1 царстваў 1 глава

Першая кніга царстваў
Пераклад Васіля Сёмухі → Елизаветинская на русском

Быў адзін чалавек з Раматаім-Цофіма, з гары Яфрэмавай, імя яго Элкана, сын Ерахама, сына Ілія, сына Тоху, сына Цуфа, — Эфрацянін;

И бысть человек от армафем сифы, от горы ефремли, и имя ему елкана сын иеремииль, сына илиина, сына фокеля в насиве от армафема от горы ефремли:

у яго былі дзьве жонкі: імя адной Ганна, а імя другой Фэнана; у Фэнаны былі дзеці, а ў Ганны ня было дзяцей.

и сему две жены (быша): имя единей анна и имя вторей феннана: и бяху феннане дети, анне же не бяше отрочате.

І хадзіў гэты чалавек з горада свайго ў адпаведныя дні пакланяцца і прыносіць ахвяру Госпаду Саваофу ў Сілом; і там былі два сыны ягоныя, Офні і Фэнэес, сьвятарамі Госпада.

И восхождаше человек от дне до дне из града своего армафема покланятися и жрети Господу Богу саваофу в силом. И тамо бе илий и два сына его офни и финеес, жерцы Господни.

У той дзень, калі Элкана прыносіў ахвяру, даваў Фэнане, жонцы сваёй, і ўсім сынам яе і дочкам яе долі;

И бысть день, и пожре елкана и даде феннане жене своей и сыном ея и дщерем ея части:

а Ганьне даваў долю адмысловую, бо кахаў Ганну, хоць Гасподзь замкнуў улоньне яе.

анне же даде часть едину, яко не бе ей чада, обаче анну любляше елкана паче феннаны. И Господь затвори ложесна ея:

Суперніца яе моцна засмучала яе, падбіваючы яе да нараканьняў на тое, што Гасподзь замкнуў улоньне яе.

занеже не даде ей Господь чада по скорби ея и по сетованию оскорбления ея, и сетоваше сего ради, яко затвори Господь утробу ея не дати ей чада.

Так бывала кожны год, калі хадзіла яна ў дом Гасподні: тая засмучала яе, а гэтая плакала і ня ела.

Тако творяше от года до года, внегда приходити ей в дом Господень: (укоряше ея тако,) и сетоваше, и плакаше, и не ядяше.

І сказаў ёй Элкана, муж яе: Ганна! Чаго ты плачаш і чаму не ясі, і, чаго смуткуе сэрца тваё? ці ж ня лепшы я табе за дзесяць сыноў?

И рече ей елкана муж ея: анна. И рече ему: се, аз, господи. И рече ей: что ти есть, яко плачешися? и почто не яси? и почто биеши сердце твое? несмь ли аз тебе добрее паче десяти чад?

І ўстала Ганна пасьля таго, як яны елі і пілі ў Сіломе. А Ілій сьвятар сядзеў тады на сядзеньні каля ўваходу ў храм Гасподні.

И воставши анна по ядении их в силоме, и ста пред Господем. Илий же жрец седяше на престоле, при празе двери храма Господня.

І была яна ў скрусе душы, і малілася Госпаду, і горка плакала,

И та умиленна душею, и помолися Господу и плачущи проплака,

і дала абяцаньне, кажучы: Госпадзе Саваоф! Калі Ты ўважыш скрусе рабы Тваёй і спамянеш пра мяне, і не забудзеш рабы Тваёй і дасі рабе Тваёй дзіця мужчынскага полу, дык я аддам яго Госпаду на ўсе дні жыцьця яго, і брытва не кране галавы ягонай.

и обеща обет Господу, глаголющи: адонаи Господи елои саваоф, аще призирая призриши на смирение рабы твоея и помянеши мя, и даси рабе твоей семя мужеско, то дам е пред тобою в дар до дне смерти его: и вина и пиянственнаго не испиет, и железо не взыдет на главу его.

Тым часам як яна доўга малілася прад Госпадам, Ілій глядзеў на вусны яе;

И бысть егда умножи молящися пред Господем, илий же жрец смотряше на уста ея.

і як Ганна гаварыла ў сэрцы сваім, а вусны яе толькі варушыліся, і ня было чуваць голасу яе, дык Ілій прыняў яе за п’яную.

И та глаголаше в сердцы своем, токмо устне ея двизастеся, а глас ея не слышашеся: и мняше ю илий пияну сущу.

І сказаў ёй Ілій: дакуль ты будзеш п’яная? працьверазіся зь віна твайго.

И рече ей илий: доколе пияна будеши? отими вино твое и иди от места Господня.

І адказвала Ганна і сказала: не, спадару мой; я — жонка, што засмучаецца духам, віна і сікеру я ня піла; а выліваю душу маю прад Госпадам;

И отвеща анна и рече: ни, господи: жена в жесток день аз есмь, вина и пиянства не пих, но изливаю пред Господем душу мою:

ня лічы рабы тваёй нягоднаю жанчынаю, бо ад вялікай журбы маёй і ад скрухі маёй я гаварыла дагэтуль.

не даждь рабы твоея во дщерь погибели, яко от множества глумления моего и от множества сетования моего истаях даже доселе.

І адказваў Ілій і сказаў: ідзі зь мірам, і Бог Ізраілеў спраўдзіць просьбу тваю, чаго ты прасіла ў Яго.

И отвеща илий и рече к ней: иди с миром, Бог израилев да даст ти все прошение твое, еже просила еси от него.

А яна сказала: хай жа знойдзе раба твая літасьць у вачах тваіх! І пайшла яна ў дарогу сваю, і ела, і аблічча яе ня было ўжо журботнае, як раней.

И рече анна: обрете раба твоя благодать пред очима твоима. И иде жена в путь свой, и вниде во обитель свою, и яде с мужем своим и пи, и лице ея не испаде ктому.

І ўсталі яны раніцай, і пакланіліся прад Госпадам, і вярнуліся, і прыйшлі ў дом свой у Раму. І паклікаў Элкана Ганну, жонку сваю, і спамянуў пра яе Гасподзь.

И утреневаша заутра, и поклонишася Господу, и идоша путем своим. И вниде елкана в дом свой во армафем и позна елкана жену свою анну: и помяне ю Господь, и зачат.

Празь некаторы час зачала Ганна і нарадзіла сына і дала яму імя Самуіл, бо, «у Госпада я выпрасіла яго».

И бысть во время дний, и роди анна сына и нарече имя ему самуил: и рече: яко от Господа Бога саваофа испросих его.

І пайшоў муж яе Элкана і ўся сям’я ягоная прынесьці гадавую ахвяру Госпаду і абяцаньні свае.

И взыде человек елкана и весь дом его в силом пожрети жертву дний и обеты своя и вся десятины земли своея.

А Ганна не пайшла, сказаўшы мужу свайму: калі дзіця будзе аднята ад грудзей і падрасьце, тады я завяду яго, і ён зьявіцца прад Госпадам і застанецца там назаўсёды.

Анна же не взыде с ним, яко рече мужеви своему: дондеже взыдет отроча, и аще отдою е, тогда явится лицу Господню и пребудет тамо до века.

І сказаў ёй Элкана, муж яе: рабі, што табе заўгодна; заставайся, пакуль ня выкарміш яго грудзьмі; толькі хай спраўдзіць Гасподзь слова, якое выйшла з вуснаў тваіх. І засталася жонка ягоная і карміла грудзямі сына свайго, пакуль ня выкарміла.

И рече ей елкана муж ея: твори благое пред очима твоима, седи дондеже отдоиши е: но да утвердит Господь (слово твое), изшедшее из уст твоих. И седе жена, и млеком питаше сына своего, дондеже отдои его.

А калі выкарміла яго, пайшла зь ім у Сілом, узяўшы тры цяляці і адну эфу мукі і мех віна, і прыйшла ў дом Госпада ў Сіломе; а хлопчык быў яшчэ дзіця.

И взыде с ним в силом, егда отдои его, с телцем трилетным и с хлебы и со ефи муки пшеничны и мехом вина: и внидоша в дом Господень в силом, и отроча с ними.

І закалолі цяля; і прывялі хлопчыка да Ілія,

И приведоша е пред Господа: и закла отец его жертву, юже творяше от дний на дни Господеви: и приведоша отроча, и закла телца. И приведе анна мати отроча ко илию

і сказала: о, спадару мой! хай жыве душа твая, спадару мой! я — тая самая жанчына, якая тут пры табе стаяла і малілася Госпаду;

и рече: во мне, Господи, да живет душа твоя, господине мой, аз жена стоявшая пред тобою, о сем помолитися Господу:

за гэтае дзіця малілася я, і спраўдзіў мне Гасподзь просьбу маю, чаго я прасіла ў Яго;

о отрочати сем молихся, и даде ми Господь прошение мое, еже просих у него:

і я аддаю яго Госпаду на ўсе дні жыцьця ягонага — служыць Госпаду. І пакланілася там Госпаду.

и аз отдаю е Господеви во вся дни живота его на служение Господеви. И поклонися тамо Господеви.

Примечания:

Пераклад Васіля Сёмухі

18 У друкаванай версіі: «ў няволю», замест «ў дарогу».

« 4 глава 2 глава »