2 Летапісаў 1 глава — Пераклад Антонія Бокуна → Новой Женевской Библии

Другая кніга Летапісаў
Пераклад Антонія Бокуна → Новой Женевской Библии

¹ І ўмацаваўся Салямон, сын Давіда, на валадарстве сваім; і ГОСПАД, Бог ягоны [быў] з ім, і ўзьвялічыў яго высока.

² І сказаў Салямон усяму Ізраілю, начальнікам тысячаў і сотняў, і судзьдзям, і ўсім начальнікам у-ва ўсім Ізраілі, галовам [дамоў] бацькоў.

³ І пайшлі Салямон і ўся царква з ім на ўзвышша, якое ў Гібэоне, бо там быў Божы Намёт Спатканьня, які паставіў Майсей, слуга ГОСПАДА, у пустыні.

⁴ Каўчэг Божы перанёс Давід з Кірыят-Ярыму на [месца], якое Давід падрыхтаваў для яго, бо ён паставіў для яго намёт у Ерусаліме.

⁵ А ахвярнік, які зрабіў Бэцалеэль, сын Урыі, сына Хура, застаўся там перад Сялібай ГОСПАДА; і шукалі яго Салямон і царква.

⁶ І ўзыйшоў Салямон перад аблічча ГОСПАДА туды да ахвярніка мядзянага, які ў Намёце Спатканьня, і ахвяраваў на ім тысячу цэласпаленьняў.

⁷ У тую ноч зьявіўся Бог Салямону і сказаў яму: «Прасі, што Мне даць табе».

⁸ І сказаў Салямон Богу: «Ты зрабіў Давіду, бацьку майму, вялікую ласку і паставіў мяне валадарыць замест яго.

⁹ Цяпер, ГОСПАДЗЕ Божа, няхай зьдзейсьніцца слова Тваё Давіду, бацьку майму, бо Ты паставіў мяне валадарыць над народам вялікім, як пыл зямлі.

¹⁰ Дай мне цяпер мудрасьць і веданьне, каб я мог выходзіць і ўваходзіць перад народам гэтым, бо хто можа судзіць гэты народ Твой такі вялікі?»

¹¹ І сказаў Бог Салямону: «За тое, што было гэта ў сэрцы тваім, і ты не прасіў багацьця, маёмасьці, славы ці душы ворагаў тваіх, таксама не прасіў доўгіх дзён, але прасіў для сябе мудрасьці і веданьня, каб ты мог судзіць народ Мой, над якім Я паставіў цябе валадарыць,

¹² мудрасьць і веданьне дадзены табе, а багацьці, маёмасьць і славу Я дам табе, якіх ніводзін з валадароў ня меў перад табою і ня будзе мець ніякі пасьля цябе».

¹³ І вярнуўся Салямон з узвышша, якое ў Гібэоне, у Ерусалім ад аблічча Намёту Спатканьня, і валадарыў у Ізраілі.

¹⁴ І сабраў Салямон калясьніцы і вершнікаў, і было ў яго тысяча чатырыста калясьніцаў і дваццаць тысячаў вершнікаў, якіх ён разьмясьціў у гарадах калясьнічных і пры валадары ў Ерусаліме.

¹⁵ І сабраў валадар срэбра і золата ў Ерусаліме, як камянёў, а кедраў так шмат, як сікамораў, якія ў Шэфэлі.

¹⁶ І прыводзілі для Салямона коней з Эгіпту і з Куэ, бо купцы валадарскія куплялі паводле цаны [іхняй] у Куэ.

¹⁷ І яны зыходзілі і прывозілі з Эгіпту калясьніцы за шэсьцьсот сыкляў срэбра і каня за сто пяцьдзясят [сыкляў]. І гэтак праз рукі іхнія прывозілі іх для ўсіх валадароў Хетаў і валадароў Араму.

Новой Женевской Библии

1:1−17 Соломон попросил у Бога мудрости для управления народом; Бог ему обещал дать ее (1:1−13) и, как явствует из 1:14−17, выполнил Свое обещание.

1:1 утвердился. Это и подобные ему выражения часто используются летописцем в тех случаях, когда речь идет о торжестве после преодоления трудностей (12:13; 13:21; 17:1; 21:4; 25:11; 27:6). Указывая, таким образом, на то, что Соломону пришлось все-таки выдержать борьбу за отцовский престол, он, тем не менее, подробно на ней (3Цар 2) не останавливается, поскольку в его намерения входило создать идеализированный образ царя Соломона (см. ком. к 1:1 — 9:31; 1Пар 23:1).

Господь Бог его был с ним. Воцарение Соломона явилось результатом Божиего благословения, ниспосланного во исполнение чаяний Давида (1Пар 22:11, 16; 1Пар 28:20).

1:2−3 В этом отрывке летописец в точности следует 3Цар 3:4−15, подчеркивая, что царствовал Соломон над «всем Израилем» (1:2), и дает понять читателям, почему для свершения жертвоприношений тот отправился в Гаваон (1:3−6).

1:2 всему Израилю. См. ком. к 1Пар 11:1.

1:5 Веселеил. В повествовании о строительстве храма Соломон исполняет роль, соответствующую той, что принадлежала Веселеилу при строительстве скинии (см. ком. к 1Пар 2:20).

взыскал его. См. ком. к 7:14.

1:7 явился... сказал ему. Следуя книге Царств, летописец говорит о том, что Бог обратился к Соломону во сне (ср. 7:12). Господь приравнивает Соломона к Давиду, через которого давались откровения Израилю (1Пар 22:8; 1Пар 28:6, 19).

1:9 Да исполнится... слово Твое к Давиду, отцу моему. Летописец приводит слова Соломона, желая подчеркнуть преемственность его царствования с царствованием Давида (см. ком. к 22:5; 1Пар 17:1−15). В своем правлении Соломон всецело зависел от Бога.

многочисленным, как прах земной. Соломон считает увеличение населения Израиля результатом исполнения Божиего обетования Аврааму (Быт 13:16; Быт 22:17).

1:10 премудрость. Летописец указывает на то, что способностью установить идеальный порядок в стране Соломон был обязан дарованной ему свыше мудрости. В этом Соломон является прообразом Христа, Который есть воплощенная Премудрость Божия (Ис 11:1−2; Кол 2:3).

1:13 Рассказ о свершении Соломоном жертвоприношений в Иерусалиме (3Цар 3:15) летописец опускает, равно как и следующий непосредственно за ним эпизод разрешения Соломоном спора двух блудниц (3Цар 3:16−28), в качестве главного проявления его мудрости представляя строительство храма.

1:14−17 Летописец сообщает, что Бог выполнит обещание дать Соломону богатство (1:12).

Распространение влияния Соломона.