Эзэкіэля 1 глава

Кніга прарока Эзэкіэля
Пераклад Антонія Бокуна → Синода́льный перево́д

 
 

І сталася ў трыццатым годзе, у чацьвёртым [месяцы], у пятым [дні] месяца, і я [стаяў] сярод выгнанцаў над ракою Кевар. Адкрыліся нябёсы, і я бачыў відзеж Божы.
 
И бы́ло в тридца́тый год, в четвёртый ме́сяц, в пя́тый день ме́сяца, когда́ я находи́лся среди́ переселе́нцев при реке́ Хова́ре, отве́рзлись небеса́, и я ви́дел виде́ния Бо́жии.

У пяты [дзень] месяца, а гэта быў пяты год палону валадара Егаякіма,
 
В пя́тый день ме́сяца (э́то был пя́тый год от плене́ния царя́ Иоаки́ма),

было слова ГОСПАДА да Эзэкіэля, сына Бузі, сьвятара, у зямлі Халдэйцаў над ракою Кевар. І была там над ім рука ГОСПАДА.
 
бы́ло сло́во Госпо́дне к Иезекии́лю, сы́ну Ву́зия, свяще́ннику, в земле́ Халде́йской, при реке́ Хова́ре; и была́ на нём там рука́ Госпо́дня.

І я ўбачыў, і вось, вецер гвалтоўны прыйшоў з поўначы, і хмара вялікая, і агонь палючы, і зьзяньне кругом, а ў сярэдзіне ягонай — нібыта бурштын, [які зьзяе] ў сярэдзіне агню.
 
И я ви́дел, и вот, бу́рный ве́тер шёл от се́вера, вели́кое о́блако и клубя́щийся ого́нь, и сия́ние вокру́г него́,

А ў сярэдзіне ягонай было падабенства чатырох [істотаў] жывых; і мелі яны выгляд чалавека.
 
а из среди́ны его́ как бы свет пла́мени из среди́ны огня́; и из среди́ны его́ ви́дно бы́ло подо́бие четырёх живо́тных, — и тако́в был вид их: о́блик их был как у челове́ка;

І кожная мела чатыры абліччы, і кожная мела чатыры крылы.
 
и у ка́ждого четы́ре лица́, и у ка́ждого из них четы́ре крыла́;

Ногі іхнія — ногі простыя, а стопы ног іхніх — як стопы ног цяляці; і блішчэлі яны, як медзь блішчастая.
 
а но́ги их — но́ги прямы́е, и ступни́ ног их — как ступня́ ноги́ у тельца́, и сверка́ли, как блестя́щая медь.

Пад крыламі іхнімі [былі] рукі людзкія па чатырох баках іхніх. Абліччы і крылы [былі] ў-ва ўсіх чатырох.
 
И ру́ки челове́ческие бы́ли под кры́льями их, на четырёх сторона́х их;

І крылы іхнія прылягалі адны да другіх, і яны не адварочваліся, калі ішлі; кожная [істота] ішла проста перад абліччам сваім.
 
и ли́ца у них и кры́лья у них — у всех четырёх; кры́лья их соприкаса́лись одно́ к друго́му; во вре́мя ше́ствия своего́ они́ не обора́чивались, а шли ка́ждое по направле́нию лица́ своего́.

Абліччы іхнія выглядалі як аблічча чалавека і аблічча ільва з правага боку чатырох [істотаў], і як аблічча вала з левага боку чатырох [істотаў], і як аблічча арла ў чатырох [істотаў].
 
Подо́бие лиц их — лицо́ челове́ка и лицо́ льва с пра́вой стороны́ у всех их четырёх; а с ле́вой стороны́ лицо́ тельца́ у всех четырёх и лицо́ орла́ у всех четырёх.

Абліччы іхнія і крылы іхнія былі скіраваныя ўгару, два [крылы] прылягалі адзін да аднаго, а два акрывалі целы іхнія.
 
И ли́ца их и кры́лья их све́рху бы́ли разделены́, но у ка́ждого два крыла́ соприкаса́лись одно́ к друго́му, а два покрыва́ли тела́ их.

І кожная [істота] ішла [проста] перад аблічча сваё, яны ішлі туды, куды іх Дух вёў, і ідучы, не адварочваліся ў хадзе сваёй.
 
И шли они́ ка́ждое в ту сто́рону, кото́рая пред лицо́м его́; куда́ дух хоте́л идти́, туда́ и шли; во вре́мя ше́ствия своего́ не обора́чивались.

А выгляд тых [істотаў] жывых — быццам гарачыя вуглі распаленыя, падобныя да паходняў, якія рухаюцца між тымі [істотамі] жывымі. Агонь зьзяў, і з агню выходзілі маланкі.
 
И вид э́тих живо́тных был как вид горя́щих угле́й, как вид лампа́д; ого́нь ходи́л ме́жду живо́тными, и сия́ние от огня́ и мо́лния исходи́ла из огня́.

І [істоты] жывыя ішлі і варочаліся назад, нібы маланкі.
 
И живо́тные бы́стро дви́гались туда́ и сюда́, как сверка́ет мо́лния.

І я бачыў тыя [істоты] жывыя, а вось, адно кола на зямлі пры кожнай з тых чатырох [істотаў] жывых.
 
И смотре́л я на живо́тных, и вот, на земле́ по́дле э́тих живо́тных по одному́ колесу́ пе́ред четырьмя́ ли́цами их.

Выгляд тых колаў і выраб іхні — як выгляд хрызаліту, і ўсе чатыры мелі той самы выгляд, і выгляд іхні і выраб, нібыта адно кола было ў другім.
 
Вид колёс и устрое́ние их — как вид топа́за, и подо́бие у всех четырёх одно́; и по ви́ду их и по устрое́нию их каза́лось, бу́дто колесо́ находи́лось в колесе́.

Яны ішлі ў хадзе сваёй на чатыры бакі; а калі ішлі, не адварочваліся ў хадзе сваёй.
 
Когда́ они́ шли, шли на четы́ре свои́ сто́роны; во вре́мя ше́ствия не обора́чивались.

Абруч іхні быў велізарны; і выгляд іх і абручоў іхніх у-ва ўсіх чатырох быў поўны вачэй кругом.
 
А обо́дья их — высоки́ и страшны́ бы́ли они́; обо́дья их у всех четырёх вокру́г полны́ бы́ли глаз.

А калі ішлі гэтыя [істоты] жывыя, ішлі колы іхнія разам з імі. Калі [істоты] падымаліся з зямлі, падымаліся таксама колы.
 
И когда́ шли живо́тные, шли и колёса по́дле них; а когда́ живо́тные поднима́лись от земли́, тогда́ поднима́лись и колёса.

Куды кіраваў іх Дух, каб ішлі, яны ішлі туды, куды Дух [хацеў] ісьці, і колы падымаліся з імі, бо дух [істоты] жывой [быў] у колах.
 
Куда́ дух хоте́л идти́, туда́ шли и они́; куда́ бы ни пошёл дух, и колёса поднима́лись наравне́ с ни́ми, и́бо дух живо́тных был в колёсах.

Калі рухаліся [істоты], рухаліся [колы], а калі спыняліся, і [колы] спыняліся; калі яны падымаліся з зямлі, і колы падымаліся, бо дух [істотаў] жывых [быў] у колах.
 
Когда́ шли те, шли и они́; и когда́ те стоя́ли, стоя́ли и они́; и когда́ те поднима́лись от земли́, тогда́ наравне́ с ни́ми поднима́лись и колёса, и́бо дух живо́тных был в колёсах.

Над галовамі гэтых [істотаў] жывых было штосьці, быццам прасьцяг неба, быццам крышталь, які ірдзее, раскінуты над галовамі іхнімі ўгары.
 
Над голова́ми живо́тных бы́ло подо́бие сво́да, как вид изуми́тельного криста́лла, простёртого све́рху над голова́ми их.

А пад прасьцягам былі ўзьнятыя крылы іхнія, адно побач другога; і кожная [істота] мела па два [крылы], якімі закрывалі целы свае.
 
А под сво́дом простира́лись кры́лья их пря́мо одно́ к друго́му, и у ка́ждого бы́ли два крыла́, кото́рые покрыва́ли их, у ка́ждого два крыла́ покрыва́ли тела́ их.

Калі яны ішлі, чуўся шум крылаў іхніх, як шум мноства водаў, як голас Усемагутнага, голас гоману, як гармідар табару [вайсковага]; а калі яны спыняліся, крылы мелі апушчаныя.
 
И когда́ они́ шли, я слы́шал шум кры́льев их, как бы шум мно́гих вод, как бы глас Всемогу́щего, си́льный шум, как бы шум в во́инском ста́не; а когда́ они́ остана́вливались, опуска́ли кры́лья свои́.

І быў голас па-над прасьцягам, які быў над галовамі іхнімі. А калі яны спыняліся, крылы мелі апушчаныя.
 
И го́лос был со сво́да, кото́рый над голова́ми их; когда́ они́ остана́вливались, тогда́ опуска́ли кры́лья свои́.

А па-над прасьцягам, які быў над галовамі іхнімі, было штосьці, падобнае да пасаду, што мела выгляд камяня шафіру, і на тым падабенстве пасаду — быццам постаць чалавека на ім угары.
 
А над сво́дом, кото́рый над голова́ми их, бы́ло подо́бие престо́ла по ви́ду как бы из ка́мня сапфи́ра; а над подо́бием престо́ла бы́ло как бы подо́бие челове́ка вверху́ на нём.

І ўбачыў я нібыта бляск бурштыну і нібыта выгляд агню ўнутры яго наўкола, [пачынаючы] ад таго, што выглядала як сьцёгны, і вышэй. А ўніз ад таго, што выглядала як сьцёгны, бачыў я штосьці, як агонь, і бляск вакол яго.
 
И ви́дел я как бы пыла́ющий мета́лл, как бы вид огня́ внутри́ него́ вокру́г; от ви́да чресл его́ и вы́ше и от ви́да чресл его́ и ни́же я ви́дел как бы не́кий ого́нь, и сия́ние бы́ло вокру́г него́.

Як зьяўленьне вясёлкі на воблаках у дзень дажджлівы, такі быў выгляд бляску таго наўкола. Ён [меў] выгляд, падобны да славы ГОСПАДА. І я ўбачыў яе, і ўпаў на аблічча маё, і пачуў голас, які прамаўляў.
 
В како́м ви́де быва́ет ра́дуга на облака́х во вре́мя дождя́, тако́й вид име́ло э́то сия́ние круго́м.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.