2 да Карынфян 1 глава

Да Карынфян 2-е Пасланне святога Апостала Паўла
Пераклад праваслаўнай царквы → Елизаветинская на русском

 
 

Павел, воляю Божаю Апостал Іісуса Хрыста, і Цімафей брат, — Царкве Божай, якая ў Карынфе, з усімі святымі па ўсёй Ахаіі:
 
павел, посланник Иисус Христов волею Божиею, и тимофей брат, Церкви Божией сущей в коринфе, со святыми всеми сущими во всей ахаии:

благадаць вам і мір ад Бога Айца нашага і Госпада Іісуса Хрыста.
 
благодать вам и мир от Бога Отца нашего, и Господа Иисуса Христа.

Благаславёны Бог і Айцец Госпада нашага Іісуса Хрыста, Айцец міласэрнасці і Бог ўсякага суцяшэння,
 
Благословен Бог и Отец Господа нашего Иисуса Христа, Отец щедрот и Бог всякия утехи,

Які суцяшае нас ва ўсякім горы нашым, каб мы маглі суцяшаць іншых ва ўсякім горы тым суцяшэннем, якім Бог суцяшае нас саміх.
 
утешаяй нас о всяцей скорби нашей, яко возмощи нам утешити сущыя во всяцей скорби, утешением, имже утешаемся сами от Бога.

Бо як памнажаюцца ў нас пакуты Хрыстовы, так праз Хрыста памнажаецца і суцяшэнне наша.
 
Зане якоже избыточествуют страдания Христова в нас, тако Христом избыточествует и утешение наше.

І калі мы церпім гора, дык гэта дзеля суцяшэння вашага і спасення, якое здзяйсняецца праз трыванне тых самых пакут, што і мы церпім;
 
Аще ли же скорбим, о вашем утешении и спасении, действующемся в терпении техже страданий, яже и мы страждем:

і надзея наша адносна вас цвёрдая. І калі мы суцяшаемся, дык гэта дзеля вашага суцяшэння і спасення, паколькі ведаем, што вы супольнікі як пакут нашых, так і суцяшэння.
 
и упование наше известно о вас. Аще ли утешаемся, о вашем утешении и спасении, ведяще, зане якоже общницы есте страстем нашым, такожде и утешению.

Бо мы не хочам пакінуць вас, браты, у няведанні пра гора наша, якое здарылася з намі у Асіі: было нам надзвычай цяжка, звыш нашых сіл, так што не спадзяваліся мы застацца жывымі.
 
Не бо хощем вас, братие, не ведети о скорби нашей бывшей нам во асии, яко по премногу и паче силы отяготихомся, яко не надеятися нам и жити.

Але самі ў сабе адчувалі прысу́д на смерць, каб спадзявацца нам не на саміх сябе, а на Бога, Які ўваскрашае мёртвых,
 
Но сами в себе осуждение смерти имехом, да не надеющеся будем на ся, но на Бога возставляющаго мертвыя,

Які ад такой смерці збавіў нас і збаўляе, на Якога спадзяёмся, што і яшчэ збавіць,
 
иже от толикия смерти избавил ны есть и избавляет, наньже и уповахом, яко и еще избавит,

пры садзейнічанні і вашай малітвы за нас, каб за дадзенае нам па просьбе многіх дзякавалі за нас многія.
 
споспешествующым и вам по нас молитвою, да от многих лиц, еже в нас дарование, многими благодарится о вас.

Бо ў тым пахвала наша, сведчанне сумлення нашага, што мы ў прастаце і шчырасці перад Божай, не па плоцкай мудрасці, а па благадаці Божай паводзілі сябе ў свеце, асабліва ж у дачыненні да вас.
 
Похваление бо наше сие есть, свидетельство совести нашея, яко в простоте и чистоте Божией, а не в мудрости плоти, но благодатию Божиею жихом в мире, множае же у вас.

І мы пішам вам не іншае што, а тое, што вы чытаеце і разумееце; і спадзяюся, што да канца зразумееце,
 
Не иная бо пишем вам, но яже чтете и разумеваете: уповаю же, яко и до конца уразумеете,

як вы часткова і зразумелі нас, што мы будзем вашаю пахвалою, як і вы — нашаю, у дзень Госпада нашага Іісуса Хрыста.
 
якоже и разуместе нас от части, яко похваление вам есмы, якоже и вы нам, в день Господа нашего Иисуса Христа.

І ў гэтай упэўненасці я хацеў прыйсці да вас раней, каб вы другі раз атрымалі благадаць,
 
И сим упованием хотех к вам приити прежде, да вторую благодать имате,

і ад вас перайсці ў Македонію, а з Македоніі зноў прыйсці да вас, і каб вы правялі мяне ў Іудзею.
 
и вами проити в македонию, и паки от македонии приити к вам, и вами проводитися во иудею.

Маючы такое жаданне, хіба я зрабіў легкадумна́ Альбо тое, што я вырашаю, хіба па плоці вырашаю, так што ў мяне то «так, так», то «не, не»?
 
Сие же хотя, еда что убо легкотою деях? Или яже совещаваю, по плоти совещаваю, да будет у мене еже ей, ей, и еже ни, ни.

Верны ж Бог, што слова наша да вас не было то «так», то «не».
 
Верен же Бог, яко слово наше, еже к вам, не бысть ей и ни.

Бо Сын Божы Іісус Хрыстос, прапаведаны сярод вас намі — мною, і Сілуанам, і Цімафеем, — не быў то «так», то «не», а ў Ім было «так»,
 
Ибо Божий Сын Иисус Христос, иже у вас нами проповеданный, мною и силуаном и тимофеем, не бысть ей и ни, но в нем самем ей бысть:

бо ўсе абяцанні Божыя ў Ім — «так» і ў Ім — «амінь» Богу на славу праз нас.
 
елика бо обетования Божия, в том ей и в том аминь: Богу к славе нами.

А Той, Хто ўмацоўвае нас з вамі ў Хрысце і Хто памазаў нас, — Бог,
 
Извествуяй же нас с вами во Христа и помазавый нас, Бог,

Які і паклаў на нас пячаць, і даў залог Духа ў сэрцы нашы.
 
иже и запечатле нас, и даде обручение духа в сердца наша.

Бога заклікаю як сведку душы́ маёй, што, шкадуючы вас, я больш не прыходзіў у Карынф;
 
Аз же свидетеля Бога призываю на мою душу, яко щадя вас, ктому не приидох в коринф,

гэта не значыць, што мы ўладарым над вераю вашаю, а мы садзейнічаем радасці вашай; бо ў веры вы цвёрдыя.
 
не яко обладаем верою вашею, но (яко) споспешницы есмы вашей радости: верою бо стоите.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.