Абакума 1 глава

Кніга прарока Абакума
Пераклад Антонія Бокуна → Елизаветинская на русском

Цяжар, які бачыў Абакум прарок.

Видение, еже виде аввакум пророк.

Як доўга, ГОСПАДЗЕ, я буду галасіць і Ты ня будзеш чуць? Я крычу да Цябе: “Гвалт!”, а Ты не збаўляеш.

Доколе, Господи, воззову, и не услышиши? возопию к тебе обидимь, и не избавиши?

Дзеля чаго Ты паказваеш мне няправасьць і глядзіш на нядолю? Злачынствы і гвалт перада мною, і пачынаецца спрэчка, і ўзьнімаецца сварка.

Вскую мне показал еси труды и болезни, смотрити страсть и нечестие? противу мне бысть суд, и судия вземлет.

Дзеля гэтага ня дзейнічае Закон, і ніколі ня мае моцы суд. Бязбожнікі абступілі праведніка, і таму суд выходзіць скрыўленым.

Сего ради разорися закон, и не производится в совершение суд: яко нечестивый преобидит праведнаго, сего ради изыдет суд развращен.

«Паглядзіце на народы і прыгледзьцеся, і зьдзіўленьнем зьдзівіцеся, бо Я зраблю справу ў дні вашыя, што не паверыце, калі вам раскажуць [пра яе].

Видите, презорливии, и смотрите, и чудитеся чудесем и изчезните: понеже дело аз делаю во днех ваших, емуже не имате веровати, аще кто исповесть вам.

Бо, вось, Я ўзьніму Халдэйцаў, народ горкі і хуткі, які праходзіць па прасторы зямлі, каб узяць у спадчыну сялібы не свае.

Зане, се, аз возставляю халдеи, язык горький и борзый, ходящий по широтам земли, еже наследити селения не своя:

Страшны і грозны ён; ад яго самога выходзіць суд ягоны і годнасьць ягоная.

страшен и явлен есть, от него суд его будет, и взятие его от него изыдет:

Шпарчэйшыя за леапардаў коні ягоныя і небясьпечнейшыя за ваўкоў вечаровых; і расьсеюцца [шырока] вершнікі ягоныя, і вершнікі ягоныя прыйдуць здалёк, палятуць, як арол, які кідаецца на здабычу.

и изскочат паче рысей кони его и быстрее волков аравийских, и поедут конницы его и устремятся издалеча и полетят аки орел готов на ядь.

Усе яны прыходзяць [чыніць] гвалт; абліччы іхнія зьвернутыя, як вецер усходні, і яны зьбіраюць палонных як пяску.

Скончание на нечестивыя приидет, сопротивляющыяся лицам их противу, и соберет яко песок пленники.

І з валадароў яны насьміхаюцца, і князі будуць посьмехам для іх; з усіх замкаў яны сьмяюцца, бо насыпаюць вал, і здабываюць іх.

И той над царьми посмеется, и мучителие играние его, и той над всякою тверделию поругается, и обложит вал, и возобладает ею.

Тады зьменіцца дух [ягоны], і ён прыйдзе, і будзе абвінавачаны, бо сіла ягоная — [гэта] бог ягоны».

Тогда пременит дух и прейдет и помолится: сия крепость Богу моему.

Ці ня Ты спрадвеку, ГОСПАДЗЕ, Божа мой, Сьвяты мой? Мы не памром. ГОСПАДЗЕ, Ты паставіў яго на суд. Скала [мая], Ты прызначыў яго дзеля пакараньня.

Неси ли ты искони, Господи Боже, святый мой? и не умрем. Господи, на суд учинил еси его, и созда мя обличати наказание его.

Чыстыя вочы [Твае], каб глядзець на зло, і Ты ня можаш глядзець на нядолю. Чаму Ты глядзіш на адступнікаў, маўчыш, калі бязбожнік глытае таго, хто больш праведны за яго?

Чисто око еже не видети зла и взирати на труды болезненныя: вскую призираеши на презорливыя? премолчаваеши, егда пожирает нечестивый праведнаго?

І Ты робіш, што людзі — як рыба ў моры, як паўзуны; няма пана над імі.

и сотвориши человеки яко рыбы морския и яко гады не имущыя старейшины.

[Вораг] выцягвае ўсіх іх вудаю, загортвае іх у нерат свой і зьбірае іх у трыгубіцу сваю; з гэтага цешыцца і весяліцца.

Скончание удою восхити и привлече его мрежею и собра его сетьми своими: сего ради возвеселится и возрадуется сердце его:

Дзеля гэтага ён складае ахвяру нерату свайму і кадзіць трыгубіцы сваёй, бо праз іх тлустая частка ягоная і сытая ежа ягоная.

сего ради пожрет мрежи своей и покадит сеть свою, яко теми разблажи часть свою и пищи своя избранныя:

Ці ж дзеля гэтага ён закідвае нерат свой і заўсёды забівае народы бяз літасьці?

сего ради прострет мрежу свою и присно избивати языков не пощадит.

« 3 глава 2 глава »