2-ы Цімафею 1 глава

¹ Павел, з волі Божай Апостал Хрыста Ісуса згодна з абяцаннем жыцця, якое ў Хрысце Ісусе, —

² Цімафею, улюбёнаму сыну: Ласка Божая, міласэрнасць, мір ад Бога Бацькі і Хрыста Ісуса, нашага Госпада.

³ Я дзякую Богу, Якому служу, як продкі, у чыстым сумленні, у той час як няспынна ўспамінаю пра цябе ў маіх малітвах уночы і ўдзень,

⁴ прагнучы ўбачыць цябе, памятаючы твае слёзы, каб мне напомніцца радасцю,

⁵ атрымаўшы напамінак аб непрытворнай веры ў табе, якая жыла спярша ў тваёй бабцы Лаідзе і ў тваёй маці Яўніцы, і, я ўпэўнены, што яна жыве і ў табе.

⁶ З гэтай прычыны напамінаю табе, каб ты радзімаў дар Божы, які ў табе праз ускладанне маіх рук.

⁷ бо даў нам Бог Дух не баязлівасці, а сілы, і любові, і здаровага розуму.

⁸ Дык не саромейся ні сведчання нашага Госпада, ні мяне, Яго вязня, а цярпі разам для Дабравесця паводле сілы Бога,

⁹ Які выратаваў нас і паклікаў святым пакліканнем, не паводле нашых учынкаў, а паводле Свайго прадвызначэння і ласкі, дадзенай нам у Хрысце Ісусе перад вечнымі часамі,

¹⁰ а выяўленай цяпер праз з’яўленне нашага Збаўцы Хрыста Ісуса, Які знішчыў смерць і асвятліў жыццё і нятленне праз Дабравесце,

¹¹ для якога я быў прызначаны звестуном і Апосталам і настаўнікам [язычнікаў].

¹² З гэтай прычыны я цярплю ўсё гэта, але я не саромеюся, бо ведаю, Каму паверыў, і ўпэўнены, што Ён у сілах захаваць мой уклад да таго дня.

¹³ Май за ўзор здаровых слоў, якія ты ад мяне пачуў, у веры і любові, якія ў Хрысце Ісусе.

¹⁴ Добры ўклад захоўвай Святым Духам, Які жыве ў нас.

¹⁵ Ты ведаеш тое, што ўсе, хто ў Азіі, адвярнуліся ад мяне, у іх ліку Фігел і Гермаген.

¹⁶ Няхай Госпад змілуецца над домам Анісіфора, таму што ён часта падбадзёрваў мяне і не саромеўся маіх ланцугоў;

¹⁷ а, быўшы у Рыме, старанна расшукваў мяне і знайшоў.

¹⁸ Няхай дасць яму Госпад знайсці міласэрнасць ад Госпада ў той дзень. А колькі ён паслужыў [мне] ў Эфесе, ты лепш ведаеш.

Стих 7

Как никто не обладает надлежащими мудростью, разумением, советом и крепостью, не является сознательно благочестивым или благочестиво сознательным, как никто не испытывает трепетного страха перед Богом — если не воспримет дух премудрости и разума... совета и крепости... ведения и благочестия... и страха Божьего (2 и почиет на нем Дух Господень, дух премудрости и разума, дух совета и крепости, дух ведения и благочестия; 3 и страхом Господним исполнится, и будет судить не по взгляду очей Своих и не по слуху ушей Своих решать дела. Ис 11:2−3); как никто не имеет истинной силы, искренней любви, богобоязненного целомудрия, кроме как через дух силы и любви и целомудрия, — так и без духа веры никто не будет верующим надлежащим образом.

Источник: Послания 194, Сl. 0262, 194.57.4.189.23

Стих 9

Павел говорит: Я веру сохранил (7 Подвигом добрым я подвизался, течение совершил, веру сохранил; 2Тим 4:7), но он же и говорит: Я знаю, в Кого уверовал, и уверен, что Он силен сохранить залог мой на оный день (12 По сей причине я и страдаю так; но не стыжусь. Ибо я знаю, в Кого уверовал, и уверен, что Он силен сохранить залог мой на оный день. 2Тим 1:12), то есть вверенное мною, поскольку некоторые списки содержат не термин depositum1 , а более ясный термин commendatum.

Но что мы вверяем Богу, если не те вещи, о которых мы молимся, чтобы Он их сохранил, и среди них и сама наша вера? Ибо что еще вверил Господь, молясь за апостола Петра, когда Он ему говорит: Я молился о тебе, Петр, чтобы не оскудела вера твоя (32 но Я молился о тебе, чтобы не оскудела вера твоя; и ты некогда, обратившись, утверди братьев твоих. Лк 22:32), — если не его веру, чтобы Бог ее сохранил, дабы не оскудела она в уступках искушениям?

О позиции Пелагия 14.35, Cl.0348,14.35.91.3−8

Примечания

• 1 — В данном случае Августин точно цитирует Вульгату, в которой используется термин depositum ( залог, нечто переданное).— Прим. ред.