Да Яўрэяў 1 глава

Да Яўрэяў Пасланне святога Апостала Паўла
Пераклад праваслаўнай царквы → Елизаветинская на русском

Бог, Які шмат разоў і многімі спосабамі здаўна прамаўляў да бацькоў нашых праз прарокаў,

Многочастне и многообразне древле Бог глаголавый отцем во пророцех,

у гэтыя апошнія дні прамовіў нам праз Сына, Якога паставіў спадкаемцам усяго, праз Якога і вякі стварыў.

в последок дний сих глагола нам в Сыне, егоже положи наследника всем, имже и веки сотвори.

Ён, будучы ззяннем славы і адлюстраваннем істоты Яго і трымаючы ўсё словам сілы Сваёй, здзейсніўшы Сабою ачышчэнне грахоў нашых, сеў праваруч прастола велічы ў вы́шніх,

Иже сый сияние славы и образ ипостаси его, нося же всяческая глаголом силы своея, собою очищение сотворив грехов наших, седе о десную престола величествия на высоких,

настолькі пераўзыходзячы ангелаў, наколькі выда́тнейшае за іх унасле́даваў імя́.

толико лучший быв ангелов, елико преславнее паче их наследствова имя.

Бо каму з ангелаў калі-небудзь сказаў Бог: «Ты Сын Мой, Я сёння нарадзіў Цябе»? І яшчэ: «Я буду Яму Айцом, і Ён будзе Мне Сынам»?

Кому бо рече когда от ангел: Сын мой еси ты, аз днесь родих тя? И паки: аз буду ему во Отца, и той будет мне в Сына?

Таксама, калі ўводзіць Першароднага ў свет, кажа: «і няхай пакло́няцца Яму ўсе ангелы Божыя».

Егда же паки вводит первороднаго во вселенную, глаголет: и да поклонятся ему вси ангели Божии.

Пра ангелаў сказана: «Ты робіш ангеламі Сваімі духаў і служыцелямі Сваімі — полымя вогненнае».

И ко ангелом убо глаголет: творяй ангелы своя духи и слуги своя огнь палящь.

А пра Сына: «прастол Твой, Божа, у век веку; жазло́ царства Твайго — жазло справядлівасці.

К Сыну же: престол твой, Боже, в век века: жезл правости жезл Царствия твоего:

Ты ўзлюбіў праведнасць і ўзненавідзеў беззаконне; таму пама́заў Цябе, Божа, Бог Твой алеем радасці больш за супольнікаў Тваіх»;

возлюбил еси правду и возненавидел еси беззаконие: сего ради помаза тя, Боже, Бог твой елеем радости паче причастник твоих.

і: «у пачатку Ты, Госпадзі, заснаваў зямлю, і нябёсы — справа рук Тваіх;

И (паки): в начале ты, Господи, землю основал еси, и дела руку твоею суть небеса:

яны загінуць, а Ты застане́шся; і ўсе, як адзежа, састарацца,

та погибнут, ты же пребываеши: и вся, якоже риза, обетшают,

і, як вопратку, згорнеш іх, і яны зме́няцца; а Ты — той самы, і гады́ Твае не скончацца».

и яко одежду свиеши их, и изменятся: ты же тойжде еси, и лета твоя не оскудеют.

Каму з ангелаў сказаў калі-небудзь Бог: «сядзі праваруч Мяне, пакуль пакладу ворагаў Тваіх у падножжа ног Тваіх»?

Кому же от ангел рече когда: седи о десную мене, дондеже положу враги твоя подножие ног твоих?

Хіба не ўсе яны — службовыя духі, пасла́ныя на служэнне дзеля тых, якія маюць унасле́даваць спасе́нне?

Не вси ли суть служебнии дуси, в служение посылаеми за хотящих наследовати спасение?

« 1 глава 2 глава »