4 царстваў 1 глава

Чацьвёртая кніга царстваў
Пераклад Васіля Сёмухі → Под редакцией Кулаковых

І адасобіўся Мааў ад Ізраіля пасьля сьмерці Ахава.

После смерти Ахава моавитяне восстали против израильтян.

А Ахозія ўпаў праз краты са сьвяцёлкі сваёй, што ў Самарыі, і занямог. І паслаў паслоў і сказаў ім: ідзеце, спытайцеся ў Вэльзэвула, божышча Акаронскага: ці выздаравею я ад гэтай хваробы?

Израильский царь Охозия выпал из решетчатого окна своей горницы1 в Самарии, расшибся и слег. Он послал гонцов с таким приказом: «Идите и вопросите Баал-Зевува, божество Экрона, встану ли я после этого падения? »

Тады анёл Гасподні сказаў Ільлю Фэсьвіцяніну: устань, ідзі насустрач пасланым ад цара Самарыйскага і скажы ім: хіба няма Бога ў Ізраілі, што вы ідзяце пытацца ў Вэльзэвула, божышча Акаронскага?

Тогда ангел ГОСПОДЕНЬ велел Илии из Тишбы: «Немедля отправляйся навстречу гонцам самарийского царя и скажи им: „Разве нет Бога в Израиле? Почему вы идете вопрошать Баал-Зевува, божество Экрона?

За гэта так кажа Гасподзь: з пасьцелі, на якую ты лёг, ня сыдзеш зь яе, а памрэш. І пайшоў Ільля і сказаў ім.

За это, — говорит ГОСПОДЬ, — не встанешь ты с постели, на которой лежишь, на ней ты и умрешь“». Илия отправился в путь.

І вярнуліся да Ахозіі пасланцы. І ён сказаў ім: што гэта вы вярнуліся?

Гонцы вернулись к Охозии, и тот спросил их: «Почему вы вернулись?»

І сказалі яму: насустрач нам выйшаў чалавек і сказаў нам: ідзеце, вярнецеся да цара, які паслаў вас, і скажэце яму: так кажа Гасподзь: хіба няма Бога ў Ізраілі, што ты пасылаеш пытацца ў Вэльзэвула, божышча Акаронскага? За тое з пасьцелі, на якую ты лёг, ня сыдзеш зь яе, а памрэш.

«Навстречу нам вышел человек, — ответили они, — и велел нам вернуться к отправившему нас царю и передать ему, что говорит ГОСПОДЬ: „Разве нет Бога в Израиле? Почему ты посылаешь за ответом к Баал-Зевуву, божеству Экрона? За это не встанешь ты с постели, на которой лежишь, на ней ты и умрешь“».

І сказаў ім: які з выгляду той чалавек, які выйшаў напярэймы вам і казаў вам словы гэтыя?

Он спросил их: «Каков был тот человек, что вышел навстречу вам и сказал всё это?»

Яны сказалі яму: чалавек той увесь у валасах і скураным поясам аперазаны па сьцёгнах сваіх. І сказаў ён: гэта Ільля Фэсьвіцянін.

Они ответили: «Весь он был волосат,2 но опоясан кожаным поясом». И царь сказал: «Это Илия из Тишбы».

І паслаў да яго пяцідзясятніка зь ягоным пяцідзясяткам. І ён узышоў да яго, калі Ільля сядзеў наверсе гары, і сказаў яму: чалавек Божы? цар кажа: сыдзі.

Царь отправил за Илией полусотню воинов с начальником во главе. Когда он пришел к Илии, тот сидел на вершине холма. «Человек Божий! — сказал начальник. — Царь велит тебе сойти».

І адказваў Ільля і сказаў пяцідзясятніку: калі я чалавек Божы, дык хай сыдзе агонь зь неба і папаліць цябе і твой пяцідзясятак. І сышоў агонь зь неба і папаліў яго і пяцідзясятак ягоны.

«Если я человек Божий, — отвечал Илия начальнику полусотни, — пусть огонь сойдет с небес и сожжет тебя вместе с твоим отрядом». И сошел с неба огонь и сжег его вместе с этой полусотней.

І паслаў да яго цар другога пяцідзясятніка зь ягоным пяцідзясяткам. І ён пачаў гаварыць яму: чалавек Божы! так сказаў цар: сыдзі хутчэй.

Царь отправил за ним еще одну полусотню воинов с начальником во главе, тот поднялся и обратился к Илии: «Человек Божий, царь велит тебе скорей сойти».

І адказваў Ільля і сказаў яму: калі я чалавек Божы, дык хай сыдзе агонь зь неба і папаліць цябе і твой пяцідзясятак. І сышоў агонь Божы зь неба і папаліў яго і пяцідзясятак ягоны.

«Если я человек Божий, — отвечал им Илия, — пусть огонь сойдет с небес и сожжет тебя вместе с твоим отрядом». И сошел с неба огонь Божий и сжег его вместе с этой полусотней.

І яшчэ паслаў трэцім разам пяцідзясятніка зь ягоным пяцідзясяткам. І падняўся, і прыйшоў пяцідзясятнік трэці, і ўпаў на калені свае перад Ільлём, і ўмольваў яго і казаў яму: чалавек Божы! хай ня будзе пагарджана душа мая і душа рабоў тваіх — гэтых пяцідзесяці — перад вачыма тваімі;

Царь отправил за ним третью полусотню воинов с начальником во главе. Придя к Илии, третий начальник пал перед ним на колени и взмолился: «Человек Божий! Пощади мою жизнь3 и жизнь этих пятидесяти слуг твоих!

вось, сышоў агонь зь неба і папаліў двух пяцідзясятнікаў ранейшых зь іхнімі пяцідзясяткамі; але цяпер хай ня будзе пагарджана душа мая перад вачыма тваімі!

Ты видел, как сошел с неба огонь и сжег первые два отряда с их начальниками, — пощади же мою жизнь!»

І сказаў анёл Гасподні Ільлю; ідзі зь ім, ня бойся яго. І ён устаў і пайшоў зь ім да цара.

Ангел ГОСПОДЕНЬ сказал Илии: «Иди с ним, не бойся его!» И Илия пошел с ним к царю.

І сказаў яму: так кажа Гасподзь: за тое, што ты пасылаў пасланцаў пытацца ў Вэльзэвула, божышча Акаронскага, быццам у Ізраілі няма Бога, каб папытацца пра слова Ягонае, — з пасьцелі, на якую ты лёг, ня сыдзеш зь яе, а памрэш.

«Вот что говорит ГОСПОДЬ, — сказал Илия царю: — „Ты послал гонцов вопросить Баал-Зевува, божество Экрона. Разве нет Бога в Израиле — вопросить Его, что Он скажет? За это не встанешь ты с постели, на которой лежишь, на ней ты и умрешь“».

І памёр ён па слове Гасподнім, якое сказаў Ільля. І зацараваў Ёрам, брат Ахозіі, замест яго, у другі год Ёрама, сына Ёсафатавага, цара Юдэйскага, бо сына ў таго ня было.

И Охозия умер по слову ГОСПОДНЮ, которое изрек Илия. Сына у него не было, и вместо него воцарился Иорам, это было во второй год царствования в Иудее другого Иорама, сына Иосафата.

Астатняе пра Ахозію, што ён зрабіў, напісана ў летапісе цароў Ізраільскіх.

Прочее об Охозии и о делах, которые он совершил, записано в летописи4 царей израильских.

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

2 [1] — Или: упал за ограждение комнаты наверху — вероятно, имеется в виду ограждение на террасе дома.

8 [2] — Или: был он одет в шкуру.

13 [3] — Букв.: да будет ценной в глазах твоих жизнь моя; то же ниже в этом стихе.

18 [4] — Букв.: в книге / свитке дел (минувших) дней; т. е. летописи, возможно, имеются в виду книги Паралипоменон; то же в подобных случаях в этой книге.

« 22 глава 2 глава »