2 да Карынфянаў 1 глава

Другое пасланьне да Карынфянаў
Пераклад Васіля Сёмухі → Синодальный перевод (СВ)

 
 

Павал, з волі Божае апостал Ісуса Хрыста, і Цімафей брат Царкве Божай у Карынфе з усімі сьвятымі па ўсёй Ахаіі:
 
Павел, волею Божиею апостол Иисуса Христа, и Тимофей, брат, — церкви Божией, находящейся в Коринфе, со всеми святыми по всей Ахаии:

мілата вам і мір ад Бога Айца нашага і Госпада Ісуса Хрыста.
 
благодать вам и мир от Бога, Отца нашего, и Господа Иисуса Христа.

Дабраславёны Бог і Айцец Госпада нашага Ісуса Хрыста, Айцец міласэрнасьці і Бог усякага суцяшэньня,
 
Благословен Бог и Отец Господа нашего Иисуса Христа, Отец милосердия и Бог всякого утешения,

Які суцяшае нас ва ўсякай маркоце нашай, каб і мы маглі суцяшаць усіх замаркочаных тым суцяшэньнем, якім Бог суцяшае нас саміх!
 
утешающий нас во всякой скорби нашей, чтобы и мы могли утешать находящихся во всякой скорби тем утешением, которым Бог утешает нас самих!

Бо як памнажаюцца ў нас цярпеньні Хрыстовыя, памнажаецца Хрыстом і суцяшэньне нашае.
 
Ибо по мере, как умножаются в нас страдания Христовы, умножается Христом и утешение наше.

Калі церпім смуткі мы, церпім дзеля вашага суцяшэньня і ўратаваньня, якое адбываецца празь цярпеньне такіх самых пакутаў, якія і мы церпім;
 
Скорбим ли мы, скорбим для вашего утешения и спасения, которое совершается перенесением тех же страданий, какие и мы терпим.

і надзея наша на вас цьвёрдая. Ці суцяшаемся мы, суцяшаемся дзеля вашага суцяшэньня і ўратаваньня, ведаючы, што вы маеце долю як у цярпеньнях нашых, так і ў суцяшэньні.
 
И надежда наша о вас тверда. Утешаемся ли, утешаемся для вашего утешения и спасения, зная, что вы участвуете как в страданиях наших, так и в утешении.

Бо мы ня хочам пакінуць вас, браты, каб ня ведалі вы пра смутак наш, што выпаў нам у Асіі, бо над усякую меру і над сілу былі мы прыгнечаныя, так што ня мелі надзеі і жыць.
 
Ибо мы не хотим оставить вас, братья, в неведении о скорби нашей, бывшей с нами в Асии, потому что мы отягчены были чрезмерно и сверх силы, так что не надеялись остаться в живых.

Але самі ў сабе мелі вырак на сьмерць, каб спадзяваліся не на саміх сябе, а на Бога, Які ўваскрашае мёртвых,
 
Но сами в себе имели приговор к смерти, для того чтобы надеяться не на самих себя, но на Бога, воскрешающего мертвых,

Які і выбавіў нас ад такое блізкае сьмерці і выбаўляе, і на Якога спадзяёмся, што і яшчэ выбавіць,
 
Который избавил нас от столь близкой смерти и избавляет и на Которого надеемся, что и еще избавит

калі паспрыяе і ваша малітва за нас, каб за дадзенае нам па просьбе многіх, многія падзякавалі за нас.
 
при содействии и вашей молитвы за нас, дабы за дарованное нам, по ходатайству многих, многие возблагодарили за нас.

Бо пахвала нашая гэтая ёсьць сьведчаньне сумленьня нашага, што мы ў чысьціні і богаспадобнай шчырасьці, ня ў плоцкай мудрасьці, а ў мілаце Божай, жылі ў сьвеце, асабліва ў вас.
 
Ибо похвала наша эта есть свидетельство совести нашей, что мы в простоте и богоугодной искренности, не по плотской мудрости, но по благодати Божией, жили в мире, особенно же у вас.

І мы ня пішам вам іншага, як толькі тое, што вы чытаеце або разумееце, і што, як спадзяюся, да канца зразумееце,
 
И мы пишем вам не иное, как то, что вы читаете или разумеете и что, как надеюсь, до конца уразумеете,

як што вы ўжо часткова і зразумелі, што мы будзем вашаю славай, як і вы — нашаю, у дзень Госпада нашага Ісуса Хрыста,
 
так как вы отчасти и уразумели уже, что мы будем вашей похвалой, равно и вы — нашей, в день Господа нашего Иисуса Христа.

і ў гэтай пэўнасьці я зьбіраюся адведаць вас раней, каб вы яшчэ раз атрымалі мілату,
 
И в этой уверенности я намеревался прийти к вам раньше, чтобы вы вторично получили благодать,

і ад вас перайсьці ў Македонію, а з Македоніі зноў прыйсьці да вас, а вы мяне выправілі б у Юдэю.
 
и через вас пройти в Македонию, из Македонии же опять прийти к вам; а вы проводили бы меня в Иудею.

Маючы такі намер, ці не легкадумна я зрабіў? Альбо, што я задумваю, па плоці задумваю, так што ўва мне то «так-так», то «не-не»?
 
Имея такое намерение, легкомысленно ли я поступил? Или то, что я предпринимаю, по плоти предпринимаю, так что у меня то «да» — «да», то «нет» — «нет»?

Але верны Бог, што слова наша да вас ня было то «так», то «не».
 
Верен Бог, что слово наше к вам не было то «да», то «нет».

Бо Сын Божы Ісус Хрыстос, Якога мы, я і Сілуан і Цімафей, прапаведавалі вам, ня быў «так» і «не»; а ў Ім было «так»,
 
Ибо Сын Божий, Иисус Христос, проповеданный у вас нами: мной, и Силуаном, и Тимофеем, — не был «да» и «нет», но в Нем было «да»,

бо ўсе абяцаньні Божыя ў ім «так» і ў Ім «амін» на славу Божую праз нас.
 
ибо все обетования Божии в Нем — «да» и в Нем — «аминь», — во славу Божию, через нас.

А Той, Хто мацуе нас з вамі ў Хрысьце і памазаў нас, ёсьць Бог,
 
Утверждающий же нас с вами во Христе и помазавший нас — Бог,

Які і паклаў на нас пячатку і даў заклад Духа ў сэрцы нашыя.
 
Который и запечатлел нас и дал залог Духа в сердца наши.

Бога заклікаю ў сьведкі на душу маю, што, шкадуючы вас, я дагэтуль ня прыходзіў у Карынф,
 
Бога призываю в свидетели на душу мою, что, щадя вас, я до сих пор не приходил в Коринф;

не таму, што быццам мы бяром уладу над вераю вашаю; але мы спрыяем радасьці вашай; бо вераю вы цьвёрдыя.
 
не потому будто мы берем власть над верой вашей, но мы содействуем радости вашей, ибо верой вы тверды.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.