Судзьдзяў 1 глава

Кніга Судзьдзяў
Пераклад Антонія Бокуна → Синода́льный перево́д

Пасьля сьмерці Егошуа пыталіся сыны Ізраіля ў ГОСПАДА, кажучы: «Хто з нас першы выступіць супраць Хананейцаў ваяваць з імі?»

По сме́рти Иису́са вопроша́ли сыны́ Изра́илевы Го́спода, говоря́: кто из нас пре́жде пойдёт на Ханане́ев — воева́ть с ни́ми?

ГОСПАД адказаў ім: «Няхай выступіць Юда, бо Я аддаў зямлю гэтую ў рукі ягоныя».

И сказа́л Госпо́дь: Иу́да пойдёт; вот, Я предаю́ зе́млю в ру́ки его́.

І сказаў Юда Сымону, брату свайму: «Увайдзі са мной у жэрабя маё і будзем разам ваяваць супраць Хананейцаў, а я ўвайду з табой у жэрабя тваё». І пайшоў з ім Сымон.

Иу́да же сказа́л Симео́ну, бра́ту своему́: войди́ со мно́ю в жре́бий мой, и бу́дем воева́ть с Ханане́ями; и я войду́ с тобо́ю в твой жре́бий. И пошёл с ним Симео́н.

І пайшоў Юда, і аддаў ГОСПАД у рукі іхнія Хананейцаў і Пэрэзэяў, і ў Бэзэку выбілі яны дзесяць тысячаў мужчын.

И пошёл Иу́да, и преда́л Госпо́дь Ханане́ев и Ферезе́ев в ру́ки их, и поби́ли они́ из них в Везе́ке де́сять ты́сяч челове́к.

У Бэзэку сустрэліся яны з Адоні-Бэзэкам і ваявалі з ім, і перамаглі Хананейцаў і Пэрэзэяў.

В Везе́ке встре́тились они́ с Адони́-Везе́ком, срази́лись с ним и разби́ли Ханане́ев и Ферезе́ев.

І Адоні-Бэзэк уцёк, але яны дагналі яго, і схапілі, і адрэзалі вялікія пальцы на руках і нагах ягоных.

Адони́-Везе́к побежа́л, но они́ погна́лись за ним и пойма́ли его́ и отсекли́ больши́е па́льцы на рука́х его́ и на нога́х его́.

І сказаў Адоні-Бэзэк: «Семдзясят валадароў з адрэзанымі вялікімі пальцамі на руках і нагах зьбіралі крошкі пад сталом маім. І як я рабіў, так і мне Бог адплаціў». І завялі яго ў Ерусалім, і там ён памёр.

Тогда́ сказа́л Адони́-Везе́к: се́мьдесят царе́й с отсечёнными на рука́х и на нога́х их больши́ми па́льцами собира́ли кро́хи под столо́м мои́м; как де́лал я, так и мне возда́л Бог. И привели́ его́ в Иерусали́м, и он у́мер там.

І ваявалі сыны Юды з Ерусалімам, і захапілі яго, і выбілі яго вострывам мяча, а горад спалілі агнём.

И воева́ли сыны́ Иу́дины про́тив Иерусали́ма и взя́ли его́, и порази́ли его́ мечо́м и го́род преда́ли огню́.

Потым зыйшлі сыны Юды і ваявалі супраць Хананейцаў, якія жылі ў гарах, у Нэгеве і ў Шэфэлі.

Пото́м пошли́ сыны́ Иу́дины воева́ть с Ханане́ями, кото́рые жи́ли на гора́х и на полу́денной земле́ и на ни́зменных места́х.

І пайшоў Юда супраць Хананейцаў, якія жылі ў Хеўроне, што раней называўся Кірыят-Арба, і пабіў Шэшая, Ахімана і Тальмая.

И пошёл Иу́да на Ханане́ев, кото́рые жи́ли в Хевро́не (и́мя же Хевро́ну бы́ло пре́жде Кириа́ф-Арбы́), и порази́ли Шеша́я, Ахима́на и Фалма́я.

Адтуль пайшоў ён супраць жыхароў Дэбіру, які раней называўся Кірыят-Сэфэр.

Отту́да пошёл он про́тив жи́телей Дави́ра; и́мя Дави́ру бы́ло пре́жде Кириа́ф-Сефе́р.

І сказаў Халеў: «Хто нападзе на Кірыят-Сэфэр і здабудзе яго, таму дам за жонку Ахсу, дачку маю».

И сказа́л Хале́в: кто порази́т Кириа́ф-Сефе́р и возьмёт его́, тому́ отда́м Ахсу́, дочь мою́, в жену́.

І здабыў яго Атніэль, сын Кеназа, малодшага брата Халева, і Халеў аддаў яму за жонку Ахсу, дачку сваю.

И взял его́ Гофонии́л, сын Кена́за, мла́дшего бра́та Хале́вова, и Хале́в отда́л в жену́ ему́ Ахсу́, дочь свою́.

Калі яна прыйшла, ён намовіў яе, каб прасіла ў бацькі свайго поля. І калі яна зьлезла з асла, сказаў ёй Халеў: «Што табе?»

Когда́ надлежа́ло ей идти́, Гофонии́л научи́л её проси́ть у отца́ её по́ле, и она́ сошла́ с осла́. Хале́в сказа́л ей: что тебе́?

А яна адказала: «Дай мне дабраславенства, бо даў ты мне зямлю Нэгеў. Дай мне крыніцы водаў». І даў ёй Халеў крыніцы верхнія і крыніцы нізавыя.

Ахса́ сказа́ла ему́: дай мне благослове́ние; ты дал мне зе́млю полу́денную, дай мне и исто́чники воды́. И дал ей Хале́в исто́чники ве́рхние и исто́чники ни́жние.

Сыны Кенэя, цесьця Майсея, выйшлі з гораду Пальмаў з сынамі Юды ў пустыню Юды, якая на поўдзень ад Араду, і там абжыліся з народам.

И сыны́ Иофо́ра Кенея́нина, те́стя Моисе́ева, пошли́ из го́рода Пальм с сына́ми Иу́диными в пусты́ню Иу́дину, кото́рая на юг от Ара́да, и пришли́ и посели́лись среди́ наро́да.

І пайшоў Юда з братам сваім Сымонам, і разам напалі яны на Хананейцаў, якія жылі ў Цэфаце, і аблажылі іх закляцьцем, і назвалі горад гэты Харма.

И пошёл Иу́да с Симео́ном, бра́том свои́м, и порази́ли Ханане́ев, жи́вших в Цефа́фе, и преда́ли его́ закля́тию, и оттого́ называ́ется го́род сей Хо́рма.

І Юда здабыў Газу і ваколіцы ейныя, Ашкелён і ваколіцы ягоныя, Экрон і ваколіцы ягоныя.

Иу́да взял та́кже Га́зу с преде́лами её, Аскало́н с преде́лами его́, и Екро́н с преде́лами его́.

І ГОСПАД быў з Юдам, і ён захапіў горы, але ня мог выгнаць жыхароў даліны, бо мелі яны калясьніцы жалезныя.

Госпо́дь был с Иу́дою, и он овладе́л горо́ю; но жи́телей доли́ны не мог прогна́ть, потому́ что у них бы́ли желе́зные колесни́цы.

Халеву аддалі Хеўрон, як сказаў Майсей, і выгнаў ён адтуль трох сыноў Анака.

И отда́ли Хале́ву Хевро́н, как говори́л Моисе́й, и изгна́л он отту́да трёх сыно́в Ена́ковых.

А сыны Бэн’яміна ня выгналі з Ерусаліму жыхароў ягоных, Евусэяў; і жывуць Евусэі па сёньняшні дзень разам з сынамі Бэн’яміна ў Ерусаліме.

Но Иевусе́ев, кото́рые жи́ли в Иерусали́ме, не изгна́ли сыны́ Вениами́новы, и живу́т Иевусе́и с сына́ми Вениами́на в Иерусали́ме до сего́ дня.

Таксама дом Язэпа пайшоў ў Бэтэль, і ГОСПАД быў з імі.

И сыны́ Ио́сифа пошли́ та́кже на Вефи́ль, и Госпо́дь был с ни́ми.

І дом Язэпа выведваў Бэтэль, што раней называўся Люз,

и высма́тривали сыны́ Ио́сифовы Вефи́ль (и́мя же го́роду бы́ло пре́жде Луз).

і ўбачылі выведчыкі чалавека, які выходзіў з гораду, і сказалі яму: «Пакажы нам уваход у горад, і мы зьявім табе міласэрнасьць».

И уви́дели стра́жи челове́ка, иду́щего из го́рода, и сказа́ли ему́: покажи́ нам вход в го́род, и сде́лаем с тобо́ю ми́лость.

І ён паказаў ім уваход у горад, яны выбілі горад вострывам мяча, а чалавека таго і ўсю сям’ю ягоную адпусьцілі.

Он показа́л им вход в го́род, и порази́ли они́ го́род мечо́м, а челове́ка сего́ и всё родство́ его́ отпусти́ли.

І чалавек той пайшоў у зямлю Хетаў, і заснаваў там горад, і назваў яго Люз, які гэтак называецца па сёньняшні дзень.

Челове́к сей пошёл в зе́млю Хетте́ев, и постро́ил го́род и нарёк и́мя ему́ Луз. Э́то и́мя его́ до сего́ дня.

А Манаса не здабыў Бет-Шэан і Таанах з ваколіцамі іхнімі, і жыхароў Дору, і Іблеаму, і Мэгіддо з ваколіцамі іхнімі, і засталіся Хананейцы жыць на гэтай зямлі.

И Мана́ссия не вы́гнал жи́телей Бефса́на и зави́сящих от него́ городо́в, Фаана́ха и зави́сящих от него́ городо́в, жи́телей До́ра и зави́сящих от него́ городо́в, жи́телей Ивлеа́ма и зави́сящих от него́ городо́в, жи́телей Мегиддо́на и зави́сящих от него́ городо́в; и оста́лись Ханане́и жить в земле́ сей.

А калі Ізраільцяне ўмацаваліся, яны зрабілі Хананейцаў прыгоннымі, але іх ня выгналі.

Когда́ Изра́иль пришёл в си́лу, тогда́ сде́лал он Ханане́ев да́нниками, но изгна́ть не изгна́л их.

І Эфраім ня выгнаў Хананейцаў, што жылі ў Гезэры, і Хананейцы жылі сярод іх у Гезэры.

И Ефре́м не изгна́л Ханане́ев, живу́щих в Га́зере; и жи́ли Ханане́и среди́ их в Га́зере.

І Завулён ня выгнаў жыхароў Кітрону і Нагалалу, і Хананейцы жылі між іх, і сталіся ў іх прыгоннымі.

И Завуло́н не изгна́л жи́телей Китро́на и жи́телей Нагло́ла, и жи́ли Ханане́и среди́ их и плати́ли им дань.

Асэр ня выгнаў жыхароў Акко, Сідону, Ахлябу, Ахзібу, Гэльбы, Афэка і Рэхову.

И Аси́р не изгна́л жи́телей А́кко и жи́телей Сидо́на и Ахла́ва, Ахзи́ва, Хе́лвы, Афе́ка и Рехо́ва.

І жыў Асэр сярод Хананейцаў, жыхароў той зямлі, бо ня выгнаў іх.

И жил Аси́р среди́ Ханане́ев, жи́телей земли́ той, и́бо не изгна́л их.

Нэфталі ня выгнаў жыхароў Бэт-Шэмешу і Бэт-Анату, і жыў між Хананейцаў, жыхароў зямлі гэтай, і жыхары Бэт-Шэмешу і Бэт-Анату былі ў яго прыгоннымі.

И Неффали́м не изгна́л жи́телей Вефсами́са и жи́телей Бефана́фа и жил среди́ Ханане́ев, жи́телей земли́ той; жи́тели же Вефсами́са и Бефана́фа бы́ли его́ да́нниками.

І выпхнулі Амарэйцы сыноў Дана ў горы, і не далі ім зыйсьці ў даліну.

И стесни́ли Аморре́и сыно́в Да́новых в гора́х, и́бо не дава́ли им сходи́ть на доли́ну.

Амарэйцы жылі ў Гар-Хэрэсе, у Аялоне і ў Шаальбіме. І цяжэла над імі рука дому Язэпа, і яны былі ў яго прыгоннымі.

И оста́лись Аморре́и жить на горе́ Хере́с, в Аиало́не и Шаалви́ме; но рука́ сыно́в Ио́сифовых одоле́ла Аморре́ев, и сде́лались они́ да́нниками им.

А межы Амарэйцаў цягнуліся ад узвышша Акраббім і да Сэлі і вышэй.

Преде́лы Аморре́ев от возвы́шенности Акрави́м и от Селы́ простира́лись и да́лее.

« 24 глава 2 глава »