2 царстваў 1 глава

Другая кніга царстваў
Пераклад Васіля Сёмухі → Синода́льный перево́д

Пасьля сьмерці Саўла, калі Давід вярнуўся ад разгрому Амалікіцянаў і прабыў у Сэкелагу два дні,

По сме́рти Сау́ла, когда́ Дави́д возврати́лся от пораже́ния Амаликитя́н и пробы́л в Секела́ге два дня,

вось, на трэці дзень прыходзіць чалавек з табара Саўлавага: вопратка на ім падраная і пыл на галаве ягонай. Прыйшоўшы да Давіда, ён упаў на зямлю і пакланіўся.

вот, на тре́тий день прихо́дит челове́к из ста́на Сау́лова; оде́жда на нём разо́драна и прах на голове́ его́. Придя́ к Дави́ду, он пал на зе́млю и поклони́лся ему́.

І сказаў яму Давід: адкуль ты прыйшоў? І сказаў той: я ўцёк з табара Ізраільскага.

И сказа́л ему́ Дави́д: отку́да ты пришёл? И сказа́л тот: я убежа́л из ста́на Изра́ильского.

І сказаў яму Давід: што адбылося? раскажы мне. І той сказаў: люд пабег зь бітвы, і мноства зь люду ўпала і памерла, і памерлі і Саўл і сын ягоны Ёнатан.

И сказа́л ему́ Дави́д: что произошло́? расскажи́ мне. И тот сказа́л: наро́д побежа́л со сраже́ния, и мно́жество из наро́да па́ло и у́мерло, и у́мерли и Сау́л и сын его́ Ионафа́н.

І сказаў Давід хлопчыку, які расказваў яму: як ты ведаеш, што Саўл і сын яго Ёнатан памерлі?

И сказа́л Дави́д о́троку, расска́зывавшему ему́: как ты зна́ешь, что Сау́л и сын его́ Ионафа́н у́мерли?

і сказаў хлопчык, які расказваў яму: я выпадкова прыйшоў на гару Гэлвуйскую, і вось, Саўл упаў на сваю дзіду, а калясьніцы і верхаўцы даганялі яго.

И сказа́л о́трок, расска́зывавший ему́: я случа́йно пришёл на го́ру Гелву́йскую, и вот, Сау́л пал на своё копьё, колесни́цы же и вса́дники настига́ли его́.

Тады ён азірнуўся назад і, угледзеўшы мяне, паклікаў мяне.

Тогда́ он огляну́лся наза́д и, уви́дев меня́, позва́л меня́.

І я сказаў: вось я. Ён сказаў мне: хто ты? І я сказаў яму: я — Амалікіцянін.

И я сказа́л: «вот я». Он сказа́л мне: «кто ты?» И я сказа́л ему́: «я — Амаликитя́нин».

Тады ён сказаў мне: падыдзі да мяне і забі мяне, бо скруха сьмяротная агарнула мяне, душа мая ўсё яшчэ ўва мне.

Тогда́ он сказа́л мне: «подойди́ ко мне и убе́й меня́, и́бо тоска́ сме́ртная объя́ла меня́, душа́ моя́ всё ещё во мне».

І я падышоў да яго і забіў яго, бо ведаў, што ён ня будзе жывы пасьля свайго падзеньня; і ўзяў я вянок, які быў на галаве ў яго, і запясьце, якое было на руцэ ў яго, і прынёс іх гаспадару майму сюды.

И я подошёл к нему́ и уби́л его́, и́бо знал, что он не бу́дет жив по́сле своего́ паде́ния; и взял я вене́ц, бы́вший на голове́ его́, и запя́стье, бы́вшее на руке́ его́, и принёс их к господи́ну моему́ сюда́.

Тады схапіў Давід вопратку сваю і падраў яе, таксама і ўсе людзі, якія былі зь ім,

Тогда́ схвати́л Дави́д оде́жды свои́ и разодра́л их, так же и все лю́ди, бы́вшие с ним,

і галасілі і плакалі, і пасьціліся да вечара за Саўла і за сына ягонага Ёнатана, і за народ Гасподні і за дом Ізраілеў, што загінулі яны ад меча.

и рыда́ли и пла́кали, и пости́лись до ве́чера о Сау́ле и о сы́не его́ Ионафа́не, и о наро́де Госпо́днем и о до́ме Изра́илевом, что па́ли они́ от меча́.

І сказаў Давід хлопчыку, які расказваў яму: адкуль ты? і сказаў той: я — сын прыхадня Амалікіцяніна.

И сказа́л Дави́д о́троку, расска́зывавшему ему́: отку́да ты? И сказа́л он: я — сын прише́льца Амаликитя́нина.

Тады Давід сказаў яму: як не пабаяўся ты падняць руку, каб забіць памазанца Гасподняга?

Тогда́ Дави́д сказа́л ему́: как не побоя́лся ты подня́ть ру́ку, что́бы уби́ть пома́занника Госпо́дня?

І паклікаў Давід аднаго хлопчыка і сказаў яму: падыдзі, забі яго. І той забіў яго, і ён памёр.

И призва́л Дави́д одного́ из о́троков и сказа́л ему́: подойди́, убе́й его́.

І сказаў яму Давід: кроў твая на галаве тваёй, бо твае вусны сьведчылі на цябе, калі ты казаў: я забіў памазанца Гасподняга.

И тот уби́л его́, и он у́мер. И сказа́л к нему́ Дави́д: кровь твоя́ на голове́ твое́й, и́бо твои́ уста́ свиде́тельствовали на тебя́, когда́ ты говори́л: «я уби́л пома́занника Госпо́дня».

І аплакаў Давід Саўла і сына ягонага Ёнатана гэтаю плачнаю песьняю

И опла́кал Дави́д Сау́ла и сы́на его́ Ионафа́на се́ю плаче́вною пе́снью,

і загадаў навучыць сыноў Юдавых луку, як напісана ў кнізе праведнага, і сказаў:

и повеле́л научи́ть сыно́в Иу́диных лу́ку, как напи́сано в кни́ге Пра́ведного, и сказа́л:

краса твая, о Ізраіле, разьбітая на вышынях тваіх! як загінулі моцныя!

краса́ твоя́, о Изра́иль, поражена́ на высо́тах твои́х! как па́ли си́льные!

Не расказвайце ў Гэце, не абвяшчайце на вуліцах Аскалона, каб ня радаваліся дочкі Філістымлянаў, каб не весяліліся дочкі неабрэзаных.

Не расска́зывайте в Ге́фе, не возвеща́йте на у́лицах Аскало́на, что́бы не ра́довались до́чери Филисти́млян, что́бы не торжествова́ли до́чери необре́занных.

Горы Гэлвуйскія! ні раса, ні дождж на вас, хай ня будзе на вас палёў з пладамі, бо там павалены шчыт моцных, шчыт Саўла, як бы ня быў ён памазаны алеем.

Го́ры Гелву́йские! да не сойдёт ни роса́, ни дождь на вас, и да не бу́дет на вас поле́й с плода́ми, и́бо там пове́ржен щит си́льных, щит Сау́ла, как бы не́ был он пома́зан еле́ем.

Бяз крыві параненых, бяз тлушчу моцных лук Ёнатана не вяртаўся назад, і меч Саўлаў не вяртаўся марна.

Без кро́ви ра́неных, без ту́ка си́льных лук Ионафа́на не возвраща́лся наза́д, и меч Сау́ла не возвраща́лся да́ром.

Саўл і Ёнатан, любасныя і згодныя ў жыцьці сваім, не разлучыліся і ў сьмерці сваёй; імклівейшыя за арлоў, дужэйшыя за львоў яны былі.

Сау́л и Ионафа́н, любе́зные и согла́сные в жи́зни свое́й, не разлучи́лись и в сме́рти свое́й; быстре́е орло́в, сильне́е львов они́ бы́ли.

Дочкі Ізраільскія! плачце па Саўле, які апранаў вас у пурпуру з акрасамі і здабываў на вопратку вашую залатыя аздобы.

До́чери Изра́ильские! пла́чьте о Сау́ле, кото́рый одева́л вас в багряни́цу с украше́ниями и доставля́л на оде́жды ва́ши золоты́е убо́ры.

Як загінулі моцныя ў бітве! Забіты Ёнатан на вышынях тваіх.

Как па́ли си́льные на бра́ни! Сражён Ионафа́н на высо́тах твои́х.

Смуткую па табе, браце мой Ёнатане; ты быў вельмі дарагі мне; любоў твая была мне вышэйшая за любоў жаночую.

Скорблю́ о тебе́, брат мой Ионафа́н; ты был о́чень до́рог для меня́; любо́вь твоя́ была́ для меня́ превы́ше любви́ же́нской.

Як загінулі моцныя, загінула зброя баявая!

Как па́ли си́льные, поги́бло ору́жие бра́нное!

« 31 глава 2 глава »