Пераклад Васіля Сёмухі
1 Слова Гасподняе, якое было Ёілю, сыну Ватуілаваму.
2 Слухайце гэта, старцы, і ўважайце, усе жыхары зямлі гэтай: ці бывала такое ў дні вашыя альбо ў дні бацькоў вашых?
3 Перадайце пра гэта дзецям вашым; а дзеці вашыя хай скажуць сваім дзецям, а іхнія дзеці — наступнаму роду;
4 пазасталае ад вусеня ела саранча, пазасталае ад саранчы елі чэрві, а пазасталае ад чарвей даелі жукі.
5 Прачнецеся, п’яніцы, і плачце і галасеце, усе, хто п’е віно, на вінаградным соку, бо ён адабраны ад вуснаў вашых!
6 Бо прыйшоў на зямлю маю народ моцны і безьлічны; зубы ў яго — зубы ільвіныя, і сківіцы ў яго як у львіцы.
7 Спустошыў ён вінаградную лазу маю, а смакоўніцу маю абламаў, абадраў яе нагола і кінуў; пабялелі галіны ў яе,
8 Галасі, як маладая жонка, аперазаўшыся вярэтаю, па мужы маладосьці сваёй!
9 Спынілася хлебнае прынашэньне і паліваньне ў доме Гасподнім; плачуць сьвятары, служкі Гасподнія.
10 Спустошана поле, наракае зямля; бо зьнішчаны хлеб, высах вінаградны сок, зьвяла масьліна.
11 Чырванейце ад сораму, земляробы, галасеце, вінаградары, па пшаніцы і ячмені, бо загінула жніво ў полі,
12 засохла вінаградная лаза і смакоўніца зьвяла; гранатавае дрэва, пальма і яблыня — усе дрэвы ў полі пасохлі; таму і весялосьць у сыноў чалавечых зьнікла.
13 Аперажэцеся вярэтаю і плачце, сьвятары! галасеце, служкі алтара! увайдзеце, начуйце ў вярэтах, службіты Бога майго! бо ня стала ў доме Бога вашага хлебнага прынашэньня і паліваньня.
14 Назначце пост, абвясьцеце ўрачысты сход, склічце старцаў і ўсіх жыхароў краіны гэтай у дом Госпада Бога вашага і заклікайце да Госпада.
15 О, які дзень! бо дзень Гасподні блізкі: як спусташэньне ад Усемагутнага прыйдзе ён.
16 Ці ня перад нашымі вачыма адбіраецца ежа, ад дома Бога нашага — весялосьць і радасьць?
17 Стлелі зярнятамі пад камлыгамі сваімі, апусьцелі засекі, разбураны кладоўкі, бо ня стала хлеба.
18 Як стогне быдла, паныла ходзяць статкі валоў, бо няма ім пашы! томяцца і статкі авечак.
19 Да Цябе, Госпадзе, заклікаю; бо агонь зжэр кормныя пашы пустыні, і полымя папаліла ўсе дрэвы ў полі.
20 Нават і жывёлы на полі заклікаюць да Цябе, бо высахлі патокі водаў, і агонь зьнішчыў пашы пустыні.
Комментарии МакДональда
I. НАШЕСТВИЕ САРАНЧИ (Гл. 1)
А. Беспрецедентное бедствие (1:1−4)
1:1−4 Под нашествием саранчи Иоиль, сын Вафуила, подразумевает вторжение врагов в Иудею с севера. Это пророчество частично исполнилось во время вавилонских завоеваний, но относится также и к будущему захватчику: царю Севера (Ассирии).
Нашествие саранчи оказалось таким опустошительным, что даже старожилы не помнили такого во дни их. Бедствие проходило в четыре этапа, которые соответствуют четырем стадиям развития саранчи (жующая, роящаяся, ползающая и пожирающая). Возможно, это — символическое указание на четыре мировые империи, господствовавшие над избранным народом: Вавилон, Персия, Греция и Рим
Б. Пострадавшие от этого бедствия:
1. пьяницы (1:5−7)
2. священники (1:8−10, 13−16)
3. земледельцы (1:11−12, 17−18)
4. пророк Иоиль (1:19−20)
Пророк призывает к покаянию весь народ — от пьяниц до земледельцев (ст. 11−12, 17−18) и священников (ст. 8−10, 13−16).
Саранча настолько опустошила землю, что не с чем было даже предстать пред Господом для жертвоприношений и возлияний (ст. 8−10).
Пророк усматривал в этом бедствии день Господень, который близок — как опустошение от Всемогущего придет он (ст. 15). Выражение «день Господень» означает вмешательство Бога в ход истории для суда и уничтожения зла, когда Он усмиряет бунтовщиков и торжествует во славе. В эсхатологическом смысле «День Господень» включает Великую Скорбь, Второе Пришествие, Тысячелетнее Царство и гибель в огне старого неба и земли.
Обращаясь к Богу от лица народа, Иоиль умоляет Его о милости, так как огонь пожрал злачные пастбища и все деревья. Даже животные на поле взывают к Нему, потому что иссохли потоки вод.