Выслоўяў Саламонавых 1 глава

Кніга выслоўяў Саламонавых
Пераклад Васіля Сёмухі → Елизаветинская на русском

Выслоўі Саламона, сына Давідавага, цара Ізраільскага.

Притчи соломона сына давидова, иже царствова во израили,

Каб спазнаць мудрасьць і настаўленьне, зразумець разумныя выслоўі;

познати премудрость и наказание и уразумети словеса мудрости,

засвоіць правілы добрай разважлівасьці, справядлівасьці, права і слушнасьці;

прияти же извития словес и разрешения гаданий, уразумети же правду истинную и суд исправляти:

прастадушным даць кемнасьць, юнаку — веды і разважлівасьць;

да даст незлобивым коварство, отрочати же юну чувство же и смысл.

паслухае мудры і памножыць веды, і разумны знойдзе мудрыя парады;

Сих бо послушав, мудрый премудрее будет, а разумный строителство стяжет:

каб разумець выслоўе і загадкавую мову, словы мудрацоў і загадкі іхнія.

уразумеет же притчу и темное слово, речения же премудрых и гадания.

Пачатак мудрасьці — страх Гасподні; толькі дурні пагарджаюць мудрасьцю і настаўленьнем.

Начало премудрости страх Господень, разум же благ всем творящым его: благочестие же в Бога начало чувства, премудрость же и наказание нечестивии уничижат.

Слухай, сыне мой, настаўленьне бацькі твайго, і не адкідай запавету маці тваёй:

Слыши, сыне, наказание отца твоего и не отрини заветов матере твоея:

бо гэта — прыгожы вянок на галаву тваю і акраса на шыю тваю.

венец бо благодатей приимеши на твоем версе и гривну злату о твоей выи.

Сыне мой! калі цябе будуць намаўляць грэшнікі, не згаджайся.

Сыне, да не прельстят тебе мужие нечестивии, ниже да восхощеши,

Калі будуць казаць: «ідзі з намі, зробім засаду на кроў, падпільнуем бязгрэшнага і бязьвіннага,

аще помолят тя, глаголюще: иди с нами, приобщися крове, скрыем же в землю мужа праведна неправедно:

жывых праглынем іх, як апраметная, і — цэлых, як тых, што ў магілу сыходзяць;

пожрем же его якоже ад жива, и возмем память его от земли,

набяром усякага каштоўнага дабра, напоўнім дамы нашыя здабычаю;

стяжание его многоценное приимем, исполним же домы нашя корыстей:

далучы сваю долю да нашай, складка адна будзе на ўсіх нас»:

жребий же твой положи с нами: обще же влагалище стяжем вси, и мешец един да будет всем нам.

Сыне мой! не хадзі адною дарогаю зь імі, утрымай нагу тваю ад сьцежкі іхняй,

Не иди в путь с ними: уклони же ногу твою от стезь их:

бо іхнія ногі бягуць да ліхога і сьпяшаюцца кроў праліваць.

нозе бо их на зло текут, и скори суть излияти кровь.

На вачах ва ўсіх птушак дарма раскідаецца сетка;

Не без правды бо простираются мрежи пернатым:

а яны кроў сваю сочаць, засады ладзяць на душы свае.

тии бо убийству приобщающеся, сокровищствуют себе злая: разрушение же мужей законопреступных зло.

Такія дарогі ва ўсіх, хто прагне чужога дабра: яно забірае жыцьцё ў свайго ўласьніка.

Сии путие суть всех творящих беззаконная: нечестием бо свою душу отемлют.

Мудрасьць кліча на вуліцах, на плошчах узносіць свой голас,

Премудрость во исходех поется, в стогнах же дерзновение водит,

на шумных сходах прапаведуе, каля гарадское брамы прамаўляе слова сваё:

на краех же стен проповедуется, у врат же сильных приседит, во вратех же града дерзающи глаголет:

«Дакуль, немысьлі, любіцьмеце невуцтва? дакуль пакепнікі будуць кепствам цешыцца? дакуль бязглуздыя будуць ненавідзець навуку?

елико убо время незлобивии держатся правды, не постыдятся: безумнии же досады суще желателие, нечестивии бывше, возненавидеша чувство

паслухайце маёй засьцярогі: вось, я вылью на вас Духа майго, абвяшчу вам словы мае.

и повинни быша обличением. Се, предложу вам моего дыхания речение, научу же вас моему словеси.

Я клікала, а вы не паслухаліся; я падавала руку маю, і ніхто не зважаў;

Понеже звах, и не послушасте, и простирах словеса, и не внимасте,

і вы адкінулі ўсе мае рады, і перасьцярогаў маіх не прынялі:

но отметасте моя советы и моим обличением не внимасте:

за тое і я пасьмяюся з вашай пагібелі; парадуюся, калі прыйдзе ваш страх;

убо и аз вашей погибели посмеюся, порадуюся же, егда приидет вам пагуба,

калі прыйдзе ваш страх, як бура, і няшчасьце, як віхура, наляціць на вас; калі спадобіць вас нядоля і ўціск.

и егда приидет на вы внезапу мятеж, низвращение же подобно бури приидет, или егда приидет вам печаль и градоразорение, или егда найдет на вы пагуба.

Тады будуць клікаць мяне, і я не пачую.

Будет бо егда призовете мя, аз же не послушаю вас: взыщут мене злии и не обрящут.

За тое, што зьненавідзелі веды і ня выбралі страху Гасподняга,

Возненавидеша бо премудрость, словесе же Господня не прияша:

не схацелі парады маёй, пагардзілі ўсімі перасьцярогамі маімі;

ниже хотеша внимати моим советом, ругахуся же моим обличением.

за тое няхай ядуць яны з плоду дарог сваіх і насычаюцца з парадаў сваіх.

Темже снедят своих путий плоды и своего нечестия насытятся:

Бо адступніцтва неразумных заб’е іх, і бястурботнасьць немысьляў загубіць іх.

ибо, зане обидеша младенцев, убиени будут, и истязание нечестивыя погубит.

А хто мяне слухае, будзе жыць у бясьпецы і спакойна, не баючыся ліха».

Мене же слушаяй вселится на уповании и почиет без страха от всякаго зла.

Примечания:

Пераклад Васіля Сёмухі

28 У друкаванай версіі прапушчана выраженіе: «зранку будуць шукаць мяне, і ня знойдуць мяне». Павінна быць: «Тады будуць клікаць мяне, і я не пачую; зранку будуць шукаць мяне, і ня знойдуць мяне.»

« 151 глава 2 глава »