2-ы Цімафею 1 глава

Другі ліст да Цімафея
Пераклад Анатоля Клышкi → Синода́льный перево́д

Павел, з волі Божай Апостал Хрыста Ісуса згодна з абяцаннем жыцця, якое ў Хрысце Ісусе, —

Па́вел, во́лею Бо́жиею Апо́стол Иису́са Христа́, по обетова́нию жи́зни во Христе́ Иису́се,

Цімафею, улюбёнаму сыну: Ласка Божая, міласэрнасць, мір ад Бога Бацькі і Хрыста Ісуса, нашага Госпада.

Тимофе́ю, возлю́бленному сы́ну: благода́ть, ми́лость, мир от Бо́га Отца́ и Христа́ Иису́са, Го́спода на́шего.

Я дзякую Богу, Якому служу, як продкі, у чыстым сумленні, у той час як няспынна ўспамінаю пра цябе ў маіх малітвах уночы і ўдзень,

Благодарю́ Бо́га, Кото́рому служу́ от прароди́телей с чи́стою со́вестью, что непреста́нно вспомина́ю о тебе́ в моли́твах мои́х днём и но́чью,

прагнучы ўбачыць цябе, памятаючы твае слёзы, каб мне напомніцца радасцю,

и жела́ю ви́деть тебя́, вспомина́я о слеза́х твои́х, дабы́ мне испо́лниться ра́дости,

атрымаўшы напамінак аб непрытворнай веры ў табе, якая жыла спярша ў тваёй бабцы Лаідзе і ў тваёй маці Яўніцы, і, я ўпэўнены, што яна жыве і ў табе.

приводя́ на па́мять нелицеме́рную ве́ру твою́, кото́рая пре́жде обита́ла в ба́бке твое́й Лои́де и ма́тери твое́й Евни́ке; уве́рен, что она́ и в тебе́.

З гэтай прычыны напамінаю табе, каб ты радзімаў дар Божы, які ў табе праз ускладанне маіх рук.

По сей причи́не напомина́ю тебе́ возгрева́ть дар Бо́жий, кото́рый в тебе́ че́рез моё рукоположе́ние;

бо даў нам Бог Дух не баязлівасці, а сілы, і любові, і здаровага розуму.

и́бо дал нам Бог ду́ха не боя́зни, но си́лы и любви́ и целому́дрия.

Дык не саромейся ні сведчання нашага Госпада, ні мяне, Яго вязня, а цярпі разам для Дабравесця паводле сілы Бога,

Ита́к, не стыди́сь свиде́тельства Го́спода на́шего Иису́са Христа́, ни меня́, у́зника Его́; но страда́й с благове́стием Христо́вым си́лою Бо́га,

Які выратаваў нас і паклікаў святым пакліканнем, не паводле нашых учынкаў, а паводле Свайго прадвызначэння і ласкі, дадзенай нам у Хрысце Ісусе перад вечнымі часамі,

спа́сшего нас и призва́вшего зва́нием святы́м, не по дела́м на́шим, но по Своему́ изволе́нию и благода́ти, да́нной нам во Христе́ Иису́се пре́жде вековы́х времён,

а выяўленай цяпер праз з’яўленне нашага Збаўцы Хрыста Ісуса, Які знішчыў смерць і асвятліў жыццё і нятленне праз Дабравесце,

откры́вшейся же ны́не явле́нием Спаси́теля на́шего Иису́са Христа́, разру́шившего смерть и яви́вшего жизнь и нетле́ние че́рез благове́стие,

для якога я быў прызначаны звестуном і Апосталам і настаўнікам [язычнікаў].

для кото́рого я поста́влен пропове́дником и Апо́столом и учи́телем язы́чников.

З гэтай прычыны я цярплю ўсё гэта, але я не саромеюся, бо ведаю, Каму паверыў, і ўпэўнены, што Ён у сілах захаваць мой уклад да таго дня.

По сей причи́не я и страда́ю так; но не стыжу́сь. И́бо я зна́ю, в Кого́ уве́ровал, и уве́рен, что Он силён сохрани́ть зало́г мой на о́ный день.

Май за ўзор здаровых слоў, якія ты ад мяне пачуў, у веры і любові, якія ў Хрысце Ісусе.

Держи́сь образца́ здра́вого уче́ния, кото́рое ты слы́шал от меня́, с ве́рою и любо́вью во Христе́ Иису́се.

Добры ўклад захоўвай Святым Духам, Які жыве ў нас.

Храни́ до́брый зало́г Ду́хом Святы́м, живу́щим в нас.

Ты ведаеш тое, што ўсе, хто ў Азіі, адвярнуліся ад мяне, у іх ліку Фігел і Гермаген.

Ты зна́ешь, что все Аси́йские оста́вили меня́; в числе́ их Фиге́лл и Ермоге́н.

Няхай Госпад змілуецца над домам Анісіфора, таму што ён часта падбадзёрваў мяне і не саромеўся маіх ланцугоў;

Да даст Госпо́дь ми́лость до́му Ониси́фора за то, что он многокра́тно поко́ил меня́ и не стыди́лся уз мои́х,

а, быўшы у Рыме, старанна расшукваў мяне і знайшоў.

но, быв в Ри́ме, с вели́ким тща́нием иска́л меня́ и нашёл.

Няхай дасць яму Госпад знайсці міласэрнасць ад Госпада ў той дзень. А колькі ён паслужыў [мне] ў Эфесе, ты лепш ведаеш.

Да даст ему́ Госпо́дь обрести́ ми́лость у Го́спода в о́ный день; а ско́лько он служи́л мне в Ефе́се, ты лу́чше зна́ешь.

« 6 глава 2 глава »