Эзэкіэля 1 глава

Кніга прарока Эзэкіэля
Пераклад Антонія Бокуна → Перевод Десницкого

 
 

І сталася ў трыццатым годзе, у чацьвёртым [месяцы], у пятым [дні] месяца, і я [стаяў] сярод выгнанцаў над ракою Кевар. Адкрыліся нябёсы, і я бачыў відзеж Божы.
 
Это было в тридцатый год, на пятый день четвертого месяца, когда я был среди переселенцев у потока Кевар: открылись небеса и явились мне видения Божии.

У пяты [дзень] месяца, а гэта быў пяты год палону валадара Егаякіма,
 
На пятый год пленения царя Йояхина, в пятый день месяца,

было слова ГОСПАДА да Эзэкіэля, сына Бузі, сьвятара, у зямлі Халдэйцаў над ракою Кевар. І была там над ім рука ГОСПАДА.
 
было слово Господне к священнику Иезекиилю, сыну Бузи, который был тогда в стране халдеев, у потока Кевар; и была на нем рука Господня.

І я ўбачыў, і вось, вецер гвалтоўны прыйшоў з поўначы, і хмара вялікая, і агонь палючы, і зьзяньне кругом, а ў сярэдзіне ягонай — нібыта бурштын, [які зьзяе] ў сярэдзіне агню.
 
Видел я, как с севера налетел могучий ветер с огромной тучей и сверкающими молниями, а вокруг него — сияние, а в середине его сверкало нечто вроде янтаря.

А ў сярэдзіне ягонай было падабенства чатырох [істотаў] жывых; і мелі яны выгляд чалавека.
 
Были посреди него четверо живых существ, на вид подобных людям.

І кожная мела чатыры абліччы, і кожная мела чатыры крылы.
 
Но было у них по четыре лица и по четыре крыла;

Ногі іхнія — ногі простыя, а стопы ног іхніх — як стопы ног цяляці; і блішчэлі яны, як медзь блішчастая.
 
ноги у них прямые, и на них словно бычьи копыта, сверкающие, как блестящая бронза;

Пад крыламі іхнімі [былі] рукі людзкія па чатырох баках іхніх. Абліччы і крылы [былі] ў-ва ўсіх чатырох.
 
а по четырем сторонам были у них под крыльями человеческие руки.

І крылы іхнія прылягалі адны да другіх, і яны не адварочваліся, калі ішлі; кожная [істота] ішла проста перад абліччам сваім.
 
Их крылья соприкасались друг с другом, и во время шествия они не оборачивались, а шли, куда смотрели их лица.

Абліччы іхнія выглядалі як аблічча чалавека і аблічча ільва з правага боку чатырох [істотаў], і як аблічча вала з левага боку чатырох [істотаў], і як аблічча арла ў чатырох [істотаў].
 
С правой стороны у всех четырех лицо человеческое и лицо львиное, а с левой стороны у всех четырех — лицо бычье и, у всех четырех, лицо орлиное —

Абліччы іхнія і крылы іхнія былі скіраваныя ўгару, два [крылы] прылягалі адзін да аднаго, а два акрывалі целы іхнія.
 
такие у них лица. А крылья воздеты вверх, так что два крыла касались других животных по обеим сторонам, а два крыла покрывали тело.

І кожная [істота] ішла [проста] перад аблічча сваё, яны ішлі туды, куды іх Дух вёў, і ідучы, не адварочваліся ў хадзе сваёй.
 
Каждое шло туда, куда смотрело лицо — куда хотел Дух, туда и шли, и во время шествия не оборачивались.

А выгляд тых [істотаў] жывых — быццам гарачыя вуглі распаленыя, падобныя да паходняў, якія рухаюцца між тымі [істотамі] жывымі. Агонь зьзяў, і з агню выходзілі маланкі.
 
Эти существа были подобны раскаленным углям и горящим факелам; между существами пробегало пламя, от него исходило сияние, и молнии били из огня.

І [істоты] жывыя ішлі і варочаліся назад, нібы маланкі.
 
И сами эти существа с быстротой молнии перемещались туда и сюда.

І я бачыў тыя [істоты] жывыя, а вось, адно кола на зямлі пры кожнай з тых чатырох [істотаў] жывых.
 
Я смотрел на этих существ, и увидел четыре колеса на земле, по одному перед каждым из них.

Выгляд тых колаў і выраб іхні — як выгляд хрызаліту, і ўсе чатыры мелі той самы выгляд, і выгляд іхні і выраб, нібыта адно кола было ў другім.
 
На вид и по своему составу они словно из кристалла, на вид и по составу они одинаковы, причем внутри каждого колеса находилось другое колесо.

Яны ішлі ў хадзе сваёй на чатыры бакі; а калі ішлі, не адварочваліся ў хадзе сваёй.
 
Они двигались в любую из четырех сторон, и при движении не поворачивали.

Абруч іхні быў велізарны; і выгляд іх і абручоў іхніх у-ва ўсіх чатырох быў поўны вачэй кругом.
 
Высоки и ужасны их ободья, и ободья их усеяны глазами — все четыре.

А калі ішлі гэтыя [істоты] жывыя, ішлі колы іхнія разам з імі. Калі [істоты] падымаліся з зямлі, падымаліся таксама колы.
 
Когда приходили в движение те существа, то двигались и колеса, а когда существа отрывались от земли, отрывались и колеса.

Куды кіраваў іх Дух, каб ішлі, яны ішлі туды, куды Дух [хацеў] ісьці, і колы падымаліся з імі, бо дух [істоты] жывой [быў] у колах.
 
Куда двигался Дух, туда и они, и куда бы ни направился Дух, подле него поднимались и колеса, ибо в них был дух тех существ.

Калі рухаліся [істоты], рухаліся [колы], а калі спыняліся, і [колы] спыняліся; калі яны падымаліся з зямлі, і колы падымаліся, бо дух [істотаў] жывых [быў] у колах.
 
Когда двигались одни, то двигались и другие, а когда останавливались одни, то останавливались и другие, и когда существа поднимались, то поднимались подле них и колеса, ибо дух существ был в колесах.

Над галовамі гэтых [істотаў] жывых было штосьці, быццам прасьцяг неба, быццам крышталь, які ірдзее, раскінуты над галовамі іхнімі ўгары.
 
А то, что было поверх существ, походило на свод из сияющего льда, раскинутый прямо у них над головами.

А пад прасьцягам былі ўзьнятыя крылы іхнія, адно побач другога; і кожная [істота] мела па два [крылы], якімі закрывалі целы свае.
 
Прямо под сводом сходились их крылья, так, что одно касалось другого, а другие два крыла покрывали у каждого его тело.

Калі яны ішлі, чуўся шум крылаў іхніх, як шум мноства водаў, як голас Усемагутнага, голас гоману, як гармідар табару [вайсковага]; а калі яны спыняліся, крылы мелі апушчаныя.
 
И слышен был мне шум от их крыльев, как рокот водопада, как гром Всесильного, грохот бури и крик войска — когда они двигались. А когда останавливались, то опускали крылья.

І быў голас па-над прасьцягам, які быў над галовамі іхнімі. А калі яны спыняліся, крылы мелі апушчаныя.
 
И звучал голос со свода, что был у них над головами, когда они останавливались и опускали крылья.

А па-над прасьцягам, які быў над галовамі іхнімі, было штосьці, падобнае да пасаду, што мела выгляд камяня шафіру, і на тым падабенстве пасаду — быццам постаць чалавека на ім угары.
 
Над сводом, что был у них над головами, было нечто, на вид подобное престолу из сапфира, а на престоле восседал Некто, подобный на вид человеку.

І ўбачыў я нібыта бляск бурштыну і нібыта выгляд агню ўнутры яго наўкола, [пачынаючы] ад таго, што выглядала як сьцёгны, і вышэй. А ўніз ад таго, што выглядала як сьцёгны, бачыў я штосьці, як агонь, і бляск вакол яго.
 
Я увидел, что оттуда, где у Него был бы пояс, и выше, Он словно из расплавленного янтаря, и весь окружен огнем, а ниже Он был словно из огня, и окружен сиянием.

Як зьяўленьне вясёлкі на воблаках у дзень дажджлівы, такі быў выгляд бляску таго наўкола. Ён [меў] выгляд, падобны да славы ГОСПАДА. І я ўбачыў яе, і ўпаў на аблічча маё, і пачуў голас, які прамаўляў.
 
Это сияние вокруг Него походило на радугу, какая бывает в облаках в дождливый день.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.