Пераклад Антонія Бокуна
1 Словы Ярэміі, сына Хэлькіі, са сьвятароў, якія [былі] ў Анатоце ў зямлі Бэн’яміна.
2 Да яго было слова ГОСПАДА ў дні Ёсіі, сына Амона, валадара Юды, у трынаццатым годзе валадараньня ягонага,
3 і ў дні Егаякіма, сына Ёсіі, валадара Юды, аж да канца адзінаццатага году Сэдэкіі, сына Ёсіі, валадара Юды, аж да няволі Ерусаліму ў пятым месяцы.
4 І было да мяне слова ГОСПАДА, кажучы:
5 «Перш, чым Я ўфармаваў цябе ва ўлоньні [маці], Я ведаў цябе; перш, чым ты выйшаў з чэрава, Я пасьвяціў цябе, прарокам для народаў Я паставіў цябе».
6 А я сказаў: «Госпадзе ГОСПАДЗЕ! Вось, я ня ўмею гаварыць, бо я яшчэ юнак!»
7 І сказаў ГОСПАД мне: «Не кажы: “Я юнак”, бо да ўсіх, да каго Я цябе пашлю, ты пойдзеш, і ўсё, што Я табе загадаю, будзеш казаць.
8 Ня бойся абліччаў іхніх, бо Я з табою, каб цябе захоўваць, кажа ГОСПАД».
9 І выцягнуў ГОСПАД руку Сваю, і дакрануўся да вуснаў маіх, і сказаў ГОСПАД мне: «Вось, Я кладу слова Маё ў вусны твае.
10 Глядзі, Я стаўлю цябе сёньня над народамі і валадарствамі, каб вырываў і разбураў, каб нішчыў і руйнаваў, каб садзіў і будаваў».
11 І было слова ГОСПАДА да мяне, кажучы: «Што ты бачыш, Ярэмія?» І я сказаў: «Бачу галінку дрэва мігдалёвага».
12 І сказаў ГОСПАД мне: «Добра бачыш, бо Я пільную слова Маё, каб споўніць яго».
13 І было слова ГОСПАДА да мяне другі раз, кажучы: «Што ты бачыш?» Я адказаў: «Бачу кацёл, які кіпіць, і аблічча ягонае [нахілена] з паўночнага боку».
14 І сказаў мне ГОСПАД: «З поўначы прыйдзе загуба на ўсіх жыхароў зямлі.
15 Бо вось, Я паклічу плямёны валадарстваў поўначы, кажа ГОСПАД, і яны прыйдуць, і паставяць кожны пасад свой каля ўваходу ў брамы Ерусаліму і супраць усіх муроў ягоных навокал, і супраць усіх гарадоў Юды.
16 І Я выдам прысуд на іх за ўсю ліхоту іхнюю, што пакінулі Мяне, і кадзілі багам чужым, і пакланяліся творам рук сваіх.
17 А ты падперажы сьцёгны твае і ўстань, і прамоў да іх усё, што Я табе загадаю. Ня бойся абліччаў іхніх, каб Я не напоўніў цябе страхам перад абліччам іхнім.
18 І вось, сёньня Я раблю цябе горадам умацаваным, слупом жалезным і мурам мядзяным супраць усёй зямлі гэтай, супраць валадароў Юды, супраць князёў іхніх, супраць сьвятароў іхніх і супраць народу зямлі гэтай.
19 І яны будуць ваяваць супраць цябе, але не перамогуць цябе, бо Я з табою, кажа ГОСПАД, каб ратаваць цябе».
Комментарии МакДональда
I. ВВЕДЕНИЕ: ПРИЗВАНИЕ И ПРОРОЧЕСКАЯ МИССИЯ ИЕРЕМИИ (Гл. 1)
1:1−10 В первой главе книги мы знакомимся с Иеремией, сыном Хелкииным, которого Бог призывает на пророческое служение и дает соответствующие указания. Об отце Иеремии сказано, что он был одним из священников в Анафофе, в земле Вениаминовой. Еще до того, как он родился, Бог пророком поставил его (ст. 5). Человеческая природа Иеремии противилась такому предназначению (ст. 6), но Божья сила укрепила пророка (ст. 8−9), сделав его вестником гибели и надежды (ст. 10). Вильям Келли удачно характеризует жизнь и служение Иеремии:
«Вдумчивый читатель не может не поразиться тому, насколько ощутимо различие между Иеремией и Исаией — и в стиле, и в самом характере пророков. В послании Иеремии не раскрываются величественные замыслы Бога для всего мира, центром которого является Израиль; его пророчества в первую очередь вскрывают нравственное состояние Божьего народа. Конечно, суд над язычниками также имеет место, и все же, главная задача пророка — пробудить совесть иудеев, и чтобы достичь этого, Дух Святой поразительно часто использует личный опыт самого Иеремии. Никакой другой пророк не уделяет столько внимания самоанализу — своих мыслей, эмоций, поведения, состояния духа».
1:11−19 Далее, Господь наставляет Иеремию, используя наглядные примеры: миндальное дерево и кипящий котел. Миндальное дерево, цветение которого служит первым признаком весны, означает, что близко исполнение Божьего Слова (ст. 11−12). Кипящий котел (лицо его со стороны севера) символизирует Вавилон, ярость которого вот-вот изольется на Иуду — на народ, забывший Бога и обратившийся к идолам (ст. 13−16). Иеремия должен будет провозглашать не очень-то популярные пророчества против царей Иуды, против князей его, против священников его и против народа. Но Господь укрепит его. Хотя враги будут ратовать против пророка, Бог будет с ним, чтобы избавлять (ст. 17−19).