2 Карыньцянам 1 глава

Другое пасланьне да Карыньцянаў Апостала Паўла
Пераклад Антонія Бокуна → Синодальный перевод (СВ)

 
 

Павал, з волі Божай апостал Ісуса Хрыста, і Цімафей, брат, — царкве Божай, што ў Карыньце, з усімі сьвятымі, якія ў-ва ўсёй Ахаі:
 
Павел, волею Божиею апостол Иисуса Христа, и Тимофей, брат, — церкви Божией, находящейся в Коринфе, со всеми святыми по всей Ахаии:

ласка вам і супакой ад Бога Айца нашага і Госпада Ісуса Хрыста.
 
благодать вам и мир от Бога, Отца нашего, и Господа Иисуса Христа.

Дабраслаўлёны Бог і Айцец Госпада нашага Ісуса Хрыста, Айцец міласэрнасьці і Бог усякага пацяшэньня,
 
Благословен Бог и Отец Господа нашего Иисуса Христа, Отец милосердия и Бог всякого утешения,

Які пацяшае нас у кожным прыгнёце нашым, каб мы маглі пацяшаць тых, якія ў-ва ўсялякім прыгнёце, пацяшэньнем, якім Бог пацяшае нас!
 
утешающий нас во всякой скорби нашей, чтобы и мы могли утешать находящихся во всякой скорби тем утешением, которым Бог утешает нас самих!

Бо як памнажаюцца ў нас пакуты Хрыстовыя, гэтак праз Хрыста памнажаецца і пацяшэньне нашае.
 
Ибо по мере, как умножаются в нас страдания Христовы, умножается Христом и утешение наше.

А калі мы сьціснутыя, дык дзеля вашага пацяшэньня і збаўленьня, якое зьдзяйсьняецца праз перажываньне тых самых пакутаў, якія і мы церпім. Калі мы пацешаныя, дык дзеля вашага пацяшэньня і збаўленьня.
 
Скорбим ли мы, скорбим для вашего утешения и спасения, которое совершается перенесением тех же страданий, какие и мы терпим.

І надзея нашая на вас цьвёрдая, бо мы ведаем, што вы супольнікі як пакутаў, так і пацяшэньня.
 
И надежда наша о вас тверда. Утешаемся ли, утешаемся для вашего утешения и спасения, зная, что вы участвуете как в страданиях наших, так и в утешении.

Бо мы ня хочам, каб вы, браты, ня ведалі пра наш прыгнёт, які стаўся нам у Азіі, бо бязьмерна цяжка было нам і па-над сілу, так што мы згубілі надзею застацца жывымі.
 
Ибо мы не хотим оставить вас, братья, в неведении о скорби нашей, бывшей с нами в Асии, потому что мы отягчены были чрезмерно и сверх силы, так что не надеялись остаться в живых.

Але мы мелі самі ў сабе прысуд сьмяротны, каб спадзявацца не на саміх сябе, але на Бога, Які ўваскрашае мёртвых,
 
Но сами в себе имели приговор к смерти, для того чтобы надеяться не на самих себя, но на Бога, воскрешающего мертвых,

Які і выбавіў нас ад так вялікай сьмерці, і выбаўляе, на Якога спадзяемся, што і яшчэ выбаўляць будзе
 
Который избавил нас от столь близкой смерти и избавляет и на Которого надеемся, что и еще избавит

пры дапамозе і вашай малітвы за нас, каб за дараванае нам па просьбе многіх дзякавалі за нас многія.
 
при содействии и вашей молитвы за нас, дабы за дарованное нам, по ходатайству многих, многие возблагодарили за нас.

Бо пахвала нашая гэткая — сьведчаньне сумленьня нашага, што мы ў прастаце і шчырасьці Божай, не ў цялеснай мудрасьці, але ў ласцы Божай жылі ў сьвеце, а асабліва ў вас.
 
Ибо похвала наша эта есть свидетельство совести нашей, что мы в простоте и богоугодной искренности, не по плотской мудрости, но по благодати Божией, жили в мире, особенно же у вас.

Бо мы пішам вам ня што іншае, але тое, што вы чытаеце ці пазнаяцё, а спадзяюся, што да канца спазнаеце,
 
И мы пишем вам не иное, как то, что вы читаете или разумеете и что, как надеюсь, до конца уразумеете,

як вы часткова і даведаліся ад нас, што мы — пахвала вашая, як і вы — нашая, у дзень Госпада Ісуса.
 
так как вы отчасти и уразумели уже, что мы будем вашей похвалой, равно и вы — нашей, в день Господа нашего Иисуса Христа.

І з гэтай пэўнасьцю я хацеў прыйсьці да вас раней, каб вы другі раз мелі ласку,
 
И в этой уверенности я намеревался прийти к вам раньше, чтобы вы вторично получили благодать,

і праз вас прайсьці ў Македонію, і зноў з Македоніі прыйсьці да вас, а вы правялі б мяне ў Юдэю.
 
и через вас пройти в Македонию, из Македонии же опять прийти к вам; а вы проводили бы меня в Иудею.

Маючы гэткую пастанову, ці я лёгкадумна зрабіў? Ці тое, што я пастанаўляю, паводле цела пастанаўляю, каб было ў мяне «Так, так» і «Не, не»?
 
Имея такое намерение, легкомысленно ли я поступил? Или то, что я предпринимаю, по плоти предпринимаю, так что у меня то «да» — «да», то «нет» — «нет»?

Верны ж Бог, што слова нашае да вас не было «Так» і «Не»!
 
Верен Бог, что слово наше к вам не было то «да», то «нет».

Бо Сын Божы, Ісус Хрыстос, Якога мы ў вас абвяшчалі, і я, і Сілуан, і Цімафей, ня быў «Так» і «Не», але было ў Ім «Так».
 
Ибо Сын Божий, Иисус Христос, проповеданный у вас нами: мной, и Силуаном, и Тимофеем, — не был «да» и «нет», но в Нем было «да»,

Бо ўсе абяцаньні Божыя ў Ім «Так» і ў Ім «Амэн», на славу Богу праз нас.
 
ибо все обетования Божии в Нем — «да» и в Нем — «аминь», — во славу Божию, через нас.

А Той, Які зацьвердзіў нас з вамі ў Хрысьце і памазаў нас, ёсьць Бог,
 
Утверждающий же нас с вами во Христе и помазавший нас — Бог,

Які і запячатаў нас, і даў заруку Духа ў сэрцы нашыя.
 
Который и запечатлел нас и дал залог Духа в сердца наши.

Прызываю Бога ў сьведкі на душу маю, што, шкадуючы вас, я дагэтуль не прыйшоў у Карынт;
 
Бога призываю в свидетели на душу мою, что, щадя вас, я до сих пор не приходил в Коринф;

не таму, што мы пануем над вераю вашай, але мы супрацоўнікі ў радасьці вашай, бо ў веры вы стаіцё.
 
не потому будто мы берем власть над верой вашей, но мы содействуем радости вашей, ибо верой вы тверды.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.