Прыповесьцяў 1 глава

Кніга Прыповесьцяў
Пераклад Антонія Бокуна → Синода́льный перево́д

 
 

Прыповесьці Салямона, сына Давіда, валадара Ізраіля,
 
При́тчи Соломо́на, сы́на Дави́дова, царя́ Изра́ильского,

каб спазнаць мудрасьць і настаўленьне, зразумець словы розуму,
 
что́бы позна́ть му́дрость и наставле́ние, поня́ть изрече́ния ра́зума;

каб атрымаць настаўленьні ў разважлівасьці, праведнасьці, судзе і справядлівасьці,
 
усво́ить пра́вила благоразу́мия, правосу́дия, суда́ и правоты́;

каб неразумным даць разумнасьць, юнаку — веды і разважлівасьць.
 
просты́м дать смышлёность, ю́ноше — зна́ние и рассуди́тельность;

Мудры няхай слухае і павялічвае веды, а разумны няхай прыдбае мудрыя думкі,
 
послу́шает му́дрый — и умно́жит позна́ния, и разу́мный найдёт му́дрые сове́ты;

каб зразумець выслоўе і прыповесьць, словы мудрых і загадкі іхнія.
 
что́бы разуме́ть при́тчу и замыслова́тую речь, слова́ мудрецо́в и зага́дки их.

Страх перад ГОСПАДАМ — пачатак веданьня. Неразумныя пагарджаюць мудрасьцю і настаўленьнем.
 
Нача́ло му́дрости — страх Госпо́день; глупцы́ то́лько презира́ют му́дрость и наставле́ние.

Сыне мой, паслухай перасьцярогаў бацькі твайго і не адкідай настаўленьняў маці тваёй,
 
Слу́шай, сын мой, наставле́ние отца́ твоего́ и не отверга́й заве́та ма́тери твое́й,

бо яны — прывабны вянок на галаве тваёй і каштоўныя каралі на шыі тваёй.
 
потому́ что э́то — прекра́сный вено́к для головы́ твое́й и украше́ние для ше́и твое́й.

Сыне мой, калі б цябе намаўлялі грэшнікі, не далучайся да іх.
 
Сын мой! е́сли бу́дут склоня́ть тебя́ гре́шники, не соглаша́йся;

Калі яны скажуць: «Хадзем з намі! Зробім засаду дзеля праліцьця крыві; наставім без прычыны пастку на нявіннага;
 
е́сли бу́дут говори́ть: «иди́ с на́ми, сде́лаем заса́ду для уби́йства, подстережём непоро́чного без вины́,

праглынем іх жыўцом, як пекла, і цалкам, як тых, што зыходзяць у магілу;
 
живы́х прогло́тим их, как преиспо́дняя, и — це́лых, как нисходя́щих в моги́лу;

знойдзем усялякія каштоўнасьці, напоўнім дамы свае здабычаю.
 
наберём вся́кого драгоце́нного иму́щества, напо́лним домы́ на́ши добы́чею;

Жэрабя сваё кідай разам з намі, няхай адзін мех будзе для нас усіх».
 
жре́бий твой ты бу́дешь броса́ть вме́сте с на́ми, склад оди́н бу́дет у всех нас», —

Сыне мой, не хадзі з імі, устрымай нагу тваю ад сьцежкі іхняй,
 
сын мой! не ходи́ в путь с ни́ми, удержи́ но́гу твою́ от стези́ их,

бо ногі іхнія бягуць да злачынства і сьпяшаюцца на праліцьцё крыві.
 
потому́ что но́ги их бегу́т ко злу и спеша́т на проли́тие кро́ви.

Бо надарэмна настаўляецца сетка на вачах усяго птаства.
 
В глаза́х всех птиц напра́сно расставля́ется сеть,

А яны цікуюць на ўласную кроў, робяць засаду супраць душы сваёй.
 
а де́лают заса́ду для их кро́ви и подстерега́ют их ду́ши.

Такія вось сьцежкі кожнага, хто прагне чужога даброцьця; яно забірае душу таго, хто завалодае ім.
 
Таковы́ пути́ вся́кого, кто а́лчет чужо́го добра́: оно́ отнима́ет жизнь у завладе́вшего им.

Мудрасьць гукае на вуліцах, на плошчах узьнімае голас свой,
 
Прему́дрость возглаша́ет на у́лице, на площадя́х возвыша́ет го́лос свой,

на скрыжаваньнях шумлівых дарог кліча, у брамах гарадзкіх гучаць яе словы:
 
в гла́вных места́х собра́ний пропове́дует, при вхо́дах в городски́е воро́та говори́т речь свою́:

«Дакуль, неразумныя, будзеце любіць неразумнасьць; дакуль, насьмешнікі, будзеце захапляцца насьмешкамі сваімі, а невукі — пагарджаць веданьнем?
 
«доко́ле, неве́жды, бу́дете люби́ть неве́жество? доко́ле бу́йные бу́дут услажда́ться бу́йством? доко́ле глупцы́ бу́дут ненави́деть зна́ние?

Зьвярніцеся да настаўленьня майго, і я выльлю на вас духа майго, і абвяшчу вам словы мае.
 
Обрати́тесь к моему́ обличе́нию: вот, я изолью́ на вас дух мой, возвещу́ вам слова́ мои́.

Вось жа я клікала, але вы адмаўляліся, працягвала руку сваю, але ніхто не зьвярнуў увагі.
 
Я звала́, и вы не послу́шались; простира́ла ру́ку мою́, и не́ бы́ло внима́ющего;

Вы ўзгардзілі радай маёю і адкінулі дакараньні мае.
 
и вы отве́ргли все мои́ сове́ты, и обличе́ний мои́х не при́няли.

Дык і я буду сьмяяцца з падзеньня вашага, і насьміхацца буду, калі прыйдзе на вас жах.
 
За то и я посмею́сь ва́шей поги́бели; пора́дуюсь, когда́ придёт на вас у́жас;

Калі нахлыне жах, як бура, і загуба ваша, быццам віхура, калі прыйдуць на вас трывога і гора,
 
когда́ придёт на вас у́жас, как бу́ря, и беда́, как вихрь, принесётся на вас; когда́ пости́гнет вас скорбь и теснота́.

тады будуць клікаць мяне, але я не адкажу, будуць шукаць мяне, і ня знойдуць мяне.
 
Тогда́ бу́дут звать меня́, и я не услы́шу; с утра́ бу́дут иска́ть меня́, и не найду́т меня́.

Бо яны зьненавідзелі веданьне і ня выбралі для сябе страху перад ГОСПАДАМ,
 
За то, что они́ возненави́дели зна́ние и не избра́ли для себя́ стра́ха Госпо́дня,

і не пайшлі за парадамі маімі, і ўзгардзілі перасьцярогамі маімі.
 
не при́няли сове́та моего́, презре́ли все обличе́ния мои́;

Дык няхай ядуць яны плады шляху свайго і насыцяцца намерамі сваімі.
 
за то и бу́дут они́ вкуша́ть от плодо́в путе́й свои́х и насыща́ться от по́мыслов их.

Бо адступніцтва неразумных заб’е іх, бяздумнасьць дурняў загубіць іх.
 
Потому́ что упо́рство неве́жд убьёт их, и беспе́чность глупцо́в погу́бит их,

А хто слухае мяне, будзе жыць бясьпечна, будзе спакойны, не баючыся зла».
 
а слу́шающий меня́ бу́дет жить безопа́сно и споко́йно, не страша́сь зла».



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.