Ісаі 1 глава

Кніга прарока Ісаі
Пераклад Антонія Бокуна → Синода́льный перево́д

 
 

Відзеж Ісаі, сына Амоса, які ён бачыў адносна Юды і Ерусаліму ў дні Узіі, Ётама, Ахаза і Эзэкіі, валадароў Юды.
 
Виде́ние Иса́ии, сы́на Амо́сова, кото́рое он ви́дел об Иуде́е и Иерусали́ме, во дни О́зии, Иоафа́ма, Аха́за, Езеки́и — царе́й Иуде́йских.

Слухайце, нябёсы, і ты, зямля, прыхілі вушы, бо ГОСПАД прамаўляе: «Я выкарміў сыноў і ўзгадаваў іх, а яны пайшлі супраць Мяне.
 
Слу́шайте, небеса́, и внима́й, земля́, потому́ что Госпо́дь говори́т: Я воспита́л и возвы́сил сынове́й, а они́ возмути́лись про́тив Меня́.

Вол ведае гаспадара свайго, і асёл — жолаб уласьніка свайго, а Ізраіль ня ведае [Мяне], народ Мой не разумее».
 
Вол зна́ет владе́теля своего́, и осёл — я́сли господи́на своего́; а Изра́иль не зна́ет Меня́, наро́д Мой не разуме́ет.

Гора табе, народ грэшны, народ, абцяжараны беззаконьнем, насеньне ліхадзейскае, сыны сапсутасьці! Вы пакінулі ГОСПАДА, пагардзілі Сьвятым Ізраіля, павярнуліся сьпінай [да Яго].
 
Увы́, наро́д гре́шный, наро́д, обременённый беззако́ниями, пле́мя злоде́ев, сыны́ поги́бельные! Оста́вили Го́спода, презре́ли Свято́го Изра́илева, — поверну́лись наза́д.

Дзе вас яшчэ ўдарыць, калі вы множыце злачынствы? Уся галава хворая, і ўсё сэрца млоснае;
 
Во что вас бить ещё, продолжа́ющие своё упо́рство? Вся голова́ в я́звах, и всё се́рдце исча́хло.

ад стапы нагі аж да чубу галавы няма на ім месца здаровага, раны і сінякі, і апухлыя шнары, не агледжаныя, не перавязаныя, і алеем не злагоджаныя.
 
От подо́швы ноги́ до те́мени головы́ нет у него́ здоро́вого ме́ста: я́звы, пя́тна, гноя́щиеся ра́ны, неочи́щенные и необвя́занные и не смягчённые еле́ем.

Зямля вашая спустошана, гарады вашыя агнём папалены; чужынцы топчуць палеткі вашыя на вачах вашых; спусташэньне як пасьля зьнішчэньня Садому.
 
Земля́ ва́ша опустошена́; города́ ва́ши сожжены́ огнём; поля́ ва́ши в ва́ших глаза́х съеда́ют чужи́е; все опусте́ло, как по́сле разоре́ния чужи́ми.

Дачка Сыёну пакінута як намёт у вінаградніку, як будан у агародзе, як горад у аблозе.
 
И оста́лась дщерь Сио́на, как шатёр в виногра́днике, как шала́ш в огоро́де, как осаждённый го́род.

Калі б ГОСПАД Магуцьцяў не пакінуў нам рэшты, сталіся б мы як Садом, былі б падобныя да Гаморы.
 
Е́сли бы Госпо́дь Савао́ф не оста́вил нам небольшо́го оста́тка, то мы бы́ли бы то же, что Содо́м, уподо́бились бы Гомо́рре.

Слухайце слова ГОСПАДА, князі Садомскія, пачуйце закон Бога нашага, народ Гаморы!
 
Слу́шайте сло́во Госпо́дне, князья́ Содо́мские; внима́й зако́ну Бо́га на́шего, наро́д Гомо́ррский!

«Навошта Мне мноства ахвяраў вашых? — кажа ГОСПАД. — Я насычаны цэласпаленьнямі казлоў і тлустасьцю кормных цялятаў; кроў валоў, бараноў і казлоў Мне абрыдла.
 
К чему́ Мне мно́жество жертв ва́ших? говори́т Госпо́дь. Я пресы́щен всесожже́ниями овно́в и ту́ком отко́рмленного скота́, и кро́ви тельцо́в и а́гнцев и козло́в не хочу́.

Калі вы прыходзіце перад аблічча Маё, хто жадае, каб вы тапталі панадворак Мой?
 
Когда́ вы прихо́дите явля́ться пред лицо́ Моё, кто тре́бует от вас, что́бы вы топта́ли дворы́ Мои́?

Не складайце больш ахвяраў пустых! Каджэньне абрыдла Мне. Сьвятаў маладзіка, суботаў і голасу сходаў не магу вытрываць, бо нягодныя ўрачыстасьці [вашыя].
 
Не носи́те бо́льше даро́в тще́тных: куре́ние отврати́тельно для Меня́; новоме́сячий и суббо́т, пра́здничных собра́ний не могу́ терпе́ть: беззако́ние — и пра́зднование!

Брыдзіцца душа Мая сьвятамі маладзіка і ўрачыстасьцямі вашымі. Яны сталіся Мне цяжарам, Я мучуся, іх пераносячы!
 
Новоме́сячия ва́ши и пра́здники ва́ши ненави́дит душа́ Моя́: они́ бре́мя для Меня́; Мне тяжело́ нести́ их.

Калі вы выцягваеце рукі, Я адварочваю вочы Мае ад вас, і нават калі павялічыце малітвы вашыя, ня выслухаю, бо рукі вашыя ў крыві.
 
И когда́ вы простира́ете ру́ки ва́ши, Я закрыва́ю от вас о́чи Мои́; и когда́ вы умножа́ете моле́ния ва́ши, Я не слы́шу: ва́ши ру́ки полны́ кро́ви.

Абмыйцеся, будзьце чыстымі! Прыбярыце ліхоту ўчынкаў вашых з вачэй Маіх! Спыніцеся чыніць зло!
 
Омо́йтесь, очи́ститесь; удали́те злы́е дея́ния ва́ши от оче́й Мои́х; переста́ньте де́лать зло;

Навучыцеся рабіць дабро, рупцеся пра суд, дапамагайце пакрыўджанаму, абараняйце сіротаў, заступайцеся за ўдоваў!
 
научи́тесь де́лать добро́, ищи́те пра́вды, спаса́йте угнетённого, защища́йте сироту́, вступа́йтесь за вдову́.

Тады прыходзьце і спрачайцеся са Мною, — кажа ГОСПАД. Хоць бы грахі вашыя былі, як пурпур, як сьнег стануцца белымі; хоць бы былі чырвоныя, як кармазын, стануцца як воўна.
 
Тогда́ приди́те — и рассу́дим, говори́т Госпо́дь. Е́сли бу́дут грехи́ ва́ши, как багря́ное, — как снег убелю́; е́сли бу́дут красны́, как пу́рпур, — как во́лну убелю́.

Калі вы скарыцеся і будзеце слухаць Мяне, будзеце спажываць даброцьці зямлі.
 
Е́сли захоти́те и послу́шаетесь, то бу́дете вкуша́ть бла́га земли́;

А калі адмовіцеся і ня будзеце слухаць, вынішчыць вас меч, бо гэта сказалі вусны ГОСПАДА!»
 
е́сли же отречётесь и бу́дете упо́рствовать, то меч пожрёт вас: и́бо уста́ Госпо́дни говоря́т.

Як стаўся распусьніцай горад верны, поўны суду? Праведнасьць жыла ў ім, а цяпер — забойцы.
 
Как сде́лалась блудни́цею ве́рная столи́ца, испо́лненная правосу́дия! Пра́вда обита́ла в ней, а тепе́рь — уби́йцы.

Срэбра тваё сталася жужалем, віно зьмяшалася з вадою.
 
Серебро́ твоё ста́ло и́згарью, вино́ твоё испо́рчено водо́ю;

Князі твае — бунтаўнікі і супольнікі злодзеяў; яны ўсе любяць падарункі і гоняцца за хабарамі, а не спагадаюць сіраце, і справа ўдоваў іх не цікавіць.
 
князья́ твои́ — законопресту́пники и соо́бщники воро́в; все они́ лю́бят пода́рки и гоня́ются за мздо́ю; не защища́ют сироты́, и де́ло вдовы́ не дохо́дит до них.

Дзеля гэтага так кажа Госпад, ГОСПАД Магуцьцяў, Моцны Ізраіля: «Я буду цешыцца з супраціўнікаў Маіх, і адпомшчу ворагам Маім.
 
Посему́ говори́т Госпо́дь, Госпо́дь Савао́ф, Си́льный Изра́илев: о, удовлетворю́ Я Себя́ над проти́вниками Мои́ми и отмщу́ врага́м Мои́м!

І павярну руку Маю на цябе, і лугам ачышчу руду тваю, і прыбяру ўсё волава тваё.
 
И обращу́ на тебя́ ру́ку Мою́ и, как в щёлочи, очи́щу с тебя́ при́месь, и отделю́ от тебя́ всё свинцо́вое;

І ўзнаўлю судзьдзяў тваіх, як былі раней, і раднікаў тваіх — як было на пачатку. Тады назавуць цябе Горадам Праведнасьці, Цьвярдыняй вернай».
 
и опя́ть бу́ду поставля́ть тебе́ суде́й, как пре́жде, и сове́тников, как в нача́ле; тогда́ бу́дут говори́ть о тебе́: «го́род пра́вды, столи́ца ве́рная».

Сыён будзе выбаўлены праз правасудзьдзе, а тыя, што навернуцца ў ім — праз праведнасьць.
 
Сио́н спасётся правосу́дием, и обрати́вшиеся сыны́ его́ — пра́вдою;

І [будзе] загуба для адступнікаў і грэшнікаў, і тыя, што пакідаюць ГОСПАДА, загінуць.
 
всем же отсту́пникам и гре́шникам — поги́бель, и оста́вившие Го́спода истребя́тся.

Бо сорамна будзе вам дзеля дуброваў, якія вам падабаюцца, у ганьбе будзеце дзеля садоў, якія вы сабе выбралі.
 
Они́ бу́дут посты́жены за дубра́вы, кото́рые столь вожделе́нны для вас, и посрамлены́ за сады́, кото́рые вы избра́ли себе́;

Бо вы станецеся як той дуб, лісьце якога ссохла, і як сад, у якім няма вады.
 
и́бо вы бу́дете, как дуб, кото́рого лист опа́л, и как сад, в кото́ром нет воды́.

І станецца дужы як зрэб’е, а праца ягоная — як зьнічка, і згараць яны разам, і ня будзе каму тушыць.
 
И си́льный бу́дет отре́пьем, и де́ло его́ — и́скрою; и бу́дут горе́ть вме́сте, — и никто́ не поту́шит.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.