Лукі 1 глава

Евангелле паводле Лукі
Пераклад Анатоля Клышкi → Синода́льный перево́д

 
 

Як ўжо многія прыклалі руку скласці аповесць пра падзеі, што адбыліся ў нас,
 
Как уже́ мно́гие на́чали составля́ть повествова́ния о соверше́нно изве́стных ме́жду на́ми собы́тиях,

як перадалі нам тыя, што ад пачатку былі відавочцамі і служкамі Слова,
 
как переда́ли нам то бы́вшие с са́мого нача́ла очеви́дцами и служи́телями Сло́ва,

вырашыў і я, дакладна даследаваўшы ўсё ад пачатку, напісаць па парадку пра іх табе, найшаноўнейшы Тэофіле,
 
то рассуди́лось и мне, по тща́тельном иссле́довании всего́ снача́ла, по поря́дку описа́ть тебе́, достопочте́нный Феофи́л,

каб ты пераканаўся ў непарушнасці тых слоў, у якіх ты быў настаўлены.
 
что́бы ты узна́л твёрдое основа́ние того́ уче́ния, в кото́ром был наста́влен.

Быў у дні Ірада, іудзейскага цара, адзін святар імем Захарыя з Авіявай чарады, а жонка ў яго была з дачок Ааронавых. І імя ёй — Елісавета.
 
Во дни И́рода, царя́ Иуде́йского, был свяще́нник из А́виевой чреды́, и́менем Заха́рия, и жена́ его́ из ро́да Ааро́нова, и́мя ей Елисаве́та.

Былі ж яны абое праведныя перад Богам, ходзячы беззаганна паводле ўсіх запаведзяў і правілаў Гасподніх.
 
О́ба они́ бы́ли пра́ведны пред Бо́гом, поступа́я по всем за́поведям и уста́вам Госпо́дним беспоро́чно.

І не мелі дзіцяці, бо Елісавета была бясплодная, і абое яны былі на схіле сваіх гадоў.
 
У них не́ бы́ло дете́й, и́бо Елисаве́та была́ непло́дна, и о́ба бы́ли уже́ в лета́х прекло́нных.

І сталася: калі ў парадку свае чарады ён служыў перад Богам,
 
Одна́жды, когда́ он в поря́дке свое́й чреды́ служи́л пред Бо́гом,

паводле звычаю святарства выпаў яму жэраб кадзіць, увайшоўшы ў храм Гасподні,
 
по жре́бию, как обыкнове́нно бы́ло у свяще́нников, доста́лось ему́ войти́ в храм Госпо́день для кажде́ния,

а ўсё мноства народу малілася з надворку ў гадзіну каджэння.
 
а всё мно́жество наро́да моли́лось вне во вре́мя кажде́ния, —

І паказаўся яму Анёл Гасподні, стоячы праваруч кадзільнага ахвярніка.
 
тогда́ яви́лся ему́ А́нгел Госпо́день, сто́я по пра́вую сто́рону же́ртвенника кади́льного.

І Захарыя, убачыўшы, уразіўся і страх напаў на яго.
 
Заха́рия, уви́дев его́, смути́лся, и страх напа́л на него́.

Але Анёл сказаў яму: Не бойся, Захарыя, бо твая просьба пачута. І твая жонка Елісавета народзіць табе сына, і назавеш яго імем Іаан.
 
А́нгел же сказа́л ему́: не бо́йся, Заха́рия, и́бо услы́шана моли́тва твоя́, и жена́ твоя́ Елисаве́та роди́т тебе́ сы́на, и наречёшь ему́ и́мя: Иоа́нн;

І будзе табе радасць і весялосць, і многія нараджэнню яго ўсцешацца.
 
и бу́дет тебе́ ра́дость и весе́лие, и мно́гие о рожде́нии его́ возра́дуются,

Бо ён будзе вялікі перад Госпадам, і не будзе піць ні віна, ні сікера і Святым Духам напоўніцца яшчэ ва ўлонні сваёй маці
 
и́бо он бу́дет вели́к пред Го́сподом; не бу́дет пить вина́ и сике́ра, и Ду́ха Свято́го испо́лнится ещё от чре́ва ма́тери свое́й;

і многіх з Ізраілевых сыноў далучыць да Госпада, іхняга Бога.
 
и мно́гих из сыно́в Изра́илевых обрати́т к Го́споду Бо́гу их;

І ён будзе ісці перад Ім у духу і сіле Іліі, каб сэрцы бацькоў павярнуць да дзяцей, і непакорных да розуму праведных, каб падрыхтаваць Госпаду народ дасканалы.
 
и преды́дет пред Ним в ду́хе и си́ле Илии́, что́бы возврати́ть сердца́ отцо́в де́тям, и непокори́вым о́браз мы́слей пра́ведников, дабы́ предста́вить Го́споду наро́д пригото́вленный.

І Захарыя сказаў Анёлу: Па чым я пазнаю гэта? Бо я стары і мая жонка на схіле сваіх дзён.
 
И сказа́л Заха́рия А́нгелу: по чему́ я узна́ю э́то? и́бо я стар, и жена́ моя́ в лета́х прекло́нных.

І ў адказ яму Анёл сказаў: Я Гаўрыіл, што перад Богам стаю, і пасланы гаварыць з табою і дабравесціць табе гэта;
 
А́нгел сказа́л ему́ в отве́т: я Гаврии́л, предстоя́щий пред Бо́гом, и по́слан говори́ть с тобо́ю и бла́говестить тебе́ сие́;

і вось, ты будзеш маўчаць і не змажаш гаварыць да дня, калі збудзецца гэта, за тое, што ты не паверыў маім словам, якія спраўдзяцца ў свой час.
 
и вот, ты бу́дешь молча́ть и не бу́дешь име́ть возмо́жности говори́ть до того́ дня, как э́то сбу́дется, за то, что ты не пове́рил слова́м мои́м, кото́рые сбу́дутся в своё вре́мя.

І народ чакаў Захарыю і дзівіўся, што ён марудзіў у храме.
 
Ме́жду те́м наро́д ожида́л Заха́рию и диви́лся, что он ме́длит в хра́ме.

А, выйшаўшы, той не мог гаварыць з імі, і яны зрамзумелі, што ён бачыў з’явенне ў храме; а ён падаваў ім знакі і заставаўся нямы.
 
Он же, вы́йдя, не мог говори́ть к ним; и они́ по́няли, что он ви́дел виде́ние в хра́ме; и он объясня́лся с ни́ми зна́ками, и остава́лся нем.

І сталася: калі скончыліся дні яго службы, ён пайшоў у свой дом.
 
А когда́ око́нчились дни слу́жбы его́, возврати́лся в дом свой.

Пасля ж гэтых дзён зачала яго жонка Елісавета і таілася пяць месяцаў, кажучы:
 
По́сле сих дней зачала́ Елисаве́та, жена́ его́, и таи́лась пять ме́сяцев и говори́ла:

Так мне зрабіў Госпад ў дні, калі ласкава паглядзеў на мяне, каб зняць з мяне ганьбу сярод людзей.
 
так сотвори́л мне Госпо́дь во дни сии́, в кото́рые призре́л на меня́, что́бы снять с меня́ поноше́ние ме́жду людьми́.

А ў шосты месяц быў пасланы ад Бога Анёл Гаўрыіл у Галілейскі горад пад назваю Назарэт,
 
В шесто́й же ме́сяц по́слан был А́нгел Гаврии́л от Бо́га в го́род Галиле́йский, называ́емый Назаре́т,

да Дзевы, заручанай з чалавекам імем Іосіф, з дому Давідавага; а імя Дзевы — Марыям.
 
к Де́ве, обручённой му́жу, и́менем Ио́сифу, из до́ма Дави́дова; и́мя же Де́ве: Мари́я.

І [Анёл], увайшоўшы да Яе, сказаў: Радуйся, ласкаю адораная! Госпад з Табою! [Дабраславёная Ты між жанчын!]
 
А́нгел, войдя́ к Ней, сказа́л: ра́дуйся, Благода́тная! Госпо́дь с Тобо́ю; благослове́нна Ты ме́жду жёнами.

Яна ж, [убачыўшы яго], збянтэжылася ад гэтага слова і разважала, што б гэта было за прывітанне.
 
Она́ же, уви́дев его́, смути́лась от слов его́ и размышля́ла, что бы э́то бы́ло за приве́тствие.

І сказаў Ёй Анёл: Не бойся, Марыям, бо знайшла Ты ласку ў Бога.
 
И сказа́л Ей А́нгел: не бо́йся, Мари́я, и́бо Ты обрела́ благода́ть у Бо́га;

І вось, Ты зачнеш ва ўлонні і народзіш Сына і назавеш Яго імем Ісус.
 
и вот, зачнёшь во чре́ве, и роди́шь Сы́на, и наречёшь Ему́ и́мя: Иису́с.

Ён будзе вялікі, і Сынам Усявышняга будзе названы, і дасць Яму Госпад Бог трон Давіда, Яго бацькі,
 
Он бу́дет вели́к и наречётся Сы́ном Всевы́шнего, и даст Ему́ Госпо́дь Бог престо́л Дави́да, отца́ Его́;

і будзе цараваць Ён над домам Іякава навекі, і Яго Царству не будзе канца.
 
и бу́дет ца́рствовать над до́мом Иа́кова вове́ки, и Ца́рству Его́ не бу́дет конца́.

А Марыям сказала Анёлу: Як будзе гэта, калі мужа не знаю?
 
Мари́я же сказа́ла А́нгелу: как бу́дет э́то, когда́ Я му́жа не зна́ю?

І ў адказ Анёл сказаў Ёй: Святы Дух зыдзе на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне цябе; таму і Святое, што народзіцца, будзе названа Сынам Божым.
 
А́нгел сказа́л Ей в отве́т: Дух Свято́й найдёт на Тебя́, и си́ла Всевы́шнего осени́т Тебя́; посему́ и рожда́емое Свято́е наречётся Сы́ном Бо́жиим.

І вось, Елісавета, Твая сваяка, — і яна зачала сына ў сваёй старасці, і гэта шосты месяц у яе, якую называюць бясплоднай,
 
Вот и Елисаве́та, ро́дственница Твоя́, называ́емая непло́дною, и она́ зачала́ сы́на в ста́рости свое́й, и ей уже́ шесто́й ме́сяц,

бо ў Бога няма ніводнага немажлівага слова.
 
и́бо у Бо́га не оста́нется бесси́льным никако́е сло́во.

І Марыям сказала: Вось, я — раба Гасподняя; няхай будзе Мне паводле твайго слова. — І Анёл адышоў ад Яе.
 
Тогда́ Мари́я сказа́ла: се, Раба́ Госпо́дня; да бу́дет Мне по сло́ву твоему́. И отошёл от Неё А́нгел.

І, устаўшы, Марыям у тыя дні пайшла з паспешлівасцю ў горную мясцовасць, у горад Іуды,
 
Встав же Мари́я во дни сии́, с поспе́шностью пошла́ в наго́рную страну́, в го́род Иу́дин,

і ўвайшла ў Захарыеў дом і прывітала Елісавету.
 
и вошла́ в дом Заха́рии, и приве́тствовала Елисаве́ту.

І сталася: калі пачула Елісавета Марыіна прывітанне, падскочыла дзіцятка ў яе ўлонні, і Елісавета напоўнілася Святым Духам,
 
Когда́ Елисаве́та услы́шала приве́тствие Мари́и, взыгра́л младе́нец во чре́ве её; и Елисаве́та испо́лнилась Свято́го Ду́ха,

і ўсклікнула моцным голасам і сказала: Дабраславёная Ты між жанчын і дабраславёны плод Твайго ўлоння!
 
и воскли́кнула гро́мким го́лосом, и сказа́ла: благослове́нна Ты ме́жду жёнами, и благослове́н плод чре́ва Твоего́!

І адкуль мне гэта, каб Маці майго Госпада прыйшла да мяне?
 
И отку́да э́то мне, что пришла́ Ма́терь Го́спода моего́ ко мне?

Бо вось, калі дайшоў голас Твайго прывітання да маіх вушэй, падскочыла ад радасці дзіцятка ў маім ўлонні,
 
И́бо когда́ го́лос приве́тствия Твоего́ дошёл до слу́ха моего́, взыгра́л младе́нец ра́достно во чре́ве моём.

і шчаслівая Тая, якая паверыла, што спраўдзіцца сказанае ёй ад Госпада!
 
И блаже́нна Уве́ровавшая, потому́ что соверши́тся ска́занное Ей от Го́спода.

І Марыям сказала: Мая душа ўзвялічвае Госпада,
 
И сказа́ла Мари́я: вели́чит душа́ Моя́ Го́спода,

і ўзрадаваўся Мой дух у Богу, Майму Збаўцу,
 
и возра́довался дух Мой о Бо́ге, Спаси́теле Моём,

таму што глянуў Ён на паніжэнне Свае Рабы. Бо вось з гэтага часу будуць дабраслаўляць мяне ў се пакаленні;
 
что призре́л Он на смире́ние Рабы́ Свое́й, и́бо отны́не бу́дут ублажа́ть Меня́ все роды́;

бо Магутны стварыў Мне вялікае. І святое Яго імя;
 
что сотвори́л Мне вели́чие Си́льный, и свя́то и́мя Его́;

і Яго міласэрнасць — на пакаленні і пакаленні тых, што Яго баяцца.
 
и ми́лость Его́ в роды́ родо́в к боя́щимся Его́;

Ён стварыў сілу Сваёю рукою; рассеяў ганарлівых думкамі сэрца іх;
 
яви́л си́лу мы́шцы Свое́й; рассе́ял надме́нных помышле́ниями се́рдца их;

скінуў уладароў з тронаў і ўзвысіў пакорлівых,
 
низложи́л си́льных с престо́лов, и вознёс смире́нных;

галодных насыціў дабром, а багатых адаслаў ні з чым.
 
а́лчущих испо́лнил благ, и богатя́щихся отпусти́л ни с чем;

Ён прыйшоў на дапамогу Ізраілю, Свайму слузе, памятаючы пра міласэрнасць, —
 
воспри́нял Изра́иля, о́трока Своего́, воспомяну́в ми́лость,

як сказаў Ён нашым бацькам, — Аўрааму і яго патомкам.
 
как говори́л отца́м на́шим, к Авраа́му и се́мени его́ до ве́ка.

Заставалася ж Марыям з ёю месяцаў са тры і вярнулася ў Свой дом.
 
Пребыла́ же Мари́я с не́ю о́коло трёх ме́сяцев, и возврати́лась в дом свой.

А Елісавеце надышоў час радзіць, і яна нарадзіла сына.
 
Елисаве́те же наста́ло вре́мя роди́ть, и она́ родила́ сы́на.

І яе суседзі і сваякі пачулі, што ўзвялічыў Госпад Сваю міласэрнасць да яе, і цешыліся з ёю.
 
И услы́шали сосе́ди и ро́дственники её, что возвели́чил Госпо́дь ми́лость Свою́ над не́ю, и ра́довались с не́ю.

І сталася: у восьмы дзень прыйшлі абразаць дзіцятка, і хацелі яго назваць імем яго бацькі, Захарыем.
 
В восьмо́й день пришли́ обре́зать младе́нца и хоте́ли назва́ть его́, по и́мени отца́ его́, Заха́риею.

Але яго маці сказала ў адказ: Не, а будзе названы ён Іаанам.
 
На э́то мать его́ сказа́ла: нет, а назва́ть его́ Иоа́нном.

І сказалі ёй: Нікога няма ў тваёй радні, хто называўся б гэтым імем.
 
И сказа́ли ей: никого́ нет в родстве́ твоём, кто называ́лся бы сим и́менем.

І пыталіся знакамі ў яго бацькі, як ён хацеў бы, каб назвалі яго.
 
И спра́шивали зна́ками у отца́ его́, как бы он хоте́л назва́ть его́.

І ён, папрасіўшы дошчачку, напісаў, паведамляючы: «Яго імя — Іаана». І ўсе здзівіліся..
 
Он потре́бовал доще́чку и написа́л: «Иоа́нн и́мя ему́». И все удиви́лись.

І зараз жа раскрыліся яго вусны і ажыў язык яго, і ён загаварыў, дабраславячы Бога.
 
И то́тчас разреши́лись уста́ его́ и язы́к его́, и он стал говори́ть, благословля́я Бо́га.

І ахапіў страх усіх, што жылі навокал іх, і па ўсёй горнай Іудзеі расказвалі пра ўсё гэта.
 
И был страх на всех, живу́щих вокру́г них; и расска́зывали обо всём э́том по всей наго́рной стране́ Иуде́йской.

І ўсе, што чулі, бралі сабе да сэрца, кажучы: Кім жа будзе гэтае дзіцятка? — Бо і рука Гасподняя была з ім.
 
Все слы́шавшие положи́ли э́то на се́рдце своём и говори́ли: что бу́дет младе́нец сей? И рука́ Госпо́дня была́ с ним.

І яго бацька Захарыя напоўніўся Святым Духам і прарочыў, кажучы:
 
И Заха́рия, оте́ц его́, испо́лнился Свято́го Ду́ха и проро́чествовал, говоря́:

Дабраславёны Госпад, Бог Ізраілеў, што наведаў Свой народ і даў яму вызваленне,
 
благослове́н Госпо́дь Бог Изра́илев, что посети́л наро́д Свой и сотвори́л избавле́ние ему́,

і падняў нам рог выратавання ў доме Давіда, Свайго слугі, —
 
и воздви́г рог спасе́ния нам в до́му Дави́да, о́трока Своего́,

як сказаў ад веку вуснамі Сваіх святых прарокаў, —
 
как возвести́л уста́ми бы́вших от ве́ка святы́х проро́ков Свои́х,

што ўратуе нас ад нашых ворагаў і ад рукі ўсіх ненавіснікаў нашых,
 
что спасёт нас от враго́в на́ших и от руки́ всех ненави́дящих нас;

створыць міласэрнасць нашым бацькам і ўспомніць Свой святы запавет,
 
сотвори́т ми́лость с отца́ми на́шими и помя́нет свято́й заве́т Свой,

клятву, якой пакляўся нашаму бацьку Аўрааму, што дасць нам,
 
кля́тву, кото́рою кля́лся Он Авраа́му, отцу́ на́шему, дать нам,

бясстрашна, выбавіўшы з рукі ворагаў, служыць Яму
 
небоя́зненно, по избавле́нии от руки́ враго́в на́ших,

ў святасці і праведнасці перад Ім ва ўсе нашы дні1.
 
служи́ть Ему́ в свя́тости и пра́вде пред Ним, во все дни жи́зни на́шей.

І ты, дзіцятка, будзеш звацца прарокам Ўсявышняга, бо ты пойдзеш перад [абліччам] Госпада, каб падрыхтаваць Яму дарогі,
 
И ты, младе́нец, наречёшься проро́ком Всевы́шнего, и́бо преды́дешь пред лицо́м Го́спода пригото́вить пути́ Ему́,

каб даць Яго народу пазнаць выратаванее ў адпушчэнні іх грахоў,
 
дать уразуме́ть наро́ду Его́ спасе́ние в проще́нии грехо́в их,

праз сардэчную міласэрнасць нашага Бога, у якой наведае2 нас Усход з вышыні,
 
по благоутро́бному милосе́рдию Бо́га на́шего, кото́рым посети́л нас Восто́к свы́ше,

каб даць святло тым, што сядзяць у цемры і смяротным цені, і скіраваць нашы ногі на дарогу міру.
 
просвети́ть сидя́щих во тьме и те́ни сме́ртной, напра́вить но́ги на́ши на путь ми́ра.

Хлопчык жа рос і ўмацоўвася духам, і быў ён у пустэльнях да дня свайго з’яўлення перад Ізраілем.
 
Младе́нец же возраста́л и укрепля́лся ду́хом, и был в пусты́нях до дня явле́ния своего́ Изра́илю.

Примечания:

 
Пераклад Анатоля Клышкi
75 1: У некат. рукап.: дні нашага жыцця.
78 2: У некат. рукап.: наведаў.
 
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.