4 царстваў 1 глава

Чацьвёртая кніга царстваў
Пераклад Васіля Сёмухі → Новый русский перевод

І адасобіўся Мааў ад Ізраіля пасьля сьмерці Ахава.

После смерти Ахава Моав взбунтовался против Израиля.

А Ахозія ўпаў праз краты са сьвяцёлкі сваёй, што ў Самарыі, і занямог. І паслаў паслоў і сказаў ім: ідзеце, спытайцеся ў Вэльзэвула, божышча Акаронскага: ці выздаравею я ад гэтай хваробы?

Охозия же упал через решетку своей верхней комнаты в Самарии и покалечился. Он отправил посланцев, сказав им: — Идите и спросите Баал-Зевува[1], бога Экрона, оправлюсь ли я от этих увечий.

Тады анёл Гасподні сказаў Ільлю Фэсьвіцяніну: устань, ідзі насустрач пасланым ад цара Самарыйскага і скажы ім: хіба няма Бога ў Ізраілі, што вы ідзяце пытацца ў Вэльзэвула, божышча Акаронскага?

Но Ангел Господень сказал Илии из Тишбы: — Пойди навстречу посланцам царя Самарии и спроси их: «Разве в Израиле нет Бога, что вы идете спрашивать Баал-Зевува, бога Экрона?»

За гэта так кажа Гасподзь: з пасьцелі, на якую ты лёг, ня сыдзеш зь яе, а памрэш. І пайшоў Ільля і сказаў ім.

Итак, вот что говорит Господь: «Ты не встанешь с постели, на которую лег. Ты непременно умрешь!». И Илия пошел.

І вярнуліся да Ахозіі пасланцы. І ён сказаў ім: што гэта вы вярнуліся?

И вернулись посланцы к царю, и он спросил их: — Почему вы вернулись?

І сказалі яму: насустрач нам выйшаў чалавек і сказаў нам: ідзеце, вярнецеся да цара, які паслаў вас, і скажэце яму: так кажа Гасподзь: хіба няма Бога ў Ізраілі, што ты пасылаеш пытацца ў Вэльзэвула, божышча Акаронскага? За тое з пасьцелі, на якую ты лёг, ня сыдзеш зь яе, а памрэш.

— Нам навстречу вышел некий человек, — ответили они. — Он сказал нам: «Возвращайтесь к царю, который вас послал, и скажите ему, что так говорит Господь: „Разве в Израиле нет Бога, что ты посылаешь людей спрашивать Баал-Зевува, бога Экрона? Итак, ты не встанешь с постели, на которую лег. Ты непременно умрешь!“»

І сказаў ім: які з выгляду той чалавек, які выйшаў напярэймы вам і казаў вам словы гэтыя?

Царь спросил их: — Как выглядел тот человек, который вышел вам навстречу и сказал это?

Яны сказалі яму: чалавек той увесь у валасах і скураным поясам аперазаны па сьцёгнах сваіх. І сказаў ён: гэта Ільля Фэсьвіцянін.

Они ответили: — Он был одет в шкуры,[2] с кожаным поясом на бедрах. Царь сказал: — Это Илия из Тишбы.

І паслаў да яго пяцідзясятніка зь ягоным пяцідзясяткам. І ён узышоў да яго, калі Ільля сядзеў наверсе гары, і сказаў яму: чалавек Божы? цар кажа: сыдзі.

Он послал к Илии военачальника с пятьюдесятью воинами. Тот поднялся к Илии, который сидел на вершине холма, и сказал ему: — Божий человек, царь говорит: «Спустись!»

І адказваў Ільля і сказаў пяцідзясятніку: калі я чалавек Божы, дык хай сыдзе агонь зь неба і папаліць цябе і твой пяцідзясятак. І сышоў агонь зь неба і папаліў яго і пяцідзясятак ягоны.

Илия ответил начальнику над пятьюдесятью воинами: — Если я Божий человек, пусть огонь сойдет с неба и пожрет тебя и твоих людей! И огонь, сойдя с неба, пожрал его и пятьдесят его воинов.

І паслаў да яго цар другога пяцідзясятніка зь ягоным пяцідзясяткам. І ён пачаў гаварыць яму: чалавек Божы! так сказаў цар: сыдзі хутчэй.

Тогда царь послал к Илии другого пятидесятника с его людьми. Тот сказал Илии: — Божий человек, так говорит царь: «Немедленно спустись!»

І адказваў Ільля і сказаў яму: калі я чалавек Божы, дык хай сыдзе агонь зь неба і папаліць цябе і твой пяцідзясятак. І сышоў агонь Божы зь неба і папаліў яго і пяцідзясятак ягоны.

— Если я Божий человек, — ответил Илия, — пусть огонь сойдет с неба и пожрет тебя и твой пятидесяток! И огонь Божий, сойдя с неба, пожрал его и пятьдесят его воинов.

І яшчэ паслаў трэцім разам пяцідзясятніка зь ягоным пяцідзясяткам. І падняўся, і прыйшоў пяцідзясятнік трэці, і ўпаў на калені свае перад Ільлём, і ўмольваў яго і казаў яму: чалавек Божы! хай ня будзе пагарджана душа мая і душа рабоў тваіх — гэтых пяцідзесяці — перад вачыма тваімі;

Тогда царь послал третьего пятидесятника с его людьми. Этот командир поднялся и пал на колени перед Илией. — Божий человек, — взмолился он, — прошу, пощади мою жизнь и жизнь этих пятидесяти воинов, твоих слуг!

вось, сышоў агонь зь неба і папаліў двух пяцідзясятнікаў ранейшых зь іхнімі пяцідзясяткамі; але цяпер хай ня будзе пагарджана душа мая перад вачыма тваімі!

Ведь огонь, сошедший с небес, пожрал двух первых пятидесятников и их воинов. Пощади же мою жизнь!

І сказаў анёл Гасподні Ільлю; ідзі зь ім, ня бойся яго. І ён устаў і пайшоў зь ім да цара.

Ангел Господень сказал Илии: — Спустись с ним, не бойся его. Тогда Илия встал и спустился с ним к царю.

І сказаў яму: так кажа Гасподзь: за тое, што ты пасылаў пасланцаў пытацца ў Вэльзэвула, божышча Акаронскага, быццам у Ізраілі няма Бога, каб папытацца пра слова Ягонае, — з пасьцелі, на якую ты лёг, ня сыдзеш зь яе, а памрэш.

Он сказал царю: — Так говорит Господь: «Разве в Израиле нет Бога, чтобы спрашивать Его? Ты отправлял посланцев спрашивать Баал-Зевува, бога Экрона! За это ты не встанешь с постели, на которую лег. Ты непременно умрешь!».

І памёр ён па слове Гасподнім, якое сказаў Ільля. І зацараваў Ёрам, брат Ахозіі, замест яго, у другі год Ёрама, сына Ёсафатавага, цара Юдэйскага, бо сына ў таго ня было.

И тот умер, по слову Господа, которое произнес Илия. Так как у Охозии не было сына, вместо него на втором году правления иудейского царя Иорама[3], сына Иосафата, воцарился его брат Иорам.

Астатняе пра Ахозію, што ён зрабіў, напісана ў летапісе цароў Ізраільскіх.

Что же до прочих событий правления Охозии и того, что он сделал, то разве не записаны они в «Книге летописей царей Израиля»?

Примечания:

Новый русский перевод

2 [1] — Иисус Христос отождествляет этого бога с самим сатаной, повелителем демонов (см. Мф 10:25; Мф 12:24-28).

8 [2] — Или: « Он был весьма волосат».

17 [3] — Евр. Иехора́м, вариант имени Иорам.

« 22 глава 2 глава »