Гебраям 1 глава

Пасланьне да Гебраяў Апостала Паўла
Пераклад Антонія Бокуна → Синода́льный перево́д

Бог, Які шмат разоў і шматлікімі спосабамі здаўна гаварыў да бацькоў праз прарокаў,

Бог, многокра́тно и многообра́зно говори́вший издре́вле отца́м в проро́ках,

у апошнія гэтыя дні прамовіў да нас праз Сына, Якога паставіў за спадкаемцу ўсяго, праз Якога і вякі ўчыніў.

в после́дние дни сии́ говори́л нам в Сы́не, Кото́рого поста́вил насле́дником всего́, че́рез Кото́рого и ве́ки сотвори́л.

Ён, будучы зьзяньнем славы і выразам існасьці Ягонай і ўсё словам моцы Сваёй трымаючы, учыніўшы праз Сябе ачышчэньне грахоў нашых, сеў праваруч велічы на вышынях,

Сей, бу́дучи сия́ние сла́вы и о́браз ипоста́си Его́ и держа́ всё сло́вом си́лы Свое́й, соверши́в Собо́ю очище́ние грехо́в на́ших, воссе́л одесну́ю (престо́ла) вели́чия на высоте́,

стаўшыся лепшым за анёлаў нагэтулькі, наколькі слаўнейшае за іх успадкаеміў імя.

бу́дучи сто́лько превосхо́днее А́нгелов, ско́лько славне́йшее пред ни́ми насле́довал и́мя.

Бо каму з анёлаў сказаў Ён калі: «Ты — Сын Мой, Я сёньня нарадзіў Цябе»? І яшчэ: «Я буду Яму Айцом, і Ён будзе Мне Сынам»?

И́бо кому́ когда́ из А́нгелов сказа́л Бог: «Ты Сын Мой, Я ны́не роди́л Тебя́»? И ещё: «Я бу́ду Ему́ Отцо́м, и Он бу́дет Мне Сы́ном»?

А калі ізноў уводзіць Першароднага ў сусьвет, кажа: «І няхай паклоняцца Яму ўсе анёлы Божыя».

Та́кже, когда́ вво́дит Перворо́дного во вселе́нную, говори́т: «и да покло́нятся Ему́ все А́нгелы Бо́жии».

А наконт анёлаў кажа: «Ён робіць анёламі Сваімі духаў і служыцелямі Сваімі — полымя агню».

Об А́нгелах ска́зано: «Ты твори́шь А́нгелами Свои́ми ду́хов и служи́телями Свои́ми пламене́ющий ого́нь».

А наконт Сына: «Пасад Твой, Божа, на век вечны; кій правасьці — кій валадарства Твайго.

А о Сы́не: «престо́л Твой, Бо́же, в век ве́ка; жезл ца́рствия Твоего́ — жезл правоты́.

Ты палюбіў праведнасьць і зьненавідзеў беззаконьне. Дзеля гэтага памазаў Цябе, Божа, Бог Твой алеем весялосьці больш за таварышаў Тваіх».

Ты возлюби́л пра́вду и возненави́дел беззако́ние, посему́ пома́зал Тебя́, Бо́же, Бог Твой еле́ем ра́дости бо́лее соуча́стников Твои́х».

І: «Ты напачатку, Госпадзе, умацаваў зямлю, і неба — справа рук Тваіх;

И: «в нача́ле Ты, Го́споди, основа́л зе́млю, и небеса́ — де́ло рук Твои́х;

яны загінуць, а Ты застаешся; і ўсе, як шаты, састарэюць,

они́ поги́бнут, а Ты пребыва́ешь; и все обветша́ют, как ри́за,

і, як адзеньне, Ты скруціш іх, і яны зьменяцца; а Ты — Той Самы, і гады Твае ня скончацца».

и как оде́жду свернёшь их, и изме́нятся; но Ты тот же, и лета́ Твои́ не ко́нчатся».

А наконт каго з анёлаў сказаў Ён калі: «Сядзь праваруч Мяне, пакуль пакладу ворагаў Тваіх як падножжа ног Тваіх»?

Кому́ когда́ из А́нгелов сказа́л Бог: «се́ди одесну́ю Меня́, доко́ле положу́ враго́в Твои́х в подно́жие ног Твои́х»?

Ці ня ўсе яны — паслугавальныя духі, якія пасланыя на служэньне дзеля тых, якія маюць успадкаеміць збаўленьне?

Не все ли они́ суть служе́бные ду́хи, посыла́емые на служе́ние для тех, кото́рые име́ют насле́довать спасе́ние?

« 1 глава 2 глава »