3 Іаана 1 глава

3-е Саборнае Пасланне святога Апостала Іаана Багаслова
Пераклад праваслаўнай царквы → Елизаветинская Библия

Ста́рац — узлю́бленаму Га́ію, якога я люблю́ ў íсціне.

Ста́рецъ га́їеви возлю́бленномѹ, є҆го́же а҆́зъ люблю̀ вои́стиннѹ.

Узлю́блены! малю́ся, каб ты меў добры по́спех і быў здаро́вы, як ма́е добры по́спех душа́ твая.

Возлю́бленне, во всѣ́хъ молю́сѧ (ѡ҆ тебѣ̀) благоспѣ́ѧтисѧ тебѣ̀ и҆ здра́вствовати, ѩ҆́коже благоспѣ́етсѧ тебѣ̀ дѹша̀.

Бо я вельмі ўзра́даваўся, калі прыхо́дзілі браты́ і све́дчылі пра тваю ве́рнасць, як ты жыве́ш у íсціне.

Возра́довахсѧ ѕѣлѡ̀, прише́дшымъ бра́тїѧмъ и҆ свидѣ́телствѹющымъ твою̀ и҆́стинѹ, ѩ҆́коже ты̀ во и҆́стинѣ хо́диши.

Для мяне няма бо́льшай ра́дасці, як чуць, што дзеці мае́ жывуць у íсціне.

Бо́лши сеѧ̀ не и҆́мамъ ра́дости, да слы́шѹ моѧ҄ ча҄да во и҆́стинѣ ходѧ҄ща.

Узлю́блены! ты паво́дле ве́ры дзе́йнічаеш у тым, што ро́біш дзе́ля братоў і дзе́ля пры́шлых;

Возлю́бленне, вѣ́рнѡ твори́ши, є҆́же а҆́ще дѣ́лаеши въ бра́тїю и҆ въ стра҄нныѧ,

яны све́дчылі перад Царкво́ю пра тваю любоў; ты добра зро́біш, калі адпра́віш іх так, як трэба дзе́ля Бога,

и҆̀же свидѣ́телствоваша ѡ҆ твое́й любвѝ пред̾ цр҃ковїю: и҆̀хже предпосла́въ досто́йнѡ бг҃ѹ, до́брѣ твори́ши,

бо яны дзе́ля імя́ Яго пайшлí, не ўзя́ўшы нічога ад язы́чнікаў.

ѡ҆ и҆́мени бо є҆гѡ̀ и҆зыдо́ша, ничто́же прїе́млюще ѿ ѩ҆зы҄къ.

Дык вось, мы павíнны прыма́ць такіх, каб стаць супрацо́ўнікамі ісціне.

Мы̀ ѹ҆̀бо до́лжни є҆смы̀ прїима́ти таковы́хъ, да поспѣ҄шницы бѹ́демъ и҆́стинѣ.

Я пісаў Царкве; але Дыятрэ́ф, які лю́біць першынствава́ць у іх, не прыма́е нас.

Писа́хъ цр҃кви: но первенстволю́бецъ и҆́хъ дїотре́фъ не прїе́млетъ на́съ.

Таму, калі я прыйду, то нагада́ю пра ўчы́нкі, якія ён робіць, га́ньбячы нас ліхíмі сло́вамі, і гэтага яму яшчэ ма́ла, дык ён і сам не прыма́е братоў, і жада́ючым забараня́е, і з Царквы выганя́е.

Сегѡ̀ ра́ди, а҆́ще прїидѹ̀, воспомѧнѹ̀ є҆гѡ̀ дѣла̀, ѩ҆́же твори́тъ, словєсы̀ лѹка́выми ѹ҆корѧ́ѧ на́съ: и҆ недово́ленъ быва́ѧ ѡ҆ си́хъ, ни са́мъ прїе́млетъ бра́тїю, и҆ хотѧ́щымъ возбранѧ́етъ, и҆ ѿ цр҃кве и҆зго́нитъ.

Узлю́блены! перайма́й не злое, а добрае. Хто ро́біць дабро, той ад Бога; а хто ро́біць зло, той не ба́чыў Бога.

Возлю́бленне, не ѹ҆подоблѧ́йсѧ ѕло́мѹ, но бл҃го́мѹ. Благотворѧ́й ѿ бг҃а є҆́сть: а҆ ѕлотворѧ́й не ви́дѣ бг҃а.

Пра Дзімíтрыя засве́дчана ўсімі і самою íсцінаю; і мы таксама све́дчым, і вы ведаеце, што све́дчанне наша íсціннае.

Дими́трїеви свидѣ́телствовасѧ ѿ всѣ́хъ и҆ ѿ са́мыѧ и҆́стины: и҆ мы́ же свидѣ́телствѹемъ, и҆ вѣ́сте, ѩ҆́кѡ свидѣ́телство на́ше и҆́стинно є҆́сть.

Многае меў я напіса́ць; але не хачу піса́ць табе чарнíлам і пяро́м,

Мнѡ́га и҆мѣ́хъ писа́ти, но не хощѹ̀ черни́ломъ и҆ тро́стїю писа́ти тебѣ̀,

а спадзяю́ся неўзаба́ве ўба́чыць цябе і ву́сна пагавары́ць.

ѹ҆пова́ю же а҆́бїе ви́дѣти тѧ̀ и҆ ѹ҆сты҄ ко ѹ҆стѡ́мъ глаго́лати.

Мір табе. Віта́юць цябе сябры́; вітаа́й сяброў паіме́нна. Амíнь.

Ми́ръ тебѣ̀. Цѣлѹ́ютъ тѧ̀ дрѹ́зи: цѣлѹ́й дрѹ́ги по и҆́мени. А҆ми́нь.

« 1 глава 1 глава »