Да Ціту 1 глава

Ліст да Ціта
Пераклад Анатоля Клышкi → Переклад Куліша та Пулюя

Павел, раб Божы і Апостал Ісуса Хрыста паводле веры выбраных Божых і спазнання ісціны, якая згодна з набожнасцю,

Павел, слуга Божий, апостол же Ісуса Христа, по вірі вибраних Божих і зрозумінню правди, що по благочестю,

у надзеі вечнага жыцця, якое Бог, што не можа лгаць, абяцаў перад вечнымі часамі,

в надїї вічнього життя, котре обітував Бог, що не обманює, перед вічними часами,

а ў свой час аб’явіў Сваё Слова ў пропаведзі, якая была даручана мне паводле загаду нашага Збаўцы Бога, —

явив же часу свого слово своє проповіданнєм, котре менї поручено по повелїнню Спасителя нашого, Бога:

Ціту, сапраўднаму сыну ў супольнай веры: Ласка [, міласць] і мір ад Бога Бацькі і [Госпада] Ісуса Хрыста, нашага Збаўцы.

Титу, правдивому синові по спільній вірі: Благодать, милость, мир од Бога Отця і Господа Ісуса Христа, Спаса нашого.

Дзеля гэтага я пакінуў цябе на Крыце, каб ты ўпарадкаваў, што засталося неўпарадкаванае, і паставіў у кожным горадзе старэйшын, як я табе загадаў:

На те зоставив я тебе в Критї, щоб остальне довів до ладу і настановив по всїх городах пресвитерів, як я тобі повелїв.

калі хто беззаганны, муж адной жонкі, мае дзяцей, якія веруюць, не абвінавачваюцца ў распусце ці ў непаслухмянасці.

Коли хто непорочен, однієї жінки муж, має вірних дїтей, недокорених за розврат, або непокірних.

Бо епіскап павінен быць беззаганны, як Божы домакіраўнік, не самазадаволены, не гняўлівы, не прагавіты да віна, не задзірлівы, не хцівы,

Треба бо епископу без пороку бути, яко Божому доморядникові, щоб не собі годив, не був гнївливий, не пяниця, не сварливий, не жадний поганого надбання,

а гасцінны, дабралюбны, разумны, справядлівы, набожны, устрыманы,

а був гостинний, любив добре, (у всьому) мірний, праведний, преподобний, вдержливий,

які трымаецца вернага слова, згоднага з вучэннем, каб ён быў моцны і пераконваць у здаровым вучэнні і выкрываць тых, што выступаюць супроць.

щоб державсь вірного слова по науцї, щоб умів і напоминати здоровою наукою і докоряти противних.

Бо ёсць многа непакорлівых, пустасловаў і ашуканцаў, асабліва з абрэзаных,

Багато бо непокірних, марномовцїв і обманщиків, найбільше ж которі з обрізання,

якім трэба заціскаць рот, тым, якія разбураюць цэлыя дамы, вучачы таму, чаму не след, дзеля ганебнай карыслівасці.

їм треба роти позатуляти; вони всї доми розвертають, навчаючи чого не треба, ради скверного надбання.

Адзін з іх саміх, іх уласны прарок, сказаў: «Крыцяне заўсёды лгуны, лютыя звяры, лянівыя абжоры».

Сказав же один о них, власний їх пророк: Критяне завсїди брехуни, люті зьвіри, черева лїниві.

Сведчанне гэта праўдзівае. З гэтай прычыны выкрывай іх рэзка, каб яны былі здаровыя ў веры,

Вірне се сьвідченнє. З сієї ж то причини докоряй їх нещадно, щоб здорові були в вірі,

не слухалі іудзейскія байкі і запаведзі людзей, што адварочваюцца ад ісціны.

не вважаючи на жидівські байки, нї на заповідї людей, що одвертають ся од правди.

Усё чыстае для чыстых; а для апаганеных і бязверных няма нічога чыстага, у іх апаганены і розум, і сумленне.

Все чисте чистим; опоганеним же та невірним нїщо не чисте, а опоганив ся і розум їх і совість.

Яны сцвярджаюць, што ведаюць Бога, а сваімі ўчынкамі выракаюцца Яго, з’яўляючыся гнюснымі і непаслухмянымі і ні на які добры ўчынак няздатнымі.

Визнають, що знають Бога, а дїлами одрікають ся від Него, бувши гидкими і непокірними і до всякого дїла доброго неспосібними.

« 4 глава 2 глава »