1 Іаана 1 глава

Першы ліст Іаана
Пераклад Анатоля Клышкi → Елизаветинская Библия

Аб тым, што было ад пачатку, што мы чулі, што бачылі на свае вочы, што мы разгледзелі і нашы рукі абмацалі — аб Слове жыцця,

Є҆́же бѣ̀ и҆спе́рва, є҆́же слы́шахомъ, є҆́же ви́дѣхомъ ѻ҆чи́ма на́шима, є҆́же ѹ҆зрѣ́хомъ, и҆ рѹ́ки на́шѧ ѡ҆сѧза́ша, ѡ҆ словесѝ живо́тнѣмъ:

і жыццё з’явілася, і мы бачылі, і сведчым, і абвяшчаем вам гэтае вечнае жыццё, якое было ў Бацькі і з’явілася нам,

и҆ живо́тъ ѩ҆ви́сѧ, и҆ ви́дѣхомъ, и҆ свидѣ́телствѹемъ, и҆ возвѣща́емъ ва́мъ живо́тъ вѣ́чный, и҆́же бѣ̀ ѹ҆ ѻ҆ц҃а̀ и҆ ѩ҆ви́сѧ на́мъ:

што мы бачылі і чулі, мы абвяшчаем і вам, каб і вы мелі ўзаемнасць з намі. А наша ўзаемнасць — з Бацькам і з Яго Сынам Ісусам Хрыстом.

є҆́же ви́дѣхомъ и҆ слы́шахомъ, повѣ́даемъ ва́мъ, да и҆ вы̀ ѻ҆бще́нїе и҆́мате съ на́ми: ѻ҆бще́нїе же на́ше со ѻ҆ц҃е́мъ и҆ съ сн҃омъ є҆гѡ̀ ї҆и҃сомъ хр҇то́мъ.

І гэта мы1 пішам, каб радасць наша2 была поўнаю.

И҆ сїѧ҄ пи́шемъ ва́мъ, да ра́дость ва́ша бѹ́детъ и҆спо́лнена.

І вось гэтая вестка, якую мы чулі ад Яго і абвяшчаем вам: Бог ёсць святло, і няма ў Ім ніякай цемры.

И҆ сїѐ є҆́сть ѡ҆бѣтова́нїе, є҆́же слы́шахомъ ѿ негѡ̀ и҆ повѣ́даемъ ва́мъ, ѩ҆́кѡ бг҃ъ свѣ́тъ є҆́сть, и҆ тмы̀ въ не́мъ нѣ́сть ни є҆ди́ныѧ.

Калі мы кажам, што маем узаемнасць з Ім, але ходзім у цемры, мы лжэм і не жывём па праўдзе;

(За҄ 69.) А҆́ще рече́мъ, ѩ҆́кѡ ѻ҆бще́нїе и҆́мамы съ ни́мъ, и҆ во тмѣ̀ хо́димъ, лже́мъ и҆ не твори́мъ и҆́стины:

калі ж ходзім у святле, падобна, як Ён ёсць у святле, то маем узаемнасць адзін з адным і Кроў Ісуса [Хрыста], Яго Сына, ачышчае нас ад усялякага граху.

а҆́ще же во свѣ́тѣ хо́димъ, ѩ҆́коже са́мъ то́й є҆́сть во свѣ́тѣ, ѻ҆бще́нїе и҆́мамы дрѹ́гъ ко дрѹ́гѹ, и҆ кро́вь ї҆и҃са хр҇та̀ сн҃а є҆гѡ̀ ѡ҆чища́етъ на́съ ѿ всѧ́кагѡ грѣха̀.

Калі мы кажам, што не маем граху, мы самі сябе ашукваем, і праўды няма ў нас.

А҆́ще рече́мъ, ѩ҆́кѡ грѣха̀ не и҆́мамы, себѐ прельща́емъ, и҆ и҆́стины нѣ́сть въ на́съ.

Калі мы вызнаём свае грахі, Ён, верны і праведны, даруе нам грахі і ачысціць нас ад усялякай няправеднасці.

А҆́ще и҆сповѣ́даемъ грѣхѝ на́шѧ, вѣ́ренъ є҆́сть и҆ првднъ, да ѡ҆ста́витъ на́мъ грѣхѝ на́шѧ и҆ ѡ҆ч҇титъ на́съ ѿ всѧ́кїѧ непра́вды.

Калі мы кажам, што мы не саграшылі, то робім яго лгуном і слова Яго няма ў нас.

А҆́ще рече́мъ, ѩ҆́кѡ не согрѣши́хомъ, лжа̀ твори́мъ є҆го̀, и҆ сло́во є҆гѡ̀ нѣ́сть въ на́съ.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

4 1: У некат. рукап.: вам.

4 2: У некат. рукап.: ваша.

« 3 глава 2 глава »