне прыймае.

І хто прыняў-бы адно гэткае дзіця ў імя маё, мяне прыймае.

І хто-б прыняў адно гэтакае дзіця ў імя маё, мяне прыймае.

а кто соблазнит одного из малых сих, верующих в Меня, тому лучше было бы, если бы повесили ему мельничный жернов на шею и потопили его во глубине морской.

а хто спакусіць аднаго з малых гэтых, што веруюць у Мяне, таму лепей было б, каб павесілі жарон млынскі на шыю яго і ўтапілі яго ў глыбіні марской.

А хто згоршыць аднаго з малых гэтых, што ў Мяне вераць, лепш было б яму, каб павесілі жоран млынавы на шыю яго і ўтапілі ў глыбіні марской.

А хто спадманець аднаго з малых гэтых, што вераць у Мяне, валей, каб таму павесілі млынавы жоран на шыі і ўтапілі яго ў глыбіні морскай.

А хто спакусіць аднаго з малых гэтых, ве́руючых у Мяне́, таму лепей было-б, калі-б паве́сілі Яму млы́навы ка́мень на шыю і ўтапілі яго ў глыбіні марской.

А хто спаку́сіць аднаго з малы́х гэтых, што веруюць у Мяне, таму лепей было б, каб павесілі жаро́н млынавы́ на шы́ю яму́ і ўтапілі ў глыбінí марской.

А хто спакусіць аднаго з малых гэтых, якія вераць у Мяне, таму лепш павесіць на шыю млынавы камень і патапіць у марской глыбіні.

А хто згоршыць аднаго з малых гэтых, якія вераць у Мяне, такому лепш было б, каб павесілі млынавы камень на шыю ягоную і ўтапілі яго ў глыбіні мора.

А хто звядзе ад веры аднаго з гэтых малых, што веруюць у Мяне, лепей было б таму, каб павесілі яму млынавы жарон60 на шыю і ўтапілі ў марской глыбіні.

А хто спакусіць аднаго з малых гэтых веручых у Мяне, лепш (было бы) яму, каб яму павесілі на шыю млынавы жо́ран і каб ён быў утоплены на глыбіні мора.

А хто-б зьняверыў адно з гэтых малых, верных Мне, лепш было-б яму, каб завесілі жарновы камень на шыю яго і затапілі ў глыбіні морскай.

А хто-б згоршыў адно з гэтых малых, што ў мяне вераць, лепш яму, камень з мліна ўчапіць за шыю ды ўтапіць у глыбі марской.

А хто-б згоршыў аднаго з гэтых малых, каторыя ў мяне вераць, лепш яму, каб млынавы камень зачапіць яму за шыю і ўтапіць у глыбіні мора.

Горе миру от соблазнов, ибо надобно придти соблазнам; но горе тому человеку, через которого соблазн приходит.

Гора сьвету ад спакусаў, бо павінны прыйсьці спакусы; але гора таму чалавеку, празь якога спакусы прыходзяць.

Гора свету ад згаршэнняў. Бо мусяць прыйсці згаршэнні, аднак гора чалавеку, праз якога згаршэнне прыходзіць.

Бяда сьвету ад спадманоў, бо мусяць спадманы прыходзіць; адылі бяда людзіне, ад каторае спадман прыходзе.

Го́ра сьве́ту ад спакусаў: бо спакусы мусяць прыйсьці; але го́ра таму чалаве́ку, праз якога спакуса прыходзіць.

Гора свету ад спакус, бо павінны прыйсцí спаку́сы; але гора таму чалавеку, праз якога спаку́са прыхо́дзіць.

Гора свету праз спакусы, бо спакусы павінны прыйсці; але гора таму чалавеку, праз якога прыходзіць спакуса!

Гора сьвету ад згаршэньняў, бо патрэбна, каб прыйшлі згаршэньні; але гора таму чалавеку, праз якога прыходзіць згаршэньне.

Бяда свету ад спакусаў; бо павінны прыйсці спакусы; але бяда [таму] чалавеку, празь якога спакусы прыходзяць.

Гора сьвету ад спакусаў: бо спакусы мусяць прыйсьці; але гора таму чалавеку празь якога спакуса прыходзіць.

Гора сьвету ад спакусаў, бо хоць мусяць прыходзіць спакусы, але гора таму чалавеку, праз якого спакусы прыходзяць.

Гора сьвету ад згаршэнняў; бо хоць мусяць прыйсці згаршэнні, аднакжа гора таму чалавеку, праз якога згаршэнне прыйходзіць.

Гора сьвету дзеля згаршэньняў. Бо хоць трэба, каб прыйшлі згаршэньні, аднак-жа гора таму чалавеку, праз каторага прыходзіць згаршэньне.

Истинно также говорю вам, что если двое из вас согласятся на земле просить о всяком деле, то, чего бы ни попросили, будет им от Отца Моего Небесного,

Праўду таксама кажу вам, што калі двое з вас пагодзяцца на зямлі прасіць за любую справу, дык чаго б ні папрасілі, будзе ім ад Айца Майго, Які ёсьць у нябёсах;

Таксама кажу вам: калі двое з вас пагодзяцца на зямлі аб якой-колечы рэчы, чаго б яны ні папрасілі, будзе ім ад Айца Майго, Які ёсць у небе.

Ізноў запраўды кажу вам, што калі двух із вас згодзяцца на зямлі прасіць якое рэчы, то чаго б папрасілі, будзе ім ад Айца Майго нябёснага.

Запраўды́ таксама кажу вам, што, калі-б двое з вас на зямлі згодна аб кожную рэч прасілі, дык ста́нецца ім ад Айца Майго, што ў Нябёсах.

Праўду таксама кажу вам, што калі двое з вас паго́дзяцца на зямлі прасіць за любую справу, то, чаго б ні папрасíлі, будзе ім ад Айца Майго, Які на нябёсах.

Сапраўды таксама кажу вам, што калі двое з вас на зямлі згодна прасілі б аб чым-небудзь, то станецца ім ад Айца Майго, які ў нябёсах.

Ізноў кажу вам, што калі двое з вас на зямлі згодзяцца адносна любой справы, дык што ні папросяць, станецца ім ад Айца Майго, Які ў небе.

Зноў [сапраўды] кажу вам: калі двое з вас загодзяцца на зямлі прасіць чаго-небудзь, то, чаго б ні папрасілі, будзе ім ад Майго Бацькі, Які ў нябёсах.

Яшчэ кажу вам: калі двое з вас на зямлі прыйдуць да згоды аб кожную рэч, (дык) чаго б ні папрасілі, будзе ім ад Ба́цькі Майго, Які (ёсьць) на Нябёсах.

Таксама праўдзіва кажу вам: калі двое з вас згодныя будуць ў тым, чаго хочуць прасіць, то ўсё, чаго папросяць, дадзена будзе ім ад Айца Майго Нябеснага.

Яшчэ кажу вам, калі-б двух з вас згадзілася на зямлі адносна кожнай рэчы, якую-толькі папросяць, станецца ім ад Айца майго, каторы ёсьць у небе.

Яшчэ кажу вам, што калі-б двух з вас згадзіліся на зямлі адносна кожнай рэчы, якую-толькі папросяць, станецца ім ад Айца майго, каторы ёсьць у небе.

Посему Царство Небесное подобно царю, который захотел сосчитаться с рабами своими;

Таму Царства Нябеснае падобнае на цара, які захацеў зрахавацца з рабамі сваімі.

Дзеля таго падобнае Валадарства Нябеснае да чалавека-валадара, які хацеў разрахавацца з паслугачамі сваімі.

«Затым гаспадарства нябёснае падобнае да караля, што захацеў разьлічыцца із слугамі сваімі.

Вось чаму Царства Нябе́снае падобна да цара́, які захаце́ў разрахава́цца з слу́гамі сваімі.

Таму Царства Нябеснае падобна да цара, які захацеў праве́сці разлíкі з раба́мі сваімі.

Таму Валадарства Нябеснае падобнае да караля, які захацеў разлічыцца са сваімі слугамі.

Дзеля гэтага Валадарства Нябеснае падобнае да чалавека валадара, які захацеў разрахавацца са слугамі сваімі.

Таму Царства Нябёсаў падобнае на аднаго цара, які захацеў разлічыцца са сваімі слугамі.

Пагэтаму Валадарства Нябёсаў упадоблена чалавеку валадару, які захацеў зрахавацца з рабамі сваімі.

Дзеля таго Ўладарства Нябеснае падобна да ўладара, які захацеў разлічыцца з слугамі сваімі.

Тым-то й падобнае валадарства нябеснае да чалавека гаспадара, які хацеў разрахавацца із сваімі слугамі.

Дзеля гэтага каралеўства нябеснае падобнае ёсьць да чалавека караля, які хацеў зрабіць рахунак са сваімі слугамі.

Раб же тот, выйдя, нашел одного из товарищей своих, который должен был ему сто динариев, и, схватив его, душил, говоря: отдай мне, что должен.

А раб той, выйшаўшы, знайшоў аднаго з субратоў сваіх, які вінен яму быў сто дынараў, і, схапіўшы яго, душыў, кажучы: «аддай мне, што вінен».

Але паслугач той, выйшаўшы, напаткаў аднаго з таварышаў сваіх, што быў яму вінаваты сто дынараў. І, схапіўшы яго, душыў, кажучы: “Аддай, што мне вінаваты”.

Тый жа слуга, вышаўшы, знайшоў аднаго із службовых сяброў сваіх, што вінен быў яму сто дынароў, і, схапіўшы яго, душыў, кажучы: ‘Аддай імне, што вінен’.

Слуга-ж гэны, вы́йшаўшы, знайшоў аднаго з сябро́ў сваіх, які вінен быў яму сто дынараў, і, схапіўшы яго, душыў, кажучы: аддай мне́, што вінен.

А раб той, вы́йшаўшы, знайшоў аднаго з тава́рышаў сваіх, які вíнен яму быў сто дына́рыяў, і, схапіўшы яго, душы́ў, ка́жучы: «аддай мне, што вíнен».

А калі гэты слуга выйшаў, знайшоў аднаго з сабратоў сваіх, які вінен быў яму сто дынараў, і, схапіўшы яго, душыў, кажучы: “Аддай мне, што вінен!”

А слуга той, выйшаўшы, знайшоў аднаго з таварышаў сваіх, які вінен быў яму сто дынараў, і, схапіўшы яго, душыў, кажучы: “Аддай мне, што вінен”.

А той слуга, выйшаўшы, знайшоў аднаго са слуг, як сам, які быў вінаваты яму сто дынараў, і, схапіўшы яго, пачаў душыць, кажучы: Аддай [мне], што вінаваты.

Выйшаўшы ж раб гэны знайшоў аднаго саслужбовага сябру свайго, каторы быў вінен яму сто дынараў і, схапіўшы яго, душыў, кажучы: аддай мне, што вінен.

Слуга-ж той, выйшаўшы, знайшоў аднаго з сяброў сваіх, які быў вінен яму сто дынараў, і, схапіўшы яго, стаў душыць, кажучы: — аддай мне, што вінен.

Гэны-ж слуга, выйшаўшы знайшоў аднаго із сваіх таварышаў, які быў яму вінават сто дэнараў і, схапіўшы, душыў яго, кажучы: аддай што вінават.

Гэны-ж слуга, выйшаўшы, спаткаў аднаго з сваіх таварышаў, каторы быў яму вінен сто дынараў, і схапіўшы, душыў яго, кажучы: аддай, што вінават.