2 да Карынфян 1 глава

Да Карынфян 2-е Пасланне святога Апостала Паўла
Пераклад праваслаўнай царквы → Толкования Августина

Пераклад праваслаўнай царквы

1 Павел, воляю Божаю Апостал Іісуса Хрыста, і Цімафей брат, — Царкве Божай, якая ў Карынфе, з усімі святымі па ўсёй Ахаіі:
2 благадаць вам і мір ад Бога Айца нашага і Госпада Іісуса Хрыста.
3 Благаславёны Бог і Айцец Госпада нашага Іісуса Хрыста, Айцец міласэрнасці і Бог ўсякага суцяшэння,
4 Які суцяшае нас ва ўсякім горы нашым, каб мы маглі суцяшаць іншых ва ўсякім горы тым суцяшэннем, якім Бог суцяшае нас саміх.
5 Бо як памнажаюцца ў нас пакуты Хрыстовы, так праз Хрыста памнажаецца і суцяшэнне наша.
6 І калі мы церпім гора, дык гэта дзеля суцяшэння вашага і спасення, якое здзяйсняецца праз трыванне тых самых пакут, што і мы церпім;
7 і надзея наша адносна вас цвёрдая. І калі мы суцяшаемся, дык гэта дзеля вашага суцяшэння і спасення, паколькі ведаем, што вы супольнікі як пакут нашых, так і суцяшэння.
8 Бо мы не хочам пакінуць вас, браты, у няведанні пра гора наша, якое здарылася з намі у Асіі: было нам надзвычай цяжка, звыш нашых сіл, так што не спадзяваліся мы застацца жывымі.
9 Але самі ў сабе адчувалі прысу́д на смерць, каб спадзявацца нам не на саміх сябе, а на Бога, Які ўваскрашае мёртвых,
10 Які ад такой смерці збавіў нас і збаўляе, на Якога спадзяёмся, што і яшчэ збавіць,
11 пры садзейнічанні і вашай малітвы за нас, каб за дадзенае нам па просьбе многіх дзякавалі за нас многія.
12 Бо ў тым пахвала наша, сведчанне сумлення нашага, што мы ў прастаце і шчырасці перад Божай, не па плоцкай мудрасці, а па благадаці Божай паводзілі сябе ў свеце, асабліва ж у дачыненні да вас.
13 І мы пішам вам не іншае што, а тое, што вы чытаеце і разумееце; і спадзяюся, што да канца зразумееце,
14 як вы часткова і зразумелі нас, што мы будзем вашаю пахвалою, як і вы — нашаю, у дзень Госпада нашага Іісуса Хрыста.
15 І ў гэтай упэўненасці я хацеў прыйсці да вас раней, каб вы другі раз атрымалі благадаць,
16 і ад вас перайсці ў Македонію, а з Македоніі зноў прыйсці да вас, і каб вы правялі мяне ў Іудзею.
17 Маючы такое жаданне, хіба я зрабіў легкадумна́ Альбо тое, што я вырашаю, хіба па плоці вырашаю, так што ў мяне то «так, так», то «не, не»?
18 Верны ж Бог, што слова наша да вас не было то «так», то «не».
19 Бо Сын Божы Іісус Хрыстос, прапаведаны сярод вас намі — мною, і Сілуанам, і Цімафеем, — не быў то «так», то «не», а ў Ім было «так»,
20 бо ўсе абяцанні Божыя ў Ім — «так» і ў Ім — «амінь» Богу на славу праз нас.
21 А Той, Хто ўмацоўвае нас з вамі ў Хрысце і Хто памазаў нас, — Бог,
22 Які і паклаў на нас пячаць, і даў залог Духа ў сэрцы нашы.
23 Бога заклікаю як сведку душы́ маёй, што, шкадуючы вас, я больш не прыходзіў у Карынф;
24 гэта не значыць, што мы ўладарым над вераю вашаю, а мы садзейнічаем радасці вашай; бо ў веры вы цвёрдыя.

Толкования Августина

Стих 12

Лучший отзыв сделан о Катоне1. О нем Саллюстий говорит: «Чем менее он искал славы, тем более она следовала за ним»2. Слава, которой они страстно желали, представляет собой суждение людей, хорошо думающих о людях. Поэтому лучше та добродетель, которая не удовлетворяется судом человеческим, а только судом своей собственной совести. Соответственно этому апостол говорит: Ибо похвала наша сия есть свидетельство совести нашей. И в другом месте: Каждый да испытывает свое дело, и тогда будет иметь похвалу только в себе, а не в другом (4 Каждый да испытывает свое дело, и тогда будет иметь похвалу только в себе, а не в другом, Гал 6:4). Итак, не добродетель должна гнаться за славой, честью и властью, которых они желали для себя и которых добрые люди старались достигнуть добрыми искусствами, а напротив — они должны гнаться за добродетелью. Единственно истинная добродетель есть та, которая стремится к той цели, в которой заключается благо человека, не имеющее в сравнении с собой ничего лучшего. Поэтому и почестей, которых Катон просил, он не должен был просить, а их само общество должно было дать ему за его добродетель, без его просьбы.

Примечания

  • 1 — Катон Младший (95−46 до н.э.) — римский аристократ и политический деятель.
  • 2 — См. Саллюстий, О заговоре Катилипы 54.

Источник: О граде Божием 5.12, CCSL 47:145

Стих 19

Когда же мы исповедуемся в том, что солгали, мы говорим правду, поскольку говорим то, что знаем; а мы знаем, что солгали. Но Слово, Которое есть Бог и Которое сильнее нас, такого не может... Не о себе Он говорит, но об Отце, от Которого все, что Он говорит, ибо Отец говорит особым образом. Великая сила этого Слова в том, что Оно не может лгать, потому что в Нем не могут быть да и нет ничем, кроме да, да; нет, нет. Что не является истинным, даже не может быть названо словом.

Источник: О Троице 15.15, CCSL 50А:498.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.