Апакаліпсіс 1 глава

Апакаліпсіс, або Адкравенне святога Апостала Іаана Багаслова
Пераклад праваслаўнай царквы → Елизаветинская на русском

Адкраве́нне Іісуса Хрыста, якое даў Яму Бог, каб паказа́ць раба́м Сваім тое, што павíнна адбы́цца неўзаба́ве. І Ён явíў гэта, пасла́ўшы праз А́нгела Свайго рабу́ Свайму Іаа́ну,

Апокалипсис Иисуса Христа, егоже даде ему Бог, показати рабом своим, имже подобает быти вскоре. И сказа, послав чрез ангела своего рабу своему иоанну,

які засве́дчыў сло́ва Божае, і све́дчанне Іісуса Хрыста, і ўсё, што ён бачыў.

иже свидетелствова слово Божие и свидетелство Иисус Христово, и елика виде.

Блажэ́нны той, хто чыта́е, і тыя, што слу́хаюць сло́вы праро́цтва гэтага і выко́нваюць напíсанае ў ім; бо час блíзкі.

Блажен чтый, и слышащии словеса пророчествия, и соблюдающии писаная в нем: время бо близ.

Іаа́н — сямí Цэ́рквам, што ў Асíі: благада́ць вам і мір ад Таго, Які ёсць, і быў, і ма́е прыйсцí, і ад сямí духаў, што пе́рад прасто́лам Яго,

Иоанн седмим Церквам, яже суть во асии: благодать вам и мир от сущаго, и иже бе, и грядущаго, и от седми духов, иже пред престолом его суть,

і ад Іісуса Хрыста; Ён — све́дка ве́рны, пе́ршынец з мёртвых і ўлада́р царо́ў зямны́х; Яму, Які ўзлюбíў нас, і амы́ў нас ад грахо́ў нашых крывёю Сваёю,

и от Иисуса Христа, иже есть свидетель верный, первенец из мертвых и Князь царей земных: любящу ны и омывшу нас от грех наших кровию своею,

і зрабíў нас цара́мі і свяшчэ́ннікамі Богу і Айцу Свайму, сла́ва і ўла́да на ве́кі вякоў. Амíнь.

и сотворил есть нас цари и иереи Богу и Отцу своему, тому слава и держава во веки веков. Аминь.

Вось, Ён прыхо́дзіць з абло́камі; і ўба́чыць яго кожнае во́ка і тыя, што праця́лі Яго; і запла́чуць перад Ім усе плямёны зямны́я. Так, амíнь.

Се, грядет со облаки, и узрит его всяко око и иже его прободоша, и плачь сотворят о нем вся колена земная. Ей, аминь.

Я — А́льфа і Аме́га, пача́так і кане́ц, ка́жа Гасподзь, Які ёсць, і быў, і ма́е прыйсцí, Уседзяржы́цель.

Аз есмь алфа и омега, начаток и конец, глаголет Господь, сый, и иже бе, и грядый, вседержитель.

Я, Іаа́н, брат ваш і супо́льнік у го́ры, і ў ца́рстве, і ў цярплíвасці Іісуса Хрыста, быў на во́страве, які называ́ецца Па́тмас, за сло́ва Божае і за све́дчанне Іісуса Хрыста.

Аз иоанн, иже и брат ваш и общник в печали и во Царствии и в терпении Иисус Христове, бых во острове нарицаемем патмос за слово Божие и за свидетелство Иисус Христово.

Я быў у Ду́ху ў дзень Гасподні і пачу́ў за сваёю спíнаю го́лас мо́цны, як гук трубы́, які каза́ў: Я — А́льфа і Аме́га, пе́ршы і апо́шні;

Бых в дусе в день неделный, и слышах за собою глас велий яко трубы глаголющия: аз есмь алфа и омега, первый и последний:

тое, што ба́чыш, запішы́ ў кнíгу і пашлí Цэ́рквам, якія ў Асíі: у Эфе́с, і ў Смíрну, і ў Перга́м, і ў Фіяты́ру, і ў Сарды́с, і ў Філадэ́льфію, і ў Лаадыкíю.

и: яже видиши, напиши в книгу, и посли Церквам, яже суть во асии: во ефес и в смирну, в пергам и в фиатир, и в сардис и в филаделфию и в лаодикию.

Я абярну́ўся, каб паглядзе́ць, чый голас прамаўля́ў да мяне; і, абярну́ўшыся, уба́чыў сем залаты́х свяцíльнікаў

И обратихся видети глас, иже глаголаше со мною: и обратився видех седмь светилник златых,

і пасяро́д сямí свяцíльнікаў падо́бнага да Сы́на Чалаве́чага, апра́нутага ў пады́р і на грудзя́х апераза́нага залаты́м по́ясам:

и посреде седми светилников подобна Сыну Человечу, облечена в подир и препоясана при сосцу поясом златым:

галава́ Яго і валасы́ — бе́лыя, як бе́лая во́ўна, як снег; і во́чы Яго — як по́лымя во́гненнае;

глава же его и власи белы аки ярина белая, якоже снег: и очи его яко пламень огнен:

і но́гі Яго падо́бны да ліва́нскай ме́дзі, распа́ленай у пе́чы; і го́лас Яго — як шум вод вялíкіх.

и нозе его подобне халколивану, якоже в пещи разжженне: и глас его яко глас вод мног:

Ён трыма́ў у пра́вай руцэ́ Сваёй сем зо́рак, і з ву́снаў Яго выхо́дзіў двухбаковаво́стры меч; і аблíчча Яго — як со́нца, што ззя́е ў сіле сваёй.

и держя в руце своей десней седмь звезд: и из уст его мечь обоюду остр изострен исходяй: и лице его якоже солнце сияет в силе своей.

І калі я ўба́чыў Яго, то ўпаў да ног Яго, як мёртвы. І Ён пакла́ў на мяне пра́вую руку́ Сваю і сказа́ў мне: не бо́йся; Я — пе́ршы і апо́шні

И егда видех его, падох к ногама его яко мертв. И положи десницу свою на мне, глаголя ми: не бойся: аз есмь первый и последний

і жывы́; і быў мёртвым, і вось, жывы́ на ве́кі вякоў, амíнь; і ма́ю ключы́ ад пе́кла і сме́рці.

и живый: и бых мертв, и се, жив есмь во веки веков, аминь: и имам ключи ада и смерти.

Дык вось, напішы́, што́ ты ба́чыў, і што́ ёсць, і што́ будзе пасля́ гэтага.

Напиши убо, яже видел еси, и яже суть, и имже подобает быти по сем.

Та́йна сямí зо́рак, якія ты ба́чыў у пра́вай руцэ́ Маёй, і сямí залаты́х свяцíльнікаў вось у чым: сем зо́рак — гэта А́нгелы сямí Цэ́ркваў; а сем свяцíльнікаў, якія ты ба́чыў, — гэта сем Цэ́ркваў.

Таинство седми звезд, яже видел еси на деснице моей, и седмь светилник златых: седмь звезд ангели седми Церквей суть: и седмь светилников, яже видел еси, седмь Церквей суть.

« 13 глава 2 глава »