Пераклад Антонія Бокуна
1 Пасьля сьмерці Егошуа пыталіся сыны Ізраіля ў ГОСПАДА, кажучы: «Хто з нас першы выступіць супраць Хананейцаў ваяваць з імі?»
2 ГОСПАД адказаў ім: «Няхай выступіць Юда, бо Я аддаў зямлю гэтую ў рукі ягоныя».
3 І сказаў Юда Сымону, брату свайму: «Увайдзі са мной у жэрабя маё і будзем разам ваяваць супраць Хананейцаў, а я ўвайду з табой у жэрабя тваё». І пайшоў з ім Сымон.
4 І пайшоў Юда, і аддаў ГОСПАД у рукі іхнія Хананейцаў і Пэрэзэяў, і ў Бэзэку выбілі яны дзесяць тысячаў мужчын.
5 У Бэзэку сустрэліся яны з Адоні-Бэзэкам і ваявалі з ім, і перамаглі Хананейцаў і Пэрэзэяў.
6 І Адоні-Бэзэк уцёк, але яны дагналі яго, і схапілі, і адрэзалі вялікія пальцы на руках і нагах ягоных.
7 І сказаў Адоні-Бэзэк: «Семдзясят валадароў з адрэзанымі вялікімі пальцамі на руках і нагах зьбіралі крошкі пад сталом маім. І як я рабіў, так і мне Бог адплаціў». І завялі яго ў Ерусалім, і там ён памёр.
8 І ваявалі сыны Юды з Ерусалімам, і захапілі яго, і выбілі яго вострывам мяча, а горад спалілі агнём.
9 Потым зыйшлі сыны Юды і ваявалі супраць Хананейцаў, якія жылі ў гарах, у Нэгеве і ў Шэфэлі.
10 І пайшоў Юда супраць Хананейцаў, якія жылі ў Хеўроне, што раней называўся Кірыят-Арба, і пабіў Шэшая, Ахімана і Тальмая.
11 Адтуль пайшоў ён супраць жыхароў Дэбіру, які раней называўся Кірыят-Сэфэр.
12 І сказаў Халеў: «Хто нападзе на Кірыят-Сэфэр і здабудзе яго, таму дам за жонку Ахсу, дачку маю».
13 І здабыў яго Атніэль, сын Кеназа, малодшага брата Халева, і Халеў аддаў яму за жонку Ахсу, дачку сваю.
14 Калі яна прыйшла, ён намовіў яе, каб прасіла ў бацькі свайго поля. І калі яна зьлезла з асла, сказаў ёй Халеў: «Што табе?»
15 А яна адказала: «Дай мне дабраславенства, бо даў ты мне зямлю Нэгеў. Дай мне крыніцы водаў». І даў ёй Халеў крыніцы верхнія і крыніцы нізавыя.
16 Сыны Кенэя, цесьця Майсея, выйшлі з гораду Пальмаў з сынамі Юды ў пустыню Юды, якая на поўдзень ад Араду, і там абжыліся з народам.
17 І пайшоў Юда з братам сваім Сымонам, і разам напалі яны на Хананейцаў, якія жылі ў Цэфаце, і аблажылі іх закляцьцем, і назвалі горад гэты Харма.
18 І Юда здабыў Газу і ваколіцы ейныя, Ашкелён і ваколіцы ягоныя, Экрон і ваколіцы ягоныя.
19 І ГОСПАД быў з Юдам, і ён захапіў горы, але ня мог выгнаць жыхароў даліны, бо мелі яны калясьніцы жалезныя.
20 Халеву аддалі Хеўрон, як сказаў Майсей, і выгнаў ён адтуль трох сыноў Анака.
21 А сыны Бэн’яміна ня выгналі з Ерусаліму жыхароў ягоных, Евусэяў; і жывуць Евусэі па сёньняшні дзень разам з сынамі Бэн’яміна ў Ерусаліме.
22 Таксама дом Язэпа пайшоў ў Бэтэль, і ГОСПАД быў з імі.
23 І дом Язэпа выведваў Бэтэль, што раней называўся Люз,
24 і ўбачылі выведчыкі чалавека, які выходзіў з гораду, і сказалі яму: «Пакажы нам уваход у горад, і мы зьявім табе міласэрнасьць».
25 І ён паказаў ім уваход у горад, яны выбілі горад вострывам мяча, а чалавека таго і ўсю сям’ю ягоную адпусьцілі.
26 І чалавек той пайшоў у зямлю Хетаў, і заснаваў там горад, і назваў яго Люз, які гэтак называецца па сёньняшні дзень.
27 А Манаса не здабыў Бет-Шэан і Таанах з ваколіцамі іхнімі, і жыхароў Дору, і Іблеаму, і Мэгіддо з ваколіцамі іхнімі, і засталіся Хананейцы жыць на гэтай зямлі.
28 А калі Ізраільцяне ўмацаваліся, яны зрабілі Хананейцаў прыгоннымі, але іх ня выгналі.
29 І Эфраім ня выгнаў Хананейцаў, што жылі ў Гезэры, і Хананейцы жылі сярод іх у Гезэры.
30 І Завулён ня выгнаў жыхароў Кітрону і Нагалалу, і Хананейцы жылі між іх, і сталіся ў іх прыгоннымі.
31 Асэр ня выгнаў жыхароў Акко, Сідону, Ахлябу, Ахзібу, Гэльбы, Афэка і Рэхову.
32 І жыў Асэр сярод Хананейцаў, жыхароў той зямлі, бо ня выгнаў іх.
33 Нэфталі ня выгнаў жыхароў Бэт-Шэмешу і Бэт-Анату, і жыў між Хананейцаў, жыхароў зямлі гэтай, і жыхары Бэт-Шэмешу і Бэт-Анату былі ў яго прыгоннымі.
34 І выпхнулі Амарэйцы сыноў Дана ў горы, і не далі ім зыйсьці ў даліну.
35 Амарэйцы жылі ў Гар-Хэрэсе, у Аялоне і ў Шаальбіме. І цяжэла над імі рука дому Язэпа, і яны былі ў яго прыгоннымі.
36 А межы Амарэйцаў цягнуліся ад узвышша Акраббім і да Сэлі і вышэй.
Комментарии МакДональда
I. ОБЗОР И ПРОСМОТР (1:1 — 3:6)
A. Оглядываясь назад (1:1 — 2:10)
1:1−3 После смерти Иисуса Навина (см. 2:8), колено Иуды возглавило войну с Хананеями на юге. Несмотря на Божье обещание победы, Иуда искал помощи у колена Симеона, этим показав, что их вера не полагалась полностью на Слово Божье.
1:4−7 Первую победу они одержали над жителями Везека. Убив десять тысяч людей, они отрезали царю большие пальцы на руках и ногах, как он это делал со своими врагами. Его нужно было предать смерти, как заповедал Господь (Втор 7:24), но вместо этого его просто изувечили. Потом его отвезли в Иерусалим, где он и умер. Это предвестило непослушание Израиля по отношению к язычникам, находящимся на израильской земле. Вместо того, чтобы их полностью истребить, Израильтяне их только калечили. Такое частичное послушание являлось непослушанием и много стоило Иудеям впоследствии.
1. Благочестивое наследие Самсона (Гл. 13)
2. Праздник и загадка Самсона (Гл. 14)
3. Ответные меры Самсона(Гл. 15)
4. Самсон обманут Далидой(Гл. 16)
III. РЕЛИГИОЗНЫЙ, МОРАЛЬНЫЙ И ПОЛИТИЧЕСКИЙ УПАДОК (Гл. 17−21)
A. Религиозные основания Михи (Гл. 17)
Б. Миха и сыны Дана (Гл. 18)
B. Левит и его наложница (Гл. 19)
Г. Война с Вениамином (Гл. 20−21)
1:8 В какой-то степени Иуде сопутствовал успех в захвате Иерусалима, когда они подожгли город. Но ни Иуде, ни Вениамину не удалось выдворить Иевусеев из их крепости (см. комментарий к Иисусу Навину 15:21−63). Это произошло только во время правления Давида (2Цар 5:6−7).
1:9−15 Захват Хеврона здесь приписывается Иуде; 14 и 15 главы Иисуса Навина говорят о том, что Халев захватил этот город. Здесь нет никаких расхождений, так как Халев был из колена Иуды. Эти стихи (9, 10), вероятно, ссылаются на захват города Халевом (см. ст. 20), а не на военную операцию, последовавшую после смерти Иисуса Навина, так же как захват Кириаф-Сефера Гофониилом повторно описывается в стихах 11−15, хотя он произошел до этого (Нав 15:16−19).
1:16 Кенеяне продолжали жить с детьми Иуды, несмотря на то, что они (Кенеяне), на самом деле, так и не обратились к Богу.
1:17−21 Другие завоевания Иуды включают города: Хорма, Газа, Аскалон и Екрон, но эти завоевания были не полными. У обитателей долин были железные колесницы, а у Иуды не хватило веры пойти в наступление. Они не захотели проявить стойкость в трудных обстоятельствах. Стих 21 указывает на то, что книга Судей была написана до того, как Давид захватил Иерусалим.
1:22−26 Другие победы приписываются только двум коленам Иосифа. (Вероятно, эти стихи ссылаются на захват Вефиля еще при жизни Иисуса Навина (Нав 12:16), так же, как и предыдущие стихи, касающиеся Хеврона и Кириаф-Сефера, возвращают нас к дням этого великого воеводы). Они напали на город Вефиль, ранее называвшийся Луз, и разрушили его. Но их ошибка заключалась в том, что они пообещали безопасность изменнику, работавшему на их стороне. Он сразу же начал строить еще один город под названием Луз в земле Хеттеев. Неосужденный грех выживает, и с ним придется столкнуться позже.
1:27−36 В оставшихся стихах этой главы говорится о том, как у семи центральных и северных колен не получилось выдворить Хананеев со своей территории: колен Вениамина (ст. 21), Манассии (ст. 27−28), Ефрема (ст. 29), Завулона (ст. 30), Асира (ст. 31−32), Неффалима (ст. 33) и Дана (ст. 34−36).