Лукі 1 глава

Святое Евангелле паводле Лукі
Пераклад праваслаўнай царквы → Открытый перевод

 
 

Паколькі ўжо многія ўзялíся склада́ць аповесць пра падзеі, якія сярод нас адбылíся,
 
Поскольку уже многие брались описывать свершившееся у нас,

як перадалí нам тыя, што ад пачатку былí відаво́чцамі і служы́целямі Слова,
 
в соответствии с тем, что поведано нам очевидцами и служителями Слова,

прыйшло на думку і мне, дакладна дасле́даваўшы ўсё ад пачатку, паслядоўна апісаць табе, высокашаноўны Фео́філе,
 
решил и я, тщательно всё исследовав, по порядку изложить это тебе, почтенный Феофил,

каб ты спазна́ў цвёрдую аснову таго вучэ́ння, у якім быў наста́ўлены.
 
чтобы ты убедился в правдивости учения, в которое тебя посвятили.

Быў у дні Ірада, цара Іудзейскага, адзін святар íмем Заха́рыя, з Авíевай чаргí; і жонка яго з роду Ааро́навага, імя́ ёй Елісавета.
 
Жил в Иудее при царе Ироде священник Захария, из смены потомков Авии, с женой своей Елизаветой, чей род тоже восходил к Аарону.

Былí яны абое праведныя перад Богам, жывучы́ паводле ўсіх за́паведзяў і ўстанаўле́нняў Гасподніх беззага́нна.
 
Они были праведны пред Богом, безукоризненно соблюдали все предписания и заповеди Господа.

І не ме́лі яны дзіця́ці, бо Елісавета была́ няплодная, і абое былí ўжо на схíле гадоў сваіх.
 
Детей у них не было; Елизавета была бесплодна, и оба уже состарились.

І ста́лася: калі ў парадку сваёй чаргí ён служыў перад Богам,
 
Однажды, когда службу пред Богом несла смена Захарии,

вы́пала яму, паводле звы́чаю святарскага, кадзíць, увайшоўшы ў храм Гасподні,
 
выпал ему, как священнику, жребий воскурить фимиам в Храме Господа,

а ўсё мноства людзей малілася зво́нку ў час каджэ́ння;
 
а толпа молящихся, как и полагалось в час воскурений, стояла вне храма.

і явіўся яму Ангел Гасподні, сто́ячы справа ад кадзíльнага ахвя́рніка;
 
И вот справа от алтаря воскурений явился ему ангел Господа.

і суме́ўся Заха́рыя, убачыўшы, і страх напаў на яго.
 
Ужаснулся Захария, страх охватил его,

Але Ангел сказаў яму: не бойся, Заха́рыя, бо пачу́та малітва твая, і жонка твая Елісавета наро́дзіць табе сына, і назавеш яго íмем Іаан,
 
но ангел сказал: — Не бойся, Захария. Твоя молитва услышана; жена Елизавета родит тебе сына, и ты назовёшь его Иоанн.

і будзе табе радасць і весялосць, і многія нараджэ́нню яго ўзрадуюцца;
 
Он принесет тебе ликование и радость, многие возрадуются его рождению,

бо ён будзе вялікі перад Госпадам; і не будзе піць віна́ і сíкеру; і Духам Святым напоўніцца яшчэ ва ўлонні маці сваёй;
 
ибо он будет велик пред Господом. Он не будет касаться вина и браги, он исполнится Святым Духом ещё в материнском чреве.

і многіх з сыноў Ізра́ілевых зве́рне да Госпада Бога іх;
 
Многих израильтян он обратит к Господу, Богу их.

і будзе ісці перад Ім у духу і сіле Іліí, каб вярну́ць сэ́рцы бацькоў да дзяцей, і непакорлівых да мудрасці праведных, каб падрыхтава́ць Госпаду народ гатовы.
 
Он проложит Господу путь, как предтеча, духом и силой равный Илии, примиряя отцов с детьми, обращая мятежных на праведный путь, готовя народ к приходу Господа.

І сказаў Заха́рыя Ангелу: па чым я пазна́ю гэта? бо я стары́, і жонка мая́ на схíле гадоў сваіх.
 
Захария сказал: — Как я в это поверю? Ведь я уже стар, да и жена моя в возрасте.

І сказаў яму Ангел у адказ: я Гаўрыíл, што стаю перад Богам і пасла́ны гаварыць з табой і дабраве́сціць табе гэта;
 
Ангел ответил: — Я Гавриил, предстоящий пред Богом, я послан к тебе с этой доброй вестью.

і вось, будзеш маўчаць і не зможаш гаварыць да таго дня, калі збу́дзецца гэта, за тое, што ты не паверыў сло́вам маім, якія здзе́йсняцца ў свой час.
 
А теперь ты лишишься дара речи и, пока все это не исполнится, не сможешь говорить — за то что не поверил моим словам, которые подтвердятся в срок.

І чакаў народ Заха́рыю і здзіўляўся, што ён мару́дзіць у храме.
 
Народ меж тем ждал Захарию, удивляясь, что он всё ещё в Храме.

Ён жа, вы́йшаўшы, не мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў відзе́нне ў храме; а ён рабіў ім знакі, і заставаўся нямы́м.
 
А он, выйдя, не мог говорить, и они догадались, что в Храме ему было видение. Он объяснялся знаками и оставался нем.

І ста́лася: калі скончыліся дні служэ́ння яго, пайшоў ён у дом свой.
 
Когда же кончились дни его служения, он вернулся домой.

Пасля гэтых дзён зачала́ Елісавета, жонка яго, і таíлася пяць месяцаў, і гаварыла:
 
Вскоре его жена Елизавета зачала. Пять месяцев она не выходила из дому, повторяя:

так зрабіў мне Гасподзь у дні, калі спагля́нуў, каб зняць з мяне́ га́ньбу сярод людзе́й.
 
«Наконец Господь сжалился надо мной и снял с меня позор пред людьми».

А ў шосты месяц пасла́ны быў Ангел Гаўрыíл ад Бога ў горад Галіле́йскі пад назвай Назарэ́т
 
А на шестой месяц Бог послал ангела Гавриила в галилейский город Назарет,

да Дзевы, зару́чанай з мужам, імя́ якому Іосіф, з дому Давíдавага; а імя́ Дзевы — Марыя.
 
к девушке по имени Мария, обрученной с Иосифом, потомком Давида.

І, увайшоўшы да Яе, Ангел сказаў: радуйся, Благадатная! Гасподзь з Табою; благаславёная Ты сярод жанчын.
 
Ангел вошел к ней и сказал: — Здравствуй, отмеченная милостью! Господь — с тобою!

Яна ж, убачыўшы яго, збянтэ́жылася ад слова яго і разважа́ла, што́ ж гэта за віта́нне.
 
Та испугалась, не понимая этого приветствия.

І сказаў Ёй Ангел: не бойся, Марыя, бо Ты знайшла благадаць у Бога.
 
Но ангел сказал: — Не бойся, Мария, ты угодна Богу!

І вось, зачне́ш ва ўло́нні, і наро́дзіш Сы́на, і дасí Яму імя́: Іісус.
 
Ты зачнёшь и родишь сына, и назовёшь Его Иисус.

Ён будзе вялікі, і Сы́нам Усявышняга будзе назва́ны, і дасць Яму Гасподзь Бог прастол Давіда, бацькі Яго;
 
Он станет велик и наречётся Сыном Всевышнего. Он получит от Господа Бога престол Своего предка Давида

і будзе царстваваць над домам Іакава давеку, і Царству Яго не будзе канца.
 
и будет царствовать над народом Иакова вовек, Его царствованию не будет конца.

І сказала Марыя Ангелу: як будзе гэта, калі Я мужа не знаю?
 
Мария спросила: — Как это может быть? Ведь я ещё девушка.

Сказаў Ёй Ангел у адказ: Дух Святы найдзе́ на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне́ Цябе; таму і Святое, што наро́дзіцца, Сы́нам Божым будзе назва́на;
 
Ангел ответил: — Святой Дух снизойдет на тебя, сила Всевышнего тебя осенит — рожденное от тебя будет свято и наречётся Сыном Божьим.

і вось, Елісавета, сваячка Твая, і яна зачала́ сына ў старасці сваёй, і гэта ўжо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай;
 
И родственница твоя Елизавета зачала сына, хотя она и стара. Её называли бесплодной, а она уже шестой месяц беременна,

бо не застане́цца бяссíльным у Бога ніводнае слова.
 
ибо всякое слово Бога сбудется.

Тады сказала Марыя: вось, Я — раба Гасподняя; няхай будзе Мне па слову твайму. І адышоў ад Яе Ангел.
 
Мария сказала: — Я во власти Господа, и пусть всё будет, как ты сказал. И ангел ушёл от неё.

І ўстаўшы, Марыя ў тыя дні пайшла з паспе́шнасцю ў горны край, у горад Іу́даў;
 
Мария собралась и поспешила в город на Иудейском нагорье;

і ўвайшла ў дом Заха́рыі, і павіта́ла Елісавету.
 
она вошла в дом Захарии и поздоровалась с Елизаветой.

І ста́лася: калі пачула Елісавета віта́нне Марыіна, устрапяну́лася дзіця́тка ва ўлонні яе; і напоўнілася Елісавета Духам Святым,
 
Как только та услышала слова Марии, младенец шевельнулся у неё в утробе. Елизавета, исполнившись Святым Духом,

і ўсклíкнула моцным голасам і сказала: благаславёная Ты сярод жанчын і благаславёны плод уло́ння Твайго!
 
воскликнула: — Благословенна ты среди женщин, и благословен Тот, Кого ты родишь!

І адкуль гэта мне, што прыйшла Маці Госпада майго да мяне?
 
И за что мне только такая честь, что мать Господа моего навестила меня?!

Бо, калі голас віта́ння Твайго дайшоў да вушэ́й маіх, устрапяну́лася дзіця́тка радасна ва ўлонні маім.
 
Как только ты поздоровалась со мной, младенец во мне запрыгал от радости.

І блажэнная Тая, што паверыла, бо збу́дзецца ска́занае Ёй ад Госпада.
 
Благословенна поверившая обещанию Господа!

І сказала Марыя: веліча́е душа Мая Госпада,
 
И сказала Мария: — Прославляет Господа моя душа,

і ўзра́даваўся дух Мой у Богу, Спасіцелі Маім,
 
радуется дух мой Богу, Спасителю моему,

што спагля́нуў Ён на пако́ру Рабы Сваёй; бо вось ад гэтага часу будуць зваць Мяне блажэ́ннай усе ро́ды;
 
ибо вспомнил Он неприметную служанку Свою. Отныне все поколенья будут меня звать благословенной,

бо ўчынíў Мне вялікае Моцны, і святое імя́ Яго;
 
ибо великое дело сотворил для меня Могучий, Тот, Чьё имя свято,

і міласэрнасць Яго ў ро́ды ро́даў да тых, што баяцца Яго;
 
Чья милость — ко всем чтущим Его, на многие поколенья.

Ён праявíў сілу рукою Сваёю; рассе́яў ганарлíвых ду́мкамі сэ́рца іх;
 
Показал Он силу Своей десницы, рассеял возомнивших о себе гордецов,

скінуў моцных з прастолаў і ўзнёс пако́рлівых;
 
низверг владык, неприметных — возвысил,

галодных здаво́ліў дабром, а багатых адпусціў ні з чым;
 
нуждающихся обогатил, а богачей отослал ни с чем.

прыхіну́ў Ізра́іля, слугу́ Свайго, па́мятаючы пра міласць, —
 
Он помог Израилю, рабу Своему, вспомнив о милости,

як гаварыў бацька́м нашым, — да Аўраама і се́мені яго давеку.
 
обещанной навек нашим предкам, Аврааму и потомству его.

Прабыла́ ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом Свой.
 
Пробыв у неё месяца три, Мария вернулась домой.

А Елісавеце настаў час радзíць, і яна нарадзíла сы́на.
 
А Елизавета, когда подошел срок, родила сына.

І пачулі суседзі і сваякі яе, што прымножыў Гасподзь міласць Сваю да яе і радаваліся з ёю.
 
Соседи и родичи, узнав, что Господь оказал ей такую великую милость, поздравляли её.

І ста́лася: у восьмы дзень прыйшлі абрэ́заць дзіця́, і хацелі назваць яго íмем ба́цькі яго, Заха́рыем.
 
На восьмой день пришли обрезать младенца, и хотели назвать его Захарией, как отца.

І, адказваючы, маці яго сказала: не, а назва́ны будзе Іаанам.
 
Но мать воспротивилась: «Нет! Назовем его Иоанном».

І сказалі ёй: няма нікога ў радні тваёй, хто б зваўся гэтым íмем.
 
Ей возразили: «В твоём роду никто не носит такого имени».

І зна́камі пыталіся ў ба́цькі яго, я́к бы ён хацеў, каб назва́лі яго.
 
И стали делать знаки отцу, чтобы он дал знать, как он хочет назвать ребёнка.

І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў: Іаан будзе імя́ яму. І здзівіліся ўсе.
 
Тот попросил дощечку и, к общему удивлению, написал: «Имя ему — Иоанн».

І адразу адкры́ліся ву́сны яго і язык яго, і ён стаў гаварыць, благаслаўля́ючы Бога.
 
И тотчас к нему вернулась речь, и он заговорил, восхваляя Бога.

І быў страх ва ўсіх, хто жыў вакол іх; і па ўсім горным кра́і Іудзейскім расказвалі пра ўсё гэта.
 
Все соседи были испуганы; слух разнесся по всему Иудейскому нагорью.

І ўсе, хто чуў, паклалі гэта ў сэ́рцы сваім, ка́жучы: што́ будзе з дзіця́ці гэтага? І рука Гасподняя была́ з ім.
 
Услышав эту весть, все с удивлением спрашивали: «Кем станет этот ребёнок?» Ибо ясно было, что с ним рука Господа.

І Заха́рыя, бацька яго, напоўніўся Духам Святым і прарочыў, ка́жучы:
 
Захария же, отец его, исполнившись Святым Духом, изрек пророчество:

благаславёны Гасподзь Бог Ізра́ілеў, што наведаў народ Свой і вы́купіў яго;
 
— Благословен Господь, Бог Израиля! Вспомнил Он свой народ и принес ему избавление,

І ўзняў нам рог спасення ў доме Давіда, слугí Свайго,
 
Послал Он нам могучего спасителя, потомка раба Господнего Давида

як сказаў ву́снамі святых Сваіх прарокаў адве́ку,
 
(как и обещал Он издревле через святых пророков Своих),

што ўрату́е нас ад ворагаў нашых і ад рукí ўсіх, хто ненавідзіць нас;
 
избавил Он нас от врагов, от всех, кто нас ненавидит.

каб зрабіць міласць бацька́м нашым і ўспомніць запаве́т Свой святы́,
 
Обещал Он милость праотцам нашим, и помнит Он о святом Договоре,

кля́тву, якой кля́ўся Ён Аўрааму, бацьку нашаму, каб даць нам,
 
о клятве, которую дал Он нашему праотцу Аврааму:

вы́зваленым ад рукí ворагаў нашых, без бо́язі
 
избавить нас от вражеских рук, чтобы мы служили Ему без страха,

служы́ць Яму ў свя́тасці і пра́веднасці перад Ім ва ўсе дні жыцця́ нашага.
 
благочестиво и праведно, во все дни нашей жизни.

І ты, дзіця́, прарокам Усявышняга будзеш назва́на, бо ты будзеш ісці перад аблíччам Госпада, каб падрыхтаваць шляхí Яму,
 
А тебя, дитя, назовут пророком Всевышнего, и пойдешь ты, пролагая Господу путь,

даць народу Яго спазна́ць спасе́нне ў адпушчэ́нні грахоў,
 
возвестишь Его народу спасенье и прощенье грехов.

па сардэчнай міласці Бога нашага, якою наве́даў нас Усход з вышынí,
 
По милосердию нашего Бога с небес воссияет нам солнце,

каб асвятлíць тых, што сядзяць у це́мры і це́ні смерці, скірава́ць ногі нашы на шлях міру.
 
светя живущим во мраке, под сенью смерти, являя им дорогу мира.

Дзіця ж расло і ўмацоўвалася духам; і было́ ў пусты́нях да дня з’яўле́ння свайго Ізра́ілю.
 
Ребенок вырос и укрепился духом. Он оставался в пустыне, пока не явился Израилю.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.