1 Пятра 1 глава

1-е Саборнае Пасланне святога апостала Пятра
Пераклад праваслаўнай царквы → Елизаветинская Библия

Пётр, Апостал Іісуса Хрыста, — перасяле́нцам, рассе́яным ў По́нце, Гала́тыі, Кападакíі, Асíі і Віфíніі, абра́ным

Пе́тръ, а҆п҇лъ ї҆и҃съ хр҇то́въ, и҆збра҄ннымъ прише́лцємъ разсѣ́ѧнїѧ по́нта, галаті́и, каппадокі́и, а҆сі́и и҆ вїѳѷні́и,

паводле прадве́дання Бога Айца праз асвячэ́нне Ду́хам для паслушэ́нства і акрапле́ння Крывёю Іісуса Хрыста́: благада́ць і мір вам няхай прымно́жацца.

по прозрѣ́нїю бг҃а ѻ҆ц҃а̀, во ст҃ы́ни дх҃а, въ послѹша́нїе и҆ кропле́нїе кро́ве ї҆и҃съ хр҇то́вы: блгдть ва́мъ и҆ ми́ръ да ѹ҆мно́житсѧ.

Благаславёны Бог і Айцец Госпада нашага Іісуса Хрыста́, Які па вялíкай Сваёй мíласці адрадзíў нас праз уваскрасе́нне з мёртвых Іісуса Хрыста да надзе́і жыво́й,

(За҄.) Блг҇ве́нъ бг҃ъ и҆ ѻ҆ц҃ъ гд҇а на́шегѡ ї҆и҃са хр҇та̀, и҆́же по мно́зей свое́й мл҇ти порожде́й на́съ во ѹ҆пова́нїе жи́во воскр҇нїемъ ї҆и҃съ хр҇то́вымъ ѿ ме́ртвыхъ,

да спа́дчыны нятле́ннай, чы́стай, неўвяда́льнай, захава́най на нябёсах для вас,

въ наслѣ́дїе нетлѣ́нно и҆ нескве́рно и҆ неѹвѧда́емо, соблюде́но на нб҃сѣ́хъ ва́съ ра́ди,

якія сілаю Божаю праз веру зберага́ецеся для спасе́ння, гато́вага адкры́цца ў час апошні.

и҆̀же си́лою бж҃їею соблюда́еми є҆стѐ чрез̾ вѣ́рѹ, во сп҇нїе гото́вое ѩ҆ви́тисѧ во вре́мѧ послѣ́днее.

Гэтаму ра́дуйцеся, крыху́ цяпер, калі трэба, пасмуткава́ўшы ад розных спаку́саў,

Ѡ҆ не́мже ра́дѹйтесѧ, ма́лѡ нн҃ѣ, а҆́ще лѣ́по є҆́сть, приско́рбни бы́вше въ разли́чныхъ напа́стѣхъ:

каб вы́прабаваная вера ваша стала кашто́ўнейшай за золата, якое гíне, хоць і ў агні выпрабо́ўваецца, на пахвалу́, і паша́ну, і славу ў час яўле́ння Іісуса Хрыста́,

да и҆скѹше́нїе ва́шеѧ вѣ́ры многочестнѣ́йше зла́та ги́бнѹща, ѻ҆гне́мъ же и҆скѹше́на, ѡ҆брѧ́щетсѧ въ похвалѹ̀ и҆ че́сть и҆ сла́вѹ, во ѿкрове́нїи ї҆и҃съ хр҇то́вѣ,

Якога вы, не ба́чыўшы, лю́біце, у Якога, цяпер не ба́чачы, ве́руеце і ліку́еце радасцю невымо́ўнаю і сла́ўнаю,

є҆го́же не ви́дѣвше лю́бите, (и҆) на него́же нн҃ѣ не зрѧ́ще, вѣ́рѹюще же, ра́дѹетесѧ ра́достїю неизглаго́ланною и҆ просла́вленною,

дасяга́ючы вы́ніку веры вашай — спасе́ння душ;

прїе́млюще кончи́нѹ вѣ́рѣ ва́шей, сп҇нїе дѹша́мъ:

гэтага спасе́ння і даты́чыліся по́шукі і дасле́даванні прарокаў, якія прадка́звалі прызна́чаную вам благада́ць,

ѡ҆ не́мже сп҇нїи взыска́ша и҆ и҆спыта́ша про҇ро́цы, и҆̀же ѡ҆ ва́шей блгдти прореко́ша,

дасле́дуючы, на каторы і на які час ука́зваў Дух Хрыстоў, Які быў у іх і Які прадвяшча́ў паку́ты Хрыстовы і пасля іх — славу;

и҆спыта́юще, въ каково̀ и҆лѝ въ ко́е вре́мѧ ѩ҆влѧ́ше въ ни́хъ дх҃ъ хр҇то́въ, пре́жде свидѣ́телствѹѧ ѡ҆ хр҇то́выхъ стр҇те́хъ, и҆ ѡ҆ сла́вахъ, ѩ҆̀же по си́хъ:

ім адкры́та было́, што не ім самім, а нам служы́ла тое, што цяпер прапаве́дана вам праз дабраве́снікаў Ду́хам Святы́м, пасла́ным з неба, да чаго жада́юць прынíкнуць Ангелы.

и҆̀мже ѿкры́сѧ, ѩ҆́кѡ не и҆̀мъ самѣ҄мъ, но на́мъ слѹжа́хѹ сїѧ҄, ѩ҆̀же нн҃ѣ возвѣсти́шасѧ ва́мъ благовѣствова́вшими ва́мъ дх҃омъ ст҃ы́мъ по́сланнымъ съ нб҃сѐ, въ нѧ́же жела́ютъ а҆́гг҃ли прини́кнѹти.

Таму, падпераза́ўшы паяснíцы ро́зуму вашага, захо́ўваючы цвяро́засць, ца́лкам ускладзíце спадзява́нне на благада́ць, якая да́дзена будзе вам у час яўле́ння Іісуса Хрыста́.

(За҄.) Тѣ́мже, (возлю́бленнїи,) препоѧ́савше чре́сла помышле́нїѧ ва́шегѡ, трезвѧ́щесѧ, соверше́ннѣ ѹ҆пова́йте на приноси́мѹю ва́мъ блгдть ѿкрове́нїемъ ї҆и҃съ хр҇то́вымъ.

Як паслухмя́ныя дзеці, не кіру́йцеся ране́йшымі пажа́днасцямі, якія былí з-за няве́дання вашага,

ѩ҆́кѡ ча҄да послѹша́нїѧ, не преѡбразѹ́ющесѧ пе́рвыми невѣ́дѣнїѧ ва́шего похотѣ҄нїи,

але па пры́кладу Святога, Які паклíкаў вас, і са́мі будзьце святы́мі ва ўсіх учы́нках,

но по зва́вшемѹ вы̀ ст҃о́мѹ, и҆ са́ми ст҃и во все́мъ житїѝ бѹ́дите.

бо напíсана: «бу́дзьце святы́мі, таму што Я святы́».

Занѐ пи́сано є҆́сть: ст҃и бѹ́дите, ѩ҆́кѡ а҆́зъ ст҃ъ є҆́смь.

І калі вы Айцом называ́еце Таго, Які непрадузя́та су́дзіць кожнага па спра́вах, то са стра́хам право́дзьце час пражыва́ння вашага на чужы́не,

И҆ а҆́ще ѻ҆ц҃а̀ называ́ете нелицемѣ́рнѡ сѹдѧ́ща комѹ́ждо по дѣ́лѹ, со стра́хомъ житїѧ̀ ва́шегѡ вре́мѧ жи́телствѹйте,

ве́даючы, што не тле́нным серабро́м ці зо́латам вы былí вы́куплены з ма́рнага жыцця́ вашага, перада́дзенага ад айцоў,

вѣ́дѧще, ѩ҆́кѡ не и҆стлѣ́ннымъ сребро́мъ и҆лѝ зла́томъ и҆зба́вистесѧ ѿ сѹ́етнагѡ ва́шегѡ житїѧ̀ ѻ҆тцы҄ пре́даннагѡ,

а кашто́ўнай Крывёю Хрыста́, як а́гнца беззага́ннага і чы́стага,

но чт҇но́ю кро́вїю ѩ҆́кѡ а҆́гнца непоро́чна и҆ преч҇та хр҇та̀,

прадвы́значанага яшчэ да стварэ́ння свету, але я́ўленага ў апошні час дзе́ля вас,

пред̾ѹвѣ́дѣна ѹ҆́бѡ пре́жде сложе́нїѧ мі́ра, ѩ҆́вльшасѧ же въ послѣ҄днѧѧ лѣ҄та ва́съ ра́ди,

тых, што ўве́равалі праз Яго ў Бога, Які ўваскрасíў Яго з мёртвых і даў Яму славу, каб вы ме́лі веру вашу і надзе́ю на Бога.

и҆̀же є҆гѡ̀ ра́ди вѣ́рѹете въ бг҃а воздви́гшаго є҆го̀ и҆з̾ ме́ртвыхъ и҆ сла́вѹ є҆мѹ̀ да́вша, ѩ҆́кѡ да вѣ́ра ва́ша и҆ ѹ҆пова́нїе бѹ́детъ на бг҃а.

Ачы́сціўшы ду́шы вашы паслушэ́нствам íсціне праз Духа для браталю́бства некрываду́шнага, ад чы́стага сэ́рца адзін аднаго любíце заўсёды,

Дѹ́шы ва́шѧ ѡ҆чи́стивше въ послѹша́нїи и҆́стины дх҃омъ, въ братолю́бїе нелицемѣ́рно, ѿ чи́ста се́рдца дрѹ́гъ дрѹ́га люби́те прилѣ́жнѡ,

бу́дучы адро́джанымі не з тле́ннага се́мені, а з нятле́ннага, праз слова Божае жыво́е, якое застае́цца наве́кі.

порожде́ни не ѿ сѣ́мене и҆стлѣ́нна, но неистлѣ́нна, сло́вомъ жива́гѡ бг҃а и҆ пребыва́юща во вѣ́ки.

Бо ўсякая плоць — як трава, і ўсякая слава чалавечая — як кве́цень на траве: засоо́хла трава — і кве́цень яе апа́ла;

Занѐ всѧ́ка пло́ть ѩ҆́кѡ трава̀, и҆ всѧ́ка сла́ва человѣ́ча ѩ҆́кѡ цвѣ́тъ тра́вный: и҆́зсше трава̀, и҆ цвѣ́тъ є҆ѧ̀ ѿпадѐ:

але слова Гасподняе застае́цца наве́кі. Гэта і ёсць тое слова, якое прапаве́дана вам.

гл҃го́лъ же гд҇нь пребыва́етъ во вѣ́ки. Се́ же є҆́сть гл҃го́лъ благовѣствова́нный въ ва́съ.

« 5 глава 2 глава »