2 Пятра 1 глава

Другое паўсюднае пасланьне Апостала Пятра
Пераклад Антонія Бокуна → Елизаветинская на русском

Сымон Пётар, слуга і апостал Ісуса Хрыста, — тым, якія прынялі з намі роўна каштоўную веру ў праведнасьці Бога нашага і Збаўцы Ісуса Хрыста:

Симон петр, раб и посланник Иисус Христов, равночистную с нами получившими веру в правде Бога нашего и спаса Иисуса Христа:

ласка вам і супакой няхай памножацца ў пазнаньні Бога і Ісуса, Госпада нашага.

благодать вам и мир да умножится в познании Бога, и Христа Иисуса Господа нашего.

Як Боская моц Ягоная падаравала нам усё дзеля жыцьця і пабожнасьці, праз пазнаньне Таго, Хто паклікаў нас славаю і цнотаю,

Яко вся нам Божественныя силы его, яже к животу и благочестию, подана разумом призвавшаго нас славою и добродетелию.

праз якія падараваныя нам найвялікшыя і каштоўныя абяцаньні, каб праз іх сталіся вы супольнікамі Боскае прыроды, пазьбегнуўшы сапсутасьці ў пажаданьні, якое ў сьвеце,

имиже честная нам и великая обетования даровашася, да сих ради будете Божественнаго причастницы естества, отбегше, яже в мире, похотныя тли:

дык вы, прыкладаючы да гэтага ўсякую дбайнасьць, зьявіце ў веры вашай цноту, а ў цноце — разуменьне,

и в самое же сие, тщание все привнесше, подадите в вере вашей добродетель, в добродетели же разум,

а ў разуменьні — стрыманасьць, а ў стрыманасьці — цярплівасьць, а ў цярплівасьці —пабожнасьць,

в разуме же воздержание, в воздержании же терпение, в терпении же благочестие,

а ў пабожнасьці — браталюбства, а ў браталюбстве — любоў.

во блгочестии же братолюбие, в братолюбии же любовь.

Калі гэтае ў вас ёсьць і памнажаецца, вы не застанецеся бязьдзейнымі і бясплоднымі ў пазнаньні Госпада нашага Ісуса Хрыста.

Сия бо сущая в вас и множащаяся, не праздных ниже безплодных сотворят вы в Господа нашего Иисуса Христа познание:

Бо хто ня мае гэтага, той сьляпы, невідушчы, забыўся, што атрымаў ачышчэньне даўнейшых сваіх грахоў.

емуже бо несть сих, слеп есть, мжай, забвение приемь очищения древних своих грехов.

Дзеля гэтага, браты, яшчэ больш намагайцеся рабіць цьвёрдым вашае пакліканьне і выбраньне, бо гэтак робячы, ніколі не спатыкняцёся,

Темже паче, братие, потщитеся известно ваше звание и избрание творити: сия бо творяще, не имате согрешити никогдаже,

бо гэтак шырока зьявіцца вам уваход у вечнае Валадарства Госпада нашага і Збаўцы Ісуса Хрыста.

сице бо обилно приподастся вам вход в вечное Царство Господа нашего и спаса Иисуса Христа.

Дзеля гэтага я ня буду занядбоўваць заўсёды нагадваць вам пра гэтае, хоць вы і ведаеце гэта, і ўмацаваныя ў гэтай праўдзе.

Сего ради не обленюся воспоминати присно вам о сих, аще и ведите, и утверждени есте в настоящей истине.

Справядлівым жа лічу, пакуль знаходжуся ў гэтай будыніне, пабуджаць вас нагадваньнем,

Праведно бо мню, донележе есмь в сем телеси, возставляти вас воспоминанием,

ведаючы, што хутка пакіну маю будыніну, як і Госпад наш Ісус Хрыстос мне паведаміў.

ведый, яко скоро есть отложение телесе моего, якоже и Господь наш Иисус Христос сказа мне.

Але буду намагацца, каб вы і пасьля майго адыходу заўсёды ўспаміналі гэтае.

Потщуся же и всегда имети вас по моем исходе память о сих творити.

Бо мы зрабілі вядомымі вам моц і прыйсьце Госпада нашага Ісуса Хрыста, не за мудрагелістымі байкамі ідучы сьледам, але быўшы відавочцамі велічы Ягонай,

Не ухищренным бо баснем последовавше сказахом вам силу и пришествие Господа нашего Иисуса Христа, но самовидцы бывше величествия онаго.

бо Ён прыняў ад Бога Айца пашану і славу, калі ад велічнае славы зыйшоў да Яго гэтакі голас: «Гэта ёсьць Сын Мой улюбёны, у Якім маю ўпадабаньне».

Прием бо от Бога Отца честь и славу, гласу пришедшу к нему от велелепныя славы. сей есть Сын мой возлюбленныи, о немже аз благоизволих.

І гэты голас, які зыходзіў з неба, мы чулі, быўшы з Ім на гары сьвятой.

И сей глас мы слышахом с небесе сшедшь, с ним суще на горе святей.

І мы маем цьвёрдае прарочае слова, і вы добра робіце, што зважаеце на яго, як на сьветач, што сьвеціць у цёмным месцы, пакуль не пачне днець і ня ўзыйдзе зараніца ў сэрцах вашых,

И имамы известнейшее пророческое слово: емуже внимающе якоже светилу сияющу в темнем месте, добре творите, дондеже день озарит, и денница возсияет в сердцах ваших,

разумеючы спачатку, што ніякае прароцтва з Пісаньня ня мае адвольнага тлумачэньня,

сие прежде ведуще, яко всяко пророчество книжное по своему сказанию не бывает.

бо ніколі прароцтва не прыносілася воляй чалавека, але гаварылі яго сьвятыя Божыя людзі, ведзеныя Духам Сьвятым.

Ни бо волею бысть когда человеком пророчество, но от святаго Духа просвещаеми глаголаша святии Божии человецы.

« 5 глава 2 глава »