G4160: ποιέω

Встав от сна, Иосиф поступил, как повелел ему Ангел Господень, и принял жену свою,

Устаўшы ад сну, Язэп зрабіў, як загадаў яму анёл Гасподні, і прыняў жонку сваю

Затым Язэп, узняўшыся ад сну, зрабіў так, як яму загадаў Анёл Госпадаў, і прыняў сваю сужонку.

Прачхнуўшыся зо сну, Язэп зрабіў, як расказаў яму ангіл Спадароў, і прыняў жонку сваю.

Устаўшы зо́-сну, Язэп зрабіў, як загадаў яму Ангел Гасподні, і прыняў жонку сваю,

Уста́ўшы ад сну, Іосіф зрабіў, як загада́ў яму Ангел Гасподні, і прыня́ў жонку сваю,

Абудзіўшыся ад сну, Юзаф зрабіў, як загадаў яму анёл Пана, і прыняў жонку сваю,

Устаўшы зо-сну, Язэп зрабіў, як загадаў яму анёл Госпада, і прыняў жонку сваю,

І Іосіф, устаўшы ад сну, зрабіў, як загадаў яму Анёл Гасподні, і ён прыняў сваю жонку.

Устаўшы ж зо-сну, Язэп зрабіў як загадаў яму Ангел Гасподні, і прыняў жонку сваю,

Устаўшы ад сну, Язэп учыніў так, як загадаў яму Ангел — і прыняў жану сваю.

Устаўшы зо сну Язэп зрабіў як загадаў яму анел Божы, і прыняў сваю сужэнку.

А Язэп, устаўшы зо сну, зрабіў так, як загадаў яму анёл Панскі і прыняў жонку сваю.

Ибо он тот, о котором сказал пророк Исаия: глас вопиющего в пустыне: приготовьте путь Господу, прямыми сделайте стези Ему.

Бо Ён Той, пра Каго сказаў прарок Ісая: «голас таго, хто кліча ў пустыні, падрыхтуйце шлях Госпаду, простымі зрабеце сьцежкі Яму».

А ён быў той, што быў названы Ісаем прарокам, які казаў: «Голас лямантуючага ў пустыні: “Рыхтуйце дарогу Госпаду, прастуйце сцежкі Яму!”»

Бо ён тый, праз каго сказана Ісаям прарокам, кажучы: «Голас гукаючага на пустыні: гатуйце дарогу Спадарову, раўнуйце сьцежкі Ягоныя!»

Бо ён той, пра якога сказаў прарок Ісая: голас гука́ючага ў пустыні: гатуйце дарогу Госпаду, про́стымі рабе́це сьце́жкі Яму (Ісая 40:3).

Бо ён той, пра каго сказаў прарок Іса́ія: «голас таго, хто клíча ў пусты́ні: падрыхту́йце шлях Госпаду, про́стымі зрабíце сце́жкі Яму».

Гэта пра яго сказаў прарок Ісая: «Голас таго, хто кліча ў пустыні: “Падрыхтуйце дарогу Пану, простымі рабіце сцежкі Яму!”»

Бо ён той, пра якога сказаў прарок Ісая: «Голас таго, хто кліча ў пустыні: Падрыхтуйце шлях Госпаду, простымі рабіце сьцежкі Яму».

Бо гэта той, пра каго сказана праз Ісаію прарока, які кажа: Голас звестуна ў пустэльні: «Падрыхтуйце дарогу Гасподнюю, простымі зрабіце Яго сцежкі».

Бо ён ёсьць той, пра якога сказаў Прарок Гісая: голас крычачага ў пустэльні: падрыхтуйце дарогу Госпаду, простымі рабіце сьцежкі Яму. (Гісая 40:3).

Бо гэта ёсьць Той, пра Каго вяшчаў прарок Ісайя, прамаўляючы: голас поклічу ў пустыні — прыгатуйце шлях Госпаду, прастуйце сьцежкі Яго.

Гэта бо той, аб якім гаварыў прарок Ізай (40:3) кажучы: «Голас клічучага ў пустыні: рыхтуйце дарогу Усеспадара, прастуйце сцежкі Ягоны».

Бо гэта той, аб каторым гаварыў прарок Ізаій (40:3), кажучы: «Голас клічучага ў пустыні: Праўце дарогу Пана, простымі робеце сьцежкі Яго»

сотворите же достойный плод покаяния

Прынясеце ж годны плод пакаяньня;

Стварыце належны плод навяртання

Дык давайце плады годныя каяты;

Учыніце-ж плады, дастойныя пакаяньня,

Прынясíце ж го́дны плод пакая́ння,

Прынясіце ж годны плён пакаяння

Учыніце ж плод, годны навяртаньня,

Дык стварыце плод, годны пакаяння;

Учыніце ж плады, вартыя пакаяньня.

Учынеце-ж плён, дастойны пакаяньня.

Чынеце-ж плод дастойны пакуты.

Дык чынеце плод, дастойны пакуты.

Уже и секира при корне дерев лежит: всякое дерево, не приносящее доброго плода, срубают и бросают в огонь.

ужо і сякера пры корані дрэваў ляжыць: бо ўсякае дрэва, якое ня родзіць добрага плоду, сьсякаюць і кідаюць у вагонь;

Бо ўжо сякера прыстаўлена да кораня дрэў; а кожнае дрэва, якое не дае добрага плода, высякаецца і кідаецца ў агонь.

І цяпер таксама сякіра да караня дзерваў прыложана; дык кажнае дзерва, што не даець добрага плоду, будзе сьсечана й кінена ў цяпло.

Ужо й сяке́ра ля караня́ дзярэў ляжыць: кожнае дрэва, якое не дае́ плоду, ссякаюць і кідаюць у агонь.

Ужо і сяке́ра пры ко́рані дрэў ляжыць: бо ўсякае дрэва, якое не прыно́сіць добрага пло́ду, ссяка́юць і кíдаюць у агонь.

Ужо сякера прыкладзена да карэння дрэў. Таму кожнае дрэва, якое не дае добрага плоду, будзе ссечана і кінута ў агонь.

Ужо і сякера ля кораня дрэваў ляжыць; дык кожнае дрэва, якое не дае добрага плоду, сьсякаюць і кідаюць у агонь.

Ужо і сякера ляжыць пры корані дрэў; бо кожнае дрэва, што не родзіць добрага плоду, ссякаюць і кідаюць у агонь.

Ужо і сякера ля кораня дрэваў ляжыць, бо ўсякае дрэва, якое ня прыносіць добрага плоду, высякаецца і кіда́ецца ў вагонь.

Ужо і сякера пры карэньні дрэва ляжыць; бо ўсякае дрэва, якое не дае добрага плёну, высякаецца і кідаюць ў агонь.

Бо ўжэ й сякера да карэння дрэваў прыложана: дык кожная дзерава, якое не дае добрага плоду, будзе сцята й кінута ў вагонь.

Бо ўжо сякера ля карэньня дзераваў паложана: дык кожнае дзерава, якое не дае добрага плоду, будзе сьцята і кінута ў вагонь.

и говорит им: идите за Мною, и Я сделаю вас ловцами человеков.

І кажа ім: ідзеце за Мною, і Я зраблю вас лаўцамі людзей.

І гаворыць ім: «Ідзіце за Мной! Зраблю вас лаўцамі людзей».

І кажа ім: «Ідзіце за Імною, і Я ўчыню вас лаўбітамі, людзёў».

і кажа ім: ідзе́це за Мною, і Я зраблю вас лаўца́мі чалаве́каў.

І кажа ім: ідзіце за Мною, і Я зраблю вас лаўца́мі людзей.

І сказаў ім: «Ідзіце за Мной, і Я зраблю вас рыбакамі людзей».

і кажа ім: «Ідзіце за Мною, і Я зраблю вас лаўцамі чалавекаў».

І кажа ім: Ідзеце за Мною, і Я зраблю вас лаўцамі людзей.

І кажа ім: ідзіце за Мною, і (Я) зраблю вас лаўцамі чалавекаў.

І кажа ім: — ідзеце за Мною, і Я зраблю вас лаўцамі чалавекаў.

і сказаў ім: Ідзеце за мною, а я зраблю вас рыбакамі людзей.

і сказаў ім: Ідзеце за мной і я зраблю вас рыбакамі людзей.

Итак, кто нарушит одну из заповедей сих малейших и научит так людей, тот малейшим наречется в Царстве Небесном; а кто сотворит и научит, тот великим наречется в Царстве Небесном.

Дык вось, хто парушыць адну з запаведзяў гэтых найменшых і навучыць гэтак людзей, той найменшым назавецца ў Царстве Нябесным; а хто выканае і навучыць, той вялікім назавецца ў Царстве Нябесным.

Хто парушыць адно з гэтых прыказанняў найменшых і навучыць так людзей, таго назавуць найменшым у Валадарстве Нябесным. А хто выканае і навучыць, таго назавуць вялікім у Валадарстве Нябесным.

Дык хто ўзруша адно з расказаньняў гэтых найменшых і так навуча людзёў, — найменшым будзе названы ў гаспадарстве нябёсным; а хто споўне а навуча, тый вялікім будзе названы ў гаспадарстве нябёсным.

Вось жа, хто парушыць адну з гэтых найме́ншых за́паведзяў і навучыць таго людзе́й, той найме́ншым названы будзе ў Царстве Нябе́сным; а хто выпаўніць і навучыць, той вялікім названы будзе ў Царстве Нябе́сным.

Дык вось, хто пару́шыць адну з за́паведзяў гэтых найме́ншых і наву́чыць так людзей, той найме́ншым назаве́цца ў Царстве Нябесным; а хто вы́канае і наву́чыць, той вялікім назаве́цца ў Царстве Нябесным.

Таму, калі хто парушыць адну з гэтых найменшых запаведзяў і навучыць гэтаму людзей, той найменшым назавецца ў Валадарстве Нябесным. Хто ж выканае і навучыць, той вялікім назавецца ў Валадарстве Нябесным.

Вось жа, хто парушыць адно з гэтых найменшых прыказаньняў і навучыць гэтаму людзей, той найменшым названы будзе ў Валадарстве Нябесным; а хто выканае і навучыць, той вялікім названы будзе ў Валадарстве Нябесным.

Дык, хто адменіць адну з найменшых гэтых запаведзяў і так навучыць людзей, той будзе названы найменшым у Царстве Нябёсаў; а хто выканае і навучыць, той будзе названы вялікім у Царстве Нябёсаў.

Пагэтаму, хто (толькі) разьвяжа (правільна растлумачыць сэнс) аднаго з гэтых малейшых прыказаньняў і навучыць гэтаму людзей, малейшым будзе названы ў Гаспадарстве Нябёсаў. А хто выканае і навучыць, той вялікім будзе названы ў Гаспадарстве Нябёсаў.

Калі-ж нехта парушыць хоць адзін з гэтых найменшых запаветаў і гэтак навучыць людзей, той у Ўладарстве Нябесным названы будзе найменшым; каторы-ж выканае і навучыць, той вялікім будзе названы у Ўладарстве Нябесным.

Дык хто-б нарушыў адно з гэтых найменшых прыказанняў і так-бы навучаў людзей, той найменшым называцімецца ў валадарсьцьве нябесным; а хто споўніць ды навучыць, той будзе названы вялікім у валадарсьцьве нябесным;

Дык хто-б скасаваў адно з гэтых найменшых прыказаньняў і так-бы навучаў людзей, будзе названы найменшым у каралеўстве нябесным; а хто-б чыніў і навучаў, той будзе названы вялікім у каралеўстве нябесным.

А Я говорю вам: кто разводится с женою своею, кроме вины прелюбодеяния, тот подает ей повод прелюбодействовать; и кто женится на разведенной, тот прелюбодействует.

А Я вам кажу: кожны, хто разводзіцца з жонкаю сваёю, акрамя як з прычыны распусты, той даводзіць яе да пералюбу; і хто ажэніцца з разьведзенай, той чыніць пералюб.

А Я кажу вам: кожны, хто пакідае жонку сваю, акрамя як з прычыны яе распусты, выстаўляе яе на чужаложства. І той, хто жэніцца з ёю, чужаложыць.

А Я кажу вам, што кажны, хто адпушчае жонку сваю, апрача віны чужалоства, тый даець прычыну да яе чужалоства; і хто ажэніцца з разьведзенай, тый чужаложа.

А Я кажу вам: хто разлучаецца з жонкаю сваёю апрача віны блуду, той робіць яе́ распусьніцаю.

А Я кажу вам: кожны, хто разво́дзіцца з жонкаю сваёю, акрамя як з прычыны блу́ду, той даво́дзіць яе да пралюбадзе́йства; і хто ажэ́ніцца з разве́дзенай, той пралюбадзе́йнічае.

А Я кажу вам: кожны, хто развядзецца з жонкаю сваёю, акрамя як з прычыны распусты, той даводзіць яе да чужалоства, а хто ажэніцца з разведзенаю, той чужаложыць.

А Я кажу вам: хто разлучаецца з жонкаю сваёю не з прычыны распусты, той робіць яе чужаложніцай, і хто жэніцца з разьведзенай, той чужаложыць.

А Я кажу вам, што кожны, хто адпускае жонку сваю, апроч як з прычыны распусты, даводзіць яе да чужаложства; і хто ажэніцца з адпушчанаю, чужаложыць.

А Я кажу вам, што хто разьвядзецца з жонкаю сваёю, акрамя прычыны пералюбу, той робіць яе пералюбкай, і калі хто ўзяў у жонкі разьведзеную, (той) пералюбствуе.

Я-ж кажу вам: кажны, хто разводзіцца з жаною сваею, апрача віны блудедзеяньня, той даводзіць яе да блудадзеяньня, і хто з разводкаю ажэніцца, той блудадзейнічае.

а я вам кажу, што кожны, хто-б жонку сваю пакінуў, акрамя прычыны чужалоства, даводзіць яе да чужалоства, а хто-б ажаніўся з пакіненай, чужаложыць.

а я вам кажу: што кожны, хто-б пакінуў сваю жонку, акрамя прычыны чужаложства, прыводзіць яе да чужаложства, а хто-б ажаніўся з пакіненай, чужаложыць.

ни головою твоею не клянись, потому что не можешь ни одного волоса сделать белым или черным.

ні галавою тваёю не прысягай, бо ня можаш ніводнай валасінкі зрабіць белаю альбо чорнаю.

Ані таксама сваёй галавой не прысягай, бо ты не можаш аніводнага воласа зрабіць белым або чорным.

Ані галавою сваёй не прысягай, бо ня можаш ні воднага воласа зрабіць белым альбо чорным.

ні галавою сваёй не прысягай, бо ня можаш ніводнага воласа зрабіць бе́лым ці чорным.

ні галавою тваёю не клянíся, бо не можаш ніводнага воласа зрабіць белым альбо чорным.

Ні галавою сваёй не прысягай, бо не можаш ніводнага воласа зрабіць белым або чорным.

ані галавою сваёю не прысягай, бо ня можаш аніводнага воласу зрабіць белым ці чорным.

сваёю галавою не кляніся, таму што не можаш ніводнага воласа зрабіць белым альбо чорным.

ні галавою сваёю ня прысягайся, бо ня можаш ніводнага воласа зрабіць белым ці чорным.

І галавою тваю не кляніся, бо ня можаш ніводнага воласу зрабіць белым ці чорным.

І ня прысягай на галаву сваю, бо ня можаш аніводнага воласа зрабіць белым, або чорным.

І не прысягай на галаву сваю, бо ня можаш зрабіць ніводнага воласа белым або чорным.

А Я говорю вам: любите врагов ваших, благословляйте проклинающих вас, благотворите ненавидящим вас и молитесь за обижающих вас и гонящих вас,

А Я кажу вам: любеце ворагаў вашых, дабраслаўляйце кляцьбітоў вашых, рабеце дабро ненавісьнікам вашым і малецеся за крыўдзіцеляў вашых і за ганіцеляў вашых;

А Я кажу вам: любіце ворагаў сваіх дабраслаўляйце тых, хто праклінае вас, дабро рабіце тым, што ненавідзяць вас, і маліцеся за тых, якія крыўдзяць і гоняць вас,

А Я кажу вам: любіце непрыяцеляў сваіх, дабраслаўце клінучых вас, рабіце дабро ненавідзячым вас і маліцеся за крыўдзячых вас і перасьлядуючых вас,

А Я кажу вам: любе́це ворагаў вашых, сла́ўце праклінаючых вас, рабе́це дабро ненавідзячым вас і мале́цеся за крыўдзячых вас і перасьле́дуючых вас,

А Я кажу вам: любíце ворагаў вашых, благаслаўля́йце тых, хто пракліна́е вас, рабíце дабро тым, што ненавíдзяць вас, і маліцеся за тых, што кры́ўдзяць вас і гоняць вас;

А Я кажу вам: любіце ворагаў вашых і маліцеся за тых, хто пераследуе вас,

А Я кажу вам: любіце ворагаў вашых, дабраслаўляйце тых, якія праклінаюць вас, рабіце дабро тым, якія ненавідзяць вас, і маліцеся за тых, якія крыўдзяць вас і перасьледуюць вас,

А Я кажу вам: любіце сваіх ворагаў, [дабраслаўляйце тых, хто праклінае вас, рабіце дабро тым, што ненавідзяць вас] і маліцеся за тых, што [крыўдзяць вас і] гоняць вас;

А Я кажу вам: любеце ворагаў вашых, багаслаўляйце праклінаючых вас, рабеце дабро нянавідзячым вас і малецеся за крыўдзячых вас і перасьледуючых вас,

А Я кажу вам: любіце ворагаў вашых, ласкавы будзьце да тых, хто кляне вас, дабрадзейнымі будзьце да ненавісьнікаў вашых і малецеся за крыўдзіцеляў і гнабіцеляў вашых;

А я вам кажу: Любеце ворагаў вашых, рабеце дабро тым, хто ненавідзіць вас і малецеся за тых, што праследуюць і чэрняць вас,

А я вам кажу: Любеце ворагаў вашых, добра чынеце тым, каторыя прасьледуюць і чэрняць вас,

Ибо если вы будете любить любящих вас, какая вам награда? Не то же ли делают и мытари?

Бо, калі вы будзеце любіць тых, што любяць вас, якая вам узнагарода? Ці ж ня тое самае робяць і мытнікі?

Калі ж вы любіце тых, што вас любяць, дык што за ўзнагароду будзеце мець? Ці ж і мытнікі не робяць таго?

Бо, калі вы будзеце любіць любячых вас, якая вам нагарода? Ці ня тое ж робяць і мытнікі?

Бо, калі вы будзеце любіць лю́бячых вас, якая вам нагарода? Ці-ж ня тое самае робяць і мытнікі?

Бо, калі вы будзеце любíць тых, што лю́бяць вас, якая вам узнагарода? Ці не тое ж самае робяць і мы́тнікі?

Калі ж вы будзеце любіць тых, хто любіць вас, якую маеце ўзнагароду? Ці ж не тое самае робяць і мытнікі?

Бо калі вы любіце тых, якія вас любяць, якая вам нагарода? Ці ж ня так робяць і мытнікі?

Бо, калі вы будзеце любіць тых, што любяць вас, якая вам узнагарода? Ці ж не тое самае робяць і зборшчыкі падаткаў?

Бо калі вы любіце любячых вас, якая вам узнагарода? Ці ж ня тое самае робяць і мытнікі?

Бо, калі вы любіце тых, якія вас любяць, якую ўзнагароду маеце? Ці-ж ня тое робяць і мытнікі?

Бо калі вы любіце тых, што вас любяць, якуюж нагароду мецімеце? Ціж ня робяць гэтага й кунойміты?

Бо калі вы любіце тых, што вас любяць, якую-ж нагароду мець будзеце? Ці-ж ня робяць гэтага і мытнікі?

И если вы приветствуете только братьев ваших, что особенного делаете? Не так же ли поступают и язычники?

І калі вы вітаеце братоў вашых толькі, што асаблівага робіце? Ці ж ня гэтак тое самае робяць і язычнікі?

Або калі вітаеце толькі братоў вашых, дык што асаблівага робіце? Ці ж гэтак і пагане не робяць?

І калі вы веціце толькі братоў сваіх, што асаблівага робіце? Ці ня так робяць і пагане?

І калі вы віта́еце толькі братоў вашых, што асаблівае робіце? Ці-ж ня гэтак робяць і пагане?

І калі вы віта́еце толькі братоў вашых, што асаблівага робіце? Ці ж не гэтак робяць і язычнікі?

І калі вітаеце толькі братоў вашых, што асаблівага робіце? Ці ж не тое самае робяць і язычнікі?

І калі вы вітаеце толькі братоў вашых, што асаблівае робіце? Ці ж не такім чынам робяць і мытнікі?

І калі будзеце вітаць толькі вашых братоў, што асаблівага робіце? Ці ж не тое самае робяць і язычнікі?

І калі вы вітаеце толькі братоў вашых, што асаблівае робіце? Ці ж ня гэтак тое самае робяць і мытнікі?

І, калі вы вітаеце толькі братоў вашых, што асаблівае творыце? Ці-ж ня робяць гэтак і нявернікі?

І калі вітаецеся толькі з братамі сваімі, то штож асабліўшае робіце? Ціж ня робяць гэтага й пагане?

І калі вы вітаецеся толькі з братамі сваімі, што-ж асабліўшае робіце? Ці-ж і пагане гэтага ня робяць?

Смотрите, не творите милостыни вашей пред людьми с тем, чтобы они видели вас: иначе не будет вам награды от Отца вашего Небесного.

Глядзеце, не выстаўляйце праведнасьці вашай перад людзьмі, каб яны бачылі вас: інакш няма вам узнагароды ад Айца вашага, Які ёсьць у нябёсах.

Зважайце, каб вы вашай добрай справы не ўчынялі перад людзьмі, каб яны бачылі. Інакш узнагароды не будзеце мець у Айца вашага, Які ёсць у небе.

Сьцеражыцеся рабіць сваю справядлівасьць перад людзьмі, каб бачылі вас, бо ня будзе вам нагароды ад Айца вашага, Каторы на нябёсах.

Глядзе́це, не давайце міласьціны вашае перад людзьмі з тым, каб яны бачылі вас, бо тады ня будзе вам нагароды ад Айца вашага, што ў Нябёсах.

Глядзíце, не давайце мíласціны вашай перад людзьмí, каб яны бачылі вас: інакш не будзе вам узнагаро́ды ад Айца вашага, Які на нябёсах.

Глядзіце, не чыніце справядлівасці вашай перад людзьмі, каб яны бачылі. Інакш не атрымаеце ўзнагароды ад Айца вашага, які ў нябёсах.

Сьцеражыцеся, не рабіце міласьціны вашае перад людзьмі з тым, каб яны бачылі вас, бо тады ня будзеце мець нагароды ад Айца вашага, Які ў небе.

Асцерагайцеся [ж] выстаўляць сваю праведнасць10 перад людзьмі, каб яны бачылі вас: а як не, няма вам узнагароды ад вашага Бацькі, што ў нябёсах.

Глядзеце, ня рабеце міласьціны вашай перад людзьмі з тым, каб яны бачылі, інакш ня маеце ўзнагароды перад Ба́цькам вашым, Які ў Нябёсах.

Высьцерагайцеся даваць ахвяры вашыя перад людзьмі, каб яны гэта бачылі; бо гэтак ня будзеце мець узнагароды ад Айца вашага Нябеснага.

Высьцерагайцеся даваць субожыну вашу перад людзьмі, каб яны бачылі вас, ато ня будзеце мець нагароды ад Айца вашага, што ёсьць у небе.

Глядзеце, каб справядлівасьці вашай ня чыніць перад людзьмі, каб яны бачылі вас, бо інакш ня будзеце мець нагароды ад Айца вашага, каторы ёсьць у небе.

Итак, когда творишь милостыню, не труби перед собою, как делают лицемеры в синагогах и на улицах, чтобы прославляли их люди. Истинно говорю вам: они уже получают награду свою.

Дык вось, калі даеш міласьціну, ня трубі перад сабою, як робяць крывадушнікі ў сынагогах і на вуліцах, каб услаўлялі іх людзі. Праўду кажу вам: яны атрымліваюць узнагароду сваю.

І, калі ты ўчыняеш міласціну, не трубі перад сабою, як робяць крывадушнікі ў сінагогах і на вуліцах, каб іх людзі ўслаўлялі. Сапраўды кажу вам: яны атрымалі сваю ўзнагароду.

Дык, калі даеш убожніну, ня трубі перад сабою, як робяць двудушнікі ў бажніцах і на вуліцах, каб хвалілі іх людзі. Запраўды кажу вам: яны ўжо адзержуюць нагароду сваю.

Дык вось, калі дае́ш міласьціну, ня трубі перад сабою, як робяць крывадушнікі ў школах і на вуліцах, каб выхвалялі іх людзі. Запраўды кажу вам: яны ўжо дастаю́ць нагароду.

Дык вось, калі дае́ш мíласціну, не трубі перад сабою, як робяць крываду́шнікі ў сінагогах і на вуліцах, каб услаўля́лі іх людзі. Праўду кажу вам: яны ўжо атры́мліваюць узнагароду сваю.

Калі даеш міласціну, не трубі перад сабою, як робяць крывадушнікі ў сінагогах і на вуліцах, каб людзі хвалілі іх. Сапраўды кажу вам: яны атрымліваюць сваю ўзнагароду.

Калі ж даеш міласьціну, не трубі перад сабою, як робяць крывадушнікі ў сынагогах і на вуліцах, каб людзі славілі іх. Сапраўды кажу вам: яны ўжо атрымліваюць нагароду сваю.

Дык, калі даеш міласціну, не трубі перад сабою, як робяць крывадушнікі ў сінагогах і на вуліцах, каб праслаўлялі іх людзі. Сапраўды кажу вам: яны спаўна атрымліваюць сваю узнагароду.

Калі ж робіш міласьціну, ня трубі перад сабою, як робяць крывадушнікі ў сынагогах і на вуліцах, каб быць пахваляемымі людзьмі. Праўду кажу вам: (яны ўжо) атрымоўваюць поўную ўзнагароду сваю.

Дзля таго, калі даеш ахвяру, не разгалошвай перад сабою, як гэта робяць крывадушнікі ў сынагогах і на вуліцах, каб хвалілі іх людзі; запраўды кажу вам: яны ўжо атрымліваюць узнагароду сваю.

Дык ты, калі абдараеш, ня трубі перад сабою, як гэта робяць крывадушнікі ў бажніцах і на вуліцах, каб хвалілі іх людзі. Сапраўды кажу вам: яны атрымалі сваю заплату.

Дык ты, калі робіш дарэньне, ня трубі перад сабою, як гэта робяць крывадушнікі ў бажніцах і на вуліцах, каб іх хвалілі людзі: сапраўды кажу вам, яны атрымалі сваю нагароду.

У тебя же, когда творишь милостыню, пусть левая рука твоя не знает, что делает правая,

У цябе ж, калі даеш міласьціну, няхай ня ведае левая рука твая, што робіць правая,

Але, калі даеш міласціну, хай твая левая рука не ведае, што робіць твая правая рука,

У цябе ж, як ты даеш убожніну, няхай лявіца твая ня ведае, што робе правіца,

У цябе́-ж, калі ты до́рыш, няхай ле́вая рука твая ня ве́дае, што робіць правая,

У цябе ж, калі дае́ш мíласціну, няхай не ведае левая рука твая, што робіць правая,

Калі даеш міласціну, няхай не ведае твая левая рука, што робіць правіца твая,

У цябе ж, калі ты робіш міласьціну, няхай левая рука твая ня ведае, што робіць правая,

А ты, калі даеш міласціну, — няхай твая левая рука не ведае, што робіць твая правая,

Але ў цябе, калі робіш міласьціну, ня павінна ведаць левая (рука) твая, што робіць правая (рука) твая,

Ты-ж, калі прыносіш ахвяру, няхай левая твая рука ня ведае, што робіць правая.

А ты, як робіш дарэнне, хай левая рука твая ня ведае, што робіць правая,

А ты калі робіш дарэньне, няхай левая рука твая ня ведае, што робіць твая правая,

Итак во всем, как хотите, чтобы с вами поступали люди, так поступайте и вы с ними, ибо в этом закон и пророки.

І вось усё, што хочаце, каб рабілі вам людзі, тое і вы рабеце ім; бо ў гэтым закон і прарокі.

І ўсё, што толькі хочаце, каб вам рабілі людзі, вы і самі ім рабіце. Гэта ёсць закон і прарокі.

Дык у вусім, чаго хочаце, каб вам рабілі людзі, тое самае рабіце вы ім; бо ў гэтым закон а прарокі.

Вось жа ўсё, што хочаце, каб вам рабілі людзі, дык тое рабе́це і вы ім; бо гэта закон і прарокі.

І вось, усё, я́к хочаце, каб рабілі вам людзі, так і вы рабіце ім; бо ў гэтым закон і прарокі.

Усё, што хочаце, каб рабілі вам людзі, і вы ім рабіце, бо ў гэтым Закон і Прарокі.

Дык усё, што хочаце, каб вам рабілі людзі, тое і вы ім рабіце; бо ў гэтым Закон і Прарокі.

Дык усё, што вы хочаце, каб рабілі вам людзі, тое і вы рабіце ім; бо гэта закон і прарокі.

Пагэтаму заўсёды, як хочаце, каб людзі ставіліся да вас, так і вы стаўцеся да іх. Бо ў гэтым ёсьць (сэнс) Закону і Прарокаў.

Гэтак да ўсяго: як вы хочаце, каб з вамі людзі абыходзіліся, так так абыйходзьцеся і вы з імі, бо ў гэтым закон і прарокі.

Дык усё, што толькі вы задаеце, каб вам людзі рабілі і вы ім рабеце; гэта бо закон і прарокі.

Дыу усё, што толькі вы хочаце, каб вам людзі рабілі і вы ім рабеце. Бо гэта ёсьць закон і прарокі.

Так всякое дерево доброе приносит и плоды добрые, а худое дерево приносит и плоды худые.

Так усякае добрае дрэва родзіць і плады добрыя, а благое дрэва родзіць і плады благія:

Так кожнае дрэва добрае родзіць добрыя плады, а благое дрэва — плады благія.

Гэтак усякае дзерва добрае родзе й плады добрыя, а благое дзерва родзе й плады благія.

Гэтак усякае добрае дрэва дае́ і плады добрыя, а благое дрэва дае́ і плады благія.

Так усякае добрае дрэва ро́дзіць і плады́ добрыя, а кепскае дрэва ро́дзіць і плады кепскія.

Так кожнае добрае дрэва родзіць добрыя плады, а дрэннае дрэва родзіць дрэнныя плады.

Гэтак усякае добрае дрэва дае плады добрыя, а благое дрэва дае плады дрэнныя.

Так кожнае добрае дрэва родзіць добрыя плады; а нягоднае дрэва родзіць благія плады:

Гэтак, усякае дрэва добрае прыносіць плады добрыя, а пашкоджанае дрэва прыносіць плады благія.

Гэтак, усякае дрэва добрае дае плёны добрыя; благое-ж дрэва дае плёны благія.

Гэтак усякае добрае дзерава дае добрыя плады, а благое дзерава дае благія плады.

Гэтак усякае добрае дзерава дае добрыя плады, а благое дзерава дае благія плады.

Не может дерево доброе приносить плоды худые, ни дерево худое приносить плоды добрые.

ня можа добрае дрэва радзіць благія плады, ні дрэва благое радзіць плады добрыя.

Не можа дрэва добрае радзіць плады благія, а дрэва благое радзіць плады добрыя.

Ня можа дзерва добрае радзіць плады благія, ані дзерва благое радзіць плады добрыя.

Ня можа дрэва добрае даваць благіх пладоў, ні благое дрэва даваць добрых пладоў.

Не можа добрае дрэва радзíць кепскія плады́, ні дрэва кепскае радзíць плады́ добрыя.

Не можа добрае дрэва радзіць дрэнныя плады, а дрэва дрэннае радзіць добрыя плады.

Ня можа дрэва добрае даваць плады дрэнныя, ані благое дрэва даваць плады добрыя.

не можа добрае дрэва радзіць благія плады, ні дрэва нягоднае радзіць добрыя плады.

Ня можа дрэва добрае прыносіць плады благія, а дрэва сапсаванае — прыносіць плады добрыя.

Ня можа добрае дрэва выдаць ліхія плёны, як ня можа дрэнная дрэва выдаць плёны добрыя.

Ня можа добрае дзерава даваць благіх пладоў ані благое дзерава даваць добрых пладоў.

Ня можа добрае дзерава даваць благіх пладоў, ані благое дзерава даваць добрых пладоў.

Всякое дерево, не приносящее плода доброго, срубают и бросают в огонь.

Усякае дрэва, якое ня родзіць плоду добрага, сьсякаюць і кідаюць у вагонь.

Кожнае дрэва, якое не родзіць добрага плода, будзе ссечана і кінута ў агонь.

Кажнае дзерва, што ня родзе плоду добрага, сьцінаюць і кідаюць у цяпло.

Усякае дрэва, што не дае́ць добрага пло́ду, ссякаюць і кідаюць у агонь.

Усякае дрэва, якое не ро́дзіць плоду добрага, ссяка́юць і кíдаюць у агонь.

Кожнае дрэва, якое не родзіць добрага плоду, ссякаюць і кідаюць у агонь.

Усякае дрэва, якое не дае добрага плоду, сьсякаюць і кідаюць у агонь.

Кожнае дрэва, што не родзіць добрага плоду, высякаюць і кідаюць у агонь.

Усякае дрэва, якое ня прыносіць плоду добрага, сьсякаюць і кіда́юць у вагонь.

Усякае дрэва, якое не выдае добрага плёну, высякаюць і кідаюць у агонь.

Усякае дзерава, што не дае добрага плоду, будзе ссечана і кінута ў вагонь.

Усяе дзерава, што не даець добрага плоду, будзе зрубана і кінута ў вагонь.

Не всякий, говорящий Мне: "Господи! Господи!", войдет в Царство Небесное, но исполняющий волю Отца Моего Небесного.

Ня кожны, хто кажа Мне: «Госпадзе! Госпадзе!» увойдзе ў Царства Нябеснае, а той, хто выконвае волю Айца Майго, Які ёсьць у нябёсах.

Не кожны, хто кажа Мне: “Госпадзе, Госпадзе”, увойдзе ў Валадарства Нябеснае, але той, хто выконвае волю Айца Майго, Які ёсць у небе.

Ня кажны, што кажа Імне: ’Спадару!’ увыйдзе ў гаспадарства нябёснае, але поўнячы волю Айца Майго, што ў нябёсах.

Ня ўсякі, хто кажа Мне́: Госпадзе! Госпадзе!, увойдзе ў царства Нябе́снае, а той, хто выпаўняе волю Айца Майго, што ў Нябёсах.

Не кожны, хто кажа Мне: «Госпадзі! Госпадзі!» увойдзе ў Царства Нябеснае, а той, хто выко́нвае волю Айца Майго, Які на нябёсах.

Не кожны, хто кажа Мне: “Пане, Пане”, увойдзе ў Нябеснае Валадарства, але той, хто выконвае волю Айца Майго, які ў нябёсах.

Ня кожны, хто кажа Мне: “Госпадзе! Госпадзе!”, увойдзе ў Валадарства Нябеснае, але той, хто выконвае волю Айца Майго, Які ў небе.

Не кожны, хто Мне кажа: «Госпадзе! Госпадзе!» увойдзе ў Царства Нябёсаў, а той, хто выконвае волю Майго Бацькі, Які ў нябёсах.

Ня ўсякі, хто кажа Мне: Госпадзе! Госпадзе! увойдзе ў Валадарства Нябёсаў, а той, хто выконвае волю Ба́цькі Майго, Які (ёсьць) у Нябёсах.

Ня ўсякі, хто кажа мне — Госпадзе, Госпадзе! — увойдзе ў Уладарства Нябеснае, але той, хто выконвае волю Айца Майго Нябеснага.

Ня ўсякі, хто мне кажа: «Госпадзе,Усеспадару», увойдзе ў валадарства нябеснае, але хто спаўняе волю Айца майго, каторы ёсьць у небе той увойдзе ў валадарства нябеснае.

Ня ўсякі, хто мне кажа: «Пане, Пане», увойдзе ў каралеўства нябеснае, але хто спаўняе волю Айца майго, каторы ёсьць у небе, той увойдзе ў каралеўства нябеснае.

Многие скажут Мне в тот день: Господи! Господи! не от Твоего ли имени мы пророчествовали? и не Твоим ли именем бесов изгоняли? и не Твоим ли именем многие чудеса творили?

Многія скажуць Мне ў той дзень: «Госпадзе! Госпадзе! ці не ад Твайго імя мы прарочылі? і ці не Тваім імем дэманаў выганялі? і ці не Тваім імем многія цуды ўчынялі?».

Многія скажуць Мне ў той дзень: “Госпадзе, Госпадзе! Няўжо мы не праракавалі ў імя Тваё? Ды ці не ў імя Тваё выганялі дэманаў? Ды ці не ў імя Тваё ўчынялі цуды?”

Шмат хто скажа Імне таго дня: ’Спадару! Спадару! ці не ад Твайго імені мы праракалі? і ці не Тваім імям нячысьцікаў выганялі? і ці не Тваім імям шмат магучых учынкаў чынілі?’

Многія скажуць Мне́ ў той дзе́нь: Госпадзе, Госпадзе! Ці не Тваім іме́ньнем мы праро́чылі? і ці не Тваім іме́ньнем выганялі чарто́ў і ці не Тваім іме́ньнем многія цуды чынілі?

Многія скажуць Мне ў той дзень: «Госпадзі! Госпадзі! ці не ад Твайго імя́ мы прарочылі? і ці не Тваім íмем дэманаў выганя́лі? і ці не Тваім íмем многія цу́ды рабілі?»

Многія скажуць Мне ў той дзень: “Пане, Пане, ці не ад Твайго імя мы прарочылі, і ці не Тваім імем выганялі злых духаў, і ці не Тваім імем многія цуды чынілі?”

Многія скажуць Мне ў той дзень: “Госпадзе, Госпадзе! Ці не ў Тваё імя мы прарочылі? І ці не ў Тваё імя выганялі дэманаў? І ці не ў Тваё імя шмат цудаў чынілі?”

Шмат хто скажа Мне ў той дзень: «Госпадзе! Госпадзе! Ці ж не Тваім імем мы прарочылі, і ці не Тваім імем дэманаў выганялі, і ці не Тваім імем шмат цудаў зрабілі?».

Многія скажуць Мне ў той дзень: Госпадзе! Госпадзе! ці ня Тваім Імем (мы) прарочылі? і ці ня Тваім Імем (мы) выганялі дэманаў, і ці ня Тваім Імем (мы) многія цуды ўчынялі?

Многія скажуць Мне ў той дзень: — Госпадзе, Госпадзе! Ці не ў Тваё імя прарочылі мы? І ці не Тваім імем выганялі злыдухаў, і ці не Тваім імем шмат цудаў тварылі?

Многія скажуць мне ў той дзень: «Усеспадару, Усеспадару, ціж не тваім імям прарочылі мы, ціж не тваім імям нячысьцікаў выганялі, ці-ж не тваім імям шмат цудаў дзеелі?»

Многія скажуць мне ў той дзень: «Пане, Пане, ці-ж не тваім іменем мы прарочылі, ці-ж не тваім іменем выганялі д’яблаў, ці-ж не тваім іменем чынілі многа цудаў?»

Итак всякого, кто слушает слова Мои сии и исполняет их, уподоблю мужу благоразумному, который построил дом свой на камне;

Дык вось, кожны, хто слухае гэтыя словы Мае і выконвае іх, прыпадобніцца да мужа разумнага, які збудаваў свой дом на камені;

Такім чынам, кожны, хто слухае гэтыя словы Мае ды выконвае іх, прыпадобніцца да чалавека разумнага, які збудаваў свой дом на камені.

Дык кажны, хто слухае словы Мае гэтыя і поўне іх, падобны да мужа разумнага, што пастанавіў дом свой на скале;

Вось жа кожнага, хто слу́хае словы Мае́ гэтыя і выпаўняе іх, прыраўную да чалаве́ка мудрага, які пабудаваў дом свой на ка́мені.

Дык вось, кожнага, хто слухае гэтыя словы Мае́ і выко́нвае іх, прыраўня́ю да му́жа разумнага, які збудаваў свой дом на ка́мені.

Таму кожны, хто слухае гэтыя словы Мае і выконвае іх, будзе падобны да чалавека разумнага, які пабудаваў свой дом на скале.

Дык кожнага, хто слухае гэтыя словы Мае і выконвае іх, прыраўняю да чалавека мудрага, які пабудаваў дом свой на скале.

Дык кожны, хто чуе гэтыя Мае словы і выконвае іх, прыпадобніцца да разважлівага чалавека, што збудаваў свой дом на скале;

Дык вось, кожнага, хто слухае Словы Мае гэтыя і выконвае іх, прыпадоблю яго да чалавека мудрага, які пабудаваў дом свой на камені.

Вось-жа, кажнага, хто слухае словы Мае гэтыя і выпаўняе іх, прыпадобню да чалавека мудрага, які збудаваў дом свой на камені.

Вось-жа кожны, хто слухае гэтых слоў маіх і выпаўняе іх будзе прыраўняны да чалавека мудрага, які збудаваў дом свой на камені.

Дык кожны, хто слухае гэтых слоў маіх і выпаўняе іх, будзе падобны да мудрага чалавека, каторы збудаваў дом свой на камені.

А всякий, кто слушает сии слова Мои и не исполняет их, уподобится человеку безрассудному, который построил дом свой на песке;

А кожны, хто слухае гэтыя словы Мае і ня выконвае іх, прыпадобніцца да мужа неразважлівага, які паставіў свой дом на пяску;

А кожны, хто слухае Мае словы і не выконвае іх, прыпадобніцца да чалавека неразумнага, які збудаваў свой дом на пяску.

А кажны, хто слухае гэтыя словы Мае і ня поўне іх, будзе падобны да неразважнае людзіны, што пастанавіла дом свой на пяску;

А ўсякі, хто слухае словы Мае́ і не выпаўняе іх, падобны да чалаве́ка неразумнага, які пабудаваў дом свой на пяску.

А кожны, хто слухае гэтыя словы Мае́ і не выко́нвае іх, падобны будзе да му́жа неразва́жлівага, які збудава́ў свой дом на пяску́.

Кожны, хто слухае гэтыя словы Мае і не выконвае іх, будзе падобны да неразумнага чалавека, які пабудаваў свой дом на пяску.

А кожны, хто слухае гэтыя словы Мае і не выконвае іх, будзе падобны да чалавека дурнога, які пабудаваў дом свой на пяску.

А кожны, хто чуе гэтыя Мае словы і не выконвае іх, прыпадобніцца да неразумнага чалавека, які збудаваў свой дом на пяску;

А ўсякі, хто слухае Словы Мае гэтыя і ня выконвае іх, прыпадоблены будзе чалавеку няразумному, які пабудаваў дом свой на пяску;

Усякі-ж той, хто слухае словы Мае і не выпаўняе іх, прыпадабніцца да чалавека бесталковага, які пабудаваў дом свой на пяску.

А ўсякі, хто слухае гэтых слоў маіх ды ня выпаўняе іх, будзе падобны да чалавека неразумнага, што пабудаваў дом свой на пяску.

А ўсякі, хто слухае гэтых слоў маіх і не выпаўняе іх, будзе падобны да неразумнага чалавека, які збудаваў дом свой на пяску.

ибо я и подвластный человек, но, имея у себя в подчинении воинов, говорю одному: пойди, и идет; и другому: приди, и приходит; и слуге моему: сделай то, и делает.

бо і я чалавек падуладны; і, маючы ў сябе ў падначаленьні вояў, кажу аднаму: «ідзі», і прыходзіць; і слузе майму: «зрабі тое», і робіць.

Бо і я — чалавек пры ўладзе, маю пад сабой жаўнераў: кажу аднаму: “Ідзі”, і ён ідзе, і другому: “Прыйдзі”, і ён прыходзіць, і свайму паслугачу: “Рабі гэта”, і ён робіць».

Бо я, і людзіна падуладная, і маю пад сабой вояў, кажу аднаму: ’Пайдзі’, і йдзець; і другому: ’Прыйдзі’, і прыходзе; і слузе свайму: ’Зрабі гэта’ і робе».

Бо і сам я паднявольны чалаве́к, дый маю пад сабою жаўне́раў, і кажу аднаму: пайдзі, і ідзе́; і другому: прыйдзі, і прыходзіць; і рабу майму: зрабі тое, і зробіць.

Бо і я чалавек падула́дны; але, ма́ючы ў сябе паднача́леных мне воінаў, кажу аднаму: «ідзі», і ідзе; і другому: «прыйдзí», і прыхо́дзіць; і рабу майму: «зрабі гэта», і робіць.

Бо і я чалавек падуладны, сам маю ў падначаленні жаўнераў і кажу аднаму: “Ідзі”, і ідзе, а другому: “Прыйдзі”, і прыходзіць, а слугу майму: “Зрабі тое”, і робіць».

Бо і я чалавек, які пад уладаю, ды маю пад сабою жаўнераў, і кажу аднаму: “Ідзі”, і ён ідзе; і другому: “Прыйдзі”, і ён прыходзіць; і слузе майму: “Зрабі тое”, і ён робіць».

Бо і я чалавек падуладны і, маючы пад сабою воінаў, кажу гэтаму: «Пайдзі», і ён ідзе; а другому: «Прыйдзі», і ён прыходзіць; і свайму слугу: «Зрабі гэта», і ён робіць.

Бо і я чалавек падуладны, (але) маючы пад сабою жаўнераў, кажу аднаму: пайдзі, і (ён) ідзе; і — другому: прыйдзі, і (той) прыходзіць; і — слузе майму: зрабі гэта, і — робіць.

Бо і я чалавек падначалены, і пад сабою маю ваякаў; і кажу аднаму — пайдзі, і ён ідзе, і другому — прыйдзі, і прыходзіць, і слузе майму — зрабі гэта — і ён робіць.

Бо і я чалавек пастаўлены пад уладай, маючы пад сабою вояў, і кажу аднаму: «Ідзі» — і ён ідзе, а другому: «Прыйдзі» — і ён прыйходзіць, ды слузе майму: «Рабі гэта» — і ён робіць.

Бо і я ёсьць чалавек пастаўлены пад уладай, маючы пад сабой жаўнераў, і кажу гэтаму: «Ідзі» — і ён ідзе, другому: «Прыйдзі» — і ён прыходзіць, а слузе майму: «Рабі гэта» — і ён робіць.

Когда же Он пришел в дом, слепые приступили к Нему. И говорит им Иисус: веруете ли, что Я могу это сделать? Они говорят Ему: ей, Господи!

І калі Ён прыйшоў у дом, прыступілі да Яго сьляпыя. І кажа ім Ісус: ці верыце, што Я магу зрабіць гэта? Яны кажуць Яму: так, Госпадзе!

А калі Ён увайшоў у дом, падышлі да Яго сляпыя, і кажа ім Ісус: «Ці верыце, што Я магу вам гэта зрабіць?» Сказалі Яму: «Несумненна, Госпадзе».

А як Ён прышоў да дому, нявісныя дабліжыліся да Яго. І кажа ім Ісус: «Ці верыце, што Я магу гэта зрабіць?» Яны кажуць Яму: «Але, Спадару!».

Калі-ж Ён прыйшоў у дом, сьляпыя прыступіліся да Яго. І кажа ім Ісус: ці ве́рыце вы, што Я магу гэтае зрабіць? Яны адказваюць: але́, Госпадзе!

Калі ж Ён прыйшоў у дом, прыступíлі да Яго сляпыя. І кажа ім Іісус: ці верыце, што Я магу зрабіць гэта? Яны кажуць Яму: так, Госпадзі!

Калі ж Ён прыйшоў у дом, сляпыя падышлі да Яго, а Езус сказаў ім: «Ці верыце, што Я магу зрабіць гэта?» Яны адказалі Яму: «Так, Пане».

Калі ж Ён прыйшоў у дом, падыйшлі да Яго сьляпыя. І кажа ім Ісус: «Ці вы верыце, што Я магу гэтае зрабіць?» Кажуць яму: «Так, Госпадзе!»

Калі ж Ён увайшоў у дом, сляпыя падышлі да Яго, і Ісус кажа ім: Ці верыце вы, што Я магу зрабіць гэта? — Яны кажуць Яму: Так, верым, Госпадзе!

І калі (Ён) прыйшоў у дом, прыступіліся да Яго сьляпыя. І кажа ім Ісус: ці верыце, што Я магу гэта зрабіць? Кажуць Яму: так, Госпадзе!

Калі-ж увайшоў Ён у дом, сьляпыя падыйшлі да Яго, і кажа ім Ісус: — ці верыце вы, што Я магу гэта зрабіць вам? яны-ж кажуць Яму: — так, Госпадзе.

А як увайшоў у дом, прыступіліся да яго сьляпыя. І кажа ім Езус: Ці верыце вы, што я вам магу гэта зрабіць? Кажуць яму: Але, Усеспадару.

Калі-ж прыйшоў у дом, прыступілі да яго сьляпыя. І кажа ім Езус: Ці вы верыце, што я вам магу гэтае зрабіць? Кажуць яму: Так, Пане.

Фарисеи, увидев это, сказали Ему: вот, ученики Твои делают, чего не должно делать в субботу.

Фарысэі, убачыўшы гэта, сказалі Яму: вось, вучні Твае робяць, чаго нельга рабіць у суботу.

Убачыўшы гэта, фарысеі сказалі Яму: «Вось жа, вучні Твае робяць, чаго не належыць рабіць у дні суботнія».

Але фарысэі, згледзіўшы, сказалі Яму: «Гля, вучанікі Твае робяць, чаго не дазволена рабіць у сыботу».

Фарысэі-ж, угле́дзіўшы гэтае, сказалі Яму: вось вучні Тваі робяць, чаго ня гожа рабіць у суботу.

Фарысеі, убачыўшы гэта, сказалі Яму: вось, вучні Твае робяць тое, што не дазволена рабіць у суботу.

Фарысеі, убачыўшы гэта, сказалі Яму: «Вось вучні Твае робяць тое, чаго нельга рабіць у шабат».

А фарысэі, убачыўшы гэтае, сказалі Яму: «Вось, вучні Твае робяць, што ня сьлед рабіць у суботу».

А фарысеі, убачыўшы, Яму сказалі: Вось, Твае вучні робяць тое, чаго не дазваляецца рабіць у суботу.

Хварысэі ж, убачыўшы, сказалі Яму: вось вучні Твае робяць, чаго нельга рабіць у суботу.

Фарысеі-ж, угледзеўшы гэта, сказалі Яму: вось вучні Твае робяць, чаго не павінны рабіць у сыботу.

Фарызэі-ж, угледзеўшы гэта, сказалі яму: Вось вучні твае робяць, чаго ня можна рабіць у сыботу.

А фарызэі, угледеўшы, сказалі яму: Вось вучні твае робяць, чаго ня можна рабіць у суботу.

Он же сказал им: разве вы не читали, что сделал Давид, когда взалкал сам и бывшие с ним?

А Ён сказаў ім: хіба вы ня чыталі, што зрабіў Давід, калі згаладаўся сам і тыя, што былі зь Ім?

Тады Ён сказаў ім: «Ці не чыталі, што зрабіў Давід, калі згаладаўся, ды тыя, што з ім былі?

Ён жа сказаў ім: «Хіба вы ня чыталі, што зрабіў Давід, як запрагнуў сам і бытыя зь ім?

Ён жа сказаў ім: ці-ж вы ня чыталі, што зрабіў Давід, калі захаце́ў е́сьці сам і быўшыя з ім?

А Ён сказаў ім: хіба́ вы не чыталі, што́ зрабіў Давід, калі згалада́ўся сам і тыя, што былí з ім?

А Ён адказаў ім: «Вы не чыталі, што рабіў Давід, калі згаладаўся сам і тыя, хто быў з ім?

Ён жа сказаў ім: «Ці ж вы не чыталі, што зрабіў Давід, калі быў галодны сам і тыя, што з ім?

Ён жа сказаў ім: Хіба вы не чыталі, што зрабіў Давід, калі згаладаўся ён33 і тыя, хто быў з ім,

Ён жа сказаў ім: хíба вы ня чыталі, што зрабіў Давід, калі згаладаўся сам і тыя, што былí зь ім.

Ён-жа сказаў ім: хіба-ж вы ня чыталі, што ўчыніў Давыд, калі быў згаладаны сам і тыя, хто быў з ім?

Але ён адказаў ім: Ці вы ня чыталі, што зрабіў Давід, як захацеў есьці і тыя, што былі з ім?

Але ён сказаў ім: Ці вы ня чыталі, што зрабіў Давід, калі захацеў есьці і тыя, што з ім былі?

Сколько же лучше человек овцы! Итак можно в субботы делать добро.

Наколькі ж чалавек лепшы за авечку! Таму можна ў суботу дабро рабіць.

У колькі ж разоў даражэйшы чалавек за авечку? Таму можна дабро рабіць і па суботах».

Колькі ж лепшы чалавек за авечку! Дык у сыботы дазволена рабіць дабро.

На колькі-ж ле́пшы чалаве́к за аўцу? Значыць, можна ў суботу рабіць дабро.

Наколькі ж чалавек больш ва́рты за авечку! Так што можна ў суботы дабро рабіць.

Наколькі ж чалавек каштоўнейшы за авечку! Таму ў шабат дазволена рабіць дабро».

Дык на колькі чалавек лепшы за авечку? Так што можна ў суботу рабіць дабро».

Дык наколькі чалавек розніцца ад авечкі! Так што можна ў суботы рабіць дабро.

На колькі ж чалавек лепшы за авечку! Таму можна ў суботу рабіць дабро.

На колікі-ж чалавек вартасьнейшы за авечку! дык дабро тварыць і ў сыботу можна.

Наколькі-ж вартасьнейшы чалавек за авечку? Таму-то «можна рабіць дабро і ў сыботы.

Наколькі-ж лепшы чалавек за аўцу? Дзеля гэтага можна ў суботу рабіць дабро.

и запретил им объявлять о Нем,

і забараніў ім расказваць пра Яго:

і загадваў ім, каб Яго не выяўлялі,

І забараніў ім азнаймляць празь Яго,

І забараніў ім выяўляць Яго,

і забараніў ім абвяшча́ць пра Яго;

І забараніў ім выяўляць Яго,

І забараніў ім, каб не выяўлялі Яго,

і забараніў ім аб’яўляць пра Яго;

І забараніў ім, каб ніякіх распавяданьняў пра Яго ня рабілі.

І забараніў ім выяўляць Яго.

Ды загадаў ім, каб ня выяўлялі яго;

І загадаў ім, каб не выяўлялі яго;

Или признайте дерево хорошим и плод его хорошим; или признайте дерево худым и плод его худым, ибо дерево познается по плоду.

Альбо прызнайце дрэва добрым і плод ягоны добрым; альбо прызнайце дрэва благім і плод ягоны благім; бо па плодзе дрэва пазнаецца.

Альбо прызнайце дрэва добрым і плод яго добрым, альбо прызнайце дрэва ліхім і плод яго ліхім, бо паводле плода пазнаецца дрэва.

«Або прызнайце дзерва за добрае і плод яго за добры; або прызнайце дзерва за папсаванае і плод яго за папсаваны; бо пазнаюць дзерва з плоду.

Або прызна́йце дрэва добрым і плод яго добрым, або прызна́йце дрэва благім і плод яго благім, бо дрэва пазнае́цца паводле плоду.

Альбо прызна́йце дрэва добрым і плод яго добрым; альбо прызна́йце дрэва кепскім і плод яго кепскім, бо дрэва па плодзе пазнае́цца.

Або, калі дрэва добрае, то і плод яго будзе добрым; а калі дрэва дрэннае, то і плод яго будзе дрэнным, бо дрэва пазнаецца з плоду.

Або ўчыніце дрэва добрым і плод ягоны добрым, або ўчыніце дрэва благім і плод ягоны благім, бо дрэва пазнаецца паводле пладоў.

Або прызнайце36 дрэва добрым і яго плод добрым; або прызнайце дрэва гнілым і яго плод гнілым; бо з плоду пазнаецца дрэва.

Альбо прызнайце дрэва добрым і плод ягоны добрым, альбо прызнайце дрэва благім і плод ягоны благім. Бо дрэва пазнаецца паводля плоду.

Або прызнайце дрэва добрым, і плод яго добрым, альбо прызнайце дрэва дрэнным, і плод яго дрэнным, бо па плодзе пазнаецца дрэва.

Або прызнайце дрэва добрым і плод яго добрым, або прызнайце дрэва благім, і плод яго благім, бо-ж дрэва пазнаецца з плоду.

Або прызнайце дзерава добрым і плод яго добрым, або прызнайце дзерава благім і плод яго благім, бо-ж дзерава пазнаецца з плоду.

ибо, кто будет исполнять волю Отца Моего Небесного, тот Мне брат, и сестра, и матерь.

бо хто будзе выконваць волю Айца Майго, Які ёсьць у нябёсах, той Мне брат, і сястра, і маці.

Бо калі хто будзе выконваць волю Айца Майго, Які ёсць у небе, той Мой брат, і сястра, і маці».

Бо хто будзе паўніць волю Айца Майго Нябёснага, тый Імне брат а сястра а маці».

бо хто будзе выпаўняць волю Айца́ Майго, што ў нябёсах, той Мне́ брат і сястра і маці.

Бо хто будзе выко́нваць волю Айца Майго, Які на нябёсах, той Мне брат, і сястра, і маці.

Бо хто выконвае волю Айца Майго, які ў нябёсах, той Мне брат, і сястра, і маці».

Бо хто выконвае волю Айца Майго, Які ў небе, той Мне брат, і сястра, і маці».

Бо хто выконвае волю Майго Бацькі, што ў нябёсах, той Мой брат, і сястра, і маці.

бо хто будзе выконваць волю Ба́цькі Майго, Які ёсьць у Нябёсах, той Мне брат, і сястра, і матка.

Бо хто будзе выпаўняць волю Айца Майго Нябеснага, той брат Мой, і сястра, і маці.

Бо хто-б спаўняў волю Айца майго, каторы ёсьць у небе, той мне брат, і сястра, і матка.

Бо хто-б спаўняў волю Айца майго, каторы ёсьць у небе, той мне брат і сястра і матка.

Посеянное же на доброй земле означает слышащего слово и разумеющего, который и бывает плодоносен, так что иной приносит плод во сто крат, иной в шестьдесят, а иной в тридцать.

А пасеянае на добрай зямлі азначае таго, хто чуе слова і разумее, які і плод прыносіць і дае адзін сто, другі шэсьцьдзясят, а той трыццаць.

У каго ж на добрай зямлі пасеяна, гэта той, хто слова слухае, і разумее, і прыносіць плод: адзін — у сто разоў, другі — у шэсцьдзясят, а іншы — у трыццаць».

Пасеянае ж у добрую зямлю — гэта, хто чуе слова й разумее, гэты родзе плод і даець: хто сто, хто шасьцьдзясят, хто трыццаць».

Пасе́янае-ж на до́брай зямлі азначае таго, хто чуе слова і разуме́е: гэткі дасьць плод, — і адзін дае́ сто, іншы шэсьцьдзесят, а іншы трыццаць.

А пасе́янае на добрай зямлі азначае таго, хто чуе слова і разумее; ён і плод прыно́сіць і дае́ адзін сто, другі шэсцьдзеся́т, а іншы трыццаць.

Пасеянае ж на добрай зямлі — гэта той, хто чуе слова і разумее, і прыносіць плён, адзін у сто разоў, другі ў шэсцьдзясят, а іншы ў трыццаць».

А пасеянае ў добрую зямлю — гэта той, хто чуе слова і разумее, той, які дае плод, і дае адзін сто, а іншы — шэсьцьдзясят, а іншы — трыццаць».

А пасеянае ў добрую зямлю — гэта той, хто чуе слова і разумее; хто і прыносіць плод, і дае: адзін — у сто разоў, другі — у шэсцьдзесят, а іншы — у трыццаць.

А пасеянае на добрай зямлі азначае таго, хто слухае Слова і разумее, які зараз жа прыносіць плод і дае: адзін дае сто, іншы шэсцьдзесят, а іншы трыццацькрот.

Пасеянае-ж у добрай зямлі азначае таго, хто чуе слова і разумее, і гэткі прыносіць плён і выдае: — адзін стакроць, іншы шэсьцьдзесят, а іншы трыццаць.

Пасеена-ж на добрай зямлі, гэта той, хто слухае слова і разумее, ён-то й плод прыносіць — і дае адно соты, другое шэсьцьдзесяты, а іншае трыццаты.

А хто пасеены на добрай зямлі, гэта той, каторы слухае слова і разумее і прыносіць плод — і дае адно соты, а другое шэсьць дзесяты, а іншае трыццаты.

когда взошла зелень и показался плод, тогда явились и плевелы.

калі ўзышла рунь і завязала плод, тады зьявіўся і куколь.

І калі вырасла збожжа і дало плод, тады паказаўся і кукаль.

Як жа збожжа абышло й наліло й дало плод, тады выявіўся й кукель.

Калі-ж збажына́ ўзыйшла́ і дала плод, тады паказаўся ку́каль.

Калі ўзышла́ збажына́ і завязала плод, тады з’явілася і пустазе́лле.

Калі ж збажына ўзышла і дала плён, тады паказаўся каласоўнік.

Калі ж узыйшла рунь і дала плод, тады паказаўся і кукаль.

А калі прарасла рунь і дала плод, тады паказаўся і куколь.

Калі ж узыйшла рунь і дала плод, тады зьявіўся і куко́ль.

А калі ўзрасла рунь і закаласіла, тады зьявіўся і дурна'ян.

Калі-ж узрасло збожжа і прынясло плод, тады паказаўся й куколь.

Калі-ж узрасло збожа і прынясло плод, тады паказаўся і куколь.

Он же сказал им: враг человек сделал это. А рабы сказали ему: хочешь ли, мы пойдем, выберем их?

А ён сказаў ім: варожы чалавек гэта зрабіў. А рабы сказалі яму: хочаш, мы пойдзем, выпалем яго?

А ён ім гаворыць: “Вораг людзей гэта зрабіў”. Паслугачы ж кажуць яму: “Хочаш, мы пойдзем і збяром яго?”

Ён сказаў ім: "Непрыяцель зрабіў гэта’. Чаляднікі ж яму кажуць: "Ці хочаш, каб мы пайшлі й выпалалі?’

Ён жа сказаў ім: вораг зрабіў гэтае. А слугі сказалі яму: хочаш, мы пойдзем вы́палаць яго?

Ён сказаў ім: варожы чалавек гэта зрабіў. а рабы́ сказалі яму: дык хочаш, мы пойдзем, вы́палем яго?

А ён сказаў ім: “Варожы чалавек зрабіў гэта”. Тады слугі сказалі яму: “Хочаш, мы пойдзем выпалаць яго?”

Ён жа сказаў ім: “Вораг чалавек зрабіў гэтае”. А слугі сказалі яму: “Дык хочаш, мы пойдзем і зьбярэм яго?”

Ён жа сказаў ім: Варожы чалавек гэта зрабіў. — А слугі кажуць яму: Дык хочаш, каб мы пайшлі і выпалалі яго?

Ён жа сказаў ім: варожы чалавек гэта зрабіў. А рабы сказалі яму: хочаш, тады (мы) пойдзем, выпалем яго?

Ён-жа сказаў ім: — вораг учыніў гэта, і сказалі яму слугі: — калі хочаш, пойдзем, выпалем яго.

Кажа ім: Варожы чалавек гэта зрабіў. Слугі-ж сказалі яму: хочаш, пойдзем і выпалем яго.

А ён сказаў ім: Варожы чалавек гэта зрабіў. Слугі-ж сказалі яму: Хочаш, пойдзем і зьбяром яго.

пошлет Сын Человеческий Ангелов Своих, и соберут из Царства Его все соблазны и делающих беззаконие,

пашле Сын Чалавечы анёлаў Сваіх, і зьбяруць з Царства Яго ўсе спакусы і тых, што чыняць беззаконьне,

Пашле Сын Чалавечы анёлаў Сваіх, і яны збяруць з Валадарства Яго ўсе згаршэнні і тых, што чыняць беззаконне,

Пашлець Сын Людзкі ангілаў Сваіх, і зьбяруць із гаспадарства Ягонага ўсі спадманы і робячых бяспраўе,

Пашле́ Сын Чалаве́чы Ангелаў сваіх, і зьбяруць з царства яго ўсё, што спакуша́е, і ўсіх, хто робіць беззаконьне.

Пашле Сын Чалавечы Ангелаў Сваіх, і збяруць з Царства Яго ўсе спаку́сы і тых, што чы́няць беззаконне,

пашле Сын Чалавечы анёлаў сваіх, і збяруць яны з Валадарства Яго ўсё, што спакушае, і ўсіх, хто чыніць беззаконне,

пашле Сын Чалавечы анёлаў Сваіх, і зьбяруць з Валадарства Ягонага ўсе згаршэньні і ўсіх, хто чыніць беззаконьне,

пашле Сын Чалавечы Сваіх Анёлаў, і збяруць з Яго Царства ўсе спакусы і тых, што чыняць беззаконне,

пашле Сын Чалавечы Ангелаў Сваіх, і зьбяруць з Валадарства Ягонага ўсе спакусы і ўсіх, хто робіць бяззаконьне.

Пашле Сын Чалавечы ангелаў Сваіх, і зьбяруць у Ўладарстве Ягоным усё спакуты і стваральнікаў беззаконьня.

Пашле Сын чалавечы сваіх анёлаў і збяруць з яго валадарства ўсе згаршэнні й тых, што робяць нягоднасьць,

Пашле Сын чалавечы сваіх анёлаў і зьбяруць з кралеўства ягонага ўсе згаршэньні і тых, што робяць нягоднасьць,

И не совершил там многих чудес по неверию их.

І ня ўчыніў там многіх цудаў з-за няверства іхняга.

І не ўчыніў там многіх цудаў з-за нявер’я іх.

І ня зьдзеяў там шмат магучых учынкаў з прычыны няверы іхнае.

І ня ўчыніў там многіх цудаў дзеля няве́рыя іх.

І не ўчынíў там многіх цудаў з-за няве́р’я іх.

І не ўчыніў там многіх цудаў з прычыны іхняга бязвер’я.

І не ўчыніў там шмат цудаў дзеля недаверства іхняга.

І Ён не зрабіў там многіх цудаў з-за іх нявер’я.

І ня ўчыніў там многіх цудаў з-за няверы іхнай.

І не стварыў там шмат цудаў дзеля няверніцтва іхнага.

І ня здзееў там шмат цудаў дзеля няверы іхняй.

І ня ўчыніў там многа цудаў дзеля іхнай няверы.

При сем Петр сказал Иисусу: Господи! хорошо нам здесь быть; если хочешь, сделаем здесь три кущи: Тебе одну, и Моисею одну, и одну Илии.

Азваўшыся, Пётр сказаў Ісусу: Госпадзе! добра нам тут быць; калі хочаш, зробім тут тры намёты: Табе адзін, і Майсею адзін, і адзін Ільлю.

А Пётра, звяртаючыся да Ісуса, сказаў: «Госпадзе, добра нам тут быць. Калі хочаш, зробім тут тры палаткі: Табе адну, Майсею адну і Іллі адну».

І, адказуючы, Пётра сказаў Ісусу: «Спадару! добра нам тут быць; калі хочаш, зробім тут тры буданы: Табе адзін, і Масею адзін, і адзін Ільлі».

І, азваўшыся, Пётр сказаў Ісусу: Госпадзе! добра нам тут быць; калі хочаш, зробім тут тры палаткі: Табе́ адну, і Майсе́ю адну, і адну Ільлі.

Азва́ўшыся, Пётр сказаў Іісусу: Госпадзі! добра нам тут быць; калі хочаш, зробім тут тры шатры́: Табе адзін, і Маісею адзін, і адзін Іліí.

Адазваўшыся, Пётр сказаў Езусу: «Пане, добра нам тут быць. Калі хочаш, я зраблю тут тры шатры: Табе адзін, Майсею адзін і адзін Іллі».

Адказваючы, Пётар сказаў Ісусу: «Госпадзе! Добра нам тут быць; калі хочаш, зробім тут тры намёты: Табе адзін, і Майсею адзін, і адзін Ільлі».

І Пётр, азваўшыся, сказаў Ісусу: Госпадзе, добра нам тут быць; калі хочаш, зраблю53 тут тры палаткі, Табе адну, Маісею адну і Іліі адну.

І загаварыўшы Пётра сказаў Ісусу: Госпадзе! добра нам тут быць; калі хочаш, зробім тут тры буданы: Табе адзін, Масею адзін і адзін Ільлю.

І Пётра, азваўшыся да Ісуса, сказаў: — Госпадзе! Добра нам тут быць, калі хочаш, зробім тры палаткі: Табе адну, і Майсею адну, і адну Ільлі.

Пётр-жа, адазваўшыся, сказаў да Езуса: Усеспадару, добра нам тут быць! калі хочаш, сладзім тут тры гасподы сьвятыя: табе адну, Майзею адну і Гальяшу адну.

А Пётр, азваўшыся, сказаў да Езуса: Пане, добра нам тут быць, калі хочаш, зробім тут тры палаткі: табе адну, Майсею адну і Гальяшу адну.

но говорю вам, что Илия уже пришел, и не узнали его, а поступили с ним, как хотели; так и Сын Человеческий пострадает от них.

але кажу вам, што Ільля ўжо прыйшоў, і не пазналі яго, а зрабілі зь ім, што хацелі; так і Сын Чалавечы мае пацярпець ад іх.

Але кажу вам, што Ілля ўжо прыйшоў, і яго не пазналі, але абышліся з ім, як хацелі; і Сын Чалавечы будзе ад іх цярпець».

Але кажу вам, што Ільля ўжо прышоў, і не пазналі яго, а зрабілі зь ім, што хацелі; гэтак і Сын Людзкі будзе цярпець ад іх».

Я-ж кажу вам, што Ільля ўжо прыйшоў, ды не пазналі яго, а ўчынілі проці яго, што хаце́лі; так і Сын Чалаве́чы паце́рпіць ад іх.

Але кажу вам, што Ілія́ ўжо прыйшоў, і не пазна́лі яго, а ўчынíлі з ім, што хацелі; так і Сын Чалавечы ма́е паку́таваць ад іх.

Але кажу вам, што Ілля ўжо прыйшоў, і не пазналі яго, а зрабілі з ім, што хацелі. Так і Сын Чалавечы будзе цярпець ад іх».

А Я кажу вам, што Ільля ўжо прыйшоў, і не пазналі яго, але ўчынілі з ім, як хацелі; гэтак і Сын Чалавечы мае перацярпець ад іх».

Але кажу вам, што Ілія прыйшоў, ужо, ды яго не пазналі, а ўчынілі з ім, што захацелі; так і Сыну Чалавечаму трэба будзе пакутаваць ад іх.

Але кажу вам, што Ільля ўжо прыйшоў, ды ня пазналі яго, а зрабілі зь ім, што захацелі; так і Сын Чалавечы мае пацярпець ад іх.

Але кажу вам, што Ільля ўжо прыйшоў, і не пазналі яго і ўчынілі з ім, як хацелі; гэтак і Сын Чалавечы пацярпіць ад іх.

Ады-ж кажу вам, Гальяш ужо прыйшоў, і не пазналі яго ды зрабілі з ім што хацелі. Так і Сын чалавечы цярпеціме ад іх.

Але я вам кажу, што Гальяш ужо прыйшоў і не пазналі яго, але зрабілі з ім, што хацелі. Так і Сын чалавечы будзе цярпець ад іх.

Так и Отец Мой Небесный поступит с вами, если не простит каждый из вас от сердца своего брату своему согрешений его.

Так і Айцец Мой Нябесны зробіць з вамі, калі не даруеце кожны брату свайму ад сэрца свайго правінаў ягоных.

Так і Айцец Мой, Які ў небе, зробіць вам, калі вы не даруеце кожны брату свайму правіны яго ў сэрцах вашых».

Гэтак і Айцец Мой нябёсны ўчыне з вамі, калі кажны з вас не даруе із сэрца свайго брату свайму выступкаў ягоных».

Так і Аце́ц Мой Нябе́сны зробіць вам, калі кожны з вас ад сэрца свайго не даруе брату свайму праступкаў ягоных.

Так і Айцец Мой Нябесны зробіць з вамі, калі не дару́е ад сэрца свайго кожны з вас брату свайму правíн яго.

Так і Айцец Мой Нябесны зробіць вам, калі кожны з вас ад сэрца не даруе брату свайму».

Так і Айцец Мой Нябесны ўчыніць вам, калі не даруе кожны з вас ад сэрца свайго брату свайму грахоў ягоных».

Так і Мой Нябесны Бацька зробіць вам, калі кожны з вас не даруе ад сэрца свайго брату свайму [яго правінаў].

Так і Ба́цька Мой Нябесны зробіць вам, калі ня даруеце кожны брату свайму ад сэрца свайго правінаў ягоных.

Так і Айцец Мой Нябесны ўчыніць вам, калі кажны з вас ад сэрца свайго не адпусьціць брату свайму правінаў ягоных.

Так і Айцец мой нябесны зробіць вам, калі не адпусьціце кожны брату свайму з сэрцаў вашых.

Так і Айцец мой нябесны зробіць вам, калі не адпусьціце кожны брату свайму з сэрцаў вашых.

Он сказал им в ответ: не читали ли вы, что Сотворивший вначале мужчину и женщину сотворил их?

Ён сказаў ім у адказ: ці ня чыталі вы, што Творца спачатку стварыў іх мужчынаю і жанчынаю?

А Ён, адказваючы, гаворыць: «Ці не чыталі вы, што Той, Хто стварыў напачатку “мужчыну і жанчыну, стварыў іх”, —

Ён, адказуючы, сказаў ім: «Ці ня чыталі вы, што Тый, Хто стварыў іх на пачатку, мужчынаю й жонкаю ўчыніў іх.

Ён сказаў ім у адказ: ці ня чыталі вы, што Той, Хто стварыў ад пачатку мужчыну й жанчыну, стварыў іх такімі? (Быцьцё 1:27.)

Ён сказаў ім у адказ: хіба́ не чыталі вы, што Тварэц ад пачатку мужчынам і жанчынаю стварыў іх?

Ён жа, адказваючы, сказаў: «Хіба вы не чыталі, што Стварыцель спачатку стварыў іх мужчынам і жанчынай?»

Ён жа, адказваючы, сказаў ім: «Ці вы не чыталі, што Той, Хто стварыў на пачатку, мужчынай і жанчынай стварыў іх?

Ён сказаў [ім] у адказ: Ці не чыталі вы, што Творца стварыў як мужчыну і жанчыну?

Ён жа, адказаўшы, сказаў ім: ці ня прачыталі вы, што Творца ад (самага) пачатку сатварыў іх мужчынаю і жанчынаю?

Ён-жа ў адказ сказаў ім: — ці вы ня чыталі, што Стварыцель напачатку стварыў іх, як мужчыну і жанчыну.

Ён-жа ў адказ ім гавора: Ці вы ня чыталі, што Той, каторы стварыў чалавека на пачатку, стварыў іх мужчынай і жанчынай?

Ён, адказваючы, сказаў ім: Ці вы ня чыталі, што Той, каторы стварыў чалавека на пачатку, стварыў іх мужчынай і жанчынай? І сказаў:

И вот, некто, подойдя, сказал Ему: Учитель благий! что сделать мне доброго, чтобы иметь жизнь вечную?

І вось, адзін нейкі, падышоўшы, сказаў Яму: Настаўнік Добры! што зрабіць мне добрага, каб мець жыцьцё вечнае?

І вось, нехта, падышоўшы, гаворыць Яму: «Настаўнік добры, што мне добрага зрабіць, каб здабыць жыццё вечнае?»

І вось, хтось, падышоўшы, сказаў Яму: «Вучыцелю добры! што добрага імне зрабіць, каб мець жыцьцё вечнае?»

І вось не́хта, падыйшоўшы, сказаў Яму: Настаўнік добры! што зрабіць мне́ добрага, каб ме́ць жыцьцё ве́чнае?

І вось, нехта, падышоўшы, сказаў Яму: Настаўнік Добры! што́ добрае зрабіць мне, каб мець жыццё вечнае?

І вось, да Яго падышоў адзін чалавек і сказаў: «Настаўнік, што добрага зрабіць мне, каб мець жыццё вечнае?»

І вось нехта, падыйшоўшы, сказаў Яму: «Настаўнік добры! Што мне зрабіць добрага, каб мець жыцьцё вечнае?»

І вось адзін, падышоўшы да Яго, сказаў: Настаўніку [добры], што зрабіць мне добрага, каб мець жыццё вечнае?

І вось нехта, падыйшоўшы, сказаў Яму: Настаўнік добры! што зрабіць мне добрае, каб мець жыцьцё вечнае?

І вось адзін нехта, падыйшоўшы, сказаў Яму: Вучыцель добры! што дабрае зрабіць мне, каб мець жыцьцё вечнае?

І вось нехта, прыступіўшы, кажа яму: Вучыцель добры! Што мне зрабіць добрага, каб мець жыцьцё вечнае?

І вось адзін, прыступіўшы, сказаў яму: Вучыцель добры! Што я маю чыніць добрага, каб мець жыцьцё вечнае?

Опять выйдя около шестого и девятого часа, сделал то же.

Зноў выйшаўшы каля шостай і дзявятай гадзіны, зрабіў тое самае.

І яны пайшлі. Ды зноў выйшаў каля шостай і каля дзявятай гадзіны і зрабіў падобнае.

Ізноў вышаўшы каля шостае а дзявятае гадзіны, зрабіў тое самое.

Зноў выйшаўшы каля шостае і дзевятае гадзіны, зрабіў тое-ж.

І зноў, вы́йшаўшы каля шостай і дзевятай гадзíны, ён зрабіў тое самае.

Яны пайшлі. Зноў выйшаўшы каля шостай і дзевятай гадзіны, зрабіў тое самае.

Зноў выйшаўшы каля шостае і дзявятае гадзіны, зрабіў гэтаксама.

І яны пайшлі. І зноў, выйшаўшы каля шостай і дзявятай гадзіны, ён зрабіў тое самае.

Зноў выйшаўшы каля шостай і дзявятай гадзіны зрабіў тое самае.

І зноў выйшаў каля гадзіны шостай і дзявятай і зрабіў таксама.

Яны пайшлі. Ізноў жа выйшаў каля гадзіны шостай і дзевятай ды зрабіў гэтаксама.

Яны-ж пайшлі. Ізноў-жа выйшаў каля гадзіны шостай і дзевятай і зрабіў таксама.

и говорили: эти последние работали один час, и ты сравнял их с нами, перенесшими тягость дня и зной.

і казалі: гэтыя апошнія адну гадзіну працавалі, і ты зраўняў іх з намі, а мы ж перанесьлі цяготу дня і сьпёку.

кажучы: “Гэтыя апошнія адну гадзіну працавалі, а ты прыраўняў іх да нас, а мы ж пераносілі цяжар дня і спякоту”.

«Гэтыя апошнія рабілі адну гадзіну, і ты зраўнаваў іх із намі, што перацярпелі цяжар дня а вад».

Гэтыя апошнія рабілі адну гадзіну, і ты зраўняў іх з намі, перанёсшымі цяжар дня і сьпе́ку.

і казалі: гэтыя апошнія адну гадзíну працавалі, і ты прыраўня́ў іх да нас, якія перане́слі цяжа́р дня і спёку.

кажучы: “Гэтыя апошнія працавалі адну гадзіну, і ты зраўняў іх з намі, якія перанеслі цяжкі дзень і спёку!”

кажучы: “Гэтыя апошнія рабілі адну гадзіну, і ты зраўняў іх з намі, якія перанесьлі цяжар дня і сьпёку”.

кажучы: Гэтыя апошнія працавалі адну гадзіну, а ты зраўняў іх з намі, што перацярпелі цяжар дня і спёку.

кажучы: гэтыя апошнія адпрацавалі адну гадзіну, і ты зраўняў іх з намі, якія перанесьлі цягату дня і сьпёку.

І гаварылі: — гэтыя апошнія працавалі адну гадзіну, і ты прыраўняў іх да нас, мы-ж перанесьлі цяжар дня і сьпёку.

кажучы: Гэтыя апошнія адну гадзіну працавалі, а ты зраўняў іх з намі, што перанесьлі цяжар дня і спеку.

кажучы: Гэтыя апошнія адну гадзіну працавалі, а ты зраўняў іх з намі, каторыя перанеслі цяжар дня і сьпеку.

разве я не властен в своем делать, что хочу или глаз твой завистлив от того, что я добр?

хіба я ня маю ўлады рабіць што хачу ў сваім? ці вока тваё зайздросьлівае ад таго, што я добры?

Ці ж не можна мне рабіць з маім, што хачу? І ці ж вока тваё зайздроснае ад таго, што я добры?”

Ці ж не дазволена імне зрабіць, што я хачу з маім? Ці вока твае завіднае, што я добры?»

Ці-ж я ня во́лен у сваім рабіць, што хачу? Ці вока тваё злоснае, што я добры?

Хіба́ нельга мне са сваім рабіць тое, што хачу́ ці вока тваё зайздро́снае з-за таго, што я добры?

Ці ж не дазволена мне рабіць са сваім тое, што хачу? Ці вока тваё зайздросціць, што я добры?”

Ці ж я не магу ў сваім рабіць, што хачу? Або вока тваё злоснае, што я добры?”

Хіба не дазваляецца мне рабіць тое, што я хачу з тым, што маё? Ці тваё вока зайздроснае, што я добры?

Хíба я ня маю ўлады рабіць са сваім, што хачу? Ці вока тваё ліхое ад таго, што я добры?

Ці-ж я ня волен у сваім рабіць з сваім, як хачу? ці вока тваё зайздроснае, што я добры?

Ці-ж ня можна мне зрабіць што хочу? Ці-ж вока тваё злоснае, што я добры?

Ці-ж ня можна мне зрабіць, што хачу? Ці-ж вока тваё злоснае, што я добры?

Иисус, остановившись, подозвал их и сказал: чего вы хотите от Меня?

Ісус, спыніўшыся, паклікаў іх і сказаў: што вы хочаце, каб Я зрабіў вам?

І спыніўся Ісус, і паклікаў іх, і гаворыць: «Што вы хочаце, каб Я вам зрабіў?»

Ісус, адзержыўшыся, пагукаў іх і сказаў: «Чаго хочаце, каб Я зрабіў вам?»

Ісус, супыніўшыся, прыклікаў іх і сказаў: чаго вы хочаце ад Мяне́?

Іісус, спынíўшыся, паклíкаў іх і сказаў: што вы хочаце, каб Я зрабіў вам?

Езус спыніўся, паклікаў іх і сказаў: «Што хочаце, каб Я зрабіў вам?»

І, спыніўшыся, Ісус паклікаў іх і сказаў: «Што вы хочаце, каб Я зрабіў вам?»

І Ісус, прыпыніўшыся, паклікаў іх і сказаў: Што хочаце, каб Я вам зрабіў?

І, спыніўшыся, Ісус паклікаў іх і сказаў: што (вы) хочаце, (каб Я) зрабіў вам?

Ісус, запыніўшыся, падклікаў іх і сказаў: — чаго хочаце ад Мяне, каб ўчыніў вам?

І прыпыніўся Езус, паклікаў іх і кажа: Што хочаце, каб я вам зрабіў?

І стаў Езус і паклікаў іх і сказаў: Што вы хочаце, каб я вам зрабіў?

Ученики пошли и поступили так, как повелел им Иисус:

Вучні пайшлі і зрабілі так, як загадаў ім Ісус,

Пайшоўшы, вучні зрабілі, як загадаў ім Ісус.

Вучанікі пайшлі й зрабілі так, як расказаў ім Ісус:

Вучні пайшлі і зрабілі так, як загадаў ім Ісус.

Вучні пайшлі і зрабілі так, як загадаў ім Іісус:

Вучні пайшлі і зрабілі так, як загадаў ім Езус.

Пайшоўшы, вучні зрабілі так, як загадаў ім Ісус.

І вучні, пайшоўшы і зрабіўшы так, як загадаў ім Ісус,

І, пайшоўшы, вучні зрабілі так, як загадаў ім Ісус,

Вучні, пайшоўшы зрабілі так, як загадаў ім Ісус.

Вучні пайшлі й зрабілі так, як ім загадаў Езус.

Вучні-ж, пайшоўшы, зрабілі так, як ім загадаў Езус.

и говорил им: написано, — дом Мой домом молитвы наречется; а вы сделали его вертепом разбойников.

і сказаў ім: напісана: «дом Мой домам малітвы назавецца»; а вы зрабілі зь яго логава разбойнікаў.

І кажа: «Напісана: “Дом Мой домам малітвы будзе названы”, а вы зрабілі яго пячорай разбойнікаў».

І кажа ім: «Напісана: ’Дом Мой домам малітвы будзе названы’, вы ж яго робіце пячораю грабежнікаў».

І казаў ім: напісана: дом Мой домам малітвы назьве́цца, а вы зрабілі яго прытонам для разбойнікаў (Ісая 56:7; Ерамія 7:11).

І кажа ім: напíсана: «дом Мой домам малітвы назаве́цца»; а вы зрабілі з яго логава разбойнікаў.

Ён сказаў ім: «Напісана: “Дом Мой назавецца домам малітвы”, а вы зрабілі з яго пячору разбойнікаў».

І кажа ім: «Напісана: “Дом Мой домам малітвы будзе названы”. А вы зрабілі яго пячорай разбойнікаў».

і кажа ім: «Мой дом домам малітвы будзе названы,» а вы яго робіце67 пячораю разбойнікаў.

І кажа ім: напісана: Дом Мой Домам малітвы назва́ны будзе. А вы зрабілі Яго (Дом Мой) прытонам для разбойнікаў.

І сказаў ім: — напісана ёсьць — Дом Мой домам малітвы назавецца — а вы зрабілі яго прытонам зладзейскім.

і казаў ім: «дом мой домам малітвы звацімецца, а вы зрабілі з яго прытон разбойнікаў» (Із. 56:7; Ер. 7:11).

і сказаў ім: Ёсьць напісана: «дом мой будзе названы домам малітвы, а вы яго зрабілі пячэрай разбойнікаў» (Із. 56:7; Ер. 7:11).

Видев же первосвященники и книжники чудеса, которые Он сотворил, и детей, восклицающих в храме и говорящих: осанна Сыну Давидову! — вознегодовали

А першасьвятары і кніжнікі, убачыўшы цуды, якія Ён учыніў, і дзяцей, якія ўсклікалі ў храме і казалі: «асанна Сыну Давідаваму», абурыліся.

А першасвятары і кніжнікі, бачачы цуды, якія Ён учыніў, ды дзяцей, што ўсклікалі ў святыні, кажучы: «Гасана Сыну Давідаву!», злаваліся

Найвышшыя сьвятары а кніжнікі, абачыўшы чудосы, што Ён учыніў, і дзеці каторыя гукалі ў сьвятыні й казалі: «Госанна Сыну Давідаваму!» абурыліся.

Архірэі-ж і кніжнікі, ба́чачы цу́ды, якія Ён учыніў, і дзяце́й, клікаючых у сьвятыні і гаворачых: Осанна сыну Давідаваму! — абурыліся

А першасвятары́ і кніжнікі, убачыўшы цуды, якія Ён зрабіў, і дзяцей, якія ўскліка́лі ў храме і казалі: «Аса́нна Сыну Давідаваму», абу́рыліся

Але першасвятары і кніжнікі, калі ўбачылі цуды, якія Ён учыніў, і дзяцей, якія ўсклікалі ў святыні: «Гасанна Сыну Давіда», абурыліся

А першасьвятары і кніжнікі, убачыўшы цуды, якія Ён учыніў, і дзяцей, якія крычалі ў сьвятыні і казалі: «Гасанна Сыну Давіда!», — абурыліся

А першасвятары і кніжнікі, убачыўшы цуды, што Ён зрабіў, і дзяцей, што выкрыквалі ў Храме і казалі: «Гасанна Сыну Давідаваму», абурыліся.

Архірэі ж і кніжнікі ўбачыўшы цуды, якія (Ён) учыніў, і дзяцей, якія крычалі ў Сьвятыні і гаварылі: «Госанна Сыну Давіда!» — абурыліся

Першасьвятары і кніжнікі, гледзячы на цуды, якія Ён стварыў, і на дзяцей, якія ўсклікалі ў храме — Гасанна Сыну Давыдаву, — узбурыліся.

А першасьвятары і кніжнікі, бачачы дзіва, якое тварыў, ды воклікі дзяцей кажучых: «Госанна сыну Давідаваму!» — абурыліся

А старшыя сьвятары і кніжнікі, бачучы дзівы, якія чыніў, і дзяцей, выкрыківаючых у сьвятыні і кажучых: «Госанна сыну Давіда»! — абурыліся

Иисус же сказал им в ответ: истинно говорю вам, если будете иметь веру и не усомнитесь, не только сделаете то, что [сделано] со смоковницею, но если и горе сей скажете: поднимись и ввергнись в море, — будет;

А Ісус сказаў ім у адказ: праўду кажу вам: калі будзеце мець веру і не спаняверыцеся, ня толькі зробіце тое, што зроблена са смакоўніцай, але, калі і гары гэтай скажаце: «падыміся і кінься ў мора», — будзе;

А Ісус, адказваючы, гаворыць ім: «Сапраўды кажу вам: калі вы будзеце мець веру і не будзеце сумнявацца, вы зробіце не толькі тое, што з дрэвам фігавым, але нават калі гэтай гары скажаце: “Падыміся і кінься ў мора”, — станецца.

Ісус жа, адказуючы, сказаў ім: «Запраўды кажу вам: калі будзеце мець веру і не суміцеся, ня толькі зробіце тое, што зь фіґаю, але калі й гары гэтай скажаце: ’Падыйміся й кінься ў мора’, — будзе;

Ісус жа, адказваючы, сказаў ім: Запраўды́ кажу вам: калі-б вы ме́лі ве́ру і не сумляваліся, ня толькі зробіце тое, што з смакоўніцаю, але калі і гарэ гэтай ска́жаце: узьніміся і кінься ў мора, — ста́нецца.

Іісус жа сказаў ім у адказ: праўду кажу вам: калі будзеце мець веру і не засумнява́ецеся, то не толькі зробіце тое, што адбыло́ся са смако́ўніцай, але калі і гары́ гэтай ска́жаце: «падыміся і ўве́ргніся ў мора», — будзе так.

А Езус сказаў ім у адказ: «Сапраўды кажу вам: калі ў вас будзе вера і не будзе сумненняў, то не толькі зробіце гэта са смакоўніцай, але і калі скажаце гары гэтай: “Падыміся і кінься ў мора”, збудзецца.

А Ісус, адказваючы, сказаў ім: «Сапраўды кажу вам: калі вы будзеце мець веру і ня будзеце сумнявацца, ня толькі зробіце тое, што з дрэвам фігавым, але калі і гары гэтай скажаце: “Будзь узятая і кінутая ў мора”, — станецца.

Ісус жа сказаў ім у адказ: Сапраўды кажу вам: калі будзеце мець веру і не засумняваецеся, то не толькі з фігавым дрэвам гэта зробіце, але і калі гэтай гары скажаце: «Падыміся і кінься ў мора» — спраўдзіцца.

І адказаўшы Ісус сказаў ім: праўду кажу вам: калі вы будзеце мець веру і ня засумняваецеся, то зробіце ня толькі тое, што са смакоўніцай, але калі (нават) гары гэтай скажаце: узьніміся і кінься ў мора — станецца.

Ісус-жа ў адказ сказаў ім: — запраўды, кажу вам: калі будзеце мець веру бяз сумліву, дык ня толькі падобнае да смакоўнічага створыце, але каб і гары гэтай сказалі: — узьніміся і кінься ў мора, тое станецца.

Езус-жа сказаў ім на гэта: Сапраўды кажу вам: калі-б вы мелі веру і ня сумняваліся, ня толькі зробіце гэта з фіговым дрэвам, але калі-б і гэтай гарэ сказалі: «Узніміся й кінься ў мора», — станецца.

А Езус, адказваючы, сказаў ім: Сапраўды кажу вам: калі б вы мелі веру і не сумневаліся, ня толькі зробіце з фігавым дрэвам, але калі-б і гэтай гарэ сказалі: «Узьніміся і кінься ў мора», станецца.

И когда пришел Он в храм и учил, приступили к Нему первосвященники и старейшины народа и сказали: какой властью Ты это делаешь? и кто Тебе дал такую власть?

І калі прыйшоў Ён у храм і вучыў, падступіліся да Яго першасьвятары і старэйшыны народу і сказалі: якою ўладаю Ты гэта робіш? і хто Табе даў такую ўладу?

І, калі Ісус увайшоў у святыню, падышлі да Яго, калі Ён вучыў, першасвятары і старэйшыны народа і казалі: «Якою ўладаю Ты гэта робіш, і хто Табе даў такую ўладу?»

І як прышоў Ён да сьвятыні й вучыў, дабліжыліся да Яго найвышшыя сьвятары а старцы народу і сказалі: «Якой уладаю Ты гэта робіш? і хто Табе даў гэтую ўладу?»

І, калі прыйшоў Ён у сьвятыню і навучаў, прыступіліся да Яго архірэі і старэйшыя з народу і сказалі: якою ўладаю Ты гэтае чыніш? І хто Табе́ даў гэткую ўладу?

І калі прыйшоў Ён у храм і вучыў, прыступíлі да Яго першасвятары́ і старэйшыны народу і сказалі: якою ўла́даю Ты гэта робіш? і хто Табе даў ула́ду такую?

Калі Ён прыйшоў у святыню і навучаў, падышлі да Яго першасвятары і старэйшыны народу і сказалі: «Якою ўладаю Ты гэта робіш? І хто даў Табе гэтую ўладу?»

І калі прыйшоў Ён у сьвятыню, падыйшлі да Яго, калі Ён вучыў, першасьвятары і старшыні народу, кажучы: «Якою ўладаю Ты гэта робіш? І хто Табе даў гэтую ўладу?»

І калі Ён прыйшоў у Храм і вучыў, падышлі да Яго першасвятары і старэйшыны народу, кажучы: Якою ўладаю Ты гэта робіш? І хто даў Табе гэтую ўладу?

І калі Ён прыйшоў у Сьвятыню і навучаў прыступіліся да Яго архірэі і старэйшыны народу, кажучы: якою ўладай Ты гэтае робіш, і Хто даў Табе гэтую ўладу?

І калі прыйшоў Ён у храм і навучаў, прыступілі да Яго першасьвятары і старшыні народныя, кажучы: — якою ўладаю Ты гэта чыніш, і хто Табе даў гэткую ўладу?

А як прыйшоў у сьвятыню й навучаў, прыступілі да яго вышэйшыя святары і старшыя народу, кажучы: Якою уладаю ты гэта робіш? І хто табе даў гэтую ўладу?

І калі прыйшоў у сьвятыню, прыступілі да яго, калі ён навучаў, вышэйшыя сьвятары і старшыя народу, кажучы: Якою ўладаю ты гэта робіш? І хто табе даў гэтую ўладу?

Иисус сказал им в ответ: спрошу и Я вас об одном; если о том скажете Мне, то и Я вам скажу, какою властью это делаю;

Ісус сказаў ім у адказ: папытаюся і Я ў вас адно; калі пра тое скажаце Мне, і Я вам скажу, якою ўладаю гэта раблю.

І Ісус, адказваючы, сказаў ім: «І Я задам вам адно пытанне, і, калі вы адкажаце Мне, то і Я адкажу вам, якою ўладаю Я гэта раблю:

Ісус, адказуючы, сказаў ім: «Папытаюся й Я ў вас праз адно; калі праз тое скажаце Імне, то й Я вам скажу, якой уладаю гэта раблю.

Ісус сказаў ім у адказ: спытаюся і Я ў вас адно: калі аб гэтым ска́жаце Мне́, то й Я вам скажу, якою ўладаю гэнае чыню.

Іісус сказаў ім у адказ: спытаю ў вас і Я адну рэч; калі гэта ска́жаце Мне, то і Я вам скажу, якою ўла́даю гэта раблю.

Езус адказаў ім: «Спытаю ў вас і Я пра адно; калі скажаце Мне пра гэта, тады і Я вам скажу, якою ўладаю раблю гэта.

А Ісус, адказваючы, сказаў ім: «Спытаюся і Я ў вас адно слова; калі на гэта скажаце Мне, і Я вам скажу, якою ўладаю раблю гэта.

Ісус жа сказаў ім у адказ: Спытаюся ў вас і Я аб адным; калі скажаце Мне гэта, і Я вам скажу, якою ўладаю гэта раблю.

І адказаўшы Ісус сказаў ім: спытаюся і Я ў вас адно слова на якое калі адкажаце Мне, і Я вам скажу якою ўладаю гэтае раблю.

У адказ ім Ісус сказаў: — Я таксама хачу паставіць вам адно пытанне, і калі вы Мне адкажаце, то і Я вам скажу, якою ўладаю гэта ўчыняю.

Езус, адказваючы, гавора ім: Спытаюся й я ў вас аднаго слова, калі вы мне яго скажаце, дык і я вам скажу, якою уладаю я гэта раблю.

Адказваючы, Езус сказаў ім: Спытаюся і я ў вас аднаго слова, калі вы мне яго скажаце, то і я вам скажу, якою ўладаю я гэта раблю.

И сказали в ответ Иисусу: не знаем. Сказал им и Он: и Я вам не скажу, какою властью это делаю.

І сказалі ў адказ Ісусу: ня ведаем. Сказаў ім Ён: і Я вам не скажу, якою ўладаю гэта раблю.

І, адказваючы, яны сказалі Ісусу: «Не ведаем», а Ён сказаў: «Дык і Я вам не скажу, якою ўладаю Я гэта раблю.

І, адказуючы Ісусу, яны сказалі: «Ня ведаем». Сказаў ім і Ён: «І Я вам не скажу, якой уладаю гэта раблю.

І, адказваючы, сказалі Ісусу: ня ве́даем. І Ён сказаў ім: і Я вам не скажу, якою ўладаю гэтае ро́блю.

І яны сказалі ў адказ Іісусу: не ведаем. Сказаў ім і Ён: і Я вам не скажу, якою ўла́даю гэта раблю.

І сказалі ў адказ Езусу: «Не ведаем». Тады і Ён сказаў ім: «І Я не скажу вам, якой уладай раблю гэта».

І, адказваючы, сказалі Ісусу: «Ня ведаем». І Ён сказаў ім: «І Я вам не скажу, якою ўладаю гэтае раблю.

І яны сказалі Ісусу ў адказ: Не ведаем. — Сказаў і Ён ім: І Я не скажу вам, якою ўладай гэта раблю.

І адказаўшы Ісусу сказалі: ня ведаем. Сказаў і Ён ім: і Я ня скажу вам якою ўладаю гэтае раблю.

І ў адказ Ісусу сказалі: — ня ведаем, тады і Ён сказаў ім: — не скажу і Я вам, якою ўладаю гэта ўчыняю.

І ў адказ Езусу сказалі: Ня ведаем. Гавора ім так-жа і ён: І я вам не скажу, якою ўладаю раблю я гэта.

І адказваючы Езусу, сказалі: Ня ведаем. Сказаў ім так-жа ён: І я вам не скажу, якою ўладаю я гэта раблю.

Который из двух исполнил волю отца? Говорят Ему: первый. Иисус говорит им: истинно говорю вам, что мытари и блудницы вперед вас идут в Царство Божие,

Каторы з двух выканаў бацькаву волю? Кажуць Яму: першы. Кажа ім Ісус: праўду кажу вам, што мытнікі і распусьніцы паперад вамі ідуць у Царства Божае.

Хто з дваіх выканаў волю бацькі?» Яны кажуць: «Першы». Кажа ім Ісус: «Сапраўды кажу вам: наперадзе вас мытнікі і распусніцы ідуць у Валадарства Божае.

Каторае з дваіх спаўніла волю айцову?» Кажуць Яму: «Першае». Ісус кажа ім: «Запраўды кажу вам, што мытнікі а бязулі йдуць сьпераду вас да гаспадарства Божага.

Каторы з двох вы́паўніў волю айца? Кажуць Яму: пе́ршы. Ісус кажа ім: запраўды́ кажу вам, што мытнікі і блудніцы ідуць у царства Божае напе́радзе вас.

Каторы з двух вы́канаў волю ба́цькі? Кажуць Яму: першы. Кажа ім Іісус: праўду кажу вам, што мы́тнікі і блуднíцы папе́радзе вас ідуць у Царства Божае.

Каторы з двух выканаў волю бацькі?» Кажуць Яму: «Першы». Тады Езус сказаў ім: «Сапраўды кажу вам, што мытнікі і распусніцы ідуць перад вамі ў Валадарства Божае.

Каторы з двух выканаў волю бацькі?» Кажуць Яму: «Першы». Кажа ім Ісус: «Сапраўды кажу вам, што мытнікі і распусьніцы ідуць наперадзе вас у Валадарства Божае.

Хто з двух выканаў бацькаву волю? — Яны кажуць [Яму]: Першы. Ісус кажа ім: Сапраўды кажу вам, што зборшчыкі падаткаў і распусніцы ідуць паперадзе вас у Царства Божае.

Каторы з двух выканаў волю бацькі? Кажуць Яму: першы. Кажа ім Ісус: праўду кажу вам: мытнікі і блудадзейкі ідуць у Гаспадарства Бога пярвей за вас.

Каторы з двух выканаў волю айца? Кажуць Яму: — першы. Ісус гаворыць ім: — папраўдзе кажу вам, што мытнікі і блудніцы йдуць наперадзе вас у Уладарства Божае.

Каторы з двух выканаў волю айца? Кажуць яму: Першы. Гавора ім Езус: Сапраўды кажу вам, кунойміты й блудадзейнікі пойдуць перад вамі ў валадарства Божае.

Каторы з двух споўніў волю айца? Кажуць яму: Першы. Сказаў ім Езус. Сапраўды кажу вам, што мытнікі і блудніцы пойдуць перад вамі ў каралеўства Божае.

Опять послал он других слуг, больше прежнего; и с ними поступили так же.

Зноў паслаў ён іншых слуг, больш чым раней; і зь імі ўчынілі тое самае.

Ізноў паслаў Ён іншых паслугачоў, больш, чым раней, але і ім зрабілі падобна.

Ізноў паслаў ён іншых служцоў, балей за першых; і яны зрабілі ім тое самае.

Зноў паслаў ён другіх слуг, больш чым ране́й; і з імі зрабілі таксама.

Зноў паслаў ён іншых рабоў, больш чым ране́й; і з імі зрабілі тое самае.

Той зноў паслаў яшчэ больш слугаў, і з імі ўчынілі тое самае.

Зноў паслаў ён іншых слугаў, больш, чым раней; і з імі зрабілі тое самае.

Ён зноў паслаў іншых слуг, больш, чым першых; і з імі ўчынілі тое самае.

Ізноў паслаў ён іншых рабоў, больш чым ране́й; і зь імі зрабілі тое самае.

Зноў паслаў ён іншых, больш, як першы раз, і з імі зрабілі тое самае.

Ізноў паслаў іншых слугаў, болей чым першых, і з імі зрабілі гэтаксама.

Ізноў паслаў іншых слуг, болей чым першых, і з імі зрабілі таксама.

Итак, когда придет хозяин виноградника, что сделает он с этими виноградарями?

І вось, калі прыйдзе гаспадар вінаградніка, што зробіць ён з гэтымі вінаградарамі?

Дык калі прыйдзе гаспадар вінаградніку, што ён зробіць тым вінаградарам?»

Дык, як гаспадар вінішча прыйдзе, што зробе ён гэным вінаром?»

Калі-ж пры́йдзе гаспадар вінаградніку, што зробіць ён з гэтымі вінаградарамі?

І вось, калі пры́йдзе гаспадар вінагра́дніка, што́ зробіць ён з гэтымі вінагра́дарамі?

Калі ж прыйдзе гаспадар вінаградніку, што зробіць з гэтымі вінаградарамі?»

Калі ж прыйдзе гаспадар вінаградніку, што зробіць ён з гэтымі вінаградарамі?»

Дык калі прыйдзе гаспадар вінаградніка, што ён зробіць тым вінаградарам?

Калі ж прыйдзе гаспадар вінаградніку, што зробіць зь вінаградарамі гэнымі?

Вось-жа, калі прыйдзе гаспадар вінаградніку, што зробіць ён з гэтымі вінарамі?

Калі вось-жа прыйдзе гаспадар вінаградніка, дык што зробіць з тымі вінаградарамі?

Дык калі прыйдзе гаспадар вінаградніка, што зробіць з тымі земляробамі?

Потому сказываю вам, что отнимется от вас Царство Божие и дано будет народу, приносящему плоды его;

Таму кажу вам, што адымецца ад вас Царства Божае, і дадзена будзе народу, які прыносіць плады ягоныя.

Дзеля таго кажу вам, што будзе аднята ад вас Валадарства Божае, а дадзена народу, які творыць плады яго.

Дык кажу вам: гаспадарства Божае будзе аднята ў вас і дана народу, плады даючаму.

Дзеля гэтага кажу вам, што ады́мецца ў вас Царства Божае і дадзена будзе народу, які творыць плады яго.

Таму кажу вам, што будзе забра́на ў вас Царства Божае і да́дзена будзе народу, які прыно́сіць плады яго.

Таму кажу вам, што адымецца ў вас Валадарства Божае і дадзена будзе народу, які прынясе плады яго.

Дзеля гэтага кажу вам, што будзе забранае ў вас Валадарства Божае і дадзена будзе народу, які ўчыняе плады ягоныя.

Таму кажу вам, што адымецца ад вас Царства Божае, і дасца народу, які прыносіць яго плады.

Таму (Я) кажу вам, што будзе аднята ў вас Валадарства Бога і будзе аддана народу, які творыць плады яго (Валадарства Бога).

Дзеля гэтага кажу вам, што адыймецца ад вас Уладарства Божае, і дадзена будзе народу, які прыносіць плёны яго.

Таму кажу вам: будзе аднята ад вас валадарства Божае і дасцца народу, што творыць плады яго.

Дзеля гэтага кажу вам, што будзе аднята ад вас каралеўства Божае і будзе дадзена народу, які творыць плады яго.

Царство Небесное подобно человеку царю, который сделал брачный пир для сына своего

падобнае Царства Нябеснае на чалавека-цара, які справіў вясельле сыну свайму

«Валадарства Нябеснае падобна да чалавека валадара, які справіў вяселле для свайго сына.

«Падобнае гаспадарства нябёснае да караля, што справіў вясельную чэсьць сыну свайму.

Царства Нябе́снае падобна да чалаве́ка цара́, каторы справіў вясе́льле для сына свайго.

Царства Нябеснае падобна да чалавека-цара, які рабіў вяселле сыну свайму;

«Валадарства Нябеснае падобнае да караля, які справіў вяселле для свайго сына.

«Валадарства Нябеснае падобнае да чалавека валадара, які справіў вясельле для сына свайго.

Царства Нябёсаў падобнае да аднаго цара, што справіў вяселле свайму сыну.

Валадарства Нябёсаў падобна да чалавека-валадара, які справіў вясельле сыну свайму.

— Уладарства Нябеснае падобнае да чалавека ўладара, які справіў вясельле сыну свайму.

Падобным сталася валадарства нябеснае чалавеку каралю, які справіў вясельле свайму сыну.

Падобным сталася каралеўства нябеснае да чалавека караля, каторы справіў вясельле свайму сыну.

итак все, что они велят вам соблюдать, соблюдайте и делайте; по делам же их не поступайте, ибо они говорят, и не делают:

дык вось, усё, што яны кажуць вам захоўваць, рабеце і захоўвайце; а паводле ўчынкаў іхніх не рабеце, бо яны гавораць, і ня робяць:

Дык усё, што яны вам скажуць, захоўвайце і рабіце, але паводле ўчынкаў іх не рабіце; бо яны вучаць, а не робяць.

Дык усе, што-лень яны кажуць вам дзяржаць, дзяржыце й рабіце; але подле ўчынкаў іхных не рабіце, бо яны кажуць, а ня робяць:

Дык усё, чаго скажуць вам дзяржа́цца, дзяржы́цеся й рабе́це, але не рабе́це паводле ўчынкаў іх, бо яны гавораць і ня робяць.

Дык вось, усё, што яны кажуць вам захоўваць, захоўвайце і рабіце; а паводле ўчынкаў іхніх не рабіце, бо яны гавораць, ды не робяць.

Таму ўсё, што скажуць вам, рабіце і захоўвайце, але не паступайце паводле ўчынкаў іхніх. Бо яны гавораць і не робяць.

Дык усё, што скажуць вам захоўваць, захоўвайце і рабіце, але не рабіце паводле ўчынкаў іхніх, бо яны кажуць і ня робяць.

Дык усё, што яны скажуць вам [рабіць], рабіце і захоўвайце, але паводле ўчынкаў іх не рабіце; бо яны гавораць, ды не робяць.

Пагэтаму ўсё, што ні загадаюць вам захоўваць, захоўвайце і спаўняйце, а паводля ўчынкаў іхных ня рабіце, бо (яны) гавораць і ня робяць.

Вось-жа, уважайце на ўсё, што яны кажуць вам, і выконвайце, але не рабеце подля ўчынкаў іхных, бо яны гавораць, а ня выконваюць.

дык усё, што-толькі вам загадаюць, захавайце й рабеце, адыж не паступайце паводля ўчынкаў іхніх, яны бо гавораць, а ня робяць.

дык усё, што-толькі вам скажуць, захавайце і чынеце, але не чынеце паводле ўчынкаў іх, бо яны кажуць, а ня чыняць.

все же дела свои делают с тем, чтобы видели их люди: расширяют хранилища свои и увеличивают воскрилия одежд своих;

а ўсе справы свае робяць дзеля таго, каб бачылі іх людзі; пашыраюць філактэрыі свае ды павялічваюць кутасы на адзеньні сваім;

Яны робяць усе свае справы, каб людзі іх бачылі: пашыраюць філактэрыі свае і павялічваюць махры адзення свайго,

Усі ж учынкі свае робяць, каб бачылі іх людзі; пашыраюць начэльнікі і доўжаць кутасы адзецьцяў сваіх;

Усе́-ж учынкі свае́ яны робяць дзеля таго, каб бачылі іх людзі; пашыраюць філяктэрыі* свае і павялічаюць по́лы вопраткі свае́й,

Усе справы свае яны робяць дзе́ля таго, каб бачылі іх людзі; пашыра́юць філактэ́рыі свае ды павялічваюць кутасы́ на адзенні сваім.

Усе ж учынкі свае робяць яны дзеля таго, каб паказацца людзям. Яны пашыраюць філактэрыі свае і павялічваюць махры.

Усе ж учынкі свае яны робяць, каб бачылі іх людзі; пашыраюць філяктэрыі свае і павялічваюць крысо шатаў сваіх,

І ўсе свае ўчынкі робяць дзеля таго, каб іх бачылі людзі; бо свае філактэрыі69 пашыраюць і павялічваюць кутасы [на сваім адзенні]

А ўсе ўчынкі свае яны робяць, каб бачылі іх людзі. Пашыраюць філяктэрыі свае і павялічваюць кутасы на адзеньні сваім.

Усе-ж учынкі свае яны свае яны ладзяць дзеля таго.ю каб бачылі іх людзі; павялічваюць слоўныя скарбонкі свае і пашыраюць полы вопраткі свае.

Усе-ж справы свае ладзяць, каб іх людзі бачылі: пашыраюць філяктары свае ды павяліцваюць фрэнзлі.

Усе-ж учынкі свае чыняць, каб іх бачылі людзі: бо пашыраюць свае філактэры і павялічваюць фрэнзлі.

Горе вам, книжники и фарисеи, лицемеры, что обходите море и сушу, дабы обратить хотя одного; и когда это случится, делаете его сыном геенны, вдвое худшим вас.

Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што праходзіце мора і сушу, каб прыдбаць хоць аднаго нававерца; і калі гэта здараецца, робіце яго сынам геены, двойчы горшым за вас.

Гора вам, кніжнікі і фарысеі, крывадушнікі, што аб’язджаеце мора і сушу, каб зрабіць хоць аднаго празелітам. А калі ім станецца, вы робіце яго сынам пекла, удвая горшым за сябе.

Бяда вам кніжнікі а фарысэі, двудушнікі, што абходзіце мора й сушу, каб прыдбаць аднаго новага верніка; і як ён стане таковым, робіце яго сынам ґегенны, удвая горшым за сябе.

Го́ра вам, кніжнікі й фарысэі-крывадушнікі, што абходзіце мора й сушу, каб навярнуць хоць аднаго; і, калі гэта здарыцца, робіце яго сынам гее́нны, удвая горшым за вас.

Го́ра вам, кніжнікі і фарысеі, крываду́шнікі, што прахо́дзіце мора і су́шу, каб прыдба́ць хоць аднаго новага верніка; і калі гэта адбываецца, вы ро́біце яго сы́нам гее́ны, удвая́ горшым за вас.

Гора вам, кніжнікі і фарысеі, крывадушнікі, таму што абыходзіце мора і сушу, каб прыдбаць хоць аднаго новага верніка. Калі ж гэта здараецца, робіце яго сынам геены, удвая горшым, чым вы самі!

Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што абыходзіце мора і сухмень, каб зрабіць хоць аднаго празэлітам, і, калі станецца, робіце яго сынам геенны, удвая [горшым] за вас.

Бяда вам, кніжнікі і фарысеі, крывадушнікі, таму што абыходзіце мора і сушу, каб прыдбаць аднаго празеліта74, і калі гэта здарыцца, вы робіце яго сынам геены, двойчы горшым за вас.

Гора вам, кніжнікі і хварысэі, крывадушнікі, што абходзіце мора і сушу, каб зрабіць хоць аднаго нованаверненым; і калі гэта здараецца, робіце яго сынам геенны, удвая горшым за вас.

Гора вам, кніжнікі і фарысеі-крывадушнікі, што праходзіце мора і сушу, каб навярнуць хоць аднаго, і калі здабудзеце, робіце яго сынам пекла, удвая горшым за вас.

Гора вам кніжнікі і фарызэі крывадушнікі, што абходзіце мора й сушу, каб здабыць аднаго прозэліта, а як здабудзеце, робіце яго сынам пекла ўдвая горшым за вас!

Гора вам, кніжнікі і фарызэі крывадушнікі, што абходзіце мора і сушу, каб здабыць аднаго прозэліта, а калі здабудзеце, робіце яго сынам пекла ўдвае горшым за вас.

Горе вам, книжники и фарисеи, лицемеры, что даете десятину с мяты, аниса и тмина, и оставили важнейшее в законе: суд, милость и веру; сие надлежало делать, и того не оставлять.

Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што даяце дзесяціну зь мяты, анісу і кмену, і адкінулі важнейшае ў законе: суд, міласьць і веру; гэта трэба было рабіць, і таго не пакідаць.

Гора вам, кніжнікі і фарысеі, крывадушнікі, што бераце дзесяціну з мяты, кропу і кмену, а не звярнулі ўвагі на тое, што важнейшае ў законе: суд, міласэрнасць і веру. Гэта належала зрабіць і таго не пакідаць.

«Бяда вам, кніжнікі а фарысэі, двудушнікі, што даіце дзесяціну зь мяты, кропу а кмену, і пакінулі цяжшае ў Законе: суд, міласэрдзе а веру; гэта належыла рабіць, і гэнага не пакідаць.

Го́ра вам, кніжнікі й фарысэі-крывадушнікі, што даецё дзесяціну з мяты, анíжу і кміну, ды пакінулі найважне́йшае ў законе: суд і міласьць і ве́ру; гэтае трэба было рабіць, дый гэнага не пакідаць.

Го́ра вам, кніжнікі і фарысеі, крываду́шнікі, што даяце́ дзесяціну з мя́ты, анíсу і кме́ну, і адкінулі больш важнае ў законе: суд, міласць і веру; і гэта трэба было рабіць, і таго не пакіда́ць.

Гора вам, кніжнікі і фарысеі, крывадушнікі, таму што даяце дзесяціну з мяты, анісу і кмену, але абмінаеце тое, што важнейшае ў Законе: правасуддзе, міласэрнасць і веру! Гэта трэба было рабіць і таго не абмінаць.

Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што даяцё дзесяціну з мяты, аніжу і кмену, і пакінулі найважнейшае ў Законе: суд, і міласэрнасьць, і веру; гэтае трэба было рабіць, і таго не пакідаць.

Бяда вам, кніжнікі і фарысеі, крывадушнікі, таму што вы даяце дзесяціну з мяты, анісу і кмену, але ўпусцілі больш важкае ў законе: суд, міласэрнасць і веру75; трэба было гэта рабіць і таго не ўпускаць.

Гора вам, кніжнікі і хварысэі, крывадушнікі, што даецё дзесяціну зь мяты і кропу і кмену і адкінулі важнейшае ў Законе: суд і міласьць і веру; гэтае належыла зрабіць, і тое ня адкідаць.

Гора вам, кніжнікі і фарысеі-крывадушнікі, што даяце дзесяціну з мяты, анісу і кмену, а зьневажаеце найважнейшае ў законе: суд, міласьць і веру; гэтае належала выконваць і таго не пакідаць.

Гора вам кніжнікі й фарызэі, крывадушнікі, што даеце дзесяціну з мяты, аныжу й кміну, а пакінулі важнейшае ў законе: суд, міласэрдзе і веру. Гэтае трэ’ было рабіць і таго не прапускаць.

Гора вам кніжнікі і фарызэі крывадушнікі, што даецё дзесяціну з мяты, аныжу і кміну, а пакінулі, што ёсьць важнейшае ў законе; суд, міласэрдзе і веру. Гэтае трэба было чыніць і таго не прапускаць.

Блажен тот раб, которого господин его, придя, найдет поступающим так;

Дабрашчасны той раб, якога гаспадар ягоны, прыйшоўшы застане, што робіць так;

Дабраславёны той паслугач, якога, калі прыйдзе, гаспадар яго знойдзе за такім заняткам.

Шчасьлівы тый слуга, каторага гаспадар ягоны, прышоўшы, засьпее так робячы.

Шчасьлівы той слуга́, якога гаспадар ягоны, прыйшоўшы, знойдзе, што робіць гэтак.

Блажэ́нны той раб, якога гаспадар яго, прыйшоўшы, заста́не, што ён робіць так.

Шчаслівы той слуга, якога гаспадар ягоны, калі прыйдзе, застане, што ён так робіць.

Шчасьлівы той слуга, якога гаспадар ягоны, прыйшоўшы, знойдзе, што робіць гэтак.