Да Калосян 1 глава

Да Калосян Пасланне святога Апостала Паўла
Пераклад праваслаўнай царквы → Елизаветинская Библия

Павел, воляю Божаю Апостал Іісуса Хрыста, і Цімафей брат,

Па́ѵелъ, а҆п҇лъ ї҆и҃съ хр҇то́въ во́лею бж҃їею, и҆ тїмоѳе́й бра́тъ,

тым, што ў Калосах, святым і верным братам у Хрысце Іісусе:

сѹ́щымъ въ колосса́ехъ ст҃ы҄мъ и҆ вѣ҄рнымъ бра́тїѧмъ ѡ҆ хр҇тѣ̀ ї҆и҃сѣ:

благадаць вам і мір ад Бога, Айца нашага, і Госпада Іісуса Хрыста. Дзякуем Богу і Айцу Госпада нашага Іісуса Хрыста, заўсёды молячыся за вас,

(За҄.) блгдть ва́мъ и҆ ми́ръ ѿ бг҃а ѻ҆ц҃а̀ на́шегѡ, и҆ гд҇а ї҆и҃са хр҇та̀. Благодари́мъ бг҃а и҆ ѻ҆ц҃а̀ гд҇а на́шегѡ ї҆и҃са хр҇та̀, всегда̀ ѡ҆ ва́съ молѧ́щесѧ,

дачуўшыся пра веру вашу ў Хрыста Іісуса і пра любоў, якую вы маеце да ўсіх святых,

слы́шавше вѣ́рѹ ва́шѹ, ѩ҆́же ѡ҆ хр҇тѣ̀ ї҆и҃сѣ, и҆ любо́вь, ю҆́же и҆́мате ко всѣ҄мъ ст҃ы́мъ,

у надзеі на ўгатава́нае вам на нябёсах, пра што вы раней чулі ў слове ісціны, у дабравесці,

за ѹ҆пова́нїе ѿложе́нное ва́мъ на нб҃сѣ́хъ, є҆́же пре́жде слы́шасте въ словесѝ и҆́стины бл҃говѣствова́нїѧ,

якое прыйшло да вас; як і ва ўсім свеце яно і пладаносіць, і ўзрастае, так і сярод вас ад таго дня, як вы пачулі і спазналі благадаць Божую ў ісціне,

сѹ́щагѡ въ ва́съ, ѩ҆́коже и҆ во все́мъ мі́рѣ: и҆ є҆́сть плодоно́сно и҆ расти́мо, ѩ҆́коже и҆ въ ва́съ, ѿ негѡ́же днѐ слы́шасте и҆ разѹмѣ́сте блгдть бж҃їю во и҆́стинѣ:

як і навучыліся ад Эпафраса, узлюбленага суработніка нашага, вернага дзеля вас служыцеля Хрыстовага,

ѩ҆́коже и҆ ѹ҆вѣ́дѣсте ѿ є҆пафра́са, возлю́бленнагѡ сорабо́тника на́шегѡ, и҆́же є҆́сть вѣ́ренъ ѡ҆ ва́съ слѹжи́тель хр҇то́въ,

які і паведаміў нам пра вашу любоў у духу.

и҆́же и҆ ѩ҆вѝ на́мъ ва́шѹ любо́вь въ дѹ́сѣ.

Таму і мы з таго дня, як гэта пачулі, не перастаём маліцца за вас і прасіць, каб вы напаўняліся спазнаннем волі Яго ва ўсякай мудрасці і разуменні духоўным,

Сегѡ̀ ра́ди и҆ мы̀, ѿ негѡ́же днѐ слы́шахомъ, не престае́мъ ѡ҆ ва́съ молѧ́щесѧ и҆ просѧ́ще, да и҆спо́лнитесѧ въ ра́зѹмѣ во́ли є҆гѡ̀, во всѧ́цѣй премѹ́дрости и҆ ра́зѹмѣ дѹхо́внѣмъ,

каб жылі дастойна Госпада, ва ўсім дагаджаючы Яму, прыносячы плод ва ўсякай справе добрай і ўзрастаючы ў спазнанні Бога,

ѩ҆́кѡ ходи́ти ва́мъ досто́инѣ бг҃ѹ во всѧ́цѣмъ ѹ҆гожде́нїи (и҆) всѧ́цѣмъ дѣ́лѣ бла́зѣ, плодоносѧ́ще и҆ возраста́юще въ ра́зѹмѣ бж҃їи,

умацоўваючыся ўсякаю сілаю паводле магутнасці славы Яго, на трываласць ва ўсім і доўгацярплівасць з радасцю,

всѧ́кою си́лою возмога́юще по держа́вѣ сла́вы є҆гѡ̀, во всѧ́цѣмъ терпѣ́нїи и҆ долготерпѣ́нїи съ ра́достїю,

узносячы падзяку Богу і Айцу, Які паклікаў нас да ўдзелу ў спадчыне святых у святле,

(За҄ 250.) благодарѧ́ще бг҃а и҆ ѻ҆ц҃а̀, призва́вшаго ва́съ въ прича́стїе наслѣ́дїѧ ст҃ы́хъ во свѣ́тѣ,

Які вызваліў нас з-пад улады цемры і ўвёў у Царства ўзлюбленага Сына Свайго,

и҆́же и҆зба́ви на́съ ѿ вла́сти те́мныѧ и҆ преста́ви въ цр҇тво сн҃а любвѐ своеѧ̀,

у Якім мы маем выкупле́нне Крывёю Яго і прабачэнне грахоў,

ѡ҆ не́мже и҆́мамы и҆збавле́нїе кро́вїю є҆гѡ̀ и҆ ѡ҆ставле́нїе грѣ́хѡвъ,

Які ёсць вобраз Бога нябачнага, першанароджаны раней за ўсякае стварэнне;

и҆́же є҆́сть ѡ҆́бразъ бг҃а неви́димагѡ, перворожде́нъ всеѧ̀ тва́ри:

бо Ім створана ўсё, што на нябёсах і што на зямлі, бачнае і нябачнае: ці то прастолы, ці дзяржавы, ці начальствы, ці ўлады, — усё праз Яго і для Яго створана;

ѩ҆́кѡ тѣ́мъ создана҄ бы́ша всѧ́чєскаѧ, ѩ҆̀же на нб҃сѝ и҆ ѩ҆̀же на землѝ, ви҄димаѧ и҆ неви҄димаѧ, а҆́ще престо́ли, а҆́ще госпѡ́дствїѧ, а҆́ще нача́ла, а҆́ще вла́сти: всѧ́чєскаѧ тѣ́мъ и҆ ѡ҆ не́мъ созда́шасѧ:

і Ён існуе раней за ўсё, і ўсё ў Ім знаходзіцца.

и҆ то́й є҆́сть пре́жде всѣ́хъ, и҆ всѧ́чєскаѧ въ не́мъ состоѧ́тсѧ.

І Ён — галава цела Царквы; Ён — пачатак, першынец з мёртвых, каб ва ўсім Ён меў пе́ршынства:

(За҄ 251.) И҆ то́й є҆́сть глава̀ тѣ́лѹ цр҃кве, и҆́же є҆́сть нача́токъ, перворожде́нъ и҆з̾ ме́ртвыхъ, ѩ҆́кѡ да бѹ́детъ во всѣ́хъ то́й пе́рвенствѹѧ:

бо ўгодна было Айцу, каб у Ім заключалася ўся паўната,

ѩ҆́кѡ въ не́мъ благоизво́ли всемѹ̀ и҆сполне́нїю всели́тисѧ,

і каб праз Яго прымірыць з Сабою, устанавіўшы мір праз Яго, Крывёю крыжа Яго, усё — і зямное, і нябеснае.

и҆ тѣ́мъ примири́ти всѧ́чєскаѧ къ себѣ̀, ѹ҆миротвори́въ кро́вїю кр҇та̀ є҆гѡ̀, чрез̾ него̀, а҆́ще земна҄ѧ, а҆́ще ли нб҇наѧ.

І вас, якія калісьці былі чужымі і варожымі Богу ў думках і ліхіх справах,

И҆ ва́съ, и҆ногда̀ сѹ́щихъ ѿчѹжде́нныхъ и҆ врагѡ́въ помышле́ньми въ дѣ́лѣхъ лѹка́выхъ,

цяпер Ён прымірыў у целе Плоці Яго, смерцю Яго, каб паставіць вас святымі, і беззаганнымі, і бездакорнымі перад Сабою,

нн҃ѣ же примирѝ въ тѣ́лѣ пло́ти є҆гѡ̀ сме́ртїю є҆гѡ̀, предста́вити ва́съ ст҃ы́хъ и҆ непоро́чныхъ и҆ непови́нныхъ пред̾ собо́ю,

калі толькі вы застаяце́ся цвёрдымі і непахіснымі ў веры і не адпада́еце ад надзеі дабравесця, якое вы чулі, якое абвешчана ўсяму стварэнню паднябеснаму і якому я, Павел, стаў служыцелем.

а҆́ще ѹ҆̀бо пребыва́ете въ вѣ́рѣ ѡ҆снова́ни и҆ тве́рди, и҆ неподви́жими ѿ ѹ҆пова́нїѧ бл҃говѣствова́нїѧ, є҆́же слы́шасте, проповѣ́данное все́й тва́ри поднебе́снѣй, є҆мѹ́же бы́хъ а҆́зъ па́ѵелъ слѹжи́тель.

Цяпер я радуюся ў пакутах маіх за вас і дапаўняю нястачу ў плоці маёй мук Хрыстовых за Цела Яго, якім з’яўляецца Царква,

(За҄ 252.) Нн҃ѣ ра́дѹюсѧ во страда́нїихъ мои́хъ ѡ҆ ва́съ, ѩ҆́кѡ и҆сполнѧ́ю лише́нїе скорбе́й хр҇то́выхъ во пло́ти мое́й за тѣ́ло є҆гѡ̀, є҆́же є҆́сть цр҃ковь,

служыцелем якой я стаў паводле даручэння Божага, дадзенага мне дзеля вас, каб у паўнаце абве́сціць слова Божае,

є҆́йже бы́хъ а҆́зъ слѹжи́тель по смотре́нїю бж҃їю, да́нномѹ мнѣ̀ въ ва́съ, и҆спо́лнити сло́во бж҃їе,

тайну, схаваную ад вякоў і ад родаў, а цяпер адкрытую святым Яго,

та́йнѹ сокрове́ннѹю ѿ вѣ҄къ и҆ ѿ родѡ́въ: нн҃ѣ же ѩ҆ви́сѧ ст҃ы́мъ є҆гѡ̀,

якім пажадаў Бог паказаць, у чым багацце славы для язычнікаў тайны гэтай, якая ёсць Хрыстос у вас — надзея славы,

и҆̀мже восхотѣ̀ бг҃ъ сказа́ти, ко́е бога́тство сла́вы та́йны сеѧ̀ во ѩ҆зы́цѣхъ, и҆́же є҆́сть хр҇то́съ въ ва́съ, ѹ҆пова́нїе сла́вы,

Якога мы прапаведуем, настаўляючы кожнага чалавека і навучаючы кожнага чалавека ўсёй мудрасці, каб паказаць кожнага чалавека дасканалым у Хрысце Іісусе,

є҆го́же мы̀ проповѣ́дѹемъ, наказѹ́юще всѧ́каго человѣ́ка и҆ ѹ҆ча́ще всѧ́цѣй премѹ́дрости, да предста́вимъ всѧ́каго человѣ́ка соверше́нна ѡ҆ хр҇тѣ̀ ї҆и҃сѣ:

дзеля чаго я і працую, змагаючыся сілаю Яго, якая дзейнічае ўва мне магутна.

въ не́мже и҆ трѹжда́юсѧ и҆ подвиза́юсѧ по дѣ́йствѹ є҆гѡ̀ дѣ́йствѹемомѹ во мнѣ̀ си́лою.

« 4 глава 2 глава »