G4698: σπλάγχνον

по благоутробному милосердию Бога нашего, которым посетил нас Восток свыше,

праз шчырую міласэрнасьць Бога нашага, якой наведаў нас Усход з вышыні,

праз міласэрнасць бязмежную Бога нашага, у якой Усход наведаў нас, сыходзячы з вышыняў,

Пераз чульлівае міласэрдзе Бога нашага, як із вышыні Золак даведаўся да нас,

па ўну́транаму міласэрдзю Бога нашага, якім адве́даў нас Усход з вышыні,

па сардэчнай міласці Бога нашага, якою наве́даў нас Усход з вышынí,

дзякуючы сардэчнай міласэрнасці нашага Бога, у якой наведаў нас Усход з вышыні;

праз унутраную міласэрнасьць Бога нашага, у якой адведаў нас Усход з вышыні,

праз сардэчную міласэрнасць нашага Бога, у якой наведае2 нас Усход з вышыні,

па прычыне сардэчнай літасьці Бога нашага, у каторай адведаў нас Усход з вышынí,

Праз міласэрную літасьць Бога нашага, у якой адведаў нас Усход з вышыняў,

дзеля нутранога міласэрдзя Бога нашага, праз якое адведаў нас усход з вышыні,

но приобрел землю неправедною мздою, и когда низринулся расселось чрево его, и выпали все внутренности его;

але набыў зямлю несправядлівай цаною і, калі зрынуўся, раскалолася чэрава ягонае, і вывернуліся вантробы ягоныя;

Ён, вось, атрымаў зямлю як узнагароду за злачынства і, рынуўшыся, раздзёрся напалам, ды вылілася ўсё нутро яго.

Дык гэты купіў поле заплатаю за бяспраў’е і, стрымгалоў паўшы, раськяпіўся пасярэдзіне, і выпаў увесь нутр ягоны.

але цаной крыўды прыдбаў ён зямлю і, рынуўшыся, разьдзе́рся папалове, і вывалілася з яго ўсё шлуньне ягонае.

але ён набы́ў зямлю́ за ўзнагаро́ду няпра́ведную і, нізры́нуўшыся, разадра́ўся пасярэ́дзіне, і вы́валілася ўсё нутро́ яго;

За плату беззаконня ён набыў поле, калі ўпаў ніцма, трэснуў пасярэдзіне, і вывалілася ўсё яго нутро.

Ён, што праўда, прыдбаў поле за нагароду няправеднасьці і, рынуўшыся, разьдзёрся папалове, і вываліліся ўсе ўнутранасьці ягоныя,

Дык ён набыў поле платаю за няправеднасць і, упаўшы ўніз галавою, лопнуў пасярэдзіне, і вываліся ўсе яго вантробы.

ён жа атрымаў зямлю як узнагароду за няправеднасьць і раздуўшыся рынуўся, і лопнуў жывот (ягоны), і вываліліся ўсе вантробы ягоныя.

І гэты-то атрымаў поле заплаты нягоднасьці, і павесіўшыся, лопнуў папалам і выплылі ўсе ягоныя чэравы.

Вам не тесно в нас; но в сердцах ваших тесно.

Вам ня цесна ў нас; а ў сэрцах вашых цесна.

Вам не цесна ў нас, але цесна ў вашых сэрцах.

Вы ня сьцісьненыя ў нас, але сьцісьненыя ў нутрох сваіх.

Вам ня це́сна ў нас, але ў сэрцах вашых це́сна.

Вам не цесна ў нас, а цесна вам унутры вас.

Вам не цесна ў нас, але вашае нутро цеснае.

Вам ня цесна ў нас, але ў сэрцах вашых цесна.

Вам не цесна ў нас, але ўнутры вас вам цесна.

Вам ня цесна ў нас, але ў сэрцах вашых цесна.

Вам ня цесна у нас, цесната — у сэрцах вашых.

и сердце его весьма расположено к вам, при воспоминании о послушании всех вас, как вы приняли его со страхом и трепетом.

і сэрца ягонае вельмі прыхільнае да вас, калі згадвае ён пакорлівасьць вашу, як вы яго прынялі былі са страхам і трымценьнем.

І сэрца яго яшчэ мацней туліцца да вас, калі прыпамінае вашу агульную паслухмянасць ды тое, як вы прынялі яго са страхам і трымценнем.

І сэрца ягонае балей прыяе вам, успамінаючы паслухменства вас усіх, як вы із страхам а дрыготаю прынялі яго.

і сэрца яго тым бале́й да вас, калі ён успамінае аб паслухмянасьці ўсіх вас, як вы прынялі яго з страхам і дрыжаньнем.

і сэрца яго вельмі прыхільнае да вас, калі ён успамінае паслухмянасць усіх вас і тое, як са страхам і трымце́ннем вы прынялí яго.

І сэрца яго тым больш хінецца да вас, калі ён успамінае аб паслухмянасці ўсіх вас, як вы прынялі яго з бояззю і трымценнем.

І сэрца ягонае яшчэ больш [зьвернута] да вас, калі ён узгадвае паслухмянасьць усіх вас, як вы прынялі яго са страхам і дрыжаньнем.

І яго сэрца яшчэ болей горнецца да вас, калі ён успамінае аб паслухмянасці ўсіх вас, як вы прынялі яго са страхам і трымценнем.

І сэрца ягонае яшчэ мацней ту́ліцца да вас, пры ўспаміне аб паслухмянасьці ўсіх вас, як са страхам і трымценьнем вы прынялі яго.

і сэрца яго йшчэ прыхільнейшае да вас на ўспамін вашай паслухмянасьці, як вы прынялі яго з боязьзю і тропатам.

Бог — свидетель, что я люблю всех вас любовью Иисуса Христа;

Бог — сьведка, што я люблю ўсіх вас любоўю Ісуса Хрыста;

Сведка мне Бог, як сардэчна імкнуся да ўсіх вас у Ісусе Хрысце.

Бо Бог сьветка імне, як тужу я па ўсіх вас любосьцяй нутра Хрыста Ісуса.

Бо Бог мне́ сьве́дка, што я люблю вас у любві Ісуса Хрыста;

Бог мне сведка, што я люблю ўсіх вас любоўю Іісуса Хрыста;

Бог — мой сведка, што я люблю ўсіх вас любоўю Езуса Хрыста.

Бо Бог мне сьведка, як я прагну [агарнуць] усіх вас сэрцам Ісуса Хрыста;

Бо сведка мне Бог, як я тужу па ўсіх вас у сардэчнай любові Хрыста Ісуса.

І сьведка мне Бог, што я люблю ўсіх вас любоўю Ісуса Хрыста;

Бог бо мне сьветка, як я тужу па ўсіх вас сэрцам Хрыстуса Езуса;

Итак, если [есть] какое утешение во Христе, если [есть] какая отрада любви, если [есть] какое общение духа, если [есть] какое милосердие и сострадательность,

Дык вось, калі ёсьць якая ўцеха ў Хрысьце, калі ёсьць якая радасьць любові, калі ёсьць якая супольнасьць Духа, калі ёсьць які мілажаль у сэрцы і спагадлівасьць,

І калі ёсць якое пацяшэнне ў Хрысце, калі ёсць якая патоля любові, калі ёсць якая супольнасць духа, калі ёсць спачуванне і міласэрнасць,

Дык калі ё такое захочаньне ў Хрысту, калі якое пацяшэньне міласьцяй, калі якое ўзаем’е Духа, калі якая спагада а жаль,

Дык, калі ёсьць якое пацяшэньне ў Хрысьце́, калі ёсьць якая патоля любві, калі ёсьць якая лучнасьць духа, калі ёсьць якое міласэрдзе і спачуваньне,

Дык вось, калі маеце якую апору ў Хрысце, калі маеце якое суцяшэнне любові, калі маеце якую супольнасць духу, калі маеце якую міласэрнасць і спага́ду,

Калі ёсць які заклік у Хрысце, калі ёсць якое падбадзёрванне любові, калі ёсць якая лучнасць Духа, калі ёсць якое сардэчнае спачуванне,

Дык калі ёсьць якое пацяшэньне ў Хрысьце, калі ёсьць якая патоля любові, калі ёсьць якая супольнасьць Духа, калі ёсьць якая сардэчнасьць і міласэрнасьць,

Дык калі ёсць якое заахвочванне ў Хрысце, калі ёсць якая ўцеха любові, калі ёсць якая супольнасць духу, калі ёсць якая міласэрнасць і спагада,

Дык калі ёсьць якое суцяшэньне ў Хрысьце, калі ёсьць якая патоля любві, калі ёсьць якая супольнасьць Духу, калі ёсьць якая міласэрнасьць і спага́да,

Калі, восьжа, ёсьць якое суцяшэнне ў Хрыстусе, якая патоля ў любасьці, якая супольнасьць духа, калі ёсьць спачуцьцё сэрца,

Итак облекитесь, как избранные Божии, святые и возлюбленные, в милосердие, благость, смиренномудрие, кротость, долготерпение,

Дык апранецеся, як выбранцы Божыя, сьвятыя і ўлюбёнцы, у міласэрнасьць, даброць, мудрую пакору, лагоднасьць, доўгую цярплівасьць,

Дык апраніцеся як выбраннікі Божыя, святыя і ўлюбёныя, у сэрца спагаднае, ласкавасць, пакорлівасць, сціпласць, доўгацярплівасць,

Дык адзеньцеся, як абранцы Божыя, сьвятыя а любовыя, у нутр міласэрдзя, дабрыню, пакору, лагоднасьць, цярплівосьць,

Дык апране́цеся, як выбранцы Божыя, сьвятыя і ўмілаваныя, міласэрдзем, дабратой, ціхой мудрасьцяй, ласкавасьцяй, доўгацярплівасьцяй,

Дык апранíцеся як абра́ннікі Божыя, святы́я і ўзлю́бленыя, у сардэчную спага́длівасць, добрасць, пакорнаму́драсць, лагоднасць, доўгацярплíвасць,

Апраніцеся ж як выбранцы Божыя, святыя і ўмілаваныя, у шчырую міласэрнасць, лагоднасць, пакору, далікатнасць, доўгацярплівасць,

Дык апраніцеся, як выбраныя Божыя, сьвятыя і ўлюбёныя, у міласэрнасьць, ласкавасьць, пакору, ціхасьць, доўгацярплівасьць,

Дык апраніцеся, як выбранцы Божыя — святыя і ўлюбёныя — у міласэрнасць, дабрыню, пакорамудрасць, лагоднасць, доўгацярплівасць,

Дык, апранецеся, як выбраныя Бога, сьвятыя і любасныя, у пачуцьці міласэрнасьці, дабрыні, сьціпласьці, ціхасьці, доўгацярпеньня,

Прыазнадобцеся, восьжа, як выбранцы Божыя, сьвятыя й любыя, ў міласэрдзе прачулае, дабрату ласкавую, пакору, ціхасьць, лагоднасьць,

Ибо мы имеем великую радость и утешение в любви твоей, потому что тобою, брат, успокоены сердца святых.

Бо мы маем вялікую радасьць і ўцеху ў любові тваёй, бо табою, браце, супакоены сэрцы сьвятых.

Бо вялікую радасць меў я, браце, і пацеху з любові тваёй, бо сэрцы святых супакоіліся праз цябе.

Бо мы маем вялікую радасьць а пацеху зь міласьці твае, бо табою, браце, пасілена сэрца сьвятых.

Бо вялікую ма́ем радасьць і паце́ху ў любві твае́й, бо табою, браце, супакоены сэрцы сьвятых.

Бо мы маем радасць вялікую і суцяшэнне ў любові тваёй, таму што табою, браце, супако́ены сэрцы святых.

Я вельмі ўзрадаваўся і суцешыўся з прычыны тваёй любові, бо праз цябе, браце, заспакоены сэрцы святых.

Бо вялікую маем ласку і пацяшэньне ў любові тваёй, бо праз цябе, браце, супачылі ўнутранасьці сьвятых.

Бо я атрымаў вялікую радасць і суцяшэнне ад тваёй любові, таму што табою, браце, супакоены сэрцы святых.

Бо мы маем вялікую радасьць і суцяшэньне ў тваёй любові, бо табою, браце, супакоены сэрцы сьвятых.

Вялікую бо меў радасьць і ўцеху з твае, браце, міласьці, праз цябеж мелі падтрымку сэрцы сьвятых.

ты же прими его, как мое сердце.

а ты прымі яго, як маё сэрца.

якога я табе вяртаю. Дык ты прымі яго, як маё сэрца.

Каторага я паслаў назад да цябе, ты ж прыймі яго, як мае сэрца.

ты-ж яго, як маё сэрца, прымі.

ты ж прымі яго, як маё сэрца.

Яго, — гэта маё сэрца, — адсылаю да цябе.

Яго я паслаў, а ты яго, як мае ўнутранасьці, прыймі.

якога я адаслаў табе, яго, гэта ёсць маё сэрца, [ты ж забяры яго];

я адсылаю яго да цябе; а ты прымі яго, як маё сэрца.

Адсылаю табе яго, прыймі яго, як маё сэрца.

Так, брат, дай мне воспользоваться от тебя в Господе; успокой мое сердце в Господе.

Так, браце, дай мне скарыстацца табою ў Госпадзе; супакой маё сэрца ў Госпадзе.

Так яно, браце! Хачу я табою паслужыцца ў Госпадзе. Умацуй маё сэрца ў Госпадзе.

Але, браце, я хацеў бы мець карысьць ізь цябе ў Спадару, пасілі сэрца мае ў Хрысту.

Гэтак, браце, дай мне́ скарыстацца ад цябе́ ў Госпадзе; супакой мне́ сэрца ў Госпадзе.

Так, браце, дазволь мне мець карысць ад цябе ў Госпадзе; супакой маё сэрца ў Госпадзе.

Так, браце! Няхай я атрымаю ад цябе карысць у Пану; заспакой маё сэрца ў Хрысце!

Гэтак, браце, дай мне скарыстацца ад цябе ў Госпадзе; супакой унутранасьці мае ў Госпадзе.

Так, браце, дай мне займець карысць ад цябе ў Госпадзе: супакой маё сэрца ў Хрысце.

Так, браце, дай мне скарыстацца табою ў Госпадзе; супакой маё сэрца ў Госпадзе.

Так, браце, дайжа мне скарыстаць ад цябе; заспакой мне сэрца ў Богу Усеспадару.

А кто имеет достаток в мире, но, видя брата своего в нужде, затворяет от него сердце свое, — как пребывает в том любовь Божия?

А хто мае дастатак на сьвеце, але, бачачы брата свайго ў нястачы, зачыняе ад яго сэрца сваё, — як застаецца ў тым любоў Божая?

Калі хто мае багацце гэтага свету і бачыць, што брат яго жыве ў нястачы, і зачыняе сэрца сваё ад яго, дык як можа трываць у ім любоў Божая?

Бо хто бы меў меньне гэтага сьвету, і бачыў брата свайго ў нудзе, і зачыніў сэрца свае перад ім, — як трывае міласьць Божая ў ім?

А хто мае дастатак у сьве́це, але, бачучы брата свайго ў патрэбе, зачыняе ад яго сэрца свае́, — дык як прабывае ў ім любоў Божая?

А хто будзе мець дабрабы́т у све́це і будзе ба́чыць, што брат яго ў няста́чы, але закры́е сэрца сваё ад яго, то як жа застане́цца ў ім любоў Божая́

Калі хтосьці мае дастатак у свеце і бачыць брата свайго ў нястачы, і закрывае перад ім сваё сэрца, то як любоў Божая можа жыць у ім?

А хто мае маёмасьць у сьвеце, і бачыць брата свайго ў патрэбе, і зачыняе ад яго нутро сваё, дык як любоў Божая застаецца ў ім?

А хто мае дабрабыт у гэтым свеце і бачыць свайго брата ў нястачы і закрые ад яго сваё сэрца, як можа застацца ў ім любоў Божая?

А хто мае сродкі для жыцьця ў сьвеце гэтым і бачыць брата свайго, які мае патрэбу, і запірае сэрца сваё ад яго, дык як прабывае ў ім любоў Бога?

А хтоб меў дастатак гэтага сьвету і відзеўбы брата свайго ў бядзе ды зачыніўбы ад яго сваё сэрца — якжа можа прабываць у ім любасьць Божая?