Прыповесьцяў 1 глава

Кніга Прыповесьцяў
Пераклад Антонія Бокуна → Подстрочник Винокурова

Прыповесьці Салямона, сына Давіда, валадара Ізраіля,

каб спазнаць мудрасьць і настаўленьне, зразумець словы розуму,

каб атрымаць настаўленьні ў разважлівасьці, праведнасьці, судзе і справядлівасьці,

каб неразумным даць разумнасьць, юнаку — веды і разважлівасьць.

Мудры няхай слухае і павялічвае веды, а разумны няхай прыдбае мудрыя думкі,

каб зразумець выслоўе і прыповесьць, словы мудрых і загадкі іхнія.

Страх перад ГОСПАДАМ — пачатак веданьня. Неразумныя пагарджаюць мудрасьцю і настаўленьнем.

Сыне мой, паслухай перасьцярогаў бацькі твайго і не адкідай настаўленьняў маці тваёй,

бо яны — прывабны вянок на галаве тваёй і каштоўныя каралі на шыі тваёй.

Сыне мой, калі б цябе намаўлялі грэшнікі, не далучайся да іх.

Калі яны скажуць: «Хадзем з намі! Зробім засаду дзеля праліцьця крыві; наставім без прычыны пастку на нявіннага;

праглынем іх жыўцом, як пекла, і цалкам, як тых, што зыходзяць у магілу;

знойдзем усялякія каштоўнасьці, напоўнім дамы свае здабычаю.

Жэрабя сваё кідай разам з намі, няхай адзін мех будзе для нас усіх».

Сыне мой, не хадзі з імі, устрымай нагу тваю ад сьцежкі іхняй,

бо ногі іхнія бягуць да злачынства і сьпяшаюцца на праліцьцё крыві.

Бо надарэмна настаўляецца сетка на вачах усяго птаства.

А яны цікуюць на ўласную кроў, робяць засаду супраць душы сваёй.

Такія вось сьцежкі кожнага, хто прагне чужога даброцьця; яно забірае душу таго, хто завалодае ім.

Мудрасьць гукае на вуліцах, на плошчах узьнімае голас свой,

на скрыжаваньнях шумлівых дарог кліча, у брамах гарадзкіх гучаць яе словы:

«Дакуль, неразумныя, будзеце любіць неразумнасьць; дакуль, насьмешнікі, будзеце захапляцца насьмешкамі сваімі, а невукі — пагарджаць веданьнем?

Зьвярніцеся да настаўленьня майго, і я выльлю на вас духа майго, і абвяшчу вам словы мае.

Вось жа я клікала, але вы адмаўляліся, працягвала руку сваю, але ніхто не зьвярнуў увагі.

Вы ўзгардзілі радай маёю і адкінулі дакараньні мае.

Дык і я буду сьмяяцца з падзеньня вашага, і насьміхацца буду, калі прыйдзе на вас жах.

Калі нахлыне жах, як бура, і загуба ваша, быццам віхура, калі прыйдуць на вас трывога і гора,

тады будуць клікаць мяне, але я не адкажу, будуць шукаць мяне, і ня знойдуць мяне.

Бо яны зьненавідзелі веданьне і ня выбралі для сябе страху перад ГОСПАДАМ,

і не пайшлі за парадамі маімі, і ўзгардзілі перасьцярогамі маімі.

Дык няхай ядуць яны плады шляху свайго і насыцяцца намерамі сваімі.

Бо адступніцтва неразумных заб’е іх, бяздумнасьць дурняў загубіць іх.

А хто слухае мяне, будзе жыць бясьпечна, будзе спакойны, не баючыся зла».