Лукі 1 глава

Святое Евангелле паводле Лукі
Пераклад праваслаўнай царквы → Елизаветинская на русском

Паколькі ўжо многія ўзялíся склада́ць аповесць пра падзеі, якія сярод нас адбылíся,

Понеже убо мнози начаша чинити повесть о извествованных в нас вещех,

як перадалí нам тыя, што ад пачатку былí відаво́чцамі і служы́целямі Слова,

якоже предаша нам, иже исперва самовидцы и слуги бывшии словесе:

прыйшло на думку і мне, дакладна дасле́даваўшы ўсё ад пачатку, паслядоўна апісаць табе, высокашаноўны Фео́філе,

изволися и мне последовавшу выше вся испытно, поряду писати тебе, державный феофиле,

каб ты спазна́ў цвёрдую аснову таго вучэ́ння, у якім быў наста́ўлены.

да разумееши, о нихже научился еси словесех утверждение.

Быў у дні Ірада, цара Іудзейскага, адзін святар íмем Заха́рыя, з Авíевай чаргí; і жонка яго з роду Ааро́навага, імя́ ёй Елісавета.

Бысть во дни ирода царя иудейска, иерей некий, именем захариа, от дневныя чреды авиани: и жена его от дщерей аароновех, и имя ей елисаветь.

Былí яны абое праведныя перад Богам, жывучы́ паводле ўсіх за́паведзяў і ўстанаўле́нняў Гасподніх беззага́нна.

Беста же праведна оба пред Богом, ходяща во всех заповедех и оправданиих Господних безпорочна.

І не ме́лі яны дзіця́ці, бо Елісавета была́ няплодная, і абое былí ўжо на схíле гадоў сваіх.

И не бе има чада, понеже елисаветь бе неплоды, и оба заматоревша во днех своих беста.

І ста́лася: калі ў парадку сваёй чаргí ён служыў перад Богам,

Бысть же служащу ему в чину чреды своея пред Богом,

вы́пала яму, паводле звы́чаю святарскага, кадзíць, увайшоўшы ў храм Гасподні,

по обычаю священничества ключися ему покадити вшедшу в церковь Господню:

а ўсё мноства людзей малілася зво́нку ў час каджэ́ння;

и все множество людий бе молитву дея вне, в год фимиама:

і явіўся яму Ангел Гасподні, сто́ячы справа ад кадзíльнага ахвя́рніка;

явися же ему ангел Господень, стоя о десную олтаря кадилнаго:

і суме́ўся Заха́рыя, убачыўшы, і страх напаў на яго.

и смутися захариа видев, и страх нападе нань.

Але Ангел сказаў яму: не бойся, Заха́рыя, бо пачу́та малітва твая, і жонка твая Елісавета наро́дзіць табе сына, і назавеш яго íмем Іаан,

Рече же к нему ангел: не бойся, захарие: зане услышана бысть молитва твоя, и жена твоя елисаветь родит сына тебе, и наречеши имя ему иоанн:

і будзе табе радасць і весялосць, і многія нараджэ́нню яго ўзрадуюцца;

и будет тебе радость и веселие, и мнози о рождестве его возрадуются:

бо ён будзе вялікі перад Госпадам; і не будзе піць віна́ і сíкеру; і Духам Святым напоўніцца яшчэ ва ўлонні маці сваёй;

будет бо велий пред Господем: и вина и сикера не имать пити, и Духа святаго исполнится еще из чрева матере своея:

і многіх з сыноў Ізра́ілевых зве́рне да Госпада Бога іх;

и многих от сынов израилевых обратит ко Господу Богу их:

і будзе ісці перад Ім у духу і сіле Іліí, каб вярну́ць сэ́рцы бацькоў да дзяцей, і непакорлівых да мудрасці праведных, каб падрыхтава́ць Госпаду народ гатовы.

и той предидет пред ним духом и силою илииною, обратити сердца отцем на чада, и противныя в мудрости праведных, уготовати Господеви люди совершены.

І сказаў Заха́рыя Ангелу: па чым я пазна́ю гэта? бо я стары́, і жонка мая́ на схíле гадоў сваіх.

И рече захариа ко ангелу: по чесому разумею сие? аз бо есмь стар, и жена моя заматоревши во днех своих.

І сказаў яму Ангел у адказ: я Гаўрыíл, што стаю перад Богам і пасла́ны гаварыць з табой і дабраве́сціць табе гэта;

И отвещав ангел рече ему: аз есмь гавриил предстояй пред Богом, и послан есмь глаголати к тебе и благовестити тебе сия:

і вось, будзеш маўчаць і не зможаш гаварыць да таго дня, калі збу́дзецца гэта, за тое, што ты не паверыў сло́вам маім, якія здзе́йсняцца ў свой час.

и се, будеши молчя и не могий проглаголати, до негоже дне будут сия: зане не веровал еси словесем моим, яже сбудутся во время свое.

І чакаў народ Заха́рыю і здзіўляўся, што ён мару́дзіць у храме.

И беша людие ждуще захарию: и чудяхуся коснящу ему в церкви.

Ён жа, вы́йшаўшы, не мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў відзе́нне ў храме; а ён рабіў ім знакі, і заставаўся нямы́м.

Изшед же не можаше глаголати к ним: и разумеша, яко видение виде в церкви: и той бе помавая им, и пребываше нем.

І ста́лася: калі скончыліся дні служэ́ння яго, пайшоў ён у дом свой.

И бысть яко исполнишася дние службы его, иде в дом свой.

Пасля гэтых дзён зачала́ Елісавета, жонка яго, і таíлася пяць месяцаў, і гаварыла:

По сих же днех зачат елисаветь жена его, и таяшеся месяц пять, глаголющи:

так зрабіў мне Гасподзь у дні, калі спагля́нуў, каб зняць з мяне́ га́ньбу сярод людзе́й.

яко тако мне сотвори Господь во дни, в няже призре отяти поношение мое в человецех.

А ў шосты месяц пасла́ны быў Ангел Гаўрыíл ад Бога ў горад Галіле́йскі пад назвай Назарэ́т

В месяц же шестый послан бысть ангел гавриил от Бога во град галилейский, емуже имя назарет,

да Дзевы, зару́чанай з мужам, імя́ якому Іосіф, з дому Давíдавага; а імя́ Дзевы — Марыя.

к Деве обрученней мужеви, емуже имя иосиф, от дому давидова: и имя Деве Мариамь.

І, увайшоўшы да Яе, Ангел сказаў: радуйся, Благадатная! Гасподзь з Табою; благаславёная Ты сярод жанчын.

И вшед к ней ангел рече: радуйся, благодатная: Господь с тобою: благословена ты в женах.

Яна ж, убачыўшы яго, збянтэ́жылася ад слова яго і разважа́ла, што́ ж гэта за віта́нне.

Она же видевши смутися о словеси его и помышляше, каково будет целование сие.

І сказаў Ёй Ангел: не бойся, Марыя, бо Ты знайшла благадаць у Бога.

И рече ангел ей: не бойся, Мариамь: обрела бо еси благодать у Бога.

І вось, зачне́ш ва ўло́нні, і наро́дзіш Сы́на, і дасí Яму імя́: Іісус.

И се зачнеши во чреве, и родиши сына, и наречеши имя ему Иисус:

Ён будзе вялікі, і Сы́нам Усявышняга будзе назва́ны, і дасць Яму Гасподзь Бог прастол Давіда, бацькі Яго;

сей будет велий, и Сын вышняго наречется: и даст ему Господь Бог престол давида отца его:

і будзе царстваваць над домам Іакава давеку, і Царству Яго не будзе канца.

и воцарится в дому иаковли во веки, и Царствию его не будет конца.

І сказала Марыя Ангелу: як будзе гэта, калі Я мужа не знаю?

Рече же Мариамь ко ангелу: како будет сие, идеже мужа не знаю?

Сказаў Ёй Ангел у адказ: Дух Святы найдзе́ на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне́ Цябе; таму і Святое, што наро́дзіцца, Сы́нам Божым будзе назва́на;

И отвещав ангел рече ей: Дух святый найдет на тя, и сила вышняго осенит тя: темже и раждаемое свято наречется Сын Божий:

і вось, Елісавета, сваячка Твая, і яна зачала́ сына ў старасці сваёй, і гэта ўжо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай;

и се, елисаветь южика твоя, и та зачат сына в старости своей: и сей месяц шестый есть ей нарицаемей неплоды:

бо не застане́цца бяссíльным у Бога ніводнае слова.

яко не изнеможет у Бога всяк глагол.

Тады сказала Марыя: вось, Я — раба Гасподняя; няхай будзе Мне па слову твайму. І адышоў ад Яе Ангел.

Рече же Мариамь: се, раба Господня: буди мне по глаголу твоему. И отиде от нея ангел.

І ўстаўшы, Марыя ў тыя дні пайшла з паспе́шнасцю ў горны край, у горад Іу́даў;

Воставши же Мариамь во дни тыя, иде в горняя со тщанием, во град иудов:

і ўвайшла ў дом Заха́рыі, і павіта́ла Елісавету.

и вниде в дом захариин и целова елисаветь.

І ста́лася: калі пачула Елісавета віта́нне Марыіна, устрапяну́лася дзіця́тка ва ўлонні яе; і напоўнілася Елісавета Духам Святым,

И бысть яко услыша елисаветь целование Мариино, взыграся младенец во чреве ея: и исполнися Духа свята елисаветь,

і ўсклíкнула моцным голасам і сказала: благаславёная Ты сярод жанчын і благаславёны плод уло́ння Твайго!

и возопи гласом велиим, и рече: благословена ты в женах, и благословен плод чрева твоего:

І адкуль гэта мне, што прыйшла Маці Госпада майго да мяне?

и откуду мне сие, да приидет Мати Господа моего ко мне?

Бо, калі голас віта́ння Твайго дайшоў да вушэ́й маіх, устрапяну́лася дзіця́тка радасна ва ўлонні маім.

се бо, яко бысть глас целования твоего во ушию моею, взыграся младенец радощами во чреве моем:

І блажэнная Тая, што паверыла, бо збу́дзецца ска́занае Ёй ад Госпада.

и блаженна веровавшая, яко будет совершение глаголанным ей от Господа.

І сказала Марыя: веліча́е душа Мая Госпада,

И рече Мариамь: величит душа моя Господа,

і ўзра́даваўся дух Мой у Богу, Спасіцелі Маім,

и возрадовася дух мой о Бозе спасе моем:

што спагля́нуў Ён на пако́ру Рабы Сваёй; бо вось ад гэтага часу будуць зваць Мяне блажэ́ннай усе ро́ды;

яко призре на смирение рабы своея: се бо, отныне ублажат мя вси роди:

бо ўчынíў Мне вялікае Моцны, і святое імя́ Яго;

яко сотвори мне величие сильный, и свято имя его:

і міласэрнасць Яго ў ро́ды ро́даў да тых, што баяцца Яго;

и милость его в роды родов боящымся его:

Ён праявíў сілу рукою Сваёю; рассе́яў ганарлíвых ду́мкамі сэ́рца іх;

сотвори державу мышцею своею: расточи гордыя мыслию сердца их?

скінуў моцных з прастолаў і ўзнёс пако́рлівых;

низложи сильныя со престол, и вознесе смиренныя:

галодных здаво́ліў дабром, а багатых адпусціў ні з чым;

алчущыя исполни благ и богатящыяся отпусти тщы:

прыхіну́ў Ізра́іля, слугу́ Свайго, па́мятаючы пра міласць, —

восприят израиля отрока своего, помянути милости,

як гаварыў бацька́м нашым, — да Аўраама і се́мені яго давеку.

якоже глагола ко отцем нашым, аврааму и семени его до века.

Прабыла́ ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом Свой.

Пребысть же Мариамь с нею яко три месяцы и возвратися в дом свой.

А Елісавеце настаў час радзíць, і яна нарадзíла сы́на.

Елисавети же исполнися время родити ей, и роди сына.

І пачулі суседзі і сваякі яе, што прымножыў Гасподзь міласць Сваю да яе і радаваліся з ёю.

И слышаша окрест живущии и ужики ея, яко возвеличил есть Господь милость свою с нею: и радовахуся с нею.

І ста́лася: у восьмы дзень прыйшлі абрэ́заць дзіця́, і хацелі назваць яго íмем ба́цькі яго, Заха́рыем.

И бысть во осмый день, приидоша обрезати отроча, и нарицаху е именем отца его, захарию.

І, адказваючы, маці яго сказала: не, а назва́ны будзе Іаанам.

И отвещавши мати его рече: ни, но да наречется иоанн.

І сказалі ёй: няма нікога ў радні тваёй, хто б зваўся гэтым íмем.

И реша к ней, яко никтоже есть в родстве твоем, иже нарицается именем тем.

І зна́камі пыталіся ў ба́цькі яго, я́к бы ён хацеў, каб назва́лі яго.

И помаваху отцу его, еже како бы хотел нарещи е.

І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў: Іаан будзе імя́ яму. І здзівіліся ўсе.

И испрошь дщицу, написа, глаголя: иоанн будет имя ему. И чудяхуся вси.

І адразу адкры́ліся ву́сны яго і язык яго, і ён стаў гаварыць, благаслаўля́ючы Бога.

Отверзошася же уста его абие и язык его, и глаголаше благословя Бога.

І быў страх ва ўсіх, хто жыў вакол іх; і па ўсім горным кра́і Іудзейскім расказвалі пра ўсё гэта.

И бысть на всех страх живущих окрест их: и во всей стране иудейстей поведаеми бяху вси глаголи сии.

І ўсе, хто чуў, паклалі гэта ў сэ́рцы сваім, ка́жучы: што́ будзе з дзіця́ці гэтага? І рука Гасподняя была́ з ім.

И положиша вси слышавшии в сердцы своем, глаголюще: что убо отроча сие будет? И рука Господня бе с ним.

І Заха́рыя, бацька яго, напоўніўся Духам Святым і прарочыў, ка́жучы:

И захариа отец его исполнися Духа свята, и пророчествова, глаголя:

благаславёны Гасподзь Бог Ізра́ілеў, што наведаў народ Свой і вы́купіў яго;

благословен Господь Бог израилев, яко посети и сотвори избавление людем своим:

І ўзняў нам рог спасення ў доме Давіда, слугí Свайго,

и воздвиже рог спасения нам, в дому давида отрока своего:

як сказаў ву́снамі святых Сваіх прарокаў адве́ку,

якоже глагола усты святых сущих от века пророк его,

што ўрату́е нас ад ворагаў нашых і ад рукí ўсіх, хто ненавідзіць нас;

спасение от враг наших и из руки всех ненавидящих нас:

каб зрабіць міласць бацька́м нашым і ўспомніць запаве́т Свой святы́,

сотворити милость со отцы нашими и помянути завет святый свой,

кля́тву, якой кля́ўся Ён Аўрааму, бацьку нашаму, каб даць нам,

клятву, еюже клятся ко аврааму отцу нашему, дати нам,

вы́зваленым ад рукí ворагаў нашых, без бо́язі

без страха, из руки враг наших избавльшымся,

служы́ць Яму ў свя́тасці і пра́веднасці перад Ім ва ўсе дні жыцця́ нашага.

служити ему преподобием и правдою пред ним вся дни живота нашего.

І ты, дзіця́, прарокам Усявышняга будзеш назва́на, бо ты будзеш ісці перад аблíччам Госпада, каб падрыхтаваць шляхí Яму,

И ты, отроча, пророк вышняго наречешися: предидеши бо пред лицем Господним, уготовати пути его,

даць народу Яго спазна́ць спасе́нне ў адпушчэ́нні грахоў,

дати разум спасения людем его, во оставление грех их,

па сардэчнай міласці Бога нашага, якою наве́даў нас Усход з вышынí,

милосердия ради милости Бога нашего, в нихже посетил есть нас восток свыше,

каб асвятлíць тых, што сядзяць у це́мры і це́ні смерці, скірава́ць ногі нашы на шлях міру.

просветити во тме и сени смертней седящыя, направити ноги нашя на путь мирен.

Дзіця ж расло і ўмацоўвалася духам; і было́ ў пусты́нях да дня з’яўле́ння свайго Ізра́ілю.

Отроча же растяше и крепляшеся духом: и бе в пустынех до дне явления своего ко израилю.

« 16 глава 2 глава »