Лукі 1 глава

Эвангельле паводле Лукі
Пераклад Антонія Бокуна → Елизаветинская на русском

 
 

Як ужо многія намагаліся напісаць аповесьць пра падзеі, якія ў нас адбыліся,
 
Понеже убо мнози начаша чинити повесть о извествованных в нас вещех,

як пераказалі нам тыя, што былі ад пачатку відавочцамі і сталіся паслугачамі Слова,
 
якоже предаша нам, иже исперва самовидцы и слуги бывшии словесе:

надумаў і я, прайшоўшы ўсё нанова, дакладна па парадку апісаць табе, вяльможны Тэафілю,
 
изволися и мне последовавшу выше вся испытно, поряду писати тебе, державный феофиле,

каб ты пазнаў надзейнасьць словаў, у якіх быў навучаны.
 
да разумееши, о нихже научился еси словесех утверждение.

Сталася ў дні Ірада, валадара Юдэйскага, [быў] сьвятар з Абіявае чаргі, на імя Захарыя, і жонка ягоная з дачок Аарона, і імя яе — Альжбета.
 
Бысть во дни ирода царя иудейска, иерей некий, именем захариа, от дневныя чреды авиани: и жена его от дщерей аароновех, и имя ей елисаветь.

Былі яны абое праведныя перад Богам, ходзячы паводле прыказаньняў і пастановаў Госпада беззаганна.
 
Беста же праведна оба пред Богом, ходяща во всех заповедех и оправданиих Господних безпорочна.

І не было ў іх дзіцяці, таму што Альжбета была няплодная, і абое яны былі пажылыя ў гадах сваіх.
 
И не бе има чада, понеже елисаветь бе неплоды, и оба заматоревша во днех своих беста.

І сталася, калі ў парадку чаргі сваёй ён спаўняў абавязак сьвятарскі перад Богам,
 
Бысть же служащу ему в чину чреды своея пред Богом,

выпала яму паводле звычаю сьвятароў кадзіць, увайшоўшы ў бажніцу Госпадаву.
 
по обычаю священничества ключися ему покадити вшедшу в церковь Господню:

І ўсё мноства народу звонку малілася ў час каджэньня.
 
и все множество людий бе молитву дея вне, в год фимиама:

І зьявіўся яму анёл Госпада, які стаў з правага боку кадзільнага ахвярніку.
 
явися же ему ангел Господень, стоя о десную олтаря кадилнаго:

І ўстрывожыўся Захарыя, убачыўшы яго, і ахапіў яго страх.
 
и смутися захариа видев, и страх нападе нань.

Анёл жа сказаў яму: «Ня бойся, Захарыя! Бо пачутая просьба твая, і жонка твая Альжбета народзіць табе сына, і дасі яму імя Ян.
 
Рече же к нему ангел: не бойся, захарие: зане услышана бысть молитва твоя, и жена твоя елисаветь родит сына тебе, и наречеши имя ему иоанн:

І будзе табе радасьць і вясёласьць, і многія ўзрадуюцца нараджэньню ягонаму.
 
и будет тебе радость и веселие, и мнози о рождестве его возрадуются:

Бо ён будзе вялікі перад Госпадам, і ня будзе піць віно і сікеру, і Духам Сьвятым напоўніцца яшчэ ва ўлоньні маці сваёй.
 
будет бо велий пред Господем: и вина и сикера не имать пити, и Духа святаго исполнится еще из чрева матере своея:

І многіх з сыноў Ізраіля зьверне да Госпада, Бога іхняга.
 
и многих от сынов израилевых обратит ко Господу Богу их:

І будзе ісьці перад Ім у духу і сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзецям, і непаслухмяным — лад думак праведнікаў, каб падрыхтаваць Госпаду народ падрыхтаваны».
 
и той предидет пред ним духом и силою илииною, обратити сердца отцем на чада, и противныя в мудрости праведных, уготовати Господеви люди совершены.

І сказаў Захарыя анёлу: «З чаго даведаюся я гэтае? Бо я — стары, і жонка мая ў гадах пажылых».
 
И рече захариа ко ангелу: по чесому разумею сие? аз бо есмь стар, и жена моя заматоревши во днех своих.

І, адказваючы, сказаў яму анёл: «Я — Габрыэль, які стаю перад Богам, і я пасланы гаварыць з табою і дабравесьціць табе гэтае.
 
И отвещав ангел рече ему: аз есмь гавриил предстояй пред Богом, и послан есмь глаголати к тебе и благовестити тебе сия:

І вось, будзеш ты маўчаць, і ня зможаш гаварыць да дня, калі гэта станецца, за тое, што не паверыў словам маім, якія споўняцца ў свой час».
 
и се, будеши молчя и не могий проглаголати, до негоже дне будут сия: зане не веровал еси словесем моим, яже сбудутся во время свое.

І чакаў народ Захарыю, і дзівіўся, што ён марудзіць у бажніцы.
 
И беша людие ждуще захарию: и чудяхуся коснящу ему в церкви.

А ён, выйшаўшы, ня мог гаварыць да іх; і зразумелі, што бачыў відзеж у бажніцы; і ён ківаў ім, і застаўся немы.
 
Изшед же не можаше глаголати к ним: и разумеша, яко видение виде в церкви: и той бе помавая им, и пребываше нем.

І сталася, калі скончыліся дні службы ягонай, ён вярнуўся ў дом свой.
 
И бысть яко исполнишася дние службы его, иде в дом свой.

Пасьля гэтых дзён зачала Альжбета, жонка ягоная, і хавала гэта пяць месяцаў, кажучы:
 
По сих же днех зачат елисаветь жена его, и таяшеся месяц пять, глаголющи:

«Гэтак учыніў мне Госпад у дні, калі глянуў на мяне, каб зьняць з мяне ганьбу між людзьмі».
 
яко тако мне сотвори Господь во дни, в няже призре отяти поношение мое в человецех.

А ў шосты месяц быў пасланы анёл Габрыэль ад Бога ў горад Галілейскі, называны Назарэт,
 
В месяц же шестый послан бысть ангел гавриил от Бога во град галилейский, емуже имя назарет,

да дзяўчыны, заручанай з мужам на імя Язэп, з дому Давіда; а імя дзяўчыны — Марыя.
 
к Деве обрученней мужеви, емуже имя иосиф, от дому давидова: и имя Деве Мариамь.

І, увайшоўшы да яе, анёл сказаў: «Радуйся, дабрадатная! Госпад з табою; дабраслаўлёная ты між жанчынамі».
 
И вшед к ней ангел рече: радуйся, благодатная: Господь с тобою: благословена ты в женах.

Яна ж, убачыўшы яго, устрывожылася ад словаў ягоных і разважала, што гэта было за прывітаньне.
 
Она же видевши смутися о словеси его и помышляше, каково будет целование сие.

І сказаў ёй анёл: «Ня бойся, Марыя! Бо ты знайшла ласку ў Бога.
 
И рече ангел ей: не бойся, Мариамь: обрела бо еси благодать у Бога.

І вось, ты зачнеш ва ўлоньні і народзіш Сына, і дасі Яму імя Ісус.
 
И се зачнеши во чреве, и родиши сына, и наречеши имя ему Иисус:

Ён будзе вялікі і Сынам Найвышэйшага назавецца, і дасьць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага.
 
сей будет велий, и Сын вышняго наречется: и даст ему Господь Бог престол давида отца его:

І Ён будзе валадарыць над домам Якуба на вякі, і Валадарству Ягонаму ня будзе канца».
 
и воцарится в дому иаковли во веки, и Царствию его не будет конца.

А Марыя сказала анёлу: «Як гэта будзе, калі я не спазнала мужа?»
 
Рече же Мариамь ко ангелу: како будет сие, идеже мужа не знаю?

І, адказваючы, анёл сказаў ёй: «Дух Сьвяты зыйдзе на цябе, і сіла Найвышэйшага ахіне цябе. І дзеля гэтага тое, што народзіцца Сьвятое, Сынам Божым назавецца.
 
И отвещав ангел рече ей: Дух святый найдет на тя, и сила вышняго осенит тя: темже и раждаемое свято наречется Сын Божий:

Вось і Альжбета, сваячка твая, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і вось ужо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай.
 
и се, елисаветь южика твоя, и та зачат сына в старости своей: и сей месяц шестый есть ей нарицаемей неплоды:

Бо ў Бога ніводнае слова ня будзе бяз сілы».
 
яко не изнеможет у Бога всяк глагол.

І сказала Марыя: «Вось я — служка Госпада; няхай станецца мне паводле слова твайго». І адыйшоў ад яе анёл.
 
Рече же Мариамь: се, раба Господня: буди мне по глаголу твоему. И отиде от нея ангел.

Устаўшы, Марыя ў тыя дні шпарка пайшла ў горную краіну, у горад Юды,
 
Воставши же Мариамь во дни тыя, иде в горняя со тщанием, во град иудов:

і ўвайшла ў дом Захарыі, і прывітала Альжбету.
 
и вниде в дом захариин и целова елисаветь.

І сталася, калі Альжбета пачула прывітаньне Марыі, узварухнулася дзіцятка ва ўлоньні яе, і Альжбета напоўнілася Духам Сьвятым.
 
И бысть яко услыша елисаветь целование Мариино, взыграся младенец во чреве ея: и исполнися Духа свята елисаветь,

І ўсклікнула яна моцным голасам, і сказала: «Дабраслаўлёная ты між жанчынамі, і дабраслаўлёны плод улоньня твайго.
 
и возопи гласом велиим, и рече: благословена ты в женах, и благословен плод чрева твоего:

І адкуль гэта мне, што прыйшла маці Госпада майго да мяне?
 
и откуду мне сие, да приидет Мати Господа моего ко мне?

Бо вось, як голас вітаньня твайго дайшоў да вушэй маіх, узварухнулася вясёла дзіцятка ва ўлоньні маім.
 
се бо, яко бысть глас целования твоего во ушию моею, взыграся младенец радощами во чреве моем:

І шчасьлівая тая, якая паверыла, бо зьдзейсьніцца сказанае ёй ад Госпада».
 
и блаженна веровавшая, яко будет совершение глаголанным ей от Господа.

І сказала Марыя: «Узьвялічвае душа мая Госпада,
 
И рече Мариамь: величит душа моя Господа,

і ўзрадаваўся дух мой у Богу, Збаўцы маім,
 
и возрадовася дух мой о Бозе спасе моем:

бо Ён глянуў на паніжэньне служкі Сваёй. Бо вось, адгэтуль шчасьліваю будуць называць мяне ўсе пакаленьні,
 
яко призре на смирение рабы своея: се бо, отныне ублажат мя вси роди:

бо вялікае ўчыніў мне Магутны, і сьвятое імя Яго,
 
яко сотвори мне величие сильный, и свято имя его:

і міласэрнасьць Ягоная з пакаленьня ў пакаленьне для тых, якія баяцца Яго.
 
и милость его в роды родов боящымся его:

Ён зьявіў уладу рамяном Сваім, расьсеяў ганарыстых думкамі сэрца іхняга;
 
сотвори державу мышцею своею: расточи гордыя мыслию сердца их?

скінуў моцных з пасадаў і ўзьвялічыў пакорных;
 
низложи сильныя со престол, и вознесе смиренныя:

галодных насыціў дабром, а багатых адпусьціў ні з чым.
 
алчущыя исполни благ и богатящыяся отпусти тщы:

Падтрымаў Ізраіля, юнака Свайго, успомніў пра міласэрнасьць,
 
восприят израиля отрока своего, помянути милости,

як гаварыў адносна бацькоў нашых, адносна Абрагама і насеньня ягонага на вякі».
 
якоже глагола ко отцем нашым, аврааму и семени его до века.

Прабыла ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом свой.
 
Пребысть же Мариамь с нею яко три месяцы и возвратися в дом свой.

А Альжбеце настаў час нараджаць, і яна нарадзіла сына.
 
Елисавети же исполнися время родити ей, и роди сына.

І пачулі суседзі і сваякі ейныя, што ўзьвялічыў Госпад міласэрнасьць Сваю над ёю, і цешыліся з ёю.
 
И слышаша окрест живущии и ужики ея, яко возвеличил есть Господь милость свою с нею: и радовахуся с нею.

І сталася, у восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіцятка і хацелі назваць яго паводле імя бацькі ягонага Захарыям.
 
И бысть во осмый день, приидоша обрезати отроча, и нарицаху е именем отца его, захарию.

І, адказваючы, маці ягоная сказала: «Не, але ён будзе называцца Янам».
 
И отвещавши мати его рече: ни, но да наречется иоанн.

І сказалі ёй: «Нікога няма ў родзічаў тваіх, хто называецца гэтым імем».
 
И реша к ней, яко никтоже есть в родстве твоем, иже нарицается именем тем.

І пыталіся на мігах у бацькі ягонага, як бы ён хацеў назваць яго.
 
И помаваху отцу его, еже како бы хотел нарещи е.

І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў, кажучы: «Ян імя яму». І ўсе зьдзівіліся.
 
И испрошь дщицу, написа, глаголя: иоанн будет имя ему. И чудяхуся вси.

І адразу расчыніліся вусны ягоныя і язык ягоны, і ён стаў гаварыць, дабраслаўляючы Бога.
 
Отверзошася же уста его абие и язык его, и глаголаше благословя Бога.

І стаўся страх на ўсіх, што жылі побач, і гаварылі адзін аднаму словы гэтыя па ўсёй горнай краіне Юдэйскай.
 
И бысть на всех страх живущих окрест их: и во всей стране иудейстей поведаеми бяху вси глаголи сии.

І ўсе, якія чулі, складалі [гэта] ў сэрцы сваім, кажучы: «Што ж гэта будзе за дзіця?» І рука Госпада была з ім.
 
И положиша вси слышавшии в сердцы своем, глаголюще: что убо отроча сие будет? И рука Господня бе с ним.

І Захарыя, бацька ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым, і прарочыў, кажучы:
 
И захариа отец его исполнися Духа свята, и пророчествова, глаголя:

«Дабраслаўлёны Госпад, Бог Ізраіля, што адведаў народ Свой і даў выбаўленьне [яму],
 
благословен Господь Бог израилев, яко посети и сотвори избавление людем своим:

і падняў рог збаўленьня нашага ў доме Давіда, слугі Свайго,
 
и воздвиже рог спасения нам, в дому давида отрока своего:

як абвясьціў вуснамі сьвятых прарокаў Сваіх, што былі адвеку,
 
якоже глагола усты святых сущих от века пророк его,

збавіць [нас] ад ворагаў нашых і ад рукі ўсіх, якія ненавідзяць нас,
 
спасение от враг наших и из руки всех ненавидящих нас:

учыніць міласэрнасьць бацькам нашым і ўзгадаць сьвяты запавет Свой,
 
сотворити милость со отцы нашими и помянути завет святый свой,

прысягу, якой кляўся Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам
 
клятву, еюже клятся ко аврааму отцу нашему, дати нам,

бяз страху, выбавіўшы нас з рукі ворагаў нашых,
 
без страха, из руки враг наших избавльшымся,

служыць Яму ў сьвятасьці і праведнасьці перад Ім у-ва ўсе дні жыцьця нашага.
 
служити ему преподобием и правдою пред ним вся дни живота нашего.

І ты, дзіцятка, будзеш названы прарокам Найвышэйшага, бо будзеш ісьці наперадзе перад абліччам Госпада падрыхтаваць шляхі Яму,
 
И ты, отроча, пророк вышняго наречешися: предидеши бо пред лицем Господним, уготовати пути его,

даць народу пазнаць збаўленьне ў адпушчэньні грахоў іхніх,
 
дати разум спасения людем его, во оставление грех их,

праз унутраную міласэрнасьць Бога нашага, у якой адведаў нас Усход з вышыні,
 
милосердия ради милости Бога нашего, в нихже посетил есть нас восток свыше,

зьявіць [сьвятло] тым, што сядзяць у цемры і ў ценю сьмяротным, накіраваць ногі нашыя на шлях супакою».
 
просветити во тме и сени смертней седящыя, направити ноги нашя на путь мирен.

А дзіцятка ўзрастала і ўмацоўвалася духам, і было ў пустыні да дня зьяўленьня свайго Ізраілю.
 
Отроча же растяше и крепляшеся духом: и бе в пустынех до дне явления своего ко израилю.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.