Лукі 1 глава

Святое Евангелле паводле Лукі
Пераклад праваслаўнай царквы → Синода́льный перево́д

 
 

Паколькі ўжо многія ўзялíся склада́ць аповесць пра падзеі, якія сярод нас адбылíся,
 
Как уже́ мно́гие на́чали составля́ть повествова́ния о соверше́нно изве́стных ме́жду на́ми собы́тиях,

як перадалí нам тыя, што ад пачатку былí відаво́чцамі і служы́целямі Слова,
 
как переда́ли нам то бы́вшие с са́мого нача́ла очеви́дцами и служи́телями Сло́ва,

прыйшло на думку і мне, дакладна дасле́даваўшы ўсё ад пачатку, паслядоўна апісаць табе, высокашаноўны Фео́філе,
 
то рассуди́лось и мне, по тща́тельном иссле́довании всего́ снача́ла, по поря́дку описа́ть тебе́, достопочте́нный Феофи́л,

каб ты спазна́ў цвёрдую аснову таго вучэ́ння, у якім быў наста́ўлены.
 
что́бы ты узна́л твёрдое основа́ние того́ уче́ния, в кото́ром был наста́влен.

Быў у дні Ірада, цара Іудзейскага, адзін святар íмем Заха́рыя, з Авíевай чаргí; і жонка яго з роду Ааро́навага, імя́ ёй Елісавета.
 
Во дни И́рода, царя́ Иуде́йского, был свяще́нник из А́виевой чреды́, и́менем Заха́рия, и жена́ его́ из ро́да Ааро́нова, и́мя ей Елисаве́та.

Былí яны абое праведныя перад Богам, жывучы́ паводле ўсіх за́паведзяў і ўстанаўле́нняў Гасподніх беззага́нна.
 
О́ба они́ бы́ли пра́ведны пред Бо́гом, поступа́я по всем за́поведям и уста́вам Госпо́дним беспоро́чно.

І не ме́лі яны дзіця́ці, бо Елісавета была́ няплодная, і абое былí ўжо на схíле гадоў сваіх.
 
У них не́ бы́ло дете́й, и́бо Елисаве́та была́ непло́дна, и о́ба бы́ли уже́ в лета́х прекло́нных.

І ста́лася: калі ў парадку сваёй чаргí ён служыў перад Богам,
 
Одна́жды, когда́ он в поря́дке свое́й чреды́ служи́л пред Бо́гом,

вы́пала яму, паводле звы́чаю святарскага, кадзíць, увайшоўшы ў храм Гасподні,
 
по жре́бию, как обыкнове́нно бы́ло у свяще́нников, доста́лось ему́ войти́ в храм Госпо́день для кажде́ния,

а ўсё мноства людзей малілася зво́нку ў час каджэ́ння;
 
а всё мно́жество наро́да моли́лось вне во вре́мя кажде́ния, —

і явіўся яму Ангел Гасподні, сто́ячы справа ад кадзíльнага ахвя́рніка;
 
тогда́ яви́лся ему́ А́нгел Госпо́день, сто́я по пра́вую сто́рону же́ртвенника кади́льного.

і суме́ўся Заха́рыя, убачыўшы, і страх напаў на яго.
 
Заха́рия, уви́дев его́, смути́лся, и страх напа́л на него́.

Але Ангел сказаў яму: не бойся, Заха́рыя, бо пачу́та малітва твая, і жонка твая Елісавета наро́дзіць табе сына, і назавеш яго íмем Іаан,
 
А́нгел же сказа́л ему́: не бо́йся, Заха́рия, и́бо услы́шана моли́тва твоя́, и жена́ твоя́ Елисаве́та роди́т тебе́ сы́на, и наречёшь ему́ и́мя: Иоа́нн;

і будзе табе радасць і весялосць, і многія нараджэ́нню яго ўзрадуюцца;
 
и бу́дет тебе́ ра́дость и весе́лие, и мно́гие о рожде́нии его́ возра́дуются,

бо ён будзе вялікі перад Госпадам; і не будзе піць віна́ і сíкеру; і Духам Святым напоўніцца яшчэ ва ўлонні маці сваёй;
 
и́бо он бу́дет вели́к пред Го́сподом; не бу́дет пить вина́ и сике́ра, и Ду́ха Свято́го испо́лнится ещё от чре́ва ма́тери свое́й;

і многіх з сыноў Ізра́ілевых зве́рне да Госпада Бога іх;
 
и мно́гих из сыно́в Изра́илевых обрати́т к Го́споду Бо́гу их;

і будзе ісці перад Ім у духу і сіле Іліí, каб вярну́ць сэ́рцы бацькоў да дзяцей, і непакорлівых да мудрасці праведных, каб падрыхтава́ць Госпаду народ гатовы.
 
и преды́дет пред Ним в ду́хе и си́ле Илии́, что́бы возврати́ть сердца́ отцо́в де́тям, и непокори́вым о́браз мы́слей пра́ведников, дабы́ предста́вить Го́споду наро́д пригото́вленный.

І сказаў Заха́рыя Ангелу: па чым я пазна́ю гэта? бо я стары́, і жонка мая́ на схíле гадоў сваіх.
 
И сказа́л Заха́рия А́нгелу: по чему́ я узна́ю э́то? и́бо я стар, и жена́ моя́ в лета́х прекло́нных.

І сказаў яму Ангел у адказ: я Гаўрыíл, што стаю перад Богам і пасла́ны гаварыць з табой і дабраве́сціць табе гэта;
 
А́нгел сказа́л ему́ в отве́т: я Гаврии́л, предстоя́щий пред Бо́гом, и по́слан говори́ть с тобо́ю и бла́говестить тебе́ сие́;

і вось, будзеш маўчаць і не зможаш гаварыць да таго дня, калі збу́дзецца гэта, за тое, што ты не паверыў сло́вам маім, якія здзе́йсняцца ў свой час.
 
и вот, ты бу́дешь молча́ть и не бу́дешь име́ть возмо́жности говори́ть до того́ дня, как э́то сбу́дется, за то, что ты не пове́рил слова́м мои́м, кото́рые сбу́дутся в своё вре́мя.

І чакаў народ Заха́рыю і здзіўляўся, што ён мару́дзіць у храме.
 
Ме́жду те́м наро́д ожида́л Заха́рию и диви́лся, что он ме́длит в хра́ме.

Ён жа, вы́йшаўшы, не мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў відзе́нне ў храме; а ён рабіў ім знакі, і заставаўся нямы́м.
 
Он же, вы́йдя, не мог говори́ть к ним; и они́ по́няли, что он ви́дел виде́ние в хра́ме; и он объясня́лся с ни́ми зна́ками, и остава́лся нем.

І ста́лася: калі скончыліся дні служэ́ння яго, пайшоў ён у дом свой.
 
А когда́ око́нчились дни слу́жбы его́, возврати́лся в дом свой.

Пасля гэтых дзён зачала́ Елісавета, жонка яго, і таíлася пяць месяцаў, і гаварыла:
 
По́сле сих дней зачала́ Елисаве́та, жена́ его́, и таи́лась пять ме́сяцев и говори́ла:

так зрабіў мне Гасподзь у дні, калі спагля́нуў, каб зняць з мяне́ га́ньбу сярод людзе́й.
 
так сотвори́л мне Госпо́дь во дни сии́, в кото́рые призре́л на меня́, что́бы снять с меня́ поноше́ние ме́жду людьми́.

А ў шосты месяц пасла́ны быў Ангел Гаўрыíл ад Бога ў горад Галіле́йскі пад назвай Назарэ́т
 
В шесто́й же ме́сяц по́слан был А́нгел Гаврии́л от Бо́га в го́род Галиле́йский, называ́емый Назаре́т,

да Дзевы, зару́чанай з мужам, імя́ якому Іосіф, з дому Давíдавага; а імя́ Дзевы — Марыя.
 
к Де́ве, обручённой му́жу, и́менем Ио́сифу, из до́ма Дави́дова; и́мя же Де́ве: Мари́я.

І, увайшоўшы да Яе, Ангел сказаў: радуйся, Благадатная! Гасподзь з Табою; благаславёная Ты сярод жанчын.
 
А́нгел, войдя́ к Ней, сказа́л: ра́дуйся, Благода́тная! Госпо́дь с Тобо́ю; благослове́нна Ты ме́жду жёнами.

Яна ж, убачыўшы яго, збянтэ́жылася ад слова яго і разважа́ла, што́ ж гэта за віта́нне.
 
Она́ же, уви́дев его́, смути́лась от слов его́ и размышля́ла, что бы э́то бы́ло за приве́тствие.

І сказаў Ёй Ангел: не бойся, Марыя, бо Ты знайшла благадаць у Бога.
 
И сказа́л Ей А́нгел: не бо́йся, Мари́я, и́бо Ты обрела́ благода́ть у Бо́га;

І вось, зачне́ш ва ўло́нні, і наро́дзіш Сы́на, і дасí Яму імя́: Іісус.
 
и вот, зачнёшь во чре́ве, и роди́шь Сы́на, и наречёшь Ему́ и́мя: Иису́с.

Ён будзе вялікі, і Сы́нам Усявышняга будзе назва́ны, і дасць Яму Гасподзь Бог прастол Давіда, бацькі Яго;
 
Он бу́дет вели́к и наречётся Сы́ном Всевы́шнего, и даст Ему́ Госпо́дь Бог престо́л Дави́да, отца́ Его́;

і будзе царстваваць над домам Іакава давеку, і Царству Яго не будзе канца.
 
и бу́дет ца́рствовать над до́мом Иа́кова вове́ки, и Ца́рству Его́ не бу́дет конца́.

І сказала Марыя Ангелу: як будзе гэта, калі Я мужа не знаю?
 
Мари́я же сказа́ла А́нгелу: как бу́дет э́то, когда́ Я му́жа не зна́ю?

Сказаў Ёй Ангел у адказ: Дух Святы найдзе́ на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне́ Цябе; таму і Святое, што наро́дзіцца, Сы́нам Божым будзе назва́на;
 
А́нгел сказа́л Ей в отве́т: Дух Свято́й найдёт на Тебя́, и си́ла Всевы́шнего осени́т Тебя́; посему́ и рожда́емое Свято́е наречётся Сы́ном Бо́жиим.

і вось, Елісавета, сваячка Твая, і яна зачала́ сына ў старасці сваёй, і гэта ўжо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай;
 
Вот и Елисаве́та, ро́дственница Твоя́, называ́емая непло́дною, и она́ зачала́ сы́на в ста́рости свое́й, и ей уже́ шесто́й ме́сяц,

бо не застане́цца бяссíльным у Бога ніводнае слова.
 
и́бо у Бо́га не оста́нется бесси́льным никако́е сло́во.

Тады сказала Марыя: вось, Я — раба Гасподняя; няхай будзе Мне па слову твайму. І адышоў ад Яе Ангел.
 
Тогда́ Мари́я сказа́ла: се, Раба́ Госпо́дня; да бу́дет Мне по сло́ву твоему́. И отошёл от Неё А́нгел.

І ўстаўшы, Марыя ў тыя дні пайшла з паспе́шнасцю ў горны край, у горад Іу́даў;
 
Встав же Мари́я во дни сии́, с поспе́шностью пошла́ в наго́рную страну́, в го́род Иу́дин,

і ўвайшла ў дом Заха́рыі, і павіта́ла Елісавету.
 
и вошла́ в дом Заха́рии, и приве́тствовала Елисаве́ту.

І ста́лася: калі пачула Елісавета віта́нне Марыіна, устрапяну́лася дзіця́тка ва ўлонні яе; і напоўнілася Елісавета Духам Святым,
 
Когда́ Елисаве́та услы́шала приве́тствие Мари́и, взыгра́л младе́нец во чре́ве её; и Елисаве́та испо́лнилась Свято́го Ду́ха,

і ўсклíкнула моцным голасам і сказала: благаславёная Ты сярод жанчын і благаславёны плод уло́ння Твайго!
 
и воскли́кнула гро́мким го́лосом, и сказа́ла: благослове́нна Ты ме́жду жёнами, и благослове́н плод чре́ва Твоего́!

І адкуль гэта мне, што прыйшла Маці Госпада майго да мяне?
 
И отку́да э́то мне, что пришла́ Ма́терь Го́спода моего́ ко мне?

Бо, калі голас віта́ння Твайго дайшоў да вушэ́й маіх, устрапяну́лася дзіця́тка радасна ва ўлонні маім.
 
И́бо когда́ го́лос приве́тствия Твоего́ дошёл до слу́ха моего́, взыгра́л младе́нец ра́достно во чре́ве моём.

І блажэнная Тая, што паверыла, бо збу́дзецца ска́занае Ёй ад Госпада.
 
И блаже́нна Уве́ровавшая, потому́ что соверши́тся ска́занное Ей от Го́спода.

І сказала Марыя: веліча́е душа Мая Госпада,
 
И сказа́ла Мари́я: вели́чит душа́ Моя́ Го́спода,

і ўзра́даваўся дух Мой у Богу, Спасіцелі Маім,
 
и возра́довался дух Мой о Бо́ге, Спаси́теле Моём,

што спагля́нуў Ён на пако́ру Рабы Сваёй; бо вось ад гэтага часу будуць зваць Мяне блажэ́ннай усе ро́ды;
 
что призре́л Он на смире́ние Рабы́ Свое́й, и́бо отны́не бу́дут ублажа́ть Меня́ все роды́;

бо ўчынíў Мне вялікае Моцны, і святое імя́ Яго;
 
что сотвори́л Мне вели́чие Си́льный, и свя́то и́мя Его́;

і міласэрнасць Яго ў ро́ды ро́даў да тых, што баяцца Яго;
 
и ми́лость Его́ в роды́ родо́в к боя́щимся Его́;

Ён праявíў сілу рукою Сваёю; рассе́яў ганарлíвых ду́мкамі сэ́рца іх;
 
яви́л си́лу мы́шцы Свое́й; рассе́ял надме́нных помышле́ниями се́рдца их;

скінуў моцных з прастолаў і ўзнёс пако́рлівых;
 
низложи́л си́льных с престо́лов, и вознёс смире́нных;

галодных здаво́ліў дабром, а багатых адпусціў ні з чым;
 
а́лчущих испо́лнил благ, и богатя́щихся отпусти́л ни с чем;

прыхіну́ў Ізра́іля, слугу́ Свайго, па́мятаючы пра міласць, —
 
воспри́нял Изра́иля, о́трока Своего́, воспомяну́в ми́лость,

як гаварыў бацька́м нашым, — да Аўраама і се́мені яго давеку.
 
как говори́л отца́м на́шим, к Авраа́му и се́мени его́ до ве́ка.

Прабыла́ ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом Свой.
 
Пребыла́ же Мари́я с не́ю о́коло трёх ме́сяцев, и возврати́лась в дом свой.

А Елісавеце настаў час радзíць, і яна нарадзíла сы́на.
 
Елисаве́те же наста́ло вре́мя роди́ть, и она́ родила́ сы́на.

І пачулі суседзі і сваякі яе, што прымножыў Гасподзь міласць Сваю да яе і радаваліся з ёю.
 
И услы́шали сосе́ди и ро́дственники её, что возвели́чил Госпо́дь ми́лость Свою́ над не́ю, и ра́довались с не́ю.

І ста́лася: у восьмы дзень прыйшлі абрэ́заць дзіця́, і хацелі назваць яго íмем ба́цькі яго, Заха́рыем.
 
В восьмо́й день пришли́ обре́зать младе́нца и хоте́ли назва́ть его́, по и́мени отца́ его́, Заха́риею.

І, адказваючы, маці яго сказала: не, а назва́ны будзе Іаанам.
 
На э́то мать его́ сказа́ла: нет, а назва́ть его́ Иоа́нном.

І сказалі ёй: няма нікога ў радні тваёй, хто б зваўся гэтым íмем.
 
И сказа́ли ей: никого́ нет в родстве́ твоём, кто называ́лся бы сим и́менем.

І зна́камі пыталіся ў ба́цькі яго, я́к бы ён хацеў, каб назва́лі яго.
 
И спра́шивали зна́ками у отца́ его́, как бы он хоте́л назва́ть его́.

І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў: Іаан будзе імя́ яму. І здзівіліся ўсе.
 
Он потре́бовал доще́чку и написа́л: «Иоа́нн и́мя ему́». И все удиви́лись.

І адразу адкры́ліся ву́сны яго і язык яго, і ён стаў гаварыць, благаслаўля́ючы Бога.
 
И то́тчас разреши́лись уста́ его́ и язы́к его́, и он стал говори́ть, благословля́я Бо́га.

І быў страх ва ўсіх, хто жыў вакол іх; і па ўсім горным кра́і Іудзейскім расказвалі пра ўсё гэта.
 
И был страх на всех, живу́щих вокру́г них; и расска́зывали обо всём э́том по всей наго́рной стране́ Иуде́йской.

І ўсе, хто чуў, паклалі гэта ў сэ́рцы сваім, ка́жучы: што́ будзе з дзіця́ці гэтага? І рука Гасподняя была́ з ім.
 
Все слы́шавшие положи́ли э́то на се́рдце своём и говори́ли: что бу́дет младе́нец сей? И рука́ Госпо́дня была́ с ним.

І Заха́рыя, бацька яго, напоўніўся Духам Святым і прарочыў, ка́жучы:
 
И Заха́рия, оте́ц его́, испо́лнился Свято́го Ду́ха и проро́чествовал, говоря́:

благаславёны Гасподзь Бог Ізра́ілеў, што наведаў народ Свой і вы́купіў яго;
 
благослове́н Госпо́дь Бог Изра́илев, что посети́л наро́д Свой и сотвори́л избавле́ние ему́,

І ўзняў нам рог спасення ў доме Давіда, слугí Свайго,
 
и воздви́г рог спасе́ния нам в до́му Дави́да, о́трока Своего́,

як сказаў ву́снамі святых Сваіх прарокаў адве́ку,
 
как возвести́л уста́ми бы́вших от ве́ка святы́х проро́ков Свои́х,

што ўрату́е нас ад ворагаў нашых і ад рукí ўсіх, хто ненавідзіць нас;
 
что спасёт нас от враго́в на́ших и от руки́ всех ненави́дящих нас;

каб зрабіць міласць бацька́м нашым і ўспомніць запаве́т Свой святы́,
 
сотвори́т ми́лость с отца́ми на́шими и помя́нет свято́й заве́т Свой,

кля́тву, якой кля́ўся Ён Аўрааму, бацьку нашаму, каб даць нам,
 
кля́тву, кото́рою кля́лся Он Авраа́му, отцу́ на́шему, дать нам,

вы́зваленым ад рукí ворагаў нашых, без бо́язі
 
небоя́зненно, по избавле́нии от руки́ враго́в на́ших,

служы́ць Яму ў свя́тасці і пра́веднасці перад Ім ва ўсе дні жыцця́ нашага.
 
служи́ть Ему́ в свя́тости и пра́вде пред Ним, во все дни жи́зни на́шей.

І ты, дзіця́, прарокам Усявышняга будзеш назва́на, бо ты будзеш ісці перад аблíччам Госпада, каб падрыхтаваць шляхí Яму,
 
И ты, младе́нец, наречёшься проро́ком Всевы́шнего, и́бо преды́дешь пред лицо́м Го́спода пригото́вить пути́ Ему́,

даць народу Яго спазна́ць спасе́нне ў адпушчэ́нні грахоў,
 
дать уразуме́ть наро́ду Его́ спасе́ние в проще́нии грехо́в их,

па сардэчнай міласці Бога нашага, якою наве́даў нас Усход з вышынí,
 
по благоутро́бному милосе́рдию Бо́га на́шего, кото́рым посети́л нас Восто́к свы́ше,

каб асвятлíць тых, што сядзяць у це́мры і це́ні смерці, скірава́ць ногі нашы на шлях міру.
 
просвети́ть сидя́щих во тьме и те́ни сме́ртной, напра́вить но́ги на́ши на путь ми́ра.

Дзіця ж расло і ўмацоўвалася духам; і было́ ў пусты́нях да дня з’яўле́ння свайго Ізра́ілю.
 
Младе́нец же возраста́л и укрепля́лся ду́хом, и был в пусты́нях до дня явле́ния своего́ Изра́илю.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.