Філімону 1 глава

Пасланьне да Філімона Апостала Паўла
Пераклад Антонія Бокуна → Елизаветинская на русском

Павал, вязень Ісуса Хрыста, і Цімафей, брат, — Філімону, улюбёнаму і супрацоўніку нашаму,

павел юзник Иисус Христов, и тимофей брат, филимону возлюбленному и споспешнику нашему,

і ўлюбёнай Апфіі, і Архіпу, таварышу нашаму ў барацьбе, і хатняй царкве тваёй:

и апфии сестре возлюбленнеи, и архиппу совоинственнику нашему, и домашней твоей Церкви:

ласка вам і супакой ад Бога Айца нашага і Госпада Ісуса Хрыста.

благодать вам и мир от Бога Отца нашего, и Господа Иисуса Христа.

Дзякую Богу майму, заўсёды ўзгадваючы пра цябе ў малітвах маіх,

Благодарю Бога моего, всегда память о тебе творя в молитвах моих,

чуючы пра любоў тваю і веру, якую маеш да Госпада Ісуса і да ўсіх сьвятых,

слышав любовь твою и веру, юже имаши ко Господу Иисусу и ко всем святым.

каб супольнасьць веры тваёй была дзейснай у пазнаньні ўсякага дабра, якое ў вас у Хрысьце Ісусе.

яко да общение твоея веры действенно будет в разуме всякаго блага, еже в вас, о Христе Иисусе.

Бо вялікую маем ласку і пацяшэньне ў любові тваёй, бо праз цябе, браце, супачылі ўнутранасьці сьвятых.

Радость бо имам многу и утешение о любви твоей, яко утробы святых почиша тобою, брате.

Дзеля гэтага, маючы вялікую ў Хрысьце адвагу загадваць табе, што прыстойна [рабіць],

Сего ради многое дерзновение имея во Христе повелевати тебе, еже потребно есть,

лепш праз любоў прашу я, ня хто іншы, як Павал, староста, а цяпер і вязень Ісуса Хрыста.

любве же ради паче молю, таков сый якоже павел старец, ныне же и узник Иисуса Христа:

Прашу цябе адносна дзіцяці майго Анісіма, якога я нарадзіў у путах маіх,

молю тя о моем чаде, егоже родих во узах моих онисима,

што быў некалі некарысны для цябе, а цяпер патрэбны табе і мне.

иногда тебе непотребнаго, ныне же тебе и мне благопотребна, егоже возпослах тебе,

Яго я паслаў, а ты яго, як мае ўнутранасьці, прыймі.

ты же его, сиречь мою утробу, приими.

Хацеў я яго пры сабе трымаць, каб ён замест цябе паслужыў мне ў путах за Эвангельле,

Егоже аз хотех у себе держати, да вместо тебе послужит ми во узах благовествования:

але без твае згоды нічога не хацеў зрабіць, каб дабро тваё не з прынукі было, а з добрае волі.

без твоея же воли ничтоже восхотех сотворити, да не аки по нужди благое твое будет, но по воли.

Бо можа ён дзеля таго на гадзіну адыйшоў, каб ты атрымаў яго назаўсёды,

Негли бо ради сего разлучися на час, да вечна того приимеши,

ужо не як слугу, але вышэй за слугу, як брата ўлюбёнага, асабліва для мяне, а тым больш для цябе — і паводле цела, і ў Госпадзе.

не ктому аки раба, но выше раба, брата возлюбленна, паче же мне, кольми же паче тебе, и по плоти и о Господе.

Дык калі маеш мяне за супольніка, прыймі яго, як мяне.

Аще убо имаши мене общника, приими сего якоже мене.

А калі ён чым скрыўдзіў цябе або вінен, лічы гэтае на мне.

Аще же в чесом обиде тебе, или должен есть, мне сие вмени.

Я, Павал, напісаў маёю рукою: «Я аддам»; каб не казаць табе, што ты і самім сабою мне вінны.

Аз павел написах рукою моею: аз воздам: да не реку тебе, яко и сам себе ми еси должен.

Гэтак, браце, дай мне скарыстацца ад цябе ў Госпадзе; супакой унутранасьці мае ў Госпадзе.

Ей, брате, аз да получу еже прошу у тебе о Господе: упокой мою утробу о Господе.

Перакананы ў паслухмянасьці тваёй, я напісаў да цябе, ведаючы, што ты зробіш і больш, чым кажу.

Надеявся на послушание твое написах тебе, ведый, яко и паче, еже глаголю, сотвориши.

А таксама падрыхтуй для мяне гасподу, бо спадзяюся, што праз малітвы вашыя буду вам падараваны.

Купно же и уготови ми обитель: уповаю бо, яко молитвами вашими дарован буду вам.

Вітае цябе Эпафрас, вязень разам са мною ў Хрысьце Ісусе,

Целует тя епафрас, спленник мой о Христе Иисусе,

Марк, Арыстарх, Дэмас, Лука, супрацоўнікі мае.

марко, аристарх, димас, лука, споспешницы мои.

Ласка Госпада нашага Ісуса Хрыста з духам вашым. Амэн.

Благодать Господа нашего Иисуса Христа со духом вашим. Аминь.

« 3 глава 1 глава »