Да Эфесянаў 1 глава

Ліст да Эфесянаў
Пераклад Анатоля Клышкi → Елизаветинская Библия

Павел, з волі Божай Апостал [Госпада] Хрыста Ісуса, — святым, што знаходзяцца ў Эфесе і верным у Хрысце Ісусе:

Па́ѵелъ, посла́нникъ ї҆и҃съ хр҇то́въ во́лею бж҃їею, ст҃ы҄мъ сѹ́щымъ во є҆фе́сѣ и҆ вѣ́рнымъ ѡ҆ хр҇тѣ̀ ї҆и҃сѣ:

ласка вам і мір ад Бога, нашага Бацькі, і Госпада Ісуса Хрыста.

блгдть ва́мъ и҆ ми́ръ ѿ бг҃а ѻ҆ц҃а̀ на́шегѡ и҆ гд҇а ї҆и҃са хр҇та̀.

Добраславёны Бог і Бацька нашага Госпада Ісуса Хрыста, Які добраславіў нас у нябёсах усякім духоўным добраславеннем у Хрысце.

Блг҇ве́нъ бг҃ъ и҆ ѻ҆ц҃ъ гд҇а на́шегѡ ї҆и҃са хр҇та̀, блг҇ви́вый на́съ всѧ́цѣмъ блг҇ве́нїемъ дѹхо́внымъ въ нб҇ныхъ ѡ҆ хр҇тѣ̀,

як і выбраў ён нас у Ім да заснавання свету, каб быць нам святымі і беззаганнымі перад Ім у любові,

ѩ҆́коже и҆збра̀ на́съ въ не́мъ пре́жде сложе́нїѧ мі́ра, бы́ти на́мъ ст҃ы҄мъ и҆ непорѡ́чнымъ пред̾ ни́мъ въ любвѝ,

вызначыўшы наперад нас для ўсынаўлення Сабе праз Ісуса Хрыста паводле добрага намеру Сваёй волі

пре́жде наре́къ на́съ во ѹ҆сыновле́нїе ї҆и҃съ хр҇то́мъ въ него̀, по бл҃говоле́нїю хотѣ́нїѧ своегѡ̀,

на хвалу славы Сваёй ласкі, якою Ён абдарыў нас ва Ўлюбёным,

въ похвалѹ̀ сла́вы блгдти своеѧ̀, є҆́юже ѡ҆блгдтѝ на́съ ѡ҆ возлю́бленнѣмъ:

у Якім мы маем выкуп праз Яго Кроў, дараванне грахоў паводле багацця Яголаскі,

(За҄ 217.) ѡ҆ не́мже и҆́мамы и҆збавле́нїе кро́вїю є҆гѡ̀, и҆ ѡ҆ставле́нїе прегрѣше́нїи, по бога́тствѹ блгдти є҆гѡ̀,

якую Ён шчодра падараваў нам ва ўсялякай мудрасці і разуменні,

ю҆́же преѹмно́жилъ є҆́сть въ на́съ во всѧ́цѣй премѹ́дрости и҆ ра́зѹмѣ,

даўшы пазнаць нам таямніцу Сваёй волі паводле Свайго добрага намеру, які Ён наперад увасобіў у Ім

сказа́въ на́мъ та́йнѹ во́ли своеѧ̀ по бл҃говоле́нїю своемѹ̀, є҆́же пре́жде положѝ въ не́мъ,

для домаўладкавання паўнаты часоў, каб узначалілася ўсё ў Хрысце: тое, што на нябёсах, і тое, што на зямлі, — у Ім.

въ смотре́нїе и҆сполне́нїѧ време́нъ, возглави́ти всѧ́чєскаѧ ѡ҆ хр҇тѣ̀, ѩ҆̀же на нб҃сѣ́хъ и҆ ѩ҆̀же на землѝ въ не́мъ:

У Ім мы і былі прызначаны ў спадчыну, будучы вызначанымі наперад паводле задумы Таго, Хто робіць усё паводле рашэння Сваёй волі,

въ не́мже и҆ наслѣ҄дницы сотвори́хомсѧ, пре́жде нарече́ни бы́вше по прозрѣ́нїю бж҃їю всѧ҄ дѣ́йствѹющагѡ по совѣ́тѹ во́ли своеѧ̀,

каб мы былі на хвалу Яго славы — тыя, хто першымі ўсклалі надзею на Хрыста.

ѩ҆́кѡ бы́ти на́мъ въ похвале́нїе сла́вы є҆гѡ̀, пре́жде ѹ҆пова́вшымъ во хр҇та̀:

У Ім і вы, пачуўшы словы праўды, дабравесце вашага выратавання, — у Ім, паверыўшы, таксама былі адзначаны пячаткаю абяцанага вам Святога Духа,

въ не́мже и҆ вы̀, слы́шавше сло́во и҆́стины, бл҃говѣствова́нїе сп҇нїѧ на́шегѡ, въ не́мже и҆ вѣ́ровавше зна́менастесѧ дх҃омъ ѡ҆бѣтова́нїѧ ст҃ы́мъ,

Які ёсць зарука нашай спадчыны для выкупу набытку, у хвалу Яго славы.

и҆́же є҆́сть ѡ҆брѹче́нїе наслѣ́дїѧ на́шегѡ, во и҆збавле́нїе снабдѣ́нїѧ, въ похвалѹ̀ сла́вы є҆гѡ̀.

Таму і я, пачуўшы пра вашу веру ў Госпада Ісуса і пра любоў да ўсіх святых,

Сегѡ̀ ра́ди и҆ а҆́зъ слы́шавъ ва́шѹ вѣ́рѹ ѡ҆ хр҇тѣ̀ ї҆и҃сѣ и҆ любо́вь, ѩ҆́же ко всѣ҄мъ ст҃ы҄мъ,

не перастаю дзякаваць за вас, упамінаючы вас у маіх малітвах,

(За҄ 218.) не престаю̀ благодарѧ̀ ѡ҆ ва́съ, помина́нїе ѡ҆ ва́съ творѧ̀ въ моли́твахъ мои́хъ,

каб Бог нашага Госпада Ісуса Хрыста, Бацька славы, даў вам Духа мудрасці і адкрыцця ў пазнанні Яго,

да бг҃ъ гд҇а на́шегѡ ї҆и҃са хр҇та̀, ѻ҆ц҃ъ сла́вы, да́стъ ва́мъ дх҃а премѹ́дрости и҆ ѿкрове́нїѧ, въ позна́нїе є҆гѡ̀,

прасвятліў вочы вашага сэрца, каб вы ведалі, што ёсць надзея Яго паклікання і што — багацце славы Яго спадчыны ў святых,

просвѣщє́нна ѻ҆чеса̀ се́рдца ва́шегѡ, ѩ҆́кѡ ѹ҆вѣ́дѣти ва́мъ, ко́е є҆́сть ѹ҆пова́нїе зва́нїѧ є҆гѡ̀, и҆ ко́е бога́тство сла́вы достоѧ́нїѧ є҆гѡ̀ во ст҃ы́хъ,

і што — бязмерная веліч Яго сілы да нас, тых, хто верыць праз дзеянне магутнасці Яго,

и҆ ко́е преспѣ́ющее вели́чество си́лы є҆гѡ̀ въ на́съ вѣ́рѹющихъ по дѣ́йствѹ держа́вы крѣ́пости є҆гѡ̀,

якую Ён выявіў у Хрысце, уваскрэсіўшы Яго з мёртвых і пасадзіўшы праваруч Сябе на нябёсах

ю҆́же содѣ́ѧ ѡ҆ хр҇тѣ̀, воскреси́въ є҆го̀ ѿ ме́ртвыхъ и҆ посади́въ ѡ҆деснѹ́ю себє̀ на нб҇ныхъ,

вышэй за ўсялякае начальства, і ўлады, і сілы, і панаванні, і кожнае імя, названага не толькі ў гэтым веку, але і ў будучым;

превы́ше всѧ́кагѡ нача́лства и҆ вла́сти и҆ си́лы и҆ госпо́дства, и҆ всѧ́кагѡ и҆́мене и҆менѹ́емагѡ не то́чїю въ вѣ́цѣ се́мъ, но и҆ во грѧдѹ́щемъ:

і Ён усё падпарадкаваў пад Яго ногі, і даў Яму быць вышэй за ўсё, Галавою Царквы,

(За҄ 219.) и҆ всѧ҄ покорѝ под̾ но́зѣ є҆гѡ̀, и҆ того̀ дадѐ главѹ̀ вы́ше всѣ́хъ цр҃кви,

якая ёсць Яго цела, паўната Таго, Хто напаўняе ўсё ва ўсім.

ѩ҆́же є҆́сть тѣ́ло є҆гѡ̀, и҆сполне́нїе и҆сполнѧ́ющагѡ всѧ́чєскаѧ во всѣ́хъ.

« 6 глава 2 глава »