Навума 1 глава

Кніга прарока Навума
Пераклад Васіля Сёмухі → Елизаветинская Библия

Прароцтва пра Нінэвію; кніга ўяваў Навума Элкасэяніна.

Про҇ро́чество ѡ҆ нїнеѵі́и: кни́га видѣ́нїѧ наѹ́ма сы́на є҆лкесе́ева.

Гасподзь ёсьць Бог руплівец і помсьнік; помсьнік Гасподзь і страшны ў гневе: помсьнік Гасподзь ворагам Сваім, і ня зьлітуецца з супраціўцаў Сваіх.

Бг҃ъ ревни́въ и҆ мстѧ́й гд҇ь, мстѧ́й гд҇ь съ ѩ҆́ростїю, гд҇ь мстѧ́й сопоста́тѡмъ свои҄мъ и҆ потреблѧ́ѧй са́мъ врагѝ своѧ҄.

Гасподзь шматцярплівы і вялікі магутнасьцю і не пакідае без пакараньня; у віхуры і ў буры шэсьце Госпада, воблака — пыл ад ног Ягоных.

Гд҇ь долготерпѣли́въ, и҆ вели́ка крѣ́пость є҆гѡ̀, и҆ ѡ҆чища́ѧй не ѡ҆чи́ститъ гд҇ь: въ сконча́нїи и҆ трѹ́сѣ пѹ́ть є҆гѡ̀, и҆ ѡ҆́блацы пра́хъ но́гъ є҆гѡ̀:

Загадае Ён мору — і яно высыхае, і ўсе рэкі перасыхаюць; вяне Васан і Карміл, і блякне квет на Ліване.

запреща́ѧй мо́рю и҆ и҆зсѹша́ѧй є҆̀ и҆ всѧ҄ рѣ́ки ѡ҆пѹстоша́ѧй. Ѹ҆ма́лисѧ васані́тїда и҆ карми́лъ, и҆ процвѣта҄ющаѧ лїва́на ѡ҆скѹдѣ́ша:

Горы трасуцца перад Ім, і пагоркі растаюць, і зямля хістаецца перад абліччам Ягоным, і сусьвет і ўсе, што жывуць на ёй.

го́ры потрѧсо́шасѧ ѿ негѡ̀, и҆ хо́лми поколеба́шасѧ, и҆ ѹ҆жасе́сѧ землѧ̀ ѿ лица̀ є҆гѡ̀, вселе́ннаѧ и҆ всѝ живѹ́щїи на не́й.

Перад абурэньнем Яго хто ўстоіць? І хто сьцерпіць полымя гневу Яго? Гнеў Яго разьліваецца як агонь; скалы распадаюцца перад Ім.

Ѿ лица̀ гнѣ́ва є҆гѡ̀ кто̀ постои́тъ; и҆ кто̀ сопроти́витсѧ во гнѣ́вѣ ѩ҆́рости є҆гѡ̀; ѩ҆́рость є҆гѡ̀ растаева́етъ вла҄сти, и҆ ка́менїе сотро́шасѧ ѿ негѡ̀.

Добры Гасподзь, — прыстанак у дзень скрухі — і ведае тых, што на Яго спадзяюцца,

Бл҃гъ гд҇ь терпѧ́щымъ є҆го̀ въ де́нь скорбѣ́нїѧ, и҆ зна́ѧй боѧ́щыѧсѧ є҆гѡ̀:

але ўсепатопным павадкам разбурыць дашчэнту Нінэвію, і ворагаў Яго спасьцігне морак.

и҆ въ пото́пѣ пѹтѝ сконча́нїе сотвори́тъ: востаю́щыѧ и҆ врагѝ є҆гѡ̀ пожене́тъ тма̀.

Што намышляеце вы супроць Госпада? Ён учыніць зьнішчэньне, і бедства ўжо не паўторыцца.

Что̀ помышлѧ́ете на гд҇а; сконча́нїе са́мъ сотвори́тъ, не ѿмсти́тъ два́жды кѹ́пнѡ въ ско́рби:

бо пераплеценыя паміж сабою, як цярноўнік і ўпітыя, як п’яніцы, яны пажэртыя будуць начыста, як сухая салома.

поне́же до ѡ҆снова́нїѧ своегѡ̀ ѡ҆лѧденѣ́етъ, и҆ а҆́ки блю́щь и҆ ѡ҆плета́ющьсѧ снѣде́нъ бѹ́детъ, и҆ а҆́ки тро́сть сѹхоты̀ полна̀.

Зь цябе павёўся той, хто намысьліў ліхое супроць Госпада, хто склаў змову бязбожную.

И҆з̾ тебє̀ и҆зы́детъ по́мыслъ на гд҇а ѕлы́й, совѣщава́ѧй сопрѡти́внаѧ.

Так кажа Гасподзь: хоць яны бясьпечныя і шматлікія, але яны будуць пасечаны і зьнікнуць; а цябе, хоць Я абцяжарваў, больш абцяжарваць ня буду.

Сїѧ҄ гл҃етъ гд҇ь: ѡ҆блада́ѧй вода́ми мно́гими, и҆ си́це разстѹ́пѧтсѧ, и҆ слѹ́хъ тво́й не ѹ҆слы́шитсѧ ктомѹ̀:

І сёньня Я скрышу ярмо ягонае, якое ляжыць на табе, і путы твае парву.

и҆ нн҃ѣ сокрѹшѹ̀ же́злъ є҆гѡ̀ ѿ тебє̀ и҆ ѹ҆́зы твоѧ҄ расто́ргнѹ.

А пра цябе, Асур, Гасподзь вызначыў: ня будзе болей насеньня з тваім імем; з дома бога твайго зьнішчу балваноў і куміраў, падрыхтую табе ў ім магілу, бо ты будзеш у пагардзе.

И҆ заповѣ́сть ѡ҆ тебѣ̀ гд҇ь, не разсѣ́етсѧ ѿ и҆́мене твоегѡ̀ ктомѹ̀: ѿ до́мѹ бг҃а твоегѡ̀ потреблю̀ и҆зва҄ѧннаѧ и҆ слїѧ҄ннаѧ положѹ̀ гро́бъ тво́й, ѩ҆́кѡ ско́ри (є҆стѐ).

Вось, на горах — ступакі дабравесьніка, які абвяшчае мір: сьвяткуй, Юдэя, сьвяты твае, выконвай твае абяцаньні, бо ня будзе болей праходзіць па табе бязбожнік: ён зусім зьнішчаны.

Сѐ, на гора́хъ но́ги благовѣствѹ́ющагѡ и҆ возвѣща́ющагѡ ми́ръ: пра́зднѹй, ї҆ѹ́до, пра́здники твоѧ҄, возда́ждь ѡ҆бѣ́ты твоѧ҄, занѐ не приложа́тъ ктомѹ̀ є҆́же проитѝ сквозѣ̀ тебѐ во ѡ҆бетша́нїе: сконча́сѧ и҆ и҆зве́ржесѧ.

« 7 глава 2 глава »