Да Ціту 1 глава

Ліст да Ціта
Пераклад Анатоля Клышкi → Елизаветинская на русском

Павел, раб Божы і Апостал Ісуса Хрыста паводле веры выбраных Божых і спазнання ісціны, якая згодна з набожнасцю,

павел, раб Божий, апостол же Иисус Христов, по вере избранных Божиих и разуму истины, яже по блгочистию,

у надзеі вечнага жыцця, якое Бог, што не можа лгаць, абяцаў перад вечнымі часамі,

о уповании жизни вечныя, юже обетова неложный Бог прежде лет вечных,

а ў свой час аб’явіў Сваё Слова ў пропаведзі, якая была даручана мне паводле загаду нашага Збаўцы Бога, —

яви же во времена своя слово свое проповеданием, еже мне поручено бысть по повелению спасителя нашего Бога:

Ціту, сапраўднаму сыну ў супольнай веры: Ласка [, міласць] і мір ад Бога Бацькі і [Госпада] Ісуса Хрыста, нашага Збаўцы.

титу, присному чаду по общей вере: благодать, милость, мир от Бога оца и Господа Иисуса Христа спаса нашего.

Дзеля гэтага я пакінуў цябе на Крыце, каб ты ўпарадкаваў, што засталося неўпарадкаванае, і паставіў у кожным горадзе старэйшын, як я табе загадаў:

Сего ради оставих тя в крите, да недокончанная исправиши и устроиши по всем градом пресвитеры, якоже тебе аз повелех:

калі хто беззаганны, муж адной жонкі, мае дзяцей, якія веруюць, не абвінавачваюцца ў распусце ці ў непаслухмянасці.

аще кто есть непорочен, единыя жены муж, чада имый верна, не во укорении блуда, или непокорива.

Бо епіскап павінен быць беззаганны, як Божы домакіраўнік, не самазадаволены, не гняўлівы, не прагавіты да віна, не задзірлівы, не хцівы,

Подобает бо епископу без порока быти, якоже Божию строителю: не себе угождающу, (не дерзу, не напрасливу,) не гневливу, не пиянице, не биице, не скверностяжательну,

а гасцінны, дабралюбны, разумны, справядлівы, набожны, устрыманы,

но страннолюбиву, благолюбцу, целомудренну, праведну, преподобну, воздержателну,

які трымаецца вернага слова, згоднага з вучэннем, каб ён быў моцны і пераконваць у здаровым вучэнні і выкрываць тых, што выступаюць супроць.

держащемуся вернаго словесе по учению, да силен будет и утешати во здравем учении, и противящыяся обличати.

Бо ёсць многа непакорлівых, пустасловаў і ашуканцаў, асабліва з абрэзаных,

Суть бо мнози непокориви, суесловцы и умом прельщени, наипаче же сущии от обрезания,

якім трэба заціскаць рот, тым, якія разбураюць цэлыя дамы, вучачы таму, чаму не след, дзеля ганебнай карыслівасці.

ихже подобает уста заграждати: иже вся домы развращают, учаще яже не подобает, сквернаго ради прибытка.

Адзін з іх саміх, іх уласны прарок, сказаў: «Крыцяне заўсёды лгуны, лютыя звяры, лянівыя абжоры».

Рече же некто от них, свой им пророк: критяне присно лживи, злии зверие, утробы праздныя.

Сведчанне гэта праўдзівае. З гэтай прычыны выкрывай іх рэзка, каб яны былі здаровыя ў веры,

Свидетельство сие истинно есть. еяже ради вины обличай их нещадно, да здрави будут в вере,

не слухалі іудзейскія байкі і запаведзі людзей, што адварочваюцца ад ісціны.

не внимающе иудейским баснем, ни заповедем человек отвращающихся от истины.

Усё чыстае для чыстых; а для апаганеных і бязверных няма нічога чыстага, у іх апаганены і розум, і сумленне.

Вся убо чиста чистым: оскверненым же и неверным ничтоже чисто, но осквернися их и ум и совесть.

Яны сцвярджаюць, што ведаюць Бога, а сваімі ўчынкамі выракаюцца Яго, з’яўляючыся гнюснымі і непаслухмянымі і ні на які добры ўчынак няздатнымі.

Бога исповедуют ведети, а делы отмещутся его, мерзцы суще и непокориви и на всякое дело благое неискусни.

« 4 глава 2 глава »