Да Яўрэяў 1 глава

¹ Бог, Які шмат разоў і многімі спосабамі здаўна прамаўляў да бацькоў нашых праз прарокаў,

² у гэтыя апошнія дні прамовіў нам праз Сына, Якога паставіў спадкаемцам усяго, праз Якога і вякі стварыў.

³ Ён, будучы ззяннем славы і адлюстраваннем істоты Яго і трымаючы ўсё словам сілы Сваёй, здзейсніўшы Сабою ачышчэнне грахоў нашых, сеў праваруч прастола велічы ў вы́шніх,

⁴ настолькі пераўзыходзячы ангелаў, наколькі выда́тнейшае за іх унасле́даваў імя́.

⁵ Бо каму з ангелаў калі-небудзь сказаў Бог: «Ты Сын Мой, Я сёння нарадзіў Цябе»? І яшчэ: «Я буду Яму Айцом, і Ён будзе Мне Сынам»?

⁶ Таксама, калі ўводзіць Першароднага ў свет, кажа: «і няхай пакло́няцца Яму ўсе ангелы Божыя».

⁷ Пра ангелаў сказана: «Ты робіш ангеламі Сваімі духаў і служыцелямі Сваімі — полымя вогненнае».

⁸ А пра Сына: «прастол Твой, Божа, у век веку; жазло́ царства Твайго — жазло справядлівасці.

⁹ Ты ўзлюбіў праведнасць і ўзненавідзеў беззаконне; таму пама́заў Цябе, Божа, Бог Твой алеем радасці больш за супольнікаў Тваіх»;

¹⁰ і: «у пачатку Ты, Госпадзі, заснаваў зямлю, і нябёсы — справа рук Тваіх;

¹¹ яны загінуць, а Ты застане́шся; і ўсе, як адзежа, састарацца,

¹² і, як вопратку, згорнеш іх, і яны зме́няцца; а Ты — той самы, і гады́ Твае не скончацца».

¹³ Каму з ангелаў сказаў калі-небудзь Бог: «сядзі праваруч Мяне, пакуль пакладу ворагаў Тваіх у падножжа ног Тваіх»?

¹⁴ Хіба не ўсе яны — службовыя духі, пасла́ныя на служэнне дзеля тых, якія маюць унасле́даваць спасе́нне?

Стих 1

И в самом деле, издревле жертвопри­ношения народа Божия многократно и многообразно предзнаменовали при­ход сего одного. Ибо Сам Христос есть агнец по невинности Своей чистой (несмешанной) души, и козел в подо­бии плоти греховной (3 Как закон, ослабленный плотию, был бессилен, то Бог послал Сына Своего в подобии плоти греховной в жертву за грех и осудил грех во плоти, Рим 8:3). И что бы только иное и каким бы образом в жертвоприношениях Ветхого Заве­та ни предсказывалось, предсказано в этом единственном отношении, рас­крытом в Новом Завете.

Источник: Августин Иппонский. Проповеди 228В.2

Стих 2

Всякая тварь [существует] не до века, а от века. Ибо от неё уже произошли века, а не она от века, так как начало её было и началом веков; до века же [существовал] один Единородный, которым и века сотворены. Посему от лица Премудрости говорится: прежде век основа Мя (23 от века я помазана, от начала, прежде бытия земли. Притч 8:23), так что в Ней сотворил все Тот, о Ком сказано: вся премудростию сотворил еси (24 Как многочисленны дела Твои, Господи! Все соделал Ты премудро; земля полна произведений Твоих. Пс 103:24).

Источник: О книге Бытия буквально, 5.19