Лявіт 1 глава

Кніга Лявіт
Пераклад Антонія Бокуна → Елизаветинская Библия

І паклікаў ГОСПАД Майсея, і прамовіў да яго з Намёту Спатканьня, кажучы:

И҆ воззва̀ гд҇ь мѡѷсе́а, и҆ речѐ є҆мѹ̀ и҆з̾ ски́нїи свидѣ́нїѧ, гл҃ѧ:

«Прамоў да сыноў Ізраіля і скажы ім: “Калі хто з вас захоча скласьці ахвяру з хатняе жывёлы, няхай складае [ахвяру] з валоў або жывёл драбнейшых.

глаго́ли сынѡ́мъ ї҆и҃лєвымъ, и҆ рече́ши къ ни҄мъ: человѣ́къ ѿ ва́съ а҆́ще принесе́тъ да́ры гд҇ѹ, ѿ скотѡ́въ и҆ ѿ говѧ́дъ и҆ ѿ ѻ҆ве́цъ да принесе́те да́ры ва́шѧ:

Калі ён захоча скласьці ахвяру цэласпаленьня з быдла, няхай ахвяруе самца без заганы і прывядзе яго да ўваходу Намёту Спатканьня, каб ГОСПАД прыняў яго ласкава,

а҆́ще всесожже́нїе да́ръ є҆гѡ̀, ѿ говѧ́дъ мѹ́жескъ по́лъ непоро́ченъ принесе́тъ, пред̾ двє́ри ски́нїи свидѣ́нїѧ да принесе́тъ є҆̀ прїѧ́тно пред̾ гд҇емъ,

і паложыць руку на галаву ахвяры, каб была прынята як перамаленьне за яго.

и҆ да возложи́тъ рѹ́кѹ на главѹ̀ приноше́нїѧ, прїѧ́тно є҆мѹ̀, ѹ҆ми́лостивити ѡ҆ не́мъ:

Потым заб’е цяля перад ГОСПАДАМ, а сыны Аарона, сьвятары, ахвяруюць кроў і пакрапяць ёю кругом ахвярнік, які стаіць перад уваходам у Намёт Спатканьня;

и҆ да зако́лютъ телца̀ пред̾ гд҇емъ: и҆ да принесѹ́тъ сы́нове а҆арѡ́нѡвы жерцы̀ кро́вь, и҆ да пролїю́тъ кро́вь на ѻ҆лта́рь ѡ҆́крестъ, и҆́же ѹ҆ две́рїй ски́нїи свидѣ́нїѧ,

а пасьля здыме ён скуру з ахвяры цэласпаленьня і пасячэ ахвяру на часткі.

и҆ ѡ҆дра́вше всесожже́нїе, да раздробѧ́тъ є҆̀ на ѹ҆́ды,

Сыны ж Аарона, сьвятары, прынясуць агонь на ахвярнік і паложаць дровы на агні.

и҆ да возложа́тъ сы́нове а҆арѡ҄ни жерцы̀ ѻ҆́гнь на ѻ҆лта́рь, и҆ да вскладѹ́тъ дрова̀ на ѻ҆́гнь:

Потым сыны Аарона, сьвятары, паложаць часткі разам з галавой і тлушчам на дровах, што ляжаць на агні на ахвярніку.

и҆ да вскладѹ́тъ сы́нове а҆арѡ҄ни жерцы̀ раздроблє́наѧ, и҆ главѹ̀, и҆ тѹ́къ на дрова̀ сѹ҄щаѧ на ѻ҆гнѝ ѩ҆̀же на ѻ҆лтарѝ,

А нутро ахвяры і ногі яе вымые ён вадою, і спаліць сьвятар усё гэта на ахвярніку; гэта цэласпаленьне, ахвяра агнявая, мілы пах ГОСПАДУ.

ѹ҆тро́бѹ же и҆ но́ги да и҆змы́ютъ водо́ю: и҆ да возложи́тъ жре́цъ всѧ҄ на ѻ҆лта́рь: приноше́нїе є҆́сть же́ртва, вонѧ̀ благоѹха́нїѧ гд҇ѹ.

Калі вось хто хоча скласьці ахвяру цэласпаленьня з дробнай жывёлы, з авечак або козаў, няхай возьме самца без заганы,

А҆́ще же ѿ ѻ҆ве́цъ да́ръ сво́й гд҇ви (принесе́тъ) ѿ а҆́гнєцъ и҆ ѿ ко́злищъ во всесожже́нїе, мѹ́жескъ по́лъ непоро́ченъ да принесе́тъ и҆̀,

і заб’е яго перад ГОСПАДАМ на паўночным баку ахвярніка, а сыны Аарона, сьвятары, пакропяць крывёй яго ахвярнік наўкола.

и҆ да возложи́тъ рѹ́кѹ на главѹ̀ є҆гѡ̀, и҆ да зако́лютъ є҆̀ въ странѣ̀ ѻ҆лтарѧ̀ къ сѣ́верѹ пред̾ гд҇емъ: и҆ да пролїю́тъ сы́нове а҆арѡ҄ни жерцы̀ кро́вь є҆гѡ̀ на ѻ҆лта́рь ѡ҆́крестъ:

І расьсячэ яго на часткі, а сьвятар паложыць іх разам з галавой і тлушчам на дровы, што ляжаць на агні на ахвярніку,

и҆ да раздробѧ́тъ є҆го̀ на ѹ҆́ды, и҆ главѹ̀, и҆ тѹ́къ є҆гѡ̀, и҆ да вскладѹ́тъ ѧ҆̀ жерцы̀ на дрова̀ сѹ҄щаѧ на ѻ҆гнѝ ѩ҆̀же на ѻ҆лтарѝ,

а нутро і ногі вымые ён вадой; і сьвятар зложыць гэта ўсё на ахвярніку і спаліць; гэта цэласпаленьне, ахвяра агнявая, мілы пах ГОСПАДУ.

и҆ ѹ҆тро́бѹ и҆ но́ги и҆змы́ютъ водо́ю: и҆ принесе́тъ жре́цъ всѧ҄, и҆ да возложи́тъ на ѻ҆лта́рь: приноше́нїе є҆́сть же́ртва, вонѧ̀ благоѹха́нїѧ гд҇ѹ.

А калі хто захоча скласьці ў ахвяру ГОСПАДУ птушку на цэласпаленьне, няхай ахвяруе туркаўку або маладога галуба.

А҆́ще же ѿ пти́цъ приноше́нїе принесе́тъ да́ръ сво́й гд҇ѹ, и҆ принесе́тъ ѿ го́рлицъ и҆лѝ ѿ го́лѹбѡвъ да́ръ сво́й,

І сьвятар прынясе яго на ахвярнік, зломіць яму галаву і спаліць на ахвярніку, а кроў яго выцісьне на сьцяну ахвярніка;

и҆ да принесе́тъ и҆̀ жре́цъ ко ѻ҆лтарю̀, и҆ да ѿто́ргнетъ главѹ̀ є҆гѡ̀, и҆ да возложи́тъ жре́цъ на ѻ҆лта́рь и҆ и҆сцѣди́тъ кро́вь ѹ҆ стоѧ́ла ѻ҆лтарѧ̀:

і возьме валяк з пер’ем, і выкіне каля ахвярніку на ўсходнім баку, дзе попел;

и҆ да ѿлѹчи́тъ горта́нь съ пе́рїемъ, и҆ и҆зве́ргнетъ ю҆̀ ѿ ѻ҆лтарѧ̀ на восто́къ на мѣ́сто пе́пела:

і надломіць яго паміж крыламі, не аддзяляючы іх, і спаліць іх сьвятар на ахвярніку, на дровах, што ляжаць на агні; гэта цэласпаленьне, ахвяра агнявая, мілы пах ГОСПАДУ.

и҆ да и҆зло́митъ є҆го̀ ѿ кри́лъ, и҆ да не раздѣли́тъ: и҆ да возложи́тъ є҆̀ жре́цъ на ѻ҆лта́рь на дрова̀, ѩ҆̀же на ѻ҆гнѝ: приноше́нїе є҆́сть же́ртва, вонѧ̀ благоѹха́нїѧ гд҇ѹ.

« 40 глава 2 глава »