2 Летапісаў 1 глава

Другая кніга Летапісаў
Пераклад Антонія Бокуна → Елизаветинская Библия

І ўмацаваўся Салямон, сын Давіда, на валадарстве сваім; і ГОСПАД, Бог ягоны [быў] з ім, і ўзьвялічыў яго высока.

И҆ ѹ҆крѣпи́сѧ соломѡ́нъ сы́нъ даві́довъ на ца́рствѣ свое́мъ, и҆ гд҇ь бг҃ъ є҆гѡ̀ (бѣ̀) съ ни́мъ и҆ возвели́чи є҆го̀ въ высотѹ̀.

І сказаў Салямон усяму Ізраілю, начальнікам тысячаў і сотняў, і судзьдзям, і ўсім начальнікам у-ва ўсім Ізраілі, галовам [дамоў] бацькоў.

И҆ речѐ соломѡ́нъ ко всемѹ̀ ї҆и҃лю, ты́сѧщникѡмъ и҆ со́тникѡмъ, и҆ сѹдїѧ́мъ и҆ всѣ҄мъ нача́лникѡмъ пред̾ ї҆и҃лемъ.

І пайшлі Салямон і ўся царква з ім на ўзвышша, якое ў Гібэоне, бо там быў Божы Намёт Спатканьня, які паставіў Майсей, слуга ГОСПАДА, у пустыні.

И҆ и҆́де соломѡ́нъ и҆ всѐ мно́жество въ вы́шнїй гаваѡ́нъ, и҆дѣ́же бѣ̀ ски́нїѧ свидѣ́нїѧ бж҃їѧ, ю҆́же сотворѝ мѡѷсе́й ра́бъ бж҃їй въ пѹсты́ни.

Каўчэг Божы перанёс Давід з Кірыят-Ярыму на [месца], якое Давід падрыхтаваў для яго, бо ён паставіў для яго намёт у Ерусаліме.

Кївѡ́тъ же гд҇ень принесѐ даві́дъ ѿ гра́да карїаѳїарі́ма на мѣ́сто, є҆́же ѹ҆гото́ва є҆мѹ̀ даві́дъ, ѩ҆́кѡ водрѹзѝ є҆мѹ̀ ски́нїю во ї҆ер҇ли́мѣ.

А ахвярнік, які зрабіў Бэцалеэль, сын Урыі, сына Хура, застаўся там перад Сялібай ГОСПАДА; і шукалі яго Салямон і царква.

И҆ ѻ҆лта́рь мѣ́дѧнъ, є҆го́же содѣ́ла веселеи́лъ сы́нъ ѹ҆рі́и сы́на ѡ҆́рова, тѹ̀ бѣ̀ пред̾ ски́нїею гд҇нею и҆ взыска̀ є҆го̀ соломѡ́нъ и҆ всѧ̀ цр҃ковь.

І ўзыйшоў Салямон перад аблічча ГОСПАДА туды да ахвярніка мядзянага, які ў Намёце Спатканьня, і ахвяраваў на ім тысячу цэласпаленьняў.

Вознесе́ же тѹ̀ соломѡ́нъ на ѻ҆лтарѝ мѣ́дѧнѣмъ пред̾ гд҇емъ, и҆́же въ ски́нїи свидѣ́нїѧ, и҆ принесѐ на не́мъ ты́сѧщѹ всесожже́нїй.

У тую ноч зьявіўся Бог Салямону і сказаў яму: «Прасі, што Мне даць табе».

Въ тѹ̀ но́щь ѩ҆ви́сѧ гд҇ь соломѡ́нѹ и҆ речѐ є҆мѹ̀: просѝ (что̀ хо́щеши) да да́мъ тебѣ̀.

І сказаў Салямон Богу: «Ты зрабіў Давіду, бацьку майму, вялікую ласку і паставіў мяне валадарыць замест яго.

Рече́ же соломѡ́нъ къ бг҃ѹ: ты̀ сотвори́лъ є҆сѝ съ даві́домъ ѻ҆тце́мъ мои́мъ мл҇рдїе вели́ко и҆ поста́вилъ мѧ̀ є҆сѝ царѧ̀ вмѣ́стѡ є҆гѡ̀:

Цяпер, ГОСПАДЗЕ Божа, няхай зьдзейсьніцца слова Тваё Давіду, бацьку майму, бо Ты паставіў мяне валадарыць над народам вялікім, як пыл зямлі.

и҆ нн҃ѣ, гд҇и бж҃е, да и҆спо́лнитсѧ сло́во твоѐ къ даві́дѹ ѻ҆тцѹ̀ моемѹ̀, ты́ бо менѐ сотвори́лъ царѧ̀ над̾ людьмѝ мно́гими, ѩ҆́коже пра́хъ земны́й:

Дай мне цяпер мудрасьць і веданьне, каб я мог выходзіць і ўваходзіць перад народам гэтым, бо хто можа судзіць гэты народ Твой такі вялікі?»

нн҃ѣ да́ждь мнѣ̀ премѹ́дрость и҆ ра́зѹмъ, да вни́дѹ и҆ и҆зы́дѹ пред̾ людьмѝ твои́ми си́ми, кто́ бо мо́жетъ сѹди́ти си́хъ люді́й твои́хъ мно́гихъ;

І сказаў Бог Салямону: «За тое, што было гэта ў сэрцы тваім, і ты не прасіў багацьця, маёмасьці, славы ці душы ворагаў тваіх, таксама не прасіў доўгіх дзён, але прасіў для сябе мудрасьці і веданьня, каб ты мог судзіць народ Мой, над якім Я паставіў цябе валадарыць,

И҆ речѐ бг҃ъ къ соломѡ́нѹ: поне́же бы́сть сїѐ въ се́рдцы твое́мъ, и҆ не попроси́лъ є҆сѝ бога́тства и҆мѣ́нїй, нижѐ сла́вы, нижѐ дѹ́шъ проти́вѧщихсѧ тебѣ̀, и҆ дні́й мно́гихъ не проси́лъ є҆сѝ, но проси́лъ є҆сѝ себѣ̀ премѹ́дрости и҆ ра́зѹма, да сѹди́ти мо́жеши лю́ди моѧ҄, над̾ ни́миже поста́вихъ тѧ̀ царѧ̀,

мудрасьць і веданьне дадзены табе, а багацьці, маёмасьць і славу Я дам табе, якіх ніводзін з валадароў ня меў перад табою і ня будзе мець ніякі пасьля цябе».

премѹ́дрость и҆ ра́зѹмъ даю̀ тебѣ̀, бога́тство же и҆ и҆мѣ҄нїѧ и҆ сла́вѹ да́мъ тебѣ̀, ѩ҆́кѡ не бы́сть въ царе́хъ преждебы́вшихъ тебє̀ подо́бенъ тебѣ̀, и҆ по тебѣ̀ та́кожде не бѹ́детъ.

І вярнуўся Салямон з узвышша, якое ў Гібэоне, у Ерусалім ад аблічча Намёту Спатканьня, і валадарыў у Ізраілі.

Прїи́де же соломѡ́нъ ѿ вы́шнѧгѡ гаваѡ́на во ї҆ер҇ли́мъ пред̾ ски́нїю свидѣ́нїѧ и҆ ца́рствова над̾ ї҆и҃лемъ.

І сабраў Салямон калясьніцы і вершнікаў, і было ў яго тысяча чатырыста калясьніцаў і дваццаць тысячаў вершнікаў, якіх ён разьмясьціў у гарадах калясьнічных і пры валадары ў Ерусаліме.

И҆ собра̀ соломѡ́нъ колесни҄цы и҆ ко́нники, и҆ бы́ша є҆мѹ̀ ты́сѧща и҆ четы́реста колесни́цъ и҆ двана́десѧть ты́сѧщъ кѡ́нникъ: и҆ ѡ҆ста́ви и҆̀хъ во градѣ́хъ колесни́чныхъ, лю́дїе же съ царе́мъ во ї҆ер҇ли́мѣ.

І сабраў валадар срэбра і золата ў Ерусаліме, як камянёў, а кедраў так шмат, як сікамораў, якія ў Шэфэлі.

И҆ положѝ ца́рь сребро̀ и҆ зла́то во ї҆ер҇ли́мѣ ѩ҆́кѡ ка́менїе, ке́дры же во ї҆ѹде́и ѩ҆́кѡ черни́чїе, є҆́же на по́ли во мно́жествѣ.

І прыводзілі для Салямона коней з Эгіпту і з Куэ, бо купцы валадарскія куплялі паводле цаны [іхняй] у Куэ.

И҆схожде́нїе же ко́ней соломѡ́новыхъ и҆з̾ є҆гѵ́пта цѣно́ю кѹпцѡ́въ ца́рскихъ, и҆̀же хожда́хѹ и҆ кѹпова́хѹ.

І яны зыходзілі і прывозілі з Эгіпту калясьніцы за шэсьцьсот сыкляў срэбра і каня за сто пяцьдзясят [сыкляў]. І гэтак праз рукі іхнія прывозілі іх для ўсіх валадароў Хетаў і валадароў Араму.

И҆ восхожда́хѹ и҆ привожда́хѹ и҆з̾ є҆гѵ́пта колесни́цѹ є҆ди́нѹ за ше́сть сѡ́тъ сре́брєникъ, и҆ конѧ̀ за сто̀ и҆ пѧтьдесѧ́тъ сре́брєникъ: та́кожде и҆ ѿ всѣ́хъ ца́рствъ хетте́йскихъ и҆ ѿ царе́й сѷрі́йскихъ рѹка́ма и҆́хъ привѡди́ма быва́хѹ.

« 29 глава 2 глава »