Лукі 1 глава

Святое Евангелле паводле Лукі
Пераклад праваслаўнай царквы → Русского Библейского Центра

 
 

Паколькі ўжо многія ўзялíся склада́ць аповесць пра падзеі, якія сярод нас адбылíся,
 
После того как многие взяли на себя труд повествования о событиях, представляющих для нас истину

як перадалí нам тыя, што ад пачатку былí відаво́чцамі і служы́целямі Слова,
 
И известных нам от самых ранних очевидцев и служителей Слова,

прыйшло на думку і мне, дакладна дасле́даваўшы ўсё ад пачатку, паслядоўна апісаць табе, высокашаноўны Фео́філе,
 
Надумалось и мне, после тщательного изучения всего, отступив к началу, дать тебе, уважаемый Теофил, их последовательное описание,

каб ты спазна́ў цвёрдую аснову таго вучэ́ння, у якім быў наста́ўлены.
 
Чтобы ты узнал достоверную суть того учения, в котором был наставлен.

Быў у дні Ірада, цара Іудзейскага, адзін святар íмем Заха́рыя, з Авíевай чаргí; і жонка яго з роду Ааро́навага, імя́ ёй Елісавета.
 
Во времена Ирода, царя Иудеи, был священник по имени Захария, из чреды Авия. Его жена была из дочерей Аароновых. Звали ее Елизавета.

Былí яны абое праведныя перад Богам, жывучы́ паводле ўсіх за́паведзяў і ўстанаўле́нняў Гасподніх беззага́нна.
 
Оба были праведны перед Богом, по всем заповедям и порядкам Господним поступали безупречно.

І не ме́лі яны дзіця́ці, бо Елісавета была́ няплодная, і абое былí ўжо на схíле гадоў сваіх.
 
Детей они не завели: Елизавета была бесплодна. Оба были в преклонных летах.

І ста́лася: калі ў парадку сваёй чаргí ён служыў перад Богам,
 
В тот день Захария исполнял служение перед Богом в порядке своей чреды,

вы́пала яму, паводле звы́чаю святарскага, кадзíць, увайшоўшы ў храм Гасподні,
 
И по священническому уставу выпал ему жребий войти в Храм Господень и возжечь благовонное курение.

а ўсё мноства людзей малілася зво́нку ў час каджэ́ння;
 
Пока совершалось каждение, все множество народа молилось снаружи.

і явіўся яму Ангел Гасподні, сто́ячы справа ад кадзíльнага ахвя́рніка;
 
И явился ему ангел Господень, встав по правую сторону кадильного жертвенника.

і суме́ўся Заха́рыя, убачыўшы, і страх напаў на яго.
 
Увидев его, Захария оробел, смешался.

Але Ангел сказаў яму: не бойся, Заха́рыя, бо пачу́та малітва твая, і жонка твая Елісавета наро́дзіць табе сына, і назавеш яго íмем Іаан,
 
Но ангел сказал ему: «Не бойся, Захария. Услышана твоя молитва. Елизавета, жена твоя, родит тебе сына. Назови его Иоанном.

і будзе табе радасць і весялосць, і многія нараджэ́нню яго ўзрадуюцца;
 
Он будет тебе радость и торжество. Многие отпразднуют его рождение.

бо ён будзе вялікі перад Госпадам; і не будзе піць віна́ і сíкеру; і Духам Святым напоўніцца яшчэ ва ўлонні маці сваёй;
 
И будет он велик перед Господом, не захочет пить вина и сикеры и исполнится Святого Духа прямо с рождения.

і многіх з сыноў Ізра́ілевых зве́рне да Госпада Бога іх;
 
Многих сынов Израиля он возвратит Господу, их Богу,

і будзе ісці перад Ім у духу і сіле Іліí, каб вярну́ць сэ́рцы бацькоў да дзяцей, і непакорлівых да мудрасці праведных, каб падрыхтава́ць Госпаду народ гатовы.
 
Силой и духом Ильи будет предварять Господа, склонит сердца отцов к детям, гордыню юношей к мудрости старцев, представит Господу народ подготовленный».

І сказаў Заха́рыя Ангелу: па чым я пазна́ю гэта? бо я стары́, і жонка мая́ на схíле гадоў сваіх.
 
Захария спрашивает ангела: «В чем видеть мне указание на это? Я уже стар, да и жена моя в преклонных летах».

І сказаў яму Ангел у адказ: я Гаўрыíл, што стаю перад Богам і пасла́ны гаварыць з табой і дабраве́сціць табе гэта;
 
Ангел отвечает ему: «Я Гавриил. Я стою перед Богом. Он послал меня говорить с тобой, донести до тебя это известие.

і вось, будзеш маўчаць і не зможаш гаварыць да таго дня, калі збу́дзецца гэта, за тое, што ты не паверыў сло́вам маім, якія здзе́йсняцца ў свой час.
 
У тебя отнимется язык и будешь оставаться нем до тех пор, пока оно не подтвердится. Ты не поверил моим словам, а они сбудутся в свое время».

І чакаў народ Заха́рыю і здзіўляўся, што ён мару́дзіць у храме.
 
Люди ждали Захарию и не могли понять, почему он медлит в Храме.

Ён жа, вы́йшаўшы, не мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў відзе́нне ў храме; а ён рабіў ім знакі, і заставаўся нямы́м.
 
Выйдя к ним, он не мог ничего выговорить, и они поняли, что в Храме ему было видение. Он объяснялся с ними знаками и оставался нем.

І ста́лася: калі скончыліся дні служэ́ння яго, пайшоў ён у дом свой.
 
Подошли к концу дни его служения, и он вернулся домой.

Пасля гэтых дзён зачала́ Елісавета, жонка яго, і таíлася пяць месяцаў, і гаварыла:
 
Вскоре его жена Елизавета забеременела и пять месяцев не выходила из дому. Она говорила:

так зрабіў мне Гасподзь у дні, калі спагля́нуў, каб зняць з мяне́ га́ньбу сярод людзе́й.
 
«Так сотворил мне Господь. И вовремя! Его взор остановился на мне, чтобы снять с меня людскую молву».

А ў шосты месяц пасла́ны быў Ангел Гаўрыíл ад Бога ў горад Галіле́йскі пад назвай Назарэ́т
 
На шестой месяц Бог послал ангела Гавриила в город Назарет, что в Галилее,

да Дзевы, зару́чанай з мужам, імя́ якому Іосіф, з дому Давíдавага; а імя́ Дзевы — Марыя.
 
К девушке, обрученной с Иосифом из дома Давида. Имя девушки — Мария.

І, увайшоўшы да Яе, Ангел сказаў: радуйся, Благадатная! Гасподзь з Табою; благаславёная Ты сярод жанчын.
 
Ангел пришел и сказал: «Радуйся, избранница! С тобой Господь».

Яна ж, убачыўшы яго, збянтэ́жылася ад слова яго і разважа́ла, што́ ж гэта за віта́нне.
 
От его слов Мария растерялась, не понимая, для чего такое приветствие.

І сказаў Ёй Ангел: не бойся, Марыя, бо Ты знайшла благадаць у Бога.
 
Ангел сказал ей: «Не бойся, Мария. Это тебе Божья милость.

І вось, зачне́ш ва ўло́нні, і наро́дзіш Сы́на, і дасí Яму імя́: Іісус.
 
Забеременеешь и родишь Сына. Дай Ему имя Иисус.

Ён будзе вялікі, і Сы́нам Усявышняга будзе назва́ны, і дасць Яму Гасподзь Бог прастол Давіда, бацькі Яго;
 
Он будет велик, назван Сыном Всевышнего. И даст Ему Господь Бог престол Его отца Давида.

і будзе царстваваць над домам Іакава давеку, і Царству Яго не будзе канца.
 
Он будет царствовать над домом Иакова вечно. Царству Его не будет конца».

І сказала Марыя Ангелу: як будзе гэта, калі Я мужа не знаю?
 
Мария говорит ангелу: «Как это может быть, если я не знаю мужа?».

Сказаў Ёй Ангел у адказ: Дух Святы найдзе́ на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне́ Цябе; таму і Святое, што наро́дзіцца, Сы́нам Божым будзе назва́на;
 
Ангел отвечал: «На тебя сойдет Святой Дух и осенит тебя сила Всевышнего, поэтому у рожденного Святого будет имя Сын Божий.

і вось, Елісавета, сваячка Твая, і яна зачала́ сына ў старасці сваёй, і гэта ўжо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай;
 
Елизавета, родственница твоя, считалась бесплодной, а зачала сына уже в годах и теперь на шестом месяце.

бо не застане́цца бяссíльным у Бога ніводнае слова.
 
Для Бога нет ничего невозможного».

Тады сказала Марыя: вось, Я — раба Гасподняя; няхай будзе Мне па слову твайму. І адышоў ад Яе Ангел.
 
Тогда Мария сказала: «Я в руках Господа. Пусть будет как ты говоришь». И ангел ушел.

І ўстаўшы, Марыя ў тыя дні пайшла з паспе́шнасцю ў горны край, у горад Іу́даў;
 
Теми же днями Мария не мешкая собралась и пошла в город Иудин, что на горах,

і ўвайшла ў дом Заха́рыі, і павіта́ла Елісавету.
 
И с приветствием к Елизавете вошла в дом Захарии.

І ста́лася: калі пачула Елісавета віта́нне Марыіна, устрапяну́лася дзіця́тка ва ўлонні яе; і напоўнілася Елісавета Духам Святым,
 
Елизавета услышала приветствие Марии, и в ней толкнулось дитя. Она исполнилась Святого Духа

і ўсклíкнула моцным голасам і сказала: благаславёная Ты сярод жанчын і благаславёны плод уло́ння Твайго!
 
И с чувством сказала: «Благословенна ты среди женщин! Благословенно твое дитя!

І адкуль гэта мне, што прыйшла Маці Госпада майго да мяне?
 
И кто я, что пришла ко мне Мать Господа моего?!

Бо, калі голас віта́ння Твайго дайшоў да вушэ́й маіх, устрапяну́лася дзіця́тка радасна ва ўлонні маім.
 
Лишь только прозвучало у меня в ушах твое приветствие, во мне от радости толкнулось дитя.

І блажэнная Тая, што паверыла, бо збу́дзецца ска́занае Ёй ад Госпада.
 
Счастлива та, что поверила! Все, что сказал ей Господь, совершится».

І сказала Марыя: веліча́е душа Мая Госпада,
 
Мария говорит: «Величает душа моя Господа.

і ўзра́даваўся дух Мой у Богу, Спасіцелі Маім,
 
Счастлив дух мой перед Богом Спасителем моим,

што спагля́нуў Ён на пако́ру Рабы Сваёй; бо вось ад гэтага часу будуць зваць Мяне блажэ́ннай усе ро́ды;
 
Что обратил Он взор на смирение рабы Своей. Отныне благословенной будут почитать меня в поколениях.

бо ўчынíў Мне вялікае Моцны, і святое імя́ Яго;
 
Сотворил мне великое Сильный, свято имя Его.

і міласэрнасць Яго ў ро́ды ро́даў да тых, што баяцца Яго;
 
Из поколения в поколение милость Его — к убоявшимся Его.

Ён праявíў сілу рукою Сваёю; рассе́яў ганарлíвых ду́мкамі сэ́рца іх;
 
Явил Он силу руки Своей: рассеял высокомерных с их самомнением,

скінуў моцных з прастолаў і ўзнёс пако́рлівых;
 
Свергнул властителей с престолов — и возвысил смиренных,

галодных здаво́ліў дабром, а багатых адпусціў ні з чым;
 
Забитых нуждой оделил благами, а богатых отпустил ни с чем.

прыхіну́ў Ізра́іля, слугу́ Свайго, па́мятаючы пра міласць, —
 
Позаботился о рабе Своем Израиле, дал знать, что помнит о милости,

як гаварыў бацька́м нашым, — да Аўраама і се́мені яго давеку.
 
Обещанной нашим праотцам — Аврааму и потомкам его — навеки».

Прабыла́ ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом Свой.
 
Мария прогостила у нее около трех месяцев и вернулась домой.

А Елісавеце настаў час радзíць, і яна нарадзíла сы́на.
 
Пришло время Елизавете рожать, и она родила сына.

І пачулі суседзі і сваякі яе, што прымножыў Гасподзь міласць Сваю да яе і радаваліся з ёю.
 
Узнали соседи и родственники о великой ей от Господа милости и радовались вместе с ней.

І ста́лася: у восьмы дзень прыйшлі абрэ́заць дзіця́, і хацелі назваць яго íмем ба́цькі яго, Заха́рыем.
 
На восьмой день пришли обрезать младенца и хотели было дать ему имя по отцу — Захария.

І, адказваючы, маці яго сказала: не, а назва́ны будзе Іаанам.
 
Но мать сказала: «Нет, нужно назвать его Иоанном».

І сказалі ёй: няма нікога ў радні тваёй, хто б зваўся гэтым íмем.
 
Ей говорят: «Таким именем никого в твоем роду не называли».

І зна́камі пыталіся ў ба́цькі яго, я́к бы ён хацеў, каб назва́лі яго.
 
И знаками спрашивают отца, как он хочет его назвать.

І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў: Іаан будзе імя́ яму. І здзівіліся ўсе.
 
Захария попросил дощечку и написал: «Иоанн». Всем это было удивительно.

І адразу адкры́ліся ву́сны яго і язык яго, і ён стаў гаварыць, благаслаўля́ючы Бога.
 
И тотчас отпустило ему уста и язык, и он заговорил, благословляя Бога.

І быў страх ва ўсіх, хто жыў вакол іх; і па ўсім горным кра́і Іудзейскім расказвалі пра ўсё гэта.
 
Это потрясло всех живущих по соседству, и молва об этом прошла по всей нагорной стране Иудее.

І ўсе, хто чуў, паклалі гэта ў сэ́рцы сваім, ка́жучы: што́ будзе з дзіця́ці гэтага? І рука Гасподняя была́ з ім.
 
Те, кто об этом слышал, молча задавали себе вопрос: «Кем же будет этот младенец?». С ним была рука Господня.

І Заха́рыя, бацька яго, напоўніўся Духам Святым і прарочыў, ка́жучы:
 
Захария, отец его, исполненный Святого Духа, прорекал:

благаславёны Гасподзь Бог Ізра́ілеў, што наведаў народ Свой і вы́купіў яго;
 
«Благословен Господь, Бог Израиля. Он посетил Свой народ, сотворил ему свободу,

І ўзняў нам рог спасення ў доме Давіда, слугí Свайго,
 
Воздвиг рог спасения нашего в доме раба Своего Давида;

як сказаў ву́снамі святых Сваіх прарокаў адве́ку,
 
Сдержал слово, сказанное в давние времена через святых Своих пророков,

што ўрату́е нас ад ворагаў нашых і ад рукí ўсіх, хто ненавідзіць нас;
 
Что спасет нас от наших врагов, от руки ненавидящих нас.

каб зрабіць міласць бацька́м нашым і ўспомніць запаве́т Свой святы́,
 
Он сотворил милость нашим отцам, не забыл о святом Своем договоре,

кля́тву, якой кля́ўся Ён Аўрааму, бацьку нашаму, каб даць нам,
 
О клятвенном обещании отцу нашему Аврааму позволить нам

вы́зваленым ад рукí ворагаў нашых, без бо́язі
 
Уйти из вражеских рук и уже без оглядки

служы́ць Яму ў свя́тасці і пра́веднасці перад Ім ва ўсе дні жыцця́ нашага.
 
Служить Ему в святости и правде перед Ним во все дни нашей жизни.

І ты, дзіця́, прарокам Усявышняга будзеш назва́на, бо ты будзеш ісці перад аблíччам Госпада, каб падрыхтаваць шляхí Яму,
 
А ты, дитя, будешь зваться пророком Всевышнего. Ты идешь прежде Господа — путь Ему приготовить,

даць народу Яго спазна́ць спасе́нне ў адпушчэ́нні грахоў,
 
Народу Его открыть правду о спасении через отпущение грехов

па сардэчнай міласці Бога нашага, якою наве́даў нас Усход з вышынí,
 
По утробной Бога нашего милости. Сойдет к нам свет свыше

каб асвятлíць тых, што сядзяць у це́мры і це́ні смерці, скірава́ць ногі нашы на шлях міру.
 
И будет светить всем, кто живет во тьме, в тени смертной — откроет нашему взору путь к миру».

Дзіця ж расло і ўмацоўвалася духам; і было́ ў пусты́нях да дня з’яўле́ння свайго Ізра́ілю.
 
Между тем младенец рос, укреплялся духом. И был он в пустынных местах до того самого дня, когда явился перед Израилем.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.